ΣAN ΣΗΜΕΡΑ πριν από 59 χρόνια, ημέρα Κυριακή, χαράματα, ο Νίκος Μπελογιάννης, πρώτος σ’ ένα «χορό» για τέσσερις[*], πήγε μαζί τους «για καθαρό αέρα». Κι εμείς, αυτή τη βροχερή Πέμπτη, μες το μουντό και άχαρο μεσημέρι, ένας εδώ κι άλλος εκεί, κάνουμε το ελάχιστο. Χορεύουμε αυτό το ζεϊμπέκικο, χτυπώντας τη γη για χαιρετισμό. Χωρίς όργανα, χωρίς μουσική, χωρίς μπύρες και παλαμάκια… Στα βουβά.
ΕΤΣΙ… ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ…
****
Στα περβόλια, μες στους ανθισμένους κήπους
σαν άλλοτε θα στήσουμε χορό
και τον Χάρο θα καλέσουμε
να πιούμε αντάμα και να τραγουδήσουμε μαζί
Κράτα το κλαρίνο και το ζουρνά
κι εγώ θα ’ρθώ με τον μικρό μου τον μπαγλαμά
Αχ, κι εγώ θα ’ρθώ…
μες στης μάχης τη φωτιά με πήρες, Χάρε
πάμε στα περβόλια για χορό
Στα περβόλια, μες στους ανθισμένους κήπους
αν σε πάρω, Χάρε, στο κρασί
αν σε πάρω στον χορό και στο τραγούδι
τότες χάρισέ μου μιάς νυχτιάς ζωή
Κράτα την καρδιά σου, μάνα γλυκιά
κι εγώ είμ’ ο γιός που γύρισε για μια σου ματιά
Αχ, για μια ματιά…
Για το μέτωπο σαν έφυγα, μανούλα
εσύ δεν ήρθες να με δεις
Ξενοδούλευες και πήρα μόνος μου το τρένο
που με πήγε πέρ’ απ’ τη ζωή
****
[*] Νίκος Μπελογιάννης, Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος, Ηλίας Αργυριάδης.
Η φωτογραφία είναι από το os3.gr
22 σχόλια:
Aπό την Αμαλιάδα μαζί σας χορεύουμε βουβά, αρνούμενοι σε πείσμα των καιρών, των άκαιρων κι ακυρωμένων, να λησμονήσουμε....
Φίλη Σταυρούλα από την Αμαλιάδα,
Ας είναι άχαρη η μέρα, εμείς σε καλωσορίζουμε.
Κι ας μην έχω μπύρα να πιω, εγώ που σου γράφω τώρα. Τα λόγια σου μ' έκαναν να καταπιώ δάκρυα...
Να είστε καλά εκεί κάτω στην Αμαλιάδα. Να είστε καλά και να τους μνημονεύετε...
Τα λέμε
Η καλύτερη τιμή στη μνήμη του: να διαβαστεί το εξαιρετικά επίκαιρο και απίστευτα καλογραμμένο βιβλίο του, "το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα", από την παλιά έκδοση της Σύγχρονης Εποχής ή την καλαίσθητη κι επιμελημένη καινούργια, της Άγρας.
Αφιερωμένο εξαιρετικά στο LeftG700, ένα τραγούδι από την χορωδία της ΠΠΣΠ:
Έχει η Ελλάδα Μπελογιάννηδες πολλούς
Φίλε Μαυροπρόβατε,
Παρά το ότι η αφορμή δεν είναι ευχάριστη (μας ξεπαστρέψανε τους καλύτερους), χαιρόμαστε πάρα πολύ που σε βλέπουμε.
Το βιβλίο το έχουμε υπ’ όψη μας. Αλλά, να μη λέμε ψέματα, δεν συγκαταλέγεται στη …δανειστική βιβλιοθήκη μας. Θα γίνει κάποια στιγμή.
Τα λέμε
Φίλοι της ΕΟΣ,
Ευχαριστούμε πολύ για την πολύ τιμητική αφιέρωση! Μας συγκίνησε. Το τραγούδι, για να τα λέμε όλα, δεν το ξέραμε. Εγώ που το άκουσα το βρήκα πολύ ωραίο, και δεν νομίζω να διαφωνήσει κανείς απ’ την παρέα μας.
Ευχαριστούμε και πάλι πολύ.
Τα λέμε
ΥΓ Επειδή τα λόγια του τραγουδιού δεν ακούγονται πολύ καθαρά, τα αντιγράφουμε από το tasosnastos.blogspot.com/2010/09/blog-post_9262.html (μαζί για κάποιες πληροφορίες για το τραγούδι και το ποίημα) για κάθε ενδιαφερόμενο:
∫∫∫∫∫
Ένα σπάνιο τραγούδι, ελληνική μελοποίηση του ποιήματος του Αλβανού Μωϋσή Ζαλόσνια, αφιερωμένο στο Νίκο Μπελογιάννη.
Η εκτέλεση από την ΠΠΣΠ (Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη), παράταξη του ΚΚΕ(μ-λ) στα πανεπιστήμια, εν έτει 1977.
Στίχοι:
Μαύρο μαντάτο και πικρό την Αλβανία γέμισε και λέει:
Τον Μπελογιάννη ξάπλωσαν νεκρό,
κι ήτανε σαν να χάσαμε δικό,
σαν τον Κεμάλ η καρδιά τον κλαίει.
Σύμβολο λευτεριάς, αγνό στεφάνι
το αίμα σου που εχύθη Μπελογιάννη.
Μιλάει ο Εμβέρ στο Κόμμα μας μπροστά...
Ενός λεπτού σιγή στο συντροφό μας. Τον πόνο μας με λόγια αδερφικά
να πούμε στα συντρόφια τα πιστά στο κόμμα της Ελλάδας τ' αδερφό μας.
Του Τσώρτσιλ, του Τρούμαν τα σκυλιά,
οι άτιμοι προδότες της Αθήνας
τον σκότωσαν στη νύχτα τη βαθιά. Μα η Ελλάδα το παιδί της το τιμά
η ματωμένη Ελλάδα η αδερφή μας.
Έχει η Ελλάδα Μπελογιάννηδες πολλούς.
Το αίμα τους, ποτάμι φουσκωμένο, ποιος της ζωής θα πνίξει τους χυμούς
μεσ' στης Ελλάδας ζούνε τους βωμούς
οι ήρωες - στεφάνι δοξασμένο.
[Ο Κεμάλ που αναφέρεται στον 5ο στίχο είναι ο Qemal Stafa (Κεμάλ Στάφα) αγωνιστής της αντίστασης ενάντια στον ιταλό κατακτητή. Εξέχον μέλος του Κ.Κ. Αλβανίας ο οποίος σκοτώθηκε στις 5 Μαΐου 1941 στα Τίρανα και τον καιρό εκείνο ήταν επικεφαλής της Νεολαίας του Κ.Κ. Αλβανίας.
Η 5 Μαΐου ακόμα και σήμερα στην Αλβανία( φυσικά μέχρι το 1990) που είναι η δεξιά στην κυβέρνηση, αποτελεί ήμερα μνήμης για τους ήρωες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, για τους ήρωες της πατρίδας]
∫∫∫∫∫
"Χωρίς όργανα, χωρίς μουσική, χωρίς μπύρες και παλαμάκια… Στα βουβά".
Έτσι στα βουβά και εγώ, επιτρέψτε μου να συμμετέχω με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, σπονδή στην μνήμη, υπόσχεση για αγώνες.
Χαίρομαι που θυμηθήκατε -έστω και εντός παρενθέσεως- και τους άλλους τρεις. Δεν θυσίασαν τη ζωή τους λιγότερο!
Φίλη blackbedlam,
Μα π ώ ς θα μπορούσαμε να μη σου επιτρέψουμε; Και σε ποια βάση θα μας ε π ι τ ρ ε π ό τ α ν κάτι τέτοιο; :-)
Τα λέμε
Φίλε dimitris t,
Θα σου προτείναμε να χαρείς ακόμα περισσότερο! Γιατί:
Την παρένθεση τη βάλαμε α κ ρ ι β ώ ς για να τ ο ν ί σ ο υ μ ε την παράλειψη της μνημόνευσης των άλλων τριών, αλλά και τη δική μας "αποκατάσταση". Για τον ίδιο λόγο βάλαμε και το 'και' πριν από κ ά θ ε όνομα.
Άλλο: Αν πας κάτω-κάτω, στην επεξήγηση του αστερίσκου τι βλέπεις; Τον Δημήτρη Μπάτση δεύτερο, μετά τον Μπελογιάννη. Γιατί; Γι' αυτό που γράφει ο αυτόπτης μάρτυρας Τάκης Λαζαρίδης και επίσης καταδικασμένος σε θάνατο[1] ("Πρώτος βγήκε ο Νίκος και πίσω του ο Μπάτσης"); Όχι. Όχι μόνο γι' αυτό και όχι κ υ ρ ί ω ς γι' αυτό.
Το κάναμε για να τιμήσουμε την αφιλοκερδή γενναιότητά του:
Αν και ήξερε ότι, ως μη μέλος του κόμματος, το όνομά του θα γραφόταν τελευταίο-τελευταίο, πέθανε εξ ίσου "όρθιος" με τους άλλους και "χωρίς των δειλών τα παρακάλια και παράπονα".
Δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε σε τέτοια μεγαλοσύνη.
Τα λέμε
ΥΓ Φυσικά, όλα τα παραπάνω μπορεί κάλλιστα να είναι δικαιολογίες και δικολαβίες και να ισχύει αυτό που νόμισες (ότι παραπετάξαμε τους άλλους). Εσύ θα κρίνεις...
[1] Γλύτωσε την εκτέλεση επειδή ήταν πιτσιρικάς
Αριστερά Φιλαράκια,
Σας τιμά η αφιέρωση στη μνήμη του Μπελογιάννη αλλά και των αλλων εκτελεσθέντων στις 30/3/1952, Μπάτση,Αργυριάδη, Καλούμενου.
Το τέλος της απολογίας του Μπελογιάνη "Αγαπάμε την Ελλάδα πιο πολύ απο τους κατηγόρους μας..."
ειναι η απάντηση σε εκείνη την γεμάτη μίσος και αντικομμουνισμό μένος εικόνα της Ελλάδας.
Ειναι βέβαια μια πολύ μπερδεμένη και βρώμικη εποχή που αλλοι βάζουν εντεχνα αλλους να κάνουν τη "βρώμικη δουλειά".
Ομως, θα σας περιγράψω μια αλλη εικόνα πολλά χρόνια μετά.
Ηταν τέλη δεκαετίας του ΄70,στις τοπικές οργανώσεις κάθε βράδυ τα μέλη πασοκ-κκε αφισοκολούσαμε η μιά επάνω στην άλλη, σε εναν ανόητο φυσικά, ανταγωνισμό.(τότε αυτή τη δουλειά δεν την ανέθεταν τα κόμματα σε εταιρείες).
Ομως σε μια μεγάλη διαδήλωση ενα βράδυ ενάντια στη Δεξια, ολο το μπλόκ του πασοκ, σταμάτησε μπροστά απο τα γραφεία του κκε και τραγούδησε με συγκίνηση: Το "Σ΄αυτά εδω τα μάρμαρα κακια σκουριά δεν πιάνει......"
Αυτά ειναι βέβαια περασμένα και καταγραμμένα στις μνήμες,ομως ενα αντιστοιχο "μίσος", προς το πασοκ σήμερα, δεν πρόκειται να εχει κανένα θετικό αποτέλεσμα για τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, με ολες βέβαια τις διαφοροποιήσεις τους, αλλά με κοινό τελικό στόχο.
Ουτε η δυσπιστία και η στάση "οχι σε ολα" σε ο,τι γίνεται στη χώρα απο τη σημερινή κυβέρνηση ,ειναι θετικές,εν τέλει,πολιτικές .
Πάντως για να γυρίσουμε στο ποστ ολοι θα μπορούσαν να πουν "επέσατε θύματα αδέλφια εσείς...."
Μια διόρθωση:
Οχι γραφεία κκε αλλά "εκλογικό κέντρο κκε στην Πανεπιστημίου"
Λέφτηδες
ποθώ αληθινά τέτοιες τραγικές θύμησες να μπορέσουν κάποια στιγμή να ορθώσουν ένα τείχος άρνησης στα ποτάμια της μισαλλοδοξίας που κατακλύζουν τους δρόμους της ανθρωπότητας ακόμη και σήμερα!
Το αφιερώνω ταπεινά στα συγκεκριμένα θύματα και σε όλους όσους σύρθηκαν και σύρονται σαν σφάγια στους ματωμένους δρόμους του πολέμου που γεννά η ανθρώπινη απληστία και η δίψα για εξουσία!Στα θύματα του ανθρώπινου θηρίου που βγαίνει συχνά πυκνά κάτω από τα σιδερωμένα κουστούμια και τις φανταχτερές τουαλέτες για να μας δείξει πόσο χαμηλά μπορούμε να κατρακυλήσουμε ,απολαμβάνοντας τον θάνατο και την καταστροφή μπροστά στις οθόνες πλάσμα μας!
Συγχωρήστε με,αλλά τίποτε θετικό δεν αισθάνομαι στην μνήμη τέτοιων γεγονότων.Ελπίδα μου να μη τα ξαναζήσουμε ποτέ και τίποτε άλλο!
ΠΩΣ ΑΝΤΕΧΕΙΣ
Πως αντέχεις με λιωμένο μολύβι μια καρδιά να ξεσκίσεις
πορφύρα με άλικο αίμα τη γη να ποτίσεις
ανάσα σε ρόγχο θανάτου με σπασμούς να γεννήσεις
πόνο και δάκρυα στις ψυχές να σκορπίσεις;
Πως αντέχεις τις ιδέες με μίσος να ντύνεις
την σκιά του θανάτου, ταδελφού σου να δίνεις
στο όνομα της πατρίδας και της ειρήνης
το μεγάλο της ζωής το δώρο να σβήνεις;
Πως αντέχεις πριν γίνεις ξανά αδελφός με το χώμα
λουλούδι να κρατάς με χαμόγελο ακόμα;
στο παιδί σου ποτέ τρυφερά δεν θα σκύψεις
τα σγουρά του μαλλάκια ποτέ δεν θαγγίξεις
Πως αντέχεις της πρώτης αγάπης το βλέμμα
χωρίς καν να ελπίζεις πως ήτανε ψέμα
τα δακρυσμένα μάτια τελευταία φορά θα αντικρίσεις
από φύσημα μίσους σαν κεράκι θα σβήσεις
Πως αντέχεις να βλέπεις νανεμίζουν σημαίες
στολισμένες με δήθεν ανθρώπινες ιδέες
που σταλάζουν από αδελφικό αίμα στο χώμα
γιατί έτυχε να είσαι στο άλλο το κόμμα
Πως αντέχεις πάνω από το νεκρικό κρεβάτι
κραυγές να ακούς με περίσσιο γινάτι
ότι όλα είναι καλώς καμωμένα
πως αντέχεις μεγάλο τόσο το ψέμα
Πως αντέχεις ομόνοια ελπίδα αγάπη ελευθερία
κλειδωμένες γερά από φόβου κάγκελα κρύα
στην φυλακή που στεγάζει την κάθε ουτοπία
θα βρούμε ποτέ θαλπωρή για μια πανανθρώπινη αξία;
Φίλη Ένη,
Τι σχέση έχει η δεκαετία του ’70 και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης με τη σημερινή εικόνα; Αχ, Ένη, Ένη… Μη προσαρμόζεις την πραγματικότητα στις επιθυμίες σου.
Τα λέμε
ΥΓ Σε αυτούς που «μισούν το ΠΑΣΟΚ» πρέπει να αθροίσεις και τους μισούς περίπου ψηφοφόρους του! Σε λίγο θα φτάσετε τα ποσοστά των εκλογών του 1974! ;-)
Φίλε Νίκο,
Σου απαντάμε κι εμείς μ’ ένα ποίημα (για περισσότερα εδώ):
Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.
Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.
Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.
Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.
Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...
Τα λέμε
Φίλοι λεφτ, δεν θεώρησα ότι παραπετάξατε κανένα και όταν έγραφα ότι χάρηκα το εννοούσα!
Ο Μπελογιάννης υπήρξε μια ιδιαίτερη περίπτωση. Συνεπής αγωνιστής που έζησε όλες τις περιπέτειες των αριστερών της εποχής, διανοούμενος, ρήτορας, μέχρι και ωραίος ως άντρας υπήρξε (τουλάχιστον με τα κριτήρια μου). Δεν είναι τυχαίο που το δράμα του συγκίνησε όλο τον κόσμο και έφτασε να γίνει και επιτυχημένη ταινία. Ως προσωπικότητα είχε αυτό που χύδην λέγετε στις μέρες μας …«το πακέτο».
Καταλαβαίνω λοιπόν και είναι λογικό αυτόν τον άνθρωπο να τον ακολουθεί ένας τέτοιος μύθος, μύθος που συγκινεί βαθύτατα και εμένα. Αυτό που με ενοχλεί είναι όταν στην αριστερά πέφτουμε στη λούμπα (δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω) να μην βλέπουμε συνολικά τον αγώνα αλλά μόνο το σύμβολο του αγωνιστή και μάλιστα του αγωνιστή «σταρ». Εδώ λοιπόν ο τρόπος που βλέπει ο αριστερός τα γεγονότα πρέπει να είναι ένα κλικ πάνω από το πώς τα βλέπει συνολικά η κοινωνία.
ΥΓ: βέβαια δεν είναι τυχαίο και το γεγονός πως δεν συγκινήθηκε αυτό το κάθαρμα που από διαστροφή της ιστορίας(;) και με αρωγή της αστικής προπαγάνδας έμεινε γνωστός ως ο «γέρος της δημοκρατίας», τρομάρα μας!
Αριστερά Φιλαράκια,
Νατην λοιπόν τη μισαλλαδοξία,βρίσκεται στο υγ σας.
Κατ αρχήν ο χρόνος της μεταπολίτευσης 1974 μέχρι 1981, ηταν μια εποχή ανεπανάληπτη για το αριστερο και σοσιαλιστικό Κίνημα στην Ελλάδα, παρ΄ολο που και το 1974 και το 1977 κέρδισε στις εκλογές ο Καραμανλής. Τα "εργα" του οποίου ειναι καταγραμμένα στην Ιστορία, μέχρις οτου ανακηρυχθεί "Εθνάρχης".
Η πρόβλεψη σας με κάποια "κακεντρέχεια" οτι το ποσστο που θα κερδιζε σήμερα το πασοκ θα ηταν 13 και κάτι, ειναι αμφισβητήσιμο σε μεγάλο βαθμό, παρ ολη τη λαίλαπα της πολύ σοβαρής κρίσης που περνάει η χώρα.. Διότι, πρέπει πάντα να το εχει κανείς υπ. οψη του οταν μιλάσει για τη σημερινή συγκυρία, οτι δεν διανύουμε καμιά ομαλή περίοδο, ακριβώς το αντίθετο.
Και μιας και μιλάμε για ποσοστά εκλογικά και σιωπηρή πλειοψηφία, αν π.χ. γίνονταν σήμερα εκλογές θά κέρδιζε η σημερινή κυβέρνηση δηλ. το πασοκ. Και ξέρετε γιατί επειδή η σιωπηρή πλειοψηφία δεν ειναι ουτε οι απογοητευμένοι της Αριστεράς, ακόμη και του πασοκ, αλλά μια πλειονότητα πολιτών που δεν ειχαν καμιά σχέση ουτε με κόμματα, ουτε τα εφαγαν μαζί με κανέναν, πλήρωναν τους φόρους τους, πρόσβλεπαν και προσβλέπουν σε μια κοινωνική δικαιοσύνη και εμπιστεύονται,εν τελει, (οσο και να σας φαίνεται περίεργο) αυτόν τον ιδιο τον ΓΑΠ.
Αν υποθέσουμε οτι σήμερα γίνονταν εκλογές η πιθανότερη εκδοχή ειναι να ερθει πρώτο το πασοκ. δεύτερη η ΝΔ, τρίτο το ΚΚΕ (οπως πάντα) και τα υπόλοιπα..... ενα κουλουβάχατο.
Δεν ηθελα να γράψω τα παραπάνω, δεν μ΄αρέσει καθόλου η αλαζονεία αλλά δεν μπορώ και να μην εχω μια στοιχειώδη αισθηση της πραγματικότητας σε ο,τι αφορά το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Που αποδεικνύεται κιόλας στις εκλογικές αναμετρήσεις.
Ο κόσμος ξέρει οτι το μνημόνιο δεν ηταν η επιλογή αλλά η ανάγκη μπροστά σε μια χρεοκοπία, παρ, ολο που πολλοί την αμφισβητούν ευκολα και χωρίς πολλή πολλή σκέψη.
Το δράμα ( των επομένων εκλογών ) παίζεται στην ουρά και το κεφάλι.
Τι ποσοστό θα μπορέσει να μαζέψει το ΠΑΣΟΚ ;;; Πόσες έδρες ;;;
Θα μπούν στη Βουλή οι επίδοξοι "πρόθυμοι" ;;;
Εκεί καταντήσαμε , και από αυτή την άποψη δεν υπάρχει καμμία ομοιότητα με τις εκλογές του 77 και 81 παρά μόνο η παρουσία μιας ( και όχι ενός ) Μητσοτάκη με ένα κομματίδιο
Γιάκοβ
Φίλε dimitris t,
Καταλαβαίνεις βέβαια το θεωρητικοφιλοσοφικό ζήτημα που βρίσκεται στο υπόβαθρο των όσων συζητάμε. Σχέσεις κορυφής και βάσης, ηγεσίας και ακολουθούντων. Για μας, αυτό το δίπολο είναι καταδικασμένο να συνυπάρχει διαλεκτικά (δηλαδή, συχνά, κ α ι αλληλογρονθοκοπούμενο!).
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Λαού τω Λαώ!
Τα λέμε
ΥΓ Όπως είδες, με αφορμή το σχόλιό σου, τονίσαμε στον τίτλο (όσο μας επιτρέπουν οι δυνατότητες του Blogger) τους άλλους τρεις της τετράδας. Και φίλε, κανένα παράπονο! Στενοχωρηθήκαμε που παρεξηγήθηκε η παρένθεσή μας, που δεν πέρασε το μήνυμα που θέλαμε να περάσει. Κι απ’ όλο αυτό, να που βγήκε το θετικό: Μας έκοψε, έστω και εκ των υστέρων, πώς να το κάνουμε πιο σαφές!
Φίλη Ένη, για όνομα του Θεού! Πού την είδες τη μισαλλοδοξία;;;
Στο υστερόγραφο, με φρέσκια-φρέσκια την τελευταία δημοσκόπηση, σου θυμίσαμε την κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ στους δικούς του ψηφοφόρους. Και συνοδεύσαμε την υπενθύμιση μ’ ένα πείραγμα φιλικό, όπως υποδηλώνει και το ματάκι που σου κλείνουμε! Τι παράπονο έχεις από εμάς; Δεν σου φερόμαστε όπως θα ήθελες; Είμαστε πουθενά σκάρτοι μαζί σου; Ή νομίζεις ότι δεν θα σε προστατέψουμε από κανέναν θερμόαιμο (αν προκύψει βέβαια); Σε παρακαλούμε, μη μας στενοχωρείς. :-)
Όσο για τις εκλογές, ό,τι θέλει ο λαός, Ένη. Ό,τι θέλει ο λαός. Και συμφωνούμε ότι το πιθανότερο είναι να βγει πάλι το ΠΑΣΟΚ. Στη χειρότερη περίπτωση να βγει η δεξιά πτέρυγά του, η ΝΔ! Τι είχαμε, τι χάσαμε! ;-)
Τα λέμε
Товариш Яков Федотович Павлов,
Εμείς πάντως δεν βλέπουμε ούτε τη Ντορούλα, ούτε τη ΔΗΜΑΡ να μπαίνουν στο «ίδρυμα». Αλλά μη ξεχνάς πως υπάρχουν και κυβερνήσεις εκ προσωπικοτήτων… ;-)
Увидимся
Αριστερά Φιλαράκια
Νομίζω οτι ειμαστε αρκετα ωριμα πολιτικά ατομα ,κι΄εσεις κι΄εγω, και να μην μπερδεύομε τις προσωπικες σχέσεις αμοιβαίας εκτίμησης με τις πολιτικές μας απόψεις.Μ αυτή την εννοια δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για την μεταξύ μας συμπεριφορά.
Αλλωστε θαρρώ οτι "αγαπιόμαστε" κιόλας. :lol:
Τώρα για το αν με ενοχλεί να ειμαι μειοψηφία σε μια συζήτηση, θα σας ελεγα, μπα καθόλου ,ισα ισα την επιζητώ κιόλας με τις επιλογές μου στη μπλογκόσφαιρα. Ηδη επι δυο χρόνια και πλέον σχολιάζω, σε μη κείμενα ευμενώς, στις δικές μου προτιμήσεις μπλόγκια. Αλλιως θα μπορούσα να επιλέξω ιστολόγια οπου θα τα "λέγαμε μεταξύ μας", άλλες φορές γκρινιάζοντας και άλλες "υπερθεματίζοντας". :wink:
Τώρα για ποσοστά, συνεργασίες κλπ. διαφωνούμε. Ηδη ειπατε τη γνώμη σας οπως κι΄εγω τη δική μου. Θα δείξει.
Σε ο,τι με αφορά δεν με επηρεάζει καθόλου το οτι ο Παπανδρεόυ χαιρέτισε το συνέδριο της Δημ. Αριστεράς. Στο γενικότερο κλίμα της συναίνεσης ηταν και επιβαλλόμενο. Ομως αλλο αυτό και αλλο "συμμαχίες" εκλογικές η άλλες.Αλλωστε, προσωπική μου άποψη, δεν νομίζω οτι ο καθ΄ολα αξιοπρεπής κ. Κουβέλης θα "ταρακουνήσει" και το εκλογικό σώμα. :wink:
υγ. Ειπα οτι δεν συμμετέχω στην αλλή συζήτηση οχι γενικά στα Φιλαράκια. :wink:
Δημοσίευση σχολίου