ΤΟ BLOG LEFT G700 ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΞΑΚΟΣΙΩΝ —(600 minus)— ΕΥΡΩ
Παύλος Φύσσας. Παρών!
Μόνος εναντίον πολλών. Δολοφονημένος άνανδρα από τους νεοναζί. Και πρωτοπανηγυριώτης στο ξάγναντο του Μέλλοντος!
Πόντιοι Αριστεροί και Πόντιοι Πιλάτοι
Μια βδομάδα και παραπάνω έχει περάσει από το μήνυμα της Ρεπούση με το οποίο καλούσε τους βουλευτές τής αντιπολίτευσης να αντιδράσουν για τη σχεδιαζόμενη ποινικοποίηση της άρνησης γενοκτονίας τών Ποντίων και των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας. Βλέπουμε κατά το τσαρδί τών Πόντιων και Αριστερών. Έχουν ήδη ανέβει στα κεραμίδια τέσσερις φορές για να μιλήσουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κυρίως για την ανάγκη αναγνώρισης της γενοκτονίας, αποφεύγοντας να πάρουν θέση αν τάσσονται υπέρ τής ποινικοποίησης της άρνησης ή όχι. Πάντως, στα κεραμίδια ανέβηκαν.
Και βλέπουμε και τον Πόντιο και αριστερό δεξιό κεντροαριστερό κεντροδεξιό κεντρώο αντιφασίστα, αντιρατσιστή και αντιεθνολαϊκιστή που δεν έχει βγάλει κιχ! Μούγκα στη στρούγκα! Τσιμουδιά! Nada! Κάτι φληναφήματα μόνο απόψε το βράδυ περί εθνοτικών στερεοτύπων, απ’ έξω-απ’ έξω. Πιο μέσα κάνει τζιζ...
Στριμωγμένος στα Τρίκαλα στα δυο στενά, ξύνει την ποντιακή κεφάλα του και άκρη δεν βγάζει. Να τα βάλει με τη Ρεπούση; Μα είναι αντιρατσίστρια! Να πάρει το μέρος της; Μα είναι Πόντιος! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Και να ’χει πεθάνει κι αυτός ο Λακάν και να μη μπορεί να ζητήσει τα φώτα του!...
Tragic…
Αποκαταστάσεις...
Με χαρά είδαμε —καμία ειρωνεία!— να αποκαθίσταται (εν μέρει, αλλά σε σημαντικό βαθμό) η παρέα που βρίσκεται πίσω από το blog Νέα Σπορά από τον Αντώνη. Η αποκατάσταση έγινε σε επιστολή του στα πλαίσια του Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που δημοσιεύεται στο σημερινό Ριζοσπάστη. Αναφερόμενος στη Νέα Σπορά τη χαρακτηρίζει ‘‘άτυπο’’ φορέα. Παρά την ασάφεια του χαρακτηρισμού, συν τα εισαγωγικά, η απόσταση αυτής τής διατύπωσης από τους κατά 99,9% πράκτορες, όπως εξαγόταν με ασφάλεια από διάφορα γραπτά του ότι θεωρούσε τους συγκεκριμένους ιστολόγους μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, είναι πολύ μεγάλη. Να ελπίζουμε και σε δική μας αποκατάσταση, μια και η διαμαρτυρία μας για τις αυθαίρετες καταγγελίες εις βάρος τής Νέας Σποράς ως πρακτόρων είχε σαν αποτέλεσμα να μας τυλίξει κι εμάς στην ίδια κόλλα χαρτί;
Χριστούγεννα 2012
Όπως διαβάσαμε κάπου, «δυσκολεύεται κανείς να σκαρώσει 2-3 ευχές για το καλό τών ημερών». Ας βάλουμε τουλάχιστον ένα εορταστικό στεφάνι. Έτσι, για το καλό. Ή, για να τη σπάσουμε στους γαμημένους τούς καιρούς...
Oh shit indeed!
Ο καημένος ο αντωνάκης τού Lenin Reloaded (= Lenin Ridiculed)… Κάκιωσε επειδή καταδείξαμε φαντασμαγορικά πως παρά τη θέλησή του (πολιτικό IQ γαρ) ‘‘γαμάει’’ τη γραμμή τού κόμματος που πολύ όψιμα κατέληξε να υποστηρίζει (μαύρη υποστήριξη!), σύμφωνα με την οποία γραμμή «άλλο οι κομμουνιστές κι άλλο οι αριστεροί», και μη έχοντας τι άλλο να κάνει και να πει, το έριξε στο αγαπημένο του ‘‘άθλημα’’: τη χυδαία, ξεδιάντροπη, ‘‘πούστικη’’ —αλλά ταυτόχρονα και ηλίθια— διαστρέβλωση. Έτσι, σε σημερινό του πόνημα προσπαθεί τεχνηέντως (και αποτελεσματικά ως προς τους πολιτικούς στόκους που συχνάζουν στο τσαρδί του, φανταζόμαστε) να μας τοποθετήσει στο ίδιο πολιτικό κάδρο με το enosy.blogspot.gr. Όταν είναι γνωστό σε όλους τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι με τους φίλους τής ΕΟΣ έχουμε σημαντικότατες (αλλά εντός τής Αριστεράς) διαφορές! Με δυο λόγια:
Εκείνοι μας θεωρούν υπέρμαχους των κομματικών μηχανισμών, Κουκουέδες στη σκέψη (με την κακή έννοια) και αριστερούς εξουσιαστές. Κι εμείς τους έχουμε κατατάξει εδώ και πολύ καιρό στην πολυπληθή ομάδα τών χαμένων στο διάστημα αριστερών, κάπου μεταξύ Μαρξ, Νέγκρι, Χόλογουέι, Άρεντ και Μπαντιού. Και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένα(1!) σχόλιο, τόσο δικό τους προς εμάς, όσο και αντιστρόφως, που να μην εκφράζει διαφωνία.
Τα ξέρει όλα αυτά πολύ καλά ο αντωνάκης. Αλλά τα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Είναι λενινιστής αυτός (λέμε και καμία μαλακία για να περνάει η ώρα, μη το πάρετε τοις μετρητοίς! ;-) ), όχι οπορτουνιστής σαν και λόγου μας! Και μια και δεν φαίνεται να είναι και πολύ αποτελεσματικές οι λάσπες περί …ΕΥΠ(!!!) που εκτόξευσε από το τσαρδί του ο άλλος καημένος που κλωθογυρίζει εκεί —λάσπες τις οποίες ο ίδιος ανέχθηκε, αν δεν καλλιέργησε—, ούτε πολύ πειστικός ο δικός του παραλληλισμός αυτού τού blog με …βόθρο, είπε να καταφύγει στην απολύτως συνειδητή διαστρέβλωση. (Εδώ παίζεται και μία παραλλαγή: να μας έβαλε στο ίδιο πολιτικό τσουβάλι, επειδή, αντί να έχουμε καταγγείλει τα παιδιά τής ΕΟΣ ως αρχιμαφιόζους και ύποπτους, όπως έχει κάνει ο ίδιος, συζητάμε μαζί τους τις διαφωνίες μας. Ψάχνει για ‘‘συντρόφους’’ στην αθλιότητά του. Και γιατί δεν περιορίζεται στο τσαρδί του; Δεν θα προλαβαίνει να παίρνει αιτήσεις πρόσληψης!…)
Ας καταφύγει και σε άλλες αθλιότητες. Όσο θα το κάνει, τόσο θα μεγαλώνει η πολιτική φούσκα μέσα στην οποία κρύβεται. Και τόσο μεγαλύτερος θα είναι ο κρότος όταν έρθει η ώρα να τη σπάσουμε…
Εξιχνιασμένες υποθέσεις. Φάκελος Νο 2: Κωστής Παπαϊωάννου.
Στους τακτικούς αναγνώστες αυτού τού blog είναι γνωστή η σύντομη ιστορία ως σχολιαστή εδώ του Κωστή Παπαϊωάννου. Ξεκίνησε καλά, παρά τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές μας. Κατά την άποψή μας, εκείνος κινείται στην θολή και ακαθόριστη περιοχή που ορίζεται κάπου ανάμεσα στις μαοϊκές ιδέες τής περιόδου τής πολιτιστικής επανάστασης περί προσφυγής στο λαό (ιδέες αλλά και ‘‘ολίγη’’ στρατηγική για να ανακτήσει ο Μάο τον έλεγχο στην τότε ηγετική ομάδα τού ΚΚΚ ;-) ) και τις σύγχρονες νεοαναρχίζουσες και ελευθεριακές αντιλήψεις υπέρ τής αυτονομίας τού κινήματος και της απεξάρτησής του από την καθοδήγηση των κομματικών στελεχών, τα οποία θεωρεί, συλλήβδην και ανεξάρτητα από το κόμμα που υπηρετούν, ξεπουλημένα. Εμείς πάλι… καμία σχέση! —αν και, φυσικά, δεν αγνοούμε τα πολλά και υπαρκτά προβλήματα που δημιουργούν οι μηχανισμοί… Πολύ επιγραμματικά και κάπως μεταφορικά: αν ο Κωστής Παπαϊωάννου λέει «σπάστε τις πυξίδες γιατί έχουν μηχανισμούς και οι μηχανισμοί σκουριάζουν και μας καταπιέζουν εξουσιαστικά», εμείς λέμε «επιδιορθώστε τις πυξίδες, αντικαθιστώντας τους σκουριασμένους μηχανισμούς, και ελέγχετέ τις σταθερά για να εντοπίζετε εγκαίρως τις νέες σκουριές που αναπόφευκτα θα δημιουργούνται». Κι αλλιώς: ο Κωστής Παπαϊωάννου επαγγέλλεται την έλευση τής Αριστεράς τής κοινωνικής βάσης που θα αντικαταστήσει την υπαρκτή Αριστερά, συντρίβοντάς την, κι εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε από ποιες ‘‘αγνές’’ και ‘‘αμόλυντες’’ κοινωνικές δυνάμεις θα συσταθεί αυτή η περίεργη Αριστερά και, το κυριότερο, πώς θα αποφύγει τους μηχανισμούς τής δικής της οργάνωσης όταν, μοιραία, συγκροτηθεί σε ‘‘σώμα’’ για να παρέμβει αποφασιστικά στην πολιτική αρένα (να διεκδικήσει δηλαδή την πολιτική εξουσία).
Όπως ήδη είπαμε, όλες αυτές οι διαφορές δεν εμπόδισαν αρχικά τον μεταξύ μας διάλογο. Σταδιακά όμως, με αφετηρία την προεκλογική περίοδο των δεύτερων εκλογών, τού Ιουνίου, όταν και συστήσαμε την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό άρχισε να αλλάζει. Για να καταλήξει γρήγορα σε σχολιασμούς εκ μέρους του απόλυτα εχθρικούς, αντιπαραγωγικούς και, σε τελική ανάλυση, εις βάρος του κλίματος καλόπιστου διαλόγου που, ανεξάρτητα από ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, προσπαθούμε να διατηρούμε εδώ. Προσπαθήσαμε να τον επαναφέρουμε στο κλίμα (και όχι μια φορά). Ματαίως. Του επισημάναμε ότι υπερβαίνει τα όρια. Τίποτε. Του δείξαμε έμπρακτα ένα διαφορετικό παράδειγμα, όταν αναδημοσιεύσαμε ένα ιδιαίτερα πολεμικό άρθρο του —κόντρα στις δικές μας απόψεις βέβαια— κι όταν, μετά από εκδηλωμένη πρόθεσή του να αποχωρήσει, τον προσκαλέσαμε να επανέλθει ως σχολιαστής. Μηδέν.
Πρόσφατα, μετά από μία χονδροειδή διαστρέβλωση απόψεών μας, αναγκαστήκαμε να τον προειδοποιήσουμε με ‘‘διαγραφή’’ από τη λίστα τών σχολιαστών. Και λίγο μετά προχωρήσαμε σε αυτή. Για ποιο λόγο και με ποιο σκεπτικό; Με το εξής:
Μετά την προειδοποίησή μας, η οποία, με μικρή καθυστέρηση, συνέπεσε με την απόφασή του να σταματήσει να σχολιάζει εδώ, δημοσίευσε στο blog του (critici.gr) ένα επικριτικό άρθρο για εμάς. Το άρθρο είναι η αποθέωση τής παρανόησης κειμένων και ισχυρισμών μας, της αυθαίρετης εξαγωγής συμπερασμάτων, της δίκης προθέσεων, της διαστρέβλωσης και, σε τελική ανάλυση, του στραγγαλισμού ακόμα και τής στοιχειωδέστερης λογικής. Φυσικά, τίποτε από όλα αυτά δεν προκάλεσε τη ‘‘διαγραφή’’ του.
Αυτό που την προκάλεσε είναι το γεγονός ότι ο Κωστής Παπαϊωάννου, στο εν λόγω άρθρο, ανανεώνει ενισχυτικά και ανατροφοδοτεί εμμέσως(;) πλην σαφώς τη λασπολογία τού κνώδαλου που ακούει στο διαδικτυακό όνομα Νοσφεράτος, αφού χαρακτηρίζει επανειλημμένα αυτό το blog ως …μυστηριώδες!!! Είναι αυτονόητο ότι η αναζωπύρωση των αθλιοτήτων τού Νοσφεράτου (leftg700.blogspot.com = ‘‘στημένο’’, ασφαλίτικο blog) συντελείται ανεξάρτητα από τις προθέσεις τού Κωστή Παπαϊωάννου και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι, όπως τουλάχιστον ο ίδιος μάς έχει πει εδώ, δεν τις συμμερίζεται. Ανεξάρτητα, αλλά σε καμία περίπτωση και συγγνωστά —ιδίως αν συνυπολογίσει κανείς τη μεγάλη εμπειρία του από την πολύχρονη συμμετοχή του στο αριστερό κίνημα...
Έτσι, μετά το γνωστό και μη εξαιρετέο κνώδαλο, ο Κωστής Παπαϊωάννου καθίσταται το δεύτερο άτομο που του απαγορεύεται να παίρνει τον λόγο στο παρόν βήμα· και ο ‘‘φάκελός’’ του μπαίνει κι αυτός στο αρχείο μας. Οριστικά, τελεσίδικα και αμετάκλητα.
«Καταδικάζουμε την κουκούλα οποθενδήποτε και αν προέρχεται»…
«Η κουκούλα του διαδηλωτή που σπάει τζαμαρίες, η κουκούλα του καταδότη και του δήμιου, η κουκούλα του κρατούμενου και η κουκούλα της μπούργκας, παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές ιστορικές περιόδους. Μερικοί στην Αριστερά θέλουν δυστυχώς να συγχέουν την πρώτη με τη μάσκα του Ζορρό, όπως συγχέουν βλακωδώς την τίμια τραγιάσκα του Γαβριά με την κουκούλα του παρακρατικού προβοκάτορα η του διαταραγμένου «αναρχικού» Ηρόστρατου. Αλλά όποιος υποθάλπει τις κουκούλες ανοίγει την Κερκόπορτα για τον πολιτισμό της αστυνομικής κουκούλας. Δεν κρίνω προθέσεις, κρίνω το αποτέλεσμα».
Έτσι γράφει ένας αθεόφοβος φιλελεύθερος που χρησιμοποιεί όχι μία, αλλά ...δύο κουκούλες!!! Τη μία, αυτή τού ψευδωνύμου του, απολύτως συνειδητά. Την άλλη, αυτή τού αριστερού, μπορεί και εξ αιτίας Ογκώδους Άγνοιας. Σ’ αυτή την (ενδεχόμενη) Ογκώδη Άγνοια που τον δέρνει να οφείλεται άραγε και το μόλις διαφαινόμενο μειδίαμα του ‘‘κουκουλοφόρου’’ (= μεταμφιεσμένου) για το φόβο τής Οχράνα Βλαδίμηρου;
Προχθές την Τετάρτη, ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, ο εκλεκτός τής ΔΗΜΑΡ, για την εκλογή τού οποίου πανηγύριζαν οι κάθε λογής ‘‘αντιλαϊκιστές’’, ‘‘εκσυγχρονιστές’’, ‘‘υπεύθυνοι’’ ‘’αριστεροί’’, ‘‘αντιφασίστες’’, ‘‘πεφωτισμένοι’’ δεξιοί, ‘‘αριστεροφιλελεύθεροι’’, σκέτοι ‘‘φιλελεύθεροι’’ και γενικά σύμπας ο ‘‘δημοκρατικός’’ συρφετός, που λέει κι ο Νιόνιος, μήνυσε αστέγους επειδή, ψάχνοντας για καταφύγιο από το φονιά χιονιά, παραβίασαν το εγκαταλελειμμένο καφενείο στο Πνευματικό Κέντρο τού Δήμου. Για να έρθουν τα ΜΑΤ να τους διώξουν και να κάνουν τις αναγκαίες συλλήψεις, κάτω από τα ‘‘ανεύθυνα’’ γιουχαΐσματα κάποιων ‘‘αντικοινωνικών’’ στοιχείων…
Ψάχνουμε κι εμείς στο επίσημο site τού κόμματος να βρούμε έστω μια αράδα για το περιστατικό. Τίποτε! Και μετά ψάχνουμε στο ημιεπίσημο site τού κόμματος. Nothing! Και φεύγουμε κι από εκεί και πάμε στην ευαίσθητη ‘‘αριστερή’’ στρουθοκάμηλο και μέλος τής Κεντρικής Επιτροπής μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε, οπότε και αποχώρησε. Rien! Και αποθέτουμε τις τελευταίες μας ελπίδες στην ακόμα πιο ευαίσθητη Μαργαρίτα και επίσης μέλος τής Κεντρικής Επιτροπής τής ΔΗΜΑΡ. Niente!
Πολύ ‘‘ευθύνη’’ αυτή η ΔΗΜΑΡ (κι οι Δημαρίτες)! Πού να περισσέψει χώρος για στοιχειώδη ευαισθησία και έστω ένα κιχ κριτικής…
Κι ύστερα θυμόμαστε πάλι (το ’χουμε αυτό το ελάττωμα, για να τα λέμε όλα!) τα ανάθεμα που έχει φάει ο Χαρίλαος Φλωράκης από το ‘‘αντισταλινικό’’ ρεύμα (χα!), επειδή κάποτε είχε πει πως «ο Ρίζος δημοσιεύει ό,τι συμφέρει το λαό»…
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
Τι νομίζατε, ρε; Έτσι γαμάει ο δημοκρατικός σοσιαλισμός! Και μην απορείτε που δεν γράψαμε λέξη! Εμείς δεν είμαστε σαν τα σταλινικά μούτρα σας, κόκκινοι φασίστες! Εμείς είμαστε αντισταλινικοί, όχι αντιλενινιστές! Ο Λένιν δεν είχε πει «να μαθαίνουμε από τους αντιπάλους μας»;
Πεθαίνοντας στην Αθήνα
Πεθαίνοντας στην Αθήνα
δεν είναι το ίδιο σαν να πεθαίνεις στη Μαδρίτη,
ή ανθυπολοχαγός στα βουνά τής Αλβανίας.
Δεν είναι το ίδιο σαν να έχεις πάει
απ’ απεργία πείνας μέσα στη φυλακή,
δεν είναι το ίδιο σαν να σε εκτελούν στον τοίχο του Περ Λασέζ,
ή στον τοίχο τής Καισαριανής.
Δεν είναι το ίδιο σαν να σε πηγαίνουν για ‘‘καθαρό αέρα’’ στου Γουδή, Κυριακή χαράματα.
Πεθαίνοντας στην Αθήνα μπορεί να σημαίνει ένα πολύ απλό γεγονός
χωρίς καμία τραγικότητα, κανέναν ηρωισμό, καμία δόξα.
Μπορεί να συμβεί στο γήπεδο από μια στραβή φωτοβολίδα,
πηγαίνοντας στη δουλειά σου ή γυρνώντας από το φροντιστήριο,
κάνοντας σούζες στην Αμφιθέας
για δέκα ευρώ στοίχημα.
Ή μπορεί να συμβεί μετά από το Σαββατιάτικο σινεμά,
που δεν σου έφτασε και θέλεις να κάνεις και μια βόλτα,
έτσι· για ένα σάντουιτς στα Έβερεστ, για κάποιο κορίτσι,
ή για χαβαλέ —ποιος ξέρει;
Α, πεθαίνοντας στην Αθήνα δεν είναι θάνατος να μπει στα πρωτοσέλιδα της Ιστορίας.
Μόνο στα ψιλά.
Όπως τα κηδειόχαρτα στις κολώνες των συνοικιών ή δίπλα από την εξώπορτα κάποιας μεγάλης τράπεζας.
Πεθαίνοντας στην Αθήνα δεν είναι θάνατος σαν αυτούς που ακούγαμε από μικροί κι ανατριχιάζαμε.
Κάθε ομοιότης είναι συμπτωματική.
Ας μείνουμε λοιπόν αυστηρά και μόνο στα γεγονότα, όπως διδάσκουν στις δημοσιογραφικές σχολές:
Ήταν μια φορά ένα γελαστό παιδί και πια δεν είναι.
Nosferatu
Κάνουμε πως δεν είδαμε τη μεσημεριανή ανάρτηση του Νοσφεράτου, σύμφωνα με την οποία, και μέσω μιας απίστευτα διαστρεβλωτικής “κοπτοραπτικής” τού κειμένου μας, εξέφραζε την άποψη ότι το σημερινό post «Τρεις και Μια ευχές για ένα αριστερό blog που διέκοψε για να ανασυνταχθεί» απέπνεε μικροψυχία(!), μνησικακία(!!) και δηθενιά(!!!).
Δεν προσποιούμαστε τους τυφλούς επειδή την κατέβασε μετά από λίγο —την κατέβασε χωρίς καμία εξήγηση, δηλαδή ‘‘πούστικα’’ και στη ζούλα. Το κάνουμε, γιατί, απλούστατα, ο συγκεκριμένος μάς έχει δώσει σαφώς μεγαλύτερα δείγματα ευήθειας, ανεντιμότητας και ανανδρίας στο παρελθόν, για τα οποία και έχει πάρει τις ανάλογες απαντήσεις.
Οπότε, αν έχει καλυφθεί το μείζον, τι νόημα έχει να σπαταλάμε περισσότερα λόγια από αυτά που χωράνε σε μια απλή και περιθωριακή ημερολογιακή καταγραφή για το έλασσον;
6 σχόλια:
Για τον Θεό δεν μας επιτρέπεται να σχολιάζουμε,αλλά ο Μάρξ και ο Λένιν,είναι ξανά εδώ,επίκαιροι για άλλη μια φορά.
Απόδειξη:
Φίλος μας μεσοαστός,καλλιεργημένος 53 χρονος, ο οποίος μέχρι τα 50 του ήτο η επιτομή του Δεξιού τρόπου Σκέψης και Πράξης και δεν γνώριζε καν τι θα πει Δυτικό Προάστειο,έφτασε μέσα από συζητήσεις επί συζητήσεων και από την παρατήρηση της αληθούς πραγματικότητος(και όχι αυτής της "ασφαλούς" και αφελεστάτης των Βορείων Προαστείων που μέχρι τότε εγνώριζε) να αποκτήσει Ταξική Συνείδηση.Και τι ταξική!
Προλεταριακή παρακαλώ!
Τόσο, ώστε απόψε μας πρόσφερε ένα ωραιότατο λεκτικό εγκεφαλικό, υποστηρίζοντας ότι "το ΚΚΕ σφάλει.Κάνει πορείες μέχρι τη Βουλή και μετά αποχωρεί όμορφα και τακτικά.Το σωστό είναι να μείνει και να προτρέψει το Λαό σε Επανάσταση άμεσα"
Είπατε τίποτις ή μείνατε κι εσείς ενεοί όπως τα 7???
;-)
Τι ενεοί... Στήλη άλατος!
Καλησπέρα παίδες!
Τα λέμε
Να καταθέσω κι εγώ μια άποψη.
Ίσως δεν αρέσει, αν μάλιστα χαλάει μερικούς συντρόφους, κανένα πρόβλημα αν δεν αναρτηθεί.
Είναι τόσο μεγάλη η παρόρμηση όμως να πω κάτι πάνω σ αυτό που θα διαβάσετε, που δεν μπορώ ν αντισταθώ.
Η παρέμβασή μου είναι μάλλον μια προτροπή για προβληματισμό, παρά οτιδήποτε άλλο.
Ένα απλό θέμα που με καίει και θάθελα να συζητηθεί.
Δεν ξέρω τι ερμηνεία δίνει κάποιος σ αυτόν τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό που ακούει στ όνομα κομμουνιστής, κομμουνισμός, προοδευτικός, αριστερός, ή όπως αλλιώς ονομάζεται.
Η δική μου ερμηνεία(και κάποιων άλλων ίσως), δεν περιορίζεται σ αυτόν, που σκοπό έχει την κατάληψη της εξουσίας ντε και καλά και την εγκαθίδρυση της λεγόμενης «δικτατορίας» του προλεταριάτου.
Για μένα το να αυτοπροσδιοριστεί κάποιος κομμουνιστής, περιλαμβάνει και κάποιες ευαισθησίες που σαν να μου φαίνεται τις έχουμε εσκεμμένα ξεχάσει εσχάτως.
Περιλαμβάνει την υποστήριξη των αδύνατων, την καταγγελία της αδικίας, την εναντίωση στην καταπίεση και τόσα άλλα.
Θα μου πείτε είναι γνωστά, αυτά κάνουν οι κομμουνιστές, τα ΚΚ κόμματα κι οι οργανώσεις.
Εδώ λοιπόν έχω την ένσταση.
Όλα αυτά που κάνουν, γιατί πρέπει να περιορίζονται σ ένα στενό κύκλο συντρόφων, όχι όμως γενικότερα, μα συντρόφων του κόμματος;
Γιατί έχω εδώ και πολύ πολύ καιρό την εντύπωση πως ένα πολύ συγκεκριμένο ΚΚ, έχει μεταλλαχτεί σ ένα κλειστό κλάμπ, μια παρέα που δίνει σημασία, όχι σε όποιον έχει τις ίδιες απόψεις (για διαφορετικές, ούτε λόγος), μα σ όποιον είναι μέλος του;
Πιο συγκεκριμένα;
Όπως ακόμα κι αστικές εφημερίδες ομολόγησαν και κατέκριναν στον βαθμό που τους επιτρεπόταν, πως οι επιβληθείσες ποινές στους πιτσιρικάδες τρομοκράτες με τα γκαζάκια ήταν έξω από κάθε λογική.
Αντίδραση, διαμαρτυρία, διαδήλωση, επερώτηση κάτι τέλος πάντων που να δείχνει την όποια ευαισθησία κάποιου ΚΚ, δεν είδα.
Αντιθέτως, είδα και συμμετείχα σε διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ για τους αιγύπτιους ψαράδες της Ν. Μηχανιώνας Θεσσαλονίκης.
Προφανώς, το μεροκάματο των αιγυπτίων είχε μεγαλύτερη αξία απ αυτό που σηματοδοτούν τέτοιες ποινές και που θα το βρούμε όλοι οι υπόλοιποι μπροστά μας κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον κι ας μην βάζουμε γκαζάκια.
Σε κάποια διαμαρτυρία μου σ ένα άλλο μπλόγκ γι αυτή την έλλειψη και ευαισθησίας και διορατικότητας, πήρα περίπου την απάντηση, πως αυτοί είναι εχθροί μας δεν τους θεωρούμε συντρόφους και καλά τους κάνανε.
Ίσως νάναι κι έτσι.
Και λοιπόν; Δεν ήταν μια καταδίκη άδικη, σκόπιμη, τρομοκρατική;
Δεν μας αφορά, ή έχουμε την εντύπωση πως δεν θα την υποστούμε κάποια στιγμή που σαν να μου φαίνεται πως οσωνούπω έρχεται στο κοντινό μέλλον, έτσι που πάνε τα πράγματα;
Πρόσφατα διάβασα για τον σταθμάρχη του μετρό του Συντάγματος και τις συνέπειες που έχει ο άνθρωπος επειδή δεν υπάκουσε εντολές και δεν έκλεισε τον σταθμό.
Απ την ανυπακοή του όπως έχω καταλάβει, ωφελήθηκαν πολλοί πολίτες, εκεί στήθηκαν ιατρεία, εκεί κατέφευγε ο κόσμος ότνα έπεσε το ξύλο και τα χημικά.
Ούτε αυτό ήταν αρκετό για να προκαλέσει μια διαμαρτυρία, μια πορεία κάτι τέλος πάντων.
Και γιατί; Μήπως στο Σύνταγμα ήμασταν εμείς; Οι αγανακτισμένοι ήταν, ας πρόσεχαν.
Και γιατί; Μήπως είναι σύντροφος ο συγκεκριμένος και μάλιστα μέλλος του κόμματος;
Προφανώς, όχι.
Ας κόψει το λαιμό του λοιπόν ο τύπος κι ας πορευτεί μόνος του.
Παρ όλα αυτά, είχαμε πορεία για την επέτειο του Κυπριακού. Κι ας μην είχε νόημα τώρα πια, όπως δεν έχει εδώ και δεκαετίες.
Χάσαμε κάπου στην πορεία την μπάλα και δεν τόχουμε καταλάβει;
Πως στο καλό θέλουμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου, όταν απαξιώνουμε όποιον δεν είναι στην παρέα μας;
Εκτός κι αν ο σκοπός, είναι ακριβώς, αυτός.
Διακριτικά να υπάρχουμε, προσοχή μην τυχόν και επηρεάσουμε κάποιους κι έρθουν μαζί μας και συγκροτηθεί αυτή η ρημάδα η κρίσιμη μάζα για την ανατροπή και αμάν, τι κάνουμε τώρα που πρέπει ν αποδείξουμε πως ό,τι λέγαμε το εννοούσαμε;
Μήπως;
Λέω γω τώρα…
mbiker
Ο ουμανισμός ,η αλληλεγγύη,η δικαιοσύνη,το δημόσιο συμφέρον ,η προστασία της κοινότητας,ο σεβασμός της διαφορετικότητας,ο σεβασμός στην μάνα Γη ,τα ανθρώπινα δικαιώματα ,δεν μπαίνουν σε καλούπια για δικούς μας και ξένους γιατί αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να αναιρεθούν και να γίνουν κενό γράμμα άνευ περιεχομένου και αξίας!
Με αυτήν την γενική έννοια προσυπογράφω και επαυξάνω τα παραπάνω του mpiker αποσυνδέοντας τα όμως , ελπίζοντας πως δεν τα αποδυναμώνω,από την ειδική αναφορά τους (γιατί αφορούν όλους τους χώρους και τελικά όλη την κοινωνία και καθένα μας ξεχωριστά)!
Αριστερά Φιλαράκια,
Γειά σας, τα ξαναλέμε λοιπόν, υστερα απο τις πράγματι ωραίες βουτιές σε μια εκπληκτική θάλασσα στη Σέριφο, μόνο για λίγες μέρες δυστυχώς. Τι να κάνουμε......
Επί του θέματος που αναφέρονται απο τους 7demons,πολύ ωραίο για να ειναι αληθινό. Οχι βέβαια οτι αμφισβητούνται τα λεγόμενα των D αλλά κάποιες σκέψεις πως προέκυψε αυτή η προσφατη "προλεταριακή συνείδηση".
Μπορει να συμπεράνει κανείς οτι ο περί ου ο λόγος μεσοαστός μάλλον συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των "αγανακτισμένων", οταν επισημαίνει οτι το "ΚΚΕ πάει μόνο ως το Σύνταγμα" και δεν κηρύσσει αμέσως την "επανάσταση". Γιατί το ΚΚΕ, εδώ που τα λέμε, πάει παντού. Π.χ. και μέχρι την αμερικανική πρεσβεία, και στα εργοστάσια, και στα ναυπηγεία και στους χώρους δουλειάς εν γένει.
Αυτη η σηματοδότηση λοιπόν του Συντάγματος δείχνει οτι πρόκειται περί της εκδήλωσης των "αγανακτισμένων". Οπερ δύναται να συνάγεταιτο συμπέρασμα οτι ολη η "προλεταριακή συνείδηση" ισως ειναι μια πλευρά της "αντιμνημονιακης συνείδησης" που εχει καταλάβει πολλές κοινωνικές δυνάμεις, αριστερο-δεξιες ετσι τουρλου τουρλου, και οχι μια συγκροτημένη πολιτική αποψη περί "επανάστασης της εργατικής τάξης με ταξική συνείδηση".
Ισως ομως και να μην ειναι κι ετσι οπως τα λέω.
Πάντως αυτή η κήρυξη της επανάστασης ετσι τόσο απλοικά, σε μια διαδήλωση του ΚΚΕ μεχρι το Σύνταγμα, δεν πείθει και πολύ.
Μήπως χρειάζεται να διαβασθούν ξανά τα μαρξιστικά-λενινιστικά κείμενα;η και η Ρόζα;
Αριστερά Φιλαράκια
Φυγατε για διακοπές και δεν μας ειπατε ουτε ενα "γεια τα ξαναλέμε το Φθινόπωρο"!!! :smile:
Δημοσίευση σχολίου