Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

(Counter)Revolutionary marketing


 
ΣΤΟ ΝΕΟ ΤΗΣ τεύχος, η «Athens Voice», έντυπο-ευαγγέλιο για όλες τις πτέρυγες και γενεές τού αστικού εκσυγχρονιστικού ρεύματος και των συνοδοιπορούντων πάσης φύσεως, δημοσίευσε ένα άρθρο πραγματικό καταπέλτη. Καταπέλτη κυρίως για όλους εκείνους οι οποίοι επιμένουν να τη θεωρούν μια από τις εστίες της εκμοντερνισμένης αντιδραστικότητας.

Το άρθρο, που αναφέρεται στους Αγανακτισμένους, και το υπογράφει κάποιος Παναγιώτης Αγγελόπουλος, πρωτοεμφανιζόμενος συντάκτης απ’ ό,τι φαίνεται, αφού στο site δεν εμφανίζονται παλαιότερα άρθρα του, φαίνεται σαν να έχει παρεισφρήσει εκεί, πηδώντας κατ’ ευθείαν από ένα αριστερό έντυπο —συνοδεύεται δε από την ίδια εικόνα που συνοδεύει και το σημερινό σημείωμά μας. Να σημειωθεί δε ότι ο συγγραφέας του κινείται σε μια συνθετική κατεύθυνση (τη σωστή κατ’ εμάς), καθώς ρητά υποστηρίζει την ανάγκη σύζευξης μεταξύ του ‘‘ακατέργαστου’’ λαϊκού παράγοντα και των οργανωμένων αριστερών πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων, χωρίς να αναλίσκεται σε περιφρονητικά και ειρωνικά σχόλια για τον πρώτο πόλο ή απαξιωτικά και απορριπτικά για τον δεύτερο. Δεν είναι περίεργα όλα αυτά; Για διαβάστε:


Η εποχή των τεράτων

Στις 25 Μάη ξέσπασε στην πλατεία Συντάγµατος ένα µαζικό πολιτικό κίνηµα αντίστασης και χειραφέτησης, που αποτέλεσε µια κρίσιµη καµπή στον «παρατεταµένο λαϊκό πόλεµο», ο οποίος ξεκίνησε µε την ψήφιση του επαχθούς Μνηµονίου και κλιµακώθηκε µε έντεκα πανεργατικές γενικές απεργίες. Στην υπό «κινεζοποίηση» Ελλάδα της διαρκούς λιτότητας και της οικονοµικής εξαθλίωσης, του εργασιακού µεσαίωνα και της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, το κίνηµα των πλατειών εξέφρασε τη διάρρηξη των παγιωµένων σχέσεων αντιπροσώπευσης και των αστικών κοινωνικών συµµαχιών, µεταµορφώνοντας την κρίση από οικονοµική σε πολιτική. Kαθοριστικής σηµασίας στοιχείο, συµβάλλον και στην αντιφατικότητα του κινήµατος, υπήρξε η συµµετοχή χιλιάδων ψηφοφόρων του πελατειακού δικοµµατισµού, ορµώµενων από τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση απέναντι στην πολιτική αφαίµαξης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Ο µαχητικός Ιούνιος, κατά τον οποίο εξαπλώθηκε σε δεκάδες πλατείες της χώρας ο δηµοκρατικός θεσµός της λαϊκής συνέλευσης, χαρακτηρίστηκε από γοργές εξελίξεις όσον αφορά στην ιδεολογική ταυτότητα του κινήµατος των «Αγανακτισµένων». Οι πρώτες µέρες της κινητοποίησης, όταν αυτή αγκαλιάστηκε από τα αντιδραστικά ΜΜΕ, σηµαδεύτηκαν από έντονη εχθρότητα απέναντι στην παρέµβαση κοινωνικών συλλογικοτήτων και οργανωµένων µορφών ταξικής πάλης (κόµµατα, συνδικάτα). Σύντοµα, όµως, αποδείχτηκε ότι για να αγωνιστούµε µε το σύνθηµα «δεν φεύγουµε αν δεν φύγουν κυβέρνηση, τρόικα, χρέος», έπρεπε το κίνηµα να ριζοσπαστικοποιηθεί, να αποκτήσει πολιτικές θέσεις και να µπολιαστεί στους χώρους εργασίας, δηλαδή να επεκταθεί η δηµοκρατική αυτοοργάνωση στο πεδίο της οικονοµίας, µε απώτερο σκοπό τον κοινωνικό εργατικό έλεγχο.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση υπήρξαν αξιοσηµείωτα βήµατα, καθώς στις κινητοποιήσεις πρωτοστάτησαν οι υπάλληλοι σε κλάδους εντατικής εκµετάλλευσης του ιδιωτικού τοµέα, οι  νέοι της επισφαλούς διανοητικής εργασίας και των µισθών πείνας, οι συνδικαλισµένοι εργάτες και οι άνεργοι. Ο κόσµος χάραξε το δρόµο µε λαϊκές συνελεύσεις, απεργιακές φρουρές και καταλήψεις διαρκείας (∆ήµος Αθήνας, νοσοκοµείο Ιεράπετρας, σούπερ µάρκετ Dia, ∆ΕΚΟ), ενώ η επιγενόµενη απονοµιµοποίηση των γραφειοκρατικών ηγεσιών των ΓΣΕΕ-Α∆Ε∆Υ αύξησε την επιρροή των πρωτοβάθµιων σωµατείων βάσης και της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Η γενικευµένη οργή για την εκποίηση της δηµόσιας περιουσίας και την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας αποκρυσταλλώθηκε στο σύνθηµα «δεν χρωστάµε, δεν πουλάµε, δεν πληρώνουµε».

Αναµφίβολα, οι ηµεροµηνίες που σφράγισαν την πρωτοφανή δυναµική του αγώνα ήταν 15-28-29 Ιουνίου, όταν οι γενικές απεργίες συναντήθηκαν µε τις λαϊκές συνελεύσεις. Η επιµονή του κόσµου, ο οποίος, παρά την κυβερνητική απόφαση για σκληρή αστυνοµική καταστολή, ανασυντασσόταν και παρέµενε στο Σύνταγµα, κατέδειξε τον πολιτικό µετασχηµατισµό του κινήµατος και την οριστική ρήξη του µε τη µνηµονιακή συναίνεση. Αποµαζικοποιηµένη λόγω της ιδεολογικής τροµοκρατίας κράτους και κεφαλαίου, που συµπυκνώθηκε στις απειλές «Μεσοπρόθεσµο ή χρεοκοπία/τανκς», η Κάτω Βουλή των πλατειών συνέχισε τις εργασίες της. Οι παραπάνω εµπειρίες συνθέτουν την πολύχρωµη τοιχογραφία της λαϊκής εξέγερσης, που µολονότι δεν κατόρθωσε να αποτρέψει την εισαγωγή της χώρας στην προκρούστεια κλίνη του Μεσοπρόθεσµου, εγκαινίασε µια νέα, ποιοτικά διαφορετική, πολιτική πραγµατικότητα, µε θεµέλιό της το αίτηµα για άµεση δηµοκρατία και «ισότητα, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια».

Για τη συνέχιση του αγώνα είναι επιτακτική ανάγκη η δηµιουργία ενός ηγεµονικού πολιτικού µετώπου, µιας κρίσιµης µάζας κοµµάτων, συνελεύσεων, σωµατείων και πολιτών, που θα παλέψει για την πολιτική-κοινωνική χειραφέτηση και θα εκπονήσει ένα µεταβατικό πρόγραµµα εκτάκτου ανάγκης για την υπεράσπιση των λαϊκών συµφερόντων. Βασικοί άξονες πρέπει να είναι η στάση πληρωµών και η διαγραφή του χρέους σε ρήξη µε την Ε.Ε., η αναδιανοµή του εισοδήµατος εις βάρος του κεφαλαίου και υπέρ της µισθωτής εργασίας, η υπεράσπιση του δηµόσιου και δωρεάν χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών (υγεία, παιδεία), η εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων και η χάραξη βιοµηχανικής πολιτικής µε στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανακούφιση των εργαζοµένων, η θέσπιση αποκεντρωµένων αµεσοδηµοκρατικών θεσµών και η κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας.

Η βίαιη έκρηξη οργής της φτωχής και αποκλεισµένης νεολαίας της Αγγλίας και οι επερχόµενες κοινωνικές συγκρούσεις προοιωνίζουν το ευρωπαϊκό φθινόπωρο θερµό, και καθιστούν επίκαιρα τα λόγια του Αντόνιο Γκράµσι: «Ο παλιός κόσµος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Ζούµε στην εποχή των τεράτων».

Βλέπε: Στάθης Κουβελάκης, «Η Ώρα της Κρίσης», ∆ρόµος της Αριστεράς, 11-6-2011
Πέτρος Παπακωνσταντίνου, «Προοίµιο ελληνικού Αργεντινάσο», Αριστερό Βήµα, 31-5-2011

* * * * *

ΤΟ ΕΞΟΦΘΑΛΜΑ ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ  τής «Athens Voice» άρθρο προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, απορίες και στους αναγνώστες. Είναι χαρακτηριστικά μερικά σχόλια που έχουν κατατεθεί μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Γράφει κάποιος αναγνώστης: «ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟ? Μετάλλαξη έπαθε η Athens voice στον [σε] ριζοσπάστη? Απόλυτη απογοήτευση από μία τόσο σοβαρή ως τώρα εφημερίδα...». Κάποιος άλλος, αριστερός και αισιόδοξος προφανώς: «επιτέλους ένα άρθρο αριστερής οπτικής εδώ μέσα». Και ένας δύσπιστος: «Τόση ώρα περίμενα την ειρωνεία να σκάσει. Αλλά δεν ήταν ειρωνικό το άρθρο. Πλάκα μας κάνετε, έτσι;».

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ; Έπαθε όντως μετάλλαξη η AV; Αποφάσισε να γίνει πολυπρισματική; Ή μήπως κάνει πλάκα; Τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει, αν εξετάσει κανείς τα πράγματα λίγο πιο προσεκτικά.

Το άρθρο εγκαινιάζει μια καινούργια στήλη με τον τίτλο Ήμουν κι εγώ εκεί. Η ιδέα είναι προφανής. Να κατατίθεται εκεί κάθε βδομάδα η προσωπική μαρτυρία πολλών και διαφόρων από πολλά και διάφορα events στα οποία συμμετείχαν. Ναι, από διάφορα events (= δρώμενα) και όχι βέβαια από τα κατά Μπαντιού évènements (= συμβάντα) —κι αυτό το λέμε άσχετα από το ερώτημα αν το φαινόμενο των Αγανακτισμένων είναι ένα τέτοιο συμβάν ή όχι, ερώτημα που δεν θίγουμε και δεν μας απασχολεί εδώ. Διότι, το πολιτικό επιτελείο τής AV, στο βαθμό που σκοπεύει να ασχολείται κατά περίσταση με τη λαϊκή διαμαρτυρία όχι για να την κατακεραυνώσει, όπως συνηθίζει, θα το κάνει προσπαθώντας να την εντάξει στην κατηγορία των δρώμενων. Αποστερώντας δηλαδή τις κοινωνικές διαμαρτυρίες από το ιδιαίτερο περιεχόμενό τους και αποσυνδέοντάς τις από τις ανταγωνιστικές στοχεύσεις και στρατηγικές τους.

«Τι λέτε ρε παιδιά;», θα μπορούσε να πει κάποιος. «Πώς τα αφαιρεί όλα αυτά το συγκεκριμένο άρθρο, από τη στιγμή που τα εξηγεί με το νι και με το σίγμα; Πάτε καλά;».

Περιμένετε λίγο. Εννοούμε, περιμένετε λίγο, μέχρι να αρχίσει να εκδιπλώνεται η θεματολογία τής καινούργιας στήλης Ήμουν κι εγώ εκεί. Κι όταν αρχίσετε να διαβάζετε στη θέση αυτών πού διαβάσατε, τις εντυπώσεις από κάποια δράση των Atenistas, την εμπειρία από τη συμμετοχή στον τελευταίο διαγωνισμό graffiti ή το ρεπορτάζ από το πάρτι γενεθλίων τής Σώτης Τριανταφύλλου (ή τού Σταμάτη Κραουνάκη, παίζεται αυτό), τότε τα λέμε πάλι. Στο μεταξύ, σκεφτείτε την αποτελεσματικότητα του εναλλακτικού τρόπου εξαφάνισης μιας κόκκινης σημαίας —εναλλακτικού σε σχέση με την άμεση καταστροφή της:

Την τοποθέτησή της μεταξύ μιας ‘‘θάλασσας’’ από πορτοκαλί, ροζ και μωβ σημαίες!

ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΝ ΗΣΥΧΟΙ λοιπόν οι φανατικοί αναγνώστες τής ΑV. Η αγαπημένη τους εφημερίδα δεν μεταλλάσσεται. Δεν γίνεται καν πολυπρισματική (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα, αφού κάθε συνολική άποψη που εκφράζεται είναι πάντα μεροληπτική). Εξ άλλου, στην πραγματικότητα είναι ήδη ‘‘πολυπρισματική’’: Έχει εξασφαλίσει, με ισόβιο συμβόλαιο απ’ ό,τι φαίνεται, τα ‘‘εξυπνοπούλια’’, τους Tskerokyristas, οι οποίοι, μετά την «Αυγή» και τον «Κόκκινο 105,5», προπαγανδίζουν τις ιδέες και τις αξίες τής Αριστεράς μέσα από τη στήλη Τζιχάντ. Αρκεί αυτό. Το οποίο, επιπλέον, καλύπτει και μια ανταγωνιστική ανάγκη: Ο δεύτερος τη τάξει Οδηγός Αγοραπωλησιών, η LIFO, έχει μια ‘‘γερή πένα’’ για να καλύπτει τις ανάγκες τού κοινού για σαχλαμάρες: τον Πιτσιρίκο. (Κι εδώ η «Athens Voice» επιβεβαιώνει πάλι την πρωτιά της —μεγάλε Γεωργελέ! Κόντρα στις ‘‘αυτόνομες’’ και ‘‘αδιαμεσολάβητες’’ από κόμματα και οργανώσεις πολιτικόμορφες σαχλαμάρες τού Πιτσιρίκου, οι ‘‘πούρα’’ αριστερές πολιτικές σαχλαμάρες τών Tsekerokyristas... Όχι παίζουμε!).

Όσο για τον δύσπιστο αναγνώστη (ή αναγνώστρια) που, όπως είδαμε παραπάνω, ρωτάει αν η AV κάνει πλάκα, κι αυτός ας μείνει ήσυχος.

Όχι, δεν κάνει πλάκα. Marketing κάνει! Απλώς, —και πάντα στα πλαίσια ενός επιτυχημένου commercial marketing & sales plan, αυτό να λέγεται!— προσπαθεί να τα κάνει όλα πλάκα. Να τα κάνει όλα πλάκα, υπό τη διπλή σημασία τής φράσης:

Να τα κάνει όλα fun και να τα κάνει όλα ίσωμα. Δηλαδή, ίσα κι όμοια!

Όμως, και πάλι φυλάγεται (η ‘‘ιδεολογία’’ πάνω απ’ όλα!). Για προσέξτε καλύτερα τη φωτογραφία του αγάλματος που επέλεξε για την εικονογράφηση του άρθρου η αρχισυνταξία. Είναι σπασμένο χέρι με νάρθηκα αυτό που βλέπετε, ή χέρι που κρατάει ένα (μαρμαροθραυστικό) σφυρί; Το σπασμένο χέρι, βεβαίως, υπήρχε στα συμφραζόμενα του άρθρου. Το σφυρί πού στο διάολο υπήρχε;

Όχι παίζουμε!


ΥΓ Για τον αριστερό και αισιόδοξο αναγνώστη που χάρηκε επειδή ‘‘είδε’’ «επιτέλους ένα άρθρο αριστερής οπτικής» μέσα στην «Athens Voice»: Φοβού τους Γεωργελέδες φίλε μας (ή φίλη μας). Φοβού τους Γεωργελέδες...


Η εικόνα, από το athensvoice.gr

14 σχόλια:

ΕΟΣ είπε...

Αρκετοί προσπαθούν να ξεπλυθούν μέσα από το κίνημα της 25ης Μάη. Το κείμενο τα περιγράφει τα πράγματα όχι όπως συνέβησαν ή όπως έχουν διαμορφωθεί αλλά όπως θα βόλευε ένα κομμάτι της Αριστεράς και συγκεκριμένα τον ΣΥΝασπισμό. Το κείμενο αυτό θα μπορούσε να είχε γραφτεί για την ΑΥΓΗ. Αποτελεί μάλιστα ένα αρκετά επιτυχημένο δείγμα γραφής καλοζυγισμένου κειμένου ανάμεσα στις διάφορες φράξιες του ΣΥΝ, ώστε να μην είναι κανένας στενοχωρημένος, από τον Παπαδημούλη μέχρι τον Λαφαζάνη... Αυτό το κομμάτι μάλιστα, καλά θα κάνει ο ΣΥΝασπιμός να το βάλει στην πολιτική του διακήρυξη:

Βασικοί άξονες πρέπει να είναι η στάση πληρωµών και η διαγραφή του χρέους σε ρήξη µε την Ε.Ε., η αναδιανοµή του εισοδήµατος εις βάρος του κεφαλαίου και υπέρ της µισθωτής εργασίας, η υπεράσπιση του δηµόσιου και δωρεάν χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών (υγεία, παιδεία), η εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων και η χάραξη βιοµηχανικής πολιτικής µε στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανακούφιση των εργαζοµένων, η θέσπιση αποκεντρωµένων αµεσοδηµοκρατικών θεσµών και η κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας.

Το κίνημα της 25η Μάη δεν μπαίνει σε τέτοια καλούπια. Ζητάει πολύ λιγότερα και πολύ περισσότερα! Δεν έχει συνδιαχειριστικές αυταπάτες, ούτε η “ χάραξη βιοµηχανικής πολιτικής” και άλλα παρόμοια είναι από τις πρώτες προτεραιότητές του. Ζητάει επιτακτικά να φύγει αυτή η κυβέρνηση χωρίς να πολυνοιάζεται για το ποιος θα έρθει στη θέση της. Γνωρίζει ότι η δύναμη του βρίσκεται στο να ανατρέπει κυβερνήσεις και όχι να κυβερνά...


Γιατί ένα ένα μέσο ενημέρωσης όπως «Athens Voice» προβάλει ένα τέτοιο κείμενο; Είναι προφανές σήμερα ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το ίδιο πράγμα που ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ την εποχή του άρθρου 16 και του “ΔΕΚΕΜΒΡΗ”. Είναι προβλέψιμος στις αντιδράσεις του και στις πολιτικές του και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση κίνδυνο για τον αστισμό. Εξάλλου “η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας” η “εθνική ανεξαρτησία” και άλλα συναφή είναι αντικείμενα πρώτα απ' όλα της αστικής κρατικής πολιτικής...

ΕΟΣ είπε...

Επίσης,

Μια άλλη άποψη για το θέμα, πιο κοντά στα πράγματα εδώ:
Κάτω οι γραφειοκρατίες πάνω οι πλατείες Vol 2

Μάρκομ Ξ είπε...

Η μοναδική, απέλπιδα ελπίδα του καταπιεζόμενου κομματιού της κοινωνίας που αντιμετωπίζει τον άμεσο αφανισμό -σαν άνθρωποι, γιατί σαν σκλάβοι κάποιοι (ούτε καν όλοι!) θα συνεχίσουν να υπάρχουν- είναι η συμπόρευση των ψηγμάτων της οργανωμένης πρωτοπορίας (ή "πρωτοπορίας" αν προτιμάτε). Ελπιδοφόρα είναι η στάση του ΚΚΕ που προς το παρόν μένει στα λόγια περί οργάνωσης κινήματος ανυπακοής.

Αν λοιπόν, συνευρεθούν και καταλάβουν επιτέλους ότι ο κόσμος που ξέρανε μέχρι τώρα έχει πεθάνει προ πολλού, τότε και μόνο τότε ίσως υπάρξει μια κάποια ελπίδα για το μέλλον.

Φυσικά, όλα αυτά δεν έχουν κανένα νόημα αν δεν συμβούν σε παραπάνω από μια χώρες της Ευρώπης. Προσοχή! Δεν εννοώ ότι προϋπόθεση ξεσηκωμού είναι η διεθνής αφύπνιση. Μόνο ότι η σπίθα που θα ξεσπάσει κάπου πρέπει να αποτελέσει έναυσμα και για άλλους ξεσηκωμούς.

Όσοι συνεχίζουν να επιμένουν στο ""αυθόρμητο"" (τα διπλά εισαγωγικά δεν είναι τυπογραφικό λάθος) είτε είναι πληρωμένοι πράκτορες, είτε όψιμοι ψευτο - επαναστάτες, κατά κόσμον καβλωμένοι ανικανοποίητοι μικροαστοί.

Κατά τα άλλα, συμφωνώ 100% ότι η AV δεν μετατράπηκε ξαφνικά σε όργανο του επαναστατικού προλεταριάτου.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ


Υ.Γ. Απαραίτητο στοιχείο της επαναστατικής προσπάθειας πρέπει να είναι η πάση θυσία ίδρυση τηλεοπτικού σταθμού.

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,

Γράφετε:

Το κίνημα της 25η Μάη δεν μπαίνει σε τέτοια καλούπια. Ζητάει πολύ λιγότερα και πολύ περισσότερα! Δεν έχει συνδιαχειριστικές αυταπάτες, ούτε η “ χάραξη βιοµηχανικής πολιτικής” και άλλα παρόμοια είναι από τις πρώτες προτεραιότητές του. Ζητάει επιτακτικά να φύγει αυτή η κυβέρνηση χωρίς να πολυνοιάζεται για το ποιος θα έρθει στη θέση της. Γνωρίζει ότι η δύναμη του βρίσκεται στο να ανατρέπει κυβερνήσεις και όχι να κυβερνά...

Στον (όποιο) θεό πιστεύετε, είναι τώρα σοβαρά πράγματα αυτά που γράφετε; Ας υποθέσουμε ότι το κίνημα τής 25ης Μάη είχε πάρει την εξουσία στις 29 Ιουνίου. Ωραία, δεν θα είχε συνδιαχειριστικές αυταπάτες. Αυτό τι σημαίνει; Ότι δεν θα είχε ούτε και αυτοδιαχειριστικές προθέσεις; Εσείς δεν υποστηρίζετε φανατικά την αυτοοργάνωση; Γίνεται αυτοοργάνωση χωρίς αυτοδιαχείριση; Και η αυτοδιαχείριση δεν είναι κι αυτή μια μορφή διαχείρισης; Φίλοι τής ΕΟΣ, τι προσπαθείτε να κάνετε; Να φτιάξετε έναν κύκλο με κιμωλία γύρω σας και ταυτόχρονα να βρεθείτε έξω από αυτόν όταν θα τον έχετε ολοκληρώσει; Ε, αυτό δεν γίνεται παρά μόνο με λογικά άλματα! Πότε θα το καταλάβετε ρε γαμώτο, πότε θα ωριμάσετε πολιτικά; ;-) Γιατί τι άλλο από πολιτική ανωριμότητα είναι να μας γράφετε, με υπερηφάνεια ασφαλώς, ότι το κίνημα δεν το ενδιαφέρει η χάραξη βιομηχανικής πολιτικής (δηλαδή η χάραξη μιας πολιτικής απασχόλησης πρώτα απ’ όλα). Και πού θα απασχοληθούν οι 1200000 άνεργοι; Θα κάνουν οχτάωρα στις συνελεύσεις των πλατειών;

Και τι άλλο από πολιτική απλοϊκή σκέψη και πλήρη ιδεολογική σύγχυση αυτό που μας λέτε ότι “η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας” η “εθνική ανεξαρτησία” και άλλα συναφή είναι αντικείμενα πρώτα απ' όλα της αστικής κρατικής πολιτικής...; Ξέρετε, φίλοι τής ΕΟΣ, η αστική τάξη είναι στα πράγματα, όλα δικά της είναι! Μέχρι και οι μαρίδες τής θάλασσας κι ο αέρας που αναπνέουμε! Αυτό τι σημαίνει; Ότι θα πρέπει να παραιτηθούμε από όλα; Θα τιμωρήσουμε την αστική τάξη κρατώντας την αναπνοή μας μέχρι να σκάσουμε; Έλεος ρε παιδιά! Υπάρχει και μια στοιχειώδης λογική! Μη τη γ#@^#ε! ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Ώστε δεν σας πείσαμε ότι η ΑV κάνει marketing. Νομίζετε ότι κάνει πλάτες στον ΣΥΡΙΖΑ. Εντάξει ρε παιδιά, κι εμείς έχουμε διάφορες ερωτηματικά για τον ΣΥΡΙΖΑ (όπως και για όλους όμως, να το θυμίσουμε), αλλά όχι κι έτσι. Μη γινόσαστε εμπαθείς…

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ., ως ευ παρέστης!


Συμμεριζόμαστε τις ίδιες αντιλήψεις για τη σχέση αυθόρμητου και οργανωμένου, οπότε, δεν έχει νόημα να σε επαναλάβουμε και να επαναληφθούμε. Μια υπενθύμιση μόνο (και μία ένσταση):

Η υπενθύμιση: Πολλά από όσα υποστηρίζει το ΚΚΕ είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, και άρα ελπιδοφόρα. Έλα όμως που τα καίει μόνο του με αυτή την πάγια τάση του να μπερδεύει την ηγεμονία με την επιβολή!

Και η ένσταση: Μήπως είσαι λίγο σκληρός και απλουστευτικός με τους …αναρχίζοντες; Όπως ξέρεις, οι αντιλήψεις αυτές έχουν άμεση σχέση με την επικράτηση της λατρείας τού ατόμου. Με αυτή την έννοια, εκτός από τους κατάσκοπους και τους ψευτοεπαναστάτες, μήπως πρέπει να συμπεριλάβουμε κι όσους απλώς τελούν υπό την επήρεια τής κυρίαρχης ιδεολογίας, που μάλλον είναι και η συντριπτική πλειοψηφία, κατά τα φαινόμενα;


Τα λέμε

ΕΟΣ είπε...

Μια απάντηση σε μια ερώτηση

- Γιατί τι άλλο από πολιτική ανωριμότητα είναι να μας γράφετε, με υπερηφάνεια ασφαλώς, ότι το κίνημα δεν το ενδιαφέρει η χάραξη βιομηχανικής πολιτικής (δηλαδή η χάραξη μιας πολιτικής απασχόλησης πρώτα απ’ όλα). Και πού θα απασχοληθούν οι 1200000 άνεργοι; Θα κάνουν οχτάωρα στις συνελεύσεις των πλατειών;

- Ναι! Να κάνουν οχτάωρα και διπλοβάρδιες στις συνελεύσεις των πλατειών!

Από κει μπορεί να προκύψει κάτι. Αν περιμένουν να βρουν φως από τα "προγράμματα" των του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και του ΚΚΕ, τότε είναι για να τους κλαίνε οι ρέγγες!

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Μα το θέμα εν προκειμένω δεν είναι αν τα προγράμματα του ΚΚΕ, του ΣΥΝ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κι όποιου άλλου θέλετε να βάλετε εσείς, είναι ήδεν είναι κατάλληλα. Θέλετε να δεχθούμε ότι είναι όλα για τα σκουπίδια; Να το δεχθούμε! Αλλά, ρε παιδιά, εκείνο που υποστηρίζουμε είναι ότι ένας μπούσουλας πρέπει να υπάρξει. Δεν γίνεται χύμα στο κύμα! Πού είναι το παράλογο (ή αυτοαναφορικό και γραφειοκρατικό ;-) ) σ' αυτό;


Τα λέμε

ΕΟΣ είπε...

Ο μπούσουλας είναι να πιστεύει ο κόσμος και να το κατακτήσει μέσα από την πράξη ότι θα πρέπει να στηρίζεται πρώτα και κύρια στις δικές του δυνάμεις.

Μάρκομ Ξ είπε...

Αγαπητοί λέφτηδες

Αυτά που γίνανε στις πλατείες, αν και αγκαλιάστηκαν από πολύ κόσμο στην αρχή, με κορύφωση τα γεγονότα του καυτού διημέρου, στη συνέχεια απαξιώθηκαν. Απαξιώθηκαν από τους ανθρώπους που σωστά αναφέρετε δεν είχαν πια καμιά όρεξη να χτυπάνε οχτάωρο στις πλατείες, αλλά προτιμούσαν (φυσικά) να ψάχνουν για καμιά δουλειά. Επομένως θεωρώ (και δεν επιχειρηματολογώ ξανά για να μην κουράσω) ότι όσοι έχουν μείνει να ελπίζουν στο "κίνημα" των πλατειών ανήκουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία σε μια από τις δυο κατηγορίες που προανάφερα.

Επί της ουσίας: η θέση μου για το ΚΚΕ έχει καταγραφεί παλιότερα σε αυτό εδώ το blog. Φυσικά δεν θεωρώ αλλαγή πολιτικής (ή έστω τακτικής) τις τελευταίες ανακοινώσεις του. Άλλωστε φρόντισε και η γ.γ. της Κ.Ε. και μέλος του Π.Γ. του Κ.Κ.Ε σ/φισσα Αλέκα να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς εννοεί "χωρίς κομματικές ταυτότητες": εννοεί να μην έχουν όλοι οι άλλοι κομματικές ταυτότητες εκτός του ΚΚΕ. Όμως έστω και αυτή η παρακίνηση σε κάτι που συνιστά δράση (=δεν πληρώνω το χαράτσι) είναι ένα μικρό βήμα σε σχέση με το 'αλάργα με το Κόμμα και που θα πάει, θα ρθει και ο σοσιαλισμός'.

συντροφικά
Μάρκομ Ξ

Υ.Γ. "ΕΟΣ πότε παληκάρια
Θα ζείτε στα βουνά;
Μονάχοι στα λαγκάδια, στις ρούγες, στα στενά;"

7Demons είπε...

xoxoxo!!!

Προ εβδομάδων το "Παρόν" είχε δημοσιεύσει- με πηγή τα wikileaks- άρθρο σχετικά με το πως Αμερικανικοί παράγοντες είχαν προσεγγίσει στελέχη των free press για "κουβεντούλα" στο τι μέλει γενέσθαι...
Συνωμοσίες!Συνωμοσίες!

Theoprovlitos είπε...

Left

Δεν μας κανεις πλακα ετσι? Δεν πεφτεις ΤΩΡΑ απο τα συννεφα. Δεν μπορει να μην εχεις αντιληφθει οτι μια σειρα φυλλαδων του Μεσαιου Χωρου που παριστανουν τις εκσυχρονιστικες, στην πραξη ξεπουληθηκαν στην Ακραια Φιλελευθερη Ακροδεξια που παριστανει άγαρμπα την εκσυγχρονιστικη αριστερα.

Δεν μπορει να μην εχεις αντιληφθει οτι και η Athens Voice και η LifO και τα portal του Κουλογλου και του Θεοδωρακη, και το Ποντικι, και η Φιλελευθερη Κυριακη του Κυρτσου και δαφορες άλλες φυλλαδες που αυτομολησαν στο ζεστο χρημα κατηντησαν καλες μοπνο για σακουλες εμμετου.

Δεν μπορει να μην εχεις αντιληφθει διαφορα ξεπουλημενα τομαρια κεντροαριστερων κομματων να αποκαλουν στο ΣΚΑΙ τον κοσμακη που διαμαρτυρεται "Αγανακτισμενους Πελατες" πλαι πλαι με τον Στεφανο Μανο.

Τελος δεν μπορει να μην εχεις αντιληφθει οτι γνωστο κακοφημο blog που είχε λυσσαξει υπερ των Νατοϊκων παρεμβασεων στην Γιουγκοσλαβια χθες λυσσαξε υπερ των επεμβασεων στη Λιβυη καθυβριζοντας μαλιστα την αριστερα που δεν συνηγορει στον Ιμπεριαλισμο του Σαρκοζι και του Καμερον.

Καλλιο αργα παρα ποτε. Γιατι ο εχθρος σημερα ειναι τραβεστί.

spiritus είπε...

Μια ερώτηση:

έχουν λυσσάξει σήμερα διάφορα ενημερωτικά μπλογκς ότι το συγκεκριμένο κείμενο έχει γραφτεί από το γιο της Γιάννας Αγγελοπούλου.
Γνωρίζετε κάτι επ' αυτού;
Όχι ότι σημαίνει κατ' ανάγκη κάτι για το ίδιο το κείμενο (προτιμώ να κρίνω τα κείμενα από το περιεχόμενό τους, και όχι από τον γράφοντα), αλλά θα είχε το ενδιαφέρον του, έστω και σημειολογικά.

Ανώνυμος είπε...

μηπως ενα τμημα της ελλ. ελιτ που εχει φραγκα στον παγο περιμενει χρεωστασιο για να μας αγορασει ολους μαζι? μηπως λεω, μηπως...Ισως, λεω ισως να ειναι αυτη η ερμηνεια του αρθρακιου? ΕΟΣ τι λες? mike

Ανώνυμος είπε...

Μετά τον Γλύξμπουργκ και τους μητροπολίτες αγανάκτησε και ο κανακάρης της Γιάννας:
(Λ.)

Ελευθεροτυπία:

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=21/09/2011&s=zapzap&c=texnes

Αγανακτισμένος δηλώνει με άρθρο του στην «Athens voice» ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, γιος της αλήστου μνήμης «σιδηράς κυρίας» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ΖΑΠ Στο άρθρο του με τίτλο «Η εποχή των τεράτων» καταγγέλλει το διεφθαρμένο ξενόφερτο πολιτικό-κονωνικό σύστημα, που οδήγησε τη χώρα στην...........