Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Now read this! Now hear this!


Σπανίως αναδημοσιεύουμε κείμενα, γνωστό αυτό. Και οι ελάχιστες εξαιρέσεις μέχρι τώρα αφορούσαν σε κείμενα γνωστών ανθρώπων ή στελεχών τής Αριστεράς. Σήμερα, για πρώτη φορά αναδημοσιεύουμε την ανάρτηση ενός άλλου blogger, αριστερού κατά την άποψή μας, πλην όμως άγνωστου και ‘‘άσημου’’. Πρόκειται για τον φίλο μας —και ‘‘σειρά’’ μας— VKP (Ruby in an ocean), ο οποίος μας διαβάζει, αλλά σχολιάζει πολύ αραιά.
Είναι ένα κείμενο με «πολλές πληροφορίες και υλικό». Για όποιους από εμάς, βέβαια, ξέρουν να ‘‘διαβάζουν’’ ένα πολιτικό κείμενο και για όσους μπορούν να διαβάζουν ακόμα και between the lines… Είναι ένα τέτοιο ‘‘πλούσιο’’ κείμενο, γιατί είναι γραμμένο με ειλικρίνεια και χωρίς σκοπιμότητες από έναν ‘‘δικό μας’’ —που καλά-καλά δεν αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοιος! Και ο οποίος (αυτό κι αν θέλει προσεκτική ‘‘ανάγνωση’’!), αν και δηλώνει μια κάποια προτίμηση σε έναν συγκεκριμένο αριστερό σχηματισμό, αποδεικνύει με αυτά που γράφει ότι και όλη του την κριτική σκέψη διατηρεί, αλλά και την επιθυμία του για συμπαράταξη της Αριστεράς δεν έχει απαρνηθεί.
Οι έχοντες ώτα ακούειν ακουέτωσαν…



Φωνάζω στους γονείς μου που δεν αποδέχονται την ακραία, ρομαντική και ίσως καταστροφική άποψή μου για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης. Αναγνωρίζω όμως πως εκείνος στον οποίο φωνάζω είναι ο εαυτός μου. Και τι του λέω, τον πιέζω να αποφασίσει: «ή με εκείνους ή με τους άλλους». Όπου εκείνοι είναι και οι γονείς μου και οι άλλοι είναι οι ανατροπείς. Οι γονείς μου δεν είναι σίγουροι τι εννοώ με αυτή την κατάταξη. Ότι τάχα συντάσσονται με τη νέα κυβέρνηση που συστεγάζει και ακροδεξιούς; Αλλά και εγώ δεν είμαι σίγουρος για το ποιοι είναι οι άλλοι. Οι ΚΚΕδες, οι κομμουνιστές γενικά, οι επαναστάτες του καναπέ (στους οποίους παραδέχομαι ότι ανήκω), οι αγανακτισμένοι, τα διάφορα κινήματα με ή χωρίς κεφάλι, ποιοι;

Θα ήθελα να ήταν όλα μαζί αλλά το έκτακτο μπλογκάρισμα με έμαθε ότι καθένας από αυτούς και πολλοί περισσότεροι από δαύτους λένε το δικό τους και σφάζονται μεταξύ τους. Πως θα έρθει η ανατροπή τότε όταν το κίνημα είναι στα μαχαίρια; Το ΚΚΕ διεκδικεί και θεωρεί ότι κατέχει τη μοναδική αλήθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ξεκαθαρισμένη άποψη και υιοθετεί πολλές ακόμα και αντικρουόμενες πολιτικές απόψεις ως αλήθεια, τα διάφορα κινήματα, αντικαπιταλιστικά και αριστερά μοιάζουν με φέουδα βολεμένων ιδεολόγων που ποιος ξέρει από πού αντλούν τη δύναμή τους. Τα ΕΑΑΚ πρεσβεύει τον αναρχικό κόσμο αλλά περισσότερο βολεύει την εξουσία με τη βία και τις αναποτελεσματικές και χωρίς στόχο καταστροφές που δημιουργούν αντίδραση στον πολύ κόσμο. Ο Καζάκης, λογικός, ενημερωμένος, γνώστης και ηγετικός εμμένει στην εκ νέου οργάνωση μιας νέας αυτάρκειας μακριά από ιδεολογικά στερεότυπα και ενώ τον κάνεις για κομμουνιστή και το δέχεται και ο ίδιος, βγάζει χολή εναντίον του ΚΚΕ.

Και φτάνουμε πάλι στο τελευταίο μιας και ο πολιτικός του ρόλος λόγω της κοινοβουλευτικής του δύναμης είναι καθοριστικός για το μέλλον της ανατροπής. Σωστά προσβλέπει με υπομονή την προετοιμασία των αντικειμενικών παραγόντων που θα φέρουν την ανατροπή. Το βλέπει εξάλλου να βράζει το πράγμα. Ωστόσο, στοχοποιεί τα ανεξάρτητα, αυτόνομα και εκτός ΚΚΕ κινήματα και πρωτοβουλίες ως οπορτουνιστικά που εξυπηρετούν το σύστημα. Εδώ μπορεί κανείς να πει ότι θα έπρεπε να τα υποστηρίζει ως λαϊκά κινήματα εναντίον του συστήματος. Εγώ διακρίνω έναν σαφή εκβιασμό του στυλ ή με μας ή μόνοι σας να αποτύχετε και να διασπαστείτε, στόχος του οποίου είναι να συνειδητοποιηθεί η ανάγκη κεντρικής πολιτικής καθοδήγησης και η εγκατάλειψη του ελευθεριάζοντος, αυθόρμητου και ατομικιστικού εντέλει ριζοσπαστισμού. Δεν είναι κακή τακτική, ωστόσο δεν πιάνει μέχρι στιγμής. Έχει κάνει αντιπάλους όλους τους έξω από το ΚΚΕ αριστερούς και κομμουνιστές, οι οποίοι κατά το ίδιο το ΚΚΕ καλύτερα να εξαφανιστούν ή να πάρουν το μέρος του συστήματος στο οποίο ανήκουν και το οποίο εξυπηρετούν. Αλλά για κάτσε μια στιγμή. Από πότε ο ριζοσπαστισμός εξυπηρετεί το σύστημα; Από τότε που διέσπασε το κίνημα και προέβαλλε τις ριζοσπαστικές λύσεις εντός του συστήματος ως προέχουσα πολιτική κατεύθυνση, θα σου πουν οι ΚΚΕδες. Καλό είναι να ρωτήσουμε εδώ και τι έκανε το κίνημα για να προωθήσει τον απώτερο του στόχο που είναι η ανατροπή; Απαντούν οι ίδιοι, τίποτα μιας και φάνηκε ότι απώτερος του στόχος, μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, ήταν η συντήρηση του κινήματος, μια φωνή διαμαρτυρίας στον αστικό κοινοβουλευτισμό του σήμερα από τη μεταπολίτευση και μετά.

Πράγματι, η διατήρηση ενός 8% των ψήφων των πολιτών φάνηκε να ικανοποιεί το ΚΚΕ και να εξοργίζει τους υπόλοιπους αριστερούς που δεν συνασπίζονται μαζί για να πάνε σε ένα υψηλότερο πλειοψηφικό ποσοστό. Ωστόσο, αυτό, η ανασύνταξη δηλαδή και οποιεσδήποτε κινήσεις συνεργασίας τέτοιας εμβέλειας, θεωρούν στο ΚΚΕ ότι μόνο καταστροφικό θα ήταν για το κόμμα (εδώ η απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι η ενότητα προέχει στη μετασοβιετική εποχή).

Μα είστε συντηρητικοί καλέ. Όχι, δεν είμαστε, απλά περιμένουμε να ωριμάσουν οι συνθήκες και τώρα βρίσκονται σε τέτοια πορεία ωρίμανσης. Ε, τότε βγείτε μπροστά και απαιτείστε, πείτε στον πολύ κόσμο ότι το εννοείτε όταν μιλάτε για ανατροπή. Εμείς, κύριε, δεν πανικοβαλλόμαστε από τις κινήσεις του εχθρού, τον ξέρουμε καλά όλο αυτό τον καιρό που εσύ συνομιλούσες μαζί του ψάχνοντας να τα βρείτε και με κείνον. Ξέρεις τώρα, ΕΕ και τέτοια. Τώρα που αναζητάς την επιβίωσή σου στρέφεσαι προς τα μας αλλά εμείς, πες το συντήρηση, πες το όπως θες, δε μας νοιάζει, δεν είμαστε ευκαιριακά κινήματα εκτόνωσης οργής. Ιδού ο οπορτουνισμός σας, πώς να κάνουμε λοιπόν μαζι;

Φαίνεται πάντως πως στο ΚΚΕ ισχυροποιούνται ηθικά, ιδεολογικά και εκλογικά λόγω της κρίσης. Στο ΣΥΝ δε φαίνεται να συμβαίνει αυτό μιας και η έξοδος Κουβέλη και η παρούσα στάση του κάνει απλά τον κόσμο να αναρωτιέται τι άλλο από μεταρρυθμιστές θα ξεβράσει η ριζοσπαστική παράταξη. Οι απογοητευμένοι Πασόκοι εξάλλου δεν πάνε πια στο ΣΥΝ, υπάρχει και ο Κουβέλης που βελτιώνει το ιματζ τους μετά τα παραστρατήματα του ΓΑΠ.

Μένει λοιπόν η ηγετική φιγούρα του Καζάκη. Έχοντας γοητεύσει τον γράφοντα και πολλούς άλλους, σε κάνει να τον αμφισβητείς έντονα για αυτά που λέει. Για την ακρίβεια των αριθμών, για τη σιγουριά του όσον αφορά τα πολιτικά κίνητρα που αποδίδει στους δρώντες της πολιτικής, για την καταλληλότητα των λύσεων που προτείνει, για το ύφος του, για την πολιτική του ακεραιότητα, για το πόσο μακριά μπορεί να το πάει. Και το τεστ να περνάει σε όλα αυτά, τι θα κάνει αν τον εμπιστευτεί ο κόσμος; Είναι νωρίς να απαντήσουμε και θέσαμε και πολλά ερωτήματα. Ας ελπίσουμε οι ζυμώσεις στην αριστερά να βγουν σε καλό όλων μας και να μην οδηγήσουν σε περαιτέρω διάσπαση του κινήματος.


Η εικόνα, από το oikaltses.com

39 σχόλια:

Unknown είπε...

Για όσους είναι αντίθετοι στο μνημόνιο το δίλλημα είναι:
Σοσιαλισμός σε μια χώρα γίνεται ναι ή όχι?
-ο Καζάκης βέβαια θέλει μια μικροαστική δημοκρατία εκτός ευρώ και είναι ο περισσότερο απομακρυσμένος από την πραγματικότητα.-
Για όσους απαντούν οτι γίνεται Σοσιαλισμός σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, ας πάνε στο ΚΚΕ για μια νέα Β.Κορέα.
Οι υπόλοιποι που θέλουν μια Σοσιαλιστική Ευρώπη θα πρέπει να περιμένουν αρκετά.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και κάνετε τις επιλογές σας.

Γρηγόρης είπε...

Σοσιαλισμός σε μια χώρα-μακροπρόθεσμα-δεν γίνεται..

Σοσιαλιστική επανάσταση σε μια χώρα,με προοπτική εξάπλωσής της γίνεται και παραγίνεται! Και έτσι θα ξεκινήσει αναπόφευκτα κάποια στιγμή η ιστορία.

Όσοι δεν την επιθυμούν αλλά και ντρέπονται να το παραδεχτούν,βρίσκουν διάφορες κομψές δικαιολογίες,προσαρμοσμένες στην ιστορική τους περίοδο.

Κάποτε περίμεναν τις σοβιετικές μεραρχίες να κατεβούν από τη Βουλγαρία,ενώ από πίσω διέγραφαν το Βελουχιώτη και υπογράφανε Βάρκιζες...

Κάποτε κατηγορούσαν τους 300 προβοκάτορες του πολυτεχνείου και παπαγάλιζαν την "εξομάλυνση",την "αποχουντοποίηση",το "Καραμανλής ή τανκς"...

Τώρα περιμένουνε τη "Σοσιαλιστική Ευρώπη" να πέσει από τον ουρανό...

Συν Αθηνά και χείρα κίνει μάγκες.

Υ.Γ: Αν μέσα στα επόμενα 1-2 χρονάκια βγούμε από την Ε.Ε. ή την διαλύσουν μόνοι τους τη λυκοσυμμαχία τους οι καπιτάλες,θα μας επιτρέψει ο κ.Μηλιός και οι συν αυτώ να ξεκινήσουμε καμμιά "επαναστασούλα","ανατροπούλα",κατιτίς τελοσπάντων βρε αδερφέ;

Ή θα πρέπει να βάλουμε πλάτη να ξαναφτιάξουμε την καπιταλιστική Ε.Ε και μετά να περιμένουμε την θεία επιφοίτηση;

Ή τελικά θα σβήσουμε και θα πεθάνουμε όπως οι παππούδες μας,εξόριστοι στην ίδια μας τη χώρα;

Τί λέει το ιστορικό χρονόμετρο των βολεμένων ρεφορμιστικών ηγεσιών επί τούτου;

Ανώνυμος είπε...

Σοσιαλισμός σε μια χώρα δημοσιονομικού μεγέθους, οικονομικής αχρηστίας, κρατικής δυσλειτουργίας, πολιτικής ανωριμότητας πολιτών και πολιτικής μαλακίας πολιτικών τύπου Ελλάδας, όχι μόνο δεν γίνεται ως φαίνεται, μα κάνουν και τα σοσιαλιστικά κόμματα ό,τι μπορουν για να το αποτρέψουν.
Από κεί και πέρα τι γίνεται;
Σαν να μου φαίνεται τώρα τελευταία, πως κανείς δεν ξέρει τι να κάνει κι απλώς προσπαθούν να διατηρήσουν το στάτους.
Όσο πάρει.
Θα βόλευε πολλούς να παραχωρήσουν τα πάντα, να τα ξεπουλήσουν κι απλώς να λειτουργούν ως διεκπεραιωτές άλλων ισχυρότερων, κάτι σαν τον δημόσιο υπάλληλο που απλά εκτελεί λειτουργίες από πριν κι από άλλους αποφασισμένες, ήσυχος κι ασφαλής που δεν του ζητούν πρωτοβουλίες και ρίσκα.
Μαύρα τα βλέπω...

mbiker

Ενη είπε...

Σοσιαλισμος σε μια χώρα;

Καληνυχτα και καλή τύχη. :8-)

Ανώνυμος είπε...

Θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε, όσοι ανιδιοτελείς ότι όχι μόνον σοσιαλιστικά κόμματα δεν έχουμε, αλλά ούτε καν αριστερά. Η αναφορά σε σοσιαλισμό και η σχετική φιλολογία έχει μηδενικό πραγματικό αντίκρυσμα στο ελληνικό κοινό. Η σοσιαλιστική ιδεολογία προδόθηκε απ' το Κόμμα και ο σταλινισμός επικράτησε πάνω στο πτώμα της δημοκρατίας, εργατικής ή άλλης.
Αυτή την εποχή το τελευταίο που χρειάζεται ο ελληνικός λαός είναι το σοσιαλιστικό μπαρμπούτσαλο απ' τα βολεμένα κομματόσκυλα. Αν οι πολλοί αντιληφθούν την απάτη, όπως αντιλήφθηκαν πλέον όλοι τι εστί ΠΛΑΣΤΟΚ, ας τους γκρεμίσουν - με χαστούκια κατά προτίμηση... Για να ανοίξει επιτέλους ο ορίζοντας για αριστερή πολιτική και πράξη.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


Εσείς εκεί στον ΣΥΝ έχετε μια επιμονή να επαναλαμβάνετε σαν να είσαστε μαγνητόφωνα «σοσιαλισμός σε μια χώρα δεν γίνεται, σοσιαλισμός σε μια χώρα δεν γίνεται»! Δηλαδή πότε θα καταλάβετε ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι κάτι σαν το παλιό τραγουδάκι «πατάω ένα κουμπί και βγαίνει μια χοντρή»; Ή μάλλον πότε θα καταλάβετε ότι δεν έχει νόημα να κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε;

Ο σοσιαλισμός είναι μια π ο ρ ε ί α! Σαν να ξεκινάς να πας με τα πόδια από την Αθήνα στον Πειραιά, ας πούμε. Το γεγονός ότι δεν θα βρεθεί κάποιος στον Πειραιά με ένα ή δέκα βήματα δεν είναι λόγος να στυλώνει τα πόδια σαν μουλάρι! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Γρηγόρη,


Το δικό μας πνεύμα περιγράφεται με σαφήνεια στο σχόλιο παραπάνω προς τον Μάρκο. Νομίζουμε ότι κάπου εκεί βρίσκεσαι κι εσύ. Επομένως συμφωνούμε. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με διάφορα άλλα σημεία που θίγεις (και είναι κάμποσα). Αλλά, αν έρχεσαι πιο συχνά εδώ, θα έχουμε όλες τις ευκαιρίες να τα συζητήσουμε!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε mbiker,


Για τα περί σοσιαλισμού σε μια χώρα κ.λπ., κ.λπ., σε παραπέμπουμε κι εσένα στο προς Μάρκο σχόλιό μας, παραπάνω.

Κατά τα άλλα, ας πούμε ότι είναι σκούρα, όχι μαύρα! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Κι εσύ παρακαλείσαι να διαβάσεις το σχόλιο που γράψαμε για τον Μάρκο.


Τα λέμε


ΥΓ Βρε μπας και το γύρισες κατά ΣΥΝ μεριά; Είναι μια πρόοδος, δε λέμε! ;-)

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε,


Ισοπεδωτικός και καταιγιστικός! Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα… Πολλά από αυτά που γράφεις ισχύουν, αλλά με κάποια (κάμποση) σχετικότητα. Τι θα πει ακριβώς ‘προδοσία’; Τι είναι ακριβώς ο ‘σταλινισμός’; Πόσοι και ποιοι είναι τα κομματόσκυλα; Μήπως τα ‘‘πρόβατα’’ είναι περισσότερα; Κι αφού πάντα τα ‘‘πρόβατα’’ είναι περισσότερα, μήπως πρέπει να μας ενδιαφέρουν αυτά κυρίως;


Τα λέμε

ΥΓ «Η αναφορά σε σοσιαλισμό και η σχετική φιλολογία έχει μηδενικό πραγματικό αντίκρυσμα στο ελληνικό κοινό».

Ναι αλλά πόσο συχνές ήταν αυτές οι αναφορές από το ’91 και μετά; Και πόσο ήταν ουσιαστικές και παραγωγικές;

LeftG700 είπε...

Πάντως, όλοι οισχολιαστές ασχολήθηκαν μόνο με μια πλευρά τού ποστ. Και όπως γράψαμε εισαγωγικά, ένα-δυο "θεματάκια" που έβγαιναν στην επιφάνεια μέσα από το κείμενο του VKP άξιζαν να μας απασχολήσουν.


Τα λέμε

VKP είπε...

άσχετα με τα σχόλια (που δεν θίγουν τόσο το κείμενο καθαυτό όσο το γενικότερο προβληματισμό σε σχέση με το ζητούμενο, τον σοσιαλισμό δηλαδή), διαβάζοντας ξανά το κείμενο από την αναδημοσίευση, πραγματικά είναι σα να διαβάχω κείμενο άλλου ανθρώπου με την έννοια ότι είμαι πολύ πιο κριτικός στον εαυτό μου. Και αυτό είναι θετικό. Ευχαριστώ λοιπόν!
Α, και συμφωνώ τόσο μαζί σου όσον αφορά τήν ανάγκη για το ξεκίνημα του σοσιαλισμού σε εθνικό επίπεδο. Τώρα πια...

Unknown είπε...

Πάντως δεν γίνεται σε μια χώρα.
Ακούω άλλες προτάσεις.

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια΄

Το θέμα μιας και επικεντρώθηκε απο τους σχολιαστες αν σοσιαλισμος σε μια χώρα εναι εφικτός

ας προσδιορίσουμε και γεωγραφικη περιφέρεια (για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι)

Λοιπόν, αν μιλα με για χώρα της ευρωπαικης ηπείρου και οχι, ας πουμε, το Μπουταν

ο προβληματισμός θα πήγαινε στο εξης:

Εστω οτι θα ειναι μια πορεία μια σταδιακή μετάβαση, και οχι μια επανάσταση, δηλαδή σε μια χώρα αποφασίζει ο λαός της (μέσω κάποιας πρωτοπόρας πολιτικης δύναμης), να απεγκλωβισθει απο το ισχύον σύστημα και να οδεύσει (σιγά σιγά προς το σοσιαλισμό).

Εντάξει στην πορεία ομως αυτή η χώρα θα περναει μεσα απο "τυφώνες" του "αλλου" συστήματος και θα πρέπει να ειναι ετοιμη να αντιμετωπίσει΄:
Νομισματικους πολέμους (εστω και με το δικό της νομισμα), δεν ειναι δυνατόν να επιβιώσει μια ΄κοινωνία του 21ου αιώνα με ορους "των αρχων της συγκρότησης μιας κοινωνικης οργάνωσης". Θα υπάρχει αναγκαστικά μια "σύνδεση", με τον υπόλοιπο
κόσμο, σε επίπεδο εισαγωγων-εξαγωγων, διεθνων συνθηκων κ.α.

Οικονομικο-χρηματοπιστωτικό πόλεμο με αλλα κράτη με τα οποία θα ηθελε να διατηρήσει μια επαφή για τη δική της ανάπτυξη.

Και φυσικά εναν ανηλεη πολιτικό πόλεμο απο το καπιταλιστικό σύστημα που δεν θα ηθελε να υπάρχει ενας τέτοιος "σπόρος" και δη στη Δύση.

Αν αυτά τα προβλήματα, ηδη απο τους υποστηρίζοντες αυτή την εξέλιξη, εχουν επιλυθεί, ας μας το πούν ομως με πειστικά επιχειρήματα και οχι ως χίμαιρες.

Θα μπορούσατε να μου αντιτάξετε οτι κάτι παρόμοιο επιχειρήθηκε απο τον ΑΠ, οταν διεκήρυσσε τη μετάβαση στο σοσιαλισμο στην Ελλάδα, το διάστημα τέλη '70 και μετά τις εκλογές του ΄81, με τη σαρωτική νίκη του ΠΑΣΟΚ του 48%.

Ομως

τότε υπήρχε στον κόσμο αφ΄ενος μια ιχυρότατη ΕΣΣΔ (ασχέτως πως ηταν εν τέλει ο σοσιαλισμός εκει)

και επιπλέον στις ευρωπαικές χώρες κυβερνουσαν σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, με προσανατολισμους προς κάποιας μορφης κοινωνικης οργάνωσης που θα κυριαρχουσε μια κοινωνικη δικαιοσύνη και οχι το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.

Και ομως και τότε το αποτέλεσμα ηταν, εν τελει, οτι μια τέτοια "φιλοδοξία" δεν μπορουσε να τελεσφορήσει, για πολλους λόγους ,αλλά περισσότερο γιατί μια νοοτροπία της καταναλωτικής κοινωνίας υπερίσχυσε σε κάθε απόπειρα σοσιαλιστικης σκέψης. Το εγω επικρατησε στο εμεις οπως επίσης και το δόγμα του νεοφιλελευθερισμου, το τέλος των ιδεολογιών (φουκουγιάμα, τοτε τώρα ανένηψε) και η αυτορρύθμιση των Αγορών.




Πολύ περισσότερο λοιπόν που η σημερινή συγκυρία ουτε κατα διάνοια δεν "προσωμοιάζει" με την τοτε πολιτική εικόνα (τέλη '70 αρχες ΄80) αλλά και ουτε με τη "διάθεση" των λαων σήμερα για τέτοιους "ακροβατισμους" (δηλαδή η πλειονότητα της κοινωνίας και οχι μια μειοψηφία που επαγγέλλεται την επανάσταση η την ριζικη ανατροπή του συστήματος). Για να τα λέμε ολα.

υγ. Ουτε που ηξερα οτι ο ΣΥΝ ΣΥΡΙΖΑ ειναι κατα "του σοσιαλισμου σε μια χώρα". Τώρα το μαθαίνω, δεν παρακολουθώ τις όποιες ιδεολογικές κατευθύνσεις των κομμάτων γενικώς, παρά μόνο απο τις δημόσιες δηλώσεις τους.

Ανώνυμος είπε...

Για το αν γίνεται ή όχι σε νια χώρα.
Αν αυτή η χώρα είναι του μεγέθους Γερμανίας, Γαλλίας, Αμερικής θεωρώ πως γίνεται μια χαρά.
Σχετικά ισχυρές οικονομικά και στρατιωτικά.
Θα ακολουθήσουν μιμούμενες κι άλλες μικρότερες στη γειτονιά (εξαγόμενος σοσιαλισμός), θα παρουν κουράγιο και θάρρος κι άλλοι λαοί κοκ.
Για μικρότερες τύπου παπαροελλάδας, ή βαλκανικές γενικώς, νομίζω πως δεν τίθεται λόγος, είμαστε στον πάτο από πολιτικής, κοινωνικής και οργανωτικής πλευράς και ίσως είναι κι η αιτία που τα εντόπια ΚΚ (πως λέμε εντόπια κρέατα), κάνουν την πάπια για κάτι ουσιωδέστερο.
Δεν υπάρχει αυτό το έρμο ανατολικό μπλόκ πια για στήριξη, χρηματοδότηση, δανεισμό, δεν έχουμε κάποιον σύμμαχο να τρίξει τα δόντια σε κάποιους γείτονες που θα βάλει ο αμερικάνος να μας αγριέψουν, δεν , δεν , δεν...
Δεν υπάρχει κυρίως η θέληση κι απ τις κομμουνιστικές ηγγεσίες και απ το λαό που πιστεύει τις μαλακίες πως κάνα δυό χρονάκια θα κρατήσει αυτό και μετά θα πάρει πίσω όσα έχασε και με τόκο.
Ειδικά για τις κομμουνιστικές ηγεσίες, ισχύει το παλιό καλό λαϊκό ρητό, όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει.
Δεκαετίες τώρα ο λαός δεν είναι έτοιμος για αυτή τη γαμωαλλαγή στο σοσιαλισμό.
Φυσικά και δεν είναι.
Αφού κάνουν ό,τι μπορούν για να τον αποτρέψουν.
Δεκαετίες διασπάσεων, φέουδων, λαθών, ηγετίσκων και λοιπών παπαριών,αυτό που ευγενικά αποκαλούμε παθογένεια της αριστεράς τι λένε στον κόσμο;
Μακριά απ αυτούς. Κι αν σ αυτό προσθέσεις και το καλά στημένο σχέδιο της επίπλαστης δανεικής ευημερίας και αποκοίμησης τόσα χρόνια, τρέχα γύρευε.
Τώρα, σκούρα είναι, μαύρα, κατάμαυρα ή γκρίζα, δεν ξέρω.
Σκατά είναι κι αυτά όπως ξέρουμε έχουν παρόμοια χρώματα...

mbiker

LeftG700 είπε...

Φίλε VKP,


Η βάση τής κριτικής είναι η αυτοκριτική! Άρα, τα πας καλά! Και μη μας ευχαριστείς. Την αναδημοσίευση την κέρδισες με το σπαθί (τού πληκτρολογίου) σου! :-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


Δηλαδή, όσα σου γράψαμε δεν τα διάβασες καν;;; Ορέ Μάρκο, ώρες-ώρες δεν είσαι καθόλου παραγωγικός. Είναι α υ τ ό διάλογος;;;


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Πολλά από αυτά που λες είναι βάσιμα. Και πολλά από αυτά που λες τα γράφει κι ο φίλος mbiker, παρκάτω. Όμως, κ α ι από το γράμμα, κ α ι από το πνεύμα των σχολίων των δυο σχολίων προκύπτει μια σαφής διαφορά:

Σε αντίθεση μ’ εκείνον, εσύ μιλάς έξω από το ‘‘χορό’’ και χωρίς πρόθεση να μπεις μέσα… ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε mbiker,


Βάσιμα και λογικά αυτά που γράφεις. Αλλά, ακόμα κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, ή πρέπει κάτι να κάνουμε (αυτό που μπορούμε), ή να πάμε όλοι για ψάρεμα!

Ηγεσίες και βάσεις, αθώος δεν είναι κανείς! Κι όσοι είναι (είμαστε) ειλικρινείς ας το αντιμετωπίσουν (αντιμετωπίσουμε) κατάματα αυτό. Τα ψέματα τελείωσαν (ή τελειώνουν όπου να ’ναι…).


Τα λέμε

Ενη είπε...

"Σε αντίθεση μ’ εκείνον, εσύ μιλάς έξω από το ‘‘χορό’’ και χωρίς πρόθεση να μπεις μέσα… ;-)"

Φυσικά.
Ομως τα δικά μου σχόλια δεν εντοπίζονται σε εσωκομματικά προβλήματα της Αριστεράς (προφανως, διότι ουτε τα γνωρίζω ουτε εχω ενα τέτοιο δικαίωμα)

αλλά αφορουν τη γενικότερη κοσμοθεωρία, μιας πορείας για το σοσιαλισμό, που δεν ειναι "προνομιακή σκέψη" μόνο των κομμάτων που χαρακτηρίζονται ως Αριστερά αλλα,

και ολων εκεινων των πολιτών η πολιτικών δυνάμεων που στοχεύουν στην αλλαγή του ισχύοντος κοινωνικο-οικονομικου συστήματος προς οφελος των λαων και οχι του Κεφαλαίου.

Elementary.......

Ανώνυμος είπε...

left g700
"...Αλλά, ακόμα κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, ή πρέπει κάτι να κάνουμε (αυτό που μπορούμε), ή να πάμε όλοι για ψάρεμα..."

Φυσικά και δεν πρόκειται να πάμε για ψάρεμα.
Ακόμα αντέχουμε, αυτό είναι άλλωστε και το μόνο που μας μένει-η αντοχή, μπας και γυρίσει η μπίλια.
Αλλα να, όσο περνά ο καιρός, διαπιστώνω (όπως όλοι άλλωστε), πως άλλο να μιλάς για σοσιαλισμούς σ εύκολους καιρούς κι άλλο να προσπαθείς στ αλήθεια να υλοποιήσεις αυτό που πιστεύεις όταν τ αυγό φτάσει στον κώλο κλπ.
Πάνω σ αυτό επικεντρώνομαι και σχολιάζω. Αυτή την πουτάνα την πραγματικότητα της ανασφάλειας και της αέναης αναβολής που σαν μπαμπούλας εμφανίζεται στις αριστερές ηγεσίες και που προσωπικά την αποδίδω σε έλλειψη πίστης, τόλμης, ειλικρίνειας προς το λαό και ρίσκου.
Η οποιαδήποτε αλλαγή, επανάσταση ή όπως θέμε το λέμε, δεν είναι κάτι στιγμαίο σίγουρα.
Είναι μια διαρκής διαδικασία συνειδητοποίησης, οργάνωσης, αγώνων και άλλων πολλών που δεν μπορώ να ξέρω.
Παράλληλα όμως, ΔΕΝ είναι μια βολική δικαιολογία για μιάν αέναη αναβλητικότητα, και έναν περιορισμό σε φραστικές καταγγελίες, ή αόριστες προτροπές προς ανυπακοή ή και γώ δεν ξέρω τι άλλο.
Κι εγώ μπορώ από τηλεοράσεως να βγάζω λόγους προτρέποντας ας πούμε το λαό να απειθαρχήσει, να μην πληρώσει, να μην το ένα, να μην το άλλο...
Ποιό όμως το νόημα, όταν στο τέλος αφήνεις τον κάθε πολίτη να τα βγάλει πέρα μόνος του μ ένα πανίσχυρο κι ανάλγητο κράτος;
Ποιό το νόημα, όταν ακόμα και σήμερα, ίδια μέρα, ίδια ώρα αλλά σε διαφορετικό μέρος γίνονται οι συγκεντρώσεις;
Ποιό το νόημα όταν ακόμα και σήμερα το μίσος ανάμεσα σε ΚΚΕ ας πούμε κι όλους τους άλλους είναι περισσότερο απ το μίσος ενάντια στο σύστημα;
Για σκεφτείτε.
Κομμουνιστές, σοσιαλιστές, μαοϊκοί, αναθεωρητές, σταλινικοί, τροτκσιστές, αναρχικοί, αυτόνομοι, μισοαυτόνομοι, μπαχαλάκηδες, γκαζάκηδες, ακόμα και λούμπεν στοιχεία, ως κοινή συνιστώσα, έχουν τον μαρξισμό.
Πως στο διάολο ρε γαμώτο κατορθώνουμε και προσπερνάμε αυτή την κοινή συνιστώσα κι επικεντρωνόμαστε στις επί μέρους λεπτομέρειες - όσο σημαντικές κι αν είναι αυτές- με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να μοιράσουμε δυό γαϊδάρων άχυρα, εγώ τουλάχιστον, δεν το καταλαβαίνω.
Πέστε με άσχετο, αδιάβαστο, μπούφο, το δέχομαι.
Δεν δέχομαι όμως μια λογική που λέει πως εχθρός μου είναι ο συριζαίος, ή ο αναρχικός (και τ ανάποδο εξυπακούεται) κι όχι το σύστημα.
Δεν δέχομαι ο αναρχικός να μισεί περισσότερο τον κνίτη (και τούμπαλιν) απ ότι μισεί τον βενιζέλο.
Πάνω σ αυτό λοιπόν έχει στήσει χορό το σύστημα και μας έχει ξεσκίσει χωρίς νάχουμε κερδίσει ούτε κόρνερ.
Και κανείς να μην εννοεί να βάλει λίγο νερό στο κρασί του μπας και τους σταματήσουμε, έστω αυτό μόνο.

mbiker

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Μη γίνεσαι προκλητική! Είμαστε σίγουροι ότι δεν το καταλαβαίνεις και επ’ ουδενί λόγω σου χρεώνουμε τέτοια πρόθεση, δεν τα συνηθίζουμε εμείς αυτά! Αλλά εκ των πραγμάτων τα λόγια σου ακούγονται σαν πρόκληση για κάθε αριστερό.

Από τη μια μας λες ότι «φυσικά και μιλάς έξω από το χορό, χωρίς πρόθεση να μπεις μέσα», κι από την άλλη μάς μιλάς για …σοσιαλισμό! Ποιο σοσιαλισμό φίλη μας; Το σοσιαλισμό τού ΠΑΣΟΚ που στα τελυταία 30 χρόνια κυβέρνησε τα 20; Για να καταλήξουμε εδώ που καταλήξαμε; Τι είναι ο σοσιαλισμός, φίλη Ένη; Ό,τι νομίζει ο καθένας, έτσι, όπως λάχει κι ό,τι λάχει; Ο σοσιαλισμός, δομικά, ορίζεται κατ’ αρχήν από δυο πολύ συγκεκριμένα πράγματα: αντικατάσταση της εξουσίας τής αστικής τάξης από την εξουσία τών εργαζομένων και κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής!

Μη μας μιλάς επομένως …για σοσιαλισμό! Έλεος! Δικαιούσαι να έχεις όποια άποψη και προσανατολισμό θέλεις. Αλλά όχι τέτοια ‘‘μπερδέματα’’, να χαρείς! Νομίζεις ότι έχουμε 5 Δεκεμβρίου του 1981, όταν το παραμύθι το ‘έτρωγε κόσμος και κοσμάκης; Ποιος τα τρώει τώρα αυτά, φίλη Ένη; Ούτε η γάτα μας! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε mbiker,


Να πούμε ότι δεν τα λες καλά; Πώς να το πούμε, χωρίς να γελάσει μαζί μας και το παρδαλό κατσίκι;

Να σε πούμε «άσχετο, αδιάβαστο, μπούφο»; Και μετά, σε ποιο λαγούμι να κρυφτούμε;

Να πούμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τον καημό σου και την τσαντίλα σου; Θα είναι σαν να φτύνουμε τα μούτρα μας!

Να υπερθεματίσουμε σε κάτι που λες («Κι εγώ μπορώ από τηλεοράσεως να βγάζω λόγους προτρέποντας ας πούμε το λαό να απειθαρχήσει, να μην πληρώσει, να μην το ένα, να μην το άλλο...
Ποιό όμως το νόημα, όταν στο τέλος αφήνεις τον κάθε πολίτη να τα βγάλει πέρα μόνος του μ ένα πανίσχυρο κι ανάλγητο κράτος;»):

Εμείς προσθέτουμε: Οι ‘‘από κάτω’’, παρά την άγνοιά τους, τη θολούρα τους και τις αυταπάτες τους, κάτι (αρκετά) έχουν κάνει αυτόν τον ενάμισο χρόνο. Οι ‘‘από πάνω’’;;;

Και μια ένσταση: Από την πρόχειρη λίστα αυτών που έχουν αναφορά στον μαρξισμό, νομίζουμε ότι μάλλον πρέπει να βγάλεις τους Δημαρίτες (αυτούς δεν εννοείς όταν λες ‘αναθεωρητές’;), τους αναρχικούς, τους αυτόνομους και πολλούς μισοαυτόνομους, καθώς και τους μπαχαλογκαζάκηδες…


Τα λέμε


ΥΓ Χαιρόμαστε που, παρά τις
δυσοίωνες προοπτικές δεν έχεις την πρόθεση να πας για ...ψάρεμα! :-)

Ανώνυμος είπε...

Λέφτηδες,
δεν ξέρω και δεν επιμένω σ αυτά που λέτε στην ένστασή σας.
Η λίστα ήταν τελείως έτσι, μια γενικότητα σ όλους όσους τέλος πάντων αντιδρούν (όσο για τους κουβελοτέτοιους, φτου κακά, ούτε γι αστείο δεν τους συμπεριλαμβάνω).
Θα συμπεριλάβω όμως τους αναρχοαυτόνομους (τελείως αυθαίρετα όμως), επειδή μια γενικότερη θεώρησή τους έχει να κάνει με αναφορές σε κοινονικοποιημένα μέσα παραγωγής, επειδή αυτοί που μας έδωσαν το οκτάωρο τότε στο Σικάγο ήταν αναρχικοί, επειδή ο Άσημος μιλάει για επανάσταση και πολλά μπλόγκ
που έχουν ξεφυτρώσει από δαύτους, αναφέρονται σε μαρξισμό.
Λέγοντας μπαχαλάκηδες, εννοώ όσους πιτσιρικάδες παγιδεύονται λόγω ηλικίας σ αυτή την αντίδραση, ενώ κατά βάθος αριστερίζουν έστω κι αν όπως λέει κι ο Βλαδίμηρος, είναι παιδικώς ασθενείς σοσιαλίζοντες-παιδιά είναι άλλωστε. Και φυσικά δεν αφορά τα φασιστάκια του χώρου.
Κια φυσικά δεν αφορά τους απλώς άρρωστους αναρχομαλάκες που απλά αντιδρούν έτσι για ν αντιδράσουν, σ όποιο καθεστώς και να βρεθούν- καυγάς για τον καυγά δλδ.
Και τέλος για να το διασκεδάσουμε και λίγο, φυσικά και δεν πάω για ψάρεμα. Αφού μαμάω ακόμα, άσε που τέτοιου είδους χόμπυ (αρρργάααα, χαλαρρράααα, ήηησυχχχχάαααα) δεν είναι της ιδοσυγκρασίας μου, καθ ότι γερομηχανόβιος.

mbiker (=motorbiker)

LeftG700 είπε...

Φίλε mbiker (=motorbiker),


Χρήσιμες οι διευκρινίσεις για να πούμε τα εξής:


1) Επ' ουδενί λόγω συμπεριλάβαμε την πιτσιρικαρία στους μπαχαλογκαζάκηδες, η οποία δεν ξέρει πώς να εκτονώσει το θυμό της για τη ζωή που αρχίζει να καταλαβαίνει ότι την περιμένει.

2) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ιστορικά το αναρχικό ρεύμα είναι κομμάτι τής Αριστεράς. Όμως, τα τελυταία χρόνια έχει υποστεί, λόγω επικράτησης της "μιας και μοναδικής ιδεολογίας" (συν την αποϊδεολογικοποίηση), πολλές μεταλλάξεις. Π.χ.: φαντάζεσαι, εκεί στα τέλη του 19ου αιώνα ή στις αρχές τού 20ου να έβγαινε άνθρωπος του αναρχικού χώρου που να εξειδικεύει την ταυτότητά του δηλώνοντας αναρχοφιλελεύθερος ή ...αναρχοκαπιταλιστής;;; Έχει κυλήσει πολύ νερό κάτω από τη γέφυρα τού Ρίου-Αντιρρίου από το Μάη του 1886 στο Σικάγο, φίλε mbiker...

3) Όπως ξέρεις, ο Μαρξ έχει γίνει εξώφυλλο μέχρι και σε business περιοδικά! Αλλά, μέσα, στα "ψιλά", φροντίζoyn επιμελώς και τεχνηέντως να του βγάλουν όλο το "δηλητήριο". Σα να λέμε (για να πάμε στο χόμπι σου): αντί να γκαζώνεις στην εθνική ή στην παραλιακή με 170, να κάνεις διάδρομο με ποδήλατο! Πολλοί από όσους αναφέρονται στον Μαρξ, κάπως έτσι τον έχουν στο μυαλό τους... Άρα, πρέπει κανείς να βλέπει και κάτω από την επιφάνεια...

Δεν ξέρουμε, κάπως έτσι το έχουμε καταλάβει πάντως εμείς.


Τα λέμε

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια

Μου λέτε, με υφος αυστηρόν ολιγον "αγκιτατορικόν" (-;

" Ο σοσιαλισμός, δομικά, ορίζεται κατ’ αρχήν από δυο πολύ συγκεκριμένα πράγματα: αντικατάσταση της εξουσίας τής αστικής τάξης από την εξουσία τών εργαζομένων και κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγή"

Ναι, αυτή ειναι η κατάληξη της πορείας προς το σοσιαλισμό.
Ετσι που τα λέτε ειναι σαν να λέτε "κατάληψη των θερινων ανακτόρων"

Αμ, δεν ειναι ετσι στη σημερινή εποχή.

Και ο Παππους ο Καρολος αλλιως θα το σκεφτότανε, μάλλον.

Αυτή η μετάβαση στο σοσιαλισμό δεν μπορεί να γίνει αμέσως "επαναστατικώ τω τρόπω" χωρίς να διακινδυνευθουν οι δημοκρατικές λειτουργίες μιας κοινωνίας.

Αυτό ακριβώς εχει απασχολήσει επι δεκαετίες πολλους διανοητές και εχουν καταλήξει,μάλλον, στο συμπέρασμα οτι μόνο ο δημοκρατικός σοσιαλισμός ειναι εφικτός για τις σημερινές κοινωνίες τουλάχιστον στη Δύση.

Ετσι μόνο με μια σταδιακή πορεία που θα στοχεύει στην κατάργηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων εργαζομένων- Κεφαλαίου, ομως με μια απαραίτητη κοινωνική ωριμότητα οπου θα εντάσσονται πολλά κοινωνικά στρώματα (που αποτελουν τις σημερινές κοινωνίες), και οχι ασπρο μαυρο απο εδω οι αστοι και απο εκει η εργατική τάξη.Στις βιομηχανικές κοινωνίες του παρελθόντος ισχυε ασφαλως μια τέτοια προσέγγιση.

Με τελικό αποτέλεσμα οχι την κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής αλλά τη κοινωνικοποίηση τους δηλαδή μια κοινωνία που δεν θα ειναι ο "ιδιοκτήτης" αλλά που θα ελέγχει ,μεσω των παραγωγικών δομών της, ολη τη διαδικασία διανομης των αγαθών με κριτήρια κοινωνικης δικαιοσύνης.

Και το "εποικοδόμημα";

Τότε πράγματι με μια τέτοια εξέλιξη και ολες οι αλλες λειτουργίες της κοινωνίας θα ηταν σε απόλυτη "αρμονία" με τη "βάση" και οχι η "βάση" να καθορίζει, σε τελική ανάλυση, ολα τα άλλα.

Μια τέτοια εικόνα χρειάζεται εναν χρονικό ορίζοντα και μια στρατηγική μακρας πνοης, αλλά και την αποδοχή των κοινωνιών οπου θα επιχειρείται αυτό το εγχείρημα.

Πως το βλέπετε εσεις ετσι μονοσήμαντα ειναι λίγο δύσκολο να το καταλάβω.
"Ολη η εξουσία απο τους αστους στους εργαζόμενους και ιδιωτικοποίηση των μέσων παραγωγής"

και μάλιστα αμέσως ως υλοποίηση μιας απόφασης τίνος; Μιας πολιτικης δύναμης και μάλιστα σε ενα καθεστώς κοινοβουλευτικης δημοκρατίας;

Πλην και καταλυθεί αυτό το σύστημα διακυβέρνησης με...επανάσταση.
Αλλά δεν νομίζω οτι οι παρουσες κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις εχουν ως πολιτικό σχέδιο κάτι παρόμοιο.

υγ. Με προκαλέσατε και με βγαλατε απο το προγραμμά μου.
Αλλα ειχα σkop;o να κανω αυτή την ωρα παρά να γραφω σχόλια. :lol:

Ανώνυμος είπε...

Φίλη Εύη σημειώνεις κάπου

"...Αυτό ακριβώς εχει απασχολήσει επι δεκαετίες πολλους διανοητές και εχουν καταλήξει,μάλλον, στο συμπέρασμα οτι μόνο ο δημοκρατικός σοσιαλισμός ειναι εφικτός για τις σημερινές κοινωνίες τουλάχιστον στη Δύση."

Ίσως είναι χρήσιμο να σου θυμίσω, πως αυτό δεν είναι κάν νεωτερισμός.
Εμφανίστηκε με τα γνωστά αποτελέσματα της κυβέρνησης Κερένσκι των μενσεβίκων και όπως αναφέρει κάπου ο Ρούσος Βρανάς,
" Ο πρίγκιπας Λβοφ παραδίδει στον υπουργό Πολέµου Αλεξάντρ Κερένσκι, ο οποίος σχηµατίζει κυβέρνηση συνεργασίας µε τους µετριοπαθείς σοσιαλιστές (Μενσεβίκους και Σοσιαλεπαναστάτες), τους οποίους ενώνει ο κοινός τους φόβος για τον µπολσεβικισµό."
Αστική επανάσταση που εκ των πραγμάτων θάταν ξεπουλημένη, αν δεν επενέβαινε ο Λένιν.
Όσον αφορά δε, το "εφικτό" του πράγματος, άσε να δοκιμάσουμε και το ανέφικτο μια φορά, που ξέρεις, μπορεί να πιάσει.
Δεκαετίες εφικτές περάσαμε-ακόμα κι ο "εθνάρχης" πάθαινε κατά καιρούς σοσιαλμανίες, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να μείνει στην ιστορία για τη βία και νοθεία και το παρακράτος, όπως και ως υπηρέτης του κεφαλαίου.
Μην πάμε στο ΠΑΣΟΚ, γνωστά είναι τοις πάσι πια...

mbiker

Ενη είπε...

Φίλε mbiker,

Ναι, η Ιστορία ειναι ακριβώς ετσι οπως τη λές Κερενσκυ κλπ.

Ομως

Σήμερα στις ειδήσεις βλέπω αυτό

http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231140625

δηλαδή ποιός τη σήμερον ημέρα ελέγχει "τα μέσα παραγωγής" δηλαδή την παγκόσμια οικονομία; Αυτοί ακριβώς που "απειλουν" ολόκληρους συνασπισμους κρατών δηλαδή η Αγορά.

Δεν ξέρω γιατί κάνετε παραλληλισμους με το παρελθόν, η σημερινή πραγματικότητα ειναι αλλιώτικη, πως να το κάνουμε, εχει παγκοσμιοποιηθει η οικονομία και ελέγχεται απο τον χρηματοοικονομικό τομέα.

Τώρα αν ενα "εγχείρημα, εστω και για δοκιμή, επιχειρηθεί σε μια χώρα, εντάξει, αν βρεθεί και η κοινωνία που θα το στηρίξει αλλιως θα ειναι "επιβολή" μιας πολιτικης δύναμης που δεν θα εκπροσωπεί οχι ολη την κοινωνία αλλά ουτε την τάξη που εκπροσωπεί στο σύνολό της. Για να τα λέμε ολα.

Ετσι ισως θα ειναι προτιμότερο να ενισχύεται συνεχώς μια νοοτροπία κοινωνίας οπου θα ισχύει, ο ελεγχος του χρηματοπιστωτικου συστήματος απο τα κοινοβούλια, η η κοινωνική δικαιοσύνη, η οικονομική ανάπτυξη που θα φέρει μια ευμάρεια στους πολλους και οχι στους λίγους και, εν τέλει και μια ελευθερία (το τσιτατο της συντήρησης),

αλλά που μάλλον υπερισχύει ως στόχος των σημερινών πολιτών που προσβλέπουν σε δημοκρατικές διαδικασίες και οχι αυταρχισμους.

Οπως επίσης, οτι και να λέμε σήμερα, δεν ξεχνάμε οτι περναμε μια απο τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Και λείπει και η ΕΣΣΔ, τα ειπαμε αυτά........

LeftG700 είπε...

ΜΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (ΚΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ)


Φίλη Ένη, πάλι θα στο ξαναπούμε και πάλι θα μας ‘‘μαλώσεις’’:

Όλα αυτά τα ‘‘ορέα’’ που περιγράφεις δεν προέκυψαν από το κεφάλι τού Δία! Είναι αποτέλεσμα πολιτικών, πολιτικών ταγμένων στην υπηρεσία και εξυπηρέτηση του κεφαλαίου (εμπορικού, βιομηχανικού, υπηρεσιών, ή χρηματοπιστωτικού). Στις οποίες πολιτικές, η ‘‘σοσιαλδημοκρατία’’, από το 1991 και μετά -για να μη πάμε σε παλαιότερες εποχές-, έπαιξε το ρόλο τού πρώτου βιολιού!

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Δευτερη φορά που σας παραπέμπω στο σχόλιο μου 3/12 4,02 μμ. οπου αναφέρεται:

"τότε υπήρχε στον κόσμο αφ΄ενος μια ιχυρότατη ΕΣΣΔ (ασχέτως πως ηταν εν τέλει ο σοσιαλισμός εκει)

και επιπλέον στις ευρωπαικές χώρες κυβερνουσαν σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, με προσανατολισμους προς κάποιας μορφης κοινωνικης οργάνωσης που θα κυριαρχουσε μια κοινωνικη δικαιοσύνη και οχι το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.

Και ομως και τότε το αποτέλεσμα ηταν, εν τελει, οτι μια τέτοια "φιλοδοξία" δεν μπορουσε να τελεσφορήσει, για πολλους λόγους ,αλλά περισσότερο γιατί μια νοοτροπία της καταναλωτικής κοινωνίας υπερίσχυσε σε κάθε απόπειρα σοσιαλιστικης σκέψης. Το εγω επικρατησε στο εμεις οπως επίσης και το δόγμα του νεοφιλελευθερισμου, το τέλος των ιδεολογιών (φουκουγιάμα, τοτε τώρα ανένηψε) και η αυτορρύθμιση των Αγορών."

Εσεις εννοειτε να μου επαναλαμβένετε το 1991 οπου πράγματι συνέβησαν αυτά που λετε και τα οποια, με αλλα λόγια, τα λέω κι΄εγω ως ανωθι.

(Να ομολογήσω οτι αυτή η περιληπτική γραφή μου εχει "κουσούρια", αλλά πως να το κάνουμε δεν απευθύνομαι σε αδαεις, για να αρχίσω τις λεπτομερεις περιγραφές). ;-)

Ναι, τότε ηταν αμέσως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικης Ενωσης και της επικράτησης του νεο-φιλελευθερου δόγματος δηλαδή της αυτορρύθμισης των αγορών (βλ. και Φουκουγιάμα "το τέλος των ιδεολογιων" κλπ. )

Αλλά

μια εντελως νέα κατάσταση παρουσιάζεται μετα τη χρηματοπιστωτική κρίση 2007-2008, που αρχισε στις ΗΠΑ και επεξετάθη στην παγκόσμια οικονομία.

Δηλαδή η κρίση πλέον εστιάζεται στο καπιταλιστικό σύστημα και εκτοτε ολες οι χώρες ισχυρές η αδύναμες που ανήκουν στο σύστημα αντιμετωπίζουν μια εντελως καινουργια κατάσταση

την ισχυροποίηση του χρηματοοικονομικου τομέα που επιβάλλεται στην πολιτική και καθορίζει τις εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τα εθνικά κράτη αλλά και οι συνασπισμοι κρατών (βλ. ΕΕ) δεν ελέγχουν την οικονομία τους αλλά προσδιορίζεται απο τους οικους αξιολόγησης και τις αγορές. Οι οποιοι ειναι αυτοί που "πλέκουν και τα νήματα" των νομισματικων πολέμων και οχι μόνο.

Βρισκόμαστε δηλαδή σε μια εποχή οπου η πολιτική μάχεται να επικρατήσει των ισχυρών της οικονομίας.

Η αλήθεια ειναι οτι δεν ξέρουμε καθόλου, (οχι μονο ως Ελλάδα) αλλά ολη η Ευρώπη, ποιο θα ειναι το μέλλον μας.

Τι να κάνουμε, λοιπόν;

Η μόνη επιλογή ειναι να μην απομονωθουμε, ως εθνος, από τά αλλα κράτη που συγκροτουν την ΕΕ.

και εντός των θεσμων της ΕΕ να παλαίψουν οι λαοι (που λέει και η Αλέκα), για να επικρατήσουν σχέσεις ισοτιμίας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, ανάμεσα στα κράτη μέλη και οχι επιβουλή των ισχυροτέρων.

υγ.1
Χθές παρακολουθησα τη συζήτηση στη βουλή (δεν το πολυσυνηθίζω), και πρόσεξα οτι πρώτη φορά η Αλέκα δεν ειχε το συγκροτημένο λόγο που μας συνήθιζε. Ανέφερε καμιά εισοσαριά φορές τη λέξη καπιταλισμό (και τα παράγωγά του), ομως κι΄εκει στο ΚΚΕ αντιλαμβάνονται οτι τα πράγματα ειναι δύσκολα.
Φυσικό, επειδή ειναι ενα κόμμα που δεν "παραμυθιάζεται" αλλά αντιμετωπίζει με σοβαρότητα την πραγματικότητα.

υγ2.

Να ζητήσω χίλιες φορές συγγνώμη, που μια απλή σχολιάστρια σε μπλόγκ, κάνει κριτική σε μια πολιτικό και μαλιστα αρχηγό κόμματος. Δεν αστειεύομαι.
Τίς γυναίκες που ασκουν σοβαρή πολιτική τις σέβομαι απεριόριστα.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Εύη λές

"...Βρισκόμαστε δηλαδή σε μια εποχή οπου η πολιτική μάχεται να επικρατήσει των ισχυρών της οικονομίας."

Ουδεν αναληθέστερον κι έτσι ξεκινάς από λάθος παραδοχή.
Ποιά πολιτική κούκλα μου μάχεται να επικρατήσει στους ισχυρούς της αγοράς;
Που άς πούμε; στην Αμερική, όπου οι μισοί της υπουργοί των οικονομικών είναι από αντιπρόεδροι τέως και νύν της γκόλντμαν σάξς;
Στην Ευρώπη; Με τους μαλάκες τους γνωστούς; Ας είμαστε σοβαροί. Μπλέξαμε εδώ και κάμποσες δεκαετίες με πολιτικούς-υπαλλήλους τραπεζοκεφαλαιοκρατικών συμφερόντων και φώς δεν υπάρχει πουθενά και ποτέ.
Εκτός ίσως...
Αλλά και γι αυτό το "εκτός", εκτός απ την πολιτική θέληση και θάρρος κάποιων κομμουνιστικών κομμάτων, επιβάλεται πρώτα και κύρια να κάνουμε εμείς οι πολίτες την μεγάλη ανατροπή σε εμμονές και σε κάποια στερεότυπα που είχαμε αναπτύξει.
Ειδικά πολίτες όπως εσύ, προβληματισμένοι, συνειδητοποιημένοι και ανήσυχοι.
Αν ακόμα και άτομα σαν εσένα εξακολουθούν να βλέπουν στα μούτρα τύπων (που παριστάνουν κάτι κάπως και λέγονται σοσιαλδημοκράτες), κάποια πρόθεση ν αλλάξουν κάτι, δεν πρόκειται ν αλλάξουμε τίποτα.
Η πρώτη επανάστασή μας ξεκινά απ τη στιγμή που θα αμφισβητήσουμε τα στερεότυπά μας.
Κι εγώ αυτό κάνω συνήθως. Αμφισβητώ στερεότυπα αριστερών κομμάτων και προθέσεων για αλλαγή.
Μα απ την σωστή μεριά θέλω να πιστεύω.
Αλλοιώς να συστρατευτούμε στους οπαδούς του αντινιούζ που ελπίζουν σ έναν χαρισματικό αρχηγό κολοτούμπα, ονόματι αντωνάκη.
Στην τρικυμια εν κρανίω τους κι αυτός μάχεται να αντιμετωπίσει τους ισχυρούς!!!!!!!!

mbiker

Ενη είπε...

Αγαπητέ φίλε mbiker,

Moυ λες οτι ξεκινώ απο λάθος βάση, οτι η πολιτική μάχεται ενάντια στους ισχυρους της οικονομίας.

Δες τι λέει ο Γάλλος υπουργός Ευρωπαικων Υποθέσεων:

"Ζαν Λεονετί: (....)
Ασκησε ακόμη κριτική στους οίκους αξιολόγησης, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Με εκνευρίζουν λίγο. Είχαν οικονομικά και δημοσιονομικά κριτήρια και τώρα πέρασαν σε πολιτικά κριτήρια. Δεν είναι δουλειά των οίκων αξιολόγησης να κάνουν πολιτική, αυτό είναι δουλειά των λαών και των εκπροσώπων του λαού».

"Η" Online 8/12 11:56".

δηλαδή πολιτικός εκπρόσωπος της συντηρητικης παράταξης, ακόμη και αυτοί αντιδρουν.

Σε ο,τι αφορά στις ΗΠΑ, ναι ασφαλως συμβαίνουν (περισσότερο επι Μπους), ομως μπροστα στο κομμα του Tea Party, ενας "Ομπάμα" ειναι μια διαφορετική πολιτική.

Δυστυχως οι καλές προθέσεις των ατόμων, οσο και προσπαθουν να ξεφύγουν απο τα στερεότυπα, των υφισταμένων πολιτικων δυνάμεων, δεν αρκουν για να "αλλάξει ο κόσμος".

Ο κόσμος εχει παγκοσμιοποιηθει οικονομικά και μόνο συντονισμένες πλέον ενέργειες κρατων η και συνασπισμων κρατων μπορουν να εχουν τη δύναμη να αλλάξουν "τον ρου του ποταμου".

Και δεν γίνεται με απομονωμένες τις Αριστερές απο ολες τις αλλες προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις, οχι μόνο σε εθνικο επίπεδο, αλλά και σε ολόκληρη τη Δύση.

Βέβαια σ΄εμας κανείς δεν μπορεί να μας αφαιρέσει το δικαίωμα να συμμετέχουμε, εστω και με τις σκέψεις μας, σ΄αυτή την πορεία που για να τα λέμε ολα

χρειαζεται τη δύναμη κυρίως των ενδιαφερομένων λαων.

Ανώνυμος είπε...

Εύη
λες κάπου
"Ο κόσμος εχει παγκοσμιοποιηθει οικονομικά και μόνο συντονισμένες πλέον ενέργειες κρατων η και συνασπισμων κρατων μπορουν να εχουν τη δύναμη να αλλάξουν "τον ρου του ποταμου"
Νομίζω κι εγώ και μακάρι να κάνω λάθος, πως μια μόνη χώρα ειδικά σαν την Ελλάδα, δεν θα επιβιώσει για πολύ, όμως αυτό είναι πεποίθηση ενστικτώδης, δεν στηρίζεται σε κάτι χειροπιαστό, μα σε γνώμες που ως γνωστόν, είναι σαν την "μπιπ" κι όλοι έχουμε κι από μία κλπ κλπ.
Απ την άλλη όμως, λόγω ιδιοσυγκρασίας, δεν παραιτούμαι κι ούτε δένω κόμπο γνώμες και αναλύσεις όσο μεγαλόσχημοι κι είναι αυτοί που τις κάνουν, οπότε...
Προσπαθούμε κι ο βλαδίμηρος βοηθός!

mbiker

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Πού την είδες εσύ αυτή την πολιτική που μάχεται εναντίον των αγορών, βρε Ένη; Αφού ασκείται από πολιτικούς ταγμένους στην υπηρασία τους! Γιατί δεν θέλεις να δεις την πραγματικότητα; Ή ελπίζεις στην παλιά αείμνηστη σοσιαλδημοκρατία και νυν "σοσιαλδημοκρατία"; Δεν γυρνάει πίσω το ποτάμι Ένη. Και μας οδηγεί γραμμή στους καταρράκτες...


Τα λέμε

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Κοιτάτε "πολιτική" δεν ασκουν μόνο οι Μερκοσαρκοζύ. Υστερα δε από την απόφαση τη χθεσινή για "δημοσιονομικη διακυβέρνηση" και κάποιες ευχές για οικονομικη διακυβέρνηση στο μέλλον, αλλά σκληρότετες αποφάσεις για δημοσιονομικη πειθαρχία των κρατων μελων και΄χωρίς

να λαμβάνεται υποψη μια παγκόσμια υφεση της οικονομίας, ζητουν "της Παναγιας τα μάτια" απο τα κράτη μέλη, σχεδόν μηδενικα ελλειμματα κλπ. κλπ.

Δεν ξέρω αλλά αρκετές φορές σε σοβαρές αλλαγές των Συνθηκων της ΕΕ, ειχαν διενεργηθεί δημοψηφίσματα, οπως για το ευρωσύνταγμα και οι Γάλλοι και οι Ολλανδοι το καταψήφισαν και ετσι

κατεληξαν στη Συνθηκη της Λισαβώνας.

Επίσης στην Ιρλανδία δυο φορές εγινε δημοψήφισμα το ενα αρνητικό και το δεύτερο τελικά ειχε θετκό αποτέλεσμα.

Νομίζω οτι στα κράτη μέλη πολιτική κάνουν και τα αντιπολιτευόμενα κόμματα.Στη Γερμανία και στη Γαλλία (τά ισχυρά κράτη της ευρωζώνης), στην αντιπολίτευση βρίσκονται τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Το ιδιο και σε αλλα κράτη μέλη.

(μη λογαριαζουμε προς το παρόν καθόλου την Ελλάδα που βρίσκεται στη πιο δεινη θέση και σε μια ιδιάζουσα κυβερνητική αναγκαστική κατάσταση)

Ας σκεφτουν λοιπόν αυτοί οι λαοι αν θέλουν να επικρατουν αυτές οι λογικές της σκληρής δημοσιονομικης πειθαρχίας, εν μέσω σοβαρής υφεσης (το τονίζω αυτό),

η να σκέφτονται οταν εκλέγουν κυβερνήσεις να επιλέγουν ως κυβέρνηση εκεινες τις πολιτικές δυνάμεις που δεν ταυτίζονται με συντηρητικές πολιτικές.

LeftG700 είπε...

Μα, φίλη Ένη, δεν είδες πώς αποφάσισε ο ισπανικός λαός (κι ας είχε κάργα αγανακτισμένους την άνοιξη στις πλατείες!);

Να μη λογαριάζουμε την Ελλάδα; Να μη λογαριάζουμε δηλαδή τη χώρα (άσχετα με το αν είναι η δική μας) που το Κομμουνιστικό της Κόμμα μαζί με το ριζοσπαστικοποιημένο κομμάτι τής Αριστεράς (παρά τα όποια στραβά κι ανάποδά τους) ξεπερνάνε το 25% στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις;

Για σύγκρινε αυτή την κατάσταση με της Γαλλίας, της χώρας με τη μεγαλύτερη επαναστατική παράδοση στη Δ. Ευρώπη...


Τα λέμε

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Γιατί, στις πλατείες ητανε οι αγανακτισμένοι που εκδήλωναν

"την αντίθεση των εργαζομένων ενάντια στο Κεφάλαιο" ;;

(για να αναφερθω στην απάντηση σας στον Κώστα Κ. στό αλλο ποστ)

η ηταν, πλην μιας μειοψηφίας συνειδητοποιημένων αριστερών, αυτοί οι οποιοι ειχαν πληγεί απο τα μέτρα λιτότητας και εξεδήλωναν την οργή τους

(ειδατε εσεις να στρέφονται ενάντια στα χρηματιστήρια; Μπα, ισως δε και κάποιοι, που κάτι σκαμπάζουν απο "οικονομικές συναλλαγές" ,να ειναι και καθημερινοι μικρο-τζογαδόροι σ' αυτους τους ναους του χρήματος)αλλά μόνο



ενάντια στην οποια κυβέρνηση επέβαλε αυτά τα μέτρα;
Με φυσικό επακόλουθο να ψηφίζουν στις εκλογές το αντίπαλο κόμμα εξουσίας (ειτε Δεξιο ειτε Αριστερό)

ενω αντίθετα επρεπε να υπερψηφίσουν τα Αριστερά κόμματα που εναντιώνονται στο Κεφάλαιο!!

Γι' αυτό, ΑΦ οταν αναφέρεστε σε τσιτάτα, καλόν ειναι να τα βάζετε και στο "αντίστοιχο πλαίσιο" της στγκεκριμένης κατάστασης που επικρατεί, δηλαδή

στην παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλιστικου συστήματος μέσα στο οποιο βρίσκονται και οι πληττόμενες χώρες και μάλιστα οι αδύναμοι κρίκοι του συστήματος. Οπως στην Ευρώπη οι χώρες του Νότου.

Αν ομως επικρατουσε στους λαους η αντίληψη οτι ολα τα δεινά εντάσσονται στη σημερινή κρίση του καπιταλιστικού συστήματος,

τότε και οι επιλογές των ψηφοφόρων θα ηταν.... ενάντια στο συγκεκριμένο σύστημα και στον κεντρικό του πυλώνα σήμερα, που ειναι σε ολο τον κόσμο

ο χρηματοοικονομικός κλάδος.

Ετσι το Κίνημα που μάλλον εχει πιάσει το νόημα ειναι το "Occupy the WS"

εχουν δε προσδιορίσει και το ποσοστό επιρροης τους, λένε ειμαστε το 99% και εισαστε το 1%!!!!
Δεν τα "βάλανε" με τον Ομπάμα.....

υγ Σε ο,τι αφορά τον Γκραμσι που μου λέτε (στο αλλο ποστ), διαβάστε η ξαναδιαβάστε το

"Η εννοια της Ηγεμονίας στoν Γκράμσι" του Λουτσιάνο Γκρούππι
Πολύ χρήσιμο βιβλίο. ;-)

Ενη είπε...

Συνέχεια:

Μια απαραίτητη διόρθωση, εκει που στο κείμενο λέει
"ειτε Δεξιο ειτε Αριστερό"
ας αντικατασταθεί με

"ειτε Κεντροδεξιο ειτε Κεντροαριστερό"

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Κατ’ αρχήν ευχαριστούμε για τη βιβλιοπρόταση. Θα το αναζητήσουμε (ελπίζουμε να μην είναι εξαντλημένο, γιατί, απ’ ό,τι είδα στο ψαχτήρι, έχει εκδοθεί στα ελληνικά το …1977!).

Τώρα, για την ουσία του σχολίου σου.

Μα είναι προφανές ότι ο κόσμος, στη μεγάλη του πλειοψηφία δεν κατανοεί τη ρίζα τού κακού. Δεν θα το αρνηθούμε αυτό. Κι αν έχεις παρακολουθήσει καθόλου τι έχουμε γράψει για τους Αγανακτισμένους, βγαίνει ολοκάθαρα.

Δεν θα συμφωνήσουμε όμως ότι το όλο ζήτημα είναι το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο δεν είναι τίποτε άλλο από λιμνάζον κεφάλαιο που αναζητά το πιο ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Αν αυτό βγαίνει από την κατασκευή παιδικών παιχνιδιών, αυτοκινήτων ή ηλεκτρικών ψυγείων, έχει καλώς. Αν όμως δεν βγαίνει, υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές (επιχειρήσεις) που κάνουν πορτοκάλια (κέρδη από τόκους και παράγωγα).

Μη μεταφέρεις το τι συμβαίνει στο Αμέρικα στην Ευρώπη. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Και μη νομίζεις ότι το ποσοστό τού πληθυσμού που ωφελείται από τον καπιταλισμό είναι μόνο το 1%. Αν ήταν έτσι θα είχαμε στυγνές δικτατορίες (πώς αλλιώς θα κρατηθεί στην εξουσία το 1%;). Αν δε υπολογίσεις και πόσο ποσοστό επί τοις εκατό είναι ακράδαντα πεπεισμένο (η δύναμη της ιδεολογίας!) ότι δεν υπάρχει ζωή μετά τον καπιταλισμό, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα!


Τα λέμε (στο ποστ για τη διάλυση της ευρωζώνης)