Τι ζητούν οι βάρβαροι στη «Χαλυβουργία»;

Προθες, αντιπροσωπία τής Χρυσής Αυγής επισκέφτηκε τους απεργούς εργάτες τής «Ελληνικής Χαλυβουργίας» Ασπροπύργου και παρέδωσε τρόφιμα, απευθύνοντας και χαιρετισμό στους απεργούς εργάτες. Όπως είναι γνωστό, η απεργία, που έχει αρχίσει τη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου, δηλαδή μετράει ήδη 112(!) ημέρες, στηρίζεται και επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το ΠΑΜΕ, ενώ, σύμφωνα με τα γραφόμενα στο διαδίκτυο και από οπαδούς τού ΚΚΕ, ο Πρόεδρος του εργοστασιακού σωματείου Γιώργος Σιφωνιός φέρεται να είναι μέλος τού κομμουνιστικού κόμματος. Αξίζει και με το παραπάνω να σημειωθεί πως η Χρυσή Αυγή μέχρι τώρα τασσόταν υπέρ τής λύσης τής απεργίας με το επιχείρημα ότι η παράτασή της θα οδηγήσει στο κλείσιμο του εργοστασίου και την οριστική απώλεια των 400 θέσεων εργασίας. Και τώρα, όσοι δεν το έχετε δει, παρακολουθείστε οπωσδήποτε το βίντεο:

Μ’ ένα σμπάρο …τρία τρυγόνια

Τι τους ήρθε των βαρβάρων νεοναζί και κατέβηκαν στον Ασπρόπυργο; Νομίζουμε τους ήρθαν τρεις ιδέες. Η πρώτη: Η μονομερής προσκόλληση στο έθνος εμποδίζει σοβαρά την ανάπτυξη του ‘‘κινήματός’’ τους· χρειάζονται και την τάξη, την οποία, έδειξαν, δεν σκοπεύουν να παραχωρήσουν στην Αριστερά αμαχητί. Η δεύτερη: Καθώς βλέπουν τα δημοσκοπικά ποσοστά τους να ανεβαίνουν και οι ίδιοι να φλερτάρουν με την είσοδό τους στην κοινοβουλευτική κολυμβήθρα τού Σιλωάμ, αισθάνονται ότι ήρθε η ώρα να επιδιώξουν πλατύτερη νομιμοποίηση (συν Βουλή και χείρα κίνει) από αυτήν που προσφέρουν τα πογκρόμ και τα μαχαιρώματα μεταναστών. Και η τρίτη: Η παρουσία τους εκεί ήταν μια εξαιρετική (ΑΑΑ+) αφορμή να σπείρουν τη σύγχυση, να υπονομεύσουν και να αποδομήσουν τόσο την ιδέα τού ιστορικού ρόλου τής εργατικής τάξης, όπως την εννοεί η Αριστερά, όσο και να εκθέσουν τις οργανωμένες συνδικαλιστικά και πολιτικά δυνάμεις της, με πρώτες και καλύτερες ΠΑΜΕ και ΚΚΕ, αφού αυτές έχουν τον πρώτο λόγο στην απεργία τών χαλυβουργών.

Για τις πρώτες δύο ιδέες, είναι νωρίς να ξέρουμε αν θα τους βγουν. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων και από τη δική μας δράση (δράση, όχι αντίδραση). Για την τρίτη, μπορούμε να πούμε κάτι παραπάνω.

Λάσπη

Οι Νο1 ‘‘συνήθεις ύποπτοι’’, τα ‘‘τσακάλια’’ τού Indymedia, φυσικά δεν έχασαν λεπτό και άρχισαν να πετάνε τη διαδικτυακή λάσπη με τις μπουλντόζες, μέχρι που το τσαρδί τους έπεσε, επειδή το Πολυτεχνείο για λόγους συντήρησης(;) ανακοίνωσε διακοπές ρεύματος. Οι Ν2 ‘‘συνήθεις ύποπτοι’’, οι φίλοι μας της ΕΟΣ, άργησαν λίγο, αλλά δεν μπορούσαν να λείψουν από το πανηγύρι, φέρνοντας μαζί και όλο τον ‘‘εξοπλισμό’’ τους (κοπτοραπτική αποσπασματικότητα, αισχρή διαστρέβλωση, ύπουλη υπονόμευση), ‘‘εξοπλισμό’’ που χρησιμοποιούν σχεδόν για κάθε οργανωμένη αριστερή δύναμη —ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι το ΚΚΕ πληρώνει πιο ακριβά από όλους το μάρμαρο…

Είναι ελπιδοφόρο πάντως ότι σε δύο από τα γνωστότερα αναρχικά blogs δεν ακούστηκε κιχ. Και είναι ολωσδιόλου αποκαρδιωτικό ότι σε ένα αριστερό ιστολόγιο, προσκείμενο μάλλον στον ΣΥΡΙΖΑ, γράφτηκε, (εκτός άλλων ‘‘ορέων’’ που δείχνουν ότι ο αρθρογράφος —κείμενα του οποίου βλέπουμε κατά καιρούς στην «Εποχή»— χάνει στροφές τόσο στο πεδίο της θεωρίας, όσο και σε αυτό τής πράξης), γράφτηκε λοιπόν και η εξής απίστευτη (από αριστερό για αριστερούς!) αθλιότητα:

Είναι τόσο ηλίθιος (ανακαλούμε έναν υπερβολικό χαρακτηρισμό που είχαμε γράψει αρχικά λόγω φόρτισης όταν μάθαμε την είδηση) ο Γ. Σιφωνιός —για τον οποίο τόσα εγκώμια έχουμε γράψει σε περασμένες αναρτήσεις μας— ή κάτι άλλο συμβαίνει που ούτε καν θέλουμε να το αναφέρουμε;  

Φωναχτές σκέψεις

Αφήνοντας κατά μέρος τις αθλιότητες, θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας κάποιες σκέψεις, χωρίς φόβο αλλά με πάθος. Οι σκέψεις αφορούν στο περιστατικό αυτό καθ’ αυτό και τα συμπεράσματα που θα μπορούσαν να εξαχθούν, αλλά και στις συζητήσεις και αντιδράσεις που πυροδότησε, καθώς και στην αφωνία που προκάλεσε. Αριθμούμε (όχι υποχρεωτικά με αλάνθαστη σειρά σπουδαιότητας, να μας το συγχωρήσετε αυτό):

1. Αν η πολιτική είναι, εκτός άλλων, και διαχείριση συμβόλων (που είναι), η Χρυσή Αυγή κατήγαγε μια τακτική νίκη σε επικοινωνιακό και συμβολικό επίπεδο κι εμείς υποστήκαμε μια αντίστοιχη ήττα.

2. Φαίνεται ότι κάποιοι μέσα στη Χρυσή Αυγή έχουν κατανοήσει καλύτερα από μερικούς δικούς μας ότι η «πολιτική αρχών» είναι, συχνά, «αρχίδια πολιτική». Δεν εξηγείται αλλιώς πώς πρόσφεραν βοήθεια σε απεργία που υποστηρίζεται κυρίως από κομμουνιστές...

3. Επειδή για εμάς, σε αντίθεση με ό,τι πίστευε ο Μιτεράν, η διαχείριση συμβόλων δεν είναι το α και το ω του Πολιτικού, η νίκη (ήττα) αυτή έχει πρακτικά πολύ περιορισμένες συνέπειες.

4. Ωστόσο, πρέπει να αναλυθεί γιατί σημειώθηκε. Κατά τη γνώμη μας, η κύρια αιτία ήταν ότι αιφνιδιαστήκαμε. Ουδείς περίμενε μια τέτοια κίνηση.

5. Όποιος το περίμενε και κατηγορεί τους συνειδητοποιημένους τουλάχιστον εργάτες για βαριά αμέλεια, να σηκώσει το χέρι του.

6. Μετά να μας πει γιατί, αφού το περίμενε, δεν ήταν την Παρασκευή έξω από την πύλη τού εργοστασίου.

7. Αν η απάντηση είναι πως δεν μπορούσε να βρεθεί στον Ασπρόπυργο για λόγους ανωτέρας βίας, να μας εξηγήσει ποιοι λόγοι ανωτέρας βίας συνέτρεξαν ώστε να μη ρίξει ούτε  ένα τηλεφωνικό ή έστω εσεμεσετζήδικο σήμα.

8. Οι χρυσαυγίτες, προφανώς, δεν είδαν φως και μπήκαν. Πήγαν την κατάλληλη ώρα και στιγμή, ειδοποιημένοι. Το πιθανότερο είναι (αλλά όχι και μαθηματικά βέβαιο) ότι είχαν εσωτερική πληροφόρηση, από κάποιους εργάτες τού εργοστασίου.

9. Όσοι έχουν την πεποίθηση ότι η υποστήριξη της Χρυσής Αυγής, (όπως και τα χειροκροτήματα τού βίντεο μετά τον χαιρετισμό τού εκπροσώπου της, όσα από αυτά βέβαια δεν προέρχονται από αβανταδόρους), είναι αδιανόητα για εργάτες ουσιαστικά θεοποιούν ανθρώπους. Παίρνουν ολοστρόγγυλο δεκάρι στα Θρησκευτικά, αλλά στην Ιστορία ένα ξεγυρισμένο άσο (επιεικώς).

10. Ο Πρόεδρος του Σωματείου, αιφνιδιασμένος κι αυτός όπως όλοι, έπρεπε να αποφασίσει μέσα σε λίγα λεπτά πώς θα χειριστεί το πρόβλημα. Το χειρίστηκε λάθος (προφανώς δεν μπορούσε να τους διώξει, αλλά μπορούσε, ίσως, να μην επιτρέψει τον χαιρετισμό τών βαρβάρων και κάλλιστα είχε τη δυνατότητα να μη μιλήσει και να μη χειροκροτήσει). Όσοι έχουν την πεποίθηση ότι τα λάθη είναι αδιανόητα για έναν εργάτη κομμουνιστή ουσιαστικά θεοποιούν ανθρώπους και παίρνουν τους ίδιους βαθμούς με τους προηγούμενους στα Θρησκευτικά και την Ιστορία.

11. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία αντίδραση για το γεγονός από τη μεριά τού σωματείου τής «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Δεδομένου ότι μιλάμε για ένα συνδικαλιστικό σωματείο και όχι για μια πολιτική οργάνωση ή κόμμα, καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες να συντεθεί μια ενωτική αντίδραση χωρίς παρενέργειες και διαταράξεις.

12. Δεν καταλαβαίνουμε όμως καθόλου γιατί δεν υπάρχει μετά από δύο ημέρες καμία επίσημη αντίδραση από το ΠΑΜΕ ή το ΚΚΕ. Αν εκτιμούν ότι «δεν πρέπει να τους κάνουμε διαφήμιση», έχουμε την άποψη πως εκτιμούν λάθος. Το γεγονός έχει συμβεί και η σιωπή δεν το διαγράφει. Αν πάλι οφείλεται σε αμηχανία νομίζουμε ότι κράτησε πολύ για συνδικαλιστική παράταξη ενός κομμουνιστικού κόμματος και το ίδιο το κόμμα.

13. Η ίδια σιωπή επικρατεί και στα άλλα αριστερά σχήματα, τουλάχιστον τα σημαντικότερα. Και στον σημερινό κυριακάτικο αριστερό τύπο, δεν υπάρχει ούτε αράδα Έχουμε την ίδια άποψη και για τη δική τους σιωπή. Τους αναγνωρίζουμε ένα ελαφρυντικό: ενδεχομένως να επέλεξαν τη σιωπή από διακριτικότητα προς το ΚΚΕ. Δεν νομίζουμε όμως ότι είναι και τόσο ισχυρό…

14. Οι αντιδράσεις οπαδών και φίλων τού ΚΚΕ εκδηλώθηκαν με μια μεγάλη γκάμα. Σταχυολογούμε σε ελεύθερη απόδοση τις δύο πιο προβληματικές, (χωρίς αυτό να σημαίνει πως έλειψαν οι ψύχραιμες και σωστές τοποθετήσεις):

α) «Το Κόμμα ξέρει πότε θα μιλήσει μη βιάζεστε». Εδώ έχουμε τη θεοποίηση του κόμματος. Να μην επαναλαμβανόμαστε για τα Θρησκευτικά και την Ιστορία. Αλλά έχουμε και κάτι άλλο. Την απάρνηση της υποχρέωσης να εκφράζουμε τη γνώμη μας πετώντας το μπαλάκι στο κόμμα.

β) «Σιγά τα ωά. Πήγαν μερικά φασιστάκια στη Χαλυβουργία και κάτι τρέχει στα γύφτικα!...». Οι φίλοι που έχουν αυτή την άποψη ξεχνούν ότι φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι.

15. Ας ξαναθυμηθούμε αυτό που, εκτός των άλλων, έδειξαν για μια ακόμα φορά τα γεγονότα: Ο εργατικός συνδικαλιστικός αγώνας δεν είναι παρά μια ‘‘ακατέργαστη’’ πρώτη ύλη απαραίτητη στην αριστερή πολιτική αλλά και όχι ικανή να την υποκαταστήσει. Έτσι, και η στενοχώρια μας από τα χειροκροτήματα τού βίντεο θα μετριαστεί, και ο καημένος ο Βλαδίμηρος θα χαμογελάσει λιγάκι…

Αντί επιλόγου

Να το επαναλάβουμε: δεν έγινε καμία καταστροφή. Πρέπει όμως να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα. Οι βάρβαροι δεν είναι όλοι τόσο ηλίθιοι όσο η ιδεολογία τους. Η ‘‘πορεία’’ τους ‘‘προς το λαό’’, με ‘‘δώρα’’ πια και όχι σουγιάδες και στειλιάρια, θα συνεχιστεί και ίσως να γίνει ακόμα πιο ‘‘σοφιστικέ’’. Χρειάζεται λοιπόν και η αντίστοιχη αναπροσαρμογή στις δικές μας αντιφασιστικές τακτικές. Και περιττό να πούμε, ότι τουλάχιστον στον αγώνα εναντίον τών βαρβάρων, δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με συντροφικά μαχαιρώματα και κομματικούς ‘‘πατριωτισμούς’’ και τυφλούς εγωισμούς.

Υστερόγραφο

Έχουμε την άποψη ότι ο μπαμπούλας τού φασισμού είναι πάντα ένα καλό όπλο στα χέρια τής άρχουσας τάξης. Πριν από καιρό μάλιστα, αφιερώσαμε και post σ’ αυτό το ζήτημα. Εξακολουθούμε να διατηρούμε την ίδια άποψη. Εξ άλλου, πρόσφατα, φρόντισε να μας την επιβεβαιώσει ο Σαμαράς με τις σπόντες του περί Βαϊμάρης… Αλλά (πάντα υπάρχει ένα αλλά, για καλό ή για κακό):

Με τη Χρυσή Αυγή στο κατώφλι τής Βουλής και με την αναβάθμιση της τακτικής της, δεν θα έβλαπτε καθόλου να ανεβάσουμε κατά μια βαθμίδα το επίπεδο συναγερμού…

Υστερόγραφο 2: (Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου, 11.44 Π.Μ.)

Για να τα λέμε όλα σχετικά με την κακόπιστη κριτική που υπέστη το ΚΚΕ, ένα μέρος της είναι και πληρωμή με το ίδιο νόμισμα. Λίγοι από τους εκτός ΚΚΕ ενεργοποιημένους αριστερούς, που υποστήριξαν και συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις τών Αγανακτισμένων, έχουν ξεχάσει τη συχνά ισοπεδωτική κριτική από στελέχη, μέλη και οπαδούς του για την παρουσία στην πλατεία Συντάγματος το καλοκαίρι ακροδεξιών ή και φασιστικών στοιχείων και τη μετατροπή τής αδυναμίας να τους διώξουν σε (δήθεν) ανοχή. Για άλλη μια φορά οι παλιοί, όπως ο Φλωράκης παραδείγματος χάρη, που έλεγαν «όποιος κατουράει στη θάλασσα, θα το βρει στ’ αλάτι!» δικαιώνονται…