Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Ο (κουτο)πονηρός κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος



Οι τακτικές μας αναγνώστριες και αναγνώστες πρέπει να το έχουν καταλάβει: λίγα πράγματα μας εξοργίζουν περισσότερο από τον πολιτικό ‘‘συνδικαλισμό’’ που συχνά-πυκνά ανθίζει στο αριστερό στρατόπεδο. Τι καλούμε πολιτικό ‘‘συνδικαλισμό’’; Καλούμε πολιτικό ‘‘συνδικαλισμό’’ όλα όσα άλλοι ονομάζουν δημαγωγία, προσχηματικό και υποκριτικό λόγο, διγλωσσία, απόκρυψη – παραλλαγή – παραπλάνηση, υπεκφυγή, κούφια λόγια και (βασικό αυτό, αφού μιλάμε για Αριστερά) ιδεολογικοποίηση της όποιας επιχειρηματολογίας πάνω σε κάποιο μεγάλο ή μικρό ζήτημα, πρακτικό ή θεωρητικό. Κι όλα αυτά, όχι για κάποιο ‘‘ιερό’’ σκοπό, αλλά, απλώς, για τη διατήρηση πρωταρχικά τής συσπείρωσης ενός κομματικού ακροατηρίου και, ει δυνατόν, τη διεύρυνσή του…

Την Κυριακή που μας πέρασε, στην «Εποχή», ήρθαμε μούτρα με μούτρα με μια τέτοια περίπτωση. Ήταν ένα άρθρο του Ευκλείδη Τσακαλώτου,[1] το οποίο αναδημοσιεύτηκε και στο ανεπίσημο site του ΣΥΝ, το Red Notebook, με τον τίτλο «Ευρώ ή νέα δραχμή». Η αλήθεια είναι ότι, για να τα λέμε όλα, από αυτή τη συνάντηση στραπατσαριστήκαμε —τα μούτρα μας δηλαδή— άσχημα. Παρ’ όλα αυτά δεν θα το κάναμε θέμα. Είναι όμως η τρίτη φορά που ο αξιότιμος κύριος καθηγητής μάς στραπατσάρει άσχημα μέσα σε παρά κάτι από δύο μήνες, κι αυτή τη φορά λέμε να μην πάμε πάσο. Μοιραία, αυτή η απόφασή μας θα έχει και μια κάποια αναδρομική ισχύ…

Μια του κλέφτη…

Ήταν ανήμερα τα Χριστούγεννα όταν διαβάσαμε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο τού Ευκλείδη Τσακαλώτου (ΕΤ) στην «Αυγή». Θέμα του, η ‘‘από τα κάτω’’ εκεχειρία στο Δυτικό Μέτωπο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τα Χριστούγεννα του 1914. Το γεγονός είναι γνωστό, και μάλιστα, πριν λίγα χρόνια, γυρίστηκε και μια κινηματογραφική ταινία για την τόσο εμβληματική αλλά και τόσο πρόσκαιρη συναδέλφωση των λαών, που αναδύθηκε κυριολεκτικά μέσα από τα χαρακώματα. Η ταινία ήταν και η αφορμή για να γράψει το συγκεκριμένο άρθρο ο ΕΤ, αυτή που του έδωσε την έμπνευση, όπως ο ίδιος εκμυστηρεύτηκε.

Εκείνο που δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε και εξακολουθούμε να μην καταλαβαίνουμε είναι τι αποτέλεσε την έμπνευσή του να κάνει έναν ευθύ, ευθύτατο παραλληλισμό μεταξύ του γεγονότος εκείνου και του προβληματισμού και των συζητήσεων εντός τής Αριστεράς σχετικά με το πρόβλημα της στάσης μας απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικότερα τον περίφημο ‘‘ευρωπαϊσμό»’’, ‘‘δεξιό’’ κι ‘‘αριστερό’’. Γράφει ο ΕΤ:

Το επεισόδιο φέρνει πολλές σκέψεις για το πώς θα μπορούσε να ήταν αλλιώς ο κόσμος στο παρελθόν, αλλά και στο μέλλον. Μόλις τέσσερις μήνες πριν, τον Αύγουστο του 1914, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είχαν ψηφίσει, στα αντίστοιχα κοινοβούλιά τους, τις στρατιωτικές δαπάνες για να ξεκινήσει μια αιματηρή σύγκρουση, που το μέγεθος της καταστροφής που θα επέφερε δεν ήταν ακόμη καθόλου σαφές εκείνα τα πρώτα Χριστούγεννα. Στο δίλημμα, αν είμαστε με την τάξη μας ή με το έθνος μας, η απόφαση ήταν συντριπτικά υπέρ της δεύτερης επιλογής. Μια ιστορική απόφαση που σημάδεψε όλη τη μετέπειτα ιστορία της αριστεράς. Και για τις ήττες της αριστεράς μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι έπαιξε σημαντικότερο ρόλο και από την καθίδρυση του σταλινισμού και από το γεγονός ότι η αριστερά δεν μπόρεσε να σταματήσει την άνοδο του φασισμού. Και σήμερα τίθεται αυτό το δίλημμα. Θα μπορέσει η αριστερά να προτάξει τον διεθνισμό σε αυτή την κρίση, να αναζητήσει υπερεθνικές λύσεις για υπερεθνικά προβλήματα; Να βρει τι ενώνει, για παράδειγμα, τον κόσμο της εργασίας στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Ιταλία, αλλά και στη Γερμανία;

Τι επιχειρεί να κάνει εδώ ο καλός μας ο κύριος καθηγητής; Να παρουσιάσει όσους τάσσονται υπέρ τής αποδέσμευσης από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση ή εκείνους που αρχίζουν να το σκέφτονται και να φλερτάρουν με την ιδέα, ως κάτι αντίστοιχο με όσους εκείνα τα χρόνια, από την πλειοψηφία τής ενιαίας ακόμα Σοσιαλδημοκρατίας μέχρι τους ακραίους εθνικιστές, σάλπισαν τους παιάνες τού Θεού τού Πολέμου!!! Το μήκος τού λογικού άλματος είναι τόσο μεγάλο, που μας τέλειωσε η κορδέλα και επειδή λόγω Χριστουγέννων τα καταστήματα ήταν κλειστά δεν κατέστη δυνατόν να το μετρήσουμε με ακρίβεια για να μπορούμε σήμερα να σας το ανακοινώσουμε. Μπορούμε όμως να σας πούμε υπεύθυνα ότι η κατάληξη αυτού του άλματος είναι οι γνωστές κατηγορίες περί ‘‘εθνοκομμουνισμού’’ και άλλες τέτοιες ‘‘ορεότητες’’, ασχέτως αν δεν τις διατύπωσε ο κ. καθηγητής. Και μπορούμε ακόμα να σας εξομολογηθούμε ότι νιώσαμε άκρως προσβεβλημένοι από την τόσο χοντροκομμένη υποτίμηση της νοημοσύνης μας, ότι λυπηθήκαμε τα μέλη τού ΣΥΝ (όχι όλα) κι ότι προβληματιστήκαμε αρκετά για το αν είχαμε να κάνουμε με πολιτική αγυρτεία ή με πολιτική ηλιθιότητα. Καταλήξαμε στο πρώτο, όταν συνειδητοποιήσαμε ότι η πολιτική ηλιθιότητα είναι απολύτως ασύμβατη με σπουδές στην Οξφόρδη και καθηγητική έδρα στο πανεπιστήμιο του Κεντ και του ΟΠΑ.[2]

Τι να πούμε εδώ χωρίς να γίνουμε, για μια ακόμα φορά, ‘‘κακά παιδιά’’; Να πούμε μόνο ένα:

Η αποδοχή τού παραπάνω συλλογισμού(;) τού ΕΤ οδηγεί αυτομάτως σε έναν άλλον:

Ότι οι μπολσεβίκοι τού Λένιν πρέπει να καταγγελθούν από το παγκόσμιο εργατικό κίνημα και να παραδοθούν στην πυρά και το αιώνιο όνειδος, επειδή προτίμησαν να ‘‘βγάλουν την ουρά τους έξω’’ από το Μεγάλο Πόλεμο, να ‘‘καθαρίσουν’’ ‘‘μόνο’’ για πάρτη τού δικού τους έθνους και να ‘‘αδιαφορήσουν’’ για όλους τους άλλους σφαγιαζόμενους ευρωπαϊκούς λαούς, αντί να συνεχίσουν την προσπάθεια για συναδέλφωση μαζί τους και κοινή πανευρωπαϊκή επανάσταση! Και φυσικά, όμοια μεταχείριση πρέπει να επιφυλάξουμε και στους Σπαρτακιστές ή στους Ούγγρους επαναστάτες τής εποχής!

Αυτά μας λέει ο κ. καθηγητής, χωρίς να μας τα λέει! Μόνο και μόνο για να ‘‘στηρίξει’’, με νύχια και δόντια (δηλαδή με φτηνά τερτίπια και ταχυδακτυλουργίες μαθητευόμενου μάγου) την κυρίαρχη άποψη μέχρι στιγμής στο κόμμα του περί ‘‘σταθερού ευρωπαϊκού προσανατολισμού’’, ανεξαρτήτως των συνεχώς επιδεινούμενων συνθηκών. Σκεπτόμαστε τι άλλο θα μας πει, όσο θα εξαθλιώνεται η ελληνική κοινωνία και οι φωνές απόρριψης ή δυσπιστίας και σκεπτικισμού για την ΕΕ θα πληθαίνουν, και ανατριχιάζουμε!

Δυο τού κλέφτη…

Γι’ αυτό το δεύτερο κρούσμα, καθώς και λεπτομέρειες για το τρίτο και φαρμακερό, στην επόμενη ανάρτηση.


[1] Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με λαμπρές σπουδές (Οξφόρδη) και κατά κάποιο τρόπο ‘‘κοσμοπολίτης’’ —γεννήθηκε στο Ρότερνταμ και μέχρι το 1993 έζησε στην Αγγλία, όπου και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Κεντ— είναι ένας από τους οργανικούς διανοούμενους της Αριστεράς, ενταγμένος στον ΣΥΝ (μέλος τής Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής από το 2004).

[2] Όχι! Δεν ξεχάσαμε να συμπεριλάβουμε στις ασυμβατότητες τη θέση στην Κεντρική Επιτροπή τού ΣΥΝ. ;-)


Η εικόνα, από το dsvsval.blogspot.com

36 σχόλια:

Monty Python είπε...

Είστε αλήτες ρε!
1. Το παιδί ακόμα μαθαίνει ελληνικά, όσο νάναι άμα δεν είναι μητρική η γλώσσα, κάπου θα ρετάρει ο άθρωπας. Εσείς αμέσως ειρωνεία.
3. Το παιδί θα αναπάψει επιτέλους την ψυχή του στρατηγού Μάρκου εκεί που βρίσκεται αφού τ' ανήψι του αντιπάλου του βρέθηκε στην καθοδήγα της αριστεράς έτσι ώστε να συντελεστεί πλέρια η συφιλίωση του έθνους μας.
4. Το παιδί πρόοδεψε, αφού δε λέει πλέον ζήτω το έουρο αλλά βάνει προτσές γιά διαλε-χτικιά σύθεση. Εσύ όμως εκεί στη σέχτα. Ου ρε!
5. Και βασικότερο. Η πολιτική ηλιθιότητα (λέγεται και αστική ιδεολογία)είναι απαραίτητη κατά κανόνα γιά την κατάληψη τέτοιων θέσεων, είτε στο Κεντ, είτε στη Μεντ, είτε στο Συνασπισμό.

Λοιπό, πάνε πρώτα μία βόλτα στο Κάμενικ γιά αυτοκριτική και μετά μιλάμε. Άμε μπράβο, που επειδή τσακώνεστε στο ίντερνετ θαρρείτε πως μάθατε και τα κουμμουνιστικά.

Α, και οι κουμμουνιστές όσο άθεοι και νάναι δεν κλέβουν το παγκάρι. Ε, εσείς τα βάζετε με τον κακομοίρη. Με το χλέμπουρα το Μαίλη να τα βάλει όποιος είναι μάγκας, άντε μπράβο :)

Unknown είπε...

Η Αριστερά πρέπει να ακούει τον Τσακαλώτο, χωρίς ελληναράδικες κορώνες τύπου Καμένου, Καζάκη, Μικη κλπ.

LeftG700 είπε...

Πύθωνα (αρσενικέ ή θηλυκέ, πού να ξέρουμε ρε γμτ; ;-) ),


‘‘Ορέος’’ είσαι εσύ! (καλώς ήρθες!). Εμείς είμαστε αλήτες και ο κύριος καθηγητής απλώς τελεί υπό την επήρεια της αστικής ιδεολογίας! Εμ βέβαια! Επειδή εμάς δεν μας ξέρει ούτε η μάνα μας, μάς κρεμάς στο τσιγκέλι, ενώ τον Ευκλείδη που είναι από σόι τον πάς με το politically correct style! Ποιος τελεί υπό την επήρεια της αστικής ιδεολογίας, μας λες; ;-)

Πιο σοβαρά: Τη γενεαλογία δεν νομίζεις ότι πρέπει να την αφήσουμε απ’ έξω, αν δεν ασπαζόμαστε τη θεωρία τού απαραβίαστου ‘‘νόμου’’ τής αντανάκλασης;

Έτερον: Η αστική ιδεολογία έχει να επιδείξει αξιόλογη και βαθι΄πα σκέψη. Τι σχέση έχει με αυτές τις μπαρούφες;

Εκάτερον: Ο Μαΐλης είναι άλλη περίπτωση (στερεοτυπικός λόγος κι όποιος αντέξει). Εντάξει, αυτό είναι ντρίμπλα! ;-) Η κριτική προς το ΚΚΕ ή στελέχη του απαιτεί περισσότερο τακτ, δεδομένου τού αυξημένου κομματικού πατριωτισμού τών οπαδών του. Ο αντικειμενικός μας σκοπός δεν είναι να τα χώνουμε. Είναι να χτυπάμε κάποια καμπανάκια. Το τι καταφέρνουμε είναι άλλου παπά ευαγγέλιο…


Τα λέμε


ΥΓ Στο χιούμορ σκοράρεις ψηλά, για να τα λέμε όλα! ;-)

LeftG700 είπε...

Ορέ Μάρκο!


Έχουμε ένα παράπονο, και λέμε να το ξεφουρνίσουμε. :-)

Κάτσαμε γράψαμε καμιά χιλιάδα λέξεις και εστιάζουμε σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Πε πράμα ρε παιδί μου γι’ αυτό. Ό,τι θέλεις! «Παιδιά, λέτε μαλακίες», «Παιδιά, είσαστε αντιΣΥΝ», «Παιδιά, έτσι, παιδιά, γιουβέτσι»! Μη μας πετάς όμως ένα απόφθεγμα, που δεν έχει καμία σχέση με όσα γράψαμε! Τι δουλειά έχει ο Καμένος κι ο Μίκης κι ο Καζάκης εδώ; Δεν το καταλαβαίνω! Ξεκολλήστε ρε παιδί μου εκεί στον ΣΥΝ (και όλοι αλλού) από αυτή τη μανία τών προσχηματικών ή ανόητων ταυτίσεων. Δεν το καταλαβαίνετε ότι αυτά δεν είναι πολιτική, αλλά αέρας κοπανιστός; Να ένα παράδειγμα ωρών, μπας και συνέλθετε:

Ποιοι καταψήφισαν χθες στη Βουλή; ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη! Σου άρεσε; Πόσες φορές, ρε γμτ, πρέπει να γράψουμε ότι όποιος κατουράει στη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι; Έχεις παρεξηγηθεί επειδή αποδίδουμε την κουβέντα στον Φλωράκη; Ωραία, από ’δω και πέρα θα την αποδίδουμε στον Αλέξη! Είσαι ευχαριστημένος; ;-)


Τα λέμε (αλλά όχι κι έτσι! :-) )


ΥΓ Σόρυ για την τσαντίλα. Καμία εχθρική διάθεση απέναντί σου. Αλλά, κάπου φταις κι εσύ που με φυτίλιασες! ;-)

Unknown είπε...

Λεφτόπουλα, ομολογώ οτι το έθεσα μαυρο-ασπρο.
Αλλά έτσι μου βγήκε το απόφθεγμα!
Είμαι ένας γερο-νεο-παλαιος-παραξενος- ανανεωτικός-μαρξιστής και μου αρέσουν ο αποφθεγματικός λόγος που πολλές φορές είναι άδικος και άλλοτε σωστός.

Γρηγόρης είπε...

-Ναι στον Λένιν,όχι στον αποστάτη Κάουτσκι.

-Ναι στον μαρξισμό,όχι στον ανανεωτικό(sic) εκφυλισμό του.

-Όχι στην Ε.Ε και το ευρώ των καπιταλιστών,ναι στην έξοδο της χώρας μας,ως αναγκαία(όχι όμως και ικανή) συνθήκη για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της.

-Ναι στην αυτοδιάθεση των λαών,γιατί εκεί καταλήγει η ιστορία ξανά μετά από έναν αιώνα,όχι στον.. φεντεραλισμό(!) των ξεπουλημένων αστών πολιτικών και των ιδεολογικών βαστάζων τους.

Όποιοι κοσμοπολίτες,μετά την ανατροπή,δεν αντέχουν τη ρυπαρή οσμή της ηπειρώτικης φέτας και την βαρειά γεύση του κρητικού ελαιόλαδου,να πάρουν το "Κόνραντ Αντενάουερ" και να μεταναστεύσουν στο Κεντ και τις Βρυξέλλες.Ε,άει σιχτίρ πια..!

Κλείνοντας: ΟΧΙ ΑΛΛΟΝ ΚΑΟΥΤΣΚΙ!

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


Δεν είμαστε καθόλου εχθρικοί με την ανανέωση του μαρξισμού, αν με τον όρο ανανέωση εννοούμε την επικαιροποίησή του και την αναστοχαστική, κριτική και εμπλουτιστική ‘‘ανάγνωσή’’ του υπό το φως της Ιστορίας από την εποχή του και μετά και των κοινωνικών εξελίξεων. Δεν μας κάθεται καθόλου καλά όμως η ιδέα ενός μαρξισμού χωρίς Μαρξ.

Αλλά και σ’ αυτή τη λούμπα να ’χεις πέσει, και πάλι δεν θα τα χαλάσουμε. Προτιμάμε να…


…Τα λέμε! ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Γρηγόρη,


Μεγάλη τσαντίλα βλέπουμε! ;-)

Πράγματι, είναι εντυπωσιακό πώς πολλοί διανοούμενοι της Αριστεράς, ενώ έχουν (ίσως!) την εντύπωση ότι αναζωογονούν τον ριζοσπαστικό μαρξισμό, στην πραγματικότητα έχουν φορέσει τις παντοφλίτσες και τις πιτζαμούλες τους και έχουν τρυπώσει στη ζεστή αγκαλιά τής ύστερης Β’ Διεθνούς για να κοιμηθούν ακούγοντας ένα από τα παλιά, καλά παραμύθια της!...


Τα λέμε

Unknown είπε...

Αγαπητά Λεφτόπουλα.Για να γίνω συκεκριμμένος.
Οποιος σήμερα δεν αγωνίζεται για ένα ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο, δεν είναι Μαρξιστής και ας λέει ο,τι θέλει.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


Επί της αρχής, δεν έχουμε αντίρρηση γι' αυτό το περίφημο αντιμνημονιακό μέτωπο. Το ερώτημα είναι αν το κόμμα σου βλέπει ότι, υπό προϋποθέσεις, μια τέτοια στρατηγική μπορεί να οδηγήσει σε ρήξεις που για την τωρινή πλειοψηφία είναι από ανεπιθύμητες έως αδιανόητες. Μακάρι να ερχόντουσαν έτσι τα πράγματα. Τότε θα βλέπαμε ποιος είναι ποιος! Αλλά τι να σου κάνουμε! Το ΚΚΕ δεν έχει εμπεδώσει τον Λένιν και τον Γκράμσι σε βάθος κι έτσι τη γλυτώνετε!...


Τα λέμε

Αντωνης είπε...

"Το ΚΚΕ δεν έχει εμπεδώσει τον Λένιν και τον Γκράμσι σε βάθος κι έτσι τη γλυτώνετε!... "

Το ΚΚΕ έμεινε τραγικά πίσω στην εμπαίδωση του Λένιν και του Γκράμσι, εμείς μείναμε τραγικά πίσω στην εμπαίδωση της πρακτικής πολιτικής, αλλά ακόμα κι έτσι, ως τραγικά ανεπαρκείς, κάτι κουτσοκάναμε για να είναι η Ελλάδα σήμερα η χώρα με το πιο αναπτυγμένο ταξικό αίσθημα στην Ευρώπη. Αυτό βέβαια δεν αρέσει σε πάρα πολλούς, αλλά ελπίζω να καταφέρουμε να προχωρήσουμε σε μια σωστότερη κατεύθυνση στο μέλλον. Μας καθοδηγούν οι εκτός ελέγχου αντιδράσεις των αντιπάλων μας και μας δίνουν κουράγιο πως διάβολε, κάτι σωστό κάνουμε, δεν μπορεί.

LeftG700 είπε...

Φίλε Αντώνη,


Συμφωνούμε. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι, παρά την καθυστέρηση στις ιδεολογικοθεωρητικές επεξεργασίες, η (αριστερή) ...ψωροκώσταινα τα έχει καταφέρει υποδειγματικά καλά από την άποψη που αναφέρεις. Είναι ανόητο να το αμφισβητεί κανείς αυτό. Και μόνο μια ματιά στον χορταριασμένο και εγκαταλελειμμένο τάφο τού άλλοτε ένδοξου γειτονικού PCI, αρκεί.

Στη (φιλική) σπόντα προς τον Μάρκο, η en passant αναφορά στο ΚΚΕ δεν ήταν συμπυκνωμένη και εφ' όλης τής ύλης κριτική. Εστιαζόταν και αφορούσε σε ένα συγκεκριμένο σημείο που το παραβλέπει (ή, για να τα λέμε όλα, πιθανόν θέλει να το παραβλέπει):

Ακόμα κι αν μια συμμαχία δεν πετύχει το παραμικρό από τους στόχους της, μπορεί να πετύχει κάτι πολύτιμο για το μέλλον. Αυτό ακριβώς που λέμε και στον Μάρκο: να αποκαλύψει ποιος είναι ποιος...

That was the point! ;-)


Τα λέμε

OverTheHill είπε...

Παιδιά,

Καλά τα λέτε για το άρθρο του Τσακαλώτου αλλα θα ήθελα να κάνω δυο παρατηρήσεις για το θέμα με το οποιο καταπιάνεστε:

1. Η θέση για παραμονή στο ευρώ/ΕΕ είναι πλέον (και για όσους χρειάζονταν την εμπειρία των δυο τελευταίων χρονων για να πειστούν) αφ' αυτής ανυπόστατη και τραγελαφική. Η ίδια η πραγματικότητα αναιρεί, ακυρώνει και καθιστά φαιδρα τα οποια επιχειρήματα προβάλλονται για την προάσπιση αυτής της θέσης. Προσωπικά, δεν έχω διαβάσει η ακούσει κανέναν - πολιτικο, δημοσιογράφο, διανοούμενο, ειδικό - που να πρεσβεύει ότι πρέπει να μείνουμε στο ευρώ/ΕΕ και να πω "ok, διαφωνώ με την θέση αλλα σοβαρή επιχειρηματολογία". Αν έχετε υπ' όψη σας τέτοια παραδείγματα, σας παρακαλώ στείλτε μου τα links (αν έχετε τον χρόνο).

2. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι οι οποιοι είναι πιο ικανοί από άλλους στο να εξηγούν τα ανεξήγητα και να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Δεν νομίζετε, όμως, ότι με το να καταπιάνεστε με την ποιότητα των επιχειρημάτων εγκλωβίζεστε σε μια φιλολογικού ενδιαφέροντος συζήτηση που όμως είναι (άθελα σας) πολιτικά αποπροσανατολιστική;

Έχετε ήδη κάνει μια ανάρτηση για τον Τσακαλώτο και λέτε θ' ακολουθήσουν κι άλλες. Τόση φαιά ουσία, τόσο μελάνι (virtual), για ποιο σκοπό; Όσο βλακώδη, ανιστόρητα και τραβηγμένα από τα αυτιά κι αν είναι τα επιχειρήματα του Τσακαλώτου, το πολιτικο ζητούμενο είναι η κατάδειξη, όχι της εξαιρετικής μωρίας λόγου, αλλα της κατά κανόνα μωρίας πολιτικής πράξης.

Με αλλα λόγια, το ζήτημα δεν είναι τα λογικά άλματα που κάνει ο κάθε Τσακαλώτος στο εσωτερικό του λόγου του, αλλα το λογικό, βιωματικό, ταξικό χάσμα που χωρίζει την πραγματικότητα μας από όλους όσους εμμένουν σε μια φαντασιωσική Ευρώπη.

Όσοι από εμάς βλέπουν αυτό το χάσμα, έχουμε πολιτική ευθύνη να το πούμε: "ο αυτοκράτορας είναι γυμνός". Μα ο Τσακαλώτος, μα ο Τσίπρας, μα ο Βαρουφάκης, κι οποιος άλλος κι μ' οποιες παραλλαγές, αν όλοι έχουν πια ξεγυμνωθεί μπροστά σε μια αδυσώπητη πραγματικότητα, οφείλουμε να το πούμε. Αν ασχολείστε με το ποιος έχει καλύτερη κορμοστασιά η φωτογένεια, ξεχνάτε να πείτε (να δείτε;) ότι είναι όλοι γυμνοί.

Φιλικά,
Δέσποινα

Αντωνης είπε...

"Είναι ανόητο να το αμφισβητεί κανείς αυτό. Και μόνο μια ματιά στον χορταριασμένο και εγκαταλελειμμένο τάφο τού άλλοτε ένδοξου γειτονικού PCI, αρκεί."

Με έναν Gramsci στο ιστορικό του οπλοστάσιο. Που δεν υπάρχει ένας μας που να κάνει για του σκουπίζει τα παπούτσια ως μυαλού και ως αγωνιστή. Αλλά μετά τον Γκράμσι, γέμισε "έξυπνους" το ΚΚΙ που όλα τα καταλάβαιναν και όλα τα ανέλυαν, τι operaismo (Potere operaio), τι Negri, τι Autonomia Operaia. Ενώ εμείς είχαμε στόκους και απαίδευτους, που απλά κοίταξαν τα στοιχειώδη, μπαστακώθηκαν μετά το 89-90 στη δογματίλα και δεν άφησαν το κόμμα να διαλυθεί.

Με τους Γκουμομπασινάδες εμείς, με τον Μάρκο Ταρντέλι και τον ντελ Πιέρο αυτοί. Τι Γκράμσι, τι ντελα Βόλπε, τι Λαμπριόλα, τι Κολέτι, ομάδα τρομερή.

Πήραμε το εισιτήριο για τα πλέι οφ της ιστορίας στο μεταξύ μας ματς, με 1-0 στο 90 με άμυνα Μαζινό στα μπακ και γκολ κάποιας Αλέκας από καραμπόλα στις καθυστερήσεις.

Π^%^%%α διαλεκτική!

Ανώνυμος είπε...

λέφτηδες

Γνωρίζετε καλά ότι εδώ και πολύ καιρό δεν έχω καταλήξει σε σαφή θέση σχετικά με το αν είναι σκόπιμο ή όχι να φύγουμε από την Ευρωζώνη.

Ούτε το άρθρο του κυρίου Τσακαλώτου , ούτε τα καζάκεια έπη ούτε ο βαρουφάκης ούτε ( πολύ περισσότερο ) τα τρομοκρατικά χτυπήματα των πολιτικάντηδων και των οργανικών τους διανοούμενων με επηρεάζουν επ' αυτού.

Ούτε και τώρα είμαι σε θέση να το συζητήσω γιατί πραμγατικά ένα τέτοιο ερώτημα νοιώθω ότι με ξεπερνάει ( όπως πιθανώς ξεπερνάει και πολλούς συμπολίτες μας )

αλλά δύο παράπλευρες παρατηρήσεις μπορώ να κάνω :

α) Η συνεχής επίκληση του φαντάσματος του εκφασισμού από τους θιασώτες του ευρώ και της ευρωπαϊκής συνολικής λύσης ( μέσω διαμόρφωσης ενός πανευρωπαϊκού προοδευτικού κινήματος κτλ κτλ ) χρησιμοποιείται εντέχνως και συνεχώς από το νεοφιλελεύθερο μπλοκ. Είναι προφανές ότι τη κύρια ευθύνη για αυτό το ενδεχόμενο την έχουν οι ίδιοι ... αυτοί που το επικαλούνται και το προβάλλουν συνεχώς ως μορμολύκειο. Ο κίνδυνος του εκφασισμού υπάρχει αλλά δεν μπορεί να είναι το καίριο ζήτημα υπό αυτή τη συγκυρία. Σε συνθήκες κρίσης είναι αναμενόμενο ότι τέτοια ενδεχόμενα υπάρχουν και εναπόκειται στο ίδιο το προοδευτικό κίνημα να το διαχειριστεί και να το αντιμετωπίσει.

β) Ο Ε.Τ. επικαλείται τη συμφιλίωση - αδελφοποίηση των αντιπάλων στο Δυτικό μέτωπο τα Χριστούγεννα του 1914. Επειδή τυχαίνει αυτή τη περίοδο ακριβώς να διαβάζω αρκετά σχετικά με τον ΑΠΠ να πω ότι ο αρθρογράφος υπερεκτιμά κατά πολύ ένα γεγονός περιορισμένης έκτασης , ανάγωντας το σε επιχείρημα βασικό. Η αλληλοσφαγή συνεχίστηκε μια χαρά επί άλλα 4 χρόνια.

Τέλος θα συμφωνήσω με την επισήμανση του ότι τη περίοδο αυτή επιχειρείται μια νέα "πρωταρχική" συσσώρευση επειδή δεν είναι επιθυμητό να εγκαταλειφθεί η "λογική" του ελεύθερου εμπορίου και του laissez faire . Στο βωμό αυτό οι ..αλήτ είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα όσα επέτυχε η αστική δημοκρατία , οπότε το δίλημμα περί φασισμού ή δημοκρατίας δεν αφορά εμας τους φουκαράδες

( έτσι για να μη μου λέτε ότι αποφεύγω να συζητώ επί της ουσίας )

Γιάκοβ

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Για δυο λεπτά.
Διαβάζοντας το αρθρο του Ε.ΤΣ.με τίτλο "Ευρω η δραχμή" επισημαίνονται τα εξης:

Αναλύει τα προβλήματα της κρίσης του 2008 και τα εντοπίζει σε δυο τομεις στον οικονομικό και πολιτικο, που ειναι μάλλον σωστό.

Δεν τα επικεντρώνει σε ενα κρατος αλλά τονίζει οτι δεν πρόκειται για πρόβλημα χρέους, αλλά οι συνθήκες που παρουσιάζονται στο ισχύον καπιταλιστικό σύστημα, δηλαδή

κοινωνικές ανισότητες, απορρυθμιζμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα και γεωγραφικές μακροοικονομικές ανισότητες.

Συνεχίζοντας αναφέρεται οτι υφίσταται και κρίση πολιτικης, οχι μόνο οικονομικής, εντοπίζοντας στους εξης τομείς;


στην ελλειψη κοινωνικου κράτους (αντ΄αυτού δάνεια π.χ. τα τοξικα ομόλογα στις ΗΠΑ), και εισερχόμενος, επιτέλους στο θέμα

Ευρώ η δραχμή, για την Ελλάδα επισημαίνει το πρόβλημα του πελατειακου κράτους (που ειναι
υπαρκτό δεν χρειάζεται ειδική επεξήγηση), φτάνοντας εν τέλει και στη μνημονιακή πολιτική της ΕΕ., υποστηρίζοντας οτι οι πολιτικές λιτότητας δεν απαντουν σε κανένα απο΄αυτά τα προβλήματα, οχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στα αλλα υπερχρεωμένα ευρωπαικα κράτη.

Προτείναι ετσι μια υπερεθνική λύση για ενα υπερεθνικό πρόβλημα, ομως

υποστηρίζοντας οτι μέχρι τώρα η αντιμετώπιση ειναι οπωσδηποτε και μια πολιτική μείωσης της δημοκρατίας στην Ευρώπη, εξάγει και κατα κάποιο τρόπο και αυθαίρετα συμπεράσματα οπως οτι,

η ολη προσπάθεια γίνεται για να μειωθουν οι μισθοί και το εργατικό κόστος, ωστε να υπάρχουν φθηνα ανταγωνιστικά προιοντα για εξαγωγή και τοιουτοτρόπως να μειώνεται το εξωτερικό χρέος .

Αυτή η αποψη δείχνει να πιστεύει οτι για μια ανταγωνιστική οικονομία χρειάζεται μόνο η μείωση του εργατικού κόστους και αγνοεί και την αποψη της εντασης κεφαλαίου. Δηλαδή λέει οτι οπωσδήποτε η οικονομία θα ααπτυχθεί μόνο με τη μνημονιακή πολιτική και οχι με επενδύσεις σε κεφαλαιουχικα αγαθά η στη τεχνολογία.

Αυτή ειναι πολιτική αποψη αλλά δεν μπορεί και να υποστηρίζεται ως
η μοναδική λύση, επειδή κανείς δεν μπορεί ακομη να ΄προσδιορίσει τις εξελίξεις. Δηλαδή η "πολυπόθητη" ανάπτυξη θα γίνει και αν ναι ,υπο ποιές προυποθέσεις.

Στο δε πρόβλημα της δραχμής και τις τυχόν επιπτώσεις της δεν υπεισέρχεται καθόλου ο αρθρογράφος, αφήνοντας ενα κενό, τονίζοντας μόνο το θέμα της διατήρησης του ευρω για ολη την ΕΕ.

Τώρα στις σκέψεις περί φασισμου ,συνδέοντας ιστορικά γεγονότα, μάλλον ειναι επιχειρήματα για την ενδυνάμωση της πρότασης του για υπερεθνικη στρατηγική συνεργασίας των ευρωπαικών λαων.

LeftG700 είπε...

Φίλη Δέσποινα, καλώς καλώς ήρθες! (Η διπλή λέξη δεν είναι λάθος. Το τσαρδί μας είναι πολύ μασκουλίνικο και κάθε γυναικεία παρουσία χαιρετίζεται δεόντως! ;-) )

Για το 1:
Γενικά, συμφωνούμε με το πνεύμα των απόψεών σου. Έχουμε μια ένσταση όμως, αρκετά σοβαρή, αν σκεφτεί κανείς και την ουρά της…

Το υπόβαθρο της αισχρής τρομοκρατίας που ασκείται («έξω από το ευρώ και την ΕΕ σημαίνει ότι η Ελλάδα θα μετατραπεί από το CERN σε Μαύρη Τρύπα»!) δεν είναι καθόλου φαιδρό. Οι δυσκολίες που συνεπάγεται μια τέτοια κίνηση είναι πολλές και αχαρτογράφητες σε μεγάλο βαθμό. Και είναι απολύτως βέβαιο ότι με το υπάρχον επίπεδο κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης της μεγάλης πλειοψηφίας τού ελληνικού λαού, αυτή τη στιγμή κάτι τέτοιο θα ήταν άλμα στο κενό, κατά τη δική μας ταπεινή άποψη. Θα μας πεις, το επίπεδο αυτό δεν είναι κάτι σταθερό και αναλλοίωτο. Συμφωνούμε απολύτως. Το ερώτημα είναι πώς ανεβαίνει.

Για το 2:
Κατ’ αρχήν, μια αποκατάσταση ενός σημείου που σου ‘‘έφυγε’’: μια ανάρτηση ακόμα θα αφιερωθεί στον ΕΤ, όχι άλλες.

Κατά δεύτερον: Μα κι ο λόγος δεν είναι μια μορφή πράξης, φίλη Δέσποινα, από τη στιγμή που συνδιαμορφώνει, μαζί με άλλους παράγοντες βέβαια, το πώς προσλαμβάνεται και ερμηνεύεται η πραγματικότητα; Αν το δεις έτσι, είναι τόσο μάταιο το ‘‘μελάνι’’ που χύσαμε; Και μάλιστα αν συνυπολογίσεις την ολοφάνερη ‘‘κατασκευή’’ ‘‘επιχειρημάτων’’, δήθεν βαθιά ριζωμένων στην ‘‘ψυχή’’ των ιδεών και αξιών τής Αριστεράς, αλλά που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από καθρεφτάκια με κόκκινες χαντρούλες για το ‘‘πόπολο’’; Δεν θυμώνεις, φίλη Δέσποινα, όταν υποτιμούν τη νοημοσύνη μας σε τέτοιο βαθμό οι διάφοροι διανοούμενοι, ανεξάρτητα από το αν είναι ενταγμένοι σε κάποιο πολιτικό σχήμα ή όχι;

Τέλος: λανθασμένα σχημάτισες την εντύπωση ότι ασχοληθήκαμε κάπως ‘‘προσωπικά’’ με τον Τσακαλώτο για να τον μετρήσουμε ενδεχομένως με άλλους και να τον βγάλουμε λειψό. Ή ότι αντί να κρίνουμε μια συλλογική θέση μείναμε σ’ ένα πρόσωπο. Κι εδώ, νομίζουμε ότι παρασύρθηκες κι εσύ, όπως και άλλοι σχολιαστές, από το πρόσφατο άρθρο τού Τσακαλώτου (Ευρώ ή δραχμή;) που έκανε το δικό μας ποτήρι να ξεχειλίσει. Μ’ αυτό το ζήτημα (όχι στην ουσία του) θα ασχοληθούμε στο ποστ που έρχεται. Σ’ αυτό ασχοληθήκαμε με το συγκεκριμένο ιδεολόγημα. Το οποίο δεν μπορούσαμε να το αποδώσουμε συνολικά σε όσους μέσα στον ΣΥΝ έχουν τις ίδιες απόψεις με τον Τσακαλώτο περί ευρώ. Θα ήταν άδικο. Πολλοί είναι οι ‘‘ευρωπαϊστές’’ εντός τού ΣΥΝ και για την ώρα είναι και πλειοψηφία. Αυτή τη μεγαλοπρεπή παπαριά όμως μόνο ο κύριος Τσακαλώτος την ξεστόμισε. Απ’ όσο ξέρουμε εμείς τουλάχιστον.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Αντώνη,


Σωστή η περιγραφή τού ‘‘ματς’’. Κάνα δυο φάουλ κι ένα οφσάιντ όμως, νομίζουμε ότι σου ‘‘έφυγαν’’. ;-) Ας μη βάλουμε το ριπλέι τώρα για να τα δούμε. Οι ευκαιρίες δεν θα λείψουν…


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


Με βάση τις λέξεις τού σχολίου σου, μόνο το 17,27% από αυτές ήταν on topic (το β). Τα υπόλοιπα αφορούν το δεύτερο μπουγιουρντί! ;-) Αν βαρεθείς να τα ξαναποστάρεις, να το κάνουμε εμίς για λογαριασμό σου; ;-)

Επί τού β λοιπόν, να συμφωνήσουμε ότι υπάρχει υπερεκτίμηση. Δεν είμαστε τόσο διαβασμένοι επί τού θέματος (την ταινία πάντως την έχω δει), αλλά σε εμπιστευόμαστε. Όμως, κατά την άποψή μας δεν είναι αυτό το κύριο ζήτημα. Το κύριο ζήτημα είναι ότι, σύμφωνα με τον κύριο Τσακαλώτο, στο βαθμό που εσύ, ας πούμε, δεν έχεις πειστεί για τον ευρωπαϊκό μονόδρομο, έ, μια κάποια τάση εθνοκουμμουνισμού την έχεις, οπότε δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι το 1914 θα καταψήφιζες τις πολεμικές πιστώσεις! Αυτό μας (σου) λέει ο κ. Τσακαλώτος!


Увидимся

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Πώς τα κατάφερες έτσι; Το δικό σου ποσοστό λέξεων σχετικών με την παρούσα ανάρτηση είναι …ο%!!! Σου συνιστούμε υπομονή μέχρι το β’ μέρος της. :-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

και εγώ Λέφτηδες

για το β) λέω ότι το επιχείρημα του ΕΤ είναι βασισμένο σε ένα περιορισμένης έκτασης και διάρκειας ιστορικά καταγεγραμμένο γεγονός του ΑΠΠ. Αν πάνω σε αυτό βασίζει τη συλλογιστική του για πανευρωπαϊκή δράση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη θύελλα , υπερεκτιμά τις δυνατότητες ενός τέτοιου εγχειρήματος. Είναι όμως άλλο πράγμα να κάνει κανεις κριτική σε μια προτεινόμενη συμπόρευση και άλλο πράγμα να θεωρεί ότι όποιος ασκεί αυτή τη κριτική συμπεριλαμβάνεται οπωσδήποτε στο "φαιοκόκκινο" μέτωπο

Γιάκοβ

ΥΓ για το α) εν ευθέτω λοιπόν

Ενη είπε...

Εμ τι να σας κάνω, Αριστερά Φιλαράκια, με την απάντησή σας επιβεβαιώνεται οτι "δίνεται η γραμμή" και η συζήτηση γίνεται στα πλαίσιά της.Και η γραμμή ειναι η εξης παράγραφος απο το ποστ σας:

"την κυρίαρχη άποψη μέχρι στιγμής στο κόμμα του περί ‘‘σταθερού ευρωπαϊκού προσανατολισμού’’, ανεξαρτήτως των συνεχώς επιδεινούμενων συνθηκών. Σκεπτόμαστε τι άλλο θα μας πει, όσο θα εξαθλιώνεται η ελληνική κοινωνία και οι φωνές απόρριψης ή δυσπιστίας και σκεπτικισμού για την ΕΕ θα πληθαίνουν, και ανατριχιάζουμε"

Οποιος αποστεί απο αυτή την "κατεύθυνση" μηδενίζεται(-; ,ομως

μας δίνετε και το επίμαχο κείμενο του ΕΤ "Ευρώ η Δραχμή" απο το οποίο εξαντλήσατε και τα επιχειρήματά σας.

Ο αναγνώστης βέβαια και του ποστ και του κειμένου εχει το δικαίωμα να προστρέξει και στα δύο.

Ετσι το δικό μου σχόλιο, αντί να επιβεβαιώσει η να μη δεχθεί τις δικές σας σκέψεις (επι του κειμένου του ΕΤ), προσφεύγει στο κείμενο και

ανακαλύπτει οτι το μειζον ηταν μια ανάλυση πολιτικου-οικονομικου περιεχομένου, (σωστή ως επι το πλείσον), ερμηνείας της κρίσης του 2008 και τα αιτιά της και επ΄αυτού περιορίσθηκαν τα δικά μου σχόλια.
Επεσήμανα οτι ο τίτλος δεν ηταν αντίστοιχος του περιεχομένου του κειμένου, σε ο,τι αφορά τις επιπτώσεις μιας ενδεχομένης επιστροφής στη δραχμή.

Το αλλο θέμα το (β) που το ονομάζετε εσεις και του δίνετε υπερβολική σημασία, δηλαδή

του γεγονότος στον ΑΠΠ (ολοι ειδαμε την ταινία) και τη σύνδεση με άλλα ιστορικά γεγονότα δεν ηταν τίποτα αλλο παρά μια προσπάθεια του αρθρογράφου (οχι μείζονος σημασίας) για να υποστηρίξει εν τέλει της αποψή του δηλαδή την ευρύτερη συμμαχια και συνεργασία των ευρωπαικων λαων και οχι στον εγκλωβισμό στο Εθνος, δίνοντας τα αντίστοιχα παραδείγματα.

Δεν ειναι δε αναγκαστικά κάτι που ειναι αποδεκτό απο ολους, παρά μόνο απηχείτη δικη του προσωπική (η κομματική) αποψη, που δεν ενδιαφέρει ντε και καλά τους υπόλοιπους αναγνω΄στες του.

υγ. Τώρα ποιος θα βαθμολογήσει με μηδεν ποιόν, αναζητάται...... (-;

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Καμία βαθμολόγηση του προηγούμενου σχολίου σου δεν κάναμε. Κάναμε απλή στατιστική! Όμως, θα βαθμολογήσουμε αυτό το τελευταίο σχόλιο. Λοιπόν, λίαν επιεικώς και με άριστα το 10, …δύο(2)! Διότι:

Το γεγονός ότι δίνουμε σε λινκ το άρθρο που τελικά έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει διόλου δεν σημαίνει ότι είσαι εντός θέματος! Νομίζω ότι είμαστε απολύτως σαφείς όταν μιλάμε για αναδρομική ισχύ κι όταν γράφουμε «συνέχεια στην οθόνη». Θα μπορούσες να κάνεις τη μελέτη σου και να μας περιμένεις στη γωνία στο β’ μέρος τού ποστ. Αλλά εσύ, ίσως επειδή θέλεις να δείξεις ότι είσαι επιμελής και ξέρεις και ‘‘το παρακάτω’’, άρχισες τις …ομοβροντίες! Φάε τώρα το δυαράκι σου και να ’σαι κι ευχαριστημένη! ;-)


Τα λέμε

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Το κάναμε το θέμα σήριαλ.
Εν τάξει δέχομαι οτι κάνατε στατιστική ,μόνο που θα πρέπει να προσδιορίσετε και τα δεδομένα.

Τα οποία ειναι πoια;
Ο αριθμός των αλλων σχολίων; το περιεχόμενο τους; η απήχηση του ποστ σας; Ολα μαζί;

Ε, δεν ειναι και μυστικό οτι, οπως και να το κάνουμε, ειμαι μια μειοψηφουσα μειοψηφία, ετσι για την ποικιλία του πράγματος.

Τότε, δεν εχει να κάνει με το πόσο μέσα στο γενικά "επικρατούν" πνεύμα βρίσκεται κανείς ( και δεν πέφτει εξω οπως συμβαίνει με τη δική μου περίπτωση), αλλά κυρίως με το πόσο η "γραμμη" εχει μεγαλύτερη εμβέλεια και επεκτείνεται.....επιτυχώς η ανεπιτυχώς. (-;

υγ Χωρίς στατιστική ,θα ελεγα οτι μάλλον θα πρέπει να επανεξατασετε τα δεδομένα σας. (-;

υγ. Λιγα λογια επι του κειμένου του ΕΤ. "Ευρώ η δραχμή":
Δύσκολα θα διαφωνούσε κανείς με την κατακλείδα του αρθρου που ειναι μια αυτονόητη κοινοτοπία, οπως το "αιτημα" για:

Περισσότερη Δημοκρατία.
Αναδιανομή του εισοδήματος.
Περιορισμό στις τραπεζες και λιγότερα κέρδη.
Ανταπόκριση στις ανάγκες των πολλών.
Τι να πώ, μεγάλη πρωτοτυπία απόψεων, never heard !!!!!!

Karadexios είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
LeftG700 είπε...

Φίλε Καραδεξιέ,


Το σχόλιό σου διεγράφη γιατί περιείχε έναν απαράδεκτο και αυθαίρετο χαρακτηρισμό για κάποιον αναγνώστη μας, άσχετα αν του συστήσαμε να μη σχολιάζει πια.

Αν θέλεις ξαναστείλτο, αλλά χωρίς τέτοια "ορέα".


Τα λέμε (αλλά να τα λέμε όμορφα και καλά)

OverTheHill είπε...

Φίλοι Left,

Ευχαριστώ για την θερμη υποδοχή:-)

Καθυστερημένη η απάντηση μου λόγω μετακόμισης.

Συμφωνώ απόλυτα ότι ο λόγος είναι πολιτική πράξη, γί' αυτό εξάλλου έκανα την παρέμβαση στον δικό σας πολιτικο λόγο. Τα σχόλια σας δείχνουν ότι απέτυχα να μεταφέρω τη θέση μου.

Το κύριο εργαλείο στην κριτική που σας έκανα ήταν ο λόγος ως discourse. Με αυτή την έννοια, στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει ένα discourse εντός ΕΕ κι ένα discourse εκτος ΕΕ.

Το καθένα από αυτά τα discourses οργανώνεται και συγκροτείται μέσα από την ανομοιογένεια του, τις αντιφάσεις του, τον εσωτερικό αντίλογο και αντιπαράθεση, την πολυπλοκότητα του. Θεωρώ ότι η πολιτική κριτική, αντίσταση, απόρριψη ενός discourse προϋποθέτει ότι το αναγνωρίζεις ως discourse,δηλαδή ως μια ολότητα με κοινό παρονομαστή παρα την χαοτική της επίφαση. Γιατί μονο τότε μπορείς να δεις το δασος και να μην το χάσεις επειδή κόλλησες στα δέντρα. Ήταν μ'αυτή την έννοια που σας άσκησα κριτική για την ενασχόληση με τον Τσακαλώτο.

Και, φυσικά, συμφωνώ, οι δικες του ανοησίες δεν μπορούν να καταλογιστούν σε κάποιον άλλο. Και, όχι, δεν σας μέμφθηκα γιατί κάνατε προσωπική επίθεση στον Τσακαλώτο. Αλλου το πήγα, αλλα δεν το εξέφρασα ίσως καλά. Ότι, δηλαδή, και οι ανοησίες και οι εξυπνάδες και οι μετριοπαθείς και οι σκληροπυρηνικοί, όλοι, όλες και όλα μαζί συνθέτουν ένα ψηφιδωτό το οποιο για να δεις τι απεικονίζει χρειάζεται να απομακρυνθείς από το κάθε γυαλάκι και να το δεις από κάποια απόσταση.

Νομίζω ότι η διαφορα μας είναι ότι πολιτικά εγώ βρίσκομαι εκτος και απέναντι του discourse εντός ΕΕ, ενώ εσείς, όπως λέτε, έχετε ακόμα τις αμφιβολίες σας.

Κλείνοντας: (1) Η παύση πληρωμών, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα κλπ κάθε άλλο παρα αχαρτογράφητη είναι. Είναι κοινή πρακτική και οι αναλύσεις πάμπολλες από ένα ευρύ φάσμα οικονομολόγων. (2) Η σύνδεση που κάνετε ανάμεσα στο κοινωνικό και πολιτικο επίπεδο του ελληνικού λαου και την έξοδο από το ευρώ μπορεί να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως. Δεν έχω ιδέα πως το εννοείτε, αλλα πιστεύω ότι αυτή είναι πραγματικά μια τεραστια συζήτηση την οποια αξίζει κάποια στιγμή να προκαλέσετε στο blog (μπορεί να το έχετε κάνει παλαιότερα, δεν ξέρω– η πρόταση μου όμως είναι περισσότερο κατάθεση και εμπεριστατωμένη παρουσίαση της δικης σας θέσης παρα κριτική στη θέση κάποιου επωνυμου/κόμματος κλπ).

Φιλικά,
Δέσποινα

Ανώνυμος είπε...

Λέφτηδες

τώρα που ξαναβλέπω τα σχόλια σε αυτό το ποστ και μάλιστα υπό το φως του sequel που ανεβάσταε θεωρώ ότι αδικήθηκα :)

Από το επίμαχο σχόλιο μου όπου εφαρμόσατε στατιστική ανάλυση σας διέφυγε ότι ΚΑΙ το α) είναι εντός θέματος αφού αντί να αποφαίνεται για το μέγα δίλημμα ευρώ η δραχμή επισημαίνει ότι μέσω αυτού του διλήμματος τίθεται και το μορμολύκειο του φασιστικού κινδύνου και μάλιστα ως εκβιασμός.

Επομένως θα πρέπει να αναθεωρήσετε τα στοιχεία της στατιστικής σας επεξεργασίας

Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

Φίλη Δέσποινα,


Για την υποδοχή: παρακαλούμε, ευχαρίστησή μας! :-)

Στα θέματά μας τώρα. Νομίζουμε ότι πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι για να σε προφυλάξουμε από το λάθος να μας προσλαμβάνεις ως κάτι που δεν είμαστε.

Μη σε μπερδεύει το ‘‘ομαδικό’’ τού πράγματος, το οποίο εξ άλλου, ως προς το γράψιμο αυτό καθ’ αυτό, είναι ελάχιστα ομαδικό. Δεν είμαστε ούτε καμιά οργάνωση, ούτε καν μια ομοιογενής πολιτική ομάδα. Είμαστε μια (αγορο)παρέα που συμπίπτουμε σε ορισμένες βασικές πολιτικές εκτιμήσεις και αντιλήψεις. Τίποτε περισσότερο. Με αυτή την έννοια ίσως δεις με μεγαλύτερη κατανόηση το γεγονός ότι στην περίπτωση Τσακαλώτου, αλλά και αλλού, εστιάζουμε στο δέντρο. :-) Μη ξεχνάς όμως ότι και η αποδόμηση ενός δέντρου μπορεί να βοηθήσει να αραιώσει το πυκνό δάσος που σε εμποδίζει να προχωρήσεις… ;-)

Η παύση πληρωμών και η αποχώρηση από την ευρωζώνη δεν είναι αχαρτογράφητη οικονομοτεχνικά (αλλά κι εκεί ακόμα μιλάμε για σχεδιασμούς επί χάρτου, για προεκτιμήσεις καταστάσεων που δεν έχουν ακόμα προκύψει). Μια τέτοια ρήξη όμως δεν έχει μόνο την οικονομική πλευρά της. Έχει και την πολιτική. Κι αν θεωρήσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια παρτίδα σκάκι, στην οποία κάναμε την κίνησή μας, τώρα είναι η σειρά τού αντιπάλου για τη δική του κίνηση. Έχουμε υπολογίσει όλες τις πιθανές κινήσεις τού αντιπάλου και έχουμε βρει την κατάλληλη απάντηση για κάθε μια από αυτές; Δεν το νομίζουμε. Να λοιπόν γιατί μιλήσαμε για αχαρτογράφητη περιοχή.

Έχεις δίκιο, μιλήσαμε πολύ γενικόλογα όταν είπαμε για το επίπεδο του ελληνικού λαού. Να το διευκρινίσουμε λοιπόν. Εννοούμε τα εξής:

Μια τέτοια κίνηση θα απαιτήσει και θυσίες και συλλογική προσπάθεια και ψυχικές αντοχές που δεν νομίζουμε να βρίσκονται σε αφθονία στη σημερινή εξατομικευμένη ελληνική κοινωνία που παραδόθηκε για πολλά-πολλά χρόνια στο όνειρο της κοινωνικής ‘‘αναρρίχησης’’. Ας μη συγχέουμε (δεν λέω ότι το κάνεις εσύ, μιλάω γενικά) την οργή και την αγανάκτηση που όλοι σχεδόν νιώθουν με απότομη συνειδητοποίηση του συστημικού (καπιταλιστικού) φρακαρίσματος.

Τέλος, για το πού βρισκόμαστε σε σχέση με τους δύο δρόμους που έχουμε μπροστά μας: η λογική ανάλυση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο δρόμος προς τη ‘‘Ρώμη’’ δεν περνάει από Βρυξέλες. Όμως, χωρίς συγκρότηση και κοινά αποδεκτό σχέδιο μαζικής αποδοχής δεν αρκεί η βούληση για να χαράξεις αυτόν που θα σε πάει εκεί.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Απάντηση της Επιτροπής Κομματικού Ελέγχου προς τον товариш Яков Федотович Павлов


Μετά από εξονυχιστική εξέταση σχετικού αιτήματός σου η Επιτροπή Κομματικού Ελέγχου αποφάσισε ομόφωνα να απορρίψει την επαναξιολόγηση του σχολίου σου. Στον επανέλεγχο επιβεβαιώθηκε η αρχική εκτίμηση: τα όσα αναφέρεις στην ενότητα α είναι ζητήματα που σχετίζονται με το δεύτερο μέρος τής εισήγησης, η οποία όμως, όταν έπαιρνες το λόγο για την ομιλία σου, δεν είχε ακόμα δημοσιευτεί στην εφημερίδα τού Κόμματος.

Ο γραμματέας τής Επιτροπής Κομματικού Ελέγχου.


ΚΟΙΝ.:
Τμήμα Εσωτερικής Ασφάλειας
Τμήμα Μέτρων Αναμόρφωσης
Τμήμα Δυσμενών Μεταθέσεων

OverTheHill είπε...

Φίλοι Left,

Η κάθε απάντηση σας βγάζει θέματα για ανταπάντηση. Παρόλο που δεν γνωρίζω το savoir vivre των blogs, υποψιάζομαι ότι όταν το κυρίως θέμα έχει πάνω-κάτω εξαντληθεί, κλείνουμε την συζήτηση εκεί, γιατί πρακτικά δεν γίνεται αλλιώς. Αν και τρώγομαι, λοιπόν, ν' απαντήσω σε διαφορα που θέσατε στην τελευταία σας απάντηση, σταματάω εδώ.

Από την κουβέντα μας μια πρώτη εντύπωση είναι ότι είστε κόσμιοι (δεν το εννοώ πουριτανικά) και συζητήσιμοι. Οψόμεθα:-)

Φιλικά,
Δέσποινα

LeftG700 είπε...

Φίλη Δέσποινα,


Ευτυχώς που το κόσμιοι δεν το εννοείς με την πουριτανική έννοια! Γιατί πότε-πότε, είμαστε "κακά παιδιά"! ;-)

Και ευτυχώς που βάζεις και το χαμόγελο δίπλα από το οψόμεθα! Γιατί θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ραντεβού σε τίποτε νέους Φιλίππους! ;-)


Τα λέμε

Γιάννης είπε...

Η απάντηση είναι και περισσότερη δημοκρατία, και περισσότερη αναδιανομή του εισοδήματος,

ζήτω ο κέυνς, λοιπόν, λέει το άρθρο.


το ευρώ ή δραχμή είναι δευτερεύον δίλημμα
στο βαθμό στον οποίο με δεδομένη την αποτυχία των μνημονίων, θα μας αναγκάσουν (με συνεχή μέτρα, ώστε να γονατίσουμε κι άλλο) να ζητήσουμε να φύγουμε από το ευρώ.

και στο βαθμό στον οποίον το ζητούμενο είναι α) η απαλλαγή από τον παρασιτισμό, το δανεισμό και β) η ύπαρξη παραγωγής.

είναι σοβαρό, όμως,
στο βαθμό στον οποίο χρησιμοποιείται ως εκβιασμός για την πάση θυσία παραμονή στην ε.ε. και την ευρωζώνη, και

στο βαθμό στον οποίο επιτείνει τον παρασιτισμό και την αδυναμία οργάνωσης της παραγωγής (ευρωζώνη, χαμηλά επιτόκια, εύκολος δανεισμός, παρασιτισμός, γιατί να παραξει κανείς; )

LeftG700 είπε...

Φίλε Γιάννη,


Συγγνώμη για την καθυστερημένη ανταπόκριση στο σχόλιό σου.

Ναι, συμφωνούμε, ζήτω ο Κέινς λέει το άρθρο, αν επιχειρούσε να το συνοψίσει κανείς σε τρεις λέξεις.

Για το ευρώ τώρα που, όπως ξέρεις, και όπως μας τριβελίζουν τα αυτιά οι διάφοροι "ευρωπαϊστές" (αριστεροί και δεξιοί) είναι ένα εργαλείο και τίποτε άλλο.

Βεβαίως και είναι ένα εργαλείο. Ένα εργαλείο όμως που δεν είναι στα δικά μας χέρια και το οποίο οι κυρίαρχες τάξης (της Ελλάδας, της Ευρώπης, της Ανδρομέδας, ή του Σείριου, πραγματικά δεν δίνουμε δεκάρα!) το χρησιμοποιούν για να μας το μπήγουν στο λαιμό.

Κι αυτό είναι που "ξεχνάνε" να συμπληρώσουν όσοι μας λένε απλώς "τι ευρώ, τι δραχμή, αυτό είναι ένα τεχνικοοικονομικό ζήτημα"!


Τα λέμε

Crisis and Critique είπε...

Η ενδομαρξιστική διαμάχη για το 1914 - Α πόλεμο, κυρίως η θεωρητική διαμάχη μεταξύ Κάουτσκυ - Ότο Μπάουερ για εθνικό κράτος, πολυεθνική Ομοσπονδία κτλ, είναι κλασικό πρόβλημα που έμεινε διαφιλονικούμενο. ¨Ολες οι τωρινές διαμάχες μεταξύ Λαφαζαναίων/Λαπαβιτσαίων και Τσιπρέων/Τσακαλώτων είναι σαν υποσημειώσεις στη διαμάχη Κάουτσκυ/Μπάουερ.
Ιδού και μια συμβολή από το Μετά την Κρίση, της "αυστρομαρξιστικής" - Μπαουερικής πλευράς:

Ελλάδα, Ευρώπη και πατριωτισμός
http://aftercrisisblog.blogspot.com/2013/02/blog-post_8.html

LeftG700 είπε...

Φίλε aftercrisis,


Μα ναι, φυσικά, είναι παλιά ιστορία αυτή. Μόνο που σήμερα χρησιμοποιείται από πολλούς αριστερούς ευρωπαϊστές ως πρόσχημα για να παραπέμπουν την κοινωνική αλλαγή στην Ελλάδα στη στιγμή τής αλλαγής τών συσχετισμών σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλι...


Τα λέμε