Πριν μας αποχαιρετήσει
(ουφ!) ο σχολιαστής με το nick κάποιος
σύντροφος, πρόλαβε να διατυπώσει την αγανακτισμένη απορία του για την εδραιωμένη
άποψη, που έχει εκφραστεί από αυτό το ιστολόγιο εδώ και περίπου ένα χρόνο, ότι
τυχόν εκλογή τής Μαρίν Λεπέν στην προεδρία τής Γαλλίας, μπορεί να έχει την παράπλευρη
ωφέλεια της διάλυσης της ευρωζώνης (ναι, εδώ και κάμποσο καιρό έχουμε καταλήξει
στη θέση ότι τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών εργατικών τάξεων περνούν από το πτώμα
τού ευρώ), με την προϋπόθεση βεβαίως-βεβαίως ότι η πονηρή Μαρίν δεν θα το στρίψει
α λα γαλλικά, μόλις πάρει κάποια ιδιαίτερα ανταλλάγματα για την αστική τάξη τής
χώρας της. Τη (ρητορική) αυτή απορία τη διατύπωσε πακεταρισμένη κουτοπόνηρα —παλιά του τέχνη κόσκινο— με τρόπο
που να υπονοεί ότι τάχα υπαναχωρήσαμε από την παραπάνω θέση (‘‘τρομοκρατημένοι’’
ίσως από τις «καταγγελίες» τής Athens Voice, του Lenin Reloaded, των
φίλων τής ΕΟΣ, και των Ροϊδολασκαράτων;),
αλλά, ταυτόχρονα, και με τρόπο που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αγνοούμε τις αρνητικές
συνέπειες μιας Μαρίν Λεπέν στον προεδρικό θώκο τής Γαλλίας:
Δεν
συζητάμε δηλ[αδή] ότι μπορεί να βγει σε καλό αν βγει η Λεπέν πρόεδρος?
Ο καημένος... Δυσκολεύεται
να καταλάβει πώς είναι δυνατόν το σενάριο «η Μαρίν Λεπέν στην Προεδρία τής
Γαλλίας» να βγει και σε καλό. Εδώ βγήκε και σε καλό το σφαγείο
τού Α´ Παγκοσμίου Πολέμου κι αυτός —αντίθετος με το ευρώ ων— δυσκολεύεται να
καταλάβει πώς μπορεί να προκύψει κάτι θετικό στην περίπτωση που η Λεπέν νικήσει
στις προεδρικές εκλογές τού 2017 (υπό την προϋπόθεση που ανέφερα παραπάνω)!
Άμα τον είχαμε
στον εμφύλιο, δεν θα βγάζαμε ούτε το ’46!
ΥΓ Έχει όμως την αμέριστη συμπαράσταση των φιλελέδων. Χαζοί είναι; Ο Θεός να τους κόβει μέρες και να τις κάνει τέτοιους «κάποιους συντρόφους»!
3 σχόλια:
φίλε left με ρώτησες τι εννοώ όταν λέω να μην δίνεις στους εξτριμ κεντρώους ροιδολασκαράτους δικαιώματα. Αυτοί είναι ο βεριταμπλ φιλελευθερισμός της αστικής τάξης και ξέρουν πολύ καλά πως να μιλάνε και πότε. Τους παρακολουθώ και τους προβλέπω. Τώρα να που πιάσανε το αγιο φως. Παλιά μου τέχνη κόσκινο οι λίμπεραλς.
Εσύ είσαι η λαική πατριωτική αριστερά, ότι μισούνε πιο πολύ μετά από την λαϊκή δεξιά και την ακραία δεξιά-φασισμό-παπατράγους οι τύποι.
Με τη Λεπέν να προσέχεις πως το λες δεν το πιάνουν όλοι, και εγώ δεν είμαι σίγουρος αν συμφωνώ. Σε πιάνω, όμως κάπου χάνει ο συλλογισμός σου, είναι πολύ μαύρη αυτή η προοπτική και μπορεί να είναι μπόμπα πηρυνική για τους λαούς.
τα λέμε που λες
Φίλε Σέρλοκ Χολμς,
Σόρυ για την εξαφάνισή μου (διπλό σόρυ γιατί εγώ σε τσίγκλισα να σχολιάσεις επί τής ουσίας). Το πρόγραμμά μου έγινε λίγο μπουρδ... σήμερα και, επιπλέον, έφαγα κάμποση ώρα ψάχνοντας στο παρελθόν για κάποια «ντοκουμέντα» που δείχνουν τη φτήνια και την υποκρισία τών Ροϊδολασκαράτων. Θα ανέβει σε λίγο, ως επίλογος (αυτού τού γύρου), με κλειστά σχόλια όμως. Είναι περιττά, όπως θα διαπιστώσεις. Με τούτα και με κείνα δεν πρόλαβα να τελειώσω το σχόλιό μου για σένα και δεν νομίζω να μπορέσω να το κάνω απόψε. Ες αύριον (ελπίζω χωρίς παρεξήγηση).
Τα λέμε
Φίλε Σέρλοκ Χολμς,
Πάρα πολύ ωραία! Να και ένας άνθρωπος που αν και διαφωνεί (διαφωνεί όμως σε ό,τι έχει καταλάβει, χωρίς να έχουμε συζητήσει, να το κρατήσουμε αυτό), δεν ένιωσε να υποχωρεί το έδαφος κάτω από τα πόδια του εξ αιτίας τής ‘‘ιεροσυλίας’’ μου, δεν ανέβασε σφίξεις και ζάχαρο και δεν έπεσε γονατιστός μπροστά στο εικόνισμα του Λένιν να λέει «συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς που σε πικραίνουμε»! Κι έτσι, μπορεί να γίνει κουβέντα «ήσυχα κι απλά».
Αφού σε καλωσορίσω επισήμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κι ας ξεμπερδέψουμε πρώτα με τους ‘‘φίλους’’ μας τους Ροϊδολασκαράτους, σκουπίζοντας το τραπέζι από τα ψιχουλάκια. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι εκπροσωπούν το «βεριτάμπλ φιλελευθερισμό τής αστικής τάξης».
Δεν θα συμφωνήσω όμως (και πάλι) στην άποψή σου ότι «ξέρουν πώς να μιλάνε και πότε». Ειδικά για το πρώτο. Διότι, ο Λασκαράτος που, εκτός άλλων, είναι εμμονικός —με την ψυχιατρική πια έννοια του όρου, εκτιμώ— χάνει κάθε μέτρο και καταφεύγει σε τόσο χοντροκομμένα κατασκευασμένη (στη ‘‘λογική’’ ο αστυφύλαξ είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο κ.λπ.) προπαγάνδα, που τον παίρνουν είδηση μέχρι και οι πέτρες. Όσο κι αν ο Ροΐδης είναι πιο προσεκτικός, ο Λασκαράτος κλέβει την παράσταση. Όχι επειδή είναι ψυχάκιας (κυρίως με τα θεοτικά χωρίς να ξεχνάει και τα εθνιστικά) και καρφώνεται, στιγματίζοντας και το μπλογκ τους, αλλά και γιατί αυτός είναι ο κύριος κειμενογράφος (ο Ρο συνήθως κάνει αναδημοσιεύσεις, κοτσάρει και δυο λόγια συνοδευτικά και αυτό είναι όλο). Με χονδροειδείς προπαγάνδες δουλειά δεν γίνεται, αυτά είναι ξεπερασμένα από τη δεκαετία τού ’50 και μετά, για να μη σου πω και πιο πριν. Απλώς, διατηρούν σε εγρήγορση τα πολιτικά σάψαλα που έχουν πιάσει στασίδι στο μαγαζί τους και τα κρατάνε σε φόρμα (έστω και μπουκώνοντάς τα με τα ίδια και τα ίδια φαγητά...). Το σοβαρότερο από όλα; Δεν έχουν κάποιο στοιχειωδώς σοβαρό πολιτικό εξοπλισμό: πασαλείμματα, άτεχνες συρραφές και τσαλαβούτες δεξιά κι αριστερά που μπαίνουν όλα μαζί σε ένα μίξερ δεν συνιστούν σοβαρό πολιτικό λόγο. Γι’ αυτό και αν δεν ήταν τα δικά μας μαλάκια του ρεύματος της «πολιτισμικής αριστεράς» (κατά Ζίζεκ), που έχουν μπερδέψει τα αιτήματα του αστικού εκσυγχρονισμού με την Κόκκινη Σημαία, ακόμα κι αυτοί (είναι λίγοι πια) που εξακολουθούν να τους θεωρούν κανονικούς αριστερούς δεν θα υπήρχαν. Θα μου πεις πατάνε πάνω στον αντικληρικαλισμό και τον αντιφασισμό. Σύμφωνοι. Ο αντικληρικαλιστικός και αντιφασιστικός λόγος, όμως, είναι ίδιον όλου τού κεντροαριστερού μορφώματος: το Ποτάμι, το Protagon, η Athens Voice, η Σώτη, ο Μπίστης, ο ...Σημίτης, όλοι αυτοί, αντικληρικαλιστές και αντιφασίστες είναι (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν τους είχαμε στον εμφύλιο θα ήταν σώνει και ντε από τη δικιά μας μεριά, αν με εννοείς... ;-) ). Οι ‘‘φίλοι’’ μας, όμως, θέλουν να πλασάρονται ως πούροι αριστεροί («κι εμείς αριστεροί είμαστε» μου είχε πει με θράσος χιλίων πιθήκων ο Ροΐδης όταν πρωτογνωριστήκαμε).
Δεν θα συμμεριστώ επίσης την άποψή σου ότι «πιάσανε το άγιο φως». Οι «καταγγελίες» τους έχουν απήχηση σε όσους ασπάζονται (όπως ασπάζονται και οι ίδιοι —άσχετα αν το μισοκρύβουν· τους φαίνεται) τη θεωρία τού «μαυροκόκκινου φασισμού». Εγώ, αντίθετα, θα ισχυριστώ ότι κάποια ωφέλεια προκύπτει για το δικό μας στρατόπεδο. Ας πούμε: Δεν είναι ένα καλό καμπανάκι γι’ αυτόν τον πολιτικό στόκο, τον Lenin Reloaded, και τους χαμένους στο διάστημα ΕΟΣτζήδες, να διαπιστώνουν πως η ‘‘κριτική’’ τους ταυτίζεται με την υπονόμευση που επιχειρούν καραμπινάτοι αντικομμουνιστές; Εγώ λέω ναι. Το αν θα το ακούσουν, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο βέβαια...
Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος τού σχολίου μου. Το υπόλοιπο θα το διαβάσεις σε ανάρτηση (έκρινα σκόπιμο για προφανείς πολιτικούς λόγους να το βάλω πρωτοσέλιδα).
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου