Στις 28 Ιανουαρίου, με το μελάνι των
υπογραφών τής νέας κυβέρνησης να μην έχει ακόμα στεγνώσει, ο Μάρτιν Σουλτς, ‘‘σοσιαλδημοκράτης’’
(ακόμα και του …Κάουτσκι τα κόκαλα θα τρίζουν!) και εξέχον μέλος τής
νομενκλατούρας τού ευρωσυστήματος, δήλωνε στο ZDF, θορυβημένος από το στύλωμα των
ελληνικών ποδιών στο ζήτημα των κυρώσεων εις βάρος τής Ρωσίας:
«Σημείωσα
με έντονη ανησυχία το γεγονός ότι η Ελλάδα σήμερα εγκατέλειψε την κοινή
της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι της Ρωσίας». Απλά δεν μπορείς, από τη μια, να
απαιτείς από την Ευρώπη να δείξει αλληλεγγύη προς τη δική σου χώρα όπως κάνει ο
κ. Τσίπρας και από την άλλη, η πρώτη επίσημη κίνηση που κάνεις να είναι ότι
διαρρηγνύεις την κοινή ευρωπαϊκή θέση.»
Την άλλη μέρα, ο «κακός μπάτσος», ο χριστιανοδημοκράτης Νόρμπερτ Ρέτγκεν, enfant terrible τού κόμματος και Πρόεδρος της Επιτροπής
Εξωτερικών Υποθέσεων του γερμανικού κοινοβουλίου,ήρε τη σκυτάλη για να προειδοποιήσει
την Ελλάδα να μη χρησιμοποιήσει το βέτο της ενάντια στην επέκταση των κυρώσεων
σε βάρος της Ρωσίας, ως διαπραγματευτικό χαρτί στις συζητήσεις για το πρόγραμμα
διάσωσής της και κλείνοντας το ζήτημα ως εξής:
«Οποιαδήποτε
απόπειρα να συνδεθούν αυτοί οι δύο τομείς πολιτικής πρέπει να σταματήσει προτού
ξεκινήσει.»
Και σήμερα, με τον Τσίπρα στη Μόσχα και
το ζάχαρο της ευρωδημογεροντίας κοντά στο όριο θραύσεως, πάλι ο Μάρτιν Σουλτς
σε συνέντευξή του που θα δημοσιευθεί αύριο μίλησε με απαράμιλλη «κομψότητα» (και
υπονοούμενο μήνυμα που είναι εύκολο να το πιάσει ο καθένας):
«Η
Ελλάδα ζητεί και λαμβάνει πολλή αλληλεγγύη από την ΕΕ. Οπότε μπορούμε να ζητάμε
αλληλεγγύη από την Ελλάδα και αυτή η αλληλεγγύη να μην τερματιστεί μονομερώς [με
την Αθήνα να] αποσύρει τη συμμετοχή της στα κοινά μέτρα.»
Έτσι είναι. Μπορεί, σύμφωνα με μερικούς (στους
οποίους έχουμε την ‘‘τιμή’’ να μην ανήκουμε), η Ευρώπη να είναι το «κοινό μας σπίτι»,
αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα «καλά δωμάτια» είναι και για όλους τους ενοίκους
του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου