Στο φινάλε τής πολύ ωραίας ταινίας Στην κοιλάδα του Ηλά, ο τρισυπόστατα κομματιασμένος —ως πατέρας, ως Αμερικανός πολίτης και ως
ανθρώπινο υποκείμενο— πρωταγωνιστής αναρτά
την εθνική σημαία ανάποδα, σήμα εξαιρετικά μεγάλου κινδύνου στην αμερικανική
στρατιωτική(;) παράδοση. Αυτή τη σκηνή θυμήθηκα και αναρτώ κι εγώ όπως-όπως, ανήμερα
Πρωτομαγιά τού σωτηρίου έτους 2015, την Κόκκινη Σημαία ανάποδα. Με το Έθνος τών
Ελλήνων εργαζομένων παραλυμένο από το φόβο τής Στιγμής τής Αλήθειας, της φοβερής
αυτής Στιγμής που πρέπει να περάσει μέσα από το τζάμι, σπάζοντάς το με το ίδιο σώμα
του, για να ανοίξει το δρόμο προς μία αξιοβίωτη ζωή, και με τη συνολική
πολιτική ηγεσία του, ανάξια, δειλή και τραγικά κατώτερη των περιστάσεων, νομίζω
ότι είναι το πιο χρήσιμο, αν και ελάχιστο, πράγμα που έχουμε να κάνουμε από το
βήμα αυτού τού ιστολογίου.
Σήμα εξαιρετικά μεγάλου κινδύνου, λοιπόν,
και για εμάς. Που σε αυτό που θα μπορούσε να είναι καλύτερη στιγμή μας, στη μεγαλύτερη κρίση τού
καπιταλισμού από το 1929 και μετά, κινδυνεύουμε να μη δημιουργήσουμε
τίποτε και να μας μείνει μόνο η καταστροφή μας. (Α, ναι! Η καταστροφή μας
και μαζί οι 100 δόσεις και το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων...)
11 σχόλια:
σήμερα έχασες αναγνώστες. Δεν κατάλαβα τι σχέση έχουν όσα γράφεις με το δικαίωμά μου να συνάψω σύμφωνο συμβίωσης με το σύντροφό μου.
Α.Ε.
Φίλε Α.Ε.,
Αναγνώστες χάνω κάθε μέρα (στα στατιστικά, η σχέση παλιών με νέους επισκέπτες είναι περίπου 65 – 35%), δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι αν χάνω δικαίως κι όχι κατόπιν παρανοήσεων ή ως αποτέλεσμα της στάσης «εγώ, φίλε, γουστάρω να διαβάζω μόνο όσους υποστηρίζουν ακριβώς εκείνα που πιστεύω κι εγώ». Στη δική σου περίπτωση, πολύ φοβάμαι ότι έχει συμβεί το πρώτο.
Δεν έχω καμιά αντίρρηση με το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων (ή με τις 100 δόσεις: κι εγώ ετοιμάζομαι να μπω στη ρύθμιση για τον ΟΑΕΕ —όπως θα περίμενα πως και πως το σύμφωνο συμβίωσης, αν ήμουν όμο και είχα λόγους να συνάψω σύμφωνο συμβίωσης). Απλώς, δεν είναι αυτό που απαιτώ πρώτα και κύρια από μια αριστερή κυβέρνηση και δεν είναι αυτό που στα μάτια μου θα τη δικαιώσει ως αριστερή (και μια αστικοφιλελέδικη κυβέρνηση μπορεί να λύσει αυτό το ζήτημα μια χαρά). Δεν ξέρω αν οι δικές σου απαιτήσεις σταματούν εκεί. Αν είναι έτσι, και πάλι το σέβομαι αφού έχεις έννομο και καλώς νοούμενο συμφέρον. Σου λέω όμως ότι είναι λάθος να ανάγεις τις ιδιαίτερες και στενές επιδιώξεις τής κοινωνικής ομάδας στην οποία ανήκεις σε ζήτημα πρώτης προτεραιότητας. Μπορεί για σένα να είναι, σύμφωνοι. Δεν ζεις όμως σε σπηλιά, ούτε στο νησί τού Ροβινσώνα. Ζεις σε μια κοινωνία και νομίζω ότι πρέπει να σε απασχολεί ποια είναι τα πλειοψηφικά προβλήματά της.
Τα λέμε
ΥΓ Αν δεν υλοποιήσεις την απόφασή σου και εξακολουθήσεις να μας επισκέπτεσαι και σου έρθει κάποια στιγμή να ξαναπάρεις το λόγο, σεβάσου, σε παρακαλώ, τον έναν και μοναδικό κανόνα διαλόγου. Είναι γραμμένος αναλυτικά στο μικρό κειμενάκι πάνω από το πλαίσιο των σχολίων.
Πρωτότυπος τίτλος:
ΟΙ ΛΑΖΟΠΟΥΛΕΙΕΣ ΠΟΥΣΤΕΙΕΣ ΜΠΟΥΜΕΡΑΝΓΚ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥΣ
Ελληνική μετάφραση:
ΤΟ ΞΥΛΟ ΘΑ ΤΟ ΦΑΝΕ (ΦΑΤΕ;) ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ (ΣΑΣ;)
...κι εγώ θα 'μαι με αυτούς που θα βαράνε...
Μιά απαραίτητη παρένθεση πριν συνεχίσω, καθότι δεν θέλω να παρεξηγηθεί ο Α.Ε. ή όποιος άλλος ομοφυλόφιλος τυχόν διαβάζει:
η λέξη "πουστειές" με την απολύτως μεταφορική της σημασία. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των ομοφυλοφίλων, αντιθέτως μάλιστα θα μπορούσα να παλέψω μαζί τους, εάν μου λυνόταν μιά απορία: πώς και γιατί δεν έχει δημιουργηθεί (ούτε καν επιχειρηθεί) ένας ταξικός πόλος στο κίνημα των lgbt ούτε στην Ελλάδα ούτε διεθνώς, έστω και σαν ελάχιστη μειοψηφία;
Ταξικός πόλος με την έννοια της αποδοχής ως ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ σήμερα, της αντίθεσης: ΚΕΦΑΛΑΙΟ-ΕΡΓΑΣΙΑ, και επομένως της προσπάθειας διαλλεκτικής σύνδεσης της δικιάς τους ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑΣ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ με την κυρίαρχη.
Δευτερεύουσες αντιθέσεις υπάρχουν πολλές: άντρες-γυναίκες, πόλη-χωριό, νέοι-γέροι, οικολόγοι-σταρχιδιστές, έλληνες-ξένοι, ένθεοι-άθεοι και πολλές άλλες, ων ουκ έστιν αριθμός.
Παντού γίνονται προσπάθειες και συγκροτούνται ταξικοί πόλοι, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Γνωρίζω για τους φοιτητές, τους συνταξιούχους, το φεμινιστικό κίνημα, τη ριζοσπαστική οικολογία, τους αγρότες, ομάδες θρησκευομένων. Από το χώρο των lgbt ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Δεν ξέρω, ειλικρινά, πόσο τυχαίο είναι τούτο.
συνεχίζεται...
...συνέχεια
Στο θέμα μας τώρα:
-Συνταγή: ΘΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΥΡΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ (ΦΑΙΝΟΤΑΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΠΩΣ) ΠΑΕΙ, ΣΥΜΠΑΣΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ; (Το μπούμερανγκ, που λέγαμε)
-Εναλλακτικά: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΕΧΕΣΤΕ , ΡΕ ΚΚΕδες, ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΝΑΛΟΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ;
-Υλικά: -Καλή προαίρεση
-Μνήμη (μη επιλεκτική)
-Στοιχειώδης ανάλυση
Στα χρόνια των μνημονίων, κατατέθηκαν στο λαϊκό κίνημα δύο προτάσεις: η πρόταση του ΠΑΜΕ και η πρόταση των "αγανακτισμένων".
Το ΠΑΜΕ είπε: οργανωθείτε στα συνδικάτα, προετοιμαστείτε για ρήξεις και ανατροπές, επιλέξτε άλλο οικονομικό-κοινωνικό μοντέλο, ενισχύστε το ΚΚΕ.
Τα πράγματα πήγαιναν σχετικά καλά και το ΠΑΜΕ συσπείρωνε πολύ μεγάλες μάζες δίπλα του, μέχρι τα μέσα του 2011 και την εμφάνιση των "αγανακτισμένων".
Οι οποίοι στην ουσία πρότειναν: όλοι μαζί, αφεντικά και δούλοι, (γινήκαμε ίδιοι ούλοι), το αφεντικό να μουντζώνει και να φωνάζει "ουστ", χέρι-χέρι με τον απλήρωτο υπάλληλό του! Απίστευτο πουσάρισμα από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, ανάθεση και αναμονή για την επόμενη κυβέρνηση (της Αριστεράς;), που θα επανέφερε τα πράγματα στο 2009.
συνεχίζεται...
...συνέχεια
οι εργαζόμενοι είχαν να επιλέξουν. Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβεις, πως ο εύκολος δρόμος θα ήταν προτιμώτερος. Το ΚΚΕ για το μόνο που μπορεί να εγκαλείται, είναι το εάν θα μπορούσε να προσεγγίσει διαφορετικά το "κίνημα των αγανακτισμένων". Όμως, όσες φορές το επιχείρησε, εισέπραξε από φτυσιές και καφέδες μέχρι μάρμαρα και μολότωφ...
Εκτός εάν έχει κάποιος στο μυαλό του, πως θα μπορούσε ποτέ το ΚΚΕ να κατέβει στο δρόμο, κρύβοντας το πρόσωπό του και "αφήνοντας τις σημαίες του στο σπίτι". Και όλα αυτά για χάρη των χαβαλέδων της κάτω πλατείας και των φασιστών της πάνω! Αστεία πράγματα. Εγώ προσωπικά δεν θα το δεχόμουν ποτέ. Είμαι κομμουνιστής και δεν κρύβω το πρόσωπό μου.
Κάπου εκεί, λοιπόν, η σεμνή παράσταση έλαβε τέλος και τα πράγματα δρομολογήθηκαν:
-ο Καμμένος στο 10%(!), ο κυρ-Φώτης στο 7%(!), οι ναζιστές στο 7%(!) επίσης και μετά από λίγο ο Συριζα στο 36%(!) και σχεδόν αυτοδύναμος.
Φίλε Κολοκοτρώνη,
Θα πω κι εγώ τα δικά μου. Αργότερα. Για την ώρα να δηλώσω τη χαρά μου που επανήλθες εδώ (είχα σχηματίσει την εντύπωση πως μας κούνησες μαντίλι· αν κατάλαβα λάθος, μπαρντόν προκαταβολικά —τσάκω ως αποζημίωση κι ένα με τον Αντωνάκη, που άμα το δεις κάπως έχει και προεκτάσεις για τις πολιτικές σχέσεις μας... ;-) :-) ).
Τα λέμε
Ο λαός είχε αποφασίσει: ούτε στα συνδικάτα οργανώθηκε ούτε στις λαϊκές επιτροπές ούτε στις λαϊκές συνελεύσεις ούτε καν σε έναν γαμημένο εκπολιτιστικό σύλλογο της γειτονιάς του. Ούτε προετοιμάστηκε για ρήξεις ούτε επέλεξε διαφορετικό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης ούτε ενίσχυσε το ΚΚΕ.
Τι ακριβώς ζητάτε, λοιπόν, σήμερα από το Κόμμα;
Η οποιαδήποτε προσπάθεια να εμπλακεί το ΚΚΕ σήμερα στα σκατά του Συριζα είναι η έννοια της απόλυτης πουστειάς (να με συγχωρείς και πάλι Α.Ε.)
ΥΓ1. ούτε το 1929 η καπιταλιστική κρίση δεν οδήγησε σε σοσιαλιστικές επαναστάσεις, ούτε καν σε απόπειρες, σε άλλα φρούτα οδήγησε. Γιατί η σοσιαλιστική επανάσταση θέλει εργάτες με ψηλό φρόνημα, που θα χτίσουν την καινούργια κοινωνία και όχι εξαθλιωμένους, που θα παρακαλάνε για ένα κομμάτι ψωμί, προκειμένου να μην πεθάνουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους.
ΥΓ2. άσε τα μυξοκλάματα για την εργατική τάξη, όταν αποτύχει ο Συριζα. Θα βρεί το κουράγιο να σηκώσει κεφάλι, και σε επόμενη στροφή της ταξικής πάλης τα πράγματα θα πάρουν άλλον δρόμο. Και μην σε πιάνει η γνωστή ανυπομονησία (κάτι για ΟΑΕΕ διαβάζω :-))
ΥΓ3. αν και κατάλαβα πως το έγραψες για τη σημαία ανάποδα, εντούτοις να σου πω, όχι για σένα προσωπικά αλλά γενικώτερα ότι: όποιος δεν έχει τα αρχίδια να κρατήσει ψηλά την κόκκινη σημαία, καλύτερα να μην την πιάνει στα χέρια του εξαρχής...
Αριστερά φιλαρακια γεια σας
Ειχα καποια προβληματα υγειας, ειμαι με ενα κολλαρο για 15 μερες ακομα και ηθελα να σας πω ενα γεια
ισως γιατι σας θεωρω πολύ καλους μου φιλους,
ενα μηνα τωρα δεν εχω καμια επαφή με το διαδικτυο
Φίλη Ένη,
Κι έλεγα κι εγώ, τι έγινε η Ένη και χάθηκε; Να μην περάσει ούτε το Πάσχα για Χρονια Πολλά; Περαστικά και σιδερένια! :-)
Χαίρομαι ιδιαίτερα που μας θεωρείς φίλους σου και ήρθες κι από εδώ να μας πεις τα νέα σου! :-) Εννοείται ότι κι εμείς μοιραζόμαστε τα ίδια αισθήματα για την αφεντιά σου! :-)
Τα λέμε
@ Left,
μαντήλι δεν κούνησα, απλώς δήλωσα πως δεν βρίσκω νόημα να σχολιάζω σε όσες αναρτήσεις είναι καταφανώς και αδικαιολόγητα αντι-κομμουνιστικές.
"...που άμα το δεις κάπως έχει και προεκτάσεις για τις πολιτικές σχέσεις μας... ;-) :-) )...."
Πας καλά άνθρωπέ μου;;;
Μας διαβάζει και ο Α.Ε.!
Να μας βγεί κανά όνομα, να μην μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στο διαδύκτιο :-)
ΥΓ. το τραγούδι του Νταλγκά θεϊκό! Ευχαριστώ!
Αριστερά φιλαρακια
Ευχαριστω πολύ για τις ευχες σας, δυστυχως δεν μπορω να σχολιαζω ειναι κουραστικό και να διαβαζω με το κολλαρο
Ελπιζω σε μερικες μερες να ειναι ολα καλυτερα
Δημοσίευση σχολίου