Όπως συχνά συμβαίνει στις συζητήσεις, αρκετά από όσα λέγονται δεν σχετίζονται πάντα με το θέμα αλλά απλώς λέγονται με αφορμή το θέμα. Επίσης συχνά, ορισμένα από αυτά έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και συνιστούν ένα άλλο θέμα από μόνα τους. Το ίδιο συνέβη και με το διάλογο που αναπτύχθηκε δύο post πιο πριν. Εκεί ο αναγνώστης και σχολιογράφος @Γιούρι Γκαγκάριν μας έστειλε το παρακάτω σχόλιο με αφορμή τη διευκρίνιση μιας παρερμηνείας. To αναδημοσιεύουμε -με την άδεια του υποθέτουμε- αυτούσιο, εκτός από μία μικρή τυπογραφική «επιμέλεια» (προσθέσαμε τόνους και ένα-δυό αυτονόητα κόμματα). Δικός μας επίσης είναι και ο τίτλος, καθώς και η έμφαση με bold γράμματα στα πιό ενδιαφέροντα για εμάς σημεία -με τα οποία βέβαια συμφωνούμε πλήρως, όπως και με το όλο πνεύμα του σχολίου του.Αριστερός ναρκισσισμός (Του Γιούρι Γκαγκάριν)
Μην αδικείτε ούτε εμένα, καταλαβαίνω πώς λέτε το «απολιτίκ», αλλά με ενοχλεί όταν χρησιμοποιείται ο όρος για να δηλώσει το «ενδιαφέρον» των αριστερών και την απάθεια των «περισσότερων νέων». Κατά βάση είναι ναρκισσιστική η δήλωση και προσβλητική για τους άλλους και δε βοηθά να σε ακούσουν. Νομίζω η πιο έντιμη στάση είναι να αντιμετωπίζεις τις απόψεις των άλλων ως έχουν και αν χρειαστεί να συγκρουστείς και να γίνεις και εριστικός. Έτσι δίνεις τη δέουσα αξία στην άποψη του άλλου. Αν δείχνεις σε κάποιον ότι η άποψή του μπορεί ακόμα και να σε εξοργίζει, πιστεύω θα σε σεβαστεί, αφού η υποκειμενικότητά του βρίσκει ανταπόκριση στην πραγματικότητα.
3 σχόλια:
Επισης το ιδιο ισχυει και απο την αναποδη..Οταν συνομιλητες ερμηνευουν αυτα που λες μεσα απο το πρισμα του "κολλημενου" της "ξυλινης γλωσσας" και του "φορας παρωπιδες"..Και οι δυο αυτες τακτικες μου φαινονται ναρκισσιστικες που σα χαρακτηριστικο του κι αυτος(ο ναρκισσισμος) εχει την αισθηση της ενδειας του εαυτου..Αυτη η ενδεια προκαλει συγκεκριμενες αμυνες αφου συνηθως σε μια συζητηση τα λεγομενα ξεπερνουν το υποκειμενο..Αυτο ακριβως ειναι που δεν αντεχει μια ναρκισσιστικη απαντηση στην πραγματικοτητα..Την αισθηση οτι υπαρχουν πραγματα που μας ξεπερνουν ενω δεν υπαρχει ενα σταθερο σημειο(ο εαυτος) απο το οποιο να εφορμουμε..
Δε προκειται για ψυχολογια..Στην ουσια μιλαω για μια κοινωνικη συνειδηση η οποια κατα τη γνωμη μου περιγραφεται καλυτερα με τον ορο ναρκισσισμο..Προκειται μαλλον για ιδεολογικο φαινομενο παρα φυσικα για ψυχαναλυτικο(χωρις να υποστηριζω πως η ψυχαναλυση δεν ειναι απο τους πιο ολοκληρωμενους τροπους θεασης της ανθρωπινης καταστασης)
Φίλε Γιούρι,
Νομίζουμε (προσθέτοντας σε όσα λες) ότι στην πρώτη περίπτωση, της δικής μας ...καμπούρας δηλαδή, υπάρχει επίσης και κάτι από την υπεροψία του αδύνατου και μειοψηφούντος. Στην καμπούρα των δεξιών δε, η άγνοια του "πίστευε και μη ερεύνα".
Τα λέμε.
ε ριξα μια ματια και βρηκα τις παρατηρησεις του γκαγκαριν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ.
Ετσι ακριβώς . σε επιχειρηματα απανταμε με επιχειρηματα καιοχι με ετικετες και .. ταυτοτητες ..
Νομιζω δε οτι ετσι - ακομα και με εριστικοτητα - μπορει να ξαναχτιστει ενας δημοσιος χωρος διαλογου και αντιπαραθεσης ..
Δυστυχώς ζουμε στην εποχή των ταυτοτητων και του Νεοφυλετισμου (απο εδώ εμεις οι πολιτικ. απο κει οι ..απολιτικ πιο περα οι χριστιανοι κλπ κλπ
Δημοσίευση σχολίου