Όταν οι Κυρίαρχοι γίνονται «Πατριώτες»

Πολύ διασκεδάσαμε με το σημερινό πρωτοσέλιδο των «Νέων». Η ίδια αυτή εφημερίδα, που πρώτη μεταξύ των πρώτων μας πιπιλίζει το μυαλό επί δεκαετίες για την Ευρώπη (εννοούν φυσικά την Ευρωπαϊκή ένωση…) έξω από την οποία «δεν έχουμε ζωή», για το Σύμφωνο Σταθερότητας που «αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να το εφεύρουμε», ή για την ανάγκη «να επιταχυνθούν τα βήματα προς την Ευρωπαϊκή ενοποίηση», ντύθηκε πρωί-πρωί τα γαλανόλευκα και μας μιλάει για «ευρω-τραπεζίτες»! Κάτι τρέχει εδώ, αλλά τι;

Κάτι τρέχει στα γύφτικα, να τι! Λες και είναι η πρώτη φορά που οι κυρίαρχοι αλλάζουν κουστούμι κατά τα καλά και συμφέροντά τους! Όταν τα πράγματα (που διαχειρίζονται αυτοί!) χειροτερεύουν τόσο πολύ που ακόμα κι η κουτσή Μαρία θα αρχίσει να σκέπτεται, αν καλώς αυτή και μόνο αυτή καλείται να «πληρώσει το μάρμαρο», όταν το χρηματιστήριο κατρακυλά εκτός ελέγχου, όταν, κοντολογίς, χάνει πανηγυρικά στο παιχνίδι των ανταγωνισμών εντός του διεθνούς πεδίου, τι καλύτερο υπάρχει από το να ζωστεί «τα άρματα του Εθνικού Αγώνα»;

Αυτά βλέπουν κάποιες μερίδες και τμήματα της Αριστεράς και παίρνουν θάρρος: «Το είδατε που τα λέγαμε εμείς; Ο πατριωτισμός είναι το προσωπείο του Ιμπεριαλισμού!».

Έτσι συνεχίζουν με μεγαλύτερη ορμή τον ίδιο χορό.

Το χορό του Ζαλόγγου!...