Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Ζει το Πολυτεχνείο;

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ένα σημαντικό μέρος των αρθρογράφων (επαγγελματιών και ερασιτεχνών, για να συνδεθούμε κάπως και με τα «προηγούμενα»…), αναλώνεται σε ερωτήματα του τύπου:

Μα έχει νόημα πια ο εορτασμός; Μα δεν είναι αναχρονισμός; Μα υπάρχουν σήμερα άνθρωποι χωρίς ψωμί; Μα δεν έχουμε ελευθερία; Μα, έστω και ακριβοπληρώνοντας (αυτό το ψιθυρίζουν περισσότερο, παρά το λένε φωναχτά…) όποιος θέλει να αποκτήσει παιδεία, δεν την αποκτά;

Δεν θα ασχοληθούμε με αυτά τα ερωτήματα. Οι αναγνώστες μας, πιστεύουμε, δεν έχουν ανάγκη τα «φώτα» μας, σιγά!

Θέλουμε να ασχοληθούμε όμως λίγο περισσότερο με κάποια άλλα ερωτήματα, πιο «πονηρά», πιο «υπόγεια».

Μα δεν είναι ξεπεσμός αυτές οι «γιορτές» για το Πολυτεχνείο, όπως έχουν καταντήσει; Δεν του αφαιρούν νόημα, αντί να το διαιωνίζουν; Δεν είναι γελοίο να διαδηλώνουν μερικές ελάχιστες χιλιάδες, μπροστά από την Αμερικάνικη πρεσβεία, όταν παλιά διαδήλωναν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες; Τι σημασία έχουν όλα αυτά πια;

Έχουν και παραέχουν! Και δεν χρειάζεται βέβαια να το εξηγήσουμε σε όλους αυτούς τους «πονηρούς». Το ξέρουν πάρα πολύ καλά!

Χρειάζεται όμως να πούμε κάτι σε όσους καλόπιστα αποδέχονται ως βάσιμο ένα τέτοιο σκεπτικό. Θα το πούμε κι εμείς με τη μορφή ερωτημάτων.

Αν όλα αυτά, οι τελετές δηλαδή, δεν έχουν καμία σημασία, δεν φέρουν κανένα νόημα, πόσο ανόητα πρέπει να είναι τα ιερατεία όλων των καθιερωμένων και επιτυχημένων θρησκειών να τις διατηρούν με νύχια και με δόντια;

Πολύ ε; Και τότε πώς οι θρησκείες τους είναι τόσο καθιερωμένες και επιτυχημένες;

Ε;



Στην εικόνα: Έργο του Μέμου Μακρή (1913-1993) προς τιμή των θυμάτων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973. Η φωτογραφία από το flickr.

7 σχόλια:

orpheas είπε...

Παιδιά, καλημέρα και πάλι.
Η ανάρτησή σας αυτή είναι πολύ σωστή, πολύ σεμνή και πολύ μετρημένη. Σχεδόν σοφή.
Αντί άλλου σχολίου σας παραπέμπω σε μιά δική μου, αντίστοιχη. Πιστεύω πιό ρεαλιστική και με πιό πρακτικά ¨διά ταύτα¨.
Αν κάνετε το κόπο, θα το αντιληφθείτε, ιδίοις όμμασι !

LeftG700 είπε...

Φίλε ΟRPHEAS,


Καλησπέρα. Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια, αλλά όχι και ...σοφή! Το ποστ σου το διαβάσαμε κε ρχόμαστε από εσένα τώρα για δυό-τρεις κουβέντες.


Τα λέμε.

orpheas είπε...

Φίλτατοι LeftG700, καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο.
Επειδή ξέρω ότι δεν πρόκειται να γυρίσετε στο blog μου για την απάντηση, (μία επίσκεψη και πολύ μου πέφτει, καθ’ ότι αντιφρονών),σας απαντώ απ’ εδώ. (Ως γνωστόν παίζω, εξ ίσου, καλά κι εκτός έδρας).

1) Η Ιστορία καταγράφει. Δεν παραμυθιάζει.
Οι άνθρωποι παραμυθιάζουν και παραμυθιάζονται, εφ’ όσον το θέλουν, για να συντηρήσουν σαθρές απόψεις και τις ανασφάλειές τους. Κι έτσι μπερδεύουν το Μύθο με την Ιστορία. Και χάνονται και χάνουν.
Αυτό ίσως, να λέγεται «αριστερόστροφη» ανάγνωση της Ιστορίας !
2) Δηλαδή, για να οξύνουμε τη την ιστορική μας μνήμη θα πρέπει να γίνεται η χώρα μπάχαλο ; Πολύ ακραίο ακούγεται. Και παράλογο, με τόσες επετείους.
Και οι περιουσίες κάποιων ταλαίπωρων (μαζί με τη Δημόσια) πρέπει να γίνονται, κάθε φορά, οι…..ξύστρες της μνήμης μας. !
Ε’, όχι, μπορούμε, και πρέπει, να θυμόμαστε τα σημαντικά γεγονότα, που μας ενδιαφέρουν σαν έθνος και χώρα, χωρίς τη γαρνιτούρα των Μύθων και χωρίς τη βία των ακροτήτων.

Με τέτοια επιχειρήματα – τρακατρούκες δεν κερδίζονται οι πολιτικοί πόλεμοι.
Απλά, παραμένουν απεγνωσμένες κινήσεις διαμαρτυρίας. Που θα εκινούντο μεταξύ ρομαντισμού και γραφικότητος, αν δεν εσυνοδεύοντο από καταστροφές, βία και αίμα.

LeftG700 είπε...

Φίλε ORPHEAS,


Αν αστειεύεσαι, έχει καλώς. Αν όμως το λες σοβαρά ότι επειδή είσαι αντιφρονών δεν καταδεχόμαστε να έρθουμε στο μπλογκ σου, μας αδικείς.

1) Όταν αναφερθήκαμε στην εμπλοκή των μύθων με την Ιστορία, δεν εννοούσαμε μόνο την αριστερή ιστορία. Η αναφορά μας ήταν γενική.

2) Δεν υποστηρίξαμε ότι για να διατηρηθεί η μνήμη πρέπει κάθε 17 Νοέμβρη να γίνεται η Αθήνα μπάχαλο! Αυτό από πού (στα γραπτά μας) προκύπτει;

Μη μας παρουσιάζεις ως ...δράκους! Απλώς αριστεροί είμαστε!...


Τα λέμε :-)

orpheas είπε...

Παιδιά, καλησπέρα
Μιά ειδική και μιά γενική αναφορά.

Ξαναδιαβάζοντας το σχόλιο σας, στο blog μου θα δείτε από που προκύπτει η προτίμηση.
(μπάχαλο, βύσσινο, κλπ)

Το "κακό" μ' εσάς είναι ότι είσαστε καλά, ευγενικά και μορφωμένα παιδιά και, πράγμα όχι σύνηθες γιά τη πολιτική σας τοποθέτηση, πολύ νοήμονες. Οπότε
ακόμη και τις ακραίες αντιθέσεις μας τις γεφυρώνει το "fair play".
Κάτι που δυστυχώς σπανίζει ανάμεσα στις τάξεις και ομοιδεατών. (Παπανδρέου - Βενιζέλος, Αλαβάνος - Τσίπρας, Σαμαράς - Ντόρα).

LeftG700 είπε...

Φίλε ORPHEAS,


Απομονώνουμε την "ύποπτη" φράση μας: "Αν είναι να καταργήσουμε τον εορτασμό για να σταματήσουν τα μπάχαλα που γίνονται, να μένει το βύσινο!".

Αυτή μάλλον σου έδωσε την εντύπωση ότι υποστηρίζουμε τα νταβαντούρια. Δεν ανταποκρίνεται όμως στην πραγματικότητα της φράσης μας. Η πραγματικότητα της φράσης μας είναι ότι υποστηρίζουμε την σταθερή υπενθύμιση του Πολυτεχνείου και μέσω της καθιερωμένης διαδήλωσης στην Αμερικάνική πρεσβεία, όχι τα νταβαντούρια που συνήθως γίνονται είτε σ' αυτήν, είτε στην Πατησίων και τα Εξάρχεια... Και σου θυμίζουμε ότι με αφορμή τα επεισόδια, είναι πολλές οι φωνές που λένε "καταργήστε τις γιορτές του Πολυτεχνείου να τελειώνουμε".

Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Το καλύτερο είναι που μας αναγνωρίζεις την τήρηση του fair play. Είναι ένα από τα στοιχεία που για εμάς πρέπει να διακρίνει όλη την Αριστερά, αν θέλει να βγει από το περιθώριο. Φυσικά, δεν είμαστε οι μόνοι αριστεροί που το τηρούμε. Μάνι-μάνι μας έρχεται στο νου ο θείος σου!...


Τα λέμε.

orpheas είπε...

Παιδιά καλησπέρα,
Θεωρώ τις εξηγήσεις ως τακτοποιούσες το θέμα και νομίζω ότι οι απόψεις μας, σχεδόν, ταυτίζονται τελικά.
Σαφέστατα όλες οι σπουδαίες επέτειοι πρέπει να γιορτάζονται, για να μη πέφτουν στη λήθη.
Και η επέτειος του Πολυτεχνείου, ως αφετηρία της πτώσης της Χούντας, αποτελεί ορόσημο της, έστω σπάνιας, ομοψυχίας των Ελλήνων. Και πρέπει να γιορτάζεται.
Με έμφαση σε δύο σημεία.
α) Στη καθολικότητα της αντίδρασης και
β) Στην αποκάθαρσή της από το ασεβές τζέρτζελο που τη συνοδεύει και τη μαγαρίζει.
Χωρίς πορείες, μπάχαλα, νταβαντούρια και… σουβλάκια.
Αφού δεν κάνουμε πορεία στη Τούρκικη πρεσβεία στις 25 Μαρτίου και στην Ιταλική την 28η Οκτωβρίου, δεν καταλαβαίνω γιατί να κάνουμε στην Αμερικάνικη τη 17η Νοεμβρίου ! Δίνοντας λαβές.
Ο σεμνός και λιτός εορτασμός, προσαρμοσμένος στο προσήκον μέτρο, με έμφαση στη αγνότητα και αυτοθυσία των εγκλείστων νέων στο ΕΜΠ, είναι απαραίτητος.
Έχω την άποψη ότι οι οργισμένες αλλά άκριτες φωνές που ζητούν τη κατάργηση του εορτασμού , λειτουργούν ως αγανακτισμένο αντίβαρο.
Τελικά η καμήλα με το μέσο δρόμο της υπήρξε σοφή.

Για το «fair play» μην αυταπατάστε, αποτελείτε δυστυχώς ελάχιστη μειονότητα.
Εξ ου και το πρόβλημα της ανάπτυξης της Αριστεράς.
Αν δεν ξέρεις να πλασάρεις ένα προϊόν, όσο καλό κι αν είναι, θα μένει στα αζήτητα.

Όσο για το μπάρμπα μου, και τους περί αυτόν που γνώρισα, δεν υπάρχει καμία ποιοτική σχέση με τους σημερινούς αριστερούς. Άλλες ψυχές εκείνες !
Άλλοι άνθρωποι, άλλες νοοτροπίες, άλλες φιλοσοφίες σκέψης και δράσης.
Και πολλή, πάρα πολλή, λεβεντιά ! Και μεγαλοψυχία.
Οι σκηνές συνάντησης των πρωταγωνιστών των απέναντι χαρακωμάτων, μετά 25- 30 χρόνια, συγκλονιστικές. Σε όποιον αξιώθηκε να τις παρακολουθήσει, μαζί με τις διηγήσεις των αναμνήσεών τους, τι να του πει, μετά, ο κάθε κινηματογραφιστής !

Για τη Μαρία και όλες τις «μαρίες», δεν λέω τίποτα. Τα λέει όλα ο Καβάφης !

Υγιαίνετε !