Όπως είναι γνωστό στους αναγνώστες αυτού του blog, τα πρόσφατα κείμενά μας αποτέλεσαν την αφορμή για μια έντονη αντιπαράθεση με τον φίλο Νοσφεράτο.Η αντιπαράθεση κατέληξε άσχημα: Ο Νοσφεράτος με σχόλιό του μας δήλωσε ότι δεν θέλει να έχει κανέναν πλέον διάλογο μαζί μας και -συνεπής με τα αισθήματά του- μας διέγραψε, όπως είχε κάθε δικαίωμα, από τη λίστα ιστολογίων του στην οποία είχε την καλοσύνη να μας εγγράψει δύο μήνες νωρίτερα. (Χωρίς να καταδεχόμαστε να «κλαφτούμε» για τη διαγραφή μας -αυτό μας έλειπε!- που, όπως είπαμε, είναι αναπαλλοτρίωτο δικαίωμά του, μας προξένησε κάπως την απορία το γεγονός ότι σε αυτή τη λίστα, στην οποία δεν έχουμε θέση πλέον εμείς, έχουν θέση πλείστα όσα blogs της ευρείας «δημοκρατικής παράταξης». Τόσο ευρείας ώστε να συμπεριλαμβάνει και «φιλελεύθερα» blogs είτε της δεξιάς, είτε της αριστερής πτέρυγας του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου. Και είπαμε με το νου μας: Διάολε! Εδώ είναι μέχρι κι η κουτσή Μαρία! Δεν έχει λίγο χώρο και για μας; Δεν περισεύει καμία μικρή γωνία, έστω και άβολη, για μια μικρή, αριστερή διαδικτυακή «γκρούπα» της γενιάς των 700 ευρώ;).
Όμως το θέμα μας δεν είναι αυτό. Το θέμα μας, όπως ορίζεται και από τον τίτλο του σημερινού σημειώματός μας, είναι μια επανόρθωση που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε σε σχέση με τον φίλο Νοσφεράτο. Ερχόμαστε λοιπόν στο θέμα μας.
Κατά τη διάρκεια του έντονου διαλόγου που προαναφέραμε, εκφράζοντας γνήσια αισθήματα και στην προσπάθειά μας να πείσουμε τον φίλο Νοσφεράτο ότι, ανεξαρτήτως διαφωνιών, δεν είμαστε αντίπαλοί του, τού γράψαμε κάποια στιγμή (και όχι μόνο μια φορά): «Και να το πούμε φαρδιά-πλατιά: Δεν θα χαλάσουμε την καρδιά μας για κάποιον που κάθεται στα έδρανα της ίδιας πτέρυγας μ’ εμάς, για ένα άδικο σχόλιο…».
Εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να κάνουμε τη διόρθωση αποκαθιστώντας την πραγματικότητα. Αλλά πριν, μια απαραίτητη υποσημείωση: Στον υπότιτλο του «εξωφύλλου» μας γράφουμε: «ΤΟ BLOG LEFT G700 ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΩΝ 700 ΕΥΡΩ». Αν και έχει γίνει παραπάνω από σαφές σε όσους παρακολουθούν την αρθρογραφία αυτού του blog και τις συζητήσεις που κατά καιρούς διεξάγονται εδώ, να δηλώσουμε ρητά ότι, όταν εμείς μιλάμε για «Αριστερά», εννοούμε αυτήν που εμπνέεται κατά βάση από τη Μαρξική ουτοπία. Μετά από αυτή τη διευκρίνιση, ας επανέλθουμε στην επιβεβλημένη διόρθωση σε σχέση με τον φίλο Νοσφεράτο.
Σε κείμενό του που αναρτήθηκε τις βραδινές ώρες της τελευταίας Παρασκευής με τίτλο «Κάθε Θρησκεία είναι παραμορφωτικός καθρέφτης», γίνεται σαφές ότι καμία όρεξη δεν έχει να κάθεται στα ίδια έδρανα με μαρξιστές. Όχι επειδή αποκηρύσσει τον Μαρξισμό, αλλά επειδή τον θεωρεί κι αυτόν μία από τις πολλές ιδεολογίες, θρησκευτικές ή κοσμικές (μαζί δηλαδή με τον «Εθνικισμό, τον Φασισμό, κ.λπ., κ.λπ.», όπως ο ίδιος βάζει δίπλα-δίπλα και αδιαχώριστα) και ο οποίος Μαρξισμός, επειδή, όπως ευθέως συνάγεται, είναι κι αυτός μια ιδεολογία σαν όλες τις άλλες, παραμορφώνει την πραγματικότητα και θολώνει την ευθυκρισία των ανθρώπων όπως ακριβώς κάνουν όλες οι ιδεολογίες. Αυτό ήταν το νόημα των απόψεών του με δυό λόγια. Να προσθέσουμε δε, για να τα λέμε όλα, ότι στον επίλογο δεχόταν πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτόν τον συμβολικό κόσμο που αποτελούν οι διάφορες ιδεολογίες. (Το πλήρες κείμενο μπορεί να διαβαστεί εδώ).
Όπως καταλαβαίνετε, όλα όσα συνοπτικά σας μεταφέραμε δεν έχουν καμία σχέση με έναν μαρξιστή, όπως πίστευε το φτωχό μας το μυαλό για τις πολιτικοφιλοσοφικές απόψεις του φίλου Νοσφεράτου. Το οποίο φτωχό μυαλό μάς παρέσυρε άθελά μας -αλλά με ευθύνη μας- και δώσαμε τη λανθασμένη εντύπωση ότι ασπάζεται κι ο ίδιος την κοσμοαντίληψη που έχουμε εμείς.
Δηλώνουμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα επαναληφθεί και του ζητούμε ταπεινά συγνώμη.
Φυσικά, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν τον θεωρούμε φίλο και σύμμαχο -τουλάχιστον στον αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό αγώνα. Το ακριβώς αντίθετο. Και με την ευκαιρία, να ξαναπούμε ότι τα σχόλιά του εδώ θα είναι πάντα ευπρόσδεκτα και επιθυμητά, ανεξαρτήτως διαφωνιών. (Χωρίς καμία υποχρέωσή του -εννοείται- να μας επανεγγράψει στη λίστα ιστολογίων του).
Η φωτογραφία είναι από το commons.wikimedia.org
28 σχόλια:
''Αυτό ήταν το νόημα των απόψεών του με δυό λόγια.''
μπραβο παιδια! το πιασατε το ...νοημα
Φίλε Ανώνυμε,
Διφορούμενο το σχόλιό σου. Θα μπορούσε να είναι εξ ίσου σχόλιο συμφωνίας, όσο και σφοδρής διαφωνίας (λέμε "σφοδρής", γιατί η ειρωνεία που εμπεριέχει -αν ισχύει η περίπτωση της διαφωνίας βέβαια- αυτό πάντα υποδηλώνει).
Δεν ξέρουμε τι από τα δύο συμβαίνει ειλικρινά. Αν θέλεις, διευκρίνισέ το. Και, στην περίπτωση που διαφωνείς, κατάθεσε κάποιο σκεπτικό. Πώς αλλιώς μπορεί να γίνει διάλογος;
Τα λέμε.
κοιταξτε
αν εμπεριεχει ειρωνία αυτή δεν μπορει να διευκρινιστεί .Διοτι τοτε Τι ειρωνια θατανε; Η ειρωνια εμπεριεχει το διφορουμενο...
Αν δεν εμπεριεχει δεν υπαρχει προβλημα διοτι θα ηταν σχολιο συμφωνιας οπως ηδη ειπατε...
Μπορειτε βεβαια να δειτε το προηγουμενο σχολιο μου σαν ενα τροπο για να ξαναπιασετε το νοημα που ηδη θεωρειτε ''με δυο λόγια '' οτι ...πιασατε ..
Αλλά πολύ αμφιβαλλω οτι θα μπορεσετε να τ δειτε εστι.Διοτι αν μπορουσατε θα το ειχατε ηδη κανει
Δύο σημεία της ανάρτησης στην οποία παραπέμπετε:
"αυτή η αυθαιρετη συγκοληση , η παραμορφωση κλπ
-Δεν ειναι η αδυναμια αλλά η Δυναμη τους" [των ιδεολογιών συμπεραλαμβανομένου του Μαρξισμού]
Διαβάζω "ανεξάλειπτο της παραμόρφωσης" δηλαδή Αλτουσέρ για ιδεολογία (με το ανάλογο χρέος στον Λακάν περί Φαντασιακού στο δοκίμιο για το στάδιο του καθρέφτη).
"Οι Ιδεολογιες ,οπως και οι Θρησκειες (κάποτε και τωρα ) ειναι το” συμβολικό μας συμπαν” . Μπορουμε να κανουμε κριτική σ’αυτήν(ες) αν ομως φανταζομαστε τον εαυτό μας χωρις αυτες ε τότε ειναι σαν να ανεβαινουμε με μια Ανεμοσκαλα στα πουθενα και καποιος να μας περνει την ανεμοσκαλα"
Διαβάζω το ίδιο, σε πιο ξεκάθαρη ακόμα μορφή: η παραμόρφωση της ιδεολογίας δεν σημαίνει ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτή, όχι γιατί είμαστε "αδύναμοι" αλλά γιατί αυτή η παραμόρφωση είναι ταυτόσημη με την ίδια την νοηματοδότηση, με το "συμβολικό μας σύμπαν."
Και πάλι Αλτουσέρ, Λακάν, ή Ζίζεκ (στο Οπτική της Παράλλαξης).
Με άλλα λόγια, βλέπω μια πολυσυζητημένη θέση μέσα στους κόλπους της κομμουνιστικής αριστεράς, ιδίως μετά τον Αλτουσέρ (και την περίφημη άποψη ότι ακόμα και οι σοσιαλιστικές κοινωνίες έχουν ανάγκη την ιδεολογία, ότι δεν υπάρχει μετα-ιδεολογική ζωή).
Αν καταλαβαίνω καλά το τι αναρτώ ο ίδιος, η ανάρτηση "The truth is out there" δραματοποιούσε το ίδιο ακριβώς πρόβλημα. Ότι η πρόσβασή μας στην αλήθεια δεν μπορεί να παρακάμψει τους αναεξάληπτους ανταγωνισμούς που ενέχονται σε εξίσου ιδεολογικά αφηγήματα, και ότι η αλήθεια αυτή δεν μπορεί να είναι η "μέση λύση", η "χρυσή τομή" ανάμεσά στις αμοιβαία αποκλειστικές αφηγήσεις της ιδεολογίας, γιατί τέτοια "μέση λύση" δεν υπάρχει.
Δεν μπορώ συνεπώς να συνάγω από το ποστ στο οποίο παραπέμπετε αποκήρυξη ουσιωδών αρχών μαρξισμού, ή μάλλον ουσιωδών αρχών μαρξισμού που να αναγνωρίζω ο ίδιος. Αυτό δεν αποδεικνύει ότι ο Νοσφεράτος είναι Μαρξιστής, αποδεικνύει όμως ότι το συγκεκριμένο ποστ δεν αποκηρύττει τον Μαρξισμό ως ιδεολογική παραμόρφωση της αλήθειας (αν η παραμόρφωση είναι ανεξάληπτη, τότε δεν υπάρχει αντίθετό της).
Τέλος, επειδή η δική μου πολιτική αυτο-ταυτοποίηση δεν είναι "αριστερός" αλλά "κομμουνιστής", φαντάζομαι ότι δεν ισχύει ούτε το ότι δεν μοιράζεται "έδρανο" με μαρξιστές, καθώς δεν έχει αποκηρύξει ως τώρα κάτι που έχω γράψει. Αυτό βέβαια δεν αποδεικνύει ότι εγώ είμαι αυτό που λέω ότι είμαι, δυστυχώς όμως αυτή η ερώτηση δεν επιλύεται με τον ίδιο τρόπο που επιλύεται η ερώτηση αν είμαι ξανθός ή μελαχρινός.
Αυτά μπορώ εγώ από την πλευρά μου να πω επί του παρόντος, και με βάση τα όσα γνωρίζω.
Φίλε Ανώνυμε,
Σε διαβεβαιώνουμε ότι αν είχαμε χρόνο και -τη συγκεκριμένη στιγμή- διάθεση για λεκτικά παιχνίδια θα σε κάναμε να μη μπορείς να σκεφτείς πόσο κάνει ένα κι ένα!
Αν δε, μας έπιανες στις "κακές" μας, θα σε κάναμε να κλάψεις!
Κι όλα αυτά πληκτρολογώντας με το ένα και μόνο δάχτυλο...
Αλλά μην ανησυχείς. Ούτε χρόνο έχουμε, ούτε διάθεση ούτε και στις "κακίες" μας είμαστε.
Μη το δέσεις όμως αυτό και κόμπο.
Το καλύτερο; Τράβα εσύ στο δρόμο σου κι εμείς στο δικό μας. Άειντε μπράβο.
Αν δε, μας έπιανες στις "κακές" μας, θα σε κάναμε να κλάψεις!
Κι όλα αυτά πληκτρολογώντας με το ένα και μόνο δάχτυλο...
ωχ ! να κλαψω; πω πω! Τοσο σκληρά ειναι τα πραγματ εδώ;και με το ένα και μόνο δάχτυλο...
;
αν ειναι ετσι φευγω ..Συγνωμη που ενοχλησα ..Συγνωμη
Φίλε Αντώνη,
Επειδή το δικό σου σχόλιο δεν έχει καμία σχέση με τις ανοησίες του νυχτερινού ανώνυμου, δεν γίνεται να αντισχολιάσουμε αυτή την προχωρημένη ώρα. Θα το κάνουμε αύριο. Πάντως, το νόημα του ποστ δεν το έχεις πιάσει. Και γι' αυτό μπορούμε να πούμε ότι το σχόλιό σου είναι εκτός νοήματος. Του ποστ, εννοείται. Κατά τα άλλα, αυτά που γράφεις έχουν και παραέχουν νόημα.
Τα λέμε αύριο.
Leftg700
Το οτι η ιστοεπικοινωνία είναι νεο είδος σημαίνει οτι μαθαίνουμε μονο με λάθη.
Αυτά τα κανουμε όλοι.
Οι τελευταιες 3 αναρτησεις αναφέρονται σε τετοιες αστοχίες
Ως αναγνωστες του ιστολογίου (με του οποίου πολλες διατυπώσεις δεν συμφωνούμε) μάλλον του λεμε να ξοδέψει την πολύτιμη ενεργεια του με θεματα οπως ο Λαικισμός,Το Ποκερ της Αριστερας κλπ.
Ακριβως για να ανακαλύπτουμε θέματα γονιμης διαφωνίας και ΣΙΩΠΗΛΗΣ συμφωνίας.
http://www.youtube.com/watch?v=ASDTDxcw4Kg
avto anti gia sxolio kai opoios katalave katalave....
Φίλε Left Liberal Synthesis,
Δεν ξέρουμε αν είχες την υπομονή και τον χρόνο να παρακολουθήσες τους διαλόγους που αναπτύχθηκαν με αφορμή τα ποστς που αναφέρεις. Δεν είναι υποχρεωτικό φυσικά, αλλά έχουμε την εντύπωση ότι αν το έκανες θα διαπίστωνες ότι και γόνιμη διαφωνία εκόμισαν και σιωπηλή συμφωνία. Και μάλιστα για ζητήματα-καυτές πατάτες για την Αριστερά.
Τα λέμε.
ΥΓ Νομίζουμε ότι αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσεις τον διάλογο με τον Αντώνη, τουλάχιστον σ' αυτό το ποστ.
Φίλε Αντώνη,
Κατ’ αρχήν: Όλη αυτή τη φιλολογία που αναπτύξαμε -εμείς κι εσύ απαντώντας σ’ εμάς- περί εδράνων, κ.λπ. σε σχέση με τον Νοσφεράτο και τους μαρξιστές έχει καταστεί πλέον άνευ αντικειμένου. Χθες το βράδυ, ο ίδιος ο Νοσφεράτος έβαλε τέλος σε όλα αυτά επισυνάπτοντας στο συγκεκριμένο ποστ το ακόλουθο σχόλιο:
Νοσφεράτος είπε...
«ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΑΦΟΡΆ
------------------
τωρα ..Καποιοι καταλαβαν οτι δεν ειμαι ''μαρξιστής''
τι να τους πώ ..
Ε ναι δεν ειμαι...ΙΣΤΗΣ τι α κανουμε τωρα ..
Διαβαζω και διαβασα μαρξ και Λενιν αλλά Ιστής δεν ειμαι τουλαχιστον πιά
Το ..αντιλαμβανεστε;
και Καρλ Σμιτ διαβασα αλλά Δεν ειμαι Καρλ Σμιτιανος
Το ..πιασατε;».
26 Ιανουαρίου 2010 9:45 μ.μ.
Όπως είμαστε σίγουροι ότι καταλαβαίνεις, εμάς δεν μας αφορούν τα ερωτήματα. Διότι εμείς και το είχαμε πιάσει και το είχαμε αντιληφθεί. Όποιους άλλους αφορούν, ας απαντήσουν.
Ο φίλος Νοσφεράτος δεν θέλει να είναι «ιστής». Κάποτε, όπως αφήνει να εννοηθεί, ίσως και να ήταν. Σήμερα όχι, όχι πιά. Τελεία και παύλα.
Έτσι ο φίλος Νοσφεράτος έρχεται να αυτοσυναθροιστεί με όλο αυτό το πολύχρωμο και πολύβουο πλήθος, με όλο αυτό το ορμητικό ανθρώπινο ποτάμι, το υπέροχα ζωντανό και παλλόμενο από τη ζωτική δύναμη που μόνο η «ελεύθερη» και «ανεξάρτητη» από ιδεολογικά «δεσμά» σκέψη δίνει. Κι έτσι -πώς τα φέρνει η πουτάνα ζωή!- έρχεται δίπλα-δίπλα με τον Ορφέα(!) -χωρίς φυσικά αυτό να μας φτάνει στο σημείο να τον «παρεξηγήσουμε», εμάς τουλάχιστον- τον Ορφέα που δεν έχει βαρεθεί να μας λέει για μήνες ότι εκείνος είναι «ανέντακτος», «ακομμάτιστος», χωρίς χρωματιστά γυαλιά, κόκκινα, πράσινα ή μπλε να του παραμορφώνουν την όραση. Φυσικά, ο Νοσφεράτος δεν ανησυχεί όσο υπάρχει η διαχωριστική ζώνη που δημιουργείται από το γεγονός ότι ό ίδιος δεν γράφει ούτε θα έγραφε ποτέ πως «οι Αφρικανές γεννούν σαν κουνέλες» όπως κάνει ο Ορφέας. Αυτό του αρκεί του φίλου μας του Νοσφεράτου. (Τόσα ξέρει, τόσα λέει, τι να κάνουμε εμείς;). Επιπλέον δεν έχει και πολύ μεγάλο πρόβλημα με την «Ορφική συνύπαρξη»: Ένα μεγάλο μέρος από αυτό το πολύχρωμο πλήθος που λέγαμε πριν, αυτόν «τον συρφετό τον δημοκρατικό» -τι υπέροχο στίχο έγραψε ο Νιόνιος, πόσες μαρξικές σελίδες επί σελίδων δεν συμπυκνώνει, πόσα χαστούκια δεν δίνει στους «δημοκράτες του μέτρου» και του κώλου!- ένα μεγάλο μέρος λοιπόν είναι φανατικά, χριστιανικά σχεδόν, με το μέρος των μεταναστών. Τι καλοί άνθρωποι! Τι καλοί άνθρωποι! Ο Νοσφεράτος αισθάνεται πανευτυχής ανάμεσά τους! Όσο πανευτυχείς αισθανόμαστε εμείς, όταν βρισκόμαστε μεταξύ συντρόφων! Α, ό,τι και να πει κανείς, ο Νοσφεράτος είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος -όπως όλοι οι ανυποψίαστοι συνήθως είναι άλλωστε!
Τώρα, για να μπούμε λίγο και στα ιδεολογικά ζητήματα που θίγεις, η πλάκα είναι ότι με τη δήλωση του φίλου Νοσφεράτου «Ε ναι δεν είμαι...[μαρξ]ΙΣΤΗΣ» φαίνεται σύμφωνα με τα θρυλούμενα όπως ξέρεις, να συμφώνησε -και μάλιστα σχεδόν αυτολεξεί- λίγο πριν πεθάνει κι ο ίδιος ο Μαρξ. Αν όντως έχει συμβεί αυτό, για μας σημαίνει ένα πολύ απλό πράγμα: ότι ο Μαρξ δεν είχε καταλάβει πως για να πάρει σάρκα και οστά το όραμά του, το όραμα ενός μη-μαρξιστή στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν υποχρεωτικό να υπάρξει μια ολόκληρη γενιά μαρξιστών. Και δεν μπορεί να υπάρξει καμία γενιά μαρξιστών αν παραιτηθούμε από τους δικούς μας ιδεολογικούς μηχανισμούς! As simple as that! (Το γεγονός ότι οι αντίπαλοι του σοσιαλισμού είναι αρκετά έξυπνοι για να το ξέρουν αυτό, μας κάνει να πιστεύουμε πως η περίφημη δήλωση του Μαρξ ποτέ δεν έγινε, ή ποτέ δεν είχε το νόημα που της δώσανε και οφείλεται είτε σε προβοκάτσια είτε σε ηλιθιότητα!).
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)
Ξέρεις φίλε Αντώνη, έχουμε ένα μικρό παράπονο από την …Ιστορία! Ποτέ δεν φάγαμε το παραμύθι ότι ο μαρξισμός δεν είναι ιδεολογία. Και ποτέ δεν ταυτίσαμε την ιδεολογία με την ψευδή συνείδηση. Παρ’ όλα αυτά, ο Αλτουσέρ, αν και τόσα χρόνια πεθαμένος, εξακολουθεί να μνημονεύεται με μεγάλο σεβασμό και δέος, ενώ εμείς παραμένουμε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων! Δεν είναι αδικία; Και δεν έχουμε όλα τα δίκια του κόσμου να τα βάζουμε με την τύχη μας;
Εδώ φτάνουμε σε λεπτό σημείο και θέλει προσοχή.
Λέει ο επιπόλαιος αναγνώστης: Κι αφού ρε μάγκες συμφωνείτε κι εσείς ότι κι ο Μαρξισμός είναι ιδεολογία, γιατί «την πέφτετε» στον Νοσφεράτο που λέει τα ίδια;
Δεν λέει τα ίδια. Απλώς, σε ορισμένα σημεία χρησιμοποιεί ίδιες λέξεις! Έχει διαφορά. Και μπορεί σε ορισμένα σημεία να νομίζεις εσύ φίλε Αντώνη ότι διαβάζεις Αλτουσέρ, αλλά στην πραγματικότητα διαβάζεις ορισμένες έννοιες του Αλτουσέρ. Μ’ άλλα λόγια, διαβάζεις τη θεωρία του Αλτουσέρ, αλλά χωρίς την πράξη του! Και η Πράξη του Αλτουσέρ είναι η Πράξη που δεν μπορεί ή δεν θέλει να πράξει ο Νοσφεράτος. Να κάνει το μικρό ή το μεγάλο βήμα που απαιτείται και να περιορίσει (θέσει) τον εαυτό του μέσα σε ένα θεωρητικό ρεύμα που δεν μπορεί να μετουσιωθεί σε Πράξη, αν δεν γίνει ιδεολογία.
Ο Αλτουσέρ είναι αντιφασίστας και αντιρατσιστής επειδή είναι κομμουνιστής. Ο Νοσφεράτος, επειδή είναι αντιφασίστας και αντιρατσιστής, δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάθεται κοντά, ακόμα και ανάμεσα στα έδρανα των κομμουνιστών. (Με αυτή την έννοια, ούτε μ’ εμάς θα είχε αντίρρηση να κάθεται, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, συμβολικά μιλούσαμε). Αλλά αυτό δεν τον κάνει ούτε μαρξιστή ούτε κομμουνιστή βέβαια.
Αυτό που είπαμε πιο πριν, ότι η θεωρία δεν μπορεί να μετουσιωθεί σε Πράξη αν δεν γίνει ιδεολογία, νομίζουμε το ασπάζεσαι. Δεν το ομολογείς όμως ή το μισοομολογείς, ίσως γιατί διστάζεις να πάρεις δρόμους που μπορεί να σε φέρουν κάποτε αντιμέτωπο με την καρδιά του κτήνους. Τι εννοούμε:
Στο πρόσφατο ποστ σου για τον Ολυμπιακό σου γράψαμε ένα σχόλιο όπου ανάμεσα στα άλλα λέγαμε: «Μπορεί να υπάρξει Επανάσταση χωρίς Πίστη; Και μπορεί να υπάρξει Πίστη χωρίς Μύθο;». Το ερώτημα ήταν ρητορικό. Ξέραμε ότι η πεποίθησή σου θα υπαγόρευε ένα ξερό «όχι».
Όμως, για την απάντησή σου μας παρέπεμψες στο επόμενο ποστ όπου έβαλες να μιλούν -αμφίσημα και με διαφοροποιήσεις μεταξύ τους- διάφοροι, ξεχνώντας τον εαυτό σου, αυτόν δηλαδή στον οποίο είχαμε υποβάλλει το ρητορικό ερώτημα. Εδώ παρουσιάστηκε το εξής φαινόμενο: Να διστάζεις να διατυπώσεις θεωρητικά την Πράξη σου.
Ποια Πράξη σου; Μα να συμβάλλεις στη θωράκιση της ιδεολογίας της ομάδας που αγαπάς, του Ολυμπιακού, με την σειρά των βίντεο που ανέβασες!
Είναι δυνατόν να χρησιμοποιείς ιδεολογικούς μηχανισμούς για την ομάδα σου και να τους αρνείσαι στην Επανάσταση;
Τα λέμε.
ΥΓ Επειδή είναι η δεύτερη φορά που το θίγεις σε συζήτησή μας: Δεν κάνουμε τον …Γερμανό για τη διαφοροποίηση Αριστερά/Κομμουνισμός. Απλώς, απαιτείται ποστ. Θα γίνει. Υπομονή.
ΥΓ2 ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΑΦΟΡΆ: Σήμερα το πρωί, μια από τις κοπέλες που βρίσκεται πίσω από κάθε μεγάλο άντρα του Left G700, έφτασε στο τσακ να τη μπουζουριάσουν, επειδή αρπάχτηκε με κάποιον μπάτσο για τη συμπεριφορά του απέναντι σε μαύρο μετανάστη. Ο φίλος μας είναι απαρηγόρητος: «Πού έμπλεξα ο πούστης! Μα να πλακώνεται με τους μπάτσους και μάλιστα για έναν μαύρο;». Εννοείται πως του συμπαραστεκόμαστε ολοψύχως!...
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ:
Ξέρουμε ότι η παρακολούθηση του συγκεκριμένου διαλόγου με τον Αντώνη είναι δύσκολη για όποιον δεν ξέρει το μπακγκράουντ της. Δεν έχουμε καμία πρόθεση να δημιουργούμε πρόβλημα στους αναγνώστες μας. Η δυσκολία οφείλεται στις ανάγκες που συχνά δημιουργεί η συζήτηση. Σε κάθε περίπτωση, επαφιόμαστε στην κατανόησή σας. Από όσους μας την αρνούνται, ζητούμε συγνώμη.
Τα λέμε.
Φίλε ernesto,
Νομίζουμε ότι έχουμε καταλάβει. (Δεν μπορούμε να είμαστε και σίγουροι μαζί σου γιατί τις προάλλες μας την ...έφερες!).
Πάντως, δεν θα μας άρεσε, αν η Αριστερά αρνιόταν να συζητήσει με τον Πρόεδρο του Εδεσσαϊκού.
Δεν πιστεύουμε στους "λίγους και πεφωτισμένους". Ή, αν θέλεις, πιστεύουμε στους λίγους και πεφωτισμένους που τα καλύτερα λόγια τους τα φυλάνε για τους πολλούς και ταπεινούς.
Μην παρεξηγήσεις αυτά που λέμε: Δεν έχεις δηλώσει ποτέ αριστερός εδώ -κανένα πρόβλημα!- αλλά δεν σε κόβουμε να είσαι και με το μέρος των "λίγων και φωτισμένων". Οπότε μιλάμε γενικά, χωρίς καμία, μα καμία αναφορά σε σένα.
Τα λέμε.
Η φράση "δεν είμαι Μαρξιστής" αναφέρεται από τον Ένγκελς ως φράση που έλεγε (προφορικά) ο Μαρξ, στην επιστολή του πρώτου στον C. Schmidt το 1890. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ: http://www.marxists.org/archive/marx/works/1890/letters/90_08_05.htm.
OK φίλε Αντώνη, χρήσιμη η πληροφόρηση.
Τα λέμε.
Το απάνθισμα που δημοσίευσα αφορούσε αυτό που είπατε για το βιβλίο του Γαβριηλίδη περί νεκροφιλίας. Ο Μαρξισμός, προσπάθησα να σας εξηγήσω, είναι ταυτόχρονα νεκρόφιλος και νεκροφοβικός, υπέρ και εναντίον της μνήμης και του παρελθόντος, και έτσι δεν ισχύει η θεώρησή σας ότι υπάρχει απόλυτη αντίστιξη ανάμεσα στην καταγγελία της νεκροφιλίας και την μαρξική παράδοση. Οι φράσεις δε του Μαρξ από τη 18η Μπρυμαίρ που παρατέθηκαν θα πρέπει να σας είναι γνωστές και θα πρέπει να τις λαμβάνετε υπόψιν πριν χρησιμοποιήσετε τον τίτλο (και το επιχείρημα του Γαβριηλίδη) ως συνώνυμο του αντιΜαρξισμού, ή πριν ταυτίσετε την μνήμη νεκρών με μια αδιαφοροποίητα μαρξιστική θέση.
Αυτό, εν ολίγοις, ήταν το νόημα της παραπομπής μου.
Φίλε Αντώνη,
Δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο του Γαβριηλίδη. Αν το είχες διαβάσει θα έβλεπες ότι το συμπέρασμα που αποκομίζει ο αναγνώστης είναι "κάψτε τους νεκρούς και σκορπίστε τις στέχτες τους".
Κι αυτό δεν μας φαίνεται καθόλου σε συμφωνία με τη (γνωστή) μαρξική θέση περί διατήρησης της μνήμης με ταυτόχρονη κένωση του μυαλού από το παρελθόν.
Εκεί υπάρχει διαλεκτική.
Στο Γαβριηλίδη υπάρχει "αντιεθνικιστική", δογματική ξεροκεφαλιά!
Η διαλεκτική βέβαια είναι ζόρικο πράγμα. Καλύτερα όμως τα ζόρια, παρά να αυτοκτονήσουμε ομαδικά όπως μας καλεί ο Γαβριηλίδης...
Τα λέμε.
Τα λέμε.
Ποσώς με ενδιαφέρει τι λέει ο Γαβριηλίδης ρε παιδιά. Εγώ διαβάζω τις πηγές που έχουν σημασία για την δική μου παράδοση. Και η πηγή που έχει σημασία για την δική μου παράδοση γράφει αυτά που δεν χρειάζεται να αντιγράψω εδώ, και που δεν ισοδυναμούν καθόλου με το "μνήμη, μνήμη, πάνω από όλα μνήμη."
Και αυτό σας το λέει κάποιος που δεν κρατάει μνήμη, όπως λέτε, μόνο για την ομάδα του, έτσι;
Κρατάω μνήμη της παράδοσης, του αρχείου, σημαίνει κρατάω μνήμη των αμφισημιών και των ετερογενειών της παράδοσης και του αρχείου, γιατί κάθε παράδοση είναι αμφίσημη, έχει κενά και εσωτερικές συγκρούσεις (Μαρξ εναντίον Μαρξ, για παράδειγμα).
Και αυτό, ότι δεν αφήνω ξεχασμένη την παράδοση, ούτε όταν η παράδοση λέει "αφήστε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς" λέγεται, στο δικό μου τουλάχιστον βιβλίο, διαλεκτική.
Χαιρετώ.
Φίλε Αντώνη,
Μη μας στενοχωρείς! Δεν είμαστε ούτε άγιοι, ούτε αλάνθαστοι, ούτε άμεμπτοι. Αλλά δεν είμαστε και τόσο ανόητοι και άδικοι ώστε να σε θεωρούμε απολογητή ενός ανθρώπου το βιβλίο του οποίου δεν έχεις καν διαβάσει! Η συχνή αναφορά στο πρόσωπό του δεν υπονοεί επ' ουδενί κάτι τέτοιο. Και επειδή ένας βιαστικός αναγνώστης θα μπορούσε να βγάλει ένα παρόμοιο συμπέρασμα, το δηλώνουμε ρητά εδώ.
Επίσης, η αναφορά μας στο ποστ σου για τον Ολυμπιακό δεν υπέκρυπτε καμία κριτική. Αυτό είναι φανερό και από το σχόλιό μας εκεί, σε συνδυασμό με τις γνωστές σε σένα απόψεις μας για τον Γαβριηλίδη. Στο προηγούμενο διπλό σχόλιό μας όμως γίνεται νομίζουμε απόλυτα καθαρό. Διότι το κλείσιμό μας είναι διατυπωμένο έτσι που επιδέχεται και αντιστροφή (Αν πιστεύεις ότι οι ιδεολογικοί μηχανισμοί μας χρειάζονται, είναι δυνατόν να τους αρνηθείς στην ομάδα που αγαπας;).
Τέλος: Δεν είχαμε καμία αμφιβολία από την πρώτη στιγμή που διαβάσαμε κείμενά σου ότι η σκέψη σου είναι διαλεκτική. Δεν είμαστε "ξεφτέρια". Και ακριβώς επειδή δεν είμαστε "ξεφτέρια", διαβάζουμε πάντα και με τα μάτια της ψυχής. Έτσι δεν κάνουμε χοντρά τουλάχιστον λάθη...
Αυτές είναι οι απόψεις μας και οποιαδήποτε απόκλιση από αυτές ένιωσες, ρίξτη στην εκφραστική μας ανεπάρκεια. Όχι στη μειωμένη ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Εξ άλλου, έχουμε την εντύπωση ότι παρά τις κατά καιρούς διαφωνίες μας, πάντα στο τέλος βγαίνουμε αγκαλιασμένοι απ' το μπαράκι που τα λέμε (αν συζητάγαμε "ζωντανά", κάπως έτσι δεν θα γινόταν;).
Τα λέμε.
Έγινε, ευχαριστώ για την απάντηση.
αυτό που λέτε για την συνύπαρξη Ορφέα –Νοσφ.(σε απάντησή σας στον Α:ντώνη), είχε φανεί και στην ανάρτησή σας για το δημοψήφισμα όπου ο διάλογος μεταξύ των 2 είχε υποπέσει στη γνωστή ρήση του Χαλβατζή και εκεί τελείωνε και το ενδιαφέρον, θα έλεγα.
λ.κ
υγ (αυτό το είχα ξαναστείλει αλλ’α πάλι μπερδεύτηκε ο κοντε εντιτορ)
Φίλη λ.κ.,
Μη μας παρεξηγήσεις, αλλά δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή να καταλάβουμε σε ποιά ρήση του Χαλβατζή αναφέρεσαι. Αν δεν μας το πεις δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπέρασμα για το ακριβές περιεχόμενο του σχολίου σου.
Τα λέμε.
οκ, σε ένα πάνελ πριν καιρό πεταγόταν κάποιος του λάος αν θυμάμαι καλά και τον διέκοπτε συνεχώς οπο΄τε λέει κι ο Χαλβατζής: μη γμτ τη συζήτηση!
ε, αυτό θυμήθηκα διαβάζοντας τότε στα περί δημοψηφίσματος.
ήταν δύσκολη η παρακολούθηση εκείνου του διαλόγου και επιπλέον δεν μου φαίνεται να οδήγησε και πουθενά
λ.κ
Φίλη λ.κ.,
Α, εκείνο λες; Το θυμόμαστε! Το είχε δει κάποιος ζωντανα και μας το μετέφερε. Τις επόμενες μέρες το είχανε παίξει και σ' άλλα κανάλια. (Ο γράφων το είχε δει στον Λαζόπουλο Μόνο που δεν φίλησε την οθόνη, θέλοντας να φιλήσει τον Χαλβατζή!).
Βέβαια, φιλενάδα, για να τα λέμε όλα και πάλι είσαι διφορούμενη. Αλλά εμείς, σαν έξυπνα παιδιά, παίρνουμε την εκδοχή που μας συμφέρει (δεν γμσμε εμείς τη συζήτηση!) και πάμε να πιούμε τον καφέ του δικαίου! ;-)
Άντε, τα λέμε.
δεν γμσμε εμείς τη συζήτηση!)
Ισως ομως και να την.
Φίλε Ανώνυμε,
Αν δεν κατατεθεί κάποια επιχειρηματολογία, το ίσως θα παραμείνει ίσως. Αυτό όμως δεν μας αρέσει. Προτιμάμε να εξιχνιάζουμε τις διάφορες υποθέσεις κι όχι να τις αφήνουμε σε εκκρεμότητα.
Γι' αυτό, είμαστε όλο αυτιά.
Τα λέμε.
''Γι' αυτό, είμαστε όλο αυτιά.''
δεν χρειαζονται αυτιά αλλά μάτια
Δειτε ξανά εκείνη την συζητηση αλλά με αλλο Μάτι
Δημοσίευση σχολίου