Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Κι εσείς λενινιστής κύριε Κανέλλη;


Όταν οι «εραστές της Ελευθερίας» αποδεικνύονται οπαδοί του «ερυθρόμορφου φασισμού»!..


ΠΡΩΤΟΣΥΝΑΝΤΗΣΑΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ του Ηλία Κανέλλη, εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν γίναμε τακτικοί αναγνώστες της «Εποχής», όπου αρθρογραφούσε τότε. Μετά, σύντομα, κάτι έγινε, κάπου διαφώνησε αυτός ή διαφώνησε η εφημερίδα μαζί του ή, το πιθανότερο, και τα δυο, κι έτσι τον χάσαμε για πολλά χρόνια. Μέχρι που τον ξαναβρήκαμε πέρυσι, συνεκδότη του «Athens Review of Books». Όσο τον διαβάζαμε εκεί —δεν χάναμε τεύχος—, τόσο απορούσαμε: τι στο διάβολο γύρευε σε μια εφημερίδα που κάτω από τον τίτλο της γράφει φαρδιά-πλατιά (και με κεφαλαία παρακαλώ!) «ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ»; Και, κυρίως, τι στο διάβολο γύρευε η εφημερίδα από δαύτον; Βεβαίως, οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να αλλάζουν γνώμη. Κομμουνιστές, ή, έστω, «συνοδοιπόροι», το 2001 ως αρθρογράφοι της «Εποχής», αντικομμουνιστές το 2009 ως εκδότες του Athens Review of Books και αρθρογράφοι —εσχάτως— των «Νέων» και του protagon.gr. Όμως (και πάλι: διάβολε!) ο Κανέλλης, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, δεν είναι και κάνα πιτσιρίκι. Άρα, όταν αρθρογραφούσε σε κομμουνιστική εφημερίδα τα ’χε ήδη τα χρονάκια του. Τι διάβολο (τρίτη φορά, ούτε δαιμονισμένοι να ’μαστε!), τόσο αργά είδε το «φως το αληθινόν»; Εν πάση περιπτώσει, αυτά είναι ερωτήματα που θα πρέπει να απασχολούν τον ίδιο —ή την «Εποχή»…—, δεν πήραμε τον λόγο γι’ αυτά. Άλλο είναι το θέμα μας.


ΠΡΟΣΦΑΤΑ, Ο ΗΛΙΑΣ ΚΑΝΕΛΛΗΣ χώρισε τους δρόμους του από το ARB και προχώρησε στην έκδοση ενός άλλου μηνιαίου περιοδικού με τίτλο «the books’ journal» και την ίδια θεματολογία, πλην εμπλουτισμένη, όπως διευκρινίζεται στον υπότιτλο (γράμματα, τέχνες, ιδέες, πολιτική). Ήδη κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος το οποίο και σπεύσαμε να προμηθευτούμε από την «Πολιτεία», γλυτώνοντας 1,25 ευρώ από τα πέντε που κοστίζει. Είναι ευνόητο ότι το πρώτο κομμάτι που διαβάσαμε ήταν το σημείωμα του εκδότη, το editorial, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται.

Εκεί λοιπόν διαβάσαμε, ανάμεσα στα άλλα που σκιαγραφούν τη γραμμή πλεύσης του νέου περιοδικού, τη «φιλοσοφία» του, κ.λπ., κ.λπ., και το εξής πολύ ενδιαφέρον σημείο (τα bold δικά μας, το ξέρετε πια):

«Πρωτίστως, διεκδικούμε την ελευθερία —στην έκφραση, στην αυτοδιάθεση, στο επιχειρείν. Τμήμα αυτής της ελευθερίας είναι η διαμόρφωση κουλτούρας διαλόγου, ο πόλεμος σε κάθε είδους λογοκρισία. Το Books’ Journal, έντυπο με σαφές και οροθετημένο ιδεολογικό στίγμα, είναι ανοιχτό σε όσους επιθυμούν να εκφράσουν τη διαφωνία τους, αρκεί να είναι τεκμηριωμένη με επιχειρήματα και πάντα στο πλαίσιο της λογικής: κατά τα άλλα είναι προφανές ότι δεν έχουμε τίποτα να συζητήσουμε με οπαδούς π.χ., των απόλυτων ολοκληρωτισμών του 20ου αιώνα, του χιτλερικού μίσους ή της σταλινικής βαναυσότητας —ούτε έχει νόημα να στήνουμε καβγάδες με όσους ισχυρίζονται ότι η ιδανική λύση για τη χώρα την εποχή της κρίσης θα ήταν η χρεοκοπία, η στάση πληρωμών και άλλες απίθανες δήθεν επαναστατικές λύσεις».


ΔΕΝ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ όλα όσα αναφέρει[1] στο συγκεκριμένο απόσπασμα ο Κανέλλης. Ούτε για το παμπάλαιο colpo grosso της εξομοίωσης του κομμουνισμού με το ναζισμό μέσω του παραλληλισμού Στάλιν και Χίτλερ, ούτε για την «αναβάθμιση» της άποψης για στάση πληρωμών σε …επαναστατική λύση! Όχι γιατί αυτά δεν είναι ζητήματα ανοιχτά για τα οποία δεν πρέπει συνεχώς να επιχειρηματολογούμε. Αλλά, γιατί χρειάζονται γενικότερη θεώρηση —ιδίως το πρώτο— κι όχι σε τόσο στενή σύνδεση με μεμονωμένα πρόσωπα (και μάλιστα τον Κανέλλη!). Θέλουμε να σχολιάσουμε μόνο τη «θρησκευτική ευλάβεια» την οποία επιδεικνύει ο ΗΚ προς την ελευθερία του λόγου.

Είναι η κλασική υποκριτική «θρησκευτική ευλάβεια» των φιλελεύθερων κάθε κοπής. Δηλαδή, είτε αυτών που έχουν προκύψει από δεξιόστροφο «τόρνο», είτε εκείνων που είναι προϊόν αριστερόστροφης (και πιο προηγμένης) «μηχανής». Όπου, συνοπτικά, έχεις δικαίωμα να πεις ό,τι θέλεις, αρκεί (αυτή δεν είναι η λέξη που χρησιμοποιεί ο Κανέλλης;) να συμφωνείς με το υπάρχον πλαίσιο σκέψης. Και, φυσικά (τι φιλελεύθεροι είμαστε;), έχεις κάθε δικαίωμα να βγάλεις το σκασμό, σε περίπτωση που διαφωνείς με αυτό! Σε περίπτωση που είσαι λίγο πιο «ζόρικος» και θέλεις να πεις και καμιά κουβέντα, έρχεται ο φιλελεύθερος Κανέλλης και σου λέει: «Να πας αλλού ρε! Δεν έχουμε να συζητήσουμε τίποτα μαζί σου! Ελευθερία λόγου, ναι! Αλλά όχι και για τους εχθρούς της Ελευθερίας!». Τι μας θυμίζει αυτό, τι μας θυμίζει ρε γαμώτο; Α ναι!


ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ την περίφημη αποστροφή του Λένιν την οποία απηύθυνε προς τους Μενσεβίκους και τους Σοσιαλεπαναστάτες το 1922 όταν αυτοί επέκριναν δημόσια τους Μπολσεβίκους για αντιδημοκρατικότητα και αυταρχισμό:

«Freedom yes, but for WHOM? To do WHAT?» («Ελευθερία ναι, αλλά για ΠΟΙΟΝ; Για να κάνει ΤΙ;»).


ΓΙ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΤΑΚΑ ο Λένιν θα σταυρώνεται αιωνίως από τους φίλους μας τους φιλελεύθερους! Γι’ αυτή την ατάκα τον θεωρούν ηθικό και θεωρητικό αυτουργό όσων έγιναν επί Στάλιν και ανιχνεύουν σ’ εκείνον τις ρίζες του Κακού! Κι αυτή την ατάκα έρχεται να υλοποιήσει στην καινούργια του επικράτεια ο γίγαντας της φιλελεύθερης σκέψης και ορκισμένος εχθρός κάθε «ολοκληρωτισμού» Ηλίας Κανέλλης! Και δεν φαίνεται να έχει κανένα πρόβλημα γι’ αυτό. Σωστά! Εκείνος κάνει ό,τι κάνει, επειδή θέλει να υπερασπίσει τον δικό του κόσμο, τον κόσμο της (αστικής) Ελευθερίας και Δημοκρατίας. Εμείς, έχουμε μεν το δικαίωμα να υπερασπιστούμε τον δικό μας (αλίμονο, φιλελεύθερος είναι, όχι χάπα χούπες!), μόνο όμως με …τριαντάφυλλα, τα οποία επιτρέπεται να είναι κόκκινα, όχι όμως και να έχουν αγκάθια. Διαφορετικά, είμαστε «κόκκινοι φασίστες»!...


ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ότι αυτή η λενινιστική απόκλιση του Ηλία Κανέλλη δεν θα περάσει στο ντούκου. Αναμένουμε να αναλάβει οσονούπω δράση για να τον βάλει στη θέση του ο Πάσχος! Ή η Σώτη! Ή το Γραφείο Τύπου της Δημοκρατικής Αριστεράς![2] Δεν μπορεί, κάποιος απ’ όλους αυτούς —κι από άλλους που ξεχνάμε τούτη τη στιγμή— θα το κάνει.

Όχι τίποτε άλλο. Για την Ελευθερία ρε γαμώτο!



[1] Για να τα εμπεδώσουμε, τα επαναλαμβάνει και στον δεύτερο καλύτερο Οδηγό Αγορών (και πουλημένων) της πόλης μας…

[2] Θα προσθέταμε και τον LLS, αλλά αυτό τον καιρό είναι απασχολημένος. Διαβάζει Zizek, Badiou και Μηλιό, υπό το πρίσμα βεβαίως της Χαγιεκικής σκέψης και, βεβαίως βεβαίως, πάντα εντός του πνεύματος του Μαρξ. Εσχάτως μάλιστα, τους συνθέτει και αρμονικότερα, καθώς παρακολουθεί ανελλιπώς Master Chef…


Η photo, από το protagon.gr

16 σχόλια:

Ευρυτερος είπε...

Καλησπέρα. Πραγματικά είναι εντυπωσιακό να λέγονται τέτοια πράγματα σε μια επιθεώρηση βιβλίου.
¨Οτι δηλαδή είναι ανοιχτό σε όλους όσους θέλουν να συζητήσουν για την ελευθερία του...επιχειρείν και όχι για "απίθανες επαναστατικές λύσεις". Και με μια κουλτούρα "διαλόγου" που ξεκινάει με τον αποκλεισμό πολύ μεγάλου μέρους της αριστερής διανόησης που δεν έχει υποταχτεί στους νόμους του επιχειρείν και του κεφαλαίου. Ακόμα και ο γκουρού των περασμένων δεκαετιών του νεοφιλελευθερισμού Α.Ανδριανόπουλος ακόμα μίλησε για τη στάση πληρωμών -από τη σκοπιά του κεφαλαίου- και επαναδιαπραγμάτευση με έξοδο από το ευρώ (εντελώς διαφορετική η πρόταση και λογική των Αρ. Οικονομολόγων), αλλά ακόμα και αυτός συζήτησε για την αντίπαλη πρόταση. Ο απόλυτος ολοκληρωτισμός του 21ου αιώνα είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Είναι κρίμα που αρκετοί που πέρασαν στο απέναντι στρατόπεδο με ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού θεωρούν ότι δεν έχει κανένα νόημα καν ή φοβούνται καν να συζητήσουν με πρώην "συντρόφους" τους.

Ανώνυμος είπε...

Ευρύτερος

ΔΕΝ είναι κρίμα ! ( πιάνομαι από τη τελευταία σου πρόταση ) , τη δουλειά και τα συμφέροντα του υπερασπίζει ο άνθρωπος και το κάνει μεταχειριζόμενος τα μέσα που ο ίδιος δηλώνει ότι απεχθάνεται. Σχιζοφρένεια και καπιταλισμός είναι έννοιες ταυτόσημες τελικά... ;)

Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

Φίλε Evriteros,


Διακρίνουμε στα λόγια σου μια καλή πίστη. Εμάς μας ενδιαφέρουν και μας συγκινούν όλοι οι άνθρωποι καλής πίστης. Ειδικά όμως για τους δικούς μας, μάς πιάνει ένας φόβος μήπως αυτή η καλή πίστη τους γίνει αιτία και πάνε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι (μιλάμε γενικά και κάπως συμβολικά, με την ευρύτερη έννοια). Γι’ αυτό λοιπόν, θέλουμε να σου πούμε δυο-τρία λόγια, λίγο πιο αναλυτικά από αυτά που σου λέει ο товариш Яков από πάνω.

Δεν θα ’πρεπε να σε εντυπωσιάζει που λέγονται τέτοια πράγματα σε μια επιθεώρηση βιβλίου. Τα βιβλία είναι φορείς ιδεών και ξέρουμε πως ιδέες που ίπτανται στο κενό, χωρίς να εκφράζουν συμφέροντα (με τη γενική έννοια της λέξης) και χωρίς να επιδιώκουν μια κάποια παρέμβαση στη διαμόρφωση του κόσμου, δεν υπάρχουν. Εμείς λοιπόν, νομίζουμε, ότι πρέπει με ψυχραιμία και αταραξία να αντιμετωπίζουμε τέτοια φαινόμενα. Για μας, έτσι έχουν τα πράγματα. Υπάρχει μια διαπάλη κι αυτή εκφράζεται σχεδόν παντού στη ζωή. Αυτό γινόταν χθες, αυτό γίνεται σήμερα, αυτό θα γίνεται και αύριο —εκτός κι αν πλακώσουν εδώ τίποτε εξωγήινοι, οπότε, τι τάξεις και ταξί, θα ενωθούμε όλοι, μπας και σώσουμε το ανθρώπινο είδος! ;-)

Ψύχραιμοι λοιπόν. Για να μπορούμε να εξηγούμε στους επίσης καλόπιστους αλλά αφελείς ότι όλοι αυτοί οι ύμνοι προς την Ελευθερία και οι κατάρες προς τους Τυράννους («οποθενδήποτε και αν προέρχονται»), δεν είναι τίποτε περισσότερο από προπετάσματα καπνού για να κρύβουν την κυριαρχία των λίγων πάνω στους πολλούς.

Μ’ αυτή την έννοια δεν είναι καθόλου κρίμα, όπως πολύ σωστά το «τσίμπησε» ο товариш (σιγά μη και του ξέφευγε αυτουνού!). Ούτε κρίμα, ούτε ξεκρίμα! Είναι έτσι, γιατί έτσι είναι. Οπότε, αυτός τη δουλειά του κι εμείς τη δικιά μας!


Τα λέμε (και καλό μήνα!)

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


Ότι καλώς ομίλησες, δεν περιμένεις εμάς να στο πούμε βέβαια. Ούτε περιμένει και κανένας άλλος αναγνώστης, τουλάχιστον από τους «δικούς» μας. Οπότε περιοριζόμαστε να σου πούμε καλησπέρα, καλό μήνα κι ότι χαρήκαμε που σε είδαμε πάλι εδώ…


Увидимся

ιωάννα της λωραίνης είπε...

http://rnbnet.gr/details.php?id=477

Αντωνης είπε...

Θα είμαι σύντομος: Bingo. Είναι μια περίπτωση που έχριζε της ιστορικής αναδρομής. Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι τι εστί "συνοδοιπόρος" την σήμερον: κάποιος που αφού σφετεριστεί τις ιδέες σου για να κάνει καριέρα, σε καρφώνει και στην πλάτη.

not_me είπε...

καλημερα και καλο μηνα!

δεν ξερω την χρονικη σειρα που γραφτηκαν αλλα ...μηπως θα επρεπε το ποστ να βρισκεται στην θεση του ημερολογιου και το αναποδο?

πολυ συμβολικο το γεγονος του ημερολογιου για τους καιρους που ερχονται...

χαιρετω

LeftG700 είπε...

ιωάννα της λωραίνης, καλώς ήρθες!


Ευχαριστούμε για το λινκ. Το διαβάσαμε και είδαμε τις συνάφειες.

Ελπίζουμε να σε βλέπουμε εδώ (θα σου έρθουμε κι εμείς).


Τα λέμε


ΥΓ Δεν χρησιμοποιήσαμε την προσφώνηση που χρησιμοποιούμε πάντα, επειδή μας …μπέρδεψες. (Προσοχή: μ ό ν ο μας μπέρδεψες). Αναμένουμε οδηγίες.

LeftG700 είπε...

Φίλε Αντώνη,


Έτσι ακριβώς με τους «συνοδοιπόρους». Θα πρέπει πια να το περιμένουμε. Κι αν κάνει κάποιο καλό όλη αυτή η φρίκη που επέρχεται, είναι ότι ρίχνει μάσκες. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να ξέρουμε ποιοι είναι ποιοι και με ποιούς…


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε george,


Προηγήθηκε το ποστ περί Κανέλλη. Φαίνεται κι από τις ημερομηνίες των αναρτήσεων. Αλλά έτσι είναι: με τις πολλές κοπάνες χάνεις ώρες και δημιουργούνται …κενά! ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Όπως διαπίστωσες από την προσωπική σου εμπειρία το κείμενο του ημερολογίου, αν και «περιθωριακό» δεν μένει καθόλου στο περιθώριο. Ας είναι καλά ο Μεγάλος Φρντερίκο…

Ανώνυμος είπε...

Την "συνοδοιπορία" του ο Η.Κ την έκανε σαφή πέρισυ τον Δεκέμβρη γράφοντας ένα εμετικό (κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον) εναντίον του Τσίπρα στο protagon.gr, ο οποίος Τσ. είχε κληθεί να απαντήσει για τον Δεκέμβρη. Είχε γίνει ο κακός χαμός με τα σχόλια τότε, με αποκορύφωμα όσα δεν έγλειφαν τον Κανέλλη να περιμένουν κάποιο 24ωρο τον editor να τα εγκρίνει και να δημοσιευτούν όταν πια είχε περάσει η μπόρα.
έκτοτε, καθείς εφ'ω ετάχθη (με συγχωρείτε αλλά δεν ξερω πού είναι το πολυτονικό) και με άξιο μισθό υποθέτω.
λ.κ
για το περιθώριο δεν έχω λόγια.

LeftG700 είπε...

Φίλη λ.κ.,


Το protagon!... Χα! Άλλος ένας ακόμα "φάρος" που "φωτίζει" τους ιντερνετικούς δρόμους της "Αρετής"...


Τα λέμε

not_me είπε...

καλημερα,

εγω απλα εννοω οτι το γεγονος στο περιθωριο ειναι πιο σημαντικο απο το τι γραφει ο καθε μαλακας...
τιποτε αλλο.

χαιρετω

not_me είπε...

@λ.κ.

καλημερα,
το τοτε αρθρο (παιδικη χαρα τοθ τσιπρα νομιζω) στο προταγκον ηταν πραγματικα χωρις λογια...εφαγε πολυ κραξιμο τοτε!

χαιρετω

LeftG700 είπε...

Φίλε george,


Αν τα δεις ως ξεκομμένα γεγονότα, ναι, έτσι είναι. Όμως υπάρχει πάντα μια αλληλουχία γεγονότων (ή διαδικασιών και καταστάσεων).

Έτσι, υπάρχει πάντα μια σκουπιδιάρα που αλέθει ανθρώπους, αλλά υπάρχει κι ένας δρόμος που κάποιοι έστρωσαν σ' αυτή τη σκουπιδιάρα...


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

γειά σου, george,
είπαμε ;-)
θα ασχοληθούμε με την τακτική του προταγκον στο θέμα των σχολίων γιατί ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που όσα δεν είναι στη γραμμή τους δημοσιεύονται μετά από 1 ή και 2 μέρες. και πιστεύω ότι ο Η.Κ δεν είναι και αμέτοχος.
λ.κ