Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Στις γραμμές του κόμματος, ποιος δεν είναι αόμματος;


The art of [leading]


MS: [Political] action is important to the [party] —it is the ground of death and life, the path of survival and destruction, so it is imperative to examine it.

JL: The ground means the location, the place of pitched battle —gain the advantage and you live, lose the advantage and you die. Therefore [political] action is called the ground of death and life. The path means the way to adjust to the situation and establish victory —find this and you survive, lose this and you perish. Therefore it is said to be imperative to examine it. An ancient document says, «There is a way of survival, which helps and strengthens you; there is a way of destruction, which pushes you into oblivion».

LQ: First establish your plans, then prepare your equipment. This is why the [discussion] on battle follows the [discussion] on strategic assessments.

ZY: When you are spending a great deal of [effort] on a [political] operation, if [you are] out in the field too long, your [stamina] will not be enough to [keep you fit].

JL: If a [political] operation goes on for a long time without accomplishing anything, your rival will begin to get ideas.

MS: The general rule for [political action] is that it is better to keep [the labour movement] intact than to destroy it.

CC: The best victory is when the opponent surrenders of its own accord before there are any actual hostilities.

MS: To unfailingly take what you attack, attack where there is no defense. For unfailingly secure defense, defend where there is no attack.

MS: So a [political] force has no constant formation, water has no constant shape: the ability to gain victory by changing and adapting according to the opponent is called genius.

MS: Act after having made assessments. The one who first knows the measures of far and near wins —this is the rule of [political] struggle.

MS: [Where] they are fulfilled, be prepared against them; [where] they are strong, avoid them.


Η εικόνα, από το makethismovie.wordpress.com




22 σχόλια:

zalion είπε...

Let the battle begins. Let the good times roll. Let me be your leader. Don't let me down.
Τι εγινε ρε παληκαρια? Θα μεταναστευσουμε κι αρχισαμε τα μαθηματα αγγλικης ανευ διδασκαλου?

LeftG700 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
LeftG700 είπε...

Φίλε zalion,


Ok. Το ζουμί:


Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΗΓΕΙΣΑΙ

1) Η πολιτική δράση είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για ένα (αριστερό) πολιτικό κόμμα. Είναι επιτακτικό να μελετήσουμε το ζήτημα.

2) Βρήκες τον τρόπο να προσαρμόζεσαι στην εκάστοτε κατάσταση; Νικάς. Δεν τον βρήκες; Good bye lenin!

3) Πρώτα οι στρατηγικοί στόχοι, μετά οι τακτικές κινήσεις.

4) Όταν καταναλώνεις τις δυνάμεις σου, παραμένοντας υπέρ το δέον σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα εμπλοκής, στο τέλος τα φτύνεις!

5) Όταν προσπαθείς να πετύχεις έναν πολιτικό στόχο επί μακρόν και δεν καταφέρνεις τίποτε, στο τέλος οι αντίπαλοί σου αρχίζουν να «κατεβάζουν ιδέες».

6) Ο γενικός κανόνας για την πολιτική δράση είναι πως είναι καλύτερο να διατηρήσεις ανέπαφο το εργατικό κίνημα, παρά να το καταστρέψεις.

7) Η καλύτερη νίκη είναι αυτή που κερδίζεται χωρίς μάχη.

8) Για να πετύχεις πολιτικά οφέλη, κάνε επίθεση εκεί όπου δεν υπάρχει άμυνα. Για να διασφαλίσεις την αποτελεσματική άμυνα για σένα, εξασφάλισε ό,τι δεν έχει γίνει ακόμα στόχος επίθεσης.

9) Η ικανότητα να νικάς μέσω αλλαγών και προσαρμογών είναι (πολιτική) ιδιοφυία.

10) Να δρας αφού έχεις προσδιορίσει τους στόχους σου σε σχέση με την «απόσταση». Αυτός που ξέρει το μακριά και το κοντά, κερδίζει.

11) Να τους την πέφτεις εκεί που είναι ικανοποιημένοι (και επομένως εφησυχασμένοι). Εκεί που είναι δυνατοί, να την κοπανάς!


Τα λέμε

dimitris t είπε...

Νομική: Είναι αυτοί τόσο ικανοί ή εμείς τόσο μαλάκες;

LeftG700 είπε...

Φίλη Δημήτρη,


Για να τα λέμε όλα, ;-) δεν είμαστε σίγουροι ότι σε καταλάβαμε απόλυτα!

Χρειαζόμαστε κάποιο ...εξπλανέισιον!


Τα λέμε

not_me είπε...

good morning everybody !

what the fuck ? what the hell is wrong with you guys? What have you become ?
AMERICAN BAR ????

see ya !

dimitris t είπε...

Η αίσθηση που μου άφησαν τα χθεσινά της Νομικής είναι ότι για άλλη μια φορά η αριστερά φάνηκε απροετοίμαστη, χωρίς σχέδιο, χωρίς εναλλακτικές με αποτέλεσμα η επόμενη μέρα να τη βρει σε χειρότερη θέση.

Έτσι τουλάχιστον νιώθω εγώ και αναρωτιέμαι αν αυτές οι συνεχείς, ας μου επιτραπεί να πω, ήττες οφείλονται στη δική μας οργανωτική αδυναμία ή στην αποτελεσματικότητα των αντιπάλων μας. Αντιλαμβάνομαι την υστέρηση σε πόρους αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι είναι η κύρια αιτία!

Θα μου πεις το να γράφεις για αυτά σε ένα υπολογιστή είναι εύκολο, απλά τα τσιτάτα στο θέμα σου, που κάποια μου θυμίζουν αποφθέγματα του Sun Tzu, με έβαλαν σε σκέψεις…

LeftG700 είπε...

Φίλε Δημήτρη,


Προκαταβολικά σου λέμε ότι θα είμαστε οξείς και θα γίνουμε «κακά παιδιά».

Γι’ αυτή την ιστορία φορτώνουμε από τη Δευτέρα! Μα είναι δυνατόν τόση μαλακία; Είναι δυνατόν να διαχειρίζονται τις τύχες κομμάτων της Αριστεράς τόσο καμένοι εγκέφαλοι; Μα δεν μπορούν να δουν ούτε τα στοιχειώδη; Δεν μπορούν να δουν ότι τέτοιου τύπου ακτιβισμοί, αυτή τη στιγμή, με τον κόσμο να είναι απελπισμένος και με όλους τους λύκους να καραδοκούν για να εκμεταλλευτούν την απελπισία του και να την εκτρέψουν προς άλλες «πορείες» (εναντίον των οδηγών της ΕΑΣ, των φαρμακοποιών, τών μηχανικών, των μ ε τ α ν α σ τ ώ ν), δεν μπορούν να καταλάβουν πως μόνο χειρότερα θα γινόντουσαν τα πράγματα; Και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι με τέτοιες κωλοτούμπες και μ η δ έ ν αυτοκριτική, απαξιώνουν όχι τον ΣΥΝ (ή το ΚΚΕ ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή… —βάλε ό,τι θέλεις εσύ), αλλά την ίδια την ιδέα της πολιτικής οργάνωσης των εργαζομένων; Διότι σου λέει ο κόσμος: «Αυτοί είναι μαλάκες! Αυτοί δεν μπορούν να δέσουν ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών τους! Αυτοί θα με οργανώσουν; Αυτοί θα με καθοδηγήσουν; Να πάνε να γαμηθούν!».

Και παραπέρα και στο βάθος, το χειρότερο φίλε Δημήτρη, το χειρότερο και το θανατηφόρο που μας κάνει να το βουλώνουμε στις συζητήσεις και να νιώθουμε μαλάκες:

«Α υ τ ο ί θα κυβερνήσουν;».

Δυστυχώς, τα πράγματα, κατά την άποψή μας, είναι χειρότερα από όσο πιστεύεις εσύ. Δεν είναι ούτε οργανωτικές αδυναμίες ούτε έλλειψη πόρων. Υπαρκτά βέβαια αυτά, αλλά δεν είναι α υ τ ά η κύρια αιτία. Η κύρια αιτία είναι η απόλυτη αναντιστοιχία μεταξύ των θυελλωδών ανέμων που έχουν ξεσπάσει, και της μηδενικής σχεδόν ικανότητας των ηγεσιών της Αριστεράς για παραγωγή πολιτικής ικανής να συσπειρώσει όχι τους συνήθεις μαλάκες που τρέχουμε δεξιά κι αριστερά, αλλά τις εκατοντάδες χιλιάδες που βρίσκονται σε απόγνωση (και η απόγνωση είναι πολύ κακός σύμβουλος).

Και να ’ταν μόνο ο ΣΥΝ; Τι να πούμε για το ΚΚΕ που, ακόμα κι αν ανασταλούν τα «κατάλληλα» άρθρα του Συντάγματος, θα κάνουν χωριστές διαδηλώσεις και θα αρνούνται να πουν έστω και καλημέρα στους υπόλοιπους; Τι να πούμε για τις επαναστατικές φαντασιώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Τι να πούμε για τη σύγχυση που βασιλεύει στα μυαλά των εραστών της «αυτονομίας» και της «αυτοοργάνωσης»;

Γάμα τα με κεφαλαία γράμματα φίλε Δημήτρη…

Αλλά θα συνεχίσουμε!


Τα λέμε


ΥΓ Μην έχεις τύψεις για το ότι λες την άποψή σου σε έναν υπολογιστή. Ακόμα και τίποτε άλλο να μην κάνεις, θεώρησέ το ως το πρώτο βήμα. Γιατί όχι; :-)

LeftG700 είπε...

ΥΓ @dimitris t:

"[...] που κάποια μου θυμίζουν αποφθέγματα του Sun Tzu, [...]".

Ορθώς σου θυμίζουν Sun Tzu. Όλα δικά του είναι.

demetrat είπε...

ε όχι και κεφάλια της αριστεράς η ενδεκάτη συνιστώσα του σύριζα.
Και έτρεχαν οι υπόλοιπες να μάσουνε τα μπόσικα.
Μη τρελλαθούμε κι όλας.
δ

LeftG700 είπε...

Φίλη Δήμητρα,


Αν εμείς γίνουμε η 12η συνιστώσα και αύριο-μεθαύριο τρέξει ο ΣΥΝ πίσω από εμάς στο α' ή β' ζήτημα, δεν θα γίνουμε, έστω και προσωρινά, έστω και εξ αντανακλάσεως, κεφάλια της Αριστεράς; Έτσι δεν πάνε αυτά τα πράγματα; Αφού τα ξέρεις τώρα... ;-)


Τα λέμε

demetrat είπε...

όχι δεν είναι έτσι.
Πέντε ψύλλοι που επιβεβαιώνονται μεταξύ τους, ούτε είναι, ούτε θά γίνουν κεφάλια της αριστεράς.
Κι όταν καταλάβουν τα κεφάλια της αριστεράς, πως όποιος βλέπει φως και μπαίνει, δεν είναι απαραιτήτως μπροστάρης ή αριστερός ,ελπίζω να μπει μπροστά και το διαζύγιο.
δ

demetrat είπε...

κι από ό,τι φαίνεται , αυτή τη φορά το πήρανε χαμπάρι εγκαίρως.
Κεφάλια και ακέφαλα.Μέχρι και στα πισιά πέρασε η παγωμάρα.
δ

LeftG700 είπε...

Φίλη Δήμητρα,


Θα διαφωνήσουμε στο εξής καίριο:

Ο Γιαννόπουλος και οι περί αυτόν (πολλοί από τους οποίους είναι και μέλη του ΣΥΝ) επί πέντε ημέρες μιλούσε ως ΣΥΡΙΖΑ (επομένως και ΣΥΝ). Το γεγονός ότι όλοι αυτοί δεν έχουν εκλεγεί στην ηγεσία του ΣΥΝ από το τελευταίο συνέδριό του δεν έχει την παραμικρή σημασία για όσους παρακολουθούσαν τα δελτία των 8. Γι’ αυτούς, ε κ ε ί ν ο ι ήταν η ηγεσία όλες αυτές τις μέρες. Ηγέτης σε μια δεδομένη κατάσταση δεν είναι αυτός που έχει εκλεγεί. Είναι αυτός που δίνει τον τόνο στα όργανα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα όργανα ήταν η «ηγεσία» του ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ, ως οργανωμένο πολιτικό σώμα δεν υπάρχει, έτσι κι αλλιώς) . Sad but true.

“[…] κι από ό,τι φαίνεται , αυτή τη φορά το πήρανε χαμπάρι εγκαίρως».

Τι πίνετε εκεί πάνω και δεν μας δίνετε; Ο γδούπος της κωλοτούμπας ακούστηκε μέχρι κι από τις ντοματίτσες σου! ;-)


Τα λέμε

araticat είπε...

Διαφωνώ τόσο με την ανάρτηση όσο και με τον σχολιασμό σας.
Ξεκινώντας με τον δεύτερο μου κάνει εντύπωση που αυτό που κατά τη γνώμη σας φταίει είναι απλά η λάθος ηγεσία.

Δηλαδή η ηγεσία θα μας σώσει;
Ή θα παράγει την πολιτική που θα προσανατολίσει και θα φωτίσει τις απελπισμένες μάζες;

Κι αν οι μάζες είναι απελπισμένες και χαμένες από την έλλειψη στρατηγικής, ποιός θα κρίνει την πεφωτισμένη ηγεσία; οι ίδιες; με τι κριτήρια;

Όσον αφορά την ανάρτηση, πρόκειται όντως για συνταγή επιτυχίας: αρκεί να αλλάξεις τις λέξεις ας πούμε [κόμμα] [πολιτική] με τις λέξεις [επιχείρηση] [επιχειρηματική], και θα δεις την πραγμάτωση της σημερινής κουλτούρας όχι μόνο στην πολιτική επικαιρότητα, αλλά και στο ζητούμενο της κάθε σημερινής επιχείρησης που θέλει να λέγεται σοβαρή: η πολιτική είναι ίδια, τα υποκείμενα και τα πλαίσια αλλάζουν.
Από την ίδια πηγή ψωνίζουνε όλοι δηλαδή.


υγ απείχα από τις προηγούμενες συζητήσεις παρόλο που μου απευθύνατε τον λόγο στον σχολιασμό, επειδή θεώρησα και συνεχίζω να θεωρώ το κόψιμο σχολίων απαράδεκτο. Δεν το παίζω κριτής - δεν διεκδικώ το αλάνθαστο και αναμάρτητο.

demetrat είπε...

Μπορεί ο περί ού ο λόγος , να μίλαγε ως σύριζα, γιατί τον βόλευε η ομπρέλλα του,.
,Το που τον έχει τοποθετημένο τον συν και τον σύριζα, φάνηκε.
Επίσης από ό,τι είδες,μετά το πρώτο ξάφνιαζμα , η ομπρέλλα , έκλεισε εγκαίρως.
Αυτό που μου έμεινε εμένα , ως απλή τηλεθεάτρια , και από μακρυά μάλιστα, είναι πως ήρθε ο καιρός γιά το ξεδιάλεγμα.
Ούτε που θυμάμαι την φάτσα του κυριούλη που λες, και αν δεν ήξερα το όνομά του, ούτε αυτό θα θυμόμουνα.
Όσο γιά την "κωλοτούμπα",περισσότερο καλό έκανε , παρά χαρακτηρίστηκε ως τέτοια από μας.
Προφανώς , κανείς από τα κεφάλια δεν ήξερε τι του επιφύλασσε η παρέα .
Το είδαμε όλοι αυτό,(δεν το υποψιάζεται κανείς πιά ) και επιτέλους βγήκε προς τα έξω.
Απλώς τώρα εγώ περιμένω το επόμενο αποφασιστικό βήμα, χωρίς μαλακίες και σουξουμούξου μανταλάκια, γιατί ο κόσμος μας , δεν γουστάρει παραπάνω ανοησίες.

(οι ντοματίτσες μου λέφτες είναι πολύ πιό υποψιασμένες από όσο φαντάζεστε χε χε χε )
δ
δ

Β.Δ. Καργούδης είπε...

Χαίρομαι γι αυτή τη συζήτηση γιατί βλέπω να πηγαίνει ίσα στην καρδιά του προβλήματος
(ενός προβλήματος επί δεκαετίες εκκρεμούς & δυσεπίλυτου)
που δείχνει να τυρανάει τον μεν κόσμο της Αριστεράς κατά τρόπο που αναστατώνει τα τρίσβαθα της ύπαρξής του, ιδιωτικής και δημόσιας, αυτό δε που εσείς (σωστά, δεν υπάρχει κι άλλη εδώ που τα λέμε)
ονομάζετε "ηγεσία", από ελαχιστότατα έως καθόλου.
Το πράγμα έχει βέβαια την εξήγησή του:
Φυσικά και δεν οφείλεται στο χαρακτήρα ανθρώπων που θέλοντας(οι πιο πολλοί)
και μη(ελάχιστοι)
ενεπλάκησαν σε μια υπόθεση που το μπόι τους, δεν έφτανε να περάσουν ούτε κάτω από τον πήχυ των απαιτήσεών της!
Η δική μου η ματιά πάλι λέει, πως το ζόρι πάει πολύ παλιά, στα εκκρεμή που άφησε η τελική έκβαση της διάσπασης του ΚΚΕ του 1968 και των συνθηκών παρανομίας & ξενιτειάς κάτω από τις οποίες αφέθηκαν να ρυθμίσουν την έκβαση αυτή, οι λοιπόί ιδιοτελείς τριτοδιεθνιστικοί-σοβιετόδουλοι & σοβιετο-επιδοτούμενοι μουστερήδες των "αδελφών" κομμάτων, ερήμην αυτού του έρμου του κόσμου που λέγαμε που είχε (πολιτικά πάντα" τόσο "ζεσταθεί" με τις επιτεύξεις της
(μην ξεχνάμε, "κεντροαριστερής")
ΕΔΑ.
Πάντε την λοιπόν την κουβέντα
(αν φυσικά το βλέπετε κι εσείς σωστό)
προς τα εκεί, και θάχουμε τόσα να πούμε για το ΣΗΜΕΡΑ...

LeftG700 είπε...

Φίλε araticat,


Νομίζουμε ότι κάνεις ένα βασικό λάθος: ταυτίζεις την κριτική που κάνουμε για λανθασμένες στρατηγικές κινήσεις, αλλά και για άλλα επίσης σημαντικά, με την εναπόθεση των ελπίδων μας στην «κορυφή». Δεν είναι καθόλου έτσι. Απλώς, επειδή εμείς δεν έχουμε φάει το παραμύθι της «αυτονομίας» και του «αυθόρμητου» που, δήθεν, αρκούν για να δούμε φως, αλλά πιστεύουμε στην οργάνωση, και επειδή οργάνωση χωρίς καταμερισμό και πεδία ευθύνης και μηχανισμό δεν υπάρχει, δεν θα πάψουμε να ζητάμε τα ρέστα όταν ένα μ έ ρ ο ς του μηχανισμού (οι ηγεσίες) κάνει μλκς. Δεν είναι κι αυτό, η αξιολόγηση δηλαδή, ένα βασικό καθήκον για όσους δεν χαράζουν στρατηγικές αλλά καλούνται να τις υλοποιήσουν; Ηγεσίες «ελέω θεού»; Αυτά πεθάνανε!

Για την ανάρτηση έχεις δίκιο. Ναι, είναι μια «συνταγή επιτυχίας» που μπορεί να εφαρμοστεί και αλλού. So what? Θέλουμε να πούμε, γιατί είναι κακό ή ανώφελο να ξαναθυμόμαστε που και που όσα η πείρα αιώνων έχει διδάξει; (τα αποσπάσματα που παραθέσαμε είναι από το βιβλίο του Σουν Τζου, η «Τέχνη του Πολέμου»).

Τέλος, για το κόψιμο των σχολίων. Φίλε araticat, δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς όρια. Μην τρως την παραμύθα. Και οι περιορισμοί εδώ είναι ελάχιστοι. Ζητάμε το απλούστατο: να μην εκφράζεται η πολιτική διαφωνία με βρισιές (εμείς αυτοεξαιρούμαστε: κανένα υβριστικό σχόλιο προς εμάς δεν διαγράφεται). Μ’ άλλα λόγια (κι αυτό θα σε βοηθήσει να καταλάβεις την ουσία αυτού του ορίου): Να μη χρησιμοποιούνται μέσα που στην πραγματική ζωή σηματοδοτούν τη λήξη κάθε διαλόγου και, ενδεχομένως, την έναρξη κλωτσοπατινάδας!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Δήμητρα,
«Προφανώς , κανείς από τα κεφάλια δεν ήξερε τι του επιφύλασσε η παρέα».

Δεν νομίζουμε ότι είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Και η σημερινή ανάρτηση σε λίγο, θα ξεκαθαρίσει αρκετά πράγματα και θα τοποθετήσει το ζήτημα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Β.Δ.Καργούδη,


Το γενικεύεις πολύ το ζήτημα. Δεν λέμε ότι αυτό είναι κακό, βέβαια. Όμως φοβόμαστε ότι με αυτή την αναδρομή, που επ’ ουδενί ήταν μέσα στις στοχεύσεις του ποστ, χάνεται το φόκους από τα σημερινά ελλείμματα τα οποία παρουσιάζουν οι αριστερές ηγεσίες. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε Γ´ Διεθνής, ούτε σοσιαλιστικό κέντρο. Τι έχουν λοιπόν τα έρμα και ψοφάνε; Εμείς αρχίζουμε να ψυχανεμιζόμαστε το τι φταίει. Αλλά φοβόμαστε ότι κινούμεθα σε αντίθετες κατευθύνσεις από ό,τι εσύ. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει τίποτε. Γιατί, όπως έχουμε πει άπειρες φορές, θέλουμε να


τα λέμε!

Β.Δ. Καργούδης είπε...

Ενώ έχω πεί
(και εξακολουθώ να το πιστεύω)
πως εγώ τουλάχιστο στο λόγο σας διακρίνω και καθαρότητα σκέψης & σαφήνεια, και έλλειψη προκατ σχημάτων, είναι φορές που δείχνετε
(εγώ επιμένω βλέπετε να χρησιμοποιώ πληθυντικό κι' ας...)
να ψάχνετε τρόπο να μαστορέψετε τα λόγια του απέναντι, έτσι που να κολάνε σε απαντήσεις που εσείς για πάρτη σας μαστορέψατε από....πέρσι.
Ποιός είπε ότι ο κόμπος είναι σε διεθνή κέντρα και Διεθνείς;
Είπα απλά, ότι τα ζόρια δείχνουν να έρχονται από τότε που....(1968), χώρια που φαίνεται ότι σκοπεύουν
(τα ζόρια πάντα)
να πάνε ακόμα πιο μακριά.

Το κάνω ακόμα πιο φραγκοδίφραγκα, έτσι που να μην μπορείτε να απαντάτε πια σε μηδέποτε διατυπωθέντα ερωτήματα:
Το θέμα
(εννοείται των χρόνιων πολιτικών ανεπαρκειών της ηγεσίας -και όχι μόνο- της Αριστεράς, όχι να απαντήσει, αλλά ούτε στοιχειωδώς να προσλάβει τις απαιτήσεις των καιρών)
κατά τη γνώμη μου πάντα, έχει την αφετηρία του στο δρόμο που πήραν οι δυνάμεις που στοιχήθηκαν πίσω από τη διάσπαση του 68 υπό το (πολιτικά ανόητο για μένα)
λάβαρο της ανανέωσης.
Εγκαταλείφτηκε δηλαδή το καθαρότατο πολιτικό πρόταγμα, που ήταν
α) η ανατροπή στη χυδαία "εργατίστικη" αντίληψη που κυριάρχησε στο αποξενωμένο πια με την ελληνική πραγματικότητα ΚΚΕ, & εξελίχτηκε σε ακόμα πιο χυδαία πολιτική καταστολή, και
β) η σαφής αμφισβήτηση της τάχαμου "αριστερής" και στην πραγματικότητα τελείως αστήριχτης, μη-ρεαλιστικής, και στρεβλωμένης θεωρητικά & πραχτικά γραμμής του παράνομου ΚΚΕ, και η αντιστοίχησή του φορέα της Αριστεράς
(που θα μπορούσε να εκφράσει πολιτικά τις κοινωνικές δυνάμεις που στοιχίζονταν πίσω από τα σχεδόν οικουμενικού -για τα μέτρα της ελληνικής κοινωνίας- συνθήματά της)
με τα συμπεράσματα που ο καθένας έβλεπε πλέον να αναδεικνύονται πεντακάθαρα από τη λαμπρή πολιτικά πορεία των κινημάτων 56-65, που συμπυκνώνονται στο αμίμητο του Ηλιού προς τις μαύρες αντιδραστικές δυνάμεις της ποικιλώνυμης & ποικιλότροπης Δεξιάς, που τις κατονόμασε με τον κωδικό τους στο σχέδιο ΠΕΡΙΚΛΗΣ:
"ΘΑ ΣΑΣ ΤΡΕΛΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ"!
Που πάει να πει χυδαϊστί,
"θα σας πάμε γαμιόντας..."
Μήπως τώρα καταλαβαινόμαστε λίγο καλύτερα, ή για σας, το πρόβλημα εντοπίζεται απλά στην κλινική λόγου χάρη μαλακία του Λαφαζάνη πχ;

LeftG700 είπε...

Φίλε Β.Δ.Καργούδη,


Μας παρεξήγησες. Καμία πρόθεση να «μαστορέψουμε» λόγια και επιχειρήματα ή να απαντήσουμε σε ερωτήματα μηδέποτε τεθέντα, που λες κι εσύ. Υπενθυμίσαμε τη μη ύπαρξη πια «διεθνούς καθοδηγητικού κέντρου» για να πούμε το εξής απλό: αν κάποτε τα λάθη της ηγεσίας οφειλόντουσαν σε «Σοβιετοδουλεία» (λίγο «βολική» και απλουστευτική αντίληψη —για μας πάντα), σήμερα αυτό δεν υφίσταται ούτε ως πιθανή αιτία. Και κάναμε την υπενθύμιση, γιατί εσύ έκανες νύξη γι’ αυτά τα παλιά.

Και σ’ αυτό το σχόλιο όμως φίλε Καργούδη επιμένεις στα παλιά. Δεν έχουμε τίποτε με τα διδάγματα της Ιστορίας. Ίσα-ίσα. Ούτε έχουμε τίποτε εναντίον των παλιότερων γενιών (μη μας μπερδεύεις με το g700.blogspot.com). Δεν αντιμαχόμαστε γενιές εμείς. Το γεγονός ότι συχνάζουμε στου товариш Яков, δεν σημαίνει ότι έχουμε πάρει και τα χούγια ορισμένων σχολιαστών μέσα εκεί… Όμως, νομίζουμε ότι το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της δεκαετίας του ’50 και του ’60 είναι ριζικά διαφορετικό από τη σημερινή εποχή.

Τα ξέρεις από πρώτο χέρι και δεν θέλουμε να σκεφτεί κανείς τη γνωστή παροιμία με τα αμπελοχώραφα του παππού. Ωστόσο, τι σχέση έχει εκείνη η εποχή του παρακράτους και του κυνηγητού, όπου το αίτημα των αστικοδημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων ήταν πάνω-πάνω στην ατζέντα (και καλώς ήταν) με τη σημερινή της «ακμάζουσας» και «παντοδύναμης» «φιλελεύθερης δημοκρατίας» δυτικού τύπου; Και τι σχέση έχει το επίπεδο της τότε καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα με το σημερινό των ελληνικών πολυεθνικών;

Αυτό που είχε πει ο Ηλιού, πού μπορεί να εφαρμοστεί σήμερα; «Θα σας τρελάνουμε στη νομιμότητα να δεχόμαστε α δ ι α μ α ρ τ ύ ρ η τ α την εξαθλίωσή μας»;

Δεν θα αρνηθούμε ότι συχνά η Αριστερά παίρνει τον μικρόκοσμό της για κοινωνική (πλειοψηφική) πραγματικότητα. Τα «αριστερά» λάθη είναι μέσα στο πρόγραμμα (όπως και τα «δεξιά» άλλωστε…). Στο έχουμε ξαναπεί:

Έμπα στο χορό κι έλα να βοηθήσεις. Αλλά τον χορό της Αριστερά φίλε Β.Δ.Καργούδη. Όχι της «αριστερής» εκδοχής της Δεξιάς! ;-)


Τα λέμε