ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ (και το μάθαμε) στο χθεσινό «Πριν», σε μια mini βιβλιοπαρουσίαση από τον Γιώργο Λαουτάρη: Εκδόθηκε πρόσφατα ένα βιβλίο («Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική», Εκδόσεις Διάπυρον) στο οποίο 22 κοινωνικοί ακτιβιστές, μέλη διαφόρων κινημάτων, καταθέτουν τις απόψεις τους για το φαινόμενο της πολιτικής βίας. Η αφορμή η οποία τους ενέπνευσε να ασχοληθούν με αυτό το ζήτημα ήταν ο εμπρησμός, πέρυσι, της Μαρφίν, που κατέληξε στον τραγικό θάνατο τριών εργαζομένων. Όμως, στα κείμενα προσεγγίζουν το θέμα της βίας σε συνάρτηση και με άλλα γεγονότα της πρόσφατης συγκυρίας, όπως τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, ή ο θάνατος του μικρού Αφγανού, πριν από δυο χρόνια, από την αυτοσχέδια και «αδέσποτη» βόμβα. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, τα γραφόμενα του οποίου δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε, «[…] παρόλο που ο τόμος ξεκινά με τα ανθρωπιστικά ιδεώδη της μη βίας, καταλήγει εύκολα στην υπέρ-αντιδραστική τάση που ταυτίζει άκριτα και ανεδαφικά μια απελευθερωτική δυναμική εκατομμυρίων ανθρώπων, τον κομμουνισμό, με την πιο μαύρη σελίδα της πολιτικής ιστορίας, το φασισμό».
Ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι! Δεν θα ασχοληθούμε όμως σ’ αυτό το σημείωμα με το συγκεκριμένο ζήτημα. Η ταύτιση του «μαύρου και του κόκκινου ολοκληρωτισμού»[1] είναι ένα παλιό, κλασικό όπλο της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας. Ως τέτοιο, βρίσκεται σταθερά στο στόχαστρό μας, και οι ευκαιρίες δεν θα λείψουν. Άλλο θέλουμε να πούμε σήμερα.
Χαρακτηρίσαμε πριν το παιχνίδι τού «φαιοκόκκινου φασισμού» παλιό και κλασικό. Και τίποτε παλιό δεν γίνεται κλασικό, αν δεν είναι καλό. Γι’ αυτό ακριβώς, επειδή, εκτός από παλιό, είναι και καλό, δεν είναι λίγοι οι δικοί μας που έχουν φάει τη φόλα, γλύφοντας ταυτόχρονα και τα δάχτυλά τους! Πόσοι είναι δικοί μας από τους 22 του βιβλίου; Δεν έχουμε ιδέα. Δεν έχουμε διαβάσει, εννοείται, το βιβλίο, δεν ξέρουμε καν τα ονόματα όλων τους, πόσω μάλλον το βίο και την πολιτεία τους. Άρα, επ’ αυτού τσιμουδιά!
Τσιμουδιά, με μια εξαίρεση!
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ 22, είδαμε (όχι με έκπληξη) τον γνωστό και μη εξαιρετέο Θανάση Τριαρίδη. Εδώ λοιπόν επιβάλλεται να κάνουμε μια στάση.
Τι εστί Θανάσης Τριαρίδης; Αντιγράφουμε ένα απόσπασμα από το βιογραφικό του, όπως το παραθέτουν οι εκδόσεις «Δήγμα» (τα bold δικά μας):
«Ο Θανάσης Τριαρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1970. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ και έχει εργαστεί ως κειμενογράφος, επιφυλλιδογράφος, αρθρογράφος, δικηγόρος, επιμελητής εκδόσεων, σεναριογράφος ντοκιμαντέρ κ.ά. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με διάφορες εκφάνσεις του δυτικού πολιτισμού: την κλασική και μετακλασική επική αφήγηση, την τραγωδία, τις ιδεολογία της Αναγέννησης, τη δυτική ζωγραφική μέχρι τον 20ό αιώνα, την ενοποιητική αφήγηση της Δύσης, την πορνογραφία καθώς και με άλλα θέματα λογοτεχνίας και αισθητικής. Υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού Τα Ποταμόπλοια (1990-1992) και σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού Mauve (2003-2006), ενώ από το 2007 οργανώνει στη Θεσσαλονίκη κύκλους σεμιναρίων με θέματα δυτικού πολιτισμού. Το 2008 έφτιαξε τις εκτός εμπορίου εκδόσεις γκάβλα και το 2009 τις εκδόσεις δήγμα.
Στα χρόνια 1996-2001 υπήρξε ακτιβιστής του Δικτύου DROM για τα κοινωνικά δικαιώματα των Τσιγγάνων, ενώ από το 1996 συμμετείχε ενεργά στη δημιουργία του Δικτύου Εθελοντών Δοτών Αιμοπεταλίων Θεσσαλονίκης. Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε πολλές εφημερίδες, περιοδικά και δικτυακούς τόπους. Το καλοκαίρι του 2005 διέκοψε τη 18μηνη συνεργασία του με την εφημερίδα Μακεδονία της Κυριακής όταν η τελευταία αρνήθηκε να δημοσιεύσει το κείμενό του που αφορούσε την κομμένη μακεδονική γλώσσα και την αναγκαιότητα διδασκαλίας της στα σχολεία. Στα χρόνια 2005-2008 δημιούργησε και συντόνισε τη σειρά Αντιρρήσεις στις εκδόσεις «τυπωθήτω», όπου εκδόθηκαν συνολικά έξι βιβλία. Από το καλοκαίρι του 2009 είναι αρνητής εφεδρικής στράτευσης και αντιρρησίας συνείδησης. Έχει γράψει πολλά κείμενα ενάντια στα έθνη, τις θρησκείες, τους ολοκληρωτισμούς, τους κοσμοδιορθωτισμούς και τον ανθρωποδιορθωτισμό, το ρατσισμό και κάθε μορφή ατομικής και συλλογικής βίας».
Αυτά σύμφωνα με τον εκδοτικό οίκο. Για μας είναι, να το πούμε συνοπτικά, ένα …εκτροχιασμένο τρένο[2]! Αυτό τουλάχιστον το συμπέρασμα έχουμε βγάλει από κάποια λογοτεχνικά κείμενά του που έχουμε διαβάσει στην ιστοσελίδα του, καθώς και από κάποια πολιτικά, δημοσιευμένα εδώ κι εκεί. Από τα τελευταία, μακράν «κορυφαία περίπτωση» θεωρούμε μια ανάλυση του Εθνικού Ύμνου, όπου κατακεραύνωνε τον Σολωμό, επειδή ο τρόπος που περιγράφει τη σφαγή της Τριπολιτσάς, μετά την άλωσή της από τους επαναστατημένους Έλληνες, έκανε (κατά το εκτροχιασμένο του μυαλό) μπαμ ότι η σφαγή τού είχε προκαλέσει …ηδονή[3]!
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ αμφιβολία ότι πολλοί δικοί μας θεωρούν σύντροφο τον Θανάση Τριαρίδη. Σύντροφο και κολλητάρι! Είναι αυτοί που από όλα όσα τον χαρακτηρίζουν ιδεολογικά, όπως περιγράφονται παραπάνω, στο βιογραφικό του, δεν έχουν μάτια παρά μόνο για τον «αντιεθνικισμό» του και τον αθεϊσμό του. (Ίσως γιατί και οι ίδιοι δεν έχουν μυαλό παρά μόνο για τα ίδια ζητήματα, αφού τα «άλλα», τα σοβαρά, κάνουν τζιζ…).
Θα τους διευκόλυνε κάπως να τους δώσουμε λίγο πιο συγκεκριμένα[4] να καταλάβουν και ορισμένες άλλες πλευρές των ιδεολογικοπολιτικών του προσανατολισμών; Δεν είμαστε και πολύ αισιόδοξοι, αλλά την προσπάθεια θα την κάνουμε.
Γράφει λοιπόν για την Οκτωβριανή Επανάσταση ο καλός μας «αντιεθνικιστής» και συνεπής άθεος Θανάσης Τριαρίδης στο δικό του κείμενο, από το βιβλίο που προαναφέραμε, τα εξής «οραία» (μεταξύ άλλων «ορέων», φανταζόμαστε):
«[Το] κομμουνιστικό πραξικόπημα του Οκτωβρίου 1917 που οδήγησε σε έναν από τους πιο απάνθρωπους ολοκληρωτισμούς της ιστορίας».
ΙΔΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ο «αντιεθνικιστής» Τριαρίδης! «Αντιεθνικιστής» ναι. Αλλά όχι διεθνιστής. Και οπωσδήποτε όχι σύντροφος, όχι δικός μας. Και γι’ αυτό ακριβώς του δίνουν το ένα βήμα μετά το άλλο σε διάφορα «ευαγή» ιδρύματα «ενημέρωσης»[5]! Και γι’ αυτό συζητά από κοινού με τον φόλα φιλελεύθερο (αλλά και φίλο των …αναρχικών!) Νίκο Δήμου σε διαδικτυακές εκδηλώσεις τύπου «Ενάντια στους εθνικισμούς, τις θρησκείες και τον κοσμοδιορθωτισμό»!
«ΦΑΤΕ» ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ, αγαπητοί σύντροφοι Αόμματε και Στενόμυαλε, τον «αντιεθνικιστή» σας Τριαρίδη. «Φάτε» τον, και να τον χαίρεστε! Κι όταν μπορέσετε να καταλάβετε τα στοιχειώδη που θέλει να πει αυτό το post, και τα οποία φροντίσαμε να σας τα κάνουμε και εικόνα (δεν λένε ότι οι εικόνες βοηθούν τη μάθηση;), γράψτε μας.
Αλλά βιαστείτε!
Γιατί, αν δεν μάθετε εγκαίρως ότι δεν έχει σημασία μόνο το τι λέει κάποιος, αλλά και ποιος είναι αυτός ο κάποιος, πού το λέει, πώς το λέει, πότε το λέει και γιατί το λέει, σας βλέπουμε οσονούπω σε κάνα κοινό πάνελ μαζί του.
Μαζί του, και μαζί με τον Πάσχο, τον Γεωργελέ, τη Σώτη και τον Νίκο Δήμου!
[1] Η πλάκα είναι ότι πολλοί από τους φανατικούς οπαδούς αυτής της θεωρίας αποδεικνύονται, ταυτόχρονα, και σφοδροί επικριτές τής συχνά ατελέσφορης (αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα) προσέγγισης, που συμπυκνώνεται στην παροιμιώδη πια φράση «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»!...
[2] Τι διάολο! Το ’χει η πόλη; Ή τρελά φορτηγά θα βγάζει, ή εκτροχιασμένα τρένα; ;-)
[3] Μια από τις μεγαλύτερες «αποδείξεις» ήταν η φράση του Σολωμού «σωθικά λαχταριστά». Λίγο ακόμα και θα τον έβγαζε κανίβαλο!
[4] Πιο συγκεκριμένα, γιατί αυτό το ότι «έχει γράψει ενάντια στους ολοκληρωτισμούς», είναι λίγο ομιχλώδες και φλου. Άσε που μπορεί να τους παραπλανήσει, μια και, ίσως, θεωρήσουν ότι εδώ φωτογραφίζεται ο «σταλινισμός» (κι αυτοί, ως γνωστόν, είναι φανατικοί «αντισταλινικοί» —our ass!)
[5] Εμ τι, σ’ εμάς θα έδιναν βήμα; Εμείς, το πολύ-πολύ να ελπίζουμε να γράψει για μας καμιά αριστερή εφημερίδα. Κι ας γράψει κι ότι είμαστε «αμετροεπείς» ή ότι «πολλοί είναι εκείνοι που ρωτούν για το ποιόν μας», βρε αδερφέ! ;-)
Η photo, από το montanaheritageproject.org
29 σχόλια:
Αυτός ο Τριαρίδης τα βάζει με το ΣΟΛΩΜΟ, τον Εθνικό ΥΜΝΟ και το ΚΟΜΜΑ, ΑΙΣΧΟΣ, Όταν θα νικήσετε, (ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ, όπως είπε και το ΕΑΜ) να τον στείλετε στα ΓΚΟΥΛΑΓΚ για να αποδειχτεί ότι άλλο Κομμουνισμός και άλλο φασισμός, επιτέλους
Λέφτηδες
οδηγίες για το πως στήνεται ένα Γκουλαγκ - στρατόπεδο συγκέντρωσης , σύμφωνα με τη προτροπή του ανωτέρω ανωνύμου , να αναζητήσετε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Στας ενδόξους δέλτους της ιστορίας του πολέμου των Μπόερς και το κο Σέσιλ Ρόουντς. Υπήρξαν όλοι αυτοί φωστήρες και φάροι άσβεστοι της αστικής δημοκρατίας... μη χέσω πρωί πρωί :)
Γιάκοβ
ΥΓ Λαχταριστός πάντα αν και γέρων
Δηλαδή φίλε ανώνυμε με το που θα κάνει κάποιος αριστερός κριτική σε ένα πρόσωπο σημαίνει ότι το προορίζει αυτόματα για γκούλαγκ, δεν υπάρχει τίποτε το ενδιάμεσο!
Παιδιά μπράβο, θέτετε ένα πολύ σημαντικό θέμα.
Λίγοι είναι οι αριστεροί που βλέπουν πως στις μέρες μας η αστική τάξη είναι τόσο άθεα και αντεθνικιστή όσο και η αριστερά, για να μην πω περισσότερο και από την αριστερά, μια η αυξημένη ισχύς της τη κάνει να θέλει να αποτινάξει τους συνεργάτες - άχρηστα βαρίδια- του παρελθόντος της.
Αλλωστε είναι σίγουρη πως όταν τους χρειαστεί θα τους έχει πάλι στο πλευρό της.
Τι ήτανε τα γκουλάγκ, ξέρει κάποιος στ αλήθεια;
Ποιούς "φιλοξενούσανε", τι γινότανε, πόσα απ αυτά είχαν ποινικούς και κυρίως κυρίως, αν και πόσοι απ τους "ένοικους" δικαίως βρίσκονταν εκεί;
Λόγου χάριν, σε ποιόν αν του δινότανε ευκαιρία, δεν θάχωνε σε κάποιο από δαύτα μερικούς μερικούς σήμερα;
Λέω γω τώρα, έτσι κουβέντα να γίνεται...
mbiker
H μεγαλο-αστική τάξη είναι κοσμοπολίτικη, η μικρο-αστική με τον Εθνικισμό και η εργατική με τον Διεθνισμό.Διαλέχτε το στρατόπεδό σας.
Η τάξη που κρατάει στα χέρια της το μέλλον είναι Διεθνίστρια.
Και όποιος φτιάχνει αγιογραφίες της εργατικής τάξης και μετά τα εκτοξεύει με μορφή τσιτάτου τρέφει θλιβερές αυταπάτες.
Προτού λοιπόν διαλέξουν στρατόπεδο οι Λέφτηδες μάλλον θα έπρεπε να διαλέξει η ίδια η εργατική τάξη. Ας πάψουμε επιτέλους να θεωρούμε δεδομένο πως το προλεταριάτο (το ποιο;) έχει αγκαλιάσει το διεθνισμό και την αριστερά. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ θα έπρεπε να φυτοζωούν. Δυστυχώς όμως η εργατική τάξη (ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της)ερωτοτροπεί ασύστολα με τον εθνικισμό στη χυδαιότερη μορφή του.
Ας σταματήσουμε επιτέλους τις ωραιοποιήσεις της εργατικής τάξης. Δεν είναι αλάθητη. Ούτε και επιλέγει αυτόματα ό,τι βρίσκεται αριστερά. Μια χαρά πελατάκι της κάθε δεξιάντζας γίνεται, δεκαετίες τώρα.
Kάποιοι από τους λόγους αναλύονται στο αμέσως προηγούμενο ποστ.
Ανώνυμε φίλε,
Δεν μπορούμε να ξέρουμε βέβαια αν παρακολουθείς τι γράφουμε και τι συζητάμε εδώ με όσους περνάνε και τα λέμε ή τώρα μας ανακάλυψες. Αν συμβαίνει το πρώτο, για να τα λέμε όλα, μάλλον δεν έχεις καταλάβει Χριστό από τις απόψεις μας. Αν συμβαίνει το δεύτερο, μάλλον βιάζεσαι να βγάζεις συμπεράσματα. Εν πάση περιπτώσει θα σου εξηγήσουμε μερικά πράγματα με την ελπίδα ότι θα τα κατανοήσεις.
Εμείς φίλε δεν έχουμε καμιά εξουσία. Ούτε στην πραγματική ζωή, ούτε στο διαδίκτυο. Ούτε κεντρικοεπιτροπάριοι είμαστε, ούτε στελεχάρες, ούτε τίποτε επιφανείς που βγήκαν στο διαδίκτυο και μιλάνε «επώνυμα» και επηρεάζουν κόσμο. Είμαστε μια παρέα κι έχουμε απλώς ένα μπλογκ. Το ότι έχουμε ένα μπλογκ μας βγάζει λίγο από την αφάνεια. Γιατί από εκεί που δεν μας ήξερε ούτε η μάνα μας, αποκτήσαμε μια μικροεξουσία. Ποια; Το μπλογκ!
Για το πώς θα πολιτευθούμε όταν θα έρθει η Αριστερά στα πράγματα (λέμε τώρα!...) ούτε εσύ μπορείς να αποδείξεις κάτι, ούτε εμείς. Ανήκει στη σφαίρα του θα. Επομένως, όταν θα, τότε θα ξέρουμε και πώς θα εξελιχτούν τα πράγματα. Πάει αυτό. Υπάρχει όμως το άλλο.
Μπορείς να πάρεις μια ιδέα για το πώς προσεγγίζουμε την εξουσία από το πώς χειριζόμαστε αυτή τη μικροεξουσία που έχουμε τώρα. Το μπλογκ δηλαδή.
Μάθε λοιπόν ότι εδώ τα μικρόφωνα είναι πάντα ανοιχτά και παίρνει όποιος θέλει το λόγο και είναι ελεύθερος να λέει ό,τι θέλει. Αν έχει μάλιστα και πολύ άχτι μπορεί και να βρίσει (με την προϋπόθεση ότι θα βρίσει μόνο εμάς). Ό,τι και να πεις (χωρίς βρισιές προς άλλους ή αποκαλύψεις προσωπικών στοιχείων), κανείς δεν πρόκειται να πειράξει το σχόλιό σου. Θα μείνει εδώ να το διαβάζει όποιος έρχεται.
Σου δείχνουν όλα αυτά ότι αν ζούσαμε στη δεκαετία του ’30 στη Σοβιετική Ρωσία θα ήμασταν από αυτούς που θα στέλναμε τον κόσμο στα γκουλάγκ; Εμείς νομίζουμε ότι το αντίθετο θα ήταν πιο πιθανό να συμβεί. Να στείλουν δηλαδή εμάς σε γκουλάγκ! Αυτό το συμπέρασμα βγάζουμε τουλάχιστον, όταν σκεφτόμαστε κάποια περιστατικά.
Ας πούμε: Όταν σκεφτόμαστε ότι είμαστε κομμένοι ή ανεπιθύμητοι σε κάποια «αντισταλινικότατα» μπλογκς εκ των οποίων δεν μπορούμε να μη ξεχωρίσουμε το μπλογκ ενός κεντρικοεπιτροπάριου της ΔΗΜΑΡ και το μπλογκ ενός παρ’ όλίγο κεντρικοεπιτροπάριου της ΔΗΜΑΡ. (Φυσικά, αυτό δεν έχει εμποδίσει έναν άλλο φίλο της ΔΗΜΑΡ να μας εκτιμά και να μας έχει προστατεύσει στο δικό του μπλογκ, κι ο οποίος, όπως τον κόβουμε, δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να γίνει κάποτε κεντρικοεπιτροπάριος της ΔΗΜΑΡ —όπως κι εμείς δεν έχουμε την παραμικρή ελπίδα να γίνουμε αλλού. Δεν πειράζει, έχουμε τη δική του εκτίμηση κι εκείνος έχει τη δική μας. Κι αυτό είναι κάτι μεγαλύτερης αξίας από κάποια θέση κεντρικοεπιτροπάριου, ακριβώς γιατί αποδεικνύει ότι είμαστε κι εμείς ανάμεσα σ’ εκείνους που δεν τσιγκουνεύονται να εκτιμούν ανθρώπους με τους οποίους διαφωνούν πολιτικά).
Αυτά (και άλλα) σκεφτόμαστε λοιπόν και σου λέμε ότι αν ζούσαμε στη δεκαετία του ’30, κι εσύ κι εμείς και όλοι όσοι συχνάζουν εδώ, δεν ξέρουμε αν θα κατέληγες σε γκουλάγκ, αλλά, αν κατέληγες, το πιθανότερο είναι ότι εμείς και κάποιοι άλλοι «σταλινικοί» από εδώ θα είχαμε προηγηθεί και θα σε υποδεχόμασταν και θα σε βοηθούσαμε τις πρώτες μέρες να βολευτείς. Αν ξέρεις από βέσπα (ιστορία), θα ξέρεις βέβαια ότι τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν και πολύ διαφορετικά στην πραγματικότητα…
Τώρα για ην ουσία του ποστ. Φίλε μας, κι εδώ δεν κατάλαβες Χριστό! Δεν υπερασπιστήκαμε κανένα Σολωμό και κανένα Εθνικό Ύμνο. Υπερασπιστήκαμε τη στοιχειώδη λογική. Και δεν κάναμε κριτική στον Τριαρίδη. Στους δικούς μας, τους Αόμματους και Στενόμυαλους κάναμε.
Αλλά, μια και το ’φερε η κουβέντα:
Αλήθεια, εσύ τι είσαι, δικός μας ή «φιλελεύθερος» (έστω και του «αναρχοφιλελεύθερου ρεύματος);
Τα λέμε
Товариш Яков Федотович Павлов,
Σέσιλ Ρόουντς; Δεν το ξέραμε αυτό το κουμάσι. Θα γκουγκλιάσουμε να δούμε.
Και μη μας συγχύζεσαι! Εσύ τουλάχιστον τα έχεις λουστεί αυτά από παλιά και, ως έμπειρος, δεν πρέπει να μασάς! ;-)
Увидимся
Φίλε dimitris t,
Εντάξει, είναι κάτι που θα πρέπει να το συνηθίσουμε, είναι παλιό κόλπο: σε αναπαριστώ ως δράκο για να είμαι νομιμοποιημένος όταν σε καρφώσω (παλιότερα, όταν σε στήσω στα έξι μέτρα…).
Το δεύτερο σχόλιό σου… τουέλβ πόιντς! (μια κι έχουμε και τη γιουροβίσιον… ;-) ).
Τα λέμε
Φίλε mbiker,
Για να τα λέμε όλα, καήκανε πολλά-πολλά χλωρά μαζί με τα ξερά… Πρέπει να αντιμετωπίσουμε με γενναιότητα την αλήθεια και να δώσουμε όρκο ότι αν ποτέ στις μέρες μας βρεθούμε σε θέση οδηγού δεν θα επιτρέψουμε ποτέ παρόμοιες καταστάσεις. Κι όσο για το τι κάνουμε τώρα, το καλύτερο νομίζουμε είναι να δίνουμε έμπρακτα δείγματα από στις συζητήσεις ή τις συμπεριφορές που να δείχνουν ότι πήραμε κάποια μαθήματα από την κυρά-Ιστορία…
Τα λέμε
Φίλε Μάρκο,
Η bernardina, αμέσως κάτω από εσένα, τα είπε λίγο «θυμωμένα» (είναι «εύφλεκτη», όχι όμως κακοπροαίρετη ή κακόπιστη). Αλλά, νομίζουμε, ότι τα είπε σωστά. Είναι πράγματα που έχουν συμβεί όλα αυτά και πρέπει να τα σκεφτόμαστε και να τα αναλύουμε διαρκώς.
Τα λέμε
Γειά σου bernardina... φλογερή! ;-)
Όχι ρε γμτ το δεκατριάρι πάλι!
"Στους επτά γιατρούς του νοσοκομείου ΚΑΤ, που αποφάσισαν τη νοσηλεία των Kεντέρη-Θάνου, οι δικαστές επέβαλαν ποινές φυλάκισης από έξι έως οκτώ μήνες".
Είμαι λοιπόν περίεργος να δω τι ποινή θα επιβάλει ο Σύλλογος Νοσοκομειακών γιατρών στους κυρίους αυτούς που με τόση ευκολία έκαναν μια τόσο απαξιωτική για το ιατρικό λειτούργημα πράξη.
Θα ήμουν κακόπστος αν στοιχιμάτιζα πως η υποθεση θα θαφτεί συνδικαλιστικά;
Κι όμως αυτές οι ιατρικές συμπεριφορές, που εδώ δικαιολογούνται με το πατριωτικό ιδανικό των καταστροφικων Ολυμπιακών μας αγώνων (το δικαστήριο αναγνώρισε μη ταπεινά κίνητρα στους γιατρούς !!!), αύριο θα δώσουν κακέκτυπα του Ιππποκράτη που θα γνωματεύουν ή θα νοσηλεύουν κατά πως η Αστυνομία ή η κυβέρνηση θέλει σε κρίσιμες υποθέσεις.
Ο εθνικισμός που ανοίγει την Κερκόπορτα στις ακροδεξιές ιδεοληψίες και παράγει ρατσισμό, φυλετικό μίσος, υπερεξοπλισμούς που γονατίζουν όσο τίποτα άλλο την οικονομία και πατριώτες υπουργούς που αγοράζουν μέγαρα και παντρεύονται μικρούλες σε ακριβά ξενοδοχεία, θα έπρεπε να είναι στο στόχαστρο της Αριστεράς.
Αντί γι'αυτό η αριστερή αστυνομία πολιτικών ηθών, βγάζει το μικροσκόπιο και εξετάζει χαιρέκακα με χωροφυλακίστικο σχολαστικισμό κάθε (μπορεί υπαρκτό) ψεγάδι ή έστω υπερβολή των αντιεθνικιστών και μετά το βάζει στο μεγεθυντικό φακό της.
Θα μπορούσε όμως να υπάρξει σοβαρή και νηφάλια κριτική στις υπερβολές που ακούστηκαν όντως, σε μια εκδήλωση την οποία παρακολούθησα και διαπίστωσα τη δική της υποβόσκουσα ή υποσυνείδητη τάση, μάλλον άθελά της, να εξισώσει τη βία του αμυνόμενου και του επιτιθέμενου.
Βλέπετε στην Ελλάδα εύκολα δαιμονοποιείται ο αντίπαλος και επιλέγονται οι παράλληλοι ποδοσφαιρικοί μονόλογοι μεταξύ ομάδων που θα έπρεπε να συνδιαλέγονται εποικοδομητικά.
Λασκ.
@Ανώνυμο-Λασκ. (11 Μαΐου 2011 8:27 π.μ.):
Το πλήρες όνομα κάποιου άλλου ήταν Μποντ. Τζέημς Μποντ.
Το δικό σου (μήπως) είναι Λασκαράτος; Αναγνώστης Λασκαράτος; ;-)
Τα λέμε
Συνήθως όταν σχολιάζω αλλού βάζω το μισό όνομα.
Δεν χρειάζεται να είστε ντετέκτιβ.
Είναι φανερό στους διαχειριστές του μπλογκ ποιός σχολιάζει.
Λ.
Επιμένω! Διαλέχτε το στρατόπεδό σας.
Με την εργατική τάξη ή τους άλλους.
-Δεν πιανει εσας Λέφτηδες γιατί το στίγμα του μπλογκ είναι ξεκάθαρο-
@ markos
Μα ακριβώς εδώ είναι το θέμα, πάνε να μας πείσουν ότι η εργατική τάξη και οι «άλλοι» είναι στο ίδιο μπλοκ και το μόνο πρόβλημα είναι το παπαδαριό και η ακροδεξιά.
Φίλοι Λεφτ, για να είμαι δίκαιος πρέπει να πω πως ποτέ μήνυμα μου δεν λογοκρίθηκε σε μπλογκ μελών της ΔΑ ή παλαιοτέρα στο επίσημο της ΑΠ, ούτε καν όταν έγραψα κάτι ψιλά «γαλλικά».
Αντίθετα κάποιοι της «γνήσιας» αριστεράς λογοκρίνουν και μάλιστα πριν την δημοσίευση. Όταν δε τους ρωτήσεις τι έγινε με το μήνυμα κάνουν την πάπια (classic)!
Φίλε Λασκαράτε,
Κατ’ αρχήν, δυο λόγια επί της διαδικασίας. Μας φαίνεται ότι παρεξήγησες τα λόγια μας και τις προθέσεις μας. Όταν χθες είδα το σχόλιό σου, σε κατάσταση μεταξύ καφέ στο πόδι και αναχώρησης για την πορεία, ήμουν σχεδόν 100% σίγουρος ότι ήσουν εσύ. Θέλησα να το επιβεβαιώσω με το πρώτο αστείο που μου ήρθε στο νου. Μπορεί να μην ήταν το πιο επιτυχημένο, μπορεί να ήταν και «κρυάδα»; Ό,τι πεις. Σύμφωνοι. Αλλά ήταν το πρώτο που μου ήρθε κι επειδή βιαζόμουνα το ποστάρισα. Δεν υπέκρυπτε όμως καμιά ντετεκτιβίστικη διάθεση. (Έχουμε και ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα γιατί έχουν υπάρξει κάμποσες περιπτώσεις ντετεκτιβίστικης διάθεσης απέναντί μας). Σε διαβεβαιώνουμε λοιπόν ότι ήταν ένα αστείο. Κουτσό, στραβό, ή ανάποδο αν θες, αλλά αστείο. Αυτό εξ άλλου δείχνει (δυστυχώς για μας, δεν αποδεικνύει κιόλας) και το ματάκι που σου κλείσαμε. Πάει αυτό. Πάμε στην ουσία.
Φίλε Λασκαράτε, υπάρχουν πολλά προβληματικά σημεία στο σχόλιό σου. Πρώτα-πρώτα: το περιστατικό με τους γιατρούς του ΚΑΤ.
Γιατί το επικαλείσαι; Ως παράδειγμα εθνικισμού; Για να το δούμε.
Τι εστί εθνικισμός; Αν ανοίξεις ένα οποιοδήποτε πανεπιστημιακό σύγγραμμα, που όχι αναλύει, αλλά απλώς εισάγει στο ζήτημα, θα πήξεις στους ορισμούς, τις κατηγορίες και στα διαφορετικά πρόσημα που παίρνει η λέξη. Εσύ πώς ακριβώς το εννοείς όταν διακρίνεις εθνικισμό στην κίνηση των γιατρών να καλύψουν τον Κεντέρη και τη Θάνου; Να μη μπλέξουμε με ορισμούς. Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Είναι υποχρεωτικό να πρόκειται για τη μορφή εκείνη του εθνικισμού που καταλήγει στην πεποίθηση ότι «πρέπει να καλύπτουμε τους δικούς μας αφού εκ φύσεως (ή εκ Θεού) είναι ανώτεροι από τους ξένους και άρα δικαιούνται ιδιαίτερης μεταχείρισης.»; Δεν μπορεί να είναι η μορφή του εθνικισμού που λέει: «Ρε παιδιά, τι συζητάμε τώρα; Εδώ οι Αμερικανοί έχουν ‘‘εξαφανίσει’’ όλη την ομάδα τους! Κάντε εισαγωγή στα παιδιά και μη το ψειρίζετε.»; Μπορεί. Διακρίνεις κάποια διαφορά στα δυο παραδείγματα; Απ’ όσο έχουμε καταλάβει τις απόψεις σου (μπορεί να κάνουμε και λάθος) εκτιμούμε πως όχι, δεν βλέπεις. Για σένα, μάλλον, «ο εθνικισμός οποιασδήποτε απόχρωσης πρέπει να πατάσσεται ανηλεώς». Εδώ διαφωνούμε. Γιατί ένας από τους ορισμούς του εθνικισμού είναι και το αίσθημα της από κοινού ένταξης σε μια συλλογικότητα προσδιορισμένη εν τόπω και χρόνω και διαμορφωμένη μέσα από μια ιστορική διαδρομή. Και η από κοινού ένταξη δημιουργεί αισθήματα κοινότητας. Δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε εθνικισμό αυτά τα αισθήματα κοινότητας, που οδήγησαν στην κάλυψη, χωρίς να ορίσουμε ρητά και τις διαφορετικές αποχρώσεις που παίρνει η συγκεκριμένη λέξη στη συγκεκριμένη περίπτωση από αυτήν που έχει στα χείλη ενός ακροδεξιού. Το αντίθετο μας φαίνεται καραμπινάτος δογματισμός.
Μένουμε στους γιατρούς, αλλά πάμε σε ένα άλλο σημείο που μας έκανε εντύπωση. Γράφεις κάπου:
«[…] (το δικαστήριο αναγνώρισε μη ταπεινά κίνητρα στους γιατρούς !!!) […].
Για μισό λεπτό, φίλε Λασκαράτε, για μισό λεπτό. Δεν ξέρεις ότι ακόμα και σε περιπτώσεις φόνου υπάρχουν «μη ταπεινά κίνητρα»; (Τι είναι τα διάφορα ελαφρυντικά που ορίζει ο νόμος;). Γιατί κοτσάρεις τρία θαυμαστικά; Γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση είσαι τόσο άτεγκτος, όταν, ακόμα και στην περίπτωση της βίας, αναγνωρίζεις μη ταπεινά κίνητρα —εσύ ο ίδιος!— αφού αρνείσαι την εξίσωση μεταξύ της βίας «του αμυνόμενου και του επιτιθέμενου»; Κι έπειτα, πώς παραγνωρίζεις τη διαφορά μεταξύ της περίπτωσης να κάλυψαν οι γιατροί το «δίδυμο» επειδή ήταν «δικοί τους», συμπατριώτες δηλαδή, και της περίπτωσης να το έκαναν ζητώντας σε αντάλλαγμα (και σε χρήμα) τη μάνα τους και τον πατέρα τους; Δεν βλέπεις καμία διαφορά σε όλα αυτά; Φοβόμαστε πως όχι. Έτσι δείχνουν τα λόγια σου τουλάχιστον. Κι έτσι την πατάς. Τι συνέπειες έχει αυτό; Έχει την εξής και σημαντικά επιζήμια συνέπεια:
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Γιγαντώνοντας το πρόβλημα (επειδή τσουβαλιάζεις όλες τις αποχρώσεις του εθνικισμού στην κυρίαρχη έννοια με την οποία χρησιμοποιείται στον καθημερινό λόγο, αυτήν του ακροδεξιού ή και ανοιχτά φασιστικού εθνικισμού), καταλήγεις να ανάγεις τον αντιεθνικιστικό αγώνα σε υπ’ αρ. 1 στόχο και να ξεχνάς τον ταξικό. Και η Αριστερά δεν είναι γενικώς και αορίστως αντιεθνικιστική, επειδή αυτό επιτάσσει ο ανθρωπισμός, τα ανθρώπινα δικαιώματα, κ.λπ., κ.λπ. Η Αριστερά είναι αντιεθνικιστική, πρωτίστως επειδή είναι μεροληπτικά ταξική! Αυτά τα δυο είναι διαλεκτικά δεμένα και όταν τα βλέπουμε χωριστά, βγάζουμε τα ματάκια μας!
Συνεχίζουμε με την κριτική σου στην ανάρτηση.
Μας επικρίνεις ότι εγκαταλείπουμε τον αντιεθνικιστικό αγώνα κι ότι αντί γι’ αυτό λειτουργούμε ως «η αριστερή αστυνομία πολιτικών ηθών, [που] βγάζει το μικροσκόπιο και εξετάζει χαιρέκακα με χωροφυλακίστικο σχολαστικισμό κάθε (μπορεί υπαρκτό) ψεγάδι ή έστω υπερβολή των αντιεθνικιστών και μετά το βάζει στο μεγεθυντικό φακό της». Μάλιστα.
Γιατί εγκαταλείπουμε τον αντιεθνικιστικό αγώνα, φίλε Λασκαράτε; Επειδή δεν παίρνουμε αποστάσεις από «αντιεθνικιστές» τύπου Τριαρίδη; Επειδή δεν φωνάζουμε «ζήτω και όπα του Τριαρίδη», αλλά, αντίθετα, τον αποκαλούμε «εκτροχιασμένο τρένο»;
Θα συρθεί δηλαδή η αριστερά πίσω από τον κάθε σαλεμένο που υποστηρίζει ότι ο Σολωμός ηδονιζόταν να περιγράφει τη σφαγή της Τριπολιτσάς ή που λέει (με καμάρι) «είμαι ελληνόγλωσσος Σαλονικιός, άεθνος, άθρησκος και άπατρις»; Αυτές τις παπαριές πρέπει να υποστηρίζει και η Αριστερά; Έτσι θα αντιπαλέψει τον εθνικισμό ή έτσι, με τη βοήθεια και της φτώχιας, θα τον γιγαντώσει για να μας πνίξει όλους;
Εμάς, φίλε Λασκαράτε, δεν μας τα ’μαθαν έτσι. Δεν μας είπαν ποτέ ότι η Αριστερά είναι αεθνική. Μας είπαν ότι είναι διεθνιστική. Μας τα έχουν πει στραβά; Οπότε πρέπει να ποζάρουμε δίπλα-δίπλα με τον Τριαρίδη σε αναμνηστική «αντιεθνικιστική» φωτογραφία;
Δεν θα μπορέσουμε. Δεν θα συρθούμε πίσω από τον κάθε Τριαρίδη ούτε θα κλάψουμε στην ποδιά της κάθε Μαρίας (της Ρεπούση), όπως ένα μεγάλο τμήμα της Αριστεράς (ευτυχώς που βρέθηκε κι ο Μαργαρίτης και κάνα δυο άλλοι και σώσαμε τα προσχήματα τότε…). Γιατί τότε δεν θα κάνουμε αντιεθνικιστικό αγώνα, αλλά «αντιεθνικιστικό». Πα να πει: θα τρέφουμε κι εμείς το θεριό, έχοντας μάλιστα και την ιδέα ότι το καρφώνουμε! Να λείπει το βύσσινο! Εξ άλλου είναι κάμποσοι οι δικοί μας που το κάνουν. Άσε να βαστάει και κανένας τα μπόσικα!... ;-)
Ένα άλλο σημείο, το οποίο, για να τα λέμε όλα, μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση.
Χρειάζεται μικροσκόπιο(!) ένας αριστερός για να προσέξει ότι ο Τριαρίδης αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας την Οκτωβριανή «έφοδο στον ουρανό»; Εκεί φτάσαμε, φίλε Λασκαράτε;;; Να μας επικρίνει ένας αυτοπροσδιοριζόμενος επίσης ως αριστερός ότι διυλίζουμε τον κώνωπα, και μάλιστα με «χωροφυλακίστικο σχολαστικισμό», όταν ο «κώνωπας» είναι ο …Οκτώβρης του ’17;;; Ειλικρινά, πέφτουμε απ’ τα σύννεφα και, φοβόμαστε, όχι στα μαλακά…
Τέλος (και least, γιατί τα πρόσωπά μας δεν έχουν και καμιά μεγάλη σημασία):
Ώστε «αστυνομία πολιτικών ηθών»; Και «χωροφύλακες»; Συνειδητοποιείς άραγε πόσο άδικες είναι οι κρίσεις σου;
Πρέπει, φίλε Λασκαράτε, πρέπει. Γιατί, αν δεν συνειδητοποιήσεις αυτά τα πρώτα και σχετικά ανώδυνα λάθη, είναι πιθανό, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβεις, να φτάσεις εδώ.
Για να τα λέμε και πάλι όλα, δεν το θεωρούμε πιθανό. Αλλά ποτέ μη λες ποτέ, έτσι δεν είναι; ;-)
Τα λέμε
Ακούστε, η κάλυψη των αθλητών από τους γιατρούς έγινε επειδή η υπόθεση του ντοπαρίσματος και των Ολυμπιακών αγώνων, πολύ επικίνδυνα δηλαδή πράγματα και τα δυό, το δεύτερο και για την Οικονομία, θεωρούνται εθνικές υποθέσεις.
Για την Ελλάδα (και την αργομισθία) ρε γαμώτο κλπ.
Ταπεινότατο κατ'εμέ το δήθεν πατριωτικό κίνητρο, αισχρότατο γιατί δικαιολογεί καθε ιδιωτική ατιμία (ειδικά σον πόλεμο), την κάνει συλλογική ομερτά, κατά των άλλων.
Να καλύψουμε τα δικά μας παιδιά λοιπόν, να αναγάγουμε την απατεωνιά τους σε εθνική υπόθεση, να φτιάξουμε μια Ελλάδα ανέντιμη.
Να κουκουλώσουμε τις επικίνδυνες για την υγεία των αθλητών ουσίες, σαν να είμαστε κι εμείς Ανατολική Γερμανία. Να κλείσουμε το μάτι στα πατριωτάκια (εδώ ξεχνάμε το ρατσισμό μας και δεχόμαστε και Αλβανούς, Γεωργιανούς κλπ) πως εδώ είμαστε, να καλύψουμε τις απάτες τους για την Ελλάδα του χαβαλέ, της ντόπας, της αρπαχτής, του ρουσφετιού και της απάτης, να μην "βγάλουμε μονοι μας τα μάτια μας" όπως είχε πει για την περίπτωση αυτή και ο Χριστόδουλος. Κι αυτό λέγεται πατριωτισμός και μη ταπεινό κίνητρο.
Και προκειται για θεράποντες του Ιπποκράτη, που έχουν δώσει και όρκο και που αύριο μπορεί κάποιοι άλλοι γιατροί με την ίδια ευκολία να αποφανθούν-για εθνικούς λόγους-πως η αστυνομική σφαίρα που χτύπησε το μετανάστη εξοστρακίστηκε.
Έχουμε προφανώς διαφορετική Ηθική.
Φίλε Λασκαράτε,
Έχουμε την εντύπωση ότι είπαμε κάμποσα πράγματα και σε σχέση με τη στάση των γιατρών, αλλά και με την "καρδιά" του ποστ, που άξιζαν τον κόπο να μας πεις τις απόψεις σου. Εσύ όμως στάθηκες μόνο στο θέμα των γιατρών. Και κλείνεις μάλιστα το θέμα λέγοντας:
Έχουμε προφανώς διαφορετική Ηθική.
Δεν νομίζεις ότι αυτό παίζει άγριες μπουνιές με το άλλο, που μας έγραψες στο προηγούμενο σχόλιο, δηλαδή πως λειτουργούμε ως "αριστερή αστυνομία πολιτικών ηθών";
Το ότι διαφωνούμε σε βασικά σημεία, δεν είναι λόγος να μη συζητάμε τις διαφωνίες μας. Και δεν νομίζουμε ότι το σχόλιό σου προάγει τη συζήτηση.
Τα λέμε
Φίλε dimitris t,
Εμείς περιγράψαμε τις προσωπικές μας εμπειρίες και μόνο, από δυο συγκεκριμένα μπλογκς. Και τις αντιπαραβάλαμε με τη νοοτροπία που μας απέδιδε ο ανώνυμος.
Έχουμε κι εμείς δείγματα "καλής υποδοχής" και από άλλα αριστερά στέκια. Ανήκουμε σε αυτούς που πιστεύουν ακράδαντα ότι ο "σταλινισμός" δεν κατοικεί μόνο στον Περισσό...
Γιατί εστιάσαμε στη ΔΗΜΑΡ;
Γιατί θέλουν να πιστεύουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με τον "σταλινισμό" και τις "παραφυάδες αυτού".
Τώρα μάλιστα! Τα πιάσαμε τα λεφτά μας!... ;-)
Τα λέμε
Αριστερά Φιλαράκια
ας οφείλω μια απάντηση, που βέβαια αρχισε σε μια συζήτηση σε αλλο μπλόγκ, αλλά νομίζω οτι το πιο σωστό ειναι να τα πούμε στο δικό σας.
Λοιπόν κατ αρχήν να πώ οτι η εξήγηση που μου δώσατε ηταν μια εντιμη απάντηση και σε ο,τι αφορά τις δικές σας απόψεις αλλά και σε ο,τι αφορά τη γνώμη που εκφράσατε για μένα (προσωπικά), που δεν μπορώ παρά να πω κι΄εγω εντίμως, οτι την εκτιμώ αναλόγως.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσωποποιουμε τις πολιτικές μας αντιθέσεις, γιατί ετσι παρασυρόμαστε και βρισκόμαστε "εκτός πολιτικής" περίπου στο "ποιος απλωσε τα ρούχα στην ταράτσα Ε;", οπότε ,η μπάλα που λέτε κιέσεις ,δεν πήγε απλά στην εξέδρα αλλά δεν "υπήρξε καν μπάλα".
Λοιπόν για το συγκεκριμένο θέμα οπως το διατυπώσατε στο δε΄υτερο σχόλιο σας προς εμένα, οτι η σημερινή κυβέρνηση ειναι θεματοφύλακας της "πλουτοκρατίας" (που λεέι και η Αλέκα), νομίζω οτι σφάλετε και ισως εισαστε εν μέρει προκαταλειμμένοι.
Αντίθετα, οπως ηδη σήμερα αναγράφεται και στον Τύπο, ο Παπανδρέου σε μια συνάντηση στο Οσλο, με εκπροσώπους κρατών αλλά και συνδικάτων, συζήτησε το θέμα μιας "προοδευτικής διακυβέρνησης".
Ειναι καινούργιες εννοιες που ισως βάλουν τις βάσεις για μια εντελώς αλλη μορφή συνεργασίας των λαων και των εκπροσώπων τους, για να αντιμετωπισθει το παγκόσμιο κεφαλαιοκρατικο συστήμα και μάλιστα με τη μορφή που παρουσιάζεται σήμερα δηλαδή των Αγορών, που επιτίθενται σε ολόκληρα πλέον κράτη αλλά και σε γεωγραφικές περιφέρειες.
Σε κάθε περίπτωση εδώ ειμαστε να...τα λέμε.
Ok, φίλη Ένη. Χαιρόμαστε που αποδέχθηκες τις εξηγήσεις μας κι έτσι λύθηκε η παρεξήγηση. Μένουν οι διαφορές στην πολιτική εκτίμηση των πραγμάτων (οι οποίες βεβαίως δεν έχουν "προσωπική χροιά", ούτε με σένα ούτε με κανέναν). Ε, αυτές τις διαφορές θα συζητάμε. Γι' αυτό ανοίξαμε τούτο το ρημάδι! ;-)
Τα λέμε
Αγανακτώ.
Στον ορυμαγδό των κλασικών και σύγχρονων πολυμέσων, η Αριστερά έχει χάσει το μπούσουλα,την ίδια στιγμή που σιχαμένοι φελλοί επιπλέουν και κάνουν φαιδρή,μισάνθρωπη και επικίνδυνη προπαγάνδα...
7Demons,
Ok. Ας ξαναπιάσουμε τον μπούσουλα λοιπόν με αρετή και τόλμη!
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου