Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Allonsanfan!


Ακόμα κι αν είναι μια μάχη οπισθοφυλακών, είναι μια μάχη που πρέπει να δοθεί.

Ακόμα κι αν είναι μια χαμένη μάχη, δεν είναι η τελευταία μάχη.

Ακόμα κι αν είναι μια μάχη που δεν δίνουμε ενωμένοι, ας σταματήσουμε, έστω και για λίγο, να ψάχνουμε για Λακεδαιμονίους.

Από διαφορετικές απόψεις ο καθένας, όλοι Λακεδαιμόνιοι είμαστε...  

16 σχόλια:

7Demons είπε...

Μαζί σας!!!

markos είπε...

Μαζί σας!!!

Μάρκομ Ξ είπε...

Αύριο είναι η μεγάλη μάχη. Για να δούμε. Θα τρομάξουν τον κόσμο;

Τι σημαίνει ο τίτλος του ποστ;

Ανώνυμος είπε...

Άσχετο, μα είναι το περιβόητο γαμωμεσοπρόθεσμο. Θα σοκαριστείτε

http://www.epikaira.gr/content/files/Efarmostikos_nomos_sxolia1.pdf


mbiker

Ανώνυμος είπε...

http://www.epikaira.gr/content/files/Efarmostikos_nomos_sxolia1.pdf

Σόρυ, αυτή είναι η σωστή διεύθυνση

mbiker

LeftG700 είπε...

Γειά σας φίλοι Δαίμονες και Μάρκο!


Τα λέμε (κι αύριο!)

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ.,


Όπως είδες, οι προβοκάτσιες (συνειδητές και ασυνείδητες) κλιμακώθηκαν. Και ανεξάρτητα από το ότι αρκετός κόσμος έφυγε και ξαναγύρισε αυτή η ιστορία είναι μεγάλη πληγή που δεν κλείνει με τίποτε.

Ο τίτλος τού ποστ είναι φωνητική γραφή των δύο πρώτων λέξεων της Μασσαλιώτιδας (Allons enfants) και σημαίνει βέβαια ό,τι και η κανονική γραφή: Εμπρός παιδιά!

Είναι ο τίτλος μιας παλιάς καταπληκτικής ταινίας τών αδερφών Ταβιάνι με τον Μαστρογιάνι πρωταγωνιστή. (Την έχει δείξει κάνα δυο φορές τα τελευταία χρόνια η κρατική τηλεόραση). Τον έχουμε βάλει κάνα δυο φορές σε ημέρα εκλογών. Αλλά είπαμε να μη παρεξηγηθούμε ως «κοινοβουλευτικοί»... ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε mbiker,


Το έχουμε δει, αν και όχι με τη δέουσα προσοχή στις λεπτομέρειες, ακόμα. Ευχαριστούμε για το λινκ πάντως.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Αντε παιδιά,όλοι μαζί! Και αν δεν κερδίσουμε-τον φόβο να νικήσουμε-να θρέψουμε ελπίδες-πριν να μας κάνουν ....βίδες!Όσο για τουs Λακεδαιμονίους χρειάζονται κιαυτοί,αλλά την κατάληλη στιγμ ή.Αυτό,η κατάλληλη στιγμή είναι το ....δύσκολο! Τα λέμε (ελπίζω) nikos__alfa

nikos__alfa είπε...

λέφτηδες
ένα σχολιάκι από κινητό που έστειλα το απόγευμα ,μου έδειξε η Πόρσε ότι αποθηκεύτηκε αλλά δεν το βλέπω!
Τέσπα:

'Αντε παιδιά όλοι μαζί!

Και αν δεν κερδίσουμε
τον φόβο να νικήσουμε
να θρέψουμε ελπίδες
πριν να μας κάνουν ...βίδες

Τα λέμε (ελπίζω)

Ανανεωτικός κομμουνιστής είπε...

Κατ' αρχήν μια υπενθυμιση: σε άλλο νήμα του blog σου είχα γράψει: "έχω το προαίσθημα ότι το μεσοπρόθεσμο τελικά δεν θα ψηφιστεί". Προφανώς ήταν μια λάθος εκτίμηση.

Είμαι αρκετά μακρυά από τις αριστερίστικες και αναρχικές απόψεις τού "ή τώρα ή ποτέ", τις απόψεις δηλαδή, που θεωρούσαν τη σημερινή μέρα ως την τελευταία ευκαιρία του λαϊκού κινήματος. Δυστυχώς η κρίση είναι τέτοιου μεγέθους και η χρεωκοπία του ελληνικού καπιταλισμού τόσο μεγάλη, που προβλέπω ότι σύντομα θα ξανα-συζητάμε για το τι θα κάνουμε ώστε να μην περάσουν νέα μέτρα, ακόμα πιο επώδυνα από το μεσοπρόθεσμο.

Τούτων λεχθέντων δεν μπορεί όμως και να μην παραδεχτεί κανείς ότι το διήμερο 28-29/6 ήταν ορόσημο. Ο στόχος να μην ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο δεν πραγματοποιηθηκε. Προφανώς, επρόκειτο για τρομερά φιλόδοξο στόχο (μάλλον πέρα από τις τρέχουσες δυνατότητες του κινήματος και της αριστεράς). Μένει να γίνει μια ψύχραιμη αποτίμηση για τις παρακαταθήκες (θετικές και αρνητικές) αυτού του διημέρου -πριν απ' όλα σε όσους συμμετείχαν στις διαδηλώσεις αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία.

Σε σχόλιό σου λίγο πιο πάνω φίλε leftg700, κάνεις λόγο για τις προβοκάτσιες. Μεγάλο θέμα. Όμως η φόρτισή μου από τα σημερινά γεγονότα (κυρίως την ανελέητη αστυνομική βία*) είναι τόσο μεγάλη που προτιμώ να το σχολιάσω κάποια άλλη στιγμή πιο αποστασιοποιημένα.

*ΥΓ: Δεν μένω Αθήνα. Στην πόλη μου η διαδήλωση ήταν απόλυτα "ειρηνική", όμως από τα media ακόμα και ένας μη Αθηναίος εύκολα βγάζει το συμπέρασμα ότι σήμερα η καταστολή ήταν βάρβαρη.

LeftG700 είπε...

Φίλε Νίκο Ποιοτικέ,


Το σχόλιό σου, παραδόξως, εμφανίστηκε ως εισερχόμενο στο γραμματοκιβώτιό μας, αλλά όχι και στο μπλογκ. Περιμέναμε μπας και εμφανιστεί με κάποιο, επίσης παράδοξο, τρόπο. (Γι’ αυτό ποστάραμε και το δοκιμαστικό σχόλιο, μπας και βοηθήσουμε στο ξεμπλοκάρισμα· αλλά γιοκ!). Το βάζουμε τώρα όπως το έστειλες:


Αντε παιδιά,όλοι μαζί!

Και αν δεν κερδίσουμε-τον φόβο να νικήσουμε-να θρέψουμε ελπίδες-πριν να μας κάνουν ....βίδες!Όσο για τουs Λακεδαιμονίους χρειάζονται κιαυτοί,αλλά την κατάληλη στιγμ ή.Αυτό,η κατάλληλη στιγμή είναι το ....δύσκολο!

Τα λέμε (ελπίζω)

nikos__alfa



Νομίζουμε ότι πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι: Η χρήση τής λέξης ‘Λακεδαιμόνιοι’ παραπέμπει στο γνωστό ποίημα του Καβάφη. Και είναι μια έμμεση μπηχτή για τις αλληλοκατηγορίες εντός της Αριστεράς (από κάθε έναν προς όλους τους άλλους και αντιστρόφως):

–Είσαστε προδότες!
–Όχι! εσείς είσαστε προδότες!


Τα λέμε (σίγουρα!)

LeftG700 είπε...

Φίλε ανανεωτικέ κομμουνιστή,


Μη στενοχωριέσαι για τη λάθος εκτίμηση. Ίσα-ίσα, θα έπρεπε να είσαι χαρούμενος! Με την εμμονή που έχουμε στα λάθη, αναδεικνύεσαι ως ...συνεπής αριστερός! ;-)

Ούτε εμείς ασπαστήκαμε ποτέ τις ονειροφαντασίες (και βέβαια ξόρκια τής αδυναμίας μας) των «αποφασιστικών μαχών». Και μ’ αυτή την έννοια δεν υπάρχει τελευταία μάχη. Εδώ μιλάμε για έναν πόλεμο αιώνων. Και πρέπει να ομολογήσουμε ότι χάνουμε κι ότι η στρατηγική —ή, αν θέλεις, το μείγμα στρατηγικής, μια και είναι της μόδας ο όρος...— που θα μας περάσει απέναντι δεν έχει ακόμα χαραχθεί.

Οι προβοκάτσιες είναι η βίαιη πλευρά τής αστικής ηγεμονίας. Και τα χημικά με τα οποία μας φουσκώσανε τα πνευμόνια η αναίμακτη όψη τής καταστολής...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Για ξεκάρφωμα από το δεκατριάρι!

Ανώνυμος είπε...

Να το επαναδιατυπώσω λοιπόν. Πρέπει να κατανοήσουμε πως θα έρθει η στιγμή που ακόμη και οι Λακεδαιμόνιοι του χθες και του σήμερα μπορούν και πρέπει να είναι μαζί μας.Αυτό είναι το δύσκολο ,που γίνεται δυσκολότερο όταν το ξεχνάμε ή όταν θεωρούμε ότι αυτή η στιγμή δεν θα έρθει ποτέ!Γιατί αν δεν έρθει ποτέ, τότε ,για να σας αντιγράψω: Γάμα τα με κεφαλαία γράμματα! Σύμφωνοι;

LeftG700 είπε...

Φίλε Νίκο Ποιοτικέ,


Δεν ξέρουμε γιατί και πάλι δεν εμφανίζεται το σχόλιό σου. Υποθέτουμε ότι το στέλνεις πάλι από κινητό. Ή κάτι δεν κάνεις καλά εσύ, ή εμείς πρέπει να κάνουμε κάτι. Εν πάση περιπτώσει, το ανεβάζουμε μέχρι να βρεθεί η άκρη. (Επί της ουσίας: κατανοητή η ανασκευή σου).


Τα λέμε


Ο/Η Ανώνυμος

Να το επαναδιατυπώσω λοιπόν. Πρέπει να κατανοήσουμε πως θα έρθει η στιγμή που ακόμη και οι Λακεδαιμόνιοι του χθες και του σήμερα μπορούν και πρέπει να είναι μαζί μας.Αυτό είναι το δύσκολο ,που γίνεται δυσκολότερο όταν το ξεχνάμε ή όταν θεωρούμε ότι αυτή η στιγμή δεν θα έρθει ποτέ!Γιατί αν δεν έρθει ποτέ, τότε ,για να σας αντιγράψω: Γάμα τα με κεφαλαία γράμματα! Σύμφωνοι;

30 Ιουνίου 2011 3:45 μ.μ.