1. Ώστε γι’ αυτό έφαγες τα νιάτα σου να διαβάζεις Γκράμσι και Αλτουσέρ; Για να λες σήμερα «σέβομαι την αυτονομία του κινήματος»;
2. Δεν φταίνε οι ΙΜΚ[1]. Μια χαρά λειτουργούν αυτοί. Οι ΙΜΚ[2] είναι που έχουν κολλήσει!
3. Μην επιστρέφεις στον Λένιν για να δεις τι έκανε τότε. Να επιστρέφεις για να σκεφτείς τι θα έκανε τώρα.
3α. Αφού το βρεις, μετά θα πρέπει να σκεφτείς αν συμφωνείς.
4. Τώρα το κατάλαβες ότι «το ταξικό στοιχείο διαπλέκεται με το εθνικό»; Κι ήταν ανάγκη να απαγορευτεί η δική μας σημαία και να πήξουμε στις γαλανόλευκες για να το καταλάβεις;
4α. Πάνω σημαία, κάτω σημαία, ποια σημαία όμως είναι πάνω-πάνω; (Και ποια δεν είναι ούτε κάτω-κάτω;).
5. Να εμπιστευόμαστε το λαό. Δηλαδή, να εμπιστευόμαστε το λαό ότι θα καταλάβει αυτά που θα του πούμε.
5α. Τι ακριβώς του λέμε;
6. Ο δικομματισμός στηρίζει τον καπιταλισμό.
7. Ο καπιταλισμός δεν στηρίζεται στον δικομματισμό.
8. Ok. Άμεση Δημοκρατία.
8α. Τι είδους δημοκρατία;
9. Τι γίνεται όταν η συγκέντρωση ανάβει και δεν είναι τίποτε συνειδητό;
10. Οι μάζες γράφουν την Ιστορία. Τη γραφή όμως τη διδάσκονται.
11. Ο λαός είναι σκατά; Και λοιπόν; Φορέστε γάντια!
12. Εγώ καθοδηγώ τον εαυτό μου. Εσύ καθοδηγείς τον εαυτό σου. Αυτός καθοδηγεί τον εαυτό του.
12α. Πληθυντικό δεν έχει. Στον πληθυντικό δημιουργούνται σχέσεις κι εκεί μπερδεύεται το πράγμα.
13. Δε ρωτάμε κάνα μπροστινό ποιος καθοδηγεί το κίνημα;
14. Αριστερά, την έβαψες! Ο λαός ξεσηκώθηκε!
15. Η αντικαπιταλιστική ανατροπή προϋποθέτει πίστη στο σοσιαλισμό. Όχι απλώς δυσπιστία στον καπιταλισμό.
[1] Ιδεολογικοί Μηχανισμοί τού Κράτους.
[2] Ιδεολογικοί Μηχανισμοί τού Κόμματος.
Η εικόνα, από το battleroyalewithcheese.com
44 σχόλια:
"Αντικαπιταλιστική ανατροπή" ;
Λογικά άλματα, διαβλέπω, φίλοι, λέφτηδες.
Ενάντια στην άνιση και αναποτελεσματική πολιτική της κυβέρνησης, στο μνημόνιο και στο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο διαδηλώνουν.
Η γεννησιουργός αιτία της κρίσης (2008) που αποκάλυψε τα κρυφά παιχνίδια του χρηματοπιστωτικού συστήματος χρεώνεται στον καπιταλισμό, σύμφωνοι,
αλλά αυτό δεν πιστώνεται αυτομάτως στον λογαριασμό υπερ του σοσιαλισμού.
Εννοώ, ότι ελάχιστοι, ίσως, δυσπιστούν για τα χάλια του καπιταλισμού. Υπάρχει καταδίκη του, αν θέλεις, έτσι νομίζω.
Αλλά αντίθετα υπάρχει μεγάλη δυσπιστία ( αρέσει, δεν αρέσει, αυτές είναι οι διαπιστώσεις μου.) στο ότι η φερόμενη ως λύση, δηλαδή, η "αντικαπιταλιστική ανατροπή" δεν οδηγεί στην δημοκρατία, ή στον σοσιαλισμό.]
Πως θα πείσεις κάποιον, ότι εκεί οδηγεί;
Από την πεποίθηση μας, και μόνο;
Με τι επειχειρήματα;
Δια της ατόπου επαγωγής;
Απέδειξαμε, οριστικά, το άτοπον, του καπιταλισμού, οκ.
Και μετά;
Νίκησε η θεωρία της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, έτσι, επειδή απερρίφθη η προηγούμενη;
Αυτό δεν είναι και το επίδικο, εδώ και χρόνια, αγαπητοί μου;
Είπα να σας "τσιγκλήσω", λίγο και να πω και μια καλησπέρα:)
Τα λέμε.
Αριστερά φιλαράκια,
Αυτή σας η ανάρτηση εχει ενα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Δεν μοιάζει με τιποτα προηγούμενο, ειναι αστραφτερές σκέψεις με πολύ χιούμορ. Μου αρεσε πολύ. Το σπουδαιότερο εχει ξεφύγει απο το μοιρολοι των ημερών.
Λοι-πόν, η αυτονομία του κινήματος, ναι ισχύει πάντα.
Ομως τον Λένιν, δεν θα πρεπει να τον ρωτήσουμε πράγματι τι θα μας ελεγε σήμερα, ας πουμε για το κόμμα. Ποιός ξέρει.
Ο δικομματισμός δεν ειναι ουτε προυπόθεση ουτε αποτέλεσμα του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός λειτουργεί χωρίς "κομματικά σύνορα" ουτε εθνικά, ουτε γεωγραφικά, ειναι κυρίαρχος, παγκόσμιος και "αυτοκράτωρ του χρήματος. Πάει και τελείωσε.
Ο σοσιαλισμος ομως τι ειναι; ειναι η αμεση δημοκρατία (btw των πλατειών), η ειναι ζητούμενο ως αποτέλεσμα της "εξαφάνισης των τάξεων"; Αλήθεια τι;
Ας κάνουμε μια υποθετική ερώτηση στον Μαρξ και ας "φαντασθούμε" την απάντηση. Σύμφωνοι; (περιμένω απαντήσεις, οχι στο αόριστο και στο γενικό) :lol:
Ποιοι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους; στην Ελλάδα εχουν αλωθεί απο "ιδιωτικά συμφέροντα" (συντεχνίες,κλαδικες,δημόσια "φέουδα" κλπ.)
Το κράτος δεν τους ελέγχει, συνεπώς δεν ειναι ΙΜΚ αλλά ΙΜΤ (τομέων).
Και καθένας εχει το μπαιράκι του, οπως περίπου οι ομάδες στην Πλατεία. :lol:
Τωρα για αντικαπιταλιστική πολιτική. Ε αυτό ειναι....ζητούμενο και "χαμένο στην ομίχλη".
Τα λέμε;
Απαισιόδοξο σε βλέπω, φίλε leftg700. Κάνω λάθος; Οχι πως εγώ είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος...
"...Γιατί, όσοι μας καλούν να εκστασιαστούμε μπροστά στο αδιαμεσολάβητο "μεταμοντέρνο" πλήθος ξεχνούν ότι απέναντι υπάρχει ένας αντίπαλος, που διαθέτει ισχυρότατες διαμεσολαβήσεις, ικανότητες σχεδιασμού και πολυάριθμο προσωπικό έτοιμο να τσακίσει τις αντιστάσεις και να διαφυλάξει την εξουσία του. Όπως ξεχνούν ότι αν και μια εξέγερση "από τα κάτω" μπορεί να ρίξει ακόμη και κυβερνήσεις με κοινοβουλευτική - εκλογική νομιμοποίηση (βλέπε Αργεντινάζο), μόνο με αριστερή πολιτική ηγεμονία είναι σε θέση οι λαϊκές δυνάμεις να επιβάλλουν τις δικές τους λύσεις και να αποτρέψουν την ανακύκλωση, έστω και με κάποιες παραχωρήσεις, της προηγούμενης κατάστασης (βλέπε Κίρχνερ)...." και κλείνει:
"...Η ώρα της κρίσης είναι και η ώρα της απόφασης για μια άλλη Αριστερά. Την Αριστερά της λαϊκής αντεπίθεσης και της νέας νίκης."
από το άρθρο του Στάθη Κουβελάκη, στον Δρόμο του περασμένου Σαββάτου, 12/6/2011.
Δεν διάβασα τον Κουβελάκη, αλλά και ο Τζίμας στα ΝΕΑ του Σαββάτου λεει περίπου τα ιδια.
Μια Αριστερα;
Η οποία πιθανόν θα μπορούσε να συμπαρασύρει και πολιτικές δυνάμεις (οχι απλά ψηφοφόρους), σε ενα ενιαιο αγώνα σοβαρό και οχι "ξεχειλωμένες" κοινωνικές δυνα΄μεις "αγανακτούσες", που όι ακρες τους πιάνουν απο "εξω δεξια" εως "εξω αριστερα".
Αγαπητά Λεφτόπουλα,
Πολύ ωραία η φωτογραφία της κοπέλας αλλά και τα αποσπάσματα.
Πρόκληση για το σώμα αλλά και την φαντασία και τα δυο.
Οπως είναι η κατατάσταση , μόνο ενα μεγάλο αντι-μνημονιακό μέτωπο που θα μπουν όλοι και με μια θέση, θα μας σώσει.
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ.
Να σείστε καλά που με αναζωογονείτε.
Καλώς τον τόν φίλο μας τον Σπίθα! Πολύ καλά έκανες και πέρασες κι ας μας τσιγκλάς! ;-) Κανένα πρόβλημα. Άσε που δεν μπορούμε να πούμε κουβέντα, γιατί θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει! ;-)
Αφορμή για το σχόλιό σου ήταν βέβαια η ακροτελεύτια (ξεκάρφωτη) σκέψη. Όμως, την πήρες κάπως στραβά. Γιατί υπονοεί σε εντυπωσιακά (όχι για μας· για άλλους! ;-) ) μεγάλο ποσοστό τα όσα γράφεις!
Έχει μεγάλη σημασία τι όνειρα βλέπει ένας αριστερός. Και την ίδια ακριβώς σημασία έχει να μη μπερδεύει τα όνειρά του με την πραγματικότητα...
Έχουμε την εντύπωση (κι όχι ξεκάρφωτα!) ότι συμφωνείς σ’ αυτή την «ονειρολογία»... :-)
Τα λέμε
ΥΓ Καλή μας φώτιση, μέρα που είναι! ;-)
Φίλη Ένη,
«Αστραφτερές σκέψεις»;;; Γουάου!!! Ψηλώσαμε κάμποσους πόντους (κατά μέσο όρο δυστυχώς...)! Ευχαριστούμε πολύ. Πάντως, ένα κάποιο «μοιρολόι» κι εδώ υπάρχει. Σου διέφυγε, γιατί το καμουφλάραμε ακριβώς για να μη μας πουν ότι το έχουμε ρίξει στο ...μοιρολόι! Όπως φαίνεται, το καμουφλάζ δούλεψε! ;-)
Αρχίζουμε με μια διαφωνία: η αυτονομία του κινήματος δεν υπάρχει ποτέ! Εντάξει, το λέμε έτσι δραματικά για να σε ...εντυπωσιάσουμε. ;-) Να εξηγήσουμε κάπως τι εννοούμε, χωρίς να μπλέξουμε με πολλές θεωρίες:
Κανείς δεν γεννιέται με συγκεκριμένες απόψεις. Γεννιέται μόνο με ορμέμφυτα, κληρονομημένα βιοψυχολογικά χαρακτηριστικά, κ.λπ., κ.λπ. Τι διαμορφώνει τις απόψεις μας, τις πολιτικές εν προκειμένω; Σε αρχικό στάδιο, περιβάλλον, ερεθίσματα, εμπειρίες, βιώματα, σε συνδυασμό με τις ατομικές επεξεργασίες τού καθενός μας. Αργότερα μπαίνουν στο παιχνίδι και η θέση που καταλαμβάνουμε στο κοινωνικό κάδρο. Δεν υπάρχει καμία αυτονομία σε όλα αυτά με την απόλυτη μορφή της. Όμως η ίδια η λέξη είναι απόλυτη: αυτο-νομία. Να γιατί γίναμε λίγο δραματικοί στην προηγούμενη διατύπωσή μας. Η λέξη ‘αυτονομία’ είναι απόλυτη, η κοινωνική πραγματικότητα (πολύ) σχετική.
Για το τι σημαίνει σοσιαλισμός ο Μαρξ έχει απαντήσει γενικά: κοινωνική ιδιοκτησία τών μέσων παραγωγής και εξουσία τών εργαζομένων. Την εξειδίκευση την άφησε στους ...επίγονους! Πάντως, οι τάξεις δεν εξαφανίζονται με το πάτημα ενός κουμπιού. Στοιχεία άμεσης δημοκρατίας βεβαίως και (πρέπει να) υπάρχουν σε ένα σοσιαλιστικό σύστημα. (Ο Λένιν, όταν τον ρωτήσανε τι σημαίνει σοσιαλισμός για τη Ρωσία —αφού είχαν πάρει την εξουσία οι μπολσεβίκοι— είχε απαντήσει: εξηλεκτρισμός + σοβιέτ).
Εντάξει, μπορεί να υπάρχουν κι αυτά που λες, οι ΙΜΤ. Αλλά, μην ξεχνάς ότι τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους τα βλέπουν πάντα εντός τού υπάρχοντος συστήματος. Με αυτή την έννοια επομένως, και αυτοί σε τελική ανάλυση αποτελούν ΙΜΚ!
Συμφωνούμε απολύτως για την ομιχλώδη αντικαπιταλιστική πολιτική. Ωστόσο ό,τι πριονίζει έστω και λίγο τον καπιταλισμό, αντικαπιταλισμός είναι!
Ο Τσίμας, όταν μιλάει για Αριστερά, εννοεί την κεντροαριστερά. Ο Κουβέλάκης... καμία σχέση! ;-)
Τα λέμε(*)
(*) Γιατί μας ρωτάς αν τα λέμε; (εκτός κι αν είναι λάθος τού γνωστού δαίμονα).
Φίλε ανανεωτικέ,
Ορθώς εκτιμάς, δεν κάνεις λάθος. Αυτό συμβαίνει όταν «στραβώνεις» μ’ εμάς! ;-)
Τα λέμε
Φίλε Μάρκομ Ξ.,
Ναι το διαβάσαμε το άρθρο τού Κουβελάκη. Σωστός ήταν. Όπως κι ο Μπιτσάκης. Ο Ρινάλντι δεν μας τα ’γραψε και πολύ καλά...
Τα λέμε
Φίλε commandande Markos,
Χαιρόμαστε για την αναζωογόνηση, (αν και δεν είχαμε πρόθεση να προκαλέσουμε με τη φωτό τής κοπελιάς! ;-) ).
Αντιμνημονιακό κοινωνικό μέτωπο υπάρχει. Το πολιτικό δεν βλέπουμε. Και δεν είμαστε πολύ αισιόδοξοι ότι, ακόμα κι αν υπάρξει, ο κόσμος θα αντέξει στο κόστος τού ‘αντί’... Δεν έχει καταλάβει ότι οι «ανέμελες ημέρες» μάς τελείωσαν...
Τα λέμε
Αριστερά Φιλαράκια
Μη με μπερδεύετετ με "ψυχαναλυσεις" ατόμων, μιλάμε για "αυτονομία Kινήματος", δηλαδή πράξεις ενος συνόλου, εντος βεβαίως μιας διαμορφωμένης πραγματικότητας.
Σε ο,τι αφορά τον Λένιν, απαντάτε με ορους παρελθόντος, τώρα τι θα σας ελεγε;μπορείτε να το φαντασθείτε σε ο,τι αφορά την "οργάνωση";
Ο ορος "αταξική κοινωνία" μπήκε για νας πειράξω, γιατί πάλι με ορους παρόντος δεν φαίνεται κάν ουτε ως ιδέα.
Οι ΙΜΚ δεν λειτουργούν. Εχουν αντικατασταθεί με μεμονομένα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα, χωρίς κεντρικό στόχο και συνεπώς ουτε καν "εντός του συστήματος΄.
Ειναι δυνάμεις αλληλοσυγκρουόμενες η εντελώς ανεξαρτητοποιημένες.
Αυτό το αρθρο του Κουβελάκη που το βρίσκει κανείς στο web;
Φίλη Ένη, πατάς εδώ και τσουπ βρίσκεσαι μπροστά στο άρθρο τού Κουβελάκη!
Τα λέμε
Κι ένα 14!
Λεφτόπουλα αγαπητά,
Το άρθρο του Κουβελάκη απέχει από το αντίστοιχο του Μπιτσάκη.
Ο Κουβελάκης βάζει εξι θέσεις που δεν ενώνουν ούτε την Αριστερά, ποσο μάλλον την κοινωνία. Ισως ενώνουν την Ανταρσύα και καμιά παρέα .
Μια είναι η θέση που μπορεί να ενώσει τους πάντες.
Κοινό αντιμνημονιακό μέτωπο , την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία.
Ομως δεν είναι μόνο οι ηγεσίες ανίκανες να συντονιστούν, είμαστε εμεις πολυ χειρότεροι απο τις ηγεσίες σαν άτομα.
"Κοινό αντιμνημονιακό μέτωπο , την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία."
Μάρκο, plan B υπάρχει; Γιατί άντε και έκανες το μέτωπο και διεκδίκησες αυτό που λες. Κι αν η πλουτοκρατία σού πει (που τι "αν", αφού σ' το λέει ήδη. Γιατί νομίζω πως το "να πληρώσει η πλουτοκρατία" το διεκδικεί χρόοοονια τώρα το ΚΚΕ, αλλά αποτέλεσμα δεν έχω δει)... Αν σου πει, λοιπόν η πλουτοκρατία "πάρ' τα κάκαλα μ'" εσύ τι κάνεις μετά; Κάνεις ντου κι αρχίζεις και κόβεις λαρύγγια; Ή αρκεί να ενωθεί ο κόσμος κάτω από την ομπρέλα του ΚΚΕ για να γίνει ως δια μαγείας η ανατροπή;
Δε βαρεθήκατε τόσα χρόνια την ίδια καραμέλα;
Δεν καταλαβαίνετε πως ένας από τους λόγους που η Πλατεία έχει απαξιώσει την Αριστερά είναι αυτό το κόλλημα που έχει καταντήσει στόκος;
Μια επικαιροποίηση των συνθημάτων δεν θα έβλαπτε. Αλλά για να γίνει αυτό προαπαιτείται η επικαιροποίηση των αντιλήψεων και των πρακτικών.
Αλλά τι λέω τώρα πρωί πρωί... Εδώ, ακόμα και τώρα που έχουμε φτάσει στο αμήν, το ΠΑΜΕ διοργανώνει για μια ακόμα φορά τη δική του πορεία, μπας και μιανθεί από την απολίτικη-μη αριστερή πλέμπα. (Αλήθεια, στην παρούσα συγκυρία, πόσα είναι αυτά που χωρίζουν τα αιτήματα του ΚΚΕ από τα αιτήματα των υπολοίπων και κατεβαίνει χωριστά σαν το κακομαθημένο παιδί που δεν θέλει να παίξει με τα άλλα επειδή δεν το κάνουν σώνει και καλά αρχηγό στο παιχνίδι;)
Συγγνώμη που δεν έβαλα link για το άρθρο του Κουβελάκη. Όταν ανάρτησα το ποστ μάλλον δεν είχε αναρτηθεί ακόμα στην ιστοσελίδα του Δρόμου.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η έρευνα που έγινε για λογαριασμό του ΣΚΑΪ από την Public Issue (http://www.skai.gr/files/1/GIANNAKIS/aganaktismenoi.pdf).
Για να μη λέω πολλά: έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ηλικιακή, όσο και η ταξική σύνθεση των "αγανακτισμένων". Πρόκειται στην πλειοψηφία τους για ανθρώπους μεταξύ 35 - 54 χρονών, μέσης και ανώτερης εκπαίδευσης. Επίσης ενδιαφέρον έχει η πολιτική αυτοτοποθέτησή τους: Το μεγαλύτερο ποσοστό τοποθετεί τον εαυτό του στη στήλη "τίποτα", δηλαδή ούτε αριστερά, ούτε δεξιά. Αυτό λοιπόν που μπορεί κανείς να καταλάβει είναι ότι οι "αγανακτισμένοι" σε μεγάλο ποσοστό είναι μικροαστικά στρώματα που δεν εκφράζονται από υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Ρωτάω λοιπόν εγώ: είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να επιλέξουν από μόνοι τους μια πορεία προς μια μορφή οργάνωσης της κοινωνίας στην οποία θα χάσουν οριστικά και αμετάκλητα την ευκαιρία για να κάνουν το "δικό τους" κομπόδεμα, περιουσία, τη "δικιά τους", ιδιόκτητη βόλεψη βρε αδερφέ; Ή ακόμα πόσο δύσκολο άραγε είναι για το σύστημα, αν τα βρει σκούρα και αρχίζει να φαίνεται έστω και συγκυριακά μια ελπίδα από τα αριστερά να στρέψει αυτή τη μάζα των ανθρώπων προς λύσεις "σωτήρων" υπό την απειλή των σύγχρονων "εαμοκομμουνιστών", ήτοι των "κουκουλοφόρων"; Προσοχή, δεν λέω ότι η αριστερά είναι καταδικασμένη de facto. Απλά λέω ότι ακόμα και αν ευνοηθεί δημοσκοπικά, χωρίς όμως να έχει πραγματικό λαϊκό έρεισμα (βλ. ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ μετά τις βουλευτικές του '07), τότε η αγανάκτηση μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε σιχτίρισμα και το σιχτίρισμα σε υποταγή.
Ξέρω, ξέρω. "Το ζήτημα είναι να φύγουν και μετά τη λύση θα τη δώσει ο λαός".
Μόνο που η "αμεσοδημοκρατική" εκκλησία του δήμου εξοστράκιζε με την ίδια ευκολία τυρράνους και ριζοσπάστες...
βαθιά πια πεισμένος για το αδιέξοδο της τακτικής μας
Μάρκομ Ξ
Προς Μάρκο
Οι αφοριστικές διατυπώσεις και τα τελεσίγραφα δεν έπεισαν ποτέ κανέναν στα σοβαρά. Αν το ζήτημά σου είναι να μεταφέρεις κάποια γραμμή Οκ, σεβαστό. Αν όμως σε ενδιαφέρει πραγματικά να πείσεις, τότε θα σε παρακαλούσα να επιχειρηματολογείς λίγο περισσότερο. Θα μπορούσα δηλαδή να το εκλάβω και σαν προσβολή το ότι απαξιώνεις το άρθρο του Κουβελάκη με αυτόν τον τρόπο, γιατί εγώ δεν είμαι ούτε η Ανταρσύα, ούτε η παρέα στην οποία αναφέρεσαι. Αν όμως εξηγήσεις γιατί δεν πείθεσαι, ίσως με προβληματίσεις και μένα και το σκεφτώ καλύτερα. Προφανώς, όλα αυτά στα λέω γιατί με ενδιαφέρει η γνώμη σου.
Προς bernardina
Δεν είμαι σίγουρος αν το πρόβλημα είναι τόσο η συνθηματολογία, όσο ο τρόπος που βάζεις τα συνθήματα. Το σύνθημα "να φύγει η κυβέρνησει" το έβαζε ένα κομμάτι της Αριστεράς, αλλά το συνόδευε και με ένα σκεπτικό. Το σκεπτικό είναι που χάθηκε στην πορεία. Ίσως αν θέλεις και το γεγονός ότι οι πορείες μετατράπηκαν σε καθιστική διαμαρτυρία στις πλατείες συμβολίζει και αυτό κάτι...
συντροφικά
Μάρκομ Ξ
Μάρκομ,
Όταν λέω ότι αισθάνομαι να συνθλίβομαι ανάμεσα στους κυβερνώντες και την Πλατεία, ακριβώς αυτό εννοώ. Παρακολούθησα κι εγώ χτες την εκπομπή του ΣΚΑΪ που παρουσίαζε τα ευρήματα της έρευνας. Παρεμπιπτόντως, ξέχωρα από τα αποτελέσματα, πολύ ενδιαφέρον είχε και ο (λαχανιασμένος από τον ενθουσιασμό που δεν κρυβόταν) τρόπος με τον οποίο τα παρουσίαζε και τα ανέλυε ο ειδικός.
Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ; Απλώς επιβεβαιώνεται ότι οι εννιά στους δέκα διαμαρτύρονται γιατί δεν θέλουν να αλλάξει το παραμικρό απ' όσα μας έφεραν ως εδώ. Πώς λοιπόν να μην αισθάνομαι (κι εγώ και αρκετοί άλλοι -που, εν πάση περιπτώσει, είναι περισσότεροι απ'΄όσους εμφαίνονται στην έρευνα) ότι συνθλίβομαι όταν θέλω να αλλάξουν ΠΟΛΛΑ, αν όχι όλα, από αυτά που γίνονταν μέχρι σήμερα και καθιστούσαν αυτή τη χώρα καρικατούρα οθωμανικού βιλαετιού με επίφαση Ευρώπης (κάτι σαν καραγκιόζης με Prada), όταν η κύρια μάζα του λαού δεν θέλει να αλλάξουν, και αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία, ακόμα κι αν ήθελαν (που για τους περισσότερους παίζεται αν θέλουν...)δεν ΜΠΟΡΟΥΝ να το κάνουν;
Φοβάμαι πως ισχύει η συμβουλή ενός φίλου που ζει στο εξωτερικό: "Πρόσεχε πολύ. Στο κενό που αφήνει η Αριστερά θα φυτρώσουν πύθωνες, γιατί τα φιδάκια μεγάλωσαν πια..."
Ακριβώς γι' αυτό με τρομάζει το αίτημα "να φύγουν και μετά τη λύση θα τη δώσει ο λαός". Όταν κάνεις τέτοια βουτιά στο κενό, δεν ξέρεις αν από κάτω σε περιμένει μια δροσερή λιμνούλα, ένας λάκκος με φίδια ή απλώς τα κοφτερά βράχια. Σε ανάλογες περιπτώσεις, το αποτέλεσμα ήταν από μια απλή δεξιά στροφή (βλέπε πρόσφατες εκλογές στην Ισπανία) μέχρι ολοκληρωτισμοί λογιών λογιών και ποιοτήτων...
Μάρκομ,
ακόμα περιμένω εκείνο το αριστερό σκεπτικό που θα με πείσει όχι μόνο για την ορθότητά του αλλά και για το κατά πόσο είναι εφαρμόσιμο. Κι όπως φαίνεται θα περιμένω για πολύ ακόμα
Προς τους αγαπητούς Μπερναντίνα και Μαλκομ εξ.
Κατ΄αρχήν δεν πιστεύω στα επιχειρρήματα, μόνο στα συνθήματα.
Το σύνθημα ή το καταλαβαίνεις ΄δεν το καταλαβαίνεις.
Οπότε δεν χρειάζονται επεξηγήσεις.
Το συνθημα το εξορκίζει πάντα η άρχουσα τάξη και τα ΜΜΕ γιατί είναι το μόνο που μπορεί να σπάσει την κυβερνητική προπαγάνδα.
Πχ. ,, Ισότητα, Ελευθερία, Αδελφότητα,, το ,, Ολη η Εξουσία στα Σοβιέτ,, ,, Ελευθερία ή Θάνατος,, δεν χρειάζονταν επεξηγήσεις σ΄αυτούς που τα πίστευαν και άλλαξαν το κόσμο.
Δεν ανήκω από καιρό στο ΚΚΕ γιατί έχει διαπσαστική πολιτική.
Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία είναι ένα ενωτικό σύνθημα που την λένε και άλλα τμηματα της Αριστεράς με λίγο άλλα λόγια.
Ελπίζω να ήμουνα διαφωτιστικός.
Με κάνετατε και έγραψα ένα σεντονι αλλά χαλάλι σας.
Νομίζουμε ότι αξίζει τον κόπο να παραθέσουμε ένα μεγάλο μέρος από το σημερινό άρθρο τού γνωστού και μη εξαιρετέου Τάκη Θεοδωρόπουλου, ενός εκ των «32», στα σημερινά «Νέα»:
«Στα τέλη της δεκαετίας του ‘40 µόλις είχε γεννηθεί το κράτος του Ισραήλ, τα προβλήµατα που αντιµετώπιζε έµοιαζαν ανυπέρβλητα και κάποιος υπουργός πρότεινε, για να τα λύσουν, να κηρύξουν πόλεµο στις ΗΠΑ. ‘‘Θα χάσουµε, θα µας καταλάβουν, θα γίνουµε η 53η πολιτεία των ΗΠΑ κι έτσι θα αναλάβουν αυτοί να µας τα λύσουν’’.
Οσο οι υπόλοιποι ανέπτυσσαν τα υπέρ και τα κατά του εγχειρήµατος ο Μπεν Γκουριόν παρακολουθούσε συνοφρυωµένος και σκεπτικός. Κι όταν πια τα επιχειρήµατα εξαντλήθηκαν, τον άκουσαν να λέει: ‘‘Κι αν κερδίσουµε, τι γίνεται;’’.
Η Ελλάδα του 2011 µπορεί να µην έχει την αυτοπεποίθηση του νεοσύστατου τότε Ισραήλ, σίγουρα δεν έχει και κανέναν πολιτικό της εµβέλειας του Μπεν Γκουριόν και εξίσου σίγουρα έχει να αντιµετωπίσει προβλήµατα που µοιάζουν ανυπέρβλητα. Κι αν κάτι µπορεί να εισπράξει από τη στάση του Μπεν Γκουριόν είναι η πολύ απλή σκέψη πως όταν πας να τα παίξεις όλα για όλα θα πρέπει να υπολογίζεις και το απρόβλεπτο.
Ο τότε ηγέτης του Ισραήλ βέβαια δεν διέθετε την επιστηµοσύνη των δικών µας οικονοµολόγων, και ορισµένων επίλεκτων της πολιτικής µας τάξης, οι οποίοι µην µπορώντας να λύσουν τα σηµερινά προβλήµατα, λύνουν τα χθεσινά για να δηµιουργήσουν τα αυριανά. Κι όση αυτοπεποίθηση κι αν διέθετε ο Μπεν Γκουριόν δεν διέθετε τη βεβαιότητα του κ. Βαρουφάκη, ο οποίος µας παροτρύνει να απειλήσουµε µε τη δική µας πτώχευση τους εταίρους µας για να τους τροµάξουµε, να τους συνετίσουµε και να τους αναγκάσουµε να αντιµετωπίσουν µε επιείκεια την απελπισία µας.
Θα µας δείρουν, θα ιδρώσουν, θα κρυολογήσουν και θα πεθάνουν, που έλεγε και ο δικός µας Καραγκιόζης. Κι αν µας αφήσουν να πτωχεύσουµε;».
Εν προκειμένω, δεν έχει σημασία ποιανού συστήματος είναι οργανικός διανοούμενος ο Θεοδωρόπουλος. Εκείνο που έχει σημασία για μας είναι ότι το περιστατικό με τον Μπεν Γκουριόν συνοψίζει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα. Είναι το plan B που λέει η Μπερναντίνα, στο οποίο εμείς δίνουμε ευρεία διάσταση (μπορεί και η ίδια, δεν το ξέρουμε).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αν αφήσουμε απ’ έξω τη λύση τής σοσιαλιστικής επανάστασης (να είμαστε στοιχειωδώς σοβαροί...), τι μπορεί να προσφέρει η Αριστερά στην παρούσα φάση; Ας υποθέσουμε ότι συμφωνεί όλη ή στη συντριπτική της πλειοψηφία με τη στρατηγική ενός ευρέως μετώπου με αντικειμενικό σκοπό μια κυβέρνηση υπέρ των εργατικών συμφερόντων που θα επαναδιαπραγματευτεί τα πάντα όλα με ΕΕ και ΔΝΤ. Κι ας υποθέσουμε ότι αυτό το μέτωπο κερδίζει. Παρακάτω;
Τι πιθανότητες έχεις να κερδίσεις σ’ αυτή την παρτίδα πόκερ όταν έχεις δηλώσει εκ των προτέρων (ο ΣΥΝ και το μεγαλύτερο κομμάτι ΣΥΡΙΖΑ κατ’ επανάληψη, το ΚΚΕ πρόσφατα δια χειλέων Παπαρήγα) ότι δεν προτίθεσαι να παίξεις τα ρέστα σου; (αποχώρηση από ΕΕ, ευρώ, στάση πληρωμών, κ.λπ.).
Αλλάζεις γνώμη κατά την εξέλιξη τής παρτίδας και αποφασίζεις να παίξεις τα ρέστα σου; Πώς θα σταθείς ως κυβέρνηση όταν δεν έχεις προετοιμάσει τον κόσμο για τις δοκιμασίες που τον περιμένουν σε περίπτωση που όλο αυτό το διεθνές σκυλολόι σου πει: «οk, φίλε μου, τα βλέπω τα ρέστα σου!»;
Δύσκολα όλα αυτά. Οπότε ξανά μανά η ίδια κασέτα: αντίσταση, ανυπακοή, όλοι στους δρόμους![1] Αλλά κι εδώ ισχύει η ίδια ερώτηση:
Ok, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους. Παρακάτω;
Να γιατί γράψαμε «Αριστερά την έβαψες! Ο λαός ξεσηκώθηκε!».
Το ξέρουμε ότι δεν σας φωτίσαμε. Κι ότι αν φωτίσαμε κάτι αυτό ήταν το αδιέξοδο όλων μας. Αλλά we never promised you a rose garden…
Τα λέμε
[1] Ή: ας συμβάλλουμε στη διόρθωση των ανισορροπιών και των στρεβλώσεων τού συστήματος. Ακόμα χειρότερο! Γιατί, αν η ριζοσπαστική στάση καταλήγει σε ένα πετροβόλημα τού συστήματος, αυτή σε κάνει μέρος του!
Προς Μπερναντινα και Μαλκομ
ΥΓ. Αν δεν σας έπεισα εγώ , διαβάστε την ψυχολογία των μαζών του Λεμπον ή το εγώ και η ψυχολογία των μαζών του Φρουδ.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ο κόσμος αλλάζει με συνθήματα και τρέχει πίσω από ισχυρές προσωπικότητες-εν ανάγκει τις δημιουργεί-.
ΕΚΚΛΗΣΗ
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες τής Υ.ΤΣΕ.Κ.Α. μας, στη σημερινή λαϊκή συνέλευση τής Πλατείας Συντάγματος, μετά τη χθεσινοβραδυνή αμεσοδημοκρατική απαγόρευση (και) τών αριστερών κομμάτων, θα μπει σε ψηφοφορία το ζήτημα τής απαγόρευσης (και) των αριστερών blogs. Απευθύνουμε έκκληση προς τους φίλους μας (με την προϋπόθεση ότι έχουμε τέτοιους) να συμμετάσχουν στην αποψινή λαϊκή συνέλευση μπας και αποφύγουμε το μοιραίο, οπότε θα υποχρεωθούμε, θέλουμε δεν θέλουμε, να κλείσουμε αυτό το ρημάδι και να πάμε για ...ψάρεμα!
Εκ του Γραφείου Τύπου τής Κεντρικής Επιτροπής.
Προς Μάρκο:
1ον, Δε με λένε "Μάλκομ εξ", αλλά "Μάρκομ Ξ". Παρακαλώ, να με αποκαλείς έτσι, όπως και εγώ σε αποκαλώ με το δικό σου nick.
2ον, Σε ευχαριστώ που έγραψες δυο λόγια παραπάνω. Εκτιμώ πραγματικά (δεν είναι καθόλου ειρωνία) το ότι "έγραψες ένα σεντόνι" όπως λες. Άλλωστε, ακόμα και να έχεις δίκιο για τις μάζες -που δεν είναι ακριβώς έτσι κατά τη γνώμη μου- θέλω να πιστεύω ότι εμείς εδώ δεν έχουμε τη συμπεριφορά και την ψυχολογία της μάζας - όχλου.
3ον, Οι μπολσεβίκοι για να φτάσουν στο "όλη η εξουσία στα σοβιέτ" είπαν πρώτα το πολύ 'ρεφορμιστικό': "ψωμί για το λαό, να σταματήσει ο πόλεμος, η γη στους αγρότες". Επομένως, έχει μεγάλη σημασία ποιο σύνθημα λες, πότε το λες και τι είσαι έτοιμος να πεις αν το πετύχεις ή αλλάξει η συγκυρία.
συντροφικά
Μάρκομ Ξ
Μαρκομ Ξ , όπως καταλαβαίνεις το εξ δεν το έβαλα υποτιμητικά, μάλλον από παραδρομη.
Σωστές όλες οι παρατηρήσεις σου.
Σημερα το σύνθημα που μπορεί να ενώσει τους πάντες είναι Να πληρώσουν οι πλούσιοι ή η πλουτοκρατία, το ιδιο είναι.
Γι΄αυτο ο Κουβελάκης που βάζει πολλά παρα πάνω δεν δρα ενωτικά.
Προς bernardina:
Κατανοώ πλήρως τους προβληματισμούς σου. Το αν κάποια δύναμη της αριστεράς έχει πει κάτι εφαρμόσιμο, είναι κουβέντα μεγάλη. Πάντως, όσοι συμβιβάζονται με το σύστημα, γιατί δεν πιστεύουν ότι κάτι μπορεί πράγματι να αλλάξει ουσιαστικά και ευαγγελίζονται στην πραγματικότητα ένα κεϋνσιανό μοντέλο καπιταλισμού (καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο) δικαίωμά τους. Όμως τίθονται τα ερωτήματα κατά πόσον είναι πια αριστεροί και κατά δεύτερον, πόσο ρεαλιστές είναι αφού δεν περίμεναν (όπως κάποιοι άλλοι, 'αριστεριστές') τον κόσμος στις πλατείες. Κατά τη γνώμη μου, είναι λάθος να παραιτείσαι από τον αγώνα, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορείς να δεις τη νίκη στο ορατό μέλλον. Γιατί είναι κατ' ουσίαν παραίτηση, όταν ευαγγελίζεσαι "μια ΕΕ των λαών" σε αυτή τη συγκυρία, με αυτούς τους συσχετισμούς. Είναι εθελοτύφλωση, όταν ψηφίζεις υπέρ του Ευρωσυντάγματος, του Μάαστριχτ, επειδή θεωρείς ότι η Ελλάδα π.χ. πρέπει πρώτα να κάνει τη δική της αστικοδημοκρατική επανάσταση για να μπορείς να μιλήσεις για σοσιαλισμό. Θα μπορούσα να γράψω και άλλα πολλά, αλλά νομίζω ότι ήδη βγήκα εκτός θέματος.
Η ρεφορμιστές σοσιαλδημοκράτες, ευρωκομμουνιστές κλπ πρόσφεραν στην ιστορία του κινήματος, με πολλά αμφιλεγόμενα αποτελέσματα που δεν είναι της ώρας να αναφέρουμε. Όμως η μορφή άσκησης εξουσίας της αστικής τάξης, καθώς και οι πολλαπλοί τρόποι ενσωμάτωσης των καταπιεσμένων που ανέπτυξε, έχουν καταστήσει αυτό το ιδεολογικό ρεύμα αντικειμενικά περιττό. Γι' αυτό και είναι λογικό ότι αυτοί που συνεχίζουν να το ακολουθούν είτε αποσύρονται από την πολιτική ζωή, είτε αντικειμενικά ενσωματόνωνται στο σύστημα. Για να μη λέω πολλά, το να αρθρογραφείς με τίτλο "Γιατί δεν θα κάνω απεργία" (υπό Β. Κιντή) και να το ντύνεις με αριστερό μανδύα δεν είναι με τίποτα μια ριζοσπαστική προσέγγιση. Είναι απλά η επίσημη καταγραφή σου σαν δηλωσίας.
συντροφικά
Μάρκομ Ξ
Προς λέφτηδες:
Α) Αν κλείσετε το blog θα το ξανα - ανοίξω και θα αναρτώ αντάρτικα τραγούδια και λόγους του Κιμ Γιονγκ Ιλ, χωρίς μετάφραση. Και αυτό είναι δέσμευση.
Β) "Ok, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους. Παρακάτω;
Να γιατί γράψαμε «Αριστερά την έβαψες! Ο λαός ξεσηκώθηκε!»."
Υπάρχουν και άλλες "αριστερές" από τις οποίες περιμέναμε περισσότερα. Αυτές που είχαν πει το "να φύγουν". Αυτές που έλπιζαν και πάσχιζαν για τα κοινωνικά μέτωπα. Απλά όταν φάνηκε ότι πάνε να ωριμάσουν οι συνθήκες αιφνιδιάστηκαν τόσο πολύ που τα χασαν.
Ας είναι. Η ιστορική εξέλιξη διαρκεί χρόνια πολλά. Και μάλλον τώρα δεν είναι η συγκυρία των αλμάτων.
συντροφικά
Μάρκομ Ξ
άσχετο με την κουβέντα , αλλά εσείς θα ξέρετε.
Αυτή η σκουληκαντέρα ,.. αυτός ο λεκές ο Μανδραβέλης ,..πού έχει ταΐστρα;
δ
Προς bernardina
Ρώτησες για το σκεπτικό πίσω από τα συνθήματα. Έτσι, μόνο και μόνο για να μην αιωρούνται ερωτήματα, γιατί κατά πόσο έχει νόημα τώρα πια δεν ξέρω...
Να πέσει η κυβέρνηση και να τη διαδεχθεί μια κυβέρνηση αριστερή, με σημαντική συμμετοχή των κομμουνιστών (των κομμουνιστών, όχι απαραίτητα του ΚΚΕ).
Να διαγραφεί το "χρέος" προς τράπεζες, ΔΝΤ κλπ. Μόνο το κομμάτι που αφορά ομόλογα των ασφ. ταμείων (αν τελικά υπάρχει τέτοιο) να διευθετηθεί με ευνοϊκούς για τη χώρα όρους.
Δημιουργία θεσμού συνελεύσεων πόλης, χωριού, κλάδου. Συγκρότηση με κανόνες λειτουργίας και συγκεκριμένες αρμοδιότητες.
Άμεσα έξοδος από την ΟΝΕ, αθέτηση όποιων εντολών της ΕΕ υποθηκεύουν την παραγωγική δομή της χώρας.
Δικό μας νόμισμα. Προστατευτικοί νόμοι για την απαγόρευση εξαγωγής και εισαγωγής κεφαλαίων από ένα ποσό και πάνω, τουλάχιστον για κάποιο καιρό, μέχρι να σταθεροποιηθεί το νέο νόμισμα.
Απόσυρση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, με τη δικαιολογία ότι δεν έχουμε λεφτά.
Άμεση κρατικοποίηση Εθν. Τράπεζας, ΤΤ, Αγροτικής, Εμπορικής. Απόλυτος έλεγχος της Τράπεζας της Ελλάδας.
Σύναψη εμπορικών συμφωνιών για ενέργεια, αλλά και άλλα αγαθά με χώρες που θα ζητήσουν μη χρηματικά ανταλλάγματα (υπάρχουν δυνατότητες καταγραμμένες).
Απόσυρση όλων των νομοθετικών διατάξεων που ευνοούν τη συγκέντρωση γης σε λίγα χέρια. Ακύρωση της πολιτικής των αθρόων επιδοτήσεων. Κεντρικός προγραμματισμός καλλιεργειών με βάση τις εσωτερικές ανάγκες της χώρας και εκμεταλλευόμενοι τις φυσικές προδιαγραφές της γης.
Δημιουργία υπόβαθρου για πρωτογενή παραγωγή. Αποκλειστικά κρατική εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών. Πρωτογενής παραγωγή ενέργειας.
Κατάργηση όλων των αντεργατικών, αντιασφαλιστικών νόμων. Κατάργηση όλων των ευνοϊκών διατάξεων για την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας. Άμεσες προσλήψεις για την κάλυψη των κενών.
Ριζική αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα. Πραγματική καταγραφή δεξιοτήτων των δημ. υπαλλήλων. Μετατάξεις, κεντρικός προγραμματισμός με γνώμονα την εξυπηρέτηση του λαού. Κατάργηση των ΣΔΙΤ και κάθε θεσμού ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών παροχών.
Αύξηση της φορολογίας των κερδών των εισηγμένων. Φορολογία στις διαφημίσεις, κατάργηση των φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών. Φορολόγηση και δήμευση εκκλησιαστικής περιουσίας. Διαχωρισμός εκκλησίας - κράτους.
Μπορώ να γράψω πολλά ακόμα. Μαξιμαλισμός έτσι; Ναι, αν τα επιχειρήσει μια κυβέρνηση απομονωμένη. Μια κυβέρνηση όμως που θα έχει και θα επιζητά τη λαϊκή στήριξη και δη τη στήριξη από την εργατική (εργαζόμενη, μισθωτή) τάξη θα μπορούσε να τα κάνει.
(συνεχίζεται)
(συνέχεια)
Προφανώς, όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμα δεν αποτελούν τις προϋποθέσεις για την ανατροπή του ισχύοντος κομματικού συστήματος. Είναι όμως μια σειρά προτάσεων διακυβέρνησης. Πρόκειται για πρόγραμμα επαναστατικής κυβέρνησης; Σαφώς. θα υπάρξουν συγκρούσεις και διαφωνίες εντός της κοινωνίας. Βεβαιότατα. Ε, και; Συμμαχείς με αυτούς που συμφωνούν στα βασικά (ευρώ, κρατικοποιήσεις, δημόσια υγεία - παιδεία, χρέος) και συνεχίζεις να παλεύεις για τα υπόλοιπα. Σήμερα συμμαχείς με αυτούς που θα συγκρουστείς αύριο. Και πάνω από όλα, παίρνεις μαζί σου πρώτα αυτούς που δεν έχουν να χάσουν τίποτα από όλα αυτά: τους μισθωτούς εργαζόμενους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Ήταν οι πλατείες ευκαιρία να γίνουν αυτά που λέω; Ίσως όχι ακριβώς. Σίγουρα όμως ήταν ευκαιρία να κάνεις (εσύ η κομμουνιστική πρωτοπορία) γνωστότερες τις θέσεις σου, το ήθος σου, το όραμά σου. Σίγουρα ήταν ευκαιρία να πιέσεις και να δώσεις ελπίδα σε ένα κομμάτι τουλάχιστον του λαού, που όταν θα γίνουν εκλογές θα πάει στο άκυρο ή στον Θοδωράκη (!;). Σίγουρα ήταν ευκαιρία να δοκιμάσεις τις αντοχές του συστήματος (όχι μόνο της κυβέρνησης) που ναι μεν δεν τα βρίσκει τόσο εύκολα όσο πριν, αλλά είναι πολύ μακριά από τον κλονισμό ακόμα. Σίγουρα θα μπορούσες να βγεις σοφότερος, πιο έμπειρος, πιο αποτελεσματικός.
Αντί λοιπόν να πρωτοπορεί η εργατική τάξη, στην εξέγερση που ζούμε προωτοστατεί η μικροαστική τάξη που διαμαρτύρεται για τα χαμένα της προνόμια και επιδιώκει την επιστροφή στην προτέρα κατάσταση. Τμήμα της εργατικής τάξης σέρνεται από πίσω, χωρίς όμως να μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο στις εξελίξεις. Στην καλύτερη δηλαδή των περιπτώσεων, συμπτωματικά και λόγω συγκυριών, αυτό που μπορεί να βγει είναι ο αστικοδημοκρατικός μετασχηματισμός της χώρας. Τότε θα μπορούν να επιβεβαιωθούν και αυτοί που ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα είναι μια ιμπεριαλιστική δύναμη. Αυτό όμως, θα είναι τόσο μόνιμο, όσο μόνιμη είναι και η επαναστατική ιδιότητα των μικροαστών. Τα συμπεράσματα (αλλά και η κριτική) δικά σας...
θεωριτικολογώντας
Μάρκομ Ξ
Επιτρέψτε μου και μια ειδική κριτική προς το ΚΚΕ. Ή μάλλον μια κατάθεση σκέψεων που αφορά τα σκεπτόμενα μέλη του ΚΚΕ:
Όλα τα παραπάνω θα πρεπε να τα ξέρει νεράκι μια ηγεσία ενός κομμουνιστικού κόμματος. Όμως η συγκεκριμένη είναι πολιτικά ανάπηρη τουλάχιστον, βαλτή και συμβιβασμένη στη χειρότερη. Η τακτική που ακολουθείται είναι για μια ακόμα φορά τακτική περιχαράκωσης του κόμματος (όχι του κινήματος). Προσβλέπει σε εκλογές και αύξηση των ποσοστών, ώστε για μια ακόμα φορά να κομπάσει για την αποτελεσματικότητά της. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν βρέχει τα πόδια της, όχι γιατί δεν πιστεύει στο εργατικό κίνημα*, αλλά γιατί φοβάται ότι αν το κάνει, νομοτελειακά θα αντικατασταθεί, γιατί δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει σε κάτι τόσο δύσκολο.
συντροφικά
Μάρκομ Ξ
*Προφανώς και δεν εννοώ τους "αγανακτισμένους" σαν εργατικό κίνημα. Μέσα από κει όμως ίσως υπήρχαν ψήγματα ανάπτυξής του.
Φίλη Δήμητρα, γειά σου!
Ορέ Δήμητρα, κανείς μας δεν καταλαβαίνει Χριστό τι εννοείς όταν γράφεις "πού έχει ταΐστρα;". Εννοείς από ποιον 'τα παίρνει";
Για σπικ, για σπικ!
Τα λέμε
ναι ρε παιδί μου, όπως τα πρόβατα , τα μουσκάρια, γενικώς, έχουνε κάτι δοχεία εκεί στα μαντριά που στα μέρη μου τα λένε ταΐστρες.Αυτο σημαίνει χοντρικώς σε ποιά "αυλή" ταΐζεται,από που τα παίρνει;που γλύφει;
:)
δ
Δήμητρα, επισήμως είναι στο μισθολόγιο τού Αλαφουζέικου ("Καθημερινή", ΣΚΑΪ κι έτσι). Τώρα για τα ανεπίσημα, πιάστ' τ' αυγό και κούρευτο. Μπορεί όμως να είναι και ιδεολόγος και να μη παίρνει ούτε καλάθο με ποτά στη γιορτή του. Σημασία έχει ότι είναι από τους ηρακλείς του σκληρού πυρήνα του εγχώριου φιλελευθερισμού...
Τα λέμε
α μάλιστα ,
έτσι εξηγείται οτι ως ειδικός αναλυτής του Λυριτζή ,ξέρεις ,αυτόν του Οικονόμου, έβγαζε ξερατά τύπου"δεν είναι τυχαίο
που τα επεισόδια και οι κουκουλοφόροι ξεκινήσανε με την άφιξη των μπλοκ της αριστεράς και ειδικά ενός συγκεκριμένου κομματιού της αριστεράς ¨"
ενώ του "ξέφυγε"
του αναλυτή το οφθαλμοφανές πως τα κουκουλομπάχαλα
εξυπηρέτησαν μιά χαρά την κυβέρνηση, που χρειάστηκε τη βοήθειά τους γιά να διαλυθεί μιά λαοθάλοσσα που όλο και ερχόταν να τους πνίξει.
Τώρα εξηγείται και η μπόχα και το ξερατό.
φχαριστώ τα μάλα.
(ποιά ιδεολογία αγαπημένοι μου... κάβα ολόκληρη δέχεται )
:)
δ
demetrat
Για να μη ταλαιπωρείσαι...
http://youtu.be/x0w774GK4iA
Theoprovlitos
Α μάλιστα!
Μερσί.
δ
Λόγια,λόγια,λόγια.....
Καλά τα λόγια,αλλά η Ιστορία χρειάζεται και έργα φίλτατοι.
υγ.Παρακαλώ πολύ.ΟΧΙ άλλο Μανδραβέλη.Περνώ κρίση ηλικίας και η Αισθητική μου-όπως και το στομάχι μου- δεν αντέχει τόσο νεοφιλελευθερισμό...
Αριστερά Φιλαράκια,
Ετεροχρονισμένα μεν (και μάλιστα εν μέσω πρόσφατων εξελίξεων), μόλις τώρα αποπειράθηκα να διαβάσω το αρθρο Κουβελάκη.
Ομως ο Δρόμος "ειναι κλειστός" δεν ανοιγει η σελίδα, πέστε μου γιατί.
Θα μου πεις εδω ο κόσμος "καιγεται" κι εσυ εμεινες στον Κουβελάκη.
Ε,βέβαια περιμένω να δώ νεο ποστ με την επικαιρότητα, κι΄ας μεινουν για λίγο αργότερα οι "ιδεολογικοί προβληματισμοί" ,που ταλανίζουν χρόνια την Αριστερά και οχι μόνο στην Ελλάδα.
Σήμερα πάντως στη βουλή η Αλέκα εκανε και μια μαρξιστική ανάλυση"ανεπαισθήτως", σε ενα κοινό που, τουλάχιστον απο τη δεξια πλευρά, δεν σκαμπάζει γρύ απο τέτοιους συλλογισμούς. :lol:
Φίλοι Δαίμονες,
Εννοείτε ότι το μπλογκ δεν είναι «ακτιβίστικο»; Αν εννοείτε αυτό, υπάρχει έλλειψη από τέτοιου τύπου μπλογκς και πρέπει να την καλύψουμε; Κάποιες διευκρινίσεις θα μας ήταν χρήσιμες.
Τα λέμε
Φίλη Ένη,
Το σάιτ τού «Δρόμου» άνοιξε, αν εξακολουθεί να σε ενδιαφέρει. Και το νέο ποστ ανέβηκε. Άντε! Όλα «δεξιά» σού έρχονται! ;-)
Τα λέμε
Μιλάμε γενικά για την Αριστερά Φίλτατοι λέφτηδες και η αναφορά μας ήταν πρωτίστως(και μόνο) καλοπροαίρετη.
Απόψεις,λόγια,ξανά απόψεις,ιδεολογικές τοποθετήσεις, φιλοσοφικές αντεγκλήσεις,κοινωνικοπολιτικές διαφωνίες,ερμηνευτικοί διαχωρισμοί,μακροικονομικές αντιπαραθέσεις,με αποτέλεσμα διαρκείας μια Αριστρά κομματιασμένη και διαιρεμένη από τον Κουβέλη μέχρι την Αριστερά του Αντιεξουσιαστικού "χώρου".
Καλή η ελευθερία και το αδέσμευτο στις απόψεις,αλλά εδώ και χρόνια(αν όχι από πάντα), ο αριστερός χώρος θυμίζει "10 άνθρωποι-12 απόψεις".
Τόσο δύσκολη είναι η -έστω και προβληματική- ενότητα ή σύγκλιση απόψεων?
Τόσο δύσκολο είναι να προηγηθεί η συντονισμένη δράση απέναντι στον κοινό εχθρό και σκαλώνει στην Ιδεολογική καθαρότητα?
Δεν ξέρουμε,εμείς ρωτάμε και μόνο γνωρίζοντας ότι "οι καιροί ου μενετοί".
υγ.Εαν μας ενδιέφεραν οι "ακτιβιστές",θα ήμασταν από καιρό "ακτιβιστές".Αλλά δυστυχώς δεν προλαβαίνουμε ούτε ακτιβιστές να γίνουμε.
Την Καλημέρα μας.
Φίλοι Δαίμονες,
Κατ' αρχήν μια διευκρίνιση: το σχόλιο με το οποίο ζητάγαμε διευκρινίσεις δεν ήταν σε καμία περίπτωση «παραπονιάρικο», πόσω μάλλον «ξινό»! Ήταν νέτη-σκέτη διευκρίνιση. Όπως εμείς γράφουμε ό,τι θέλουμε, σύμφωνα με τις απόψεις μας, έτσι και οι αναγνώστες/αναγνώστριες είστε ελεύθεροι για οποιαδήποτε κριτική. Και θεωρούμε ότι είναι βασικότατη υποχρέωσή μας (όπως και κάθε αριστερού) η απόλυτη ελευθερία στην κριτική χωρίς «μούτρα» και «γκρίνιες».
Μετά τη διευκρίνισή σας καταλαβαίνουμε το εξής (και διορθώστε μας αν κάνουμε λάθος):
Διαπιστώνετε (και εδώ) μια έλλειψη ενωτικών προτάσεων και μια «υπερπαραγωγή» κριτικών παρατηρήσεων. Δεν θα μπορούσαμε να διαφωνήσουμε. Έτσι είναι κι έχετε δίκιο. Δυό λόγια όσο αφορά στις αφεντομουτσουνάρες μας:
Ενώ περισσεύουν (έως εμετού) οι κριτικές μέσα στην αριστερά, η συντριπτική πλειοψηφία τους εντάσσεται στα πλαίσια τού ενδοαριστερού εμφυλίου. Επικαθορίζονται δηλαδή σε μεγάλο βαθμό από μικροκομματικές σκοπιμότητες. Αντίθετα, οι κριτικές προς όλους και όχι με απώτερο σκοπό την «προώθηση» αυτού ή του άλλου σχήματος δεν είναι τόσο συχνές.
Θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι καθαρό στους περισσότερους αναγνώστες ότι δεν είμαστε παπαγαλάκια (έστω και με «παραλλαγή») κάποιου ιδιαίτερου «μαγαζιού» τής Αριστεράς. Βέβαια, κατά καιρούς, μας κατατάσσουν εδώ ή εκεί. Από Καραμπελιάδες και «κουκουέδικης λογικής» (λες κι αυτό που λένε «κουκουέδικη λογική» χαρακτηρίζει μόνο κάποιους οπαδούς τού ΚΚΕ!...), μέχρι Δημαρίτες ή και ...κρυπτορατσιστές! Αλλά αυτά συμβαίνουν άμα τα λες όλα!... ;-)
Τα λέμε (χωρίς κανένα περιορισμό στις αρνητικές κριτικές! ;-) )
Δημοσίευση σχολίου