Είναι μαύρα σκυλιά. Και γαβγίζουν, για τον ίδιο λόγο που γαβγίζουν όλα τα σκυλιά: φοβούνται!

Η εδώ και δύο περίπου χρόνια ασκούμενη τρομοκρατία από το αστικό σύστημα εξουσίας σε βάρος τού ‘‘εχθρού λαού’’ κορυφώθηκε με πρωτοφανώς αναίσχυντο τρόπο τις τρεις τελευταίες ημέρες. Οι τραμπούκοι με τα κουστούμια —πολιτικό υπηρετικό προσωπικό τών επικυρίαρχων, δημοσιογράφοι-ιμάντες μεταβίβασης της γραμμής, ενοικιαζόμενοι οργανικοί συστημικοί διανοούμενοι— ζωγράφισαν με τόσο μελανό τρόπο την επόμενη μέρα μιας ενδεχόμενης απόρριψης της νέας δανειακής σύμβασης, που, αν ζούσε ο Δάντης, θα ένιωθε τόσο μειονεκτικά, ώστε θα έσκιζε σελίδα σελίδα την «Κόλασή» του.

Γιατί γαυγίζουν τη μαύρη προπαγάνδα τους; Γιατί μιλούν για Βαϊμάρες και σημεία μηδέν, για εικόνες και σκηνές τής Αποκάλυψης, για σημεία και τέρατα, τρομοκρατώντας με τέτοια ένταση και σε τέτοια έκταση; Μα θέλει και ρώτημα; Φοβούνται! Φαίνεται στα μάτια τους, αν τα προσέξεις καλά. Έχουν δίκιο να φοβούνται; Ναι! —αν και, δυστυχώς, μόνο ως ένα βαθμό.

Όταν μέχρι κι ο ορκισμένος ‘‘ευρωπαϊστής’’, καθόλου επαναστάτης αλλά σκέτος νεοκεϊνσιανός, και μέχρι πριν λίγα χρόνια σύμβουλος του ΓΑΠ Γιάννης Βαρουφάκης εξηγεί με το νι και με το σίγμα γιατί η νέα δανειακή σύμβαση απλώς μεταθέτει τη χρεοκοπία στο εγγύς μέλλον, αλλά με πολύ δυσμενέστερους όρους και συνθήκες απ’ ό,τι αν συνέβαινε σήμερα, όταν κι αυτός ο κάποτε γραμματέας τής ΚΝΕ Λονδίνου και μετέπειτα εξωμότης και γενίτσαρος με χαμόγελο Γιώργος Κύρτσος λέει το ίδιο μ’ άλλα λόγια, όταν ακόμα και ο επί κεφαλής της τέως Αριστεράς, αυτής που έχει πετάξει προ πολλών ετών το μωρό μαζί με τα βρωμόνερα και που δεν βλέπει την ώρα να πάρει τη θέση τού ΠΑΣΟΚ στην ελληνική πολιτική σκηνή, Φώτης Κουβέλης δηλώνει ότι θα την καταψηφίσει, σε διαμετρική αντίθεση με τους ίδιους που υποστηρίζουν ότι το νέο Μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο σωτηρίας, είναι να μη φοβούνται; Και είναι να μην τείνει ο φόβος τους να μετατραπεί σε ανεξέλεγκτο πανικό, όταν θυμούνται ότι εδώ και μήνες πολλούς τα ίδια κατεδαφιστικά επιχειρήματα εναντίον τής πολιτικής τής Τρόϊκας υποστηρίζουν στους σχολιασμούς τους όχι τίποτε νεομπολσεβίκοι, αλλά αμέτρητοι συστημικοί οικονομολόγοι, αναλυτές και ψυχή τε και σώματι οργανικοί διανοούμενοι και υμνητές τής ‘‘ελεύθερης’’ οικονομίας, που εξακολουθητικά κρούουν τον κώδωνα για το γκρεμό στον οποίο σπρώχνουν την Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Ένωση αγκαλιά με το ΔΝΤ; Πώς να βαφτίσουν το κρέας ψάρι; Πώς να πείσουν, και να πειστούν, ότι οι New York Times τού 2012 είναι η Правда τού 1917;

Αν ο φόβος τους τείνει να γίνει ανεξέλεγκτος πανικός χωρίς όμως να γίνεται, αν είναι δικαιολογημένος, αλλά ως έναν μόνο βαθμό, αν μπορούν ακόμα να γαυγίζουν, όπως γάβγιζε χθες προς τον Λαφαζάνη το παχύσαρκο μαύρο σκυλί που ακούει στο όνομα Βαγγέλης Βενιζέλος, είναι γιατί η Αριστερά αδυνατεί ακόμα να εμπνεύσει τον ελληνικό λαό με ένα σχέδιο που, παρά τις θυσίες και τις δυσκολίες τις οποίες θα συνεπάγεται, θα τον οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον και σε μια δικαιότερη κοινωνία.

Για πόσο ακόμα;

Η εικόνα, από το abunchofpansies.blogspot.com