Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν: να διαδηλώσουμε στις 25 Μαρτίου, ή να μη διαδηλώσουμε;



Τι ’χες (αριστερέ) Γιάννη, τι ’χα πάντα! Να ‘‘σκοτώνομαι’’ με τον (επίσης αριστερό) Γιώργη περί διαφόρων θεωρητικών ή πρακτικών ζητημάτων, στρατηγικού ή τακτικού χαρακτήρα και γενικά επί παντός επιστητού. Εξέχουσα θέση σε όλες αυτές τις αφορμές για καβγάδες το λεγόμενο εθνικό ζήτημα, δηλαδή η διαλεκτική σχέση εθνικού και ταξικού στοιχείου που αναδύεται κάθε λίγο και λιγάκι με αυτή ή την άλλη αφορμή. Το οποίο βεβαίως και έρχεται από το βάθος τού προπροηγούμενου αιώνα, βεβαίως και είναι ‘‘ζόρικο’’, αλλά συχνά, και ιδίως τις τελευταίες δύο-τρεις δεκαετίες, δεν αποτελεί κατά βάθος παρά μόνο πρόσχημα για να διευκολυνθεί η ‘‘επίλυση’’ τού εξής προβλήματος: Πώς να δικαιολογήσω την ύπαρξή μου, από τη στιγμή που αδυνατώ να εκπληρώσω την κύρια αποστολή και καθήκον να ξεδοντιάσω το θηρίο τού καπιταλισμού στην (όποια) χώρα μου![1] Και βέβαια, πώς να συνεχίσω να διατηρώ τις διαχωριστικές γραμμές οι οποίες, σε τελική ανάλυση, μου επιτρέπουν να πετάω τη μπάλα στην εξέδρα και να λέω στο ‘‘πόπολο’’: «Τι να σας κάνω; Οι άλλοι έχουν λάθος απόψεις, κι εσείς δεν μου δίνετε την πλειοψηφία. Γίνεται να τα βγάλω πέρα μόνος μου;».

Η νέα ‘‘πτυχή’’ τού εθνικού ζητήματος

Εν όψει τών παρελάσεων και των εορτασμών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, εθνικιστικοί κύκλοι, ακροδεξιοί διαφόρων αποχρώσεων, οργανώσεις εφέδρων τών Ειδικών Δυνάμεων και γενικά όλη αυτή η ‘‘ελληνική σαλάτα’’ πρόλαβαν και με μία κίνηση τούκα προ, έριξαν το σύνθημα της αξιοποίησης της επετείου για να εκδηλώσει ο λαός την αντίθεσή του στη «νέα κατοχή των μνημονίων και στους πουλημένους πολιτικούς». Από κοντά κι ο «Στόχος» (στόκος) με σημειολογικά κι όχι μόνο καλέσματα σε νέες ‘‘εθνοσωτηρίους επαναστάσεις’’. Κι αμέσως, ω, αμέσως…

Αμέσως, «ταραχή έπεσε στον κόσμο, και το σανίδωμα υποχώρησε από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου»!

Το χορό άνοιξε ο «Ριζοσπάστης» με ένα δημοσίευμα υπό τον τίτλο «Οσμή προβοκάτσιας στις 25 του Μάρτη;», με το οποίο, εμμέσως πλην σαφώς, μας συνιστούσε για την ερχόμενη Κυριακή να την κάνουμε με πλάγια πηδηματάκια και να πάμε για κανένα 5 Χ 5! —οι μεγαλύτεροι για κανένα ουζάκι (ή τσίπουρο για μερικούς-μερικούς, ονόματα δεν λέμε και υπολήψεις δεν θίγουμε… ;-) ). Όπως ήταν αναμενόμενο, το άρθρο έκανε το γύρο τού διαδικτύου και αναπαράχθηκε. Όμως, κατά κύριο λόγο αναπαράχθηκε επιδοκιμαστικά σε διάφορα blogs, ακόμα και σε blogs αντι-κουκουέδικα! (Μην κοιτάτε που εμείς το παραδεχόμαστε. Όλοι ασπάζονται το απόφθεγμα του Τενγκ «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια». Πρώτοι και καλύτεροι οι φίλοι μας της ΕΟΣ. Ακόμα και κατ’ εξοχήν υπερασπιστές τής Ηθικής, όπως ο φίλος μας ο Λασκαράτος. Μέχρι και αντιφασίστες που εμάς μας θεωρούν φασιστόμουτρα, ακριβώς επειδή εκτιμούν ότι ‘‘κουκουεδοφέρνουμε’’! Χαμός! ;-) )

Προβοκάτσια, αλλά τι είδους προβοκάτσια;

Δεν είμαστε κι ο Σαραντάκος, αλλά έχουμε την ισχυρή εντύπωση ότι οι πρωταρχικές σημασίες αυτής της λέξης είναι δύο:

1) Ο αντίπαλος μεταμφιεζόμενος σε φίλο («ένας από εμάς»), προβαίνει σε ενέργειες ξένες προς τη δική σου αντίληψη που σε εκθέτουν και

2) Ο αντίπαλος σε παγιδεύει και σε παρασύρει πια εσένα τον ίδιο σε πράξεις (ή κινήσεις, στάσεις κ.λπ.) πάλι με σκοπό να σε εκθέσει. Σε μια πιο διασταλτική ερμηνεία, μπορεί να σημαίνει ότι ο αντίπαλος προκαταλαμβάνει μία κατάσταση με σκοπό είτε να σε αποκλείσει από αυτήν και να σου στερήσει τη δυνατότητα παρουσίας, είτε ακόμα και ταυτόχρονα για να της προσδώσει το δικό του πρόσημο.

(Για άλλες σημασίες, όπως αυτή τής πρόκλησης με σκοπό να διεξαχθεί συζήτηση ή αντιπαράθεση, στις οποίες συνήθως ο προκαλών έχει τη βεβαιότητα ότι θα θριαμβεύσει —αυτό που λέμε «πέταγμα του γαντιού»—, η λέξη προβοκάτσια, αν και χρησιμοποιείται, είναι απολύτως λανθασμένη και παραπλανητική, αφού δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πρωταρχική σημασία της.)

Μετά από αυτή την μικρή σημασιολογική ανάλυση, ας επανέλθουμε στο θέμα μας, διατυπώνοντας κάποιες απορίες.

Σε τι συνίσταται εν προκειμένω η προβοκάτσια, για την οποία κάνει λόγο ο «Ριζοσπάστης»; Προφανώς, πρέπει να αποκλείσουμε την εκδοχή τών ακροδεξιών μεταμφιεσμένων σε αριστερούς. Άρα τι μένει ως αντικειμενικός στόχος τών προβοκατόρων, πού αποσκοπούν; Στο να μας φέρουν αντιμέτωπους και ‘‘στα χέρια’’  —κατά την πρωταρχική ερμηνεία τής παγίδευσης —με τους ακροδεξιούς, ώστε να βγούμε ‘‘κακά παιδιά’’ και να έχουνε μετά να λένε για τα ‘‘δύο άκρα’’ που ‘‘συναντιούνται’’ στη βία και την ‘‘ανομία’’;  Ή, κατά τη δεύτερη και διασταλτική ερμηνεία τής προληπτικής αφοπλιστικής δράσης, στο να εμποδίσουν τις λαϊκές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και την παρουσία τής Αριστεράς σε αυτές, είτε υπό το φόβο επεισοδίων, είτε υπό  το φόβο τού στιγματισμού για συμπόρευση με την ακροδεξιά;

Με το φτωχό μας το μυαλό

Δεν μπορούμε να ξέρουμε φυσικά τι είχε στο μυαλό του ο αρθρογράφος τού «Ριζοσπάστη» και όλοι όσοι ενστερνίστηκαν την προσέγγισή του περί προβοκάτσιας. Θα καλύψουμε όμως όλες τις εκδοχές που αναλύσαμε παραπάνω, με την ακόλουθη σκέψη:

Αν η πρωταρχική μέριμνα τής πολιτικά οργανωμένης Αριστεράς είναι η αποφυγή συγκρουσιακών καταστάσεων με το ακροδεξιό ή το ανοιχτά φασιστικό κομμάτι τής Δεξιάς, καλό είναι να έχει υπ’ όψη της ότι στις συνθήκες οξυμένης ταξικής πάλης αυτό θα συμβεί αργά ή γρήγορα. Ο μοναδικός τρόπος να το αποφύγει είναι είτε η υποχώρηση της όξυνσης (το θέλει;), είτε η δική της απόσυρση από το εκάστοτε πεδίο σύγκρουσης.[2]

Ζητήματα ιδεολογίας ή ιδεολογήματα;

Παρά το γεγονός ότι το αρχικό δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» έμενε αυστηρά στα γεγονότα, οι συζητήσεις στο διαδίκτυο ιδεολογικοποιήθηκαν στη βάση του αιώνιου (και υπεραιωνόβιου!) εθνικού ζητήματος στο οποίο αναφερθήκαμε στην αρχή τού σημειώματος. Σε ελεύθερη μετάφραση το εκπεμπόμενο μήνυμα από τους συμμεριζόμενους τους προβληματισμούς τού ΚΚΕ ήταν το εξής:

«Τι δουλειά έχουμε τώρα να τρέχουμε στις παρελάσεις για μία εθνική γιορτή (μπλιάχ!), συμφυρόμενοι με ακροδεξιούς, έφεδρους λοκατζήδες και φασίστες και διαγκωνιζόμενοι μαζί τους για την ηγεμονία σε διαδηλώσεις; Μακριά κι αλάργα!».

Και διερωτώμεθα εμείς, πάλι με το φτωχό μας το μυαλό (αυτό διαθέτουμε, τι να κάνουμε τώρα;):

Δεν διεκδικεί η Αριστερά την κυριαρχία και την εξουσία σε ένα δεδομένο έθνος-κράτος, εν προκειμένω αυτό που μας έτυχε, το ελληνικό; Δεν φιλοδοξεί, όπως έγραψε και ο παππούς Κάρολος με τον θείο Φρειδερίκο στο Μανιφέστο τού Κομμουνιστικού Κόμματος να οδηγήσει το προλεταριάτο, ώστε αυτό «να κατακτήσει την πολιτική εξουσία, να ανυψωθεί σε ηγέτιδα τάξη του έθνους, να συγκροτηθεί το ίδιο σαν έθνος, [να] είναι και το ίδιο ακόμα εθνικό, αν και σε καμιά περίπτωση με την έννοια που δίνει η αστική τάξη»; Κι αν τα παραπάνω είναι σωστά, πώς θα γίνουν, πώς «θα ανυψωθεί η εργατική τάξη σε ηγέτιδα τάξη τού έθνους», αν απέχει από κάθε πεδίο σύγκρουσης μόνο και μόνο επειδή έχει εθνικό πλαίσιο αναφοράς; Και επί τέλους: πότε μετατράπηκε για την Αριστερά το έθνος-κράτος από συγκεκριμένη ιστορική εξέλιξη, υπαγορευμένη από συγκεκριμένες οικονομικοπολιτικές διεργασίες, σε ένα λάθος τής Ιστορίας και δεν το καταλάβαμε; Και στο τέλος-τέλος: πού σκοπεύει να δώσει η Αριστερά τη μάχη; Σε έναν άλλο πλανήτη, κάπου μεταξύ Άρη και Πλούτωνα, ώστε να μην υπάρχει κανένα εθνικό πλαίσιο αναφοράς; Και για να ’χουμε κι άλλα καλά ερωτήματα:

Πώς θα διεκδικήσει η Αριστερά την κυριαρχία και την εξουσία, αν, με το φόβο τής προβοκάτσιας ή το άγχος τής ιδεολογικής καθαρότητας, αφήνει ελεύθερο το πεδίο σε όσους βλέπουν το έθνος ανιστορικά, μεταφυσικά, ως κάτι κοινωνικά ενιαίο, ή και ως κάτι το ανώτερο από όλα τα άλλα έθνη, οπότε και το υμνούν με τεντωμένο το δεξί χέρι (Griechenland überalles); Γιατί να τους επιτρέπει αμαχητί να προβάλλουν το πρόσωπο των φίλων και των υπερασπιστών τού λαού, ιδίως από τη στιγμή που και μόνο η παρουσία της αρκεί για να ακυρώνει εθνικιστικές κινηματικές παρεμβάσεις, όπως κάλλιστα θα μπορούσε να είχε γίνει στη Ρόδο τις προάλλες κατά τους εορτασμούς για τη συνένωση των Δωδεκανήσων, για να μην αφεθούν ανενόχλητοι μια χούφτα εθνικιστές να βάλουν τη σφραγίδα τους; Δεν έχει κατανοήσει ακόμα η Αριστερά αυτό που είχε κατανοήσει προ πολλών δεκαετιών ο Μιτεράν, πως η πολιτική είναι και διαχείριση συμβόλων;

Επειδή:

Επειδή η Δεξιά αρχίζει να αποκτά το δικό της κινηματικό τμήμα με σκληρό πυρήνα την ακροδεξιά ή και την ανοιχτά φασιστική μερίδα της,

Επειδή σύντομα θα διαπιστώσει (αν δεν το έχει κάνει ήδη) ότι αυτό το τμήμα δεν της είναι χρήσιμο μόνο για τις εθνικές επετείους, αλλά σε κάθε περίσταση που αποτελεί αφορμή για μαζική παρουσία κόσμου,

Επειδή όλο και περισσότερος κόσμος, πιεσμένος από την επελαύνουσα φτώχια, θα ριζοσπαστικοποιείται σε θέληση και διαθέσεις, χωρίς όμως η απολιτική χαύνωση στην οποία ζούσε μέχρι τώρα να του επιτρέπει να συνειδητοποιεί ότι ριζοσπαστικοποίηση από ριζοσπαστικοποίηση διαφέρει,

Δια ταύτα:

Να μας κάνει τη χάρη η κυρία Αριστερά και να ξυπνήσει.[3] Η θέση της είναι μέσα στον κόσμο. Αυτόν τον συγκεκριμένο κόσμο, αυτόν τον λαό, όσο στραβά, κουτσά κι ανάποδα κι αν σκέφτεται σήμερα. Η θέση της είναι εκεί. Με όλες τις επιβαλλόμενες προφυλάξεις βέβαια, αλλά εκεί, μαζί του. Κι ο λαός δεν υφίσταται μόνο όσο βρίσκεται στα εργοστάσια και στα γραφεία και μετά εξαερώνεται, όπως θέλει να πιστεύει το ΚΚΕ, μετατρέποντας το κύριο σε μοναδικό. Ούτε βρίσκεται μόνο σε συζητήσεις αριστερών διανοουμένων τού Ινστιτούτου Πουλαντζά ή σε συγκεντρώσεις στενού κομματικού ακροατηρίου. Ο κόσμος είναι παντού. Κι εκεί πρέπει να είμαστε κι εμείς, που, όπως λέμε, υπάρχουμε μόνο και μόνο υπέρ αυτού (έτσι δεν λέμε;)

Μέσα λοιπόν στον κόσμο, μαζί με τον κόσμο. Για να ακουστεί η φωνή μας δυνατά και καθαρά. Διαφορετικά, τον αφήνουμε έρμαιο σ’ αυτούς που «μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή».

Και η Άννα θα εξακολουθήσει να κλαίει…


ΥΓ (Τρίτη, 20 Μαρτίου, στις 3.12 ΜΜ) Αλήθεια, αν οι δοσίλογοι της Κατοχής, με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου τού 1943, είχαν καλέσει τον λαό να διαδηλώσει υπέρ τής ναζιστικής Νέας Τάξης επειδή ‘‘έσωσε την Ελλάδα από τον μπολσεβικισμό και τον σιωνισμό’’, η ηγεσία τού ΕΑΜ θα είχε ρίξει το σύνθημα της αποχής από διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα;  


[1] Με τα ‘‘κακά’’ λόγια τού ‘‘απολίτιστου’’ λαού: «δουλειά δεν είχε ο διάολος, γαμούσε τα παιδιά του»!

[2] Τροφή για σκέψη: Άσχετα με τους λόγους που την προκάλεσαν, η παρουσία τής Χρυσής Αυγής στην πύλη τής «Ελληνικής Χαλυβουργίας» δεν ήταν μία εκδήλωση παρόμοιας απόσυρσης;

[3] Για να τα λέμε όλα, αυτό δεν ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. (Ισχύει όμως το ότι κάποιος πρέπει να τους μιλήσει για τις βλαβερές συνέπειες που έχουν οι αριστερές μεγαλοστομίες, τις οποίες βλέπουμε να αφθονούν στη σχετική ανακοίνωσή της…)…)


Η εικόνα, από το 2gym-korinth.kor.sch.gr

30 σχόλια:

Βήχος Παναγιώτης είπε...

Οι μηχανισμοί χειραγώγησης των λαϊκών μαζών μπήκαν για τα καλά μπροστά, χρησιμοποιώντας τις τελευταίες εφεδρείες του. Τους αριστερούς κολαούζους του συστήματος, τύπου Παπαρήγα μέχρι τους πιο ντούρους, της "ΕΟΣ". Όλος ο λαός, ναι σκέτα ΛΑΟΣ, όλος ο λαός οφείλει ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ απέναντι σ’ αυτούς που αντιπροσωπεύουν το μεγάλο κεφάλαιο, τις τράπεζες και τους τοκογλύφους. Όλος ο λαός που πλήττεται από τα μέτρα εξαθλίωσής του, σε οποιαδήποτε ιδεολογία και αν πιστεύει πρέπει να κατανοήσει ότι αν δεν ενωθεί, όπως ενώθηκαν οι καταπιεστές του, δεν πρόκειται ποτέ να βγει από το βάλτο που τον έριξαν.Η Αριστερά να μπει μπροστά στο γενικό ξεσηκωμό να δημιουργήσει ένα τεράστιο και ακατανίκητο κίνημα που θα σαρώσει τους Παπαδήμιους και τα αριστερά δεκανίκια του που μπαίνουν ανάχωμα σε κάθε προσπάθεια του λαού να αντισταθεί. Ο λαός δε θα πάει ποτέ με την Αριστερά όταν η Αριστερά του γυρίζει την πλάτη, τον ταυτίζει με τους συνειδητούς φασίστες και του λέει: ΚΑΤΣΕ ΚΑΛΑ! Μόνο η επανάσταση μπορεί να σε σώσει! Ταυτίζουν την επανάσταση με τον εαυτό τους και προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στο σύστημα που θέλει ΤΑΞΗ και ΥΠΟΤΑΓΗ. Ναι, Ζούμε στην εποχή των τεράτων! ΌΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ λοιπόν. Κλείστε τα αυτιά σας σε δεξιά, κεντρώα και «αριστερά» τσουτσέκια που στο όνομα μιας επανάστασης που θα την κάνουν οι «ειδικοί», χωρίς το λαό και ενάντια στο λαό, σας καλούν να καθίσετε φρόνιμοι και απλά να τους ψηφίσετε. Σαρώστε τους όλους χωρίς έλεος. Ή αυτοί ή εμείς. Όλοι εμείς που δε θα κάτσουμε στα αυγά μας, που δε θα κάνουμε το χατίρι σε κανένα συνειδητό «αριστερό» στυλοβάτη του συστήματος που ξέρει να μιλάει «ταξικά» αγνοώντας την τάξη του και τον κόσμο της εργασίας.

LeftG700 είπε...

Αγαπητέ κ. Βήχο,


Προς το παρόν, ευχαριστούμε θερμά για την αναδημοσίευση και τα καλά σου συνοδευτικά λόγια. Εκείνο το "αλογόμυγα του διαδικτύου" πολύ μας άρεσε (και, για να τα λέμε όλα, έθρεψε και λίγο τον ναρκισσισμό μας! ;-) )

Θα επανέλθουμε αργότερα (προσωπικά, έχω ένα κάποιο θέμα με το χρόνο αυτή τη στιγμή).


Τα λέμε

Unknown είπε...

Καλό είναι λεφτόπουλα να καταστεί σαφές οτι άλλο είναι η διαδήλωση και άλλο η εξέργεση.
Να διαδηλωσουμε την 25 Μαρτη, αλλά να πετάξουμε τα γιαούρτια μας για εκτόνωση και μετά πάλι στις 28 οκτώβρη τα ίδια , είναι μια μορφή αγώνα που δεν ταιριάζει σε αγωνιστές πραγματικούς.
Οσι για την άμεση εξέργεση που καλεί ο κ.Βήχος εδώ και τώρα, έχει να μάθει πολλά ακόμη.

Βήχος Παναγιώτης είπε...

Φυσικά και έχω να μάθω πολλά ακόμα φίλτατε Μάρκο. Τα χειρότερα είναι μπροστά μας.

Μάρκομ Ξ είπε...

Προβοκάτσια στις 25 Μαρτίου; Μάλιστα. Και συ τι κάνεις; Με προειδοποιείς και αυτό είναι όλο; Θα πάρεις καμιά πρωτοβουλία να με προστατέψεις από την προβοκάτσια; Θα πάρεις καμιά πρωτοβουλία να μην αφεθεί και αυτό το πεδίο στα χέρια των εφεδρικών του συστήματος;

Εκλογές που τις κάνουν για να νομιμοποιήσουν την απολυταρχία του κεφαλαίου; Μάλιστα. Και συ τι κάνεις; Εύχεσαι να μην το καταφέρουν; Ζητάς "αδύναμη κυβέρνηση". Δηλαδή σαν να μου λες, κατεβαίνω στο γήπεδο ξέροντας ότι θα χάσω, άρα απλά προσπαθώ να μην συντριβώ. Ή από την άλλη κατεβάζεις το κεφάλι στην επίθεση του πρωτοσύγκελου του κεφαλαίου (Δασκαλόπουλος) που βάζει το δίλημμα ευρώπη ή χάος, γιατί ούτε καν διανοείσαι να βγεις από το ευρώ.

Α, ναι, ξέχασα. Είστε και σεις που πάτε με το λαό, για το λαό, από το λαό. Με τον "απλό" κόσμο (λες και υπάρχει και "σύνθετος"!). Εσείς που του έχετε τόσο τυφλή εμπιστοσύνη που δεν χρειάζεται τελικά να υπάρχετε παρά μόνο για να χειροκροτείτε οποιαδήποτε εκδήλωση απολίτικης οργής, πρωτόλειας αγανάκτησης και ανεπεξέργαστου ακτιβισμού.

Εσείς λοιπόν όλοι οι παραπάνω είστε η ελπίδα και τα νιάτα του κόσμου ε; Εσείς και η αναρχία που άφησε εδώ και δεκαετίες τον αγώνα ενάντια στην αστική τάξη και τα βαλε με τα ΜΑΤ και... τους περιπτεράδες.

Μπαααα...Δε βλέπω να τη γλυτώνω τη μετανάστευση... αν είμαι τυχερός και δεν έχω κάνει ήδη πολλά και με πιάσουν πριν φύγω...

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Βήχος Παναγιώτης είπε...

Αγαπητέ Μάρκομ Ξ σε ποιους απευθύνεσαι; Δεν είπε κανένας εδώ ότι θα γίνει προβοκάτσια, αλλά και αν γίνει θα είναι η πρώτη φορά; Τι είμαστε εμείς που θα σε προστατεύσουμε αλλιώς θα μεταναστεύσεις; (!!!). Αυτό που λέω εγώ είναι ότι ο λαός πρέπει να αψηφήσει τις τρομοκρατικές κραυγές του συστήματος και μέρους της Αριστεράς και να βγει στους δρόμους. Αυτό που λέμε εκεί στο Πολιτικό Καφενείο είναι πως πρέπει ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ Ο ΛΑΟΣ και να διώξει κυβέρνηση και Τρόικα. Γράφαμε: Το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ δεν είναι πολιτικό κόμμα, ούτε πολιτική οργάνωση. Αυτό, βεβαίως, δεν του στερεί το δικαίωμα να δίνει το «παρόν» και να μετέχει, αυτοδύναμα και αυτόνομα, με δικά του πανό, προκηρύξεις κλπ., στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις του λαού ενάντια στα μέτρα ΠΑΣΟΚ-τρόικας, προβάλλοντας πάντα την αναγκαιότητα της σύγκλισης και της συνεννόησης των πολυδιασπασμένων δυνάμεων του αντικαπιταλιστικού και του ριζοσπαστικού προοδευτικού χώρου.

Το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ έχει την πεποίθηση πως, η διαρκώς εντεινόμενη αγανάκτηση του λαού, στη σημερινή οικονομική, κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, για να παράξει ρεαλιστικό αποτέλεσμα, πρέπει να υπάρξουν πολιτικές πρωτοβουλίες, που θα υπερβαίνουν τα σημερινά «κομματικά» σχήματα και τις σημερινές συνδικαλιστικές περιχαρακώσεις, που θα δίνουν νόημα και προοπτική στον αγώνα ενάντια στην καταστροφή που μας απειλεί, που θʼ ανατρέψουν την απαισιοδοξία και το αίσθημα της ματαιότητας του αγώνα για ένα καλύτερο, για ένα ελπιδοφόρο μέλλον, που θα δώσουν την δυνατότητα σε κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, να ενεργοποιηθεί και να συμβάλει στον κοινό αγώνα για το κοινό συμφέρον". Σήμερα φαίνεται πόσο δίκιο είχαμε και πόσο ακόμα και σήμερα ισχύουν αυτά που λέγαμε πριν από δύο χρόνια.

Μάρκομ Ξ είπε...

προς Βήχος Παναγιώτης:

Αναφέρομαι -χρησιμοποιώντας η αλήθεια είναι περίεργο τρόπο γραφής- συνοπτικά στις τακτικές και απόψεις των κυρίων ρευμάτων της αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΝ, εξωκοινοβουλευτικούς, αναρχικούς). Δεν αναφέρομαι σε εσάς προσωπικά, ούτε σε όσους εκπροσωπείτε (δεν ξέρω αν εκπροσωπείτε κάποιον).

Μια σημείωση μόνο: πολιτικοί φορείς που δημιουργούνται για, αντλούν δύναμη από και στηρίζονται στον λαό και δη στα πιο καταπιεζόμενα στρώματα και τάξεις οφείλουν να προστατεύουν το λαό, ακόμα και αν δεν τους ζητηθεί. Αλλιώς δεν έχουν νόημα ύπαρξης. Για σχετικό παράδειγμα βλ. ΕΑΜ.

συντροφικά,
Μαρκομ Ξ

Μάρκομ Ξ είπε...

προς Βήχος Παναγιώτης:

Γράφετε:
"...που θα δώσουν την δυνατότητα σε κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, να ενεργοποιηθεί και να συμβάλει στον κοινό αγώνα για το κοινό συμφέρον."

Μια σημείωση:
Η πεποίθηση ότι πρέπει να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και δη των στρωμάτων/ τάξεων που πλήττονται και καταπιέζονται είναι πολιτική θέση. Άρα το να λέει κανείς "ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση" είναι το λιγότερο άστοχο. Μήπως εννοείτε ανεξάρτητα από το τι κόμμα ψηφίζουν/ ψήφιζαν τόσα χρόνια;

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Βήχος Παναγιώτης είπε...

Φυσικά αυτό εννοώ. Ανεξάρτητα από τι κόμμα ψήφιζαν μέχρι τώρα πρέπει να ενωθούν όπως ενώθηκαν οι καταπιεστές μας και να διώξουν κυβέρνηση, Τρόικα και τοκογλύφους. Αν δεν το κάνουν οργανωμένα και με αποφασιστικότητα θα καταστραφούν ολοκληρωτικά. Μα και μου δεν μας παίρνει ποια, δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια.

LeftG700 είπε...

Αγαπητέ κ. Βήχο,


Για την κοινή οπτική μεταξύ μας (όχι η Αριστερά μακριά από τον λαό —λαό με την αριστερή έννοια) που σας έκανε να αναδημοσιεύσετε την ανάρτησή μας, δεν θα πούμε τίποτε, ως περιττό. Θα μας επιτρέψετε να πούμε δύο λόγια για κάτι γενικότερο, που ορισμένα; σημεία τού σχολίου σας φέρνουν πάλι στην επιφάνεια.

Βλέπουμε στο πρώτο σας σχόλιο να σας διακατέχει μία αφοριστική και μηδενιστική διάθεση για τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα της Αριστεράς. Καταλαβαίνουμε ότι αυτή δεν γεννήθηκε από το κεφάλι τού Δία, ή επειδή είσαστε ‘‘πνεύμα αντιλογίας’’, αυτό που λέμε αριστερό ‘‘στραβόξυλο’’. Είστε έμπειρος αριστερός με θητεία στο κίνημα και εμπειρίες που δεν έχουμε εμείς καιμ θα έχουν δει τα μάτια σας διάφορα ‘‘ορέα’’. Ωστόσο, επιτρέψτε μας να μη τη συμμεριστούμε. Συμμεριζόμαστε μεγάλο μέρος από την κριτική σας, την έχουμε ασκήσει κι εμείς, αλλά πιστεύουμε ότι μία γενική κατεδαφιστική προσέγγιση των προβλημάτων μας δεν θα βοηθήσει. Έχουμε την πεποίθηση ότι σε όλα τα κόμματα και κομμάτια τής Αριστεράς υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι, πέρα από τη στράτευσή τους, δεν έχουν χάσει την ικανότητα να βλέπουν τα πράγματα από το γενικότερο συμφέρον τών ανθρώπων τής εργασίας. Με αυτή την έννοια, στο διλημματικό ερώτημα «ριζοσπαστική αναγέννηση ή ισοπέδωση και φτου κι απ’ την αρχή» εμείς απαντάμε διαλέγοντας το πρώτο, ως πιο ρεαλιστικό. Και, τουλάχιστον το παράδειγμα της Ιταλίας όπου η ισοπέδωση κατέληξε στο μηδέν, μας δικαιώνει.

Κατά τα άλλα, θα συμμεριζόμασταν κι εμείς την επισήμανση του Μάρκομ Ξ (σχόλιό του 21 Μαρτίου 2012 1:31 μ.μ.), αλλά επειδή είστε παλιός μαρξιστής καταλαβαίνουμε ότι κάποιες διατυπώσεις τού σχολίου σας δεν οφείλονται παρά στην ‘‘ευκολία τής γραφής’’, η οποία συχνά δεν αφήνει χώρο για πιο ακριβείς διατυπώσεις.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


Ασφαλώς και το ποστ δεν είναι κάλεσμα σε γιαουρτώματα, γιατί το ανακατεύεις αυτό το ζήτημα; Κοντά στον λαό και μαζί με το λαό δεν σημαίνει υποχρεωτικά «ό,τι θέλει ο λαός». Τουλάχιστον όχι για εμάς. Αλλά δεν μπορείς να βοηθήσεις το λαό να συνειδητοποιήσει τις αιτίες των προβλημάτων του (πόσω μάλλον τον δρόμο για την επίλυσή τους), όντας μακριά του.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Γεια σου Μάρκομ Ξ.

Unknown είπε...

συντροφάκια,
το σχόλιό μου δεν αναφερόταν στο πολύ σωστό ποστ σας.

Ανώνυμος είπε...

Τι θέλατε ορέ και αφήσατε το υπονοούμενο ;;;

...ουζάκι στη μικρή πίσω αυλή του ημιυπογείου με το κουμπάρο θα έχει στις 25 Λέφτηδες. Γιατί αν βγώ στο δρόμο εκείνη τη μέρα , στη μικρή μου πόλη , θα με πιάσει εμετός ή διάθεση να κόψω κανένα κεφάλι. Ορθολογικά σκεπτόμενος και μη θέλωντας να μπω στη μύτη των συμβατικά συμπεριφερόμενων συμπολιτών μου που θα χειροκροτούν τα καμάρια τους να πορεύονται με τη σημαία προς την ...ανεργία , θα κάτσω σπίτι να πίνω το ουζάκι μου. Αυτό δεν προκύπτει βέβαια επειδή διάβασα ή θα διαβάσω το σχετικό λινκ από το Ρίζο... να συνεννοούμεθα... ;)

Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

Το 'πιασες κι αυτό, όρέ μάρκα Товариш Яков, κι ας ήταν χωμένο κάπου στα "ψιλά";;;

Τι 'σαι συ ρε παιδί μου!!! Τσ, τσ, τσ... ;-)


Увидимся


ΥΓ Ουζάκι; Μόνο; Δηλαδή δεν θα ανοίξει και καμιά σαμπάνια λόγω ...αυξημένου κύκλου εργασιών; ;-)

LeftG700 είπε...

Οκ, φίλε Μάρκο! :-)


Τα λέμε

Βήχος Παναγιώτης είπε...

Σήμερα, εκείνο που επείγει δεν είναι η άμεση επίλυση των πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών των διαφόρων τμημάτων του ριζοσπαστικού πολιτικού χώρου, ούτε η άμεση πολιτική-ιδεολογική προγραμματική ενότητα της Αριστεράς. Στις σημερινές συνθήκες, οι πρωτοβουλίες για διάλογο πάνω στα γενικά ζητούμενα και τα δια ταύτα του κινήματος αναδεικνύουν, μέσα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω στα ζητούμενα και τα δια ταύτα της αντιμετώπισης της καταστροφής που απειλεί τους μισθοσυντήρητους και τα λαϊκά στρώματα, τις αλληλοαναιρούμενες και αξεπέραστες ιδεολογικοπολιτικές αφετηρίες αυτών που μετέχουν σʼ έναν τέτοιο διάλογο, οξύνουν τις υπάρχουσες αντιθέσεις, εντοπίζουν και περιχαρακώνουν τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, και δημιουργούν σύγχυση και κλίμα αποσυσπείρωσης στις κατηγορίες του πληθυσμού που πλήττονται από τη σημερινή πολιτική κατάσταση. Έτσι, μʼ αυτόν τον τρόπο, ούτε η ενότητα του ριζοσπαστικού πολιτικού χώρου και της Αριστεράς διευκολύνεται, ούτε οι υποκειμενικές συνθήκες για την αγωνιστική συσπείρωση των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στα μέτρα -ΤΡΟΪΚΑΣ επιτυγχάνονται.

Σήμερα, εκείνο που επείγει είναι η άμεση συνεννόηση και ο συντονισμός των πολυδιασπασμένων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του ριζοσπαστικού και εν γένει του δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου. Η συνεννόηση και ο συντονισμός θα προκύψει, όχι μέσα από την άμεση άμβλυνση της πολιτικής διαφορετικότητας -πράγμα αδύνατον να συμβεί στις σημερινές συνθήκες, αλλά μέσα από την αγωνιστική σύμπραξη με κατεύθυνση την ανατροπή της κυβέρνησης του Παπαδήμιου και των μέτρων μνημονίου-τρόικας.

Σήμερα, η πλειοψηφία του ταξικά διαρθρωμένου ελληνικού πληθυσμού είναι οπαδός ή ψηφοφόρος των καθεστωτικών πολιτικών κομμάτων ή απέχει από την πολιτική. Σήμερα, παρά την έντονη πολιτική και οικονομική κρίση, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, ο ελληνικός πληθυσμός δεν είναι διατεθειμένος νʼ ακολουθήσει την Αριστερά, ούτε τις ιδεολογικές και πολιτικές εκδοχές των τμημάτων της και των οραμάτων της. Οι αιτίες που ευθύνονται γιʼ αυτήν την πραγματικότητα δεν είναι της ώρας νʼ αναφερθούν, γιʼ αυτό παρερχόμαστε.

Σήμερα, η διαρκώς εντεινόμενη αγανάκτηση του λαού έχει τον χαρακτήρα του αυθόρμητου, και γιʼ αυτό είναι διάχυτη και όχι συνεκτική. Εκδηλώνεται περισσότερο ατομικά, και όχι συλλογικά. Απουσιάζει, από αυτή την αυθόρμητη αγανάκτηση, η ευθυκρισία, δηλαδή ο πολιτικός προσανατολισμός, η κατεύθυνση και ο στόχος.

Η πρόταση του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ, στη σημερινή συγκυρία, δεν είναι απλά μια αντικυβερνητική στάση που προετοιμάζει μια τυπική κομματική αλλαγή της κυβερνητικής εξουσίας, αλλά είναι μια βαθύτατα ταξική αντικαπιταλιστική πολιτική, που συμβάλλει στην ανασύσταση του οράματος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, που συμβάλλει στην ανασύσταση ενός μαζικού αντικαπιταλιστικού κινήματος εξουσίας.

Η θέση, λοιπόν, του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ, «να υπάρξουν πρωτοβουλίες, για την αγωνιστική κινητοποίηση του λαού, έξω από τις σημερινές πολιτικές και συνδικαλιστικές περιχαρακώσεις, για την ανατροπή κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-μνημονίου κλπ.», είναι η μέθοδος της πολιτικής δράσης, που υποστατώνει συνειδητά την κίνηση του περιεχομένου της μορφής της σημερινής οικονομικο-πολιτικής κρίσης. Έτσι, οι παραδοσιακές πολιτικές ιδεολογίες του ταξικά διαρθρωμένου πληθυσμού και οι ανταγωνισμοί των διαφόρων τμημάτων του πολυδιασπασμένου ριζοσπαστικού και αριστερού χώρου θʼ αναιρούνται πρακτικά μέσα απʼ τον αγώνα για την ανατροπή κυβέρνησης -ΤΡΟΪΚΑΣ. Έτσι, ο ταξικά διαρθρωμένος πληθυσμός, μέσα από τον αγώνα για την ανατροπή κυβέρνησης -ΤΡΟΪΚΑΣ, θʼ αποσπάται από τα παραδοσιακά πολιτικά του κόμματα, θα συνειδητοποιείται, θα ενοποιείται και θα οργανώνεται σʼ ένα ενιαίο, μαζικό, αντικαπιταλιστικό κίνημα εξουσίας.

Βήχος Παναγιώτης είπε...

Στα σημεία που αναφέρω ΠΑΣΟΚ – Τρόικας να διαβαστεί: Κυβέρνηση Παπαδήμου, Τρόικας και τοκογλύφων.

Μάρκομ Ξ είπε...

Προς Βήχος Παναγιώτης:

"...είναι η μέθοδος της πολιτικής δράσης, που υποστατώνει συνειδητά την κίνηση του περιεχομένου της μορφής της σημερινής οικονομικο-πολιτικής κρίσης."

Τι εννοείτε με την παραπάνω διατύπωση;

Μάρκομ Ξ

demetrat είπε...

ορέ λεφτόπουλα

να μας αφήσει ήσυχους ο αποτέτοιος του ριζοσπάστη, γιατί σε λίγο θα μας πεί να μη κάνουμε και διαδηλώσεις επειδή οι προβοκάτορες θα δρουν ανάμεσά μας.άλλο νέο;
υ.γ
πως και δεν μας υπέδειξε ακόμα να προσέχουμε και τις πατάτες με τα ξουραφάκια ;
δ

Ανώνυμος είπε...

Καυτό θέμα πιάσατε λέφτηδες κι αρπάζω την ευκαιρία να κάνω αφελή ερώτηση.
Αν και όταν εκεί κάπου πριν την έλευση της δευτέρας παρουσίας αποφασίσει το ΚΚΕ πως πρέπει να ξεσηκωθούμε, πως θα μας διασφαλίσει απ τις προβοκάτσιες;
Εκτός κι αν αυτές θα έχουν εξαντληθεί στις όποιες κινητοποιήσεις δεν λαμβάνουν χώρα κάτω απ τη δική του ομπρέλλα.
Οπότε, μιας και θάχουν φάει τα ψωμιά τους (οι προβοκάτσιες) εξαντλούμενες εδώ κι εκεί, θα μπορεί μετά βεβαιότητος να δράσει...

mbiker

Δεν έχει σημασία είπε...

Βλέπω ήρθε κι εδω ο μέγας επαναστάτης-μουσουργός-διανοούμενος, διαχειριστής σάιτ. Προφανώς για να πουλήσει την πραμάτεια του, δηλ. να αυξήσει την επισκεψιμότητα στο "Πολιτικό Καφενείο".

Για όσους δεν κατάλαβαν αναφέρομαι στον κ. Βήχο. Καλή τύχη, λέφτηδες.

Κωστής Παπαιωάννου είπε...

Σε ό,τι αφορά τα πολλά και σημαντικά ζητήματα που βάζει αυτό το άρθρο σε σχέση με τις έννοιες, "έθνος", "κράτος", "εξουσία" κλπ. απλά θα χρειαστεί να επανέλθω με κάποιο δικό μου άρθρο.
Άλλωστε δεν είχα καιρό να το διαβάσω προσεκτικά, ούτε το ίδιο ούτε τα σχόλια που το ακολουθούν που επίσης θέτουν σοβαρά ζητήματα.
Δυό λόγια μόνο πάνω σε δύο άμεσου ενδιαφέροντος ζητήματα.
Το ένα θέμα είναι αυτή η απότομη στροφή της "υπαρκτής" από το φτύσιμο των παρελάσεων και το αίτημα να καταργηθούν στην λατρεία τους ως ευκαιριών "να πέσουν", "να τους ρίξουμε", "να τους ελικοπτερώσουμε" και άλλα ηχηρά παρόμοια. Τα οποία μέχρι πρότινος συνοδεύονταν με την έκσταση μπροστά στις "μούντζες" στο "μπουρδέλο την βουλή" και τώρα συνοδεύεται με μια μεγάλη πρεμούρα να μπούμε μέσα στο "μπουρδέλο" και να το κάνουμε "παρθεναγωγείο".
Νομίζω ότι θα πρέπει να αναγνωρίσουμε άλλο ένα δείγμα του τραγικού οπορτουνισμού της "υπαρκτής" που κατά την γνώμη μου είναι πλέον αθεράπευτος, πράγμα που θέτει ένα σοβαρό θεωρητικό ζήτημα.
Το δεύτερο θέμα είναι αυτό που τίθεται από το άρθρο ως εξής:

Αν η πρωταρχική μέριμνα τής πολιτικά οργανωμένης Αριστεράς είναι η αποφυγή συγκρουσιακών καταστάσεων με το ακροδεξιό ή το ανοιχτά φασιστικό κομμάτι τής Δεξιάς, καλό είναι να έχει υπ’ όψη της ότι στις συνθήκες οξυμένης ταξικής πάλης αυτό θα συμβεί αργά ή γρήγορα. Ο μοναδικός τρόπος να το αποφύγει είναι είτε η υποχώρηση της όξυνσης (το θέλει;), είτε η δική της απόσυρση από το εκάστοτε πεδίο σύγκρουσης.

Η σύγκρουση με τον φασισμό, κατά την γνώμη μου δεν είναι απλά αναπόφευκτη αλλά είναι και επιθυμητή, είναι το "ουκ άνευ" της πολιτικών καθηκόντων της Αριστεράς (της κανονικής όχι της "υπαρκτής")... αλλά ποια σύγκρουση όμως και με ποια προετοιμασία;
Κατά την γνώμη μου, η σύγκρουση με τον φασισμό έχει αρχίσει προ πολλού και μέχρι σήμερα η "υπαρκτή" τρώει γκολ χωρίς να βάζει κανένα, γιατί έχει περιοριστεί στις εκδηλώσεις του φασισμού και δεν έχει κάνει τον κόπο να καταλάβει την ουσία της πολιτικής και ιστορικής του υπόστασης.
Δεν θέλω να μπω στο ζήτημα της ερμηνείας αυτής της απαράδεκτης αμέλειας από την μεριά της "υπαρκτής" γιατί είναι οδυνηρό και για μένα που το ερμηνεύω και γι αυτούς που θα ακούσουν την ερμηνεία. Πρέπει όμως να πω ότι αυτά τα δύο θέματα είναι πολύ σοβαρά και χρειάζονται συζήτηση.
Σε ότι αφορά τις εκδηλώσεις με την ευκαιρία της 25ης ότι είναι να γίνει θα γίνει και πολύ φοβάμαι πως το τι θα γίνει θα εξαρτηθεί από τους σχεδιασμούς των χειριστών του συστήματος.
Αυτό είναι το χειρότερο από αυτά που συμβαίνουν σήμερα, μιλάμε για "εθνική ανεξαρτησία" και έχουμε ξεχάσει ότι το βασικό χαρακτηριστικό της αριστερής πολιτικής είναι η ανεξαρτησία.

LeftG700 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
LeftG700 είπε...

Φίλε Κωστή, σε καλωσορίζουμε εδώ.


Πριν οτιδήποτε άλλο να πούμε ότι το μικρό όνομα και ο ενικός δεν σημαίνουν πως παραγνωρίζουμε τη μεγαλύτερη ηλικία σου και το μεγαλύτερο μορφωτικό, κοινωνικό και πολιτικό κύρος. Απλώς, στις φωτογραφίες βλέπουμε ότι δεν είσαι και τόσο μεγάλος κι επιπλέον είμαστε σχεδόν σίγουροι, απ’ όσο έχουμε δει σε άρθρα και γραπτά σου (όχι πολλά, ομολογώ), ότι δεν θα θεωρείς τον ενικό από μικρότερους σώνει και ντε δείγμα ασέβειας ή αυθάδειας (αυτό το τελευταίο με την κακή έννοια, γιατί υπάρχει και η ‘‘αυθάδεια’’ στην οποία που και που καταφεύγουμε… ;-) ).

Μια και δεν έχεις ‘‘ακτινογραφήσει’’ το ποστ, όπως λες, κι αφού υπάρχει περίπτωση κάτι από αυτά που γράψαμε να εξελιχθεί σε αφορμή για κάποιο δικό σου άρθρο-σχόλιο, περιορίζομαι κι εγώ να πως λίγες από τις σκέψεις μας για τα δύο ζητήματα που βάζεις.

Για το πρώτο:

Θα ήμαστε οι τελευταίοι που θα αρνηθούμε το γεγονός ότι η ελληνική (και όχι μόνο) Αριστερά πλήττεται συχνά-πυκνά από φαινόμενα οπορτουνισμού. Ωστόσο, δεν απουσιάζουν οι περιπτώσεις που μία τέτοια ετυμηγορία είναι αναντίστοιχη με τη βαθύτερη ουσία τών πραγμάτων και επιπλέον, ακριβώς επειδή σ’ αυτές τις περιπτώσεις λειτουργεί ως η ‘‘εύκολη’’ αιτιολόγηση, συσκοτίζει τις αιτίες που μας αφήνουνε λειψούς (κατά το στίχο τού Νιόνιου).

Έχουμε τη γνώμη ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την περίπτωση των παρελάσεων.

Κατ’ αρχήν, να σου θυμίσουμε το εξής: στην ανάρτησή μας ο λόγος είναι για την 25η Μαρτίου, άρα για τη στρατιωτική παρέλαση. Η εναντίωση της Αριστεράς, τα τελευταία χρόνια, εκφράζεται κυρίως προς τις μαθητικές. Εσύ φαίνεται να τοποθετείσαι αδιαφοροποίητα, όμως αυτό —καλώς ή κακώς, δεν ενδιαφέρει εν προκειμένω, γιατί μιλάμε πραγματολογικά— δεν είναι η θέση τής Αριστεράς, κατά τη μεγάλη της πλειοψηφία. Φεύγοντας από αυτή την επισήμανση, να ξαναγυρίσουμε στο κύριο.

Οι παρελάσεις, και οι μαθητικές, και οι στρατιωτικές, αν και όχι με την ίδια προφάνεια, σηματοδοτούν διάφορες διαθέσεις και προθέσεις. Σε τελική όμως ανάλυση αποτελούν κατά την άποψή μας την τελετουργική έκφραση τής ιδέας ότι μία δεδομένη συλλογικότητα (έθνος, τάξη, κοινωνική ομάδα, κ.λπ.) αναγνωρίζει τον εαυτό της ως μία τέτοια συλλογικότητα, διακριτή από άλλες, και επιπλέον ότι θέλει να παραμείνει τέτοια κι ότι, αν απειληθεί η ύπαρξή της, θα αμυνθεί συλλογικά για να τη διατηρήσει. Για την αριστερή κοσμοθεωρία βέβαια, που βλέπει το έθνος ιστορικά και όχι μεταφυσικά, που εστιάζει στην τάξη κι όχι στο έθνος, όλα αυτά τα εθνικά έχουν τη σχετικότητά τους και τα αντίστοιχα όρια. Όμως, το πράγμα ‘‘μπερδεύεται’’ από το γεγονός ότι το έθνος συνδέεται άμεσα με το έθνος-κράτος. Και το έθνος-κράτος, μπορεί με τη σειρά του να συνδέεται με ανεπιθύμητα για την Αριστερά φαινόμενα (συνοπτικά: συγκρούσεις κάθε μορφής επί τη βάσει όχι της τάξης, αλλά του έθνους), όμως, από την άλλη, αποτελεί και το μίνιμουμ εδαφικό και πολιτειακό πεδίο τού διεκδικητικού της αγώνα.[***] Κι έτσι φτάνουμε στη διαλεκτική σχέση έθνους – τάξης, μέσα από την οποία, κατά την άποψή μας, η Αριστερά πρέπει να πολιτεύεται και η οποία, όπως όλες οι διαλεκτικές σχέσεις, έχει τις εντάσεις της και τις δικές της εσωτερικές συγκρούσεις. Αυτό νομίζουμε πως είναι το υπόβαθρο του ‘‘οπορτουνισμού’’ τής Αριστεράς στο συγκεκριμένο ζήτημα, γι’ αυτό και τα εισαγωγικά και γι’ αυτό γράψαμε παραπάνω ότι η συγκεκριμένη κατηγορία μάλλον δυσχεραίνει, παρά φωτίζει το πρόβλημα.

Τη διαφαινόμενη δυσαρέσκειά σου για τις μεγαλοστομίες τής Αριστεράς (όχι των πλατιών μαζών, αυτές τις βλέπουμε με κατανόηση) τη συμμεριζόμαστε απολύτως.


[***] Με βάση αυτό το σκεπτικό, έχουμε τις εύκολα εννοούμενες ενστάσεις μας για την ακροτελεύτια πρότασή σου.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ




Για το δεύτερο:

Φυσικά, η πιο συνεπής αντιφασιστική δύναμη είναι εξ ορισμού η Αριστερά κι αυτό το «εξ ορισμού» πρέπει να επιβεβαιώνεται και στην πράξη. Δεν προσδιορίζεις τα λάθη της στον αντιφασιστικό αγώνα κι έτσι δεν μπορούμε να πούμε κάτι επ’ αυτού. Μπορούμε όμως να τραβήξουμε έναν αστερίσκο:

Ο φασισμός, συχνά, αξιοποιείται ως το απόλυτο Κακό, χάριν τής αποφυγής τού οποίου πρέπει να δεχθούμε το μικρότερο. (Μία από τις μορφές που παίρνει αυτή η αξιοποίηση την επιδεικνύει ο Ανδρουλάκης στην επόμενη ανάρτησή μας.)


Τα λέμε


ΥΓ Όπως είδες, την 25η δεν έγινε τελικά τίποτε.

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

Αγαπητέ φίλε,
Χαίρομαι πολύ και για το μικρό όνομα και για τον ενικό και για τις διαφωνίες σου (ιδιαίτερα). Έτσι κι αλλιώς θα χαιρόμουν αλλά χαίρομαι ακόμα πιο πολύ που ανακαλύπτω κάποιον, που απέναντί μου, δεν παριστάνει τον κουφό. Να εξηγηθώ. Έχω γράψει τα τελευταία περίπου έξη-επτά χρόνια, πάνω από 400 άρθρα μικρά και μεγάλα, (300-3.500 λέξεις) που εκφράζουν την άποψή μου σε όλα σχεδόν τα πολιτικά ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία και είναι μια από τις ελάχιστες (3-4) φορές που κάποιος απαντάει (δίνει ένα feed back τέλος πάντων) στα γραφόμενά μου. Δεν μπορώ λοιπόν παρά να σε ευχαριστήσω με ευγνωμοσύνη.
Για την ηλικία μου τώρα, αυτό που έχω να πω είναι ότι έχω την ηλικία της παρούσας φάσης της κρίσης ... δεν εννοώ σαν φάση την παρούσα όξυνση (παρόξυνση θα έλεγα με την ιατρική σημασία του όρου), εννοώ την φάση που η κρίση έχει αυτό τον χαρακτήρα που έχει σήμερα ή αλλιώς την επόμενη φάση από αυτήν του '29 όπως είναι γνωστή. Φάση που (κατά την γνώμη μου) για την ελληνική κοινωνία αρχίζει με την 28 Οκτωβρίου 1940, 23 μέρες μετά την δική μου γέννηση.
Έχω ζήσει επομένως όλες τις στιγμές της μεταπολεμικής ιστορίας και από το 1958 και μετά αρκετά συνειδητά.
Η σημερινή πολιτική μου θέση έχει αρχίσει το 1964 όταν ήμουν μεταξύ των νέων τότε που έφυγαν από την Νεολαία της ΕΔΑ, με αφορμή την ίδρυση της Νεολαίας Λαμπράκη, με επικεφαλής τον Μίκη, επειδή την θεωρήσαμε "οπορτουνιστική" και εντάχθηκα και εγώ στην λεγόμενη τότε Αναγέννηση.
Το λέω αυτό για να εξηγήσω ότι ο "αντι-οπορτουνισμός" είναι η βασική μου αρχή σαν αριστερού, όπως π.χ. η βασική αρχή ενός τροτσκιστή είναι ο αντι-σταλινισμός.
Ενα το κρατούμενο λοιπόν για συζήτηση: Τι είναι οπορτουνισμός, ποια πολιτική είναι οπορτουνιστική, και αν μπορεί η αριστερά να παίξει έναν θετικό πολιτικό ρόλο ακολουθώντας μια καιροσκοπική (=οπορτουνιστική) πολιτική.
δεύτερο κρατούμενο είναι το ζήτημα: έθνος, έθνος-κράτος κλπ. Επ' αυτού λέω μόνο προς το παρόν ότι τίποτα από τα γνωστά δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο. Γιατί η έννοια του έθνους δεν έχει σήμερα νόημα, αλλά όλες οι σημασίες που είχε το "έθνος" για τους ανθρώπους (τελετουργίες, αίσθηση της ενότητας, πατριωτισμός, σχέσεις με άλλα "έθνη" κλπ.) είναι απαραίτητο να αντικατασταθούν με τα σύγχρονα αντίστοιχά τους. Εγώ στα γραφτά μου δεν χρησιμοποιώ τις έννοιες "χώρα", "Ελλάδα" (εκτός ως "τόπο") "κράτος", "λαός" ... τα έχω αντικαταστήσει με τον όρο "ελληνική κοινωνία" για την ολότητα και "βάση" και "κορυφή" ή "επιτελεία" για την διαίρεσή της.
τρίτο κρατούμενο ο φασισμός που (κατά την γνώμη) η πολιτική του, δηλαδή η "φασιστική πολιτική" είναι η πολιτική η αντίπαλη στην "επαναστατική πολιτική". Αυτό το ζήτημα είναι σήμερα η λογική ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης, και το πιο δύσκολο για συζήτηση.
Για τα παραπάνω ζητήματα, θα πρότεινα να συμφωνήσουμε ότι χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση. Δεν θεωρώ ότι απάντησα σε κάτι από αυτά που έγραψες ούτε άλλωστε και διαφωνώ σε κάτι από αυτά.
θέλω όμως να πω κάτι για τα συμβάντα. Δηλαδή να εξηγήσω τι εννοούσα λέγοντας "σχεδιασμούς των χειριστών του συστήματος" και τι εννοούσα λέγοντας "ανεξαρτησία" για την αριστερά. θα το κάνω αργότερα γιατί τώρα πρέπει να φύγω.
Στο μεταξύ αν δείτε το παρόν ας γράψει κάποιος από κάτω γράψτε ποια φράση μου θεωρείτε ακροτελεύτια.
Προς το παρόν σας χαιρετώ εγκαρδίως

LeftG700 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
LeftG700 είπε...

Φίλε Κωστή,


Ουπς! Γεννημένος την 5η Οκτωβρίου τού 1940; Αν μπορούσα να το φανταστώ, δεν υπήρχε περίπτωση να σου μιλήσω στον ενικό και με το μικρό σου όνομα.

Μη μας ευχαριστείς για κάτι (φυσικά, καταλαβαίνουμε την ευγένεια που κρύβει αυτή η στάση) το οποίο κ α ι είναι στη φτιαξιά μου, αλλά κ α ι το θεωρούμε στοιχειώδη υποχρέωση και βασικότατο καθήκον. Κάθε πολιτικό μπλογκ είναι πρόσκληση σε διάλογο. Το να μην απαντάει κανείς είναι σαν να κλείνει την πόρτα στα μούτρα εκείνου που ο ίδιος έχει προσκαλέσει!!!

Λυπούμαστε για την έλλειψη συζητητών που έχεις βιώσει. Το κύριο σάιτ σου (κριτική) είναι ε-ξαι-ρε-τι-κό. Δηλαδή, τα κείμενά του. Χωρίς να θέλω να σε παρηγορήσω ή να σε κολακέψω να πω δύο δυσκολίες για τις οποίες είσαι ...υπεύθυνος! Η πρώτη είναι το ότι δεν επιτρέπεις άμεσο σχολιασμό (μπορεί να το επανεξετάσεις και, στο βαθμό που έχουμε δίκιο, να μετριαστεί το πρόβλημα). Για τη δεύτερη δυσκολία, φοβόμαστε ότι δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα (αλλά και δεν πρέπει). Θα το πω με μία χιουμοριστική (ελπίζω) παραβολή:

Μήπως η περίπτωσή σου είναι αντίστοιχη με εκείνη μιας πολύ όμορφης κοπέλας που ελάχιστοι έχουν το θάρρος να την προσεγγίσουν! ;-)

Τέλος, γι' αυτό που μας ρωτάς: Η ακροτελεύτια φράση σου είναι:

Αυτό είναι το χειρότερο από αυτά που συμβαίνουν σήμερα, μιλάμε για "εθνική ανεξαρτησία" και έχουμε ξεχάσει ότι το βασικό χαρακτηριστικό της αριστερής πολιτικής είναι η ανεξαρτησία.

Αναμένουμε το συμπληρωματικό σου σχόλιο, όταν θα έχεις την ευκαιρία.


Τα λέμε (επίσης εγκαρδίως)

bhoy είπε...

Θα θεωρηθεί τρολ,αλλά διαβάστε το μόνο εσείς!
Το ότι εξαιτίας σας,ξανασυνάντησα το site του Κ.Παπαϊωάννου είναι θετική συγκυρία.

Συνεχίστε αλάνια!

υ.γ.
κι εκείνα τα παραπλεύρως τα "περιθωριακά" τα σχετικά με τους φίλους του ΠΑΟ,ίσως να πρέπει να τ΄αλλάξετε μετά τα φετινά...