Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Από τις ημέρες Βαϊμάρης τού Αντώνη, στις ημέρες τού ’36 του Μίμη!

ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕ ότι από τη στρατιά τών σύγχρονων αποστατών τής Αριστεράς, ο Μίμης Ανδρουλάκης μάς είναι ο πιο απεχθής· κι αυτό παρά το γεγονός ότι στα μάτια μας φαντάζει, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, γελοίος. Ένας πραγματικός πολιτικός τζουτζές (= γελωτοποιός) που, όσο και να το μη το θέλουμε, η Αριστερά τον λούζεται εν μέρει, αφού πέρασε για κάποια φεγγάρια από αυτήν, και μάλιστα ως το αγαπημένο ‘‘παιδί’’ τού Χαρίλαου Φλωράκη! Πώς πέρασε ένας τέτοιος απίθανος τύπος από την Αριστερά;


Ξερόλας, εξυπνάκιας, στρεψόδικος, φανφαρόνος πέραν κάθε φαντασίας, μαιτρ της τέχνης τού πώς να κενολογεί και να δίνει την εντύπωση στην αφελή πλειοψηφία ότι καινολογεί, δημαγωγός, αδίστακτος διαστρεβλωτής τής αριστερής θεωρίας για να στηρίξει τις ξεδιάντροπες δηλώσεις του ότι παραμένει κομμουνιστής (πλην όμως σύγχρονος!), ειδικός στη θεωρητική τιποτολογία, η οποία ως τιποτολογία δεν επιδέχεται διάψευση, και ‘‘μανούλα’’ στο να βγάζει την ουρά του έξω από οποιαδήποτε μετρήσιμη πράξη, μας δίνει την εντύπωση ότι ο βαθύτερος λόγος που πέρασε από την Αριστερά —κατά τη διάρκεια της χούντας και μέχρι τα πρώτα χρόνια του ’90— δεν μπορεί τελικά να ήταν άλλος από την κοινωνική μετεγγραφή του σε ανώτερη ομάδα από αυτήν στην οποία τον ενέτασσε η ‘‘ταπεινή’’ καταγωγή τού τσαγκάρη πατέρα και της μοδίστρας μητέρας. Ψυχολογισμοί τού πληκτρολογίου θα πείτε ενδεχομένως μερικοί κι όσο κι αν θέλουμε να τους αποφεύγουμε, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως δεν είναι και έτσι. Όμως, πόσο εύκολο είναι να μην υποκύψει κανείς στον πειρασμό, όταν παρακολουθεί αυτήν την πλήρως διαστρεβλωμένη ευφυΐα να μη μπορεί να τηρήσει ούτε καν το μέτρο τής ξετσιπωσιάς, κι από την άλλη σκέφτεται πως κάποτε υπήρξε το ‘‘enfant terrible’’ τού ΚΚΕ;…    


ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ κατόρθωμα αυτού τού σύγχρονου ‘‘Αλκιβιάδη’’ (πέρασε και δεν ακούμπησε!): Να καταθέσει το δική του ‘‘πολύτιμο’’ εισφορά στην επιχείρηση κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού. Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Είναι όμως η πρώτη φορά που εντελώς ξεδιάντροπα, εν όψει εκλογών, επισείει —και αυτός!— τον κίνδυνο μιάς φασιστικής δικτατορίας, αν ο λαός δεν ρίξει τα κουκιά του στις συνεπείς αντιφασιστικές δυνάμεις της χώρας: το ΠΑΣΟΚ ή τη Νέα Δημοκρατία! Έτσι, ήρθε να ‘‘κουμπώσει’’ με τον Αντώνη Σαμαρά και τα όσα είχε πει εκέινος τις παραμονές της ψηφοφορίας στη Βουλή για τη νέα δανειακή σύμβαση (PSI κ.λπ.), μιλώντας στην ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας. Με μία διαφορά: Ο Σαμαράς επέλεξε να θυμίσει τότε τις ημέρες τής Βαϊμάρης. Ο Ανδρουλάκης έφερε το σκιάχτρο τού φασισμού πιο κοντά. Μας θύμισε τις ημέρες τού ’36 και την Ελλάδα τού Μεταξά!

Αυτό ήταν το ζουμί τής χθεσινής του παρουσίας στο ΒΗΜΑ FM, έναν ακόμα ραδιοφωνικό σταθμό στον οποίο έχει ‘‘πιάσει στασίδι’’, και της συζήτησής του με τους γίγαντες της αντιφασιστικής (αντιαριστερής) δημοσιογραφίας Νότη Παπαδόπουλο και Βασίλη Χιώτη. Απομαγνητοφωνήσαμε τα σχετικά σημεία και σας τα παραθέτουμε. Θαυμάστε τον:

Μ. ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ:
Αλλά εδώ θα σας πω κάτι άλλο: Θυμηθείτε ότι ο Βενιζέλος, το ’χουμε ξαναπεί εδώ, έκανε τη χρεοκοπία. Δηλαδή, ήπιε κι ο Ελευθέριος Βενιζέλος το πικρό ποτήρι τής χρεοκοπίας και πήγαμε στις εκλογές τού ’36. Έχουν γίνει τα κινήματα, ο Βενιζέλος είναι στο Παρίσι…

[…]

Λοιπόν! Προσέξτε τώρα. Επειδή πάμε για εκλογές θέλω να τ’ ακούσουν καλά οι ακροατές […] Θα σου πω τώρα [για] τις εκλογές τού ’36. Για να βάλουμε μυαλό οι Έλληνες, να ’χουμε φρόνηση, γιατί πολλές εκλογές μάς έχουν καταστρέψει!

[…]

Αλλά θα σας πω [για] τις άλλες εκλογές. Σκεφθείτε τώρα ότι γίνονται το ’36 εκλογές, το Γενάρη,… κι αν η μνήμη μου με βοηθά, όπως λέμε τώρα, προσέξτε τα αποτελέσματα των εκλογών —περίπου: […] Οι Φιλελεύθεροι του Σοφούλη παίρνουν 37,5%, […] το Λαϊκό τού Τσαλδάρη, δηλαδή το δεξιό κόμμα, πήρε 22(;). Δηλαδή αποτελέσματα που θυμίζουν και σημερινά, μπορεί να τα βγάλει κι η κάλπη [τώρα]. […] Το Ριζοσπαστικό το λεγόμενο —Κονδύλης, Θεοτόκης, Ράλλης—, δεξιό κι αυτό, 19(;), δεν θυμάμαι τώρα, τόσο… Το ΚΚΕ πήρε 5,5 – 5,4… Ο Δημοκρατικός Συνασπισμός, που ήτανε Καφαντάρης, Παπαναστασίου, Γεώργιος Παπανδρέου, δεν θυμάμαι τώρα, μικρό ποσοστό, ένα 10%, ξέρω ’γω, δεν θυμάμαι… Οι Ελευθερόφρονες του Μεταξά πήραν 3,9… προσέξτε: 3,9 —αυτό είμαι σίγουρος, αυτό το θυμάμαι πάντα σ’ όλη μου τη ζωή… Το Μεταρρυθμιστικό τού Γκοτζαμάνη πήρε ένα μικρό ποσοστό, οι αγρότες τού Στεφανόπουλου,… οι αγρότες τού Μυλωνά,… η Παλαιοδημοκρατική Ένωση. Προσέξτε! Μπήκανε 10 κόμματα στη Βουλή. Έτσι πήγαμε στην 4η Αυγούστου, στη δικτατορία, στη μεγάλη καταστροφή. Δηλαδή, αυτό πρέπει να μας διδάξει. Δεν μπόρεσαν τα δημοκρατικά κόμματα να συνεργαστούν, από ακραίες πτέρυγές τους, και ήρθε η δικτατορία, πήρε ο Μεταξάς την εξουσία με το 3,9.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ:
 –Τι φοβάσαι δηλαδή τώρα; Ότι μπορεί να πάμε σε 10 κόμματα;
–Αν δεν μπορέσουν να συνεννοηθούν σου λέει τα κόμματα…

Μ. ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ:
Το χάος, αυτό που ξέρουνε οι ξένοι που λένε πολιτικό ατύχημα στην Ελλάδα… το χάος… η ακυβερνησία… Εντάξει, όλοι είμαστε… θέλουμε να εκραγούμε από το θυμό διότι ζούσαμε σε μία φούσκα και αυτή τη στιγμή πέφτει πάνω στα κεφάλια μας, αλλά μας ενδιαφέρει από το κακό να μη πάμε στο χειρότερο, στην καταστροφή. Δηλαδή όλοι πρέπει να ’χουμε φρόνηση, σας λέω το αποτέλεσμα των εκλογών, μη σας πω κι άλλα αποτελέσματα, [άλλων εκλογών].

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ:
–Ναι, αλλά εγώ βλέπω εδώ πέρα ότι η Νέα Δημοκρατία με το ΠΑΣΟΚ μια χαρά συνεργάζονται! Δεν έχουμε παραδείγματα της εποχής τού Σοφούλη…

Μ. ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ:
Και τότε ματαιώθηκαν οι συνεργασίες από ακραίες… Μα μη ξεχνάς ότι και τότε υπήρξε συνεργασία τού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας —αυτά να τα βλέπουν οι σύντροφοί μου οι σημερινοί— με τους Φιλελεύθερους του Σοφούλη, δηλαδή με το μεγάλο αστικό κόμμα, το Φιλελεύθερο, για να αναχαιτίσουν την πορεία προς τη δικτατορία και υπαναχώρησαν —το περίφημο σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα— και υπαναχώρησαν οι Φιλελεύθεροι. Δηλαδή, υπήρξαν προσπάθειες να σωθεί η Ελλάδα, να μη γλιστρήσει στη δικτατορία κ.λπ., αλλά δεν ευοδώθηκαν. Δεν λέω ότι οι αναλογίες με το σήμερα μπορεί να είναι εφικτές, αλλά είναι ένα μάθημα της Ιστορίας.

Οι εκλογές τού ’46. Οι άλλες εκλογές που το μεταβενιζελικό κέντρο ήταν δέκα κομμάτια, ας πούμε. Φαντάσου τώρα οι εκλογές τού ’50… ήτανε πέντ’-έξι κόμματα, τα μεταβενιζελικά. Δηλαδή βαρόνοι… Δεν πρέπει να πάμε σε τέτοιες καταστάσεις. Η χώρα χρειάζεται μεγάλους σχηματισμούς, χρειάζεται μία κυβέρνηση είτε της κεντροαριστεράς, για την οποία αγωνίζομαι εγώ —με εθνική συνεννόηση βεβαίως, με εθνική συναίνεση—, είτε μία κυβέρνηση της κεντροδεξιάς, που αγωνίζονται άλλοι.

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ


ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ, ξέρετε. Αν θέλετε να αποφύγετε τη Σκύλλα τού ναζισμού, χωρίς όμως και να πέσετε στη Χάρυβδη του φασισμού, επιλέξτε …κέντρο. Δεξιόστροφο ή αριστερόστροφο δεν έχει την παραμικρή σημασία. Κέντρο να ’ναι, κι ό,τι να ’ναι!


ΥΓ Μόλις με πληροφόρησαν ότι στο χθεσινό κεντρικό δελτίο του MEGA ο Παύλος Τσίμας επέκρινε τις απόψεις Ανδρουλάκη ως πολύ υπερβολικές. Ποιος; Ο Παύλος ο Τσίμας! Μέχρι κι αυτός, ο ψυχή τε και σώματι ταγμένος στην κεντροαριστερά, ένιωσε την ανάγκη να επισημάνει τις διαφανών προθέσεων ανοησίες τού Ανδρουλάκη. Τι χρεία άλλων μαρτύρων έχουμε;


Η photo, από το press-gr.blogspot.com. Τα γιαούρτια (συμβολικά, μη σας μπαίνουν τίποτε ιδέες! ;-) ), δικά μας.

25 σχόλια:

Unknown είπε...

Λεφτόπουλα, από τα ωραιότερα ποστ που έχω διαβάσει.

Ανώνυμος είπε...

"...Ένας πραγματικός πολιτικός τζουτζές (= γελωτοποιός) που, όσο και να το μη το θέλουμε, η Αριστερά τον λούζεται εν μέρει, αφού πέρασε για κάποια φεγγάρια από αυτήν, και μάλιστα ως το αγαπημένο ‘‘παιδί’’ τού Χαρίλαου Φλωράκη! Πώς πέρασε ένας τέτοιος απίθανος τύπος από την Αριστερά;"

Μόλις περιγράψατε την ιστορία της αριστεράς.
Επειδή η αριστερά (φαντάζομαι αφορά γενικότερα την αριστερά ο όρος που χρησιμοποιείτε), ακριβώς τέτοιους εκτρέφει και αναδεικνύει. Λίγους μεν, υπερβολικά λίγους ίσως, μα εξ ίσου υπερβολικά επικίνδυνους.
Αρκεί να τηρήσουν ευλαβικά ορισμένες σταθερές.
Γλύψιμο, υπακοή και νάσου στα ψηλά.
Ακόμη μια παθογένεια που ίσως είναι κι η πιο ανίατη.
Αμφισβήτηση, κριτική, αγάπη κι αγωνία για τον χώρο προφανώς δεν εκτιμώνται (απόλυτα κατανοητή ανθρώπινη αντίδραση, απαράδεκτη όμως για οργανώσεις. Η ροπή μας στο να ευνοούμε τους κόλακες κι όσους δεν μας τα χώνουν και να ξυνίζουμε αντιθέτως μ όσους προσπαθούν να μας προστατέψουν απ τον πιτσιρικά ετοιμάζεται να φωνάξει πως ο βασιλιάς είναι γυμνός) και καταλήγουν στο πύρ το εξώτερον, στιγματίζοντας αξιόλογους ιδεολόγους κι αγωνιστές.
Κι άντε μετά ένας ολόκληρος χώρος να βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να απολογείται για τα "ανεξήγητα" (για να πω την αμαρτία μου, έχω υποκύψει κι εγώ στον πειρασμό να τα χώσω και να κάνω κριτική χρησιμοποιώντας την διαδρομή αυτού του τύπου- και μερικών άλλων βέβαια. Κακώς ίσως, μα άνθρωπος είμαι κι εγώ).

“…μας δίνει την εντύπωση ότι ο βαθύτερος λόγος που πέρασε από την Αριστερά —κατά τη διάρκεια της χούντας και μέχρι τα πρώτα χρόνια του ’90— δεν μπορεί τελικά να ήταν άλλος από την κοινωνική μετεγγραφή του σε ανώτερη ομάδα από αυτήν στην οποία τον ενέτασσε η ‘‘ταπεινή’’ καταγωγή τού τσαγκάρη πατέρα και της μοδίστρας μητέρας…”

Πως τόπε ο Λένιν;
Τον γιό της πλύστρας να φοβάστε...

mbiker

Ανώνυμος είπε...

διόρθωση για να γίνει κατανοητό
"απ τον πιτσιρικά ετοιμάζεται να φωνάξει πως ο βασιλιάς είναι γυμνός)=
απ τον πιτσιρικά ΠΟΥ ετοιμάζεται να φωνάξει πως ο βασιλιάς είναι γυμνός)


mbiker

Μάρκομ Ξ είπε...

Δυστυχώς, ο εκφασισμός της κοινωνίας προελαύνει χωρίς αντίσταση. Μια από τις εκφάνσεις του είναι και οι δηλώσεις τύπου Ανδρουλάκη. Η πρώτη μεγάλη προέλαση ξεκίνησε από τα γεγονότα στον Αγ. Παντελεήμονα, συνεχίστηκε με την είσοδο της Χ.Α. στο δημ. συμβούλιο Αθήνας και απ' ότι φαίνεται θα ολοκληρωθεί με την είσοδο της και στη βουλή (ναι, ξέρω. αυτή την αστική, ανάπηρη, απαξιωμένη βουλή).

Αν και το "γιατί η Χ.Α. δεν πρέπει να μπει στη βουλή" θα έπρεπε να είναι ένα ξεχωριστό ποστ, συνοπτικά αναφέρω ότι η αναβάθμιση των θαυμαστών του ναζισμού και κοινών δολοφόνων σε κοινοβουλευτικό κόμμα, θα επισφραγίσει την ολοκληρωτική ήττα ΚΑΙ στο ηθικό επίπεδο πια της αριστεράς, ενώ θα συμβάλει στην παγίωση της ιδεολογικής ήττας που έχει συντελεστεί εδώ και καιρό.

Τα κόμματα της αριστεράς, θα έπρεπε -εκτός των άλλων καθηκόντων τους- να εξαπολύσουν καμπάνια κυρίως στις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές των μεγάλων πόλεων, αλλά και στις πιο καθυστερημένες πολιτικά επαρχίες, ξεμπροστιάζοντας την Χ.Α. και απαντώντας πειστικά στα ζητήματα που αυτή εκμεταλλεύεται.

(συνέχεια)

Μάρκομ Ξ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μάρκομ Ξ είπε...

Επιχειρώ συνοπτικά να αναφέρω τα κυριότερα κατά τη γνώμη μου:

1) Το ζήτημα της ασφάλειας από ληστές κλπ. Αντί να φυτρώνουν οι "πολιτοφυλακές", να γεννηθούν λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών που θα φροντίζουν για την εποπτεία και την προστασία τους. Είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα και φυσικά η ερμηνεία του (η φτώχεια οδηγεί στο έγκλημα) είναι απαραίτητη αλλά δεν αρκεί για να απαντήσει.

2) Το ζήτημα των αλλοδαπών. 'Σπάσιμο' των γκετοποιήμενων γειτονιών και περιοχών, πάλι από λαϊκές συνελεύσεις, με εκδηλώσεις, ενημερώσεις, αλλά και ξεκαθάρισμα, ότι ο μαστρωπός, ο έμπορος λευκού θανάτου κ.ο.κ. δεν έχουν θέση στις γειτονιές, είτε είναι ξένος είτε Έλληνας. Ενημέρωση για την απάνθρωπη και αδιέξοδη για το λαό μεταναστευτική πολιτική που ακολουθεί το ελλ. κράτος εδώ και δεκαετίες.

3) Το ζήτημα των κλεφτών πολιτικών, των 300 καθαρμάτων της βουλής κλπ. Ανάδειξη της διαφορετικής ποιότητας των βουλευτών, των πολιτικών γενικά. Ενθάρρυνση της πρωτοβουλίας από μέρους των εργαζόμενων για πιο ενεργή δράση στα κοινά. Τα ολέθρια λάθη των πλατειών (όπου κανείς δεν έβγαινε να αντικρούσει το "όλοι οι βουλευτές ίδιοι είναι", "να καεί το μπ.. η βουλή" κλπ) δεν πρέπει να επαναληφθούν.

4) Το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Ναι, σ/φοι, υπάρχει και αυτό. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, υπάρχουν χώρες και έθνη. Όσο κάνουμε ότι δεν υπάρχουν, θα το εκμεταλλεύονται οι νεοναζιστές.

Ας μην κουράσω άλλο. Έτσι και αλλιώς μια συζήτηση θέλω να ανοίξω, όχι να δώσω ντιρεκτίβα.

Κάτι μου λέει όμως ότι τσάμπα κουράζω τα δάχτυλά μου...

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

Θυμάμαι εκείνες τις ορέες εποχές όπου ο πλήντροφος Μήτσος έχαιρε της γενικής εκτίμησης και του θαυμασμού στους χώρους. Λίγο αργότερα θα τον υπερέβαινε ο Νίκος ο Κοτζιάς. Μεγάλειώδεις στιγμές... αξέχαστες επιτυχίες .... μεγάλα σουξέ. Ελάχιστοι τότε μπορούσαν να ανθιστούν ( μέσα στη γενική ευωχία της πολύ πρόσφατης μεταπολίτευσης ) το ποιόν του ανθρώπου....


Γιάκοβ

Ανώνυμος είπε...

Δεν πρέπει να έχουμε παράπονο, η αριστερά έχει εφοδιάσει το αστικό σύστημα με τους καλύτερους!

dimitris t

Μαύρο πρόβατο είπε...

Στην προοπτική των εκλογών θα ξεδιπλώνεται η μεγαλύτερη επιχείρηση πολιτικής τρομοκρατίας εδώ και κάμποσα χρόνια, με χρήσιμο εργαλείο και τον φασιστικό διπλό πέλεκυ: μια μεριά/φόβητρο αίματος και καταστολής, μια μεριά/πρόταση λύσης στους γόρδιους δεσμούς του μέλλοντος της πατρίδας.

Πρόκειται λοιπόν για παλιά και κλασσική ατραξιόν, σαν το τρενάκι του τρόμου ένα πράμα - όσο για το Μιμάκια, είναι ο τελευταίος lampiste στο τρομακτικό λουναπάρκ, που δουλεύει και κλόουν όταν πέφτουν τα εισιτήρια και δε βγαίνουν τα μεροκάματα...

Ανώνυμος είπε...

Έτσι ακριβώς όπως τα λέει ο μαυροπρόβατος είναι

Γιάκοβ

demetrat είπε...

έτσι ακριβώς όπως τα λέει ο Γιάκοβ και ο Μαυροπρόβατος είναι.

(κι αν μας μπούνε δηλαδή , τι έγινε;)

δ

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο, ευχαριστούμε για το κοπλιμάν! :-)


Τα λέμε


ΥΓ Μην απομακρυνθείς πολύ από εδώ. Έρχεται …μπόρα! ;-)

LeftG700 είπε...

Γεια σου mbiker.


Εντάξει, δεν είναι κι όλη ιστορία τής Αριστεράς ο Ανδρουλάκης, μη τα βλέπει τόσο μαύρα! Ούτε είναι κι ο μόνος που την ‘‘έκανε’’. Είναι όμως ξετσίπωτος τελείως.

Αγνοούσα ότι ο Λένιν έχει πει αυτή την κουβέντα. Μήπως θυμάσαι με ποια αφορμή το είπε;


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Χωρίς να διαφωνούμε με το συνολικό πνεύμα τού σχολίου σου και χωρίς να διαφωνούμε και με το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος από το γράμμα του, μερικές επισημάνσεις.

Μήπως είναι κάπως συσκοτιστική η απλοποίηση ότι δηλώσεις τύπου Ανδρουλάκη είναι εκφασισμός; Τι θέλω να πω: Δεν μπορεί να περάσει μία τέτοια προσέγγιση στην κοινωνία από τη στιγμή που, αν την υποστηρίξεις, οι ηρακλείς τού συστήματος θα σε κάνουν σκόνη στο πι και φι: «Τι λέτε ρε παιδιά; Ο Μίμης χτυπάει καμπανάκια για τον φασισμό κι εσείς πάτε να τον βγάλετε ‘‘μαύρο’’;;;». Τέζα ο καμπούρης κι έχουμε φάει ήδη δυο-τρία γκολάκια από τα αποδυτήρια. Βεβαίως, μετά θα πούμε τα δικά μας (ταξικές κοινωνίες, εξουσία τής αστικής τάξης, κ.λπ., κ.λπ.). Αλλά θα προσπαθούμε να ισοφαρίσουμε, στην τελική. Άρα, μήπως είναι προτιμότερος εξ αρχής ο δρόμος ο δύσκολος, αυτό που οι παλιοί λέγανε διαφώτιση (= ιδεολογική δουλειά), αλλά άμα το πεις τώρα θα φας γιαούρτια; Λέμε.

Συμφωνούμε για την ηθική ήττα τής Αριστεράς σε περίπτωση εισόδου τών χρυσαυγιτών στη Βουλή και περαιτέρω αύξησης της επιρροής της. Όμως το εντοπίζουμε στο εξής: στο κούνημα του δάχτυλου (για να μη πούμε το πέταγμά τους στην πυρά!) προς τους κατοίκους τών γκετοποιημένων περιοχών στο οποίο πολλοί αριστεροί αρέσκονται, όντας έξω από το χορό, μερικά χλμ προς τα βόρεια… ;-) Είναι κάτι που το θίγεις κι εσύ αυτό, εμείς απλώς το λέμε πιο ‘‘ολογράφως’’.

Μη ρωτάς αν κουράζει τζάμπα τα δάχτυλά σου. Κούραζέ τα! :-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


Εντάξει, για το ότι δεν τον ανθιστήκατε, δεν μπορούμε να πούμε κάτι διότι πρόκειται για απίθανη σουπιά. Αλλά για κάμποσα άλλα υπάρχουν κάτι ράμματα για τη γούνα σας, να! ;-)


Увидимся

LeftG700 είπε...

Ναι μωρέ Δημήτρη, γμ το κέρατό μου!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μαυροπρόβατα (όπως λέμε …μαύρα μάτια! ;-) ),


Άμα ο Яков και η Δήμητρα έχουν ήδη πει ότι τα λες καλά, μαλάκες είμαστε εμείς να πάμε κόντρα στην καθοδήγα;;; ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Τι θα γίνει, θα τον βγάλετε τον Ολάντ, ν’ ανοίξει ο δρόμος προς το σοσιαλισμό κι εδώ; ;-)

LeftG700 είπε...

Γεια σου Δήμητρα. Κι εμείς μαζί (αιτιολογούμε την ψήφο μας παραπάνω ;-) )


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Λέφτη

Κι εγώ δεν ήξερα γι αυτή τη ρήση του Βλαδίμηρου.
Εδώ το είδα μαζί με κάτι άλλα του Γκράμσι. Δεν αναφέρει αφορμή.

http://citypress-gr.blogspot.com/2010/05/blog-post_3614.html

mbiker

Μάρκομ Ξ είπε...

λόγω χώρου, η σημείωσή μου ήταν έτσι και αλλιώς λειψή.

Πάντως εγώ προσπάθησα περισσότερο να ανοίξει μια κουβέντα για το πόσο σημαντικό είναι ή δεν είναι να μπει η Χ.Α. στην βουλή και πως αυτό θα μπορούσε (λέμε τώρα) να σταματηθεί...

Δεν αξίζει, λέτε, λέφτηδες και συνοδοιπόροι, να το συζητήσουμε;

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

giorgos papaspiropoulos γιώργος παπασπυρόπουλος είπε...

Αγαπητά λεφτόπουλα, βλέπω δεξιά στο μπλογκ σας αναφορά στην Αριστερή Στρουθοκάμηλο ως μέλος της ΔΗΜΑΡ και μάλιστα της κεντρικής της επιτροπής. Έχετε χάσει επεισόδια... Έχω αποχωρήσει από την ΔΗΜΑΡ και τον Τομέα Οικολογίας της στον οποίο συμμετείχα ενεργά, από το περσινό καλοκαίρι. Αιτία η απομάκρυνση του κόμματος αυτού από την οικολογία, τις μεταρρυθμίσεις αλλά και την αμεσοδημοκρατική λειτουργία και την επιστροφή στον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, την κυριαρχία (με κόλπα στο συνέδριο) της γνωστής παρέας της ανανεωτικής πτέρυγας του Συνασπισμού και αδιαφιλονίκητο αρχηγό-μονάρχη τον Φ.Κουβέλη. Έτσι, καλό είναι να μην με ταυτίζετε με την ΔΗΜΑΡ - άλλωστε έχω δημόσια ανακοινώσει μήνες τώρα ότι συμμετέχω από το Φθινόπωρο στους Οικολόγους Πράσινους. Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο ορέ Στρουθοκάμηλε

Τώρα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος ...!

Φώτης Κουβέλης

( και για την αντιγραφή : Γιάκοβ )

LeftG700 είπε...

Ok, φίλε mbiker. Ευχαριστούμε.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Βεβαίως και αξίζει και θα γίνει. Εντάξει; :-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Γιώργο,


Συγγνώμη, δεν το ξέραμε. Για να τα λέμε όλα, από κάτι συμφραζόμενα στο τσαρδί σου, αλλά και από το ύφος τής κριτικής σου προς τη ΔΗΜΑΡ, σκεφτόμασταν ότι μετράς βδομάδες εκεί. Αλλά δεν ξέραμε ότι επρόκειτο για συντελεσμένο γεγονός.

Όπως θα δεις, κάναμε τη σχετική διόρθωση. Αν δεν τη βρίσκεις ικανοποιητική, ρίξε σήμα.


Τα λέμε[***]


[***] Τα λέμε εδώ, γιατί, σου θυμίζουμε, ότι στο τσαρδί σου εξακολουθούμε να είμαστε "κομμένοι". Πράγμα που δεν εναρμονίζεται με την προσφώνησή σου, για να τα λέμε όλα! ;-)