Βάστα Μέρκελ!

ΜΕ ΠΕΝΤΕ από τις 17 χώρες τής Ευρωζώνης να έχουν πέσει ήδη στη σιδερένια αγκαλιά τών μνημονίων τα οποία εμπνέονται και διαπνέονται από το πνεύμα τού συνθήματος «την κρίση να πληρώσει η μπασκλασαρία» και την έκτη, την Ιταλία, να ετοιμάζεται οσονούπω, είναι πλέον φανερό σε όλους ότι η λειτουργικότητα τού ευρωπαϊκού και παγκόσμιου καπιταλισμού, δηλαδή η δυνατότητά του κεφαλαίου (παραγωγικού και ‘‘παρασιτικού’’) να αναπαράγεται διευρυμένα, πλησιάζει στο σημείο θραύσεως. Εκατέρωθεν αυτού τού σημείου, από Βορρά προς Νότο, έχουν συνταχθεί τα δύο ‘‘στρατόπεδα’’: Το Βόρειο απαρτίζεται από τις ισχυρές χώρες με αναμφισβήτητο ηγέτη την Tίγρη τής Γερμανίας (μοντέλο XXVII, πολύ πιο σύγχρονο από το εικονιζόμενο Tiger I) και αρχηγό πληρώματος την Άνγκελα Μέρκελ, πολύ πιο καταστροφική από τον Kurt Knispel και τις 168 του διαπιστωμένες εξουδετερώσεις αντίπαλων τανκς.[1] Το Νότιο, από τις χώρες που, ενώ περίμεναν να γίνουν βασιλιάδες (ισχυρή Ελλάδα, ισχυρή Πορτογαλία, ισχυρή Ισπανία και πάει λέγοντας), αντίθετα, βρίσκονται στο χείλος τού γκρεμού με τις κοινωνίες τους σε πορεία αποσύνθεσης και με ηγέτη ένα Ολαντικό κουτσό άλογο.[2]

ΧΟΝΤΡΙΚΑ, οι Βόρειοι λένε: «υπό την κυριαρχία μας και ούτω βοήσωμεν». Δηλαδή, αν θέλετε να μοιραστούμε τα ελλείμματά σας, ‘‘κοινοτικοποιώντας’’ τα χρέη σας με έκδοση ευρωομολόγου για την αναχρηματοδότησή τους, θα πρέπει να δεχτείτε να προχωρήσουμε στην ευρωπαϊκή ενοποίηση σύμφωνα με τους όρους μας (= να υποταχθείτε στην ισχύ μας). Και οι Νότιοι, εν μέρει επειδή η φωτιά στις χώρες τους έχει φουντώσει ήδη, εν μέρει επειδή δυσκολεύονται να καταπιούν —και να σερβίρουν στους λαούς τους— το χάπι τής υποταγής, απαντούν: «καμία αντίρρηση, αλλά, επειδή η ενοποίηση θα πάρει χρόνο, βάλτε τώρα το χέρι στην τσέπη και ‘‘τα βρίσκουμε’’ μετά». Η απάντηση, όλοι το ξέρουν, ήρθε ηχηρή από την Άνγκελα: «πάνω από το πτώμα μου!».

ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ είμαστε. Κοιτάξτε πόσο πιο κομψά σε σχέση μ’ εμάς τους ‘‘βάρβαρους’’ —αλλά με τον ίδιο ρεαλισμό— το θέτει η «Süddeutsche Zeitung»:[3]

«Για τις οικονομικά ισχυρές χώρες όπως η Γερμανία, το ευρώ ‘‘ξεκλείδωσε’’ τις αγορές των γειτόνων της με αποτέλεσμα τη διαρκή οικονομική άνθηση [των ισχυρών]. Η διάρρηξη όλων τών οικονομικών διασυνδέσεων ανάμεσα στα 17 κράτη-μέλη μετά από μία κατάρρευση του ευρώ θα προκαλούσε ανυπολόγιστη ζημιά, η οποία θα απειλούσε το γερμανικό θαύμα στην απασχόληση. Να γιατί το να σώσουν το ευρώ με αναδιανεμητικές μεταβιβάσεις πόρων είναι το καλύτερο πράγμα που έχουν να κάνουν. Αλλά […] κάθε πολιτική παροχής βοήθειας πρέπει να ακολουθεί τη λογική τής θεραπείας τού προβλήματος που προκαλεί την κρίση —διαφορετικά απλώς θα το κουκουλώνει. Η βοήθεια πρέπει να δοθεί μόνο ως ανταπόκριση σε μεταρρυθμίσεις κι αυτό σημαίνει οικονομικό εκσυγχρονισμό και ότι οι κυβερνήσεις δεν πρέπει πια να διαχειρίζονται τα ελλείμματά τους από μόνες τους. Το μοντέλο που ακολουθήθηκε μέχρι τώρα, σύμφωνα με το οποίο τα μεμονωμένα κράτη [υποτίθεται ότι] συμπεριφέρονται λογικά και με αποταμιευτικό πνεύμα χωρίς να υποχρεώνονται σε κάτι τέτοιο, έχει αποτύχει. Το ευρώ μπορεί να σωθεί μόνο με ένα σύστημα εξαναγκασμού. Οι Βρυξέλλες πρέπει να έχουν την εξουσία στις δημόσιες δαπάνες τής Ιταλίας, της Πορτογαλίας ή του οποιουδήποτε κράτους-μέλους».

ΓΚΕΓΚΕ; Φανταζόμαστε ναι. Τι κάνουμε λοιπόν ως Αριστερά; Το ερώτημα βέβαια δεν ισχύει για το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι θέσεις τους είναι δεδομένες, και ειδικά ο «Ρ», από τις αρχές Ιουνίου που η Άνγκελα (ξανα)μίλησε για «περισσότερη Ευρώπη» (όι, όι μάνα μου!), σηκώνει το θέμα σχεδόν καθημερινά. Το ερώτημα πηγαίνει κυρίως προς την εν δυνάμει κυβερνητική Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι θέση παίρνει στην ‘‘ατσάλινης’’ λογικής άποψη «εθνική βοήθεια μόνο έναντι εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας»;

Προσπαθούμε εδώ και κάνα μήνα να λύσουμε την απορία μας μέσα από τις στήλες τών εντύπων και ηλεκτρονικών μέσων που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχουμε φωτιστεί. Πέρα από κάποιες αυστηρά ρεπορταζιακές αναφορές, κυρίως τής Κάκης Μπαλή στην «Αυγή», δεν έχουμε βρει κάτι άλλο. Χθες ακούσαμε ότι έβγαλε σχετική ανακοίνωση το Γραφείο Τύπου. Σπεύσαμε να τη δούμε. Και πάλι μείναμε στο σκοτάδι. Επιπλέον μας έζωσαν πιο πολύ τα φίδια (λέμε πιο πολύ γιατί ήδη μας έχουν ζώσει από τις 5 Ιουνίου). Γιατί ανάμεσα στα άλλα, τα γνωστά ευχολόγια τύπου «καλύτερα υγιής, νέος, πλούσιος και γοητευτικός, παρά άρρωστος, γέρος, φτωχός και άσχημος» διαβάσαμε και το εξής:

«Γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι χρειάζεται επαναθεμελίωση της Ευρώπης και συνολική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης, όπου εκτός των άλλων, είναι απαραίτητο να υπάρξει ένα σχέδιο μετατροπής των επιμέρους δημόσιων χρεών των χωρών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος και η δημιουργία αναδιανεμητικού ευρωπαϊκού προϋπολογισμού».

Καλά, κοιμούνται οι σύντροφοι; Δεν έχουν πάρει είδηση ότι οι κυρίαρχες τάξεις στην ΕΕ έχουν καταλάβει πολύ καλά ότι και επαναθεμελίωση χρειάζεται και συνολική αλλαγή τής αρχιτεκτονικής τής ευρωζώνης; Τι σχεδιάζουν εδώ και βδομάδες; Αυτές ακριβώς τις ‘‘αλλαγές’’! Οι οποίες βέβαια ‘‘αλλαγές’’ θα επισυμβούν κάτω από τον παρόντα συσχετισμό δυνάμεων, συσχετισμό άκρως αρνητικό για τον κόσμο τής εργασίας, πρώτα και κύρια τής μισθωτής. Επ’ αυτού έχουν κάτι να μας πουν ή γεμίζουν τζάμπα και βερεσέ τις σελίδες και τρώνε άδικα των αδίκων τα megabytes; Κι αν δεν έχουν κάτι να μας πουν επ’ αυτού, επειδή είναι, ας πούμε, οικονομίστικο το ζήτημα και «ουκ επ’ άρτω ζήσεται άνθρωπος», δεν έχουν να μας πουν τίποτε ούτε για τη μεταφορά δημοκρατικής κυριαρχίας (όσης απέμεινε) από τους ευρωπαϊκούς λαούς σε μία δράκα υπηρετών τού μεγάλου κεφαλαίου; Φοβούνται μη κατηγορηθούν για «εθνική αναδίπλωση»; Ας πουν αλεύρι: Η Χρυσή Αυγή τούς γυρεύει για να της ρίξουν λίγο νερό στο μύλο της!

ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ που έρχονται θα δείξει τι διάολο συμβαίνει και ως πού μπορεί να φτάσει ο τυφλός δογματισμός. Εμείς πάντως, σε κάθε περίπτωση θεωρούμε αδιανόητο για αριστερό πολιτικό φορέα να δώσει με τους υπάρχοντες ευρωπαϊκούς κοινωνικοπολιτικούς  συσχετισμούς, τους οποίους ουδείς εντός τής Αριστεράς αμφισβητεί, καταφατική απάντηση (ρητά ή άρρητα!) στην πρόταση «εθνική βοήθεια μόνο έναντι εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας». Δεν έχουμε την παραμικρή απαίτηση να συνταχθεί κάποιος με τη δική μας άποψη, κατά την οποία το ευρώ φτιάχτηκε από το κεφάλαιο για το κεφάλαιο κι όχι για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Αλλά και δεν μπορούμε να δεχθούμε την κοντόφθαλμη ηλιθιότητα κάποιων, οι οποίοι ξεχνούν την αλφαβήτα τής πολιτικής: Δεν περπατάς ξυπόλητος στ’ αγκάθια την ώρα που σε κάλεσαν σε ‘‘περίπατο ειρήνης’’ οι παπουτσωμένοι αντίπαλοί σου. Προσπαθείς πρώτα να βρεις κι εσύ παπούτσια. Και μέχρι να τα βρεις, προφασίζεσαι τον άσχημο καιρό —ή κάποιον πονοκέφαλο!

Με αυτή την έννοια, και σύμφωνα με τη λογική που είχαμε εκθέσει εδώ, συμπαρατασσόμαστε ολόψυχα με την Άνγκελα, γι’ αυτό και την προτρέπουμε στον τίτλο μας να μη κάνει βήμα πίσω. Αυτό πιθανόν να οδηγήσει σε διάλυση της ευρωζώνης. Ας οδηγήσει! Εξ άλλου, όπως είχε πει κι ο Βαρουφάκης σε μία τηλεοπτική συνέντευξή του πριν από τις εκλογές τού Μαΐου, η διάλυση της ευρωζώνης είναι προτιμότερο σενάριο από τη μονομερή αποχώρηση της Ελλάδας.[4]

ΒΑΣΤΑ ΜΕΡΚΕΛ λοιπόν! Σε όσους από τους αναγνώστες μας ενδεχομένως φρίξουν από αυτή την ‘‘ανίερη συμμαχία’’ θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι, όπως λένε και οι Γάλλοι, ολλανδικής ή μη καταγωγής, à la guerre comme à la guerre (στον πόλεμο όπως στον πόλεμο). Ή, σύμφωνα με το αγαπημένο μας απόφθεγμα:

Άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια!  

[1] Αλλά και με πολύ λιγότερο ευγενική και ανυπότακτη ψυχή από του Kurt: Σύμφωνα με τη Wikipedia, ο μεγαλύτερος άσσος του γερμανικού Σώματος Τεθωρακισμένων κατά τον Β´ ΠΠ πλάκωσε κάποτε στις γρήγορες ένα ‘‘ παλικάρι’’ τών Einsatzgruppen (παραστρατιωτικό σώμα των SS, με κύρια αποστολή τις μαζικές εκτελέσεις), όταν το είδε να κακομεταχειρίζεται σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου, ενώ έγραφε στις παλιές του μπότες τη military correctness τής εμφάνισης. (Αυτοί ήταν και οι λόγοι που η βαθμολογική εξέλιξή του δεν αντιστοιχήθηκε ποτέ με τις επιτυχίες του στο πεδίο τής μάχης.)  Δεν φανταζόμαστε την Άνγκελα ικανή για τίποτε από όλα αυτά…

[2] Αν και ευγενές, «με πιάνο και γαλλικά»… ;-)

[3] Λογικό να διαθέτει μεγαλύτερη κομψότητα ως η φωνή τής γερμανικής κεντροαριστεράς (= της αριστερής πτέρυγας της κεντροδεξιάς)…

[4] Βέβαια, τώρα που φτάνει ο κόμπος στο χτένι τα ψιλογυρνάει. Σε συνέντευξή του στην τελευταία κυριακάτικη «Αυγή» ερωτάται: «Διαβλέπετε τον κίνδυνο ανοιχτής αντιπαράθεσης των ευρωπαϊκών εθνικισμών λόγω της αδιέξοδης πορείας του ευρώ; Ποιες αναλογίες υπάρχουν με τον Μεσοπόλεμο;». Και δίνει την εξής απάντηση: «Ήδη το γενικευμένο μίσος στη Γερμανία εναντίον των Ελλήνων (αλλά και των υπόλοιπων Μεσογειακών) και, παράλληλα, ένα αντίστοιχο μίσος για τη Γερμανία εδώ στην Ελλάδα, αντανακλούν το βασικό μάθημα που έπρεπε να μας είχε διδάξει ο Μεσοπόλεμος: Μετά από μια κατάρρευση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, το πρώτο αποτέλεσμα είναι η αποδόμηση των «κοινών» νομισματικών συστημάτων (του Κανόνα του Χρυσού το 1930 και του ευρώ σήμερα). Αμέσως μετά, η αγορά εργασίας αποτελματώνεται, οι κοινωνίες στρέφονται εναντίον του εαυτού της η κάθε μία, το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται και, τέλος, οι εθνικές διαμάχες έρχονται να αντικαταστήσουν το κατεστραμμένο πλέον διεθνές οικονομικό σύστημα».

Η εικόνα, από το scaleworkshop.com