ΤΟ BLOG LEFT G700 ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΞΑΚΟΣΙΩΝ —(600 minus)— ΕΥΡΩ
Παύλος Φύσσας. Παρών!
Μόνος εναντίον πολλών. Δολοφονημένος άνανδρα από τους νεοναζί. Και πρωτοπανηγυριώτης στο ξάγναντο του Μέλλοντος!
Πόντιοι Αριστεροί και Πόντιοι Πιλάτοι
Μια βδομάδα και παραπάνω έχει περάσει από το μήνυμα της Ρεπούση με το οποίο καλούσε τους βουλευτές τής αντιπολίτευσης να αντιδράσουν για τη σχεδιαζόμενη ποινικοποίηση της άρνησης γενοκτονίας τών Ποντίων και των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας. Βλέπουμε κατά το τσαρδί τών Πόντιων και Αριστερών. Έχουν ήδη ανέβει στα κεραμίδια τέσσερις φορές για να μιλήσουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κυρίως για την ανάγκη αναγνώρισης της γενοκτονίας, αποφεύγοντας να πάρουν θέση αν τάσσονται υπέρ τής ποινικοποίησης της άρνησης ή όχι. Πάντως, στα κεραμίδια ανέβηκαν.
Και βλέπουμε και τον Πόντιο και αριστερό δεξιό κεντροαριστερό κεντροδεξιό κεντρώο αντιφασίστα, αντιρατσιστή και αντιεθνολαϊκιστή που δεν έχει βγάλει κιχ! Μούγκα στη στρούγκα! Τσιμουδιά! Nada! Κάτι φληναφήματα μόνο απόψε το βράδυ περί εθνοτικών στερεοτύπων, απ’ έξω-απ’ έξω. Πιο μέσα κάνει τζιζ...
Στριμωγμένος στα Τρίκαλα στα δυο στενά, ξύνει την ποντιακή κεφάλα του και άκρη δεν βγάζει. Να τα βάλει με τη Ρεπούση; Μα είναι αντιρατσίστρια! Να πάρει το μέρος της; Μα είναι Πόντιος! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Και να ’χει πεθάνει κι αυτός ο Λακάν και να μη μπορεί να ζητήσει τα φώτα του!...
Tragic…
Αποκαταστάσεις...
Με χαρά είδαμε —καμία ειρωνεία!— να αποκαθίσταται (εν μέρει, αλλά σε σημαντικό βαθμό) η παρέα που βρίσκεται πίσω από το blog Νέα Σπορά από τον Αντώνη. Η αποκατάσταση έγινε σε επιστολή του στα πλαίσια του Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που δημοσιεύεται στο σημερινό Ριζοσπάστη. Αναφερόμενος στη Νέα Σπορά τη χαρακτηρίζει ‘‘άτυπο’’ φορέα. Παρά την ασάφεια του χαρακτηρισμού, συν τα εισαγωγικά, η απόσταση αυτής τής διατύπωσης από τους κατά 99,9% πράκτορες, όπως εξαγόταν με ασφάλεια από διάφορα γραπτά του ότι θεωρούσε τους συγκεκριμένους ιστολόγους μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, είναι πολύ μεγάλη. Να ελπίζουμε και σε δική μας αποκατάσταση, μια και η διαμαρτυρία μας για τις αυθαίρετες καταγγελίες εις βάρος τής Νέας Σποράς ως πρακτόρων είχε σαν αποτέλεσμα να μας τυλίξει κι εμάς στην ίδια κόλλα χαρτί;
Χριστούγεννα 2012
Όπως διαβάσαμε κάπου, «δυσκολεύεται κανείς να σκαρώσει 2-3 ευχές για το καλό τών ημερών». Ας βάλουμε τουλάχιστον ένα εορταστικό στεφάνι. Έτσι, για το καλό. Ή, για να τη σπάσουμε στους γαμημένους τούς καιρούς...
Oh shit indeed!
Ο καημένος ο αντωνάκης τού Lenin Reloaded (= Lenin Ridiculed)… Κάκιωσε επειδή καταδείξαμε φαντασμαγορικά πως παρά τη θέλησή του (πολιτικό IQ γαρ) ‘‘γαμάει’’ τη γραμμή τού κόμματος που πολύ όψιμα κατέληξε να υποστηρίζει (μαύρη υποστήριξη!), σύμφωνα με την οποία γραμμή «άλλο οι κομμουνιστές κι άλλο οι αριστεροί», και μη έχοντας τι άλλο να κάνει και να πει, το έριξε στο αγαπημένο του ‘‘άθλημα’’: τη χυδαία, ξεδιάντροπη, ‘‘πούστικη’’ —αλλά ταυτόχρονα και ηλίθια— διαστρέβλωση. Έτσι, σε σημερινό του πόνημα προσπαθεί τεχνηέντως (και αποτελεσματικά ως προς τους πολιτικούς στόκους που συχνάζουν στο τσαρδί του, φανταζόμαστε) να μας τοποθετήσει στο ίδιο πολιτικό κάδρο με το enosy.blogspot.gr. Όταν είναι γνωστό σε όλους τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι με τους φίλους τής ΕΟΣ έχουμε σημαντικότατες (αλλά εντός τής Αριστεράς) διαφορές! Με δυο λόγια:
Εκείνοι μας θεωρούν υπέρμαχους των κομματικών μηχανισμών, Κουκουέδες στη σκέψη (με την κακή έννοια) και αριστερούς εξουσιαστές. Κι εμείς τους έχουμε κατατάξει εδώ και πολύ καιρό στην πολυπληθή ομάδα τών χαμένων στο διάστημα αριστερών, κάπου μεταξύ Μαρξ, Νέγκρι, Χόλογουέι, Άρεντ και Μπαντιού. Και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένα(1!) σχόλιο, τόσο δικό τους προς εμάς, όσο και αντιστρόφως, που να μην εκφράζει διαφωνία.
Τα ξέρει όλα αυτά πολύ καλά ο αντωνάκης. Αλλά τα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Είναι λενινιστής αυτός (λέμε και καμία μαλακία για να περνάει η ώρα, μη το πάρετε τοις μετρητοίς! ;-) ), όχι οπορτουνιστής σαν και λόγου μας! Και μια και δεν φαίνεται να είναι και πολύ αποτελεσματικές οι λάσπες περί …ΕΥΠ(!!!) που εκτόξευσε από το τσαρδί του ο άλλος καημένος που κλωθογυρίζει εκεί —λάσπες τις οποίες ο ίδιος ανέχθηκε, αν δεν καλλιέργησε—, ούτε πολύ πειστικός ο δικός του παραλληλισμός αυτού τού blog με …βόθρο, είπε να καταφύγει στην απολύτως συνειδητή διαστρέβλωση. (Εδώ παίζεται και μία παραλλαγή: να μας έβαλε στο ίδιο πολιτικό τσουβάλι, επειδή, αντί να έχουμε καταγγείλει τα παιδιά τής ΕΟΣ ως αρχιμαφιόζους και ύποπτους, όπως έχει κάνει ο ίδιος, συζητάμε μαζί τους τις διαφωνίες μας. Ψάχνει για ‘‘συντρόφους’’ στην αθλιότητά του. Και γιατί δεν περιορίζεται στο τσαρδί του; Δεν θα προλαβαίνει να παίρνει αιτήσεις πρόσληψης!…)
Ας καταφύγει και σε άλλες αθλιότητες. Όσο θα το κάνει, τόσο θα μεγαλώνει η πολιτική φούσκα μέσα στην οποία κρύβεται. Και τόσο μεγαλύτερος θα είναι ο κρότος όταν έρθει η ώρα να τη σπάσουμε…
Εξιχνιασμένες υποθέσεις. Φάκελος Νο 2: Κωστής Παπαϊωάννου.
Στους τακτικούς αναγνώστες αυτού τού blog είναι γνωστή η σύντομη ιστορία ως σχολιαστή εδώ του Κωστή Παπαϊωάννου. Ξεκίνησε καλά, παρά τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές μας. Κατά την άποψή μας, εκείνος κινείται στην θολή και ακαθόριστη περιοχή που ορίζεται κάπου ανάμεσα στις μαοϊκές ιδέες τής περιόδου τής πολιτιστικής επανάστασης περί προσφυγής στο λαό (ιδέες αλλά και ‘‘ολίγη’’ στρατηγική για να ανακτήσει ο Μάο τον έλεγχο στην τότε ηγετική ομάδα τού ΚΚΚ ;-) ) και τις σύγχρονες νεοαναρχίζουσες και ελευθεριακές αντιλήψεις υπέρ τής αυτονομίας τού κινήματος και της απεξάρτησής του από την καθοδήγηση των κομματικών στελεχών, τα οποία θεωρεί, συλλήβδην και ανεξάρτητα από το κόμμα που υπηρετούν, ξεπουλημένα. Εμείς πάλι… καμία σχέση! —αν και, φυσικά, δεν αγνοούμε τα πολλά και υπαρκτά προβλήματα που δημιουργούν οι μηχανισμοί… Πολύ επιγραμματικά και κάπως μεταφορικά: αν ο Κωστής Παπαϊωάννου λέει «σπάστε τις πυξίδες γιατί έχουν μηχανισμούς και οι μηχανισμοί σκουριάζουν και μας καταπιέζουν εξουσιαστικά», εμείς λέμε «επιδιορθώστε τις πυξίδες, αντικαθιστώντας τους σκουριασμένους μηχανισμούς, και ελέγχετέ τις σταθερά για να εντοπίζετε εγκαίρως τις νέες σκουριές που αναπόφευκτα θα δημιουργούνται». Κι αλλιώς: ο Κωστής Παπαϊωάννου επαγγέλλεται την έλευση τής Αριστεράς τής κοινωνικής βάσης που θα αντικαταστήσει την υπαρκτή Αριστερά, συντρίβοντάς την, κι εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε από ποιες ‘‘αγνές’’ και ‘‘αμόλυντες’’ κοινωνικές δυνάμεις θα συσταθεί αυτή η περίεργη Αριστερά και, το κυριότερο, πώς θα αποφύγει τους μηχανισμούς τής δικής της οργάνωσης όταν, μοιραία, συγκροτηθεί σε ‘‘σώμα’’ για να παρέμβει αποφασιστικά στην πολιτική αρένα (να διεκδικήσει δηλαδή την πολιτική εξουσία).
Όπως ήδη είπαμε, όλες αυτές οι διαφορές δεν εμπόδισαν αρχικά τον μεταξύ μας διάλογο. Σταδιακά όμως, με αφετηρία την προεκλογική περίοδο των δεύτερων εκλογών, τού Ιουνίου, όταν και συστήσαμε την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό άρχισε να αλλάζει. Για να καταλήξει γρήγορα σε σχολιασμούς εκ μέρους του απόλυτα εχθρικούς, αντιπαραγωγικούς και, σε τελική ανάλυση, εις βάρος του κλίματος καλόπιστου διαλόγου που, ανεξάρτητα από ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, προσπαθούμε να διατηρούμε εδώ. Προσπαθήσαμε να τον επαναφέρουμε στο κλίμα (και όχι μια φορά). Ματαίως. Του επισημάναμε ότι υπερβαίνει τα όρια. Τίποτε. Του δείξαμε έμπρακτα ένα διαφορετικό παράδειγμα, όταν αναδημοσιεύσαμε ένα ιδιαίτερα πολεμικό άρθρο του —κόντρα στις δικές μας απόψεις βέβαια— κι όταν, μετά από εκδηλωμένη πρόθεσή του να αποχωρήσει, τον προσκαλέσαμε να επανέλθει ως σχολιαστής. Μηδέν.
Πρόσφατα, μετά από μία χονδροειδή διαστρέβλωση απόψεών μας, αναγκαστήκαμε να τον προειδοποιήσουμε με ‘‘διαγραφή’’ από τη λίστα τών σχολιαστών. Και λίγο μετά προχωρήσαμε σε αυτή. Για ποιο λόγο και με ποιο σκεπτικό; Με το εξής:
Μετά την προειδοποίησή μας, η οποία, με μικρή καθυστέρηση, συνέπεσε με την απόφασή του να σταματήσει να σχολιάζει εδώ, δημοσίευσε στο blog του (critici.gr) ένα επικριτικό άρθρο για εμάς. Το άρθρο είναι η αποθέωση τής παρανόησης κειμένων και ισχυρισμών μας, της αυθαίρετης εξαγωγής συμπερασμάτων, της δίκης προθέσεων, της διαστρέβλωσης και, σε τελική ανάλυση, του στραγγαλισμού ακόμα και τής στοιχειωδέστερης λογικής. Φυσικά, τίποτε από όλα αυτά δεν προκάλεσε τη ‘‘διαγραφή’’ του.
Αυτό που την προκάλεσε είναι το γεγονός ότι ο Κωστής Παπαϊωάννου, στο εν λόγω άρθρο, ανανεώνει ενισχυτικά και ανατροφοδοτεί εμμέσως(;) πλην σαφώς τη λασπολογία τού κνώδαλου που ακούει στο διαδικτυακό όνομα Νοσφεράτος, αφού χαρακτηρίζει επανειλημμένα αυτό το blog ως …μυστηριώδες!!! Είναι αυτονόητο ότι η αναζωπύρωση των αθλιοτήτων τού Νοσφεράτου (leftg700.blogspot.com = ‘‘στημένο’’, ασφαλίτικο blog) συντελείται ανεξάρτητα από τις προθέσεις τού Κωστή Παπαϊωάννου και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι, όπως τουλάχιστον ο ίδιος μάς έχει πει εδώ, δεν τις συμμερίζεται. Ανεξάρτητα, αλλά σε καμία περίπτωση και συγγνωστά —ιδίως αν συνυπολογίσει κανείς τη μεγάλη εμπειρία του από την πολύχρονη συμμετοχή του στο αριστερό κίνημα...
Έτσι, μετά το γνωστό και μη εξαιρετέο κνώδαλο, ο Κωστής Παπαϊωάννου καθίσταται το δεύτερο άτομο που του απαγορεύεται να παίρνει τον λόγο στο παρόν βήμα· και ο ‘‘φάκελός’’ του μπαίνει κι αυτός στο αρχείο μας. Οριστικά, τελεσίδικα και αμετάκλητα.
«Καταδικάζουμε την κουκούλα οποθενδήποτε και αν προέρχεται»…
«Η κουκούλα του διαδηλωτή που σπάει τζαμαρίες, η κουκούλα του καταδότη και του δήμιου, η κουκούλα του κρατούμενου και η κουκούλα της μπούργκας, παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές ιστορικές περιόδους. Μερικοί στην Αριστερά θέλουν δυστυχώς να συγχέουν την πρώτη με τη μάσκα του Ζορρό, όπως συγχέουν βλακωδώς την τίμια τραγιάσκα του Γαβριά με την κουκούλα του παρακρατικού προβοκάτορα η του διαταραγμένου «αναρχικού» Ηρόστρατου. Αλλά όποιος υποθάλπει τις κουκούλες ανοίγει την Κερκόπορτα για τον πολιτισμό της αστυνομικής κουκούλας. Δεν κρίνω προθέσεις, κρίνω το αποτέλεσμα».
Έτσι γράφει ένας αθεόφοβος φιλελεύθερος που χρησιμοποιεί όχι μία, αλλά ...δύο κουκούλες!!! Τη μία, αυτή τού ψευδωνύμου του, απολύτως συνειδητά. Την άλλη, αυτή τού αριστερού, μπορεί και εξ αιτίας Ογκώδους Άγνοιας. Σ’ αυτή την (ενδεχόμενη) Ογκώδη Άγνοια που τον δέρνει να οφείλεται άραγε και το μόλις διαφαινόμενο μειδίαμα του ‘‘κουκουλοφόρου’’ (= μεταμφιεσμένου) για το φόβο τής Οχράνα Βλαδίμηρου;
Προχθές την Τετάρτη, ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, ο εκλεκτός τής ΔΗΜΑΡ, για την εκλογή τού οποίου πανηγύριζαν οι κάθε λογής ‘‘αντιλαϊκιστές’’, ‘‘εκσυγχρονιστές’’, ‘‘υπεύθυνοι’’ ‘’αριστεροί’’, ‘‘αντιφασίστες’’, ‘‘πεφωτισμένοι’’ δεξιοί, ‘‘αριστεροφιλελεύθεροι’’, σκέτοι ‘‘φιλελεύθεροι’’ και γενικά σύμπας ο ‘‘δημοκρατικός’’ συρφετός, που λέει κι ο Νιόνιος, μήνυσε αστέγους επειδή, ψάχνοντας για καταφύγιο από το φονιά χιονιά, παραβίασαν το εγκαταλελειμμένο καφενείο στο Πνευματικό Κέντρο τού Δήμου. Για να έρθουν τα ΜΑΤ να τους διώξουν και να κάνουν τις αναγκαίες συλλήψεις, κάτω από τα ‘‘ανεύθυνα’’ γιουχαΐσματα κάποιων ‘‘αντικοινωνικών’’ στοιχείων…
Ψάχνουμε κι εμείς στο επίσημο site τού κόμματος να βρούμε έστω μια αράδα για το περιστατικό. Τίποτε! Και μετά ψάχνουμε στο ημιεπίσημο site τού κόμματος. Nothing! Και φεύγουμε κι από εκεί και πάμε στην ευαίσθητη ‘‘αριστερή’’ στρουθοκάμηλο και μέλος τής Κεντρικής Επιτροπής μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε, οπότε και αποχώρησε. Rien! Και αποθέτουμε τις τελευταίες μας ελπίδες στην ακόμα πιο ευαίσθητη Μαργαρίτα και επίσης μέλος τής Κεντρικής Επιτροπής τής ΔΗΜΑΡ. Niente!
Πολύ ‘‘ευθύνη’’ αυτή η ΔΗΜΑΡ (κι οι Δημαρίτες)! Πού να περισσέψει χώρος για στοιχειώδη ευαισθησία και έστω ένα κιχ κριτικής…
Κι ύστερα θυμόμαστε πάλι (το ’χουμε αυτό το ελάττωμα, για να τα λέμε όλα!) τα ανάθεμα που έχει φάει ο Χαρίλαος Φλωράκης από το ‘‘αντισταλινικό’’ ρεύμα (χα!), επειδή κάποτε είχε πει πως «ο Ρίζος δημοσιεύει ό,τι συμφέρει το λαό»…
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
Τι νομίζατε, ρε; Έτσι γαμάει ο δημοκρατικός σοσιαλισμός! Και μην απορείτε που δεν γράψαμε λέξη! Εμείς δεν είμαστε σαν τα σταλινικά μούτρα σας, κόκκινοι φασίστες! Εμείς είμαστε αντισταλινικοί, όχι αντιλενινιστές! Ο Λένιν δεν είχε πει «να μαθαίνουμε από τους αντιπάλους μας»;
Πεθαίνοντας στην Αθήνα
Πεθαίνοντας στην Αθήνα
δεν είναι το ίδιο σαν να πεθαίνεις στη Μαδρίτη,
ή ανθυπολοχαγός στα βουνά τής Αλβανίας.
Δεν είναι το ίδιο σαν να έχεις πάει
απ’ απεργία πείνας μέσα στη φυλακή,
δεν είναι το ίδιο σαν να σε εκτελούν στον τοίχο του Περ Λασέζ,
ή στον τοίχο τής Καισαριανής.
Δεν είναι το ίδιο σαν να σε πηγαίνουν για ‘‘καθαρό αέρα’’ στου Γουδή, Κυριακή χαράματα.
Πεθαίνοντας στην Αθήνα μπορεί να σημαίνει ένα πολύ απλό γεγονός
χωρίς καμία τραγικότητα, κανέναν ηρωισμό, καμία δόξα.
Μπορεί να συμβεί στο γήπεδο από μια στραβή φωτοβολίδα,
πηγαίνοντας στη δουλειά σου ή γυρνώντας από το φροντιστήριο,
κάνοντας σούζες στην Αμφιθέας
για δέκα ευρώ στοίχημα.
Ή μπορεί να συμβεί μετά από το Σαββατιάτικο σινεμά,
που δεν σου έφτασε και θέλεις να κάνεις και μια βόλτα,
έτσι· για ένα σάντουιτς στα Έβερεστ, για κάποιο κορίτσι,
ή για χαβαλέ —ποιος ξέρει;
Α, πεθαίνοντας στην Αθήνα δεν είναι θάνατος να μπει στα πρωτοσέλιδα της Ιστορίας.
Μόνο στα ψιλά.
Όπως τα κηδειόχαρτα στις κολώνες των συνοικιών ή δίπλα από την εξώπορτα κάποιας μεγάλης τράπεζας.
Πεθαίνοντας στην Αθήνα δεν είναι θάνατος σαν αυτούς που ακούγαμε από μικροί κι ανατριχιάζαμε.
Κάθε ομοιότης είναι συμπτωματική.
Ας μείνουμε λοιπόν αυστηρά και μόνο στα γεγονότα, όπως διδάσκουν στις δημοσιογραφικές σχολές:
Ήταν μια φορά ένα γελαστό παιδί και πια δεν είναι.
Nosferatu
Κάνουμε πως δεν είδαμε τη μεσημεριανή ανάρτηση του Νοσφεράτου, σύμφωνα με την οποία, και μέσω μιας απίστευτα διαστρεβλωτικής “κοπτοραπτικής” τού κειμένου μας, εξέφραζε την άποψη ότι το σημερινό post «Τρεις και Μια ευχές για ένα αριστερό blog που διέκοψε για να ανασυνταχθεί» απέπνεε μικροψυχία(!), μνησικακία(!!) και δηθενιά(!!!).
Δεν προσποιούμαστε τους τυφλούς επειδή την κατέβασε μετά από λίγο —την κατέβασε χωρίς καμία εξήγηση, δηλαδή ‘‘πούστικα’’ και στη ζούλα. Το κάνουμε, γιατί, απλούστατα, ο συγκεκριμένος μάς έχει δώσει σαφώς μεγαλύτερα δείγματα ευήθειας, ανεντιμότητας και ανανδρίας στο παρελθόν, για τα οποία και έχει πάρει τις ανάλογες απαντήσεις.
Οπότε, αν έχει καλυφθεί το μείζον, τι νόημα έχει να σπαταλάμε περισσότερα λόγια από αυτά που χωράνε σε μια απλή και περιθωριακή ημερολογιακή καταγραφή για το έλασσον;
11 σχόλια:
βαλκάνια, μακεδονική σαλάτα! http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/06/was-ist-syriza_30.html , να γελάσουμε κιόλα
Έχω σκάσει στα γέλια με το ανωτέρω λίνκ.
Αναρωτιέμαι σε τι ακόμα θα καταφύγουν οι ακραιφνείς μαρξιστές λενινιστές ώστε να καταφέρουν τελικά να καταπιούν τη συντριβή του κώματος .
Όσοι από αυτούς νομίζουν ( πιστεύουν ) ακόμα ότι το επαρχιακό παντοπωλείο του περισσού οδηγείται - άγεται από γνήσιο ενδιαφέρον για το καταπιεσμένο εργαζόμενο , τον άνεργο , τον άστεγο , το μετανάστη μπορούν να διαβάζουν τέτοια "πονήματα" και να ...εκσπερματώνουν.
Όσοι πάλι , εκ του ασφαλούς , έχουν τη πολυτέλεια , τη διάθεση και το χρόνο να αναλώνονται στη συγγραφή και τη μελέτη τέτοιων "κειμένων" , ώστε να καταγγελθεί και να αποκαλυφθεί ο οπορτουνιστικός σύριζας , ας μην αγωνιούν . Το σύστημα δεν θα τους ανταμείψει τόσο πλουσιοπάροχα όσο τους πρετεντέρηδες . Θα γλείφουν πάγκο μέχρι τη δευτέρα παρουσία και σε εξαιρετικές περιπτώσεις μόνο θα κληθούν να παίξουν στο 89ο λεπτό ( αλλαγή καθυστέρησης ).
Τέλος υπάρχουν και αυτοί που επιχαίρουν , επειδή όσα έλεγαν το 43 , το 46 , το 49 , το 53 , το 56 ........ το 61 , το 67 , το 73 και το 74 κοκ μέχρι τις μέρες μας θα τους "δικαιώσουν" . Δυστυχώς μετά το 89 αναγκάστηκαν να τα βγάλουν πέρα εξ ιδίων , αλλά τώρα που έπεσαν οι ψήφοι και η σχετική επιδότηση , τώρα που λιγόστεψαν οι επιρροές , οι οπαδοί κτλ , τώρα που οι γέροι αποχαιρετούν τα εγκόσμια ομαδόν , τώρα που πέφτει καθημερινά ο τζίρος από τα κουπόνια πάνε για άρθρο 99 . Αν ήταν άλλες οι εποχές , όπου ο κάθε αγωνιστής ήταν εκπαιδευμένος - πεισμένος να κάνει και το σκατό του παξιμάδι , η ζημιά θα ήταν αναστρέψιμη. Στην εποχή της πτώχευσης και του φατσαμπούκου ( Facebook ) περιθώρια δεν υπάρχουν.
Ας μην υπάρχουν επομένως αυταπάτες. Οι δύο πρώτες παραπάνω κατηγορίες με την εμπνευσμένη ηγεσία της τρίτης εξ αυτών θα πορευτούν μαζί με το κοσμάκη και ολόκληρη τη χώρα , μαζί με τους κατάπτυστους συριζαίους , μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια μας στη πηγάδα του νεοφιλελευθερισμού , κουρμπάνι στις τράπεζες και τους αφεντάδες . Γιατί φαίνεται αξίζει πολύ περισσότερο η μαρξιστική - λενινιστική "καθαρότητα" από την αγωνία του πεινασμένου . Τότε και πάλι "δικαιωμένοι" ( οι της τρίτης κατηγορίας ) θα κουνούν το δάκτυλο σε όλους τους υπόλοιπους ( των δύο πρώτων κατηγοριών συμπεριλαμβανομένων ) ή καλύτερα στους σκελετούς και τα κουφάρια μας.
Λέφτηδες
γνωρίζετε καλά ότι με τους πληντρόφους αυτούς ούτε θέλω , ούτε ελπίζω να συζητήσω ποτέ . Η παρέμβαση μου αυτή αφορά το λινκ και μόνο αυτό , στο μέτρο που ο ανωτέρω "ανώνυμος" μας ( σας ) το πρότεινε.
Γιάκοβ
Αριστερά Φιλαράκια,
Η "ερώτηση" "was ist syriza"
απο τον τίτλο του λινκ
δεν παραξενευει καθόλου, κάποιον τρίτο αναγνώστη- παρατηρητή
Ακριβως αυτά τα επιχειρήματα τα "δημοσιοποιουσαν" (αρκετά απλοποιημένα),
πολλα στελέχη του Συριζα κατα το διάστημα της προεκλογικης περιόδου.
Μπορεί οχι σε αυτή την εκταση (με ιδεολογικους ορους), ομως στην ουσία ακριβως αυτά υποστήριζαν, στην πρώτη προεκλογικη περίοδο δηλαδή πριν τις εκλογες του Μαιου.
Αντιμετωπίζοντας ομως στη συνέχεια μεγάλες αντιδράσεις σε αυτές τις "καινοτόμες" πολιτικές, στη συνέχεια
αργά, αργα αλλά σταθερά "απάλυναν" πολλες "επαναστατικες" διακηρύξεις για να μην τρομάξουν τα μικροαστικά στρώματα που ηταν σίγουρα οι νέοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ
Ετσι επικρατησε προς την κοινωνία μόνο η υπεράσπιση συμφερόντων των κοινωνικων στρωμάτων που ειχαν πληγει απο το μνημόνιο,
και ολες οι αλλες "επαναστατικές" διακηρύξεις εμειναν για αργότερα ισως οταν θα ανελάμβαναν τη διακυβέρνηση της χώρας.
Ε, μετα το αποτέλεσμα πια της δευτερης εκλογικης αναμέτρησης ολη η Αριστερή πολιτική, περιορίζεται (επι του παρόντος) στην ασκηση της θεσμικης του θέσης (του ΣΥΡΙΖΑ) ως αξιωματικη αντιπολίτευση.
Και ισως απο ενα μεγάλο μέρος των νυν ψηφοφόρων του, αυτή να θεωρειται και η προσήκουσα πολιτικη. Για να τα λέμε ολα.
Αυτή δειχνει να ειναι η πραγματικότητα, ανεξάρτητα
αν κάποιες αλλες πολιτικές δυνάμεις της Αριστερας βρηκαν....
"κατάλληλο εδαφος" για "επίθεση".
Συνέχεια
Δεν νομίζω να χρειάζεται να βεβαιώσω, εκ μέρους μου, οτι καμία σχέση δεν εχω με συριζα η ακόμα και με ψηφοφόρους του.
Απλά εξέθεσα μια αντικειμενικη αποψη. (-;
Ανώνυμε φίλε,
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο Αντώνης ερμηνεύει σωστά τις αντιφάσεις που καταγράφει, θέλω να σταθώ σε αυτό που γράφεις: να γελάσουμε κιόλα.
Να μας συμπαθάς, αλλά ούτε η γενική κοινωνική κατάσταση είναι για γέλια, ούτε η κατάσταση στην Αριστερά. Το πράγμα δεν αλλάζει αν εσύ θεωρείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κομμάτι τής Αριστεράς. Και πάλι είναι ζόρικη η κατάσταση: 1.650.000 πιστεύουν πως είναι! Αν πιστεύεις λοιπόν πως θα τα διορθώσεις με νοοτροπία οπαδού ποδοσφαιρικής ομάδας που κάνει καζούρα στους αντιπάλους, συνέχισε έτσι. Στα βράχια πας, και τα μούτρα σου θα τα φας τελείως ανώφελα, αλλά μη πεις ότι δεν στο είπαμε.
Όσο για τον Αντώνη να του πεις χαιρετίσματα το εξής (θα του το λέγαμε εμείς, αλλά φρόντισε να μας "ξεφορτωθεί" με αισχρό τρόπο, ανάξιο όχι μόνο για κομμουνιστή αλλά ακόμα και για τον Φόρεστ Γκάμπ!):
Να αφήσει τις καταγραφές τών αντιφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ και να κάνει κανένα ποστ όπου να μας εξηγεί τι του είπε ο Μπαντιού στις συζητήσεις που έκανε μαζί του (έτσι είχε αφήσει να εννοηθεί) σχετικά με την υποστήριξη του Γάλλου προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ζορίζεται να σκοτώσει τον "πατέρα" του; Ή ζορίζεται να χειριστεί τις δικές του αντιφάσεις;
Αυτό λοιπόν να του πεις. Κι αυτό πρέπει να απαιτήσετε από τον Αντώνη. Ποστ για τη στάση τού Μπαντιού. Να δούμε τότε ποιος θα γελάει...
Τα λέμε
Товариш Яков Федотович,
Όλα κατανοητά (αν και όχι σε όλα σύμφωνοι). Αλλά έχουμε συνυπογράψει από καιρό memorandum of understanding, δεν είναι; :-)
Увидимся
Φίλη Ένη, à la guerre comme à la guerre!
Τα λέμε
Τελικά, φαίνεται ότι κάποιους (μήπως πολλούς;) τους ενοχλεί ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και τώρα που περνάει μερικές ημέρες εσωστρέφειας. Τους ενοχλεί και μόνο που υπάρχει (τυχαίο; δεν νομίζω).
Αντί λοιπόν να ασχολούνται με τα ξεφτιλίκια πέραν κάθε προηγουμένου της κυβέρνησης - εξαμβλώματος. Αντί να παραδέχονται ότι τέτοια ανυπαρξία εθνικής αντιπροσώπευσης στη σύνοδο θυμίζει αποικία του 18ου αιώνα. Αντί (οι "άλλοι"), να κάνουν έστω και ψήγμα αυτοκριτικής για το χρονοντούλαπο που τους άνοιξε η ιστορία και τους περιμένει οσονούπω.
Όλοι οι παραπάνω λοιπόν, όπως και πριν τις εκλογές, όπως και τότε, "δεξιοί" και "αριστεροί" ενορχηστρωμένα, σε παράταξη, με βήμα σταθερό και αγαστή συνεργασία, ΟΛΟΙ gegen SYRIZA (που θα λεγε και η σιδηρά κυρία νο2).
Ένα έχω να σχολιάσω (προς το παρόν), όχι σαν μέλος/οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σαν εργαζόμενος που με νοιάζει να δούμε όλοι μαζί (εμείς που καταπιεζόμαστε, οι άλλοι ας πρόσεχαν) μια άσπρη μέρα:
Όσο με πληγώνεις, τόσο με πορώνεις.
Υ.Γ. 1 Συμφωνώ με προηγούμενο ποστ. Κανένα Στάλινγκραντ. Όλα πάνε ρολόι για τους ευρωληστές.
Υ.Γ. 2 Και μια ακόμα σημείωση προς ευαίσθητους "δημοκράτες ευρωπαϊστές": προσέχτε μη μαυρίσετε πολύ στις παραλίες. Αλωνίζουν αυτοί που τους δώσατε έμμεσα το ελεύθερο να υπερασπιστούν την εθνική μας υπόσταση από τους εαμοβούλγαρους και τους 'βρωμιάρηδες'. Ευτυχώς που είναι και τα "λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες", γιατί μόνος του ο Καμίνης δεν προλαβαίνει να μαζεύει μετανάστες...
Λέφτηδες
μεταξύ μας ισχύει το MOU. Δεν νομίζω όμως ότι αφορά και αυτά που λινκάρουν εδώ σχολιαστές.
Γιάκοβ
Товариш Яков Федотович,
Μα γι' αυτό το μεταξύ μας MOU έκανα λόγο κι εγώ, εννοείται! :-)
Увидимся
έχει πάψει από καιρό το ΚΚΕ να δίνει άλλοθι στον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ να δίνει άλλοθι στο ΚΚΕ ...
ο δικομματισμός της μη-Αριστεράς τέλειωσε (μαζί με τον δικομματισμό των κομμάτων εξουσίας) ... πάει πια πέθανε ... τέλος !!!
Αν κάποιοι δεν ξέρουν άλλο παιχνίδι από τις (πολιτικές) κουμπάρες ... ας καταφύγουν στην δια βίου εκπαίδευση ...
από το περιεχόμενο του Lenin Reloaded γέλασα μόνο με τις τέσσερις γελοίες φατσες ... οι τεσσερις πτωματοφύλακες !!!
Μα σοβαρά μιλάτε τώρα ?
Δημοσίευση σχολίου