Ούτε ψωμί ούτε νερό στις λουμπεναρίες και τα χουλιγκάνια τού ΚΚΕ!

Το ιστολόγιο αυτό είναι ένα από τα λίγα αριστερά και μη συντασσόμενα αποκλειστικά με το ΚΚΕ blogs που ουδέποτε μετουσίωσαν τις πολιτικές διαφωνίες τους με το κομμουνιστικό κόμμα σε χολερική έχθρα απέναντί του. Αντίθετα, έπαιρνε πάντα όλες τις δυνατές αποστάσεις από εκείνους που θεωρούν το ΚΚΕ το μοναδικό προβληματικό παιδί τής οικογένειας της Αριστεράς και υπεύθυνο για όλες τις αμαρτίες της, ενώ, σε περιπτώσεις που αυτό υπέστη γενικό λιθοβολισμό από την «άλλη Αριστερά», προσπάθησε να τοποθετηθεί ψύχραιμα, άρα εκ των πραγμάτων το υπερασπίστηκε. Ό,τι θυμάμαι: απολύσεις από την «Τυποεκδοτική» (ένα, δύο, τρία), υπαγωγή τής «Τυποεκδοτικής» στο άρθρο 99, επίσκεψη της Χρυσής Αυγής στην «Ελληνική Χαλυβουργία», συμπλοκές με τους μπάχαλους στο Σύνταγμα τον Οκτώβριο του 2011 —να σημειωθεί ότι στην τελευταία περίπτωση ακούστηκαν και άλλες υπερασπιστικές φωνές.

Το κέρδος από αυτή τη στάση ήταν ότι κατά καιρούς συμμετείχαν  στις εδώ συζητήσεις αναγνώστες που στον έναν ή τον άλλο βαθμό υποστηρίζουν το ΚΚΕ. Αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Μάλιστα, στην παρούσα φάση, οι οπαδοί τού ΚΚΕ αποτελούν και την πλειοψηφία τών τακτικών σχολιαστών. Η αξιοσημείωτη αυτή σύνθεση σχολιαστών για ένα ιστολόγιο που δεν σηκώνει μόνο τη σημαία τού ΚΚΕ είναι αποτέλεσμα, πέραν τής μη αντιΚΚΕ στάσης που τηρούμε σταθερά,  και της όλο και περισσότερο έντονης κριτικής τού ιστολογίου προς τον ΣΥΡΙΖΑ, κριτικής ευθέως ανάλογης προς τις μετατοπίσεις τού τελευταίου επί τα δεξιά, η οποία και απομάκρυνε από το blog άλλους σχολιαστές προσκείμενους στο κόμμα τής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οφείλεται όμως και στο γεγονός ότι η παρουσία οπαδών τού ΚΚΕ εδώ, ανθρώπων που κατά κοινή ομολογία δεν είναι ‘‘εύκολοι’’ στο διάλογο, επέτεινε και τις τάσεις φυγής αριστερών σχολιαστών που ανήκουν στην κατηγορία εκείνων οι οποίοι προτιμούν να συναντήσουν στο δρόμο τους  μαύρη γάτα ή μαύρο ράσο παρά Κουκουέ. Καθώς πολλοί αριστεροί δεν χωνεύουν τα χνώτα τών ‘‘άλλων’’ αριστερών ξέραμε πως κάτι τέτοιο δεν θα το αποφεύγαμε. Πάντα όμως θεωρούσαμε πως ήταν ένα κόστος μικρότερο από το κέρδος τής συνύπαρξης εδώ διαφόρων ‘‘φυλών’’ τής Αριστεράς και του διαλόγου μεταξύ τους, κάτι που ο παραταξιακός και όχι κομματικός χαρακτήρας τού ιστολογίου επέτρεπε και ενθάρρυνε.

Δυστυχώς (αλλά όχι ανεξήγητα), τόσο η στάση μας απέναντι στο ΚΚΕ όσο και η εναλλασσόμενη σε πρόσωπα αλλά συνεχής παρουσία φίλων τού ΚΚΕ στις διάφορες συζητήσεις που ανοίγουν στο blog δεν μας προστάτεψαν στο παρελθόν από διάφορα ‘‘πεσίματα’’ ανεγκέφαλων οπαδών του, με σχόλια ξεκάθαρου και πέραν πάσης αμφιβολίας πολιτικού χουλιγκανισμού. Επειδή όμως αυτό συνέβη μέχρι τώρα σε περιπτώσεις που ασκήσαμε κριτική στο κόμμα τους, και μάλιστα ορισμένες φορές με έντονο ή και ‘‘προβοκατόρικο’’ τρόπο —όπως το συνηθίζουμε άλλωστε με όλα τα κόμματα της Αριστεράς και δεν βλέπουμε γιατί πρέπει να κάνουμε εξαίρεση για το ΚΚΕ—, είμαι πρόθυμος να αναγνωρίσω σ’ αυτούς τους ανεγκέφαλους κάποια ελαφρυντικά, λόγω τής πολιτικής αγραμματοσύνης τους και της λούμπεν φύσης τους. Αυτό όμως που έγινε με την προηγούμενη ανάρτηση ξεπερνάει κάθε λογικό (ή ακόμα και ελαφρώς παράλογο) όριο.

Τι έγινε στην προηγούμενη ανάρτηση; Με αφορμή ένα δημοσίευμα που διάβασα στο ηλεκτρονικό Βήμα, σύμφωνα με το οποίο χιλιάδες ψηφοφόροι τού ΚΚΕ έβαζαν σταυρό στον Μπάμπη Αγγουράκη, τιμήσαμε το γνωστό στέλεχος και ευρωβουλευτή τού ΚΚΕ που πέθανε πρόσφατα και του οποίου το όνομα δεν είχε γίνει δυνατόν να διαγραφεί από το ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Διαπράξαμε όμως το ‘‘φρικτό’’ ‘‘λάθος’’ να το κάνουμε αυτό συμβολικά και, το ‘‘χειρότερο’’, να υπενθυμίσουμε (γενικά και αόριστα και χωρίς να «πούμε ονόματα» και να «θίξουμε υπολήψεις») ότι η σεμνότητα και ο πολιτισμένος τρόπος διαφωνίας, αρετές που χαρακτήριζαν τον Αγγουράκη και χάρη στις οποίες κέρδισε τη γενική εκτίμηση, απουσιάζουν από τον πολιτικό λόγο και τις συμπεριφορές πολλών από τους συντρόφους του. Τα ‘‘εγκλήματα’’ αυτά ήταν ό,τι ακριβώς χρειάζονταν μερικά από τα ‘‘μπουμπούκια’’ τού ΚΚΕ για να κάνουν τον κόπο να έρθουν μέχρι εδώ, ίσως και για πρώτη φορά, και να αφοδεύσουν λεκτικά με χαρακτηρισμούς που ο ‘‘ευγενικότερος’’ ήταν «μπαγλαμάς» και ο χειρότερος «γλίτσα» και «βόθρος».

Ως εδώ! Λουμπεναρίες και χουλιγκάνοι, κατηγορίες κοινού στις οποίες, δυστυχώς, το ΚΚΕ αποτελεί όντως την πρωτοπορία, δεν θα γίνονται πλέον ανεκτοί στο παρόν blog. Οι οπαδοί τού ΚΚΕ που έχουν τη διάθεση να εκφράσουν και να συζητήσουν τις διαφωνίες τους όπως το κάνουν οι στοιχειωδώς πολιτισμένοι άνθρωποι είναι απολύτως ευπρόσδεκτοι (εξ άλλου, έχουμε ήδη τέτοιους). Τσογλάνια (κάθε ηλικίας) που δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν την τεράστια διαφορά μεταξύ τού μαχητικού και του τραμπούκικου λόγου και έρχονται εδώ μόνο και μόνο για να βρίσουν ή να χουλιγκανίσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, χωρίς να συνεισφέρουν το παραμικρό στις όποιες συζητήσεις, όχι! Οι πέντε μέρες που μας έφαγαν από την περασμένη Τετάρτη είναι και οι τελευταίες χαμένες εξ αιτίας τους μέρες.

Σε πρώτη φάση, που ελπίζω να αποδειχθεί και αποτελεσματική ως μέτρο, η δυνατότητα για ανώνυμα σχόλια καταργείται. Στο εξής, όποιος ή όποια θέλει να σχολιάσει θα μπορεί να το κάνει μόνο μέσω ενός λογαριασμού Google. Η διαδικασία είναι απλούστατη. Το μόνο που χρειάζεται για να ανοίξετε έναν τέτοιο λογαριασμό είναι ένα email (για το οποίο δεν απαιτούνται τα πραγματικά προσωπικά στοιχεία σας) και ένα όνομα (ψευδώνυμο).

Είναι αυτονόητο ότι σχολιαστές που θα εξακολουθήσουν να έρχονται εδώ με τις ίδιες διαθέσεις σαν αυτές που περιέγραψα παραπάνω και με μόνη διαφορά ένα ψευδώνυμο αντί τής απόλυτης ανωνυμίας θα αποκλείονται από αυτό το ιστολόγιο εφ’ όρου ζωής του, όσα emails κι αν δημιουργήσουν, όσους λογαριασμούς κι αν ανοίξουν και με όσα ψευδώνυμα κι αν εμφανιστούν.

‘‘Σταλινισμός’’; Αν θέλετε, όσοι θέλετε, πείτε το κι έτσι! Ουδέν πρόβλημα! Στην τελική, έχουμε δηλώσει ποτέ ‘‘αντισταλινικοί’’;