Είναι η Χρυσή Αυγή ιδεολογικά κυρίαρχη;

Έτσι διατείνεται η ΑΕ (= Αυτού Εξωμότης), ο Ηλίας Κανέλλης, στo editorial τού περιοδικού του The Books’ Journal (τεύχος Ιουνίου), που θα διαβάσετε παρακάτω. Ο θεμελιωτικός άξονας της διαπίστωσής του είναι βέβαια αυτός κάθε αξιοπρεπούς ευρωπαϊστή/φεντεραλιστή: ο αστικοφιλελεύθερος αντιεθνικισμός. Ο οποίος, βεβαίως βεβαίως, καθώς περνάει αλλά δεν ακουμπάει τον διεθνισμό τής Αριστεράς, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ευρωπαϊκός εθνικισμός (ο Κανέλλης, όπως και η Σώτη Τριανταφύλλου και η Λένα Κιτσοπούλου,  δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να κάψει ζωντανή την ελληνική σημαία· θα προτιμούσε όμως να του κόψουν και τα δύο χέρια από τον ώμο, παρά έστω και να μουντζώσει την αστερόεσσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης...). Αυτό το τελευταίο είναι κάτι που συνήθως ξεχνούν οι σούπερ ντούπερ διεθνιστές τής Αριστεράς (λέγε με κυρίως ΣΥΡΙΖΑ), οι οποίοι και ως προς τις αντιεθνικιστικές κορόνες και τα αντίστοιχα προτάγματα είναι una faccia una razza με τον Κανέλλη (ας πούμε μερικά ονόματα κι ας θίξουμε κάποιες υπολήψεις: Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, Λάσκος, Τσακαλώτος, Μηλιός, Παρασκευόπουλος aka Ψευτοθόδωρος, Σία Αναγνωστοπούλου, Μπουρνάζος, Θεοδωρίδης, καθώς και τις πρόσφατες μετεγγραφές Λιάκου και Ρεπούση —αν και ακόμα δεν έχουν πέσει οι υπογραφές...).

Τέλος πάντων. Ας μην περιγράψω άλλο. Όσοι διαβάσουν, ας βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Η Χρυσή Αυγή είναι ιδεολογικά κυρίαρχη

Η εκλογική αντοχή της Χρυσής Αυγής φαίνεται ότι συνεχίζει να ξαφνιάζει πολλούς. Όχι τυχαία, εκείνους που είναι οχυρωμένοι στις βεβαιότητες και στις φενάκες της μεταπολίτευσης, εκείνους που αρνούνται να δουν τους βαθύτερους λόγους και τις αιτίες λόγω των οποίων το ελληνικό νεοναζιστικό κόμμα έχει μεγάλη επιρροή στην ελληνική κοινωνία. Επιρροή κυρίως ιδεολογική.

Η Χρυσή Αυγή είναι αποτέλεσμα της εδραίας εθνικής ιδεολογίας, μια μεταλλαγή της Μεγάλης Ιδέας, που καλλιεργήθηκε και εντυπώθηκε μετά την κατάρρευση της χούντας και παρά την εθνική καταστροφή στην Κύπρο, όχι ως ρήξη με την ιδεολογία του απριλιανού καθεστώτος, αλλά ως συνέχειά του. Το ευρωπαϊκό πεδίο, μετά την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ και, κυρίως, μετά την ένταξη στην ΟΝΕ, αντί να εξοπλίσει τη χώρα με την ευρωπαϊκή κουλτούρα της προόδου, των δικαιωμάτων και της ανοιχτής κοινωνίας, της εξασφάλισε απλώς ένα υπόβαθρο σταθερότητας και ευμάρειας, πάνω στα οποία η πάγια ελληνική ιδεολογία, απαλλαγμένη από το σύνδρομο της Ψωροκώσταινας, εμπλουτίστηκε με την αίσθηση της ανωτερότητας και της κυριαρχίας, αναβίωσε δηλαδή εκσυγχρονισμένη την καταστροφική Μεγάλη Ιδέα. Η κατάρρευση, απλώς, με τη βοήθεια του διάχυτου και γενικευμένου αντιευρωπαϊσμού, που καλλιεργήθηκε ακόμα και στη Νέα Δημοκρατία (το κόμμα που ιδρύθηκε ως συντηρητική σταθερά της πίστης στην Ευρώπη), αλλά ακόμα και στον ΣΥΡΙΖΑ που στήθηκε ως επίγονος της δημοκρατικής ευρωπαϊκής Αριστεράς, απελευθέρωσε δυνάμεις εγκλωβισμένες έως τότε στον δικομματισμό και τις παραφυάδες του, επιτρέποντάς τους να αποκτήσουν και κομματική εκπροσώπηση. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά και ευκρινή.

Το πολιτικό σύστημα έχει αρχίσει να ανησυχεί για τη Χρυσή Αυγή. Αλλά εκτός από την ανταλλαγή κατηγοριών εκατέρωθεν για την άνοδο, την κυριαρχία και τις οσμώσεις του ελληνικού νεοναζισμού με δυνάμεις από τα κατεστημένα (και τα νεοπαγή, πλην επίσης κατεστημένα) κόμματα του σύγχρονου ελληνικού κρατισμού, και εκτός από το δικαστικό εγχείρημα διερεύνησης της σοβαρής πιθανότητας το κόμμα να λειτουργεί ως εγκληματική συμμορία, τίποτα δεν έχει αλλάξει, ώστε η Χρυσή Αυγή να τεθεί ουσιαστικά στον αντίποδα των συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας. Αν εξαιρέσουμε τον εξτρεμισμό των εκπροσώπων του νεοναζιστικού κόμματος, η Χρυσή Αυγή είναι ιδεολογικά κυρίαρχη. Οι ιδεολογικές διαφορές που έχει με την εθνική ιδεολογία είναι ελάχιστες:

*Η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία, επισήμως, δεν συζητήθηκε ποτέ ουσιαστικά η μετεξέλιξη της Ευρώπης και η θέση των ελλήνων πολιτών σε μια μεγάλη, υπερεθνική ενότητα. Παραμένουμε προσηλωμένοι στο έθνος, μια κατασκευή παλαιότερων εποχών, και ο εθνικισμός είναι συστατικό της ιδεολογίας που διδάσκεται στα σχολεία, υιοθετείται από τα κόμματα και εκπέμπεται από τα ΜΜΕ.

*Η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία, κατά σύστημα και εν γνώσει των πολιτικών ηγεσιών της, παραβιάζει συστηματικά τα δικαιώματα εθνικών και κοινωνικών μειονοτήτων, με αποτέλεσμα να καταδικάζεται συνεχώς από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων —τις αποφάσεις του οποίου, παρ' όλα αυτά, αγνοεί. Η επιλογή δύο μειονοτικών κομμάτων να κατέλθουν στις εκλογές αυτόνομα δείχνει τη μοναδική δυνατότητα που έχουν οι εθνικές μειονότητες σε αυτή τη χώρα: περιθωριοποιημένες, προσπαθούν να βρουν φωνή μόνο μέσα στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών θεσμών.

*Η Ελλάδα είναι η χώρα η οποία, ακόμα και στην κρίση, ξοδεύει τεράστια ποσά για τη διατήρηση εθνικού στρατού, κάνοντας ό,τι μπορεί για να περιστοιχίζεται από εχθρούς. Στην Κύπρο συζητούν σοβαρά την πιθανότητα ενός κοινού ενεργειακού μέλλοντος Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων μαζί, με τη στρατηγική συμμετοχή σε αυτό της Τουρκίας, αλλά εδώ η πολιτική βαυκαλίζεται ακόμα με τα προαιώνια στερεότυπα, μη τολμώντας να ψελλίσει έστω ότι η συνεννόηση, η διεθνής διαιτησία και η προοπτική της ειρηνικής συνεργασίας είναι ο μόνος βιώσιμος τρόπος αντιμετώπισης των διεθνών σχέσεων της χώρας.

*Η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία καλλιεργούνται, κατά σύστημα, ιδεολογήματα φυλετικής ανωτερότητας (που τροφοδοτούν το ρατσισμό) και εθνικού μεγαλείου και ευγενικής καταγωγής (που γιγαντώνουν τον εθνικισμό).

*Η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία η ορθόδοξη θρησκεία ενσωματώθηκε στην ιδεολογία της και καθρεφτίζεται στους θεσμούς της. Ο περίφημος χωρισμός Εκκλησίας - Κράτους όλοι γνωρίζουμε ότι σήμερα είναι αδύνατος, με δεδομένο ότι θα χρειαστεί να ανατραπούν πολλά συστατικά της καθημερινής ζωής μας, μεταξύ άλλων ο προσανατολισμός της παιδείας, ο τρόπος άσκησης της δικαιοσύνης, η αμφισβήτηση του ιδεολογικού προτύπου που μας συνέχει. Το χουντικό σύνθημα Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών παραμένει κίνητρο της εθνικής ιδιοσυστασίας μας.

Όσο κρατική ιδεολογία είναι ο εθνικισμός και κυρίαρχη ιδεολογία όλων των κομμάτων που υπερασπίζονται τον κρατισμό ο εθνολαϊκισμός, η Χρυσή Αυγή θα συμπορεύεται με σοβαρή κοινωνική εκπροσώπηση. Αν μια καταστροφή δεν τα αλλάξει όλα μονομιάς, αν δηλαδή η χώρα καταφέρει να συνεχίσει την ευρωπαϊκή πορεία πατώντας πάνω στα πήλινα ποδαράκια της, μοναδικός τρόπος αποδυνάμωσής της είναι η εξομάλυνση της καθημερινότητας των πολιτών, η μείωση της ζήτησης ριζοσπαστικών τιμωρητικών ιδεολογιών και πολιτικών.

Τα υπόλοιπα θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν σε ένα ιδεατό μέλλον, με την Ευρώπη πιο φεντεραλιστική και με κυρίαρχες τις πολιτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις στην Ελλάδα. Αν και μοιάζει με σενάριο φαντασίας, η ελπίδα πρέπει να πεθαίνει τελευταία. Και τα μέτωπα χρειάζεται να κρατηθούν ανοιχτά.

Photo: xaxor.com