Στη χθεσινή Αυγή, ο Αριστείδης Μπαλτάς, ο Νέστορας
της φράξιας των κομμουνιστών-φιλοσόφων τού ΣΥΡΙΖΑ, πετυχαίνει το μέχρι τώρα ακατόρθωτο.
Να υπερασπιστεί την αριστερή αντιπολίτευση του Τρότσκι, του Μπουχάριν και της Κολοντάι, την ίδια στιγμή κατά
την οποία ρίχνει στο πυρ το εξώτερον —με κατασκευασμένες κατηγορίες τόσο υψηλής
μαεστρίας, που θα έκαναν τον Βισίνσκι να σκάσει από τη ζήλια του!— την αριστερή
αντιπολίτευση του Λαφαζάνη, του Σαπουνά και του Κουβελάκη! Να γιατί τους γουστάρουμε όλους αυτούς τους σταλινικά αντισταλινικούς (το σχήμα
δουλεύει και αντιστρόφως: αντισταλινικά
σταλινικούς· μη το δοκιμάσετε όμως στον Λένιν: ο αντιλενινισμός τους δεν συνοδεύεται
από κανενός είδους λενινισμό). Τους γουστάρουμε για τη θαυμαστή ικανότητά τους να
χορταίνουν ένα σκύλο, διατηρώντας ταυτόχρονα την πίτα ολόκληρη! Για την απαράμιλλη
δεξιοτεχνία τους να παρασκευάζουν με τα ίδια ακριβώς υλικά και γιουβέτσι και
κοκορέτσι! Και για το ηράκλειο κατόρθωμά τους να γίνονται καταγέλαστοι,
μιλώντας απολύτως σοβαρά!
ΥΓ Αφήνουμε
ασχολίαστα κάποια άλλα σημεία από το άρθρο τού Αριστείδη Μπαλτά, τα οποία, αν
και διατυπώνονται επίσης απολύτως σοβαρά, δεν βγάζουν καθόλου γέλιο, αλλά,
αντίθετα, οδηγούν σε μαύρες σκέψεις...
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
Ο όρος «αριστερή αντιπολίτευση» έχει σαφή ιστορική
αναφορά. Αφορά μια κρίσιμη περίοδο της σοβιετικής ιστορίας παραπέμποντας σε
δυνάμεις που διαφωνούσαν ενόσω μετείχαν στην άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας.
Διαφωνίες επί του συγκεκριμένου: η αντιπολίτευση διαπερνούσε το φράγμα των
οργάνων όταν έκρινε ότι μια αλληλουχία μέτρων συγκροτούσε διαφορετική πολιτική
γραμμή από εκείνη που είχε αρχικά διαμορφώσει το κοινό πλαίσιο. Και
επιχειρηματολογούσε δημόσια επιδιώκοντας να πείσει την κοινωνία. Όχι τον εαυτό
της.
«Αριστερές αντιπολιτεύσεις» επί του εκάστοτε
συγκεκριμένου οφείλουν να θεωρούνται ευλογία. Αλλά όχι όταν κρύβονται πίσω από
συνθήματα - προσχήματα που εξόφθαλμα δεν ενδιαφέρονται να πείσουν
Σήμερα ο όρος έχει αλλάξει περιεχόμενο. Η Αριστερά
έχει διασπαστεί σε μύρια κομμάτια, με το καθένα να αυτοσυστήνεται σιωπηρά ως η «αριστερή
αντιπολίτευση» των υπολοίπων. Γιατί, βέβαια, κανένα δεν αποδέχεται να
τοποθετηθεί ‘‘δεξιότερα’’ των άλλων. Το απαιτεί, φαίνεται, η νομή της
κληρονομιάς του Μαρξ. Περίπου όπως η νομή της κληρονομιάς του Μεγάλου
Αλεξάνδρου καθιστούσε μάλλον αναπόφευκτη τη διαμάχη των επιγόνων. Αναλογία
εξωφρενική; Ίσως αλλά παρασύρθηκα από τον κ. Σαμαρά που μας θυμίζει, μέρες που’
ναι, τον στρατηλάτη.
Σε όσα αφορούν την Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ ιδρύθηκε ως
δύναμη κεντρομόλος. Σεβόμενος ιστορικές και ιδεολογικές ευαισθησίες και
αρνούμενος να υποτάξει την εσωτερική λειτουργία του στη δύναμη των αριθμών,
επιδιώκει να υπερβεί την πολυδιάσπαση και να ανοίξει δρόμο στην Αριστερά του
21ου αιώνα. Το ίδιο επιδιώκει, εκτιμώ, και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι επαναστατική.
Μάλλον ούτε προεπαναστατική. Άρα κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να προκύψει
παρά διά της κοινοβουλευτικής οδού. Υπό συνθήκες όπου δεν ηγεμονεύει το αριστερό
φρόνημα, αλλά μάλλον το «να φύγουν αυτοί και βλέπουμε». Με όσα έπονται ως προς
ό,τι η ίδια θα κληθεί να αντιμετωπίσει.
Ιδιωτικά όλοι ανεξαιρέτως συνομολογούν τα παραπάνω.
Αλλά στον δημόσιο χώρο ορθώνεται αγέρωχα μια ιδιάζουσα «αριστερή αντιπολίτευση».
Μειοψηφικά εντός ΣΥΡΙΖΑ, από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σύσσωμη, από το ΚΚΕ και άλλες
δυνάμεις.
Οπότε αρχίζω να μην καταλαβαίνω. Βεβαίως οφείλουμε
να συζητήσουμε διεξοδικά τα επίδικα. Ειδικά σήμερα. Αλλά ποια ακριβώς είναι
αυτά; Η Ευρώπη; Ακόμη περιμένω το πολιτικό σχέδιο που θα αναγνώριζε τις
επιπτώσεις μιας εθελούσιας εξόδου από το ευρώ. Το αν θα διαγραφεί μεγάλο, το
μεγαλύτερο ή το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του χρέους; Προτιμώ ολόκληρο. Αλλά
μπορούμε να επιβάλουμε παράδοση άνευ όρων; Το αν οι τράπεζες θα εθνικοποιηθούν,
θα κοινωνικοποιηθούν ή θα τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο; Ποιος θα μου εξηγήσει τη
μικρή διαφορά και τις συνέπειές της; Το ότι ο Τσίπρας όφειλε να επιλέξει τη
Θεσσαλονίκη έναντι του Κόμο; Αλλά εδώ απογειωνόμαστε. Γιατί πώς φανταζόμαστε
ότι θα λειτουργεί ένας αριστερός πρωθυπουργός; Μόνον όπως υπαγορεύει ο εθισμός
σε αφυδατωμένα αριστερά στερεότυπα;
«Αριστερές αντιπολιτεύσεις» επί του εκάστοτε
συγκεκριμένου οφείλουν να θεωρούνται ευλογία. Αλλά όχι όταν κρύβονται πίσω από
συνθήματα – προσχήματα που εξόφθαλμα δεν ενδιαφέρονται να πείσουν. Αλλά να
υψώσουν διαχωριστικές γραμμές για να περιφρουρήσουν ταυτότητες. Τότε διαχέεται
καχυποψία («ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να ξεπουλήσει τα πάντα») ενώ η προεξόφληση της
αποτυχίας καθίσταται για λίγους επένδυση μελλοντικής δικαίωσης. Κλασική
αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Που καθορίζεται από μνησικακία και ανομολόγητο
φόβο. Φόβο μπροστά στο γενικό ξεβόλεμα και τις ευθύνες ενός πρωτόγνωρου
εγχειρήματος.
Τίποτα δεν εγγυάται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πετύχει. Μόνον
ο υπεύθυνος μόχθος όσων μετέχουν ολόκαρδα στην προσπάθεια. Με όλο το
συνεπαγόμενο κόστος.
26 σχόλια:
Αν καταλαβα καλα ο Βιζινσκι τελικα κολλαει παντου. Μονο που ο Βιζινσκι, δικαζε και εκτελουσε πραγματικα τα θυματα του, ενω εδω προκειται για δικη προθεσεων σε εισαγωγικα και κατα την μεταφορικη εννοια. Και το να χαρακτηριζεται ο οποιοσδηποτε σταλινικος, θελει λιγο προσοχη. Σταλινικος ειναι αυτος που θεωρει οτι Ο Σταλιν ηταν η αυθεντικοτερη και πιο πετυχημενη εφαρμογη του μαρξισμου-λενινισμου, εχω βρει πολλες περιπτωσης που ζυγιστηκε (απο σταλινικους) ο Λενιν και βρεθηκε ετεροβαρης-ο Σταλιν ποτες. Και φυσικα δοθεισης της ευκαιριας (και της εξουσιας) θε επιλαμβανονται των προβληματων με τον ιδιο τροπο. Με εφευρεσεις συνομωσιων. Με δικτατορια και εκτελεσεις των διαφορετικων αποψεων (και μαζι και οσων "περνουσαν τυχαια απ'εξω"). Για να τελειωνουμε με αυτο,εχω να προτεινω οσους δεν γουσταρετε στο πολιτικο σκηνικο να τους αποκαλειτε μακαρθιστες, και να αφησετε τους σταλινικους εκει που βρισκονται, στο 6% δηλαδη τα τελευταια 76 χρονια (H αν θελετε κρατειστε για τον εαυτο σας το χαρακτηρισμο.
Φίλε Όργουελ,
Για πολλούς και διαφόρους λόγους (ας πω έναν: πίσω από τη μάσκα τού «αντισταλινικού αριστερού» κρύβεται κόσμος και κοσμάκης που δεν είναι παρά ορκισμένοι αντικομμουνιστές), δεν έχω υιοθετήσει τους σχετικούς όρους. Γι’ αυτό και πάντα βάζω τις συγκεκριμένες λέξεις εντός εισαγωγικών ή τις γράφω με πλάγια γράμματα. Το ξέρω ότι σε στενοχωρώ, αλλά κάπως έτσι το βλέπουμε εμείς εδώ το ζήτημα.
Ώστε ο Μπαλτάς αδικείται όταν τον ‘‘ανακατέψω’’ με τον Βισίνσκι, αποκαλώντας τον «σταλινικό» (είπα πώς: χρησιμοποιώντας τα δικά του χαρτιά, χωρίς να τα αγοράζω), επειδή δεν έχει οδηγήσει κάποιον στο εκτελεστικό απόσπασμα μετά από στημένη δίκη; Έκτακτα!
Και γιατί δεν αδικείται ο Παφίλης ή ο Γόντικας, λόγου χάρη, όταν τους αποκαλείς εσύ έτσι; Έχουν στείλει κανέναν στο απόσπασμα και δεν το ξέρουμε;
Τα λέμε
Το θέμα του "αντικομουνισμού" επανέρχεται σαν προβολέας που σε τυφλώνει, σαν την στάχτη στα μάτια...
Μια πολιτική κατηγορία βιτρίνας.
Άθλιο κόλπο, ο αρνητικός πόλος του "αντιφασισμού", με το οποίο έχουν μαγνητιστεί ολόκληρες γενιές που τελικά τις έφαγε η μαρμάγκα της ιδεολογικής απάτης.
Κρίμα να βλέπεις νέους ανθρώπους να ασχολούνται ακόμη με αυτή την ηλιθιότητα, αυτό το τσίρκο, αυτό το μπιχλιμπίδι, ενώ σκάβεται ο τάφος κάτω από τη μύτη τους, ενώ τους κλέβουν τη ζωή.
Παίδες και σύντροφοι, Δυσάρεστος και Σβίγκος, ο φίλος λεφτ, όλα κι όλα, έχει ενημερωθεί από πριν σχετικά με κείμενα που συστήνετε....
Υποσχέθηκε πως θα τους ρίξει μια ματιά
;-)
Αγαπητε Λεφτ. Σωστη επισημανση. Η εκφραση σταλινικος αποδιδεται οχι στην ηγεσια (ειμαι σιγουρος οτι ΠΟΤΕ δεν εχω αναφερθει με ασχημο τροπο σε αυτους που αναφερεις, θα ελεγα μαλιστα οτι εκπροσωπουν αξιωτατα την αριστερα)αλλα δυστυχως στην βαση (κυριως την ιντερνετικη).
" Η εκφραση σταλινικος αποδιδεται οχι στην ηγεσια (ειμαι σιγουρος οτι ΠΟΤΕ δεν εχω αναφερθει με ασχημο τροπο σε αυτους που αναφερεις,"... θα ελεγα μαλιστα οτι εκπροσωπουν αξιωτατα την αριστερα)"
ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΠΟΤΩΝ...καημενο.Κι αυτα εδω τι ειναι ;
"...σ/φε κουτσουμπα, παιδι του σωληνα, ανωπαρκτε στο κινημα,μηπως εισαι κουκουλοφορος και δεν το ξερεις?..."
οργουελ
ΣΆΒΒΑΤΟ, ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 08, 2014 4:43:00 Μ.Μ.
"...δεν μπορεις να καταλαβεις οτι τα αφεντικα σου (μαιλης γοντικας κ.α.) αν δεν ειναι πρακτορες της ασφαλειας, ειναι,ειναι η πολυ χαμηλου επιπεδου..."
οργουελ
ΣΆΒΒΑΤΟ, ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 08, 2014 5:11:00 Μ.Μ.
Σε θεωρουσα εναν επικινδυνο αλλα ειλικρινη σταλινικο που επειδη τυχαινει σημερα οι περισσοτεροι σταλινικοι φιλοξενουνται στο κκε, το υποστηριζεις. Απ'οτι φαινεται εισαι αλλο ενα απ΄τα πολλα φαντασματα του διαδικτυου. Σου απαντω οπως σου ειχα απαντησει και στο παρελθον. ΑΞΙΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΣΟΥ.
Σε τούτη την πατρίδα τί γυρεύω,
με μισθοφόρους και πραιτωριανούς,
τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,
και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς,
τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,
και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς.
σκηνή όπως την περιγράφουν πρώην στελέχη του ΚΚΕ διαδραματίστηκε προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90 στο γραφείο του Χ. Φλωράκη στον Περισσό. Μεταξύ των παρόντων ο αείμνηστος «καπετάν Γιώτης», η Αλέκα Παπαρήγα, ο Δ. Γόντικας και η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από ζητήματα του σοσιαλισμού, όταν κάποια στιγμή ο Δ. Γόντικας είπε στον Χ. Φλωράκη «…πάντα οπορτουνιστής ήσουνα».
«Φύγε από μπροστά μου, να μη σε βλέπω, αχάριστε», ήταν η οργισμένη αντίδραση του ηγέτη του ΚΚΕ και από τότε δεν ξαναμίλησε με τον άλλοτε προστατευόμενό του.
Ο απόφοιτος νυχτερινής σχολής ηλεκτρολόγων, με πολιτική ΚΤΛ
Σαν ψίχουλα είναι τούτα τα στιχάκια,
από συμπόσια και ξενύχτια ποιητών,
τα ψυθιρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια,
εκεί που πάω σαν το ψάρι να πιαστώ,
τα ψυθιρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια,
εκεί που πάω σαν το ψάρι να πιαστώ.
Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι
κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά
ποιος κόσμος μας κρατάει και ποιο σανίδι
απόψε που δικάζουν τον Πλουμπίδη.
Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά,οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά.
Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι
κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά
ποιος κόσμος μας κρατάει και ποιο σανίδι
απόψε που δικάζουν τον Πλουμπίδη.
Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά, οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά.
Σε τούτη την πατρίδα τί γυρεύω,
με μισθοφόρους και πραιτωριανούς.
Στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη (3/3/2002) που δημοσιεύτηκε η Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ, υπήρχε επιπλέον και ένα σχεδόν δισέλιδο άρθρο «γραμμής» του Δημήτρη Γόντικα με τον κάπως προκλητικό τίτλο «ανοίγουμε καινούργιους δρόμους»! Στα άρθρα του κ. Γόντικα θα πρέπει γενικά να δίνει κανείς ιδιαίτερη προσοχή. Όχι μόνο γιατί αποτελεί έναν εκ των πλέον «ισχυρών προσώπων» της σημερινής ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ, αλλά κυρίως γιατί το τραγικό έλλειμμα θεωρητικής μόρφωσης και το εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο που τον διακρίνει, δεν του επιτρέπει εύκολα τη «φυγή» σε θολά θεωρητικίζοντα σχήματα, ούτε την προσφυγή σε ήξεις-αφίξεις, για να συγκαλυφθούν άκρως επικίνδυνες για το κίνημα επιλογές και αντιλήψεις
συνεχεια
Ωστόσο η «ταμπακέρα», το ζουμί του άρθρου, είναι αλλού: «Κατακτήσεις προς όφελος της εργατικής τάξης είναι δυνατές μόνο μέσα από την ταξική πάλη. Αλλαγές είναι δυνατές μόνο μέσα από γενικότερες αλλαγές. Στην πορεία αυτή, είναι δυνατό να υπάρχουν μερικές επιμέρους, ασταθείς κατακτήσεις, αλλά μεταρρυθμίσεις γενικότερης σημασίας, όπως ακόμα ήταν δυνατόν και έγιναν κάτω από άλλες συνθήκες στις αρχές του αιώνα (π.χ., με το 8ωρο, τις κοινωνικές ασφαλίσεις, τη δημόσια δωρεάν παιδεία, κλπ.) δεν μπορούν να γίνουν. Αυτή η περίοδος τελείωσε ανεπιστρεπτί. Γιατί ακριβώς τα μονοπώλια έχουν γιγαντωθεί και έχουν, ήδη, διεισδύσει βαθιά σε όλους τους τομείς της ζωής, π.χ. Υγεία, Παιδεία, Αθλητισμός, κλπ., κλπ. Ικανοποίηση των ζωτικών αναγκών και αιτημάτων της εργατικής λαϊκής οικογένειας μόνο στα πλαίσια μιας άλλης εξουσίας και πολιτικής είναι δυνατό να γίνει». Με άλλα λόγια η «ώριμη και βαθιά» προσέγγιση της πραγματικότητας του κ. Γόντικα θεωρεί καταδικασμένο εκ προοιμίου το 8ωρο, την κοινωνική ασφάλιση, κοκ. Κι αυτό γιατί; Γιατί έχουν «γιγαντωθεί τα μονοπώλια». Γιατί, δηλαδή, ο αντίπαλος είναι πανίσχυρος, παντοδύναμος όσο ποτέ. Προφανώς για τον κ. Γόντικα η ταξική πάλη καθορίζεται μονομερώς απ’ την παντοδυναμία του κεφαλαίου.
Εμείς δεν θα μείνουμε μόνο στο γεγονός ότι αυτή η θέση του κ. Γόντικα είναι από θεωρητική άποψη μια χυδαία απολογητική του ίδιου του καπιταλισμού, παλιού και νέου. Θα τον ρωτούσαμε απλώς το εξής: Μα αν είναι έτσι, τότε γιατί το ΠΑΜΕ επιδιώκει κινητοποιήσεις και γιατί κήρυξε την απεργία της 3ης του Απρίλη; Μήπως για το θεαθήναι, τις δημόσιες σχέσεις και τις εκλογικές ανάγκες της συγκεκριμένης ηγετικής ομάδας; Και πως είναι δυνατόν να ξεκινά κανείς μια απεργία – για την μεθόδευση και τον χαρακτήρα της οποίας πολλά θα μπορούσαμε να καταλογίσουμε – «αδειάζοντάς» την εξαρχής, «πουλώντας» την και αφήνοντάς την ουσιαστικά δίχως αντικείμενο, μιας κι έχει εκ προοιμίου αποδεχτεί την αδυναμία της να ανατρέψει την πολιτική του κεφαλαίου και της κυβέρνησης. Τι σόι «ταξική πάλη» είναι αυτή που φαντάζεται ο κ. Γόντικας,
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2011/02/332002.html
Φίλε Όργουελ,
Η κουβέντα που πέταξες στον Гриша (ΑΞΙΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΣΟΥ) δεν σε τιμά. Κυρίως, δεν τιμά την ευφυία σου. Γιατί αυτή είναι μια κουβέντα που μπορεί να την πετάξει ο οποιοσδήποτε στον οποιονδήποτε. Άρα, τι πρέπει να κάνουμε; Εγώ λέω, τέτοιες κουβέντες, που πάνε με όλα σαν την Κόκα Κόλα, να τις αφήσουμε απ' έξω.
Θα σε παρακαλούσα πολύ να την ανακαλέσεις.
Τα λέμε
Φίλε Όργουελ,
Σε παρακαλώ επίσης να ανακαλέσεις τον χαρακτηρισμό χ.φ.ε. (σχόλιό σου Τρίτη, Σεπτεμβρίου 30, 2014 6:43:00 μ.μ.)
Αν δεν το κάνεις σε έναν εύλογο χρόνο, ας πούμε σε μια ώρα, ειδικά αυτό το σχόλιο θα στο διαγράψω.
Τα λέμε (όχι όμως έτσι, αδερφέ, όχι έτσι...)
Φίλε Гриша,
Σε παρακαλώ κι εσένα να μη δώσεις συνέχεια.
Τα λέμε
Οχι ρε Λεφτ σε παρακαλω,δε με ενοχλει.Ας πει οτι θελει.Ειναι αληθεια οτι ηξερα οτι κανοντας το σχολιο για να κατδειξω τα ηξεις-αφηξεις του,θα προκαλουσα αυτη ακριβως την αντιδραση και για αυτο απολογουμαι που ξεφυγε παλι ετσι η κατασταση.
Αγαπητε Λεφτ. Πιστευω οτι για καποιον που κανει κοπτοραπτικη σε συζητηση που κρατησε (με το ιδιο θεμα αν εχω κομματικη ταυτοτητα ή οχι δηλαδη για να λεμε τα πραγματα με το ονομα τους αν ειμαι συριζα ή οχι) μερικους ..μηνες, -που προφανως διαθετει χρονο και αρχειο ικανο να ανασυρει κειμενα που εγω με μια απλη αναζητηση δεν βρισκω, πως μπορω να τον χαρακτηρησω. ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟ αν σε ευχαριστει. Λες και δεν ειμαστε ολοι κρυμμενοι πισω απο την διαδικτυακη ανωνυμια.
Επισις δεν θεωρω καθολου τιμιο να παρουσιαζεται καποιος σαν απλος ψηφοφορος του κκε που δεν εχει κομματικη δεσμευση, και να εγκαλει εμενα επειδη δεν δευσμευομαι 100%, ή 50% σε καποιο κομμα, χωρις μαλιστα να υπαρχει αναλογη αντιδραση απο σενα Λεφτ.
Για τη Σταλινική στροφή του ΚΚΕ στο 18ο συνέδριο… (νεκρός σύνδεσμος, διότι το ιστολόγιο GOODMORNINGLENIN έχει αυτο-λογοκριθεί πλήρως)
Σύντροφοι,
Με πόνο ψυχής διαπιστώνω ότι οι Θέσεις της ΚΕ, επιβεβαιώνουν την εκτίμησή μου περί σταλινικής στροφής του Κόμματος, μια εκτίμηση την οποία είχα διατυπώσει και στη σ. Γραμματέα της ΚΕ, αρχικά προφορικά και στη συνέχεια και με γραπτά κείμενά μου στις 17 Μάη 2006, και 9 Νοέμβρη 2006.Τη στροφή αυτή την είχα διαγνώσει μέσα από άρθρα, εισηγήσεις, ομιλίες στελεχών του Κόμματος, αγιοποιητικά για τον Στάλιν αφιερώματα του «Ριζοσπάστη», εκδόσεις,1 και μελετώντας την μπροσούρα της Ιδεολογικής Επιτροπής με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ο αντικομμουνισμός χθες και σήμερα».2
Εκτιμώ ότι αυτή η στροφή σε συνδυασμό με ένα σεχταρισμό, ο οποίος όλο και πιο έντονα διέπει όλες τις πτυχές της κομματικής δραστηριότητας, αν τελικά υιοθετηθεί από το 18ο Συνέδριο, θα είναι καταστροφική.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια Θέση την οποία κυρίως μετά το 17ο καλλιέργησαν συστηματικά ορισμένα ιδεολογικά στελέχη, και η οποία τελικά με δεδομένες τις θεωρητικές αδυναμίες και τον κυρίαρχο πρακτικισμό των κομματικών μελών και στελεχών κατέληξε να είναι και επίσημα Θέση της ΚΕ.
Και όπως συνήθως συμβαίνει, η προειλημμένη αυτή αυθαίρετη Θέση στηρίχτηκε εκ των υστέρων μεθοδολογικά, από τη μια με τοποθετήσεις που έτειναν να αναγάγουν, αναποδογυρίζοντας τους κλασικούς, σε γενική θεωρία του σοσιαλισμού την όξυνση της ταξικής πάλης κατά τη διάρκειά του – κάτι που κατά τον ίδιο το Στάλιν έπαψε να ισχύει από το 1936 στην ΕΣΣΔ μια και υποστήριζε ότι είχαμε να κάνουμε με «ολοκληρωτική νίκη του σοσιαλισμού» και «σβήσιμο των πολιτικών και ταξικών αντιθέσεων»!!!3- και από την άλλη χρησιμοποιώντας το μεθοδολογικό τέχνασμα της αντιμετώπισης της οικονομίας από βασικό και σε «τελευταία ανάλυση» καθοριστικό παράγοντα ερμηνείας, σε αποκλειστικό παράγοντα εκτίμησης της σταλινικής περιόδου, μην υπολογίζοντας ούτε τη διαλεκτική οικονομίας, πολιτικής, ούτε κυρίως την ιδιαίτερη, κυρίως λόγω της συνειδητής σχεδιοποίησης, βαρύτητα της πολιτικής στο σοσιαλισμό.
συνεχεια
- Από το ότι και πάλι με δεδομένη την ίδια θετική εκτίμηση, «ξεχνώντας» ότι ο κομμουνισμός είναι η κυριαρχία της ελεύθερης δραστηριότητας απέναντι στην καταναγκαστική εργασία, αναγάγουν σε κυρίαρχο αν όχι μοναδικό ζήτημα της πορείας προς τον κομμουνισμό την πορεία της κολεκτιβοποίησης.
Πιο ειδικά από:
- τις Θέσεις 9 και 11 όπου γίνεται λόγος για «θεμελίωση του σοσιαλισμού» και για «διαμόρφωση της βάσης της νέας κοινωνίας» την περίοδο του Στάλιν,
- τη Θέση 17 όπου εκτιμάται ότι «το πιο συνεπές ρεύμα της μαρξιστικής διανόησης και πολιτικής [ήταν εκείνο] υπό την ηγεσία του Στάλιν»!!!
- και τέλος από την από κάθε άποψη καταδικαστέα δικαιολόγηση της καταστολής του 1936 – 1938 (Θέση 16 και υποσημείωση 18) η οποία και τεκμηριώνεται υιοθετώντας με μεθοδολογικά και πολιτικά απαράδεκτο τρόπο ό,τι παραθέτει ο καθ’ όλα ανυπόληπτος γνωστός αντισοβιετικός Λούντο Μαρτένς.4
Αυτή η τοποθέτηση της ΚΕ του Κόμματος που δικαιολογεί τα εγκλήματα εκείνης της περιόδου και το μόνο που βρίσκει να πει είναι ότι υπήρξαν και ορισμένες «υπερβολές» στην αντιμετώπιση των «αντεπαναστατικών κέντρων»!!!!!, οδηγεί στο λογικό συμπέρασμα ότι η ΚΕ υποστηρίζει ότι στο σοσιαλισμό του μέλλοντός μας, όπως γίνονταν επί Στάλιν, κατά τα λεγόμενα της σχετικής εισήγησης στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ5 θα καταστέλλονται μέχρι και θα τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών και οι εργαζόμενοι που τυχαίνει να διαφωνούν με την όποια κομματική γραμμή, ή ακόμη και εκείνοι που θα θεωρούνται σαν εν δυνάμει διαφωνούντες, ή και τα ίδια τα κομματικά στελέχη, όπως έγινε με εκείνους τους 98 ανθρώπους, δηλαδή το 70% από τα 139 τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ του κόμματος τα οποία είχαν εκλεγεί στο 17ο Συνέδριό του που συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν διά τουφεκισμού κατά κύριο λόγο την περίοδο 1937 – 1938!!!!
συνεχεια
Αμαυρώνει το κομμουνιστικό όραμα και το καθιστά αποκρουστικό, εμφανίζοντας τη σοσιαλιστική δημοκρατία σαν ένα καθεστώς ανελευθερίας.
Δυσκολεύει την προβολή των όποιων θετικών στοιχείων της πρώτης προσπάθειας περάσματος στον κομμουνισμό, διότι θέτει ως προϋπόθεσή τους τον σταλινικό αυταρχισμό.
Δίνει όπλα στους αντικομμουνιστές και καθιστά το Κόμμα εύκολη λεία για αυτούς.
Γιώργος Ρούσης
Αγαπητε Λεφτ καλυτερα παρατα τα ολα και πηγαινε στη Χαβαη. Δεν θα σου εχει διαφυγει οτι η επισημη θεση της διαδικτυακης χουλιγκανιας με πανεπιστημιακο πτυχιο και στοχο να σωσει το κομμουνιστικο κινημα, ειναι οτι και αυτη η αριστερη αντιπολιτευση, ηταν Πρακτορες του Χιτλερ. (δεν κανω πλακα ) Εγω σας ταχα γραψει απο περυσι αλλα προφανως ειχατε δουλειες, δεν προλαβαινετε.
Προφανως ο Τροτσκι, ο Μπυχαριν (το αγαπημενο παιδι του κομματος κατα τον πολλακις απατημενο Λενιν, ηταν οι Ρωσοι Γεωργαλαδες.
Καλα κρασια καλη τυχη στην ενοτητα της αριστερας.
Και κατι τελευταιο. Ειναι γνωστο οτι το ΚΚΕ του Ζαχαριαδη (αυτου που εκτελεσε τον Αρη Βελουχιωτη), αποκαλεσε χαφιε της ασφαλειας τον μελλοθανατο Νικο Πλουμπιδη. Αν εγω αποκαλουσα χαφιε την ηγεσια (η καλυτερα καποια προσωπα εκει) που τον αποκατεστησε (γιατι μην ξεχνουμε ο Ζαχαριαδης ειχε "καρατομηθει" ηδη απο το δικο του ΚΚΕ), θα επευτα κι εγω στο επιπεδο της ψυχασθενειας τους. Δεν το κανω, οπως και δεν το εκανα. Πιθανον προκειται για κοινους παπατζηδες που πουλανε στο ποπολο οτι αγαπα η ψυχη τους. Αλλο δεν προχωρω. Μονο το εξης ΓΙΑ οσους ξερουν. Τι ηταν η 'χαλυβουργια" αν οχι μια νεα πιρελλι? Η βιομε ομως για το κκε ηταν ο διαολος ο ιδιος και την πολεμησαν οσο μπορουσαν, απλως και μονο επειδη τους συνεφερε συνδικαλιστικα. Και κατι τελευταιο τελευταιο. Εχει βγαλει πολλους σαν τον Αρη, το Σαραφη, τον Πλουμπιδη, το Μπελλογιαννη το κκε. Εγω τουλαχιστον οσους κκεδες ξερω με καποιο αξιωμα, ειναι πιο μικροαστοι απο τον Αλμπερτο Σορντι.
Τελευταιο τελευταιο. Αγαπητε λεφτ, μπραβο σου που αναδεικνυεις τις πατατες που κατα καιρους κανουν οι μενσεβικοι του συριζα. Ολοι πρεπει να συμβαλλουν στην βελτιωση της πολιτικης του κομματος που προκειται να κυβερνησει. Αλλα δεν εχω δει να ασχολεισαι στο ελαχιστο για την (δε θα πω χαφιεδικη μην ταραζεσαι) παρανοικη σταση του κομματος να αποριπτει το εαμ ως εθνικιστικο και ταυτοχρονανα υπερασπιζεται τις εισβολες στην Ουγγαρια και την Τσεχοσλοβακια (απο το καθεστως Χουρτσωφ που αποκαλει ομως προδοτες) και το κ.κ. Κινας (ενα γελοιο μορφωμα με το οποιο δεν ασχολειται κανεις, θεωντας τους σαν απατεωνες (κομμουνιστες της αγορας), το κ.κ. κορεας μιλωντας για "εθνικεςιδιομορφιες στην σοσ.οικοδομηση". Θα μου πεις , με ασημαντοτητες θα ασχολουμαστε, σοβαροι ανθρωποι? Κια θα εχεις δικιο, Αν ομως γινοταν το απιθανο και αυριο το πρωι ανοιγες το ιντερνετ και εβλεπες παντου σφυροδρεπανα και να παιζει τον υμνο της κορεας, τι θα εκανες? Θα γινοσουν αντικομμουνιστης? Μπα οχι.
Φίλε Δυσάρεστε,
Ωραία. Να διαγράψουμε τον αντικομμουνισμό και τον αντιφασισμό επειδή κάποιοι επιτήδειοι τους χρησιμοποιούν για βιτρίνα. Και με τι προτείνεις να τους αντικαταστήσουμε για να ορίζουμε τους εχθρούς της κομμουνιστικής και τους εχθρούς τής φασιστιναζιστικής κοσμοθεωρίας;
Τα λέμε
@Σφυριζι (κλέφτικα):
Δεν καταλαβαίνω πού βασίζεις την ειρωνεία σου. Κρύβεσαι μέσα στα ράφια τής βιβλιοθήκης μου;
Για πες.
Τα λέμε
Φίλε Ανώνυμε (αν θέλεις το επόμενό σου σχόλιο να μη διαγραφεί να μην παραλείψεις να διαβάσεις το κειμενάκι πάνω από το πλαίσιο των σχολίων τη φορά που θα σου έρθει πάλι να πεις κάτι),
Πιθανόν και να τα παρατήσω κάποια μέρα. Όλα έχουν ένα όριο κι εγώ δεν είμαι Ελοχίμ, άνθρωπος είμαι.
Όχι δεν μου έχει διαφύγει. Αλλά μην με κλαίς εμένα και μη με φοβάσαι. Να κλαις και να φοβάσαι αυτούς που ξεχνούν (αν το πληροφορήθηκαν ποτέ) ότι ο Λένιν έχρισε αναπληρωτή του τον Κάμενεφ, παρ’ όλο που αυτός ο κουφιοκεφαλάκης δημοσίευσε τη γνωστή επιστολή με όλο το σχέδιο για την Οκτωβριανή (παράπτωμα —μαλακία πες καλύτερα— για το οποίο ο Λένιν είχε βάλει σε ψηφοφορία τη διαγραφή του), και έσωσε το κεφαλάκι τού Μάρτοφ.
Κι ο χουλιγκάνος που δεν πήγε ούτε Λύκειο χουλιγκάνος είναι, κι ο χουλιγκάνος τού Πανεπιστήμιου πάλι χουλιγκάνος είναι. Απλώς ο δεύτερος δεν έχει καν τα ελαφρυντικά τού πρώτου. Έχει όμως και μεγαλύτερες πιθανότητες να συνέλθει κάποια στιγμή.
Ευχαριστώ για τις ευχές. Αντεύχομαι. ;-) :-)
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου