Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Να τελειώνουμε με τη μαλακισμένη εκδοχή τής Αναρχίας (και τα μαλακισμένα αλληλέγγυα που την περνούν για αυθεντική)




24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Μιχάλης Καστρινάκης είπε...

Να απομακρυνθεί άμεσα ο Πανούσης και η κυβέρνηση να κάνει αυστηρή δημόσια αυτοκριτική για την απαράδεκτη παραβίαση του ασύλου.
Αυτή τη στιγμή αυτό είναι το πρωταρχικό. Τα υπόλοιπα (εσωτερικές αντιπαραθέσεις στο κίνημα κ.λ.π.) είναι τριτεύουσας σημασίας και μπορούν να γίνουν μόνο αφού συμβούν αυτά που αναφέρω.

Καστρινάκης Μιχάλης
Παρασκευή, Απριλίου 17, 2015 10:59:00 μ.μ.

Γιώργος θαλλάσης είπε...

http://www.diktio.org/node/1111
Δεν συμφωνουν ολοι εντος Συριζα προφανως με την εισβολη της αστυνομιας

LeftG700 είπε...

Όπως «το ευρώ δεν είναι φετίχ», «η δραχμή δεν είναι φετίχ», «το κόμμα δεν είναι φετίχ», «το αυθόρμητο δεν είναι φετίχ», «η πόκα δεν είναι φετίχ» κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ, έτσι και «το άσυλο δεν είναι φετίχ»! Ιδίως όταν η υπεράσπισή του γίνεται στο όνομα μιας ομαδούλας 14 ατόμων με σαφείς προβοκατόρικες (με την κακή έννοια) και αποσταθεροποιητικές για την κυβέρνηση επιπτώσεις και προθέσεις που τροφοδοτούνται είτε από αφόρητη βλακεία είτε από εντολές τής «υπερεσίας»...

Εμείς, ως «σταλινοφασίστες» καμιά ελπίδα δεν έχουμε να εισακουστούμε, το ξέρω. Γι’ αυτό και οι δικές σου ευθύνες και όλων εκείνων που έχουν ελευθεριακές ιδεολογικές καταβολές γίνονται πολύ βαριές. Δεν ξέρω όμως αν έχετε και τους ανάλογους ώμους...


Τα λέμε


ΥΓ Αντέγραψα το σχόλιό σου, μετατρέποντάς το σε επώνυμο, γιατί και πάλι ήσουν ...ξεχασιάρης! :-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Γιώργο θαλλάση,


Θέλω να σου πω εξ αρχής ότι σε καμία πολιτική υπόληψη δεν έχω το Δίκτυο. Μία ακόμα αριστερή συλλογικότητα δογματικών ιεχωβάδων που κινούνται στο δικό τους κόσμο με πολύ θολούρα στα κεφάλια τους και καμία διάθεση να δράσουν στον υπαρκτό.

Η ανακοίνωσή τους επιβεβαιώνει τον τίτλο που της έχουν βάλει, με παράδειγμα όμως τους ίδιους. Όλες αυτές οι νομοθετικές πρωτοβουλίες τής κυβέρνησης που περιγράφουν ...αμαυρώνονται επειδή η πρυτανεία απελευθερώθηκε από την ομηρεία 14 μαλακισμένων; Και μη μου πεις «χειροκροτάς τους μπάτσους που μπουκάρισαν στο πανεπιστήμιο». Ας τους έβγαζαν οι αριστερές φοιτητικές νεολαίες! Ποιος τους εμπόδιζε;


Τα λέμε

Καστρινάκης Μιχάλης είπε...

Έχεις απόλυτο άδικο για το Δίκτυο. Η πραγματικότητα είναι η ακριβώς αντίθετη από αυτήν που περιγράφεις. Το Δίκτυο κατάφερε σε πολύ δύσκολα χρόνια να είναι η μόνη ίσως συλλογικότητα της Αριστεράς που έδρασε στο πεδίο της πραγματικότητας και όχι μόνο της ιδεολογίας, καταφέρνοντας το απίστευτο για τα χρόνια της μίζερης δεκαετίας του 90 να σημειώσει μια σειρά από νίκες. Στο πεδίο της αντιμετώπισης των κρατικών σκευωριών σε βάρος αγωνιστών, όπου κατάφερε να συντονίσει μαζικές εκστρατείες συμπαράστασης που ξεκινούσαν από τα ακρότατα όρια του αναρχικού χώρου και έφταναν μέχρι το σύνολο του ΣΥΝ, ενώ σε μερικές περιπτώσεις συμμετείχαν και μαχητικά αριστερά στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως ο αείμνηστος Αντώνης Καρράς. Οι καμπάνιες αυτές κατέληξαν σε αθωωτικές αποφάσεις στα δικαστήρια και στην εμπέδωση σε ένα πολύ πλατύ δημοκρατικό κομμάτι της κοινωνίας της βεβαιότητας πως το κράτος πάντοτε σκευωρεί. Παρόμοια επιτυχία στο πεδίο της πραγματικότητας ήταν η συμβολή του στον αντιρατσιστικό αγώνα, από την βοήθεια στην οργάνωση των μεταναστευτικών κοινοτήτων και την διοργάνωση των αντιρατσιστικών φεστιβάλ μέχρι την επιρροή του σε προοδευτικά νομοσχέδια που νομιμοποιούσαν μεγάλο τμήμα των μεταναστών (1997). Παράλληλα ιδεολογικά λειτούργησε ως πρόδρομος της λογικής των κοινωνικών φόρουμ πως μπορούμε να δρούμε κινηματικά ενωμένοι, ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφωνίες. Η επιρροή όλων των παραπάνω κατακτήσεων που οφείλονται πρωταρχικά στη δράση του Δικτύου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κουλτούρα με βάση την οποία διαμορφώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ακριβώς για αυτό η υπόθεση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της αντιπαράθεσης με την κρατική καταστολή δεν είναι υπόθεση ελευθεριακών μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά όλου του κόμματος.
Το άσυλο, η διάλυση των ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ , ΟΠΚΕ, η απόταξη από το σώμα και η ποινική τιμωρία αστυνομικών που βιαιοπραγούν σε βάρος διαδηλωτών και κρατουμένων, η αλλαγή του νομοθετικού πλαίσιου στην κατεύθυνση της αποποινικοποίησης κινηματικών δράσεων (π.χ. καταλήψεων)αποτελούν κόκκινες γραμμές για την μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που όλο και πιο έντονα θα εκδηλωθεί στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Νίκος είπε...

Ακούγοντας τις χθεσινές δηλώσεις του Πανούση και ειδικότερα το σημείο, όπου αναφερόμενος στο άσυλο, είπε μεταξύ άλλων ότι οι συλληφθέντες δεν ανήκαν στην πανεπιστημιακή κοινότητα,δεν ήταν φοιτητές,μου ήλθε στο νου μια παλιά ιστορία της πρώτης μεταπολίτευσης και το κύμα απεργιών που είχε ξεσπάσει αμέσως μετά τη δικτατορία όταν μαζί με άλλους αλληλέγγυους βρισκόμουνα μπροστά στην είσοδο του εργοστασίου της ΕΤΜΑ στην Αγίας Αννης για συμπαράσταση στους απεργούς όπου κάποια στιγμή εμφανίζονται οι Αύρες και από την πρώτη ξεμπουκάρει ο γνωστός Καραθανάσης,ο τότε διοικητής των ΜΑΤ και οι πρώτες του κουβέντες ήταν: Οι μη εργαζόμενοι του εργοστασίου να απομακρυνθούν αμέσως από την πύλη.
Και αναρωτιέμαι τι διαφορετικό είπε επί της ουσίας ο Πανούσης.
Νίκος
Κυριακή, Απριλίου 19, 2015 10:50:00 π.μ

Επισκέπτρια Χ είπε...

Φίλοι ΛέφτηδεςΝα μιλήσουμε για το άσυλο, για «τη μαλακισμένη εκδοχή της αναρχίας» ή για το τι πρέπει να κάνει η ριζοσπαστική Αριστερά (αν θέλει να είναι τέτοια) ως κυβέρνηση;
Εγώ λέω ότι πρέπει να μιλήσουμε για το τελευταίο. Και πιστεύω ότι το σωστό θα ήταν το ζήτημα να το λήξουν οι αριστερές φοιτητικές νεολαίες αλλά οπωσδήποτε όχι τα ΜΑΤ. Γιατί όπως αναφέρει και ένα πρόσφατο άρθρο «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει μια ριζοσπαστική Αριστερά ως κυβερνητική δύναμη είναι να αποδυναμώσει την όψη αυτήν των κατασταλτικών μηχανισμών, προστατεύοντας έτσι τον εαυτό της αλλά και τις κοινωνικές δυνάμεις που εκπροσωπεί ή που υπερασπίζεται. Οφείλει, δηλαδή, προωθώντας τη δημοκρατία έστω στο πλαίσιο του αστικού κράτους να ενισχύσει την άσκηση των λαϊκών ελευθεριών, να διαλύσει τα πραιτωριανά σώματα, να διώξει τις βίαιες φασιστικές πρακτικές και να αμβλύνει (όχι να διαλύσει, γιατί αυτό επιτάσσει μια πιο μακροχρόνια πολιτική στρατηγική) τη διάσταση της πολιτικής καταστολής»
Ταιριάζει αυτό το σκεπτικό με την παραβίαση του ασύλου; Προφανώς όχι και το πρόβλημα δεν είναι το «άσυλο ως φετιχ», ούτε τα 14 μαλακισμένα αναρχάκια….το πρόβλημα είναι η υποχώρηση στις πιέσεις για περισσότερη «ασφάλεια», η νομιμοποίηση του έργου των πραιτόρων και βεβαίως η χρησιμοποίηση του συγκεκριμένου περιστατικού στο μέλλον (και όχι για 14 «μαλακισμένα αναρχάκια» πια)

Το σχετικό άρθρο: http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=20179:mpelanths-katastolh&catid=80:koin-dikaiomata&Itemid=180

Επισκέπτρια Χ

LeftG700 είπε...

Φίλη Επισκέπτρια Χ,


Δεν είμαι τώρα σε θέση να ανταποκριθώ στο διάλογο τόσο με εσένα όσο και με τους φίλους Μιχάλη Καστρινάκη και Νίκο, στους οποίους χρωστώ επίσης απάντηση. Για την ώρα όμως, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να σε φιλήσω σταυρωτά (με τη φιλική και συντροφική έννοια και όχι με την ερωτική) για την παρακάτω φράση σου:

«Και πιστεύω ότι το σωστό θα ήταν το ζήτημα να το λήξουν οι αριστερές φοιτητικές νεολαίες [...].»

Δεν συμφωνώ με όλα όσα έγραψες, αλλά θεωρώ πολύ σημαντικό ότι είμαστε στην ίδια βάρκα για το συγκεκριμένο σημείο-κλειδί.


Τα λέμε (αύριο)

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Κρίνεις άδικα αυτά που έγραψα για το Δίκτυο και παραθέτεις δράσεις και πεπραγμένα που επιβεβαιώνουν το άδικο της κρίσης μου. Όμως, τι ακριβώς έγραψα, καλέ μου φίλε Μιχάλη; Για δες το πάλι πιο προσεκτικά (τονίζω με μπολντ τα σημεία που μάλλον δεν αποκρυπτογράφησες σωστά):

«Θέλω να σου πω εξ αρχής ότι σε καμία πολιτική υπόληψη δεν έχω το Δίκτυο. Μία ακόμα αριστερή συλλογικότητα δογματικών ιεχωβάδων που κινούνται στο δικό τους κόσμο με πολύ θολούρα στα κεφάλια τους και καμία διάθεση να δράσουν στον υπαρκτό

Όλα όσα υπερασπίζεται το Δίκτυο είναι βαθιά πολιτικά ζητήματα (και όχι απλώς ζητήματα «αρχών», «αξιών», «δικαιωμάτων» κ.λπ.). Ως τέτοια, χρειάζονται και πολιτική αντιμετώπιση. Αυτήν ακριβώς που δεν έχει επιδείξει το Δίκτυο, στο διάστημα τουλάχιστον που εγώ παρακολουθώ τα κοινωνικοπολιτικά πράγματα (από τις αρχές περίπου τού νέου αιώνα). Διότι «αγώνας ενάντια στην κρατική καταστολή» δεν σημαίνει πλακώνομαι στον πετροπόλεμο με τα ανθρωπάκια με τις χακί στολές (εκεί, στη γωνία τής Μεγάλης Βρετανίας, θα τα έχεις δει), με αποτέλεσμα τη διάλυση συγκεντρώσεων με χιλιάδες κόσμου και την απομαζικοποίηση της λαϊκής διαμαρτυρίας. Ούτε «αγώνας ενάντια στον εθνικισμό και το ρατσισμό» σημαίνει ότι προσχωρώ στην ιδεολογία τού μεταναστευτισμού και τα ιδεολογήματα του κινήματος «No Border» και του νομαδισμού. Αυτά είναι που χρεώνω στο Δίκτυο και όχι ανυπαρξία δράσης. Κακές πολιτικές τύπου «όσο πιο δεξιά πάει το κράτος, τόσο πιο αριστερά πρέπει να πάμε εμείς» (αδιαφορώντας αν πηγαίνοντας πιο αριστερά καταλήγουμε στο κενό, χωρίς την παραμικρή γείωση) ή «θέλουμε όλο τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα», που είναι αποτέλεσμα δογματικού σεχταρισμού και αδυναμίας (για να μην πω άρνησης) προσαρμογής στην υπαρκτή κοινωνική πραγματικότητα. Δηλαδή αδυναμία να δουλέψεις ανάμεσα στον κόσμο και μαζί με τον κόσμο (κι αυτό πάει να πει ακούγοντας που και που τι στο διάολο θέλει αυτός ο κόσμος, ακόμα κι όταν δεν μπορεί να το εκφράσει με ακρίβεια), έτσι ώστε να τον βοηθήσεις να αλλάξει πίστα και, αντίθετα, προσκόλληση στο δικό σου μικρό ιδεολογική σύμπαν —φτιαγμένο εν μέρει και από καθαρές φαντασιώσεις. Τέλος:

Κάποιοι από εμάς πρέπει να πουν σ’ αυτά τα παιδιά τού Δικτύου να αρχίσουν να σκέπτονται κατά πόσον με την καρικατούρα τού αντιεθνικισμού που έχουν φτιάξει στο μυαλό τους (και που τους φέρνει επικίνδυνα κοντά με τον αντιεθνισμό τών διαφόρων Ροϊδολασκαράτων, αν με εννοείς...[***]) και με τον αντιρατστικό εξτρεμισμό έχουν βάλει κι αυτά το χεράκι τους για να έχουμε τη ΧΑ κατσικωμένη στη θέση τού τρίτου σε δύναμη κόμματος. Και, επαναλαμβάνω: ποιοι άλλοι από εκείνους που προέρχονται από το ελευθεριακό ρεύμα και έχουν τις αντίστοιχες ιδεολογικές καταβολές είναι σε πιο πλεονεκτική θέση να το πουν αυτό και να εισακουστούν;


Τα λέμε


ΥΓ Θα συμφωνήσω ότι η λογική τού Δικτύου ανιχνεύεται ευδιάκριτα σε κομμάτια τού ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος, όπως φαίνεται να είσαι εσύ, πως αυτό είναι πάντα για καλό...

ΥΓ2 Όσο υπάρχουν τράπουλες θα βγαίνουνε ρηγάδες, κι όσο υπάρχουν μπάχαλοι θα βγαίνουνε ΜΑΤάδες...


[***] Απ’ όσα πριν από λίγο είδα να γράφεις σε έναν διάλογό σου με τους Ροϊδολασκαράτους, όχι, δεν πρόκειται να με εννοήσεις. Για να τα λέμε όλα, δεν θα καταλάβεις Χριστό! :-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Νίκο, καλώς ήρθες εδώ.


Δεν νομίζω ότι υπάρχουν και πολλές αναλογίες της κατάληψης από μια ομαδούλα εφτά ατόμων (μαζί με τις γκόμενές τους) και του περιστατικού που αναφέρεις. Η λαϊκή και δημοκρατική νομιμοποίηση της έμπρακτης συμπαράστασης σε μία απεργία δεν έχει και πολύ συνάφεια με την «κατάληψη» της πρυτανείας τού ΕΚΠΑ, την οποία κανείς δεν ήθελε και κανείς δεν επικρότησε, εκτός από τους «γνωστούς αγνώστους». Αυτή είναι η ουσία τής όλης υπόθεσης. Τα όσα είπε ο Πανούσης εντάσσονται στην προσπάθειά του να κατευνάσει τις διαμαρτυρίες για την παραβίαση του ασύλου και δεν είναι παρά το κερασάκι στην τούρτα. Η τούρτα όμως, που ανέφερα παραπάνω, είναι που μετράει για μένα.


Τα λέμε


ΥΓ Αντέγραψα το σχόλιό σου για να βάλω το όνομά σου στο σχετικό κουτάκι. Την επόμενη φορά που θα σχολιάσεις, ρίξε σε παρακαλώ μια ματιά στο κειμενάκι που βρίσκεται πάνω από το πλαίσιο των σχολίων, όπου και εξηγείται αναλυτικά ο σχετικός κανόνας σχολιασμού.

LeftG700 είπε...

Φίλη Επισκέπτρια Χ,


Θα συνεχίσω από εκεί που σταμάτησα χθες: από την απόλυτη συμφωνία μου με την άποψή σου ότι το ζήτημα της κατάληψης της πρυτανείας του ΕΚΠΑ έπρεπε να το λήξουν οι αριστερές φοιτητικές νεολαίες. Ξεκινώ από εκεί και ξετυλίγω το κουβάρι:

1) Από τον ισχυρισμό σου, βγάζω, κατ’ αρχήν, το συμπέρασμα πως συντάσσεσαι με όλη εκείνη τη συντριπτική πλειοψηφία που ήταν αντίθετη στην πρωτοβουλία τών ανεγκέφαλων ή τελούντων σε διατεταγμένη υπηρεσία να κατσικωθούν στο πανεπιστήμιο για 19 μερούλες. Σωστά; Σωστά.

2) Πώς θα έληγαν το ζήτημα οι «αριστερές φοιτητικές νεολαίες»; Θα ξεκινούσαν με διάλογο. Φυσικά. Αριστερές νεολαίες είναι, διάολε! Σωστά; Σωστά.

3) Είτε ο διάλογος θα είχε αποτέλεσμα, είτε δεν θα είχε αποτέλεσμα. Σωστά; Σωστά.

3) Αν είχε αποτέλεσμα, όλα καλά κι όλα ωραία και θα έκαναν όλοι Πάσχα με τις οικογένειές τους σαν καλά παιδιά. Σωστά; Σωστά.

4) Αν ο διάλογος δεν είχε αποτέλεσμα, επειδή το ζήτημα της κατάληψης έπρεπε να λήξει (ευθέως εξαγόμενο συμπέρασμα από τα όσα γράφεις, υπενθυμίζω), θα έπρεπε οι «αριστερές φοιτητικές νεολαίες» να το λήξουν με τον μοναδικό τρόπο που απομένει σε τέτοιες περιπτώσεις: όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. Σωστά; Σωστά.

Τελείωσα με τους επαγωγικούς συλλογισμούς. Περνάω στις ερωτήσεις:

α) Πόσο πιθανό θεωρείς ο διάλογος με τα «παιδιά» να είχε αποτέλεσμα;

β) Πόσο σύμφωνη σε βρίσκει μία βίαιη εκδίωξη των «παιδιών» από τις «αριστερές φοιτητικές νεολαίες»;

γ) Αν σε βρίσκει σύμφωνη, πόσο πιθανή θεωρείς την πραγματοποίηση ενός τέτοιου σεναρίου;

δ) Αν δεν τη θεωρείς και πολύ πιθανή, με ποιο άλλο τρόπο, εκτός από αυτόν που ακολουθήθηκε, προτείνεις να έληγε το ζήτημα;

ε) Αν δεν σου κατεβαίνει κάποια ιδέα, ως πότε θα έπρεπε η κυβέρνηση (κυβέρνηση με κορμό ένα αριστερό κόμμα) να ανέχεται την προβοκατόρικη υπονόμευσή της, σε μία πολιτική συγκυρία που έχει να αντιμετωπίσει θεούς και δαίμονες, αφού, κατά την άποψή σου, το ζήτημα έπρεπε να λήξει «αλλά οπωσδήποτε όχι [με] τα ΜΑΤ»;

Αναμένοντας τις απαντήσεις σου και γενικότερα τις απόψεις σου επί τών παραπάνω, διατελώ μεθ’ υπολήψεως. :-)


Τα λέμε


ΥΓ Δεν νομίζω ότι είναι ζήτημα ασφάλειας η υπόθεση της (αστείας) κατάληψης από τα «παιδιά». Ούτε ότι η ακύρωσή της (με το μοναδικό τρόπο που απέμενε, δυστυχώς) οφείλεται σε υποχώρηση έναντι των πολιτικών δυνάμεων «του Νόμου και της Τάξης». Κι εσύ ήθελες την ακύρωσή της, έτσι δεν είναι; Με άλλους τρόπους, σύμφωνοι. Όμως, την ήθελες. Προσχώρησες κι εσύ στις δυνάμεις «τού Νόμου και της Τάξης»; Όχι βέβαια.

ΥΓ2 Το άρθρο τού Μπελαντή το έχω διαβάσει και μάλιστα όταν ήταν ακόμα αχνιστό (λίγη ώρα αφ’ ότου δημοσιεύτηκε). Την πολιτική σκέψη τού Μπελαντή την έχω σε εκτίμηση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως έχω πολλές διαφωνίες. Και μπορώ να σου εκμυστηρευτώ ότι με ερέθισε αρκετά για να πω (παρορμητικά) «θα την κάνω ανάρτηση!». Σκέφτηκα μάλιστα και τον τίτλο της: «Δημήτρη, σε παίρνει αριστερά· μη το ζορίζεις!». Επειδή όμως διανύω περίοδο τεμπελιάς, είναι πολύ πιθανόν να μου μείνει ο τίτλος ως ενθύμιο... :-)

Καστρινάκης Μιχάλης είπε...

Είμαι πολύ φορτισμένος με το θέμα, η απάντηση που έστειλες στην επισκέπτρια Χ με σόκαρε, δεν σου απαντώ, όχι επειδή απαξιώ, αλλά επειδή δεν διαθέτω την απαραίτητη ψυχραιμία.
Σου υπενθυμίζω πάντως πως η γενιά μου μεγάλωσε στους δρόμους συγκρουόμενη με ΜΑΤ και ΚΝΑΤ, επομένως......

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


ΟΚ. Κατανοητός ο εκνευρισμός σου (άνθρωποι είμαστε όλοι). Θα περιμένω με υπομονή να "ξεφορτιστείς" και να μου εξηγήσεις αναλυτικά ποια ήταν αυτά στο σχόλιό μου προς την Επισκέπτρια Χ που σε σόκαραν και για ποιο λόγο.

Πάω ένα συντηρητικό στοιχηματάκι πως όταν θα έρθει η ώρα να τα βάλεις στο ηλεκτρονικό χαρτί θα δυσκολευτείς να τα περιγράψεις και να τα αιτιολογήσεις με σαφήνεια και ακρίβεια.


Τα λέμε

Επισκέπτρια Χ είπε...

Φίλοι Λέφτηδες,
Κατ’ αρχάς κακώς δεν γράψατε σχετικά με το άρθρο του Δ.Μπελαντή, διότι ίσως να κάνατε πιο κατανοητή την άποψη σας.
Τα ερωτήματα σας πάντως τα βρίσκω εύλογα και απαντώ ως εξής:
(α) Πράγματι ήταν μικρές οι πιθανότητες τα παιδιά να καταλάβουν, αλλά θα άξιζε (είτε καταλάβαιναν , είτε όχι ) να γίνει μια τέτοια προσπάθεια περισσότερο για να αρχίσουν να ξεκαθαρίζουν πράγματα
(β) 120%!!!! Δεν βρίσκω τίποτα μεμπτό στο να εκδιώξουν οι αριστερές φοιτητικές νεολαίες τα «παιδιά», πολύ περισσότερο αν έχει προηγηθεί διάλογος. Αλλωστε υπάρχει ήδη βεντέτα (ή κάνω λάθος) τουλάχιστον με ένα κομμάτι της αριστεράς.
(γ) Το τρίτο ερώτημα είναι πιο δύσκολο. Πράγματι είναι μικρές οι πιθανότητες ενός τέτοιου σεναρίου με τα χάλια που έχει το φοιτητικό κίνημα.
(δ) και (ε) Το θέμα δεν είναι αν εγώ έχω κάποια ιδέα, αλλά τι θεωρεί ως μείζον κακό η κυβέρνηση και τι συνιστά υπονόμευση της. Εν πάση περιπτώσει, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να κουνήσει το δαχτυλάκι του και να προσπαθήσει να οργανώσει την « άμυνα» του απέναντι στα «παιδιά», το καλύτερο που είχε να κάνει είναι ότι έκανε και με την κατάληψη του «κόκκινου», δηλαδή να περιμένει να βαρεθούν.
Κατά τα λοιπά η άποψη μου είναι σαφής, καθώς συντάσσομαι με την άποψη του Μπελαντή.
Επισκέπτρια Χ

Καστρινάκης Μιχάλης είπε...

ΟΚ φίλε leφτ
σου απαντώ όντας εξαιρετικά φορτισμένος, επειδή προβλέπω πως αργεί πολύ η στιγμή της απόφόρτισης και δεν είναι σωστό να είσαι τόσο καιρό σε κατάσταση αναμονής.
Λοιπόν, σοκαρίστηκα επειδή η επιχειρηματολογία σου μου φάνηκε ότι διαπνέεται από τη νοσταλγία των ΚΝΑΤ (τα οποία δεν τα έζησες και δεν μπορείς να φανταστείς τι ήταν). Επειδή έχεις επίγνωση πως δεν υπάρχουν όροι αναπαραγωγής στη σημερινή εποχή μιας αριστερής φοιτητικής Αστυνομίας στα Πανεπιστήμια, καταλήγεις στη δικαιολόγηση της επαίσχυντης επέμβασης των ΜΑΤ. '

Και όλα αυτά όχι απέναντι σε μια κατάληψη που χρησιμοποιεί την Β Θεολογική ή το Πολυτεχνείο ως ορμητήριο πολεμικών ενεργειών, αλλά απέναντι σε μια συμβολική κατάληψη δύο γραφείων της Πρυτανείας η οποία δεν δημιουργούσε κανένα σημαντικό πολιτικό πρόβλημα και απολύτως κανένα θέμα διατάραξης της δημόσιας ασφάλειας. Μιας κατάληψης που θα έληγε την επόμενη ημέρα μέσα σε πολύ έντονες κριτικές για τον ανορθολογισμό της από σημαντικό τμήμα του αντιεξουσιαστικού χώρου, ενώ τώρα οι πρωταγωνιστές της και οι υποστηρικτές τους περιβλήθηκαν με το κύρος του θύματος της κρατικής βαρβαρότητας και πήραν αυτό που ζητούσε το πιο έξαλλο τμήμα τους. Την επιβεβαίωση πως ίδια είναι τα αφεντικά δεξιά και αριστερά. Βούτυρο στο ψωμί της στρατηγικής της έντασης που ακολουθεί το πιο μιλιταριστικό τμήμα του αναρχικού χώρου.
Λοιπόν, όταν έχουμε απέναντι μας καταστάσεις σαν την κατάληψη της Πρυτανείας αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα που μπορεί να επιλυθεί μόνο με όρους πολιτικής αντιπαράθεσης και σε καμία περίπτωση με την επιστράτευση της βίας είτε των φοιτητικών παρατάξεων, είτε πολύ χειρότερα του κράτους. Τελεία και παύλα. Και όποιος διαφωνεί με αυτήν την προσέγγιση έχει ελάχιστη σχέση όχι μόνο με την Αριστερά αλλά και με τον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο.
Βεβαίως, τώρα τυχαίνει να μιλάμε μαζί και τα ακούς εσύ, αλλά καταλαβαίνεις ότι η οργή μου κυρίως απευθύνεται αλλού.

Καστρινάκης Μιχάλης είπε...

Φίλε l
πιο ψύχραιμα τώρα στα περί Δικτύου.
Νομίζω πως (για να χρησιμοποιήσω μια αγαπημένη σου έκφραση)κάνεις συνδικαλιά.
Έγραψες πως το δίκτυο είναι μια ακόμα σέχτα ιεχωβάδων που ζει στην κοσμάρα της. Σου απάντησα πως πρόκειται για τη μόνη ;ίσως(μέχρι τις εκλογικές νίκες του ΣΥΡΙΖΑ)συλλογικότητα της Αριστεράς που σημείωνε νίκες ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ και απράλληλα ασκούσε μια πολιτική και ιδεολογική επιρροή πολύ μεγάλης εμβέλειας για τα αριθμητικά και αρχικά πολιτικά (μια μικρή συσπείρωση στελεχών της κινηματικής άκρας αριστεράς)δεδομένα της. Και εσύ ανταπαντάς κάνοντας κριτική στην ιδεολογία και σε κάποιες πολιτικές της θέσεις.
Δεν συμφωνούμε προφανώς σε αυτή την αποτίμηση, αλλά εγώ δεν μπήκα σε αυτή τη συζήτηση μαζί σου για να αποτιμήσω γενικώς το Δίκτυο. Εγώ σχολίασα τα περί απόστασης από τον πραγματικό κόσμο του Δ που ανέφερες. Η ανταπάντηση πως ναι, έχει δράση(εγώ βέβαια μίλησα κυρίως για τις νίκες του, είδος που τόσο σπανίζει στην Αριστερά και στα κινήματα) αλλά η πολιτική του είναι μακριά από τις πραγματικές ανάγκες και είναι ιδεολογικά λάθος,είναι ή δεν είναι συνδικαλιά ?
Επί της ουσίας της κριτικής που κάνεις στο Δίκτυο δεν απαντώ όχι μόνο επειδή είναι εκτός θέματος, αλλά επειδή είναι πολύ πιθανό πως μέχρι την αιωνιότητα να μιλάμε ελάχιστα θα συνεννοηθούμε.

LeftG700 είπε...

Φίλη Επισκέπτρια Χ,


Ώστε «[Δ]εν βρίσκ[εις] τίποτα μεμπτό στο να εκδιώξουν οι αριστερές φοιτητικές νεολαίες τα ‘‘παιδιά’’, πολύ περισσότερο αν έχει προηγηθεί διάλογος»; Χμ... Να δω πώς θα ‘‘καθαρίσεις’’ με το φίλο μας τον Μιχάλη! :-)

Κατά τα άλλα:

1) Νομίζω ότι η άποψή μου βγαίνει πολύ καθαρά από το μεταξύ μας διάλογο, έτσι δεν είναι; Εσύ και όποιος άλλος παρακολουθεί αυτό το διάλογο μπορεί να την καταλάβει χωρίς να σπάσει το κεφάλι του ή να ρίξει τα χαρτιά.

2) Από τη στιγμή που μου απάντησες όπως μού απάντησες, στη θέση σου, θα έκανα κάποιες δεύτερες σκέψεις σχετικά με το κατά πόσον συμφωνώ με τον Μπελαντή. Διότι, ενώ εσένα φαίνεται καθαρά από τα γραφτά σου ότι σε απασχόλησε το «δια ταύτα», έστω κι αν κατέληξες στη λύση-ευσεβή πόθο («να περιμένει να βαρεθούν»*), ο Μπελαντής δεν μπήκε σε αυτόν τον κόπο. Ίσως γιατί θα τού χάλαγε την (έκθεση) αριστερών ιδεών...

3) Αν δεν σου αρκεί το 2, εστίασε λίγο τη σκέψη σου στον τίτλο τού άρθρου τού Μπελαντή. Και μόνο αυτό θα αρκούσε. Για τον Μπελαντή είναι προφανώς αδιανόητο να προβαίνει σε καταστολή μια αριστερή κυβέρνηση ενός κράτους. Λες και άμα αναδειχθεί σε ένα κράτος αριστερή κυβέρνηση, το κράτος πρέπει (ή είναι εφικτό) να εξαερωθεί και να διαλυθεί εις τα εξ ων έχει συντεθεί, εντός ...63 ...ημερών! Ακόμα κι ο Μπακούνιν θα τον πλάκωνε στις Χριστοπαναγίες γι’ αυτή την παπαριά!


Τα λέμε


* Δεν νομίζω να έχεις ερμηνεύσει σωστά τις προθέσεις τους. Ούτε να έχεις βυθομετρήσει με ακρίβεια το βάθος τού ηλίθιου μηδενισμού τους (για όσους δεν εκτελούν «διατεταγμένη υπερεσία»...).

Επισκέπτρια Χ είπε...

Φίλε Λέφτη,
Με τον Μιχάλη δεν νομίζω ότι έχω μεγάλο πρόβλημα. Τα «παιδιά» κατόρθωσαν να επιβάλουν τη δική τους ατζέντα, γιατί το φοιτητικό κίνημα τελεί εν υπνώσει και πιστεύω ότι οι περισσότεροι μπορούν να αντιληφθούν ότι ουδέν μεμπτό θα υπήρχε αν οι αριστερές νεολαίες (ξυπνώντας) τους απέβαλαν, αφού μάλιστα, όπως σωστά αναφέρεις, θα ξεκινούσαν με διάλογο – γιατί αλλιώς τι σόι αριστερές νεολαίες είναι. Άρα τα «περί πολιτικής αντιπαράθεσης» που τονίζει ο Μιχάλης εμπεριέχονται και με το παραπάνω στη λύση αυτή και ως εκ τούτου γίνεται και πιο εύκολα κατανοητή η διαφορά μεταξύ φοιτητικής «αστυνόμευσης» από τη μια (την οποία επικρίνει) και περιφρούρησης από την άλλη (με την οποία λογικά δεν πρέπει να έχει πρόβλημα).
Τώρα ως προς αυτά που αναφέρεις εσύ: Πρέπει να ομολογήσω ότι έχεις δίκιο ότι πρέπει να κάνω δεύτερες σκέψεις σχετικά με το άρθρο του Μπελαντή, αν και συνεχίζω να επιμένω ότι κακώς τους απέβαλαν τα ΜΑΤ ( ίσως όχι με την αρχική μου ζέση, γιατί την έκαμψαν τα λογικά ερωτήματά σου). Πάντως μην θεωρείς ότι η άποψη σου βγαίνει πεντακάθαρα και ότι δεν χρειάζεται εγώ και όποιος άλλος διαβάζει το διάλογο να «σπάσει» έστω και λίγο το κεφάλι του για να καταλάβει τι εννοείς.
Εν πάση περιπτώσει, πράγματι δεν έχω «βυθομετρήσει» ούτε με ακρίβεια, ούτε στο περίπου «το βάθος του ηλίθιου μηδενισμού τους», αλλά τι να κάνουμε; Εδώ πασχίζουμε να καταλάβουμε άλλα (και πιο κεντρικά) πράγματα, με αυτούς θα ασχολούμαστε;
Επισκέπτρια Χ

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Θα ξεκινήσω από την ακροτελεύτια φράση στο δεύτερο σχόλιό σου (Τρίτη, Απριλίου 21, 2015 2:15:00 π.μ.):

Ακόμα κι αν είναι πολύ πιθανό να συνεννοηθούμε ελάχιστα, έστω κι αν θα μιλάμε μέχρι την αιωνιότητα, είμαστε ‘‘καταδικασμένοι’’ να μιλάμε. Εκτός κι αν κάποιος από τους δύο ανακηρύξει τον άλλον εχθρό (όχι αντικειμενικά· υποκειμενικά). Εγώ τουλάχιστον δεν σκοπεύω να το κάνω. Εσύ;

Μετά από αυτή τη μικρή επίδειξη στυγνού ‘‘σταλινοφασισμού’’ προς έναν λάτρη τής Ελευθερίας (άλλος κανείς δεν την αγάπησε, μόνο οι ελευθεριακοί! —και οι φιλελεύθεροι...), προχωρώ στα περαιτέρω.

Μου κάνει τρομερή εντύπωση που δεν μπορείς να αντιληφθείς το χαρακτήρα όλως αυτών τών κινητοποιήσεων, δηλαδή τής εκστρατείας καταλήψεων που ξεκίνησαν από το ντου στα κεντρικά γραφεία τού ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια στο Κόκκινο 105,5. Ένας άνθρωπος μέσα στην πολιτική τόσα χρόνια (είδα την ηλικία σου παρακολουθώντας το διάλογό σου με τους Ροϊδολασκαράτους) και, επιπλέον, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και να μην έχει την ικανότητα (ή τη γενναιότητα) να αντικρίσει την πραγματικότητα: μία χούφτα ελάχιστων ατόμων που έχουν βαλθεί να «οξύνουν τις αντιθέσεις», τη στιγμή που τα αιτήματα που προβάλουν έχουν μπει στην τελική ευθεία τής επίλυσής τους! Οι τύποι προσωποποιούν τον ορισμό τής πολιτικής προβοκάτσιας ή του πολιτικού αυτισμού, δίχως την παραμικρή νομιμοποίηση από την κοινωνική βάση και δίχως την ομόθυμη συμπαράταξη ούτε καν του «χώρου» τους κι εσύ, «προσκολλημένος στις αρχές σου», τους αναγορεύεις σε μέτρο της δημοκρατικοφροσύνης τής κυβέρνησης! Λες και δημοκρατία είναι να κάνει ο κάθε πικραμένος ή βαλτός ό,τι τού καπνίσει όποτε του καπνίσει!

Μου λες ότι θα βγαίνανε την άλλη μέρα. Με συγχωρείς, αλλά δεν μπορώ να το πάρω τοις μετρητοίς. Όχι γιατί αμφισβητώ την ειλικρίνειά σου, αλλά γιατί δεν εμπιστεύομαι την ικανότητά σου να εκτιμάς την κατάσταση των πραγμάτων.

Μου λες ότι υπήρξαν πολύ έντονες αντιδράσεις από σημαντικό τμήμα τού αντιεξουσιαστικού χώρου. Ξέρω πολύ καλά ότι όλη αυτή η ιστορία δεν κάθισε καλά σε αρκετούς τής αναρχοαυτονομίας (μπορεί να μην είμαι ελευθεριακός, αλλά έχω κι εγώ τις άκρες μου με το «χώρο» —και κάνα δυο φιλαράκια), όμως, δεν είδα κάποια σοβαρή και οργανωμένη παρέμβαση. (Παρεμπιπτόντως —επειδή εμείς τα λέμε όλα: ούτε την αφεντιά σου πήρε το μάτι μου πουθενά να παίρνει δημόσια το λόγο! Να υποθέσω ότι κι εσύ εφαρμόζεις το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό ως προς τους πρώην συντρόφους σου και δεν ήθελες να σπάσεις τη μονολιθικότητα του «χώρου»;)

Μου λες: «και τι έγινε;». «Δύο γραφειάκια κατέλαβαν τα παιδιά, συμβολικά, χωρίς να δημιουργήσουν κανένα σοβαρό πολιτικό πρόβλημα και χωρίς κανένα θέμα διατάραξης της δημόσιας ασφάλειας.»! Το ότι έδωσαν πάτημα σε όλα τα παπαγαλάκια για να τριβελίζουν τα αυτιά τών νοικοκυραίων «ο ΣΥΡΙΖΑ υποθάλπει και ενθαρρύνει την ανομία» είναι για σένα ασήμαντο πολιτικό πρόβλημα! Και στην κατάληψη βλέπεις μόνο την ανυπαρξία θεμάτων δημόσιας ασφάλειας. Θέμα δημόσιας λειτουργίας βλέπεις; Ή ούτε εκεί υπήρξε πρόβλημα αφού «μόνο δύο γραφειάκια» κατέλαβαν τα «παιδιά»;

Μου λες ότι με τη λύση που δόθηκε ηρωποιήθηκαν οι καταληψίες, επιβεβαιώθηκε η αντίληψη πως ίδια είναι τα αφεντικά δεξιά κι αριστερά και διευκολύνθηκε η λογική τών militant του «χώρου». Τίποτε από αυτά δεν έγινε! Οι καταληψίες ηρωποιήθηκαν μόνο από όσους (ελάχιστους) τούς θεωρούσαν ήδη ήρωες και όλος ο κόσμος ξέρει πως το γεγονός ότι τα δεξιά αφεντικά μοιράζονται κοινά στοιχεία με τα αριστερά δεν τα καθιστά ίδια. Όσο θα υπάρχει Εξουσία, έτσι θα συμβαίνει and that’s that!

Τέλος, στην κατακλείδα τού πρώτου σου σχολίου μού λες με την απολυτότητα τού ανθρώπου που είναι χίλια τα εκατό σίγουρος ότι έχει το δίκιο με το μέρος του:


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Λοιπόν, όταν έχουμε απέναντι μας καταστάσεις σαν την κατάληψη της Πρυτανείας αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα που μπορεί να επιλυθεί μόνο με όρους πολιτικής αντιπαράθεσης και σε καμία περίπτωση με την επιστράτευση της βίας είτε των φοιτητικών παρατάξεων, είτε πολύ χειρότερα του κράτους. Τελεία και παύλα. Και όποιος διαφωνεί με αυτήν την προσέγγιση έχει ελάχιστη σχέση όχι μόνο με την Αριστερά αλλά και με τον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο.

Λοιπόν, ξέρεις κάτι; Δεν έχεις δίκιο! Και δεν έχεις δίκιο για τον απλούστατο λόγο ότι η κατάληψη είναι ένα ‘‘αναβαθμισμένο’’ μέσο πολιτικής αντιπαράθεσης και επειδή η πολιτική αντιπαράθεση είναι ένα τανγκό για δύο, μοιραία, θα υποχρεώσει και την άλλη πλευρά να ‘‘αναβαθμίσει’’ τα μέσα της με ανάλογους τρόπους. Συνεπώς, είναι απολύτως παράλογο να περιμένεις ότι, ενώ εσύ, λόγου χάρη, αντιπαρατίθεσαι απέναντί μου χρησιμοποιώντας τη βία τής κατάληψης, εγώ θα πρέπει να ...παραιτηθώ από τη βία τής εκδίωξης! Δεν κατάλαβα! Οι αντιεξουσιαστές γεννήθηκαν από μάνα κι εμείς οι υπόλοιποι της Αριστεράς (και ανυπολόγιστα πολλαπλάσιοί τους) γεννηθήκαμε από σκύλα; Πού το βρήκες γραμμένο αυτό; Στους νόμους τής δημοκρατίας πάντως, τέτοια διάταξη δεν υπάρχει! Υπάρχει όμως κάτι γραμμένο στους νόμους τής Φυσικής που έχει εφαρμογή και στο κοινωνικό πεδίο: το κενό πληρούται. Κι αυτό έγινε και εδώ: το κενό τής δημοκρατικής αντι-βίας τών αριστερών φοιτητικών οργανώσεων καλύφθηκε από τη βία τών Ματατζήδων. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Μην έρχεσαι όμως και μου λες δεν θέλω «βίαιη πολιτική αντιπαράθεση», κουνώντας το δάχτυλο μόνο σε μένα. Αφού δεν θέλεις «βίαιη πολιτική αντιπαράθεση», εσύ μαζί με τους άλλους έλλογους του «χώρου» που έχετε καταλάβει τα αδιέξοδα του μιλιταριστικού αναρχισμού, ας είχατε φροντίσει να λήξετε το θέμα από την αρχή για να μη φτάναμε εδώ που φτάσαμε. Το κάνατε; Αρχίδια κάνατε, σόρυ κιόλας! Και τώρα κλαίτε σαν τις μωρές παρθένες «παραβιάστηκε το άσυλο, παραβιάστηκε το άσυλο!». Ε, δεν πάει έτσι, φίλε Μιχάλη! Να αναλάβετε τις ευθύνες σας! Οι οποίες, ακριβώς επειδή εσείς έχτε πέντε δράμια μυαλό, έτσι τουλάχιστον ισχυρίζεστε, είναι και πολλές και βαριές. Και, please, σταμάτα τήν καραμέλα με τα ΚΝΑΤ. Γιατί τον Οκτώβριο του 2011, στο Σύνταγμα, ίδια ήταν τα ΚΝΑΤ με τα ΑΚΝΑΤ! —για να σε πληρώσω κι εγώ με το ίδιο σύνθημα. Εγώ, σε τέτοια περιστατικά, είμαι με τα ΚΝΑΤ, δεν ντρέπομαι να το πω. Εσύ γιατί ντρέπεσαι να πεις ότι, σε αυτά τα περιστατικά πάλι, είσαι με τα ΑΚΝΑΤ και μου πλασάρεσαι ως ...γκαντιστής, εγκαλώντας με κι από πάνω για λατρεία τής «Αστυνομικής» βίας;;; Θα παίζουμε τις κουμπάρες αναμετάξυ μας;

Κλείνω με το Δίκτυο:

Φίλε Μιχάλη, αυτό που σου έδωσε την εντύπωση συνδικαλιάς καθόλου δεν είναι τέτοιο πράγμα. Διευκρίνισα σε τι είμαι απέναντι από το Δίκτυο και τι εννοούσα όταν έγραφα ότι «ζουν στον κόσμο τους και αρνούνται να δράσουν στον υπαρκτό», γιατί έβγαλα το συμπέρασμα πως παρεξηγήθηκαν τα λόγια μου. Μέσα στις διευκρινίσεις δεν συμπεριέλαβα την αναγνώριση των επιτυχιών του, σύμφωνοι. Δεν είχα πρόθεση να τις αποσιωπήσω για να υποβαθμίσω το ρόλο του. Εν πάση περιπτώσει το κάνω τώρα: ναι, πρωταγωνίστησε σε περιπτώσεις σκευωριών των κατασταλτικών μηχανισμών τού αστικού κράτους και συνέβαλε σε κάποιες αλλαγές επί το προοδευτικότερο. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το πώς βλέπω εγώ τα πράγματα: ο ρόλος τού Δικτύου στην εκτροπή τών αντιαυταρχικών ενστίκτων και των ανθρωπιστικών αισθημάτων προς τους μετανάστες σε ιδεολογικές κατευθύνσεις που αποπροσανατολίζουν (κυρίως την πιτσιρικαρία) και δεν οδηγούν πουθενά είναι σημαντικός.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Επισκέπτρια Χ,


Κατ’ αρχήν, να διευκρινίσω πως η αναφορά μου στον Μιχάλη ήταν καθαρά χιουμοριστική και με αυτήν δεν επιδίωξα να σε φέρω σε αντιπαράθεση μαζί του, ούτε να τον βγάλω «κακό» —ίσα-ίσα: παρά τις διαφωνίες μας, τον Μιχάλη τον εκτιμώ πολύ και χαίρομαι ιδιαίτερα όταν έρχεται εδώ για να συνομιλήσουμε, ακόμα κι όταν έρχεται για να μου ...τα ψάλει! :-)

Ως προς τα γεγονότα που σχολιάσαμε:

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η λύση τής μπούκας τών ΜΑΤ ήταν μία δυσάρεστη λύση. Όπως εξελίχθηκαν όμως τα πράγματα (αυτά που είπαμε εσύ κι εγώ), ήταν η μοναδική που έμεινε για να λήξει αυτή η ιστορία που υπονόμευε την κυβέρνηση άνευ λόγου και αιτίας.

Η περίπτωση Μπελαντή (εννοώ την άποψή του στο συγκεκριμένο ζήτημα) είναι ένα καλό παράδειγμα για το πως ακόμα και ένα πολύ συγκροτημένο και με στέρεες βάσεις αριστερό μυαλό σαν το δικό του, μπορεί να ξεφύγει προς τα αριστερά, παραβλέποντας τα δυο-τρία πράγματα της αριστερής αλφαβήτας. Εν προκειμένω: την απόλυτη συμβατότητα της κρατικής καταστολής όχι μόνο στην περίπτωση μιας αριστερής κυβέρνησης σε ένα καπιταλιστικό κράτος, καλή ώρα, αλλά ακόμα και στην περίπτωση μιας αριστερής κυβέρνησης ενός σοσιαλιστικού μισο-κράτους (ορισμός τού Λένιν για το κράτος τής δικτατορίας τού προλεταριάτου). Δίδαγμα για όλους μας, νομίζω.

Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω από κάποιον σχολιαστή ότι η άποψή μου, κατά καιρούς, δεν εξάγεται εύκολα από όσα γράφω. Είχα όμως καιρό να το ακούσω και νόμιζα ότι είχα διορθωθεί. Προφανώς έχω πέσει έξω και πρέπει να το ξαναδώ! :-)


Τα λέμε


ΥΓ Θα το ξαναπώ: να μας έρχεσαι για κουβέντα πιο συχνά, βρε παιδί! :-)

Καστρινάκης Μιχάλης είπε...

Φίλε left
μερικές σκόρπιες παρατηρήσεις πάνω σε μερικά από όσα βάζεις στην απάντηση σου.
Εκτιμώ τη διάθεση σου για διάλογο με όλο το φάσμα της Αριστεράς, γι αυτό που και που παρεμβαίνω. Πέρα από την τεράστια έλλειψη χρόνου που με εμποδίζει στο να τοποθετούμαι σε κάποια θέματα, θεωρώ πως υπάρχουν ζητήματα που είναι σχεδόν αδύνατον να συζητηθούν σοβαρά και εποικοδομητικά μέσα από ανταλλαγή διαδικτυακών σχολίων. Ένα από αυτά είναι και η αντίθεση πατριωτικής και διεθνιστικής Αριστεράς (εννοώ τους χώρους που αυτοπροσδιορίζονται αποκλειστικά με τον ένα όρο ή δίνουν πολύ μεγαλύτερη έμφαση στον ένα από τους δύο, η ιστορικά έχουν διαμορφώσει ταυτότητες με την επίκληση αυτών των όρων π.χ. τροτσκιστές και ΔΗΚΚΙ)που από όσο καταλαβαίνω είναι ένα από τα βασικά σημεία της διαφωνίας σου με το Δίκτυο. Προτιμώ, στο διαδίκτυο, οι αναφορές μου σε τέτοια θέματα να σχετίζονται με συγκεκριμένα ζητήματα και πολιτικά επίδικα και όχι με γενικές ιδεολογικές κόντρες.
Δεν ζούσα στην Αθήνα όταν συγκρούστηκαν το 2011 ΚΚΕ και αναρχικοί, όσα έμαθα ήταν από δεύτερο και τρίτο χέρι, δεν έχω σαφή γνώμη για το τι συνέβη τότε, κάποια άποψη είχα σχηματίσει τότε αλλά ήταν τόσο αμφίβολη που σήμερα την έχω ξεχάσει, νομίζω πως η αίσθηση που κυριαρχούσε μέσα μου ήταν πως και από τις δύο πλευρές έγιναν πολλές καφρίλες.
Πράγματι, υπήρξε έλλειμμα κριτικών τοποθετήσεων από συλλογικότητες του αντιεξουσιαστικού χώρου για τις αδιέξοδες επιλογές των καταλήψεων.
Δεν μου αρέσει να μιλάω για ον εαυτό μου, αλλά θα κάνω μια εξαίρεση μια και μου χρεώνεις τμήμα της ευθύνης γι αυτή την μη κριτική. Εδώ και πάνω από 20 χρόνια δεν κινούμαι στον αντιεξουσιαστικό χώρο, επομένως θα ήταν παράλογο να συμμετέχω σε μια εσωτερική συζήτηση αυτού του χώρου. Τοποθετούμαι από τη σκοπιά του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ οι δηλώσεις των στελεχών του οποίου για το θέμα με κάλυπταν (Κορωνάκης για την κατάληψη στην Κουμουνδούρου, Σακελλαρίδης στη δήλωση με την οποία επιτίθεται στο κλίμα τρομουστερίας κ.λ.π.)μέχρι την ημέρα που απαγορεύτηκε η μοτοπορεία των αλληλέγγυων στους απεργούς πείνας στα Προπύλαια.
Συνεχίζω να πιστεύω πως η παρεμπόδιση της λειτουργίας της Πρυτανείας αποτελεί ασήμαντο πολιτικό πρόβλημα, εκτός και αν προσχωρούμε στη εικονική πραγματικότητα των ΜΜΕ και των υστερικών κραυγών της συστημικής αντιπολίτευσης. Εξακολουθεί να μου φαίνεται ακατανόητο το γεγονός πως πολλοί αριστεροί είτε από διάθεση να στηρίξουν την κυβέρνηση ,είτε από αντιπάθεια στον πολιτικό χώρο που έπεσε θύμα της κρατικής καταστολής, είτε από προσχώρηση στα αυτονόητα της επικοινωνιακής προπαγάνδας του αντίπαλου (π.χ. το άσυλο αφορά μόνο τους φοιτητές που γράφει ο αξιοσέβαστος Ν. Κίαος σήμερα στην Συνατκτών) δικαιολογούν την αδιανόητη επέμβαση των ΜΑΤ.
Ξέρεις, μια από τις πολύ πετυχημένες ατάκες που συμπύκνωναν την κουλτούρα του Δίκτυου ήταν το 1996, όταν παραδόθηκε ο Οτσαλάν στους Αμερικανούς και στους Τούρκους. Το Δίκτυο υποστήριζε τότε την άποψη πως πρέπει να συνδυάζουμε την απέχθεια μας για τις πρακτικές εξόντωσης που το PΚΚ ακολουθεί σε βάρος άλλων αντιστασιακών Κούρδων και αριστερών Τούρκων που διαφωνούσαν μαζί του, με την αλληλεγγύη μας σε αυτό όταν αποτελεί στόχο του Τουρκικού κράτους.