Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Δεν βρισκόμαστε πια ούτε καν στο τέλος τής αρχής. Είμαστε ήδη στην αρχή τού τέλους...




Δεν είναι μόνο που βαριέμαι σαν Μεξικανός σκύλος να υποστηρίξω αναλυτικά τον τίτλο. Είναι και που θεωρώ τόσο αυτονόητο το συμπέρασμα το οποίο διατυπώνεται σ’ αυτόν, ώστε κρίνω περιττή ακόμα και την παραμικρή αιτιολόγηση. Τουλάχιστον για όσους δεν έχουν κόκκινες κομματικές μαρμελάδες στα μάτια —αλλά και για εκείνους που πιστεύουν ότι ακόμα και ο σκληρότερος δημοκρατικός συγκεντρωτισμός πρέπει να έχει κάποια όρια... 



2 σχόλια:

ο Οργουελ είπε...

Παραμενουμε ο αδυνατος κρικος της Ευρωπης, το μονο σιγουρο ειναι οτι, 'μεγαλη αναταραχη, θαυμασια κατασταση'

LeftG700 είπε...

Φίλε Όργουελ,


Μεγάλη αναταραχή - θαυμάσια κατάσταση; Ναι. Με την προϋπόθεση ότι θέλεις (και μετά ότι μπορείς) να την αξιοποιήσεις. Διαφορετικά, μας περιμένει το νεκροταφείο (με τη μόνη παρηγοριά να γράφει στον τάφο μας ακριβώς αυτό: Μεγάλη αναταραχή - Θαυμάσια κατάσταση!!!).


Τα λέμε