Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2021

Ήταν ο Άρης «αδελφή»;


 

22 σχόλια:

LeftG700 είπε...

Ο σχολιαστής που έστειλε σχόλιο καμιά ώρα νωρίτερα, αν θέλει να το δει δημοσιευμένο, να μου κάνει τη χάρη και να γράψει στο σχετικό κουτάκι τής φόρμας σχολίων το όνομα με το οποίο υπογράφει, σύμφωνα με τα ελάχιστα προαπαιτούμενα που βάζει αυτό το ιστολόγιο (βλ. κειμενάκι πάνω από το κουτάκι τών σχολίων).

LeftG700 είπε...

Ο σχολιαστής στον οποίο απευθύνθηκα με το προηγούμενο σχόλιο επιμένει να στέλνει το αρχικό δικό του σχόλιο χωρίς να συμμορφώνεται με τους κανόνες σχολιασμού που έχει θεσπίσει και απαιτεί να εφαρμόζονται το παρόν ιστολόγιο. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχει ούτε τη στοιχειώδη επάρκεια στην ελληνική γλώσσα ή επειδή θεωρεί ότι οι κανόνες σημαίνουν εξουσιαστική επιβολή και αυταρχισμό. Πάντως:

Αν συμβαίνει το πρώτο, λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι. Είναι ατομική του ευθύνη και υποχρέωση να φροντίσει να μάθει κάπως καλύτερα ελληνικά.

Αν συμβαίνει το δεύτερο, είναι προφανές ότι ο σχολιαστής μας ανήκει στον αναρχικό/ελευθεριακό/αντιεξουσιαστικό χώρο και νομίζει ότι μπορεί να κάνει ό,τι του γουστάρει. Και πάλι λυπάμαι. Όταν πατάει το ποντίκι του εδώ, αυτά που ξέρει να τα ξεχάσει. Μπορεί η αυτοαποκαλούμενη «ριζοσπαστική» αριστερά (τμήμα τής οποίας θεωρείται από πολλούς και ο ...ΣΥΡΙΖΑ!) να έχει «κάνει τα χαρτιά της» για να συγχωνευθεί με την αναρχία, αλλά «το μαγαζί» εδώ δεν ανήκει σε αυτή τη σχολή. Ανήκει σε αυτή:

«Και για τη Rosa Nera τι έχετε να πείτε, Βλαντίμιρ Ιλίτς;» «Οι μούτσοι που γαμούσαμε γίναν καπεταναίοι....».

Συνεπώς (για τη δεύτερη περίπτωση), ας πάρει ο φίλος μας το ποντίκι του κι ας παίξει παρακάτω.

LeftG700 είπε...

Ο σχολιαστής που με απασχόλησε χθες επιμένει. Αυτή τη φορά μού εξομολογείται ότι δε μπορεί να καταλάβει τι πρέπει να κάνει για να εμφανιστεί το όνομά του στην αρχή τού σχολίου του και μου ζητάει να το κάνω εγώ. Θα μπορούσα να το κάνω, δεν είναι κόπος. Αλλά τότε δεν θα μπει εκείνος στον ελάχιστο κόπο να μάθει να το κάνει μόνος του. Αντί γι’ αυτό που μου ζητάει, λοιπόν, θα του εξηγήσω την απλούστατη διαδικασία με απλούστατα λόγια.

Όταν πατάει τον σύνδεσμο των σχολίων («Χ ΠΉΡΑΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ») στο κάτω μέρος τής ανάρτηση και του ανοίγουν τα σχόλια τι βλέπει; Εκτός από τα όποια σχόλια, βλέπει έναν τίτλο («Αφήστε το σχόλιό σας»), από κάτω ένα κείμενο με τις «οδηγίες χρήσης» και μετά ένα μεγαλούτσικο παραλληλόγραμμο πλαίσιο. Εκεί θα γράψει (ή θα κολλήσει με copy paste) το σχόλιό του.

Κάτω από το πλαίσιο αυτό τι βλέπει; Βλέπει τη φράση:

«Ο μετριασμός σχολίου έχει ενεργοποιηθεί. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν από το συγγραφέα του ιστολογίου».

Αμέσως μετά βλέπει αυτό:

Επιλογή ταυτότητας. Εδώ είμαστε!

Η επιλογή ταυτότητας του δίνει τρεις επιλογές. Η δική του περίπτωση είναι η δεύτερη: Όνομα/URL. Θα πατήσει το κυκλάκι και θα του βγουν δύο κουτάκια. Το δεύτερο (URL) δεν τον ενδιαφέρει. Τον ενδιαφέρει το πρώτο. Αυτό που γράφει Όνομα. Εκεί θα γράψει το όνομα με το οποίο θα εμφανιστεί το σχόλιό του (και κάθε άλλο ενδεχόμενο σχόλιο στο μέλλον). Αφού τελειώσει το γράψιμο του σχολίου του, θα τσεκάρει με αριστερό κλικ το τετραγωνάκι που γράφει «Δεν είμαι ρομπότ» και θα το ξαποστείλει. Τα υπόλοιπα είναι δική μου δουλειά.

Θανάσης είπε...


ΝΑΙ ήταν

LeftG700 είπε...

Ανάσταση! Είδες που δεν ήταν και τόσο δύσκολο;

Τώρα, στο θέμα μας. Κατά την άποψή σου ήταν. ΟΚ. Και με βάση ποια στοιχεία και ντοκουμέντα έχεις καταλήξει σ' αυτό το συμπέρασμα;

LeftG700 είπε...

Ο κατά δήλωσή του αναρχικός σχολιαστής (ή σχολιάστρια) που άφησε ένα σχόλιο λίγο νωρίτερα ας μην περιμένει να το δει δημοσιευμένο, αν δεν συμμορφωθεί σαν καλό παιδάκι με τους κανόνες του "μαγαζιού" και δεν γράψει το ονοματάκι του στο σχετικό κουτάκι. Εδώ δεν ήταν ποτέ ούτε είναι αναρχική κολεκτίβα (άσε που δεν είναι πια ούτε καν κολεκτίβα).

Θανάσης είπε...


Αυτο προκυπτει από τα απορρητα εγγραφα του φακέλου SECRET VELOUCHIOTIS, Ares, - 22666/A 12ος/ 1944, απο την Force 133 για την παραπομπη του στο δικαστηριο των Ηνωμενων Εθνων και αποδεσμευτηκαν προς δημοσιευση το 2005.
Αναμεσα στις απορρητες καταθεσεις των αξιωματικων της SOE για την περιοδο 1944-4 υπαρχουν και οι ακολουθες:

Του Donald Hamilton Hill της S.O.E που αναφερει οτι «…θωπευε συνεχως καποιον 18χρονο ο οποιος καθοταν στη αριστερη του πλευρα»

Του Λοχαγου E. Barker M.C. 307 Coy, RASC. HS9/1524/3-Job No 247314 στην οποια, αναμεσα στα αλλα αναφέρει σχετικα: «ο ιδιος εχει παραδεχτει ότι είναι ομοφυλοφιλος (παντα τον συνοδευε ένας νεαρος υπασπιστης που κουβαλουσε τα εγγραφα του) και περα από κάθε αμφιβολια σαδιστης….»

Επισης ο Νεοζηλανδος Λοχαγος William Jordan αναφερει ότι «ηταν σαδιστης και ομοφυλοφιλος», ο D. Hamson ότι ηταν παιδεραστης.
Ακομα και ο συντροφος του παπα-Ανυπομονος στη σελιδα 364 των απομνημονευματων του, που εκδοθηκαν το 2004, γραφει για βιασμους δυο παιδιων, ο ενας ενός ανήλιου παιδιου στον Δομοκο και ο αλλος από καποιον καπετανιο με την ανοχη του Αρη.

Αν δεν σας επαρκουν αυτά ψαξτε το περισσοτερο και προσκομιστε τα στοιχεια.

LeftG700 είπε...

Φίλε μου, αυτά που αναφέρεις είναι γνωστά πράγματα εδώ και χρόνια. Η αξιοπιστία τών μαρτυριών τών SOEτζήδων είναι μηδενικής αξίας.

«Ο Άρης ήταν ομοφυλόφιλος επειδή μου το είπε ο ίδιος»! Θα καθόταν ο Άρης να εκμυστηρευτεί το κουσούρι του, που εκείνα τα χρόνια ισοδυναμούσε με το πιο θανάσιμο αμάρτημα, σε έναν Εγγλέζο, όταν δεν τους εμπιστευόταν ούτε για να του δώσουν φωτιά για ν’ ανάψει το τσιγάρο του! Ή:

«Ο Άρης ήταν ομοφυλόφιλος επειδή θώπευε συνεχώς έναν 18χρονο που καθόταν στην αριστερή του πλευρά». Χούφτωνε δηλαδή ο Άρης μπροστά σε όλους τον γκόμενό του! Ή:

«Ο Άρης ήταν ομοφυλόφιλος». Πώς κι από πού; Μα το είπε ο Νεοζηλανδος Λοχαγος ...William Jordan! Σαν να λέμε το 'πε ο Μωυσής!

Φίλε μου, αυτά είναι αστειότητες. Αν ποτέ στηνόταν μια επιτροπή για να μελετήσει το ζήτημα, λέμε τώρα, θα πέταγε στον κάλαθο των αχρήστων τέτοιου είδους στοιχεία χωρίς να τους ρίξει δεύτερη ματιά. Παραδέχομαι, όμως, ότι σου αρκούν για να υποστηρίζεις μέχρι την Δευτέρα Παρουσία ότι ο Άρης ήταν ΛΟΑΤΚΙ. Με γεια σου και χαρά σου. Πάντως, πληροφοριακά, να ξέρεις ότι όσοι επιμένουν σε αυτό το σενάριο ανήκουν σε μια από τις εξής κατηγορίες:

1) Δεξιοί (και όσο πάει πιο δεξιά).

2) Αριστεροί ΛΟΑΤΚΙ.

3) ΛΟΑΤΚΙ εν γένει.

4) Οπαδοί (όλων των πολιτικών αποχρώσεων) τής μεταμοντέρνας αντίληψης περί φύλων, που ασπάζονται τη θεωρία ότι η ομοφυλοφιλία είναι ένα απλό ζήτημα. Κάτι σαν να είναι κανείς αριστερόχειρας, ας πούμε. Ή να αποφασίσει να γίνει vegetarian.

Αν εσύ ανήκεις σε κάποια άλλη κατηγορία, ευχαρίστως να την ακούσουμε.

ΥΓ Έχει ενδιαφέρον (γιατί έχει μεγάλη πλάκα) να μάθει κανείς ότι τα πρώτα βρετανικά ψιθυρίσματα περί τής ομοφυλοφιλίας τού Άρη δεν είναι οι SOEτζήδες τού φακέλου «SECRET VELOUCHIOTIS, Ares, - 22666/A 12ος/1944», αλλά κάποιος αξιότιμος Βρετανός κύριος Denys Hamson της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής στα βουνά (πήρε μέρος και στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου). Αυτός, στο τέλος τού 1946 ή στις αρχές τού 1947, έβγαλε το βιβλίο «We fell among Greeks» (έχει εκδοθεί πολύ παλιά στα ελληνικά με τίτλο «Με τους Έλληνες στο Γοργοπόταμο»). Εκεί, γράφει για τον Άρη τα παρακάτω ορέα που αποδεικνύουν πόσο «καλά» πληροφορημένος ήταν:

Ήταν ένας πρώην δάσκαλος, που είχε καταδικαστεί στην Ελλάδα για ομοφυλοφιλικά αδικήματα και εκπαιδευμένος στη Σχολή Κομμουνιστών της Μόσχας, [...]

Πρώτον, ο Άρης δεν ήταν ποτέ δάσκαλος. Είχε κάνει πρακτικές σπουδές γεωπονίας.

Δεύτερον, δεν είχε καταδικαστεί ποτέ για «ομοφυλοφιλικά αδικήματα». Είχε καταδικαστεί για κλοπές (ίσως και για «τσαμπουκάδες»).

Τρίτον, τη Μόσχα την είχε δει μόνο σε καρτ ποστάλ. Και βέβαια ποτέ δεν πέρασε από τη σχολή που μάλλον έχει στο μυαλό του το βρετανικό «τσακάλι», την περίφημη КУТВ (εξελληνισμένο, Κουτβ εξ ου και Κούτβης – Κούτβηδες).

Δεν ήξερε ο κ. Hamson όλα αυτά, που τα ήξεραν κι οι πέτρες τής Ευρυτανίας, και ήξερε τι έκανε με το πουλάκι του ο Άρης; Να είμαστε σοβαροί.

Θανάσης είπε...


Κατ’ αρχή να σου πω ότι με το ερώτημα που θέτεις τρολάρεις την αριστερά, η οποία ειναι υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ αλλά ταυτοχρονως της πέφτει και βαρύ το να είναι ο εμβληματικός της αρχηγός αδελφή.
Προσωπικά δεν ανηκω σε καμια απο αυτές τις 5 κατηγορίες που αναφέρεις, απλά διαβάζω και κρίνω.
Εσυ πιθανώς θεωρείς ότι οι Βρετανοί, που σαν κουλτούρα δεν είχαν απο αιώνες κανενα πρόβλημα με την ομοφυλοφίλια (ενδεικτικά και μονο αναφέρω τον εξέχοντα Βρετανό Λόρδο Βίρωνα), το διέδωσαν για να τον δυσφημισουν, εγώ αυτό το βρίσκω πολύ συνομωσιολογικό.
Εχουμε κάποιες μαρτυρίες οι οποίες με πείθουν επειδή ξέρω τους Άγγλους, ότι δεν σκέφτονται όπως εμείς και θεωρώ ότι δεν είχαν λογο να πουν ψεματα, και μάλιστα σε κρατικά εγγραφα, σε ένα τετοιο θέμα.
Εσένα δεν σε πείθουν, αλλά ειλικρινά έχω την εντύπωση ότι δεν τους ξέρεις καλά τους Βρετανούς προτεστάντες.
Ακόμα και οι Ναζί, που ήταν σκληροί δίωκτες των ομοφυλοφιλων είχαν στις τάξεις τους αυτούς τους ανθρώπους.

LeftG700 είπε...

Φίλε μου, να σου πω κι εγώ «κατ’ αρχήν» ότι δεν καταλαβαίνω εντελώς καθόλου τι εννοείς όταν γράφεις ότι «τρολάρω την αριστερά». Ξέρεις, το τρολάρισμα έχει γίνει μια λέξη πασπαρτού που περιγράφει ένα σωρό καταστάσεις και τις χρωματίζει όλες αρνητικά. Με αυτήν την αρνητική έννοια δεν υπάρχει κανένα τρολάρισμα. Εγώ έθεσα ένα ερώτημα για να ανοίξω ένα θέμα (το μισοακουμπάς, συνειδητά ή εν αγνοία σου). Τίποτε λιγότερο τίποτε περισσότερο.

Δεν έχει νόημα να επανέρχεσαι σε κάτι που σου έχω ήδη αναγνωρίσει. Οι πληροφορίες τών SOEτζήδων αρκούν για να υποστηρίζεις ότι ο Άρης ήταν ομοφυλόφιλος. Σου εξήγησα συνοπτικά γιατί κατά την άποψή μου αυτές οι μαρτυρίες είναι για τα σκουπίδια. Εσύ εξακολουθείς και τις κρίνεις αξιόπιστες. Κανένα πρόβλημα. Έχεις το δικαίωμα της δικής σου άποψης και θα ήμουν ο τελευταίος που θα στο αμφισβητούσε.

Αυτά που γράφεις όμως για να τη στηρίξεις είναι επίσης άνευ οποιασδήποτε αποδεικτικής αξίας. Χοντρικά, είναι προϊόν σύγχυσης ή άγνοιας. Επικαλείσαι το γεγονός ότι η ομοφυλοφιλία στην Μ. Βρετανία ήταν ένα υπαρκτό και ορατό φαινόμενο που σε τμήματα της βρετανικής κοινωνίας, κυρίως τής ανώτερης και μορφωμένης τάξης, δεν αποτελούσε ταμπού για να στηρίξεις τι; Ότι δεν συνιστούσε δυσφήμηση η φήμη πως ο Άρης ήταν ομοφυλόφιλος; Φίλε μου, μπορεί οι Εγγλέζοι λόρδοι να κουτσομπόλευαν ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία στις λέσχες τους, αλλά αν πιανότανε κάποιος από δαύτους στα πράσα, τον κρεμούσαν στα μανταλάκια χωρίς έλεος. Και μη μου φέρνεις σαν παράδειγμα ανεκτικής κοινωνίας τη βρετανική. Ξέρεις πότε αποποινικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία στη Μ. Βρετανία; Το 1967. Στην Ελλάδα ξέρεις πότε; Το 1951!!! –το ρεκόρ πρέπει να το έχει η Ιταλία που την αποποινικοποίησε το 1889, με δεύτερη την επαναστατική πρώτη κυβέρνηση των μπολσεβίκων (1922) και τρίτη την Ελβετία (1942).

Από αυτά που γράφεις, βγάζω κι ένα άλλο συμπέρασμα. Έχεις παρερμηνεύσει την αξιολόγηση που κάνω για τις μαρτυρίες τών SOEτζήδων και νομίζεις ότι υποκρύπτει την άποψη: «Πώς;;; Ο Άρης αδελφή;;; Αποκλείεται ένας πρωτοκαπετάνιος τού ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ να ήταν αδελφή!!!» Ουδέν αναληθέστερον. Εγώ έκρινα μόνο τις μαρτυρίες βάσει τών οποίων έχει βγει η συγκεκριμένη φήμη. Θεωρητικά δεν αποκλείεται τίποτε, από τη στιγμή που ο Άρης ήταν άνθρωπος και μέσα στην ανθρώπινη φύση υπάρχει τόσο η νόρμα όσο και η απόκλιση, εξαίρεση, διαφορετικότητα από τη νόρμα –η φύση δεν είναι ολοκληρωτιστική, εμπεριέχει το μειονοτικό φαινόμενο. Αλλά, όπως καταλαβαίνεις, εξετάζοντας το ζήτημα από αυτή τη θεωρητική άποψη, κανένας άνθρωπος δεν εξαιρείται από ενδεχόμενη ομοφυλοφιλία, ανεξάρτητα από το αν είναι άντρας ή γυναίκα, δεξιός ή αριστερός, ψηλός ή κοντός, Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός, «Βασιλεύς ή στρατιώτης», «πλούσιος ή πένης». Εδώ, όμως, δεν συζητήσαμε κάποιες θεωρίες. Συζητήσαμε συγκεκριμένες μαρτυρίες.

ΥΓ Πολύ ασαφής η διατύπωσή σου «η αριστερά ειναι υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ». Ασφαλώς και είναι «υπέρ τών ΛΟΑΤΚΙ» αν η συζήτηση είναι για το κατά πόσο η ομοφυλοφιλία αποτελεί ποινικό αδίκημα ή μορφή ψυχασθένειας. Αλλά το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας δεν είναι μόνο αυτά. Έχει και άλλες πλευρές. Και σ’ αυτές δεν υπάρχει ομόφωνη άποψη μέσα στην Αριστερά ούτε κατά διάνοια.

ΥΓ2 Μία ακόμα αποχρώσα ένδειξη για τα κίνητρα της φημολογίας σχετικά με την υποτιθέμενη ομοφυλοφιλία τού Άρη είναι και το γεγονός (που αποδεικνύεται από τον ίδιο αυτό αποχαρακτηρισμένο φάκελο «SECRET VELOUCHIOTIS, Ares, - 22666/A 12ος/1944») ότι οι Βρετανοί έκαναν σκέψεις είτε για να τον βγάλουν από τη μέση είτε για να συγκεντρώσουν στοιχεία ώστε να τον δικάσουν ως εγκληματία πολέμου. Νομίζω ότι η ρετσινιά τής ομοφυλοφιλίας μια χαρά συμπλήρωνε το υποτιθέμενο προφίλ τού Άρη ως ενός διεστραμμένου εγκληματικού ρεμαλιού.

Θανάσης είπε...


Κανένας δεν μπορεί να ξέρει με βεβαιότητα τι είναι ο άλλος (εκτός αν εμπλέκεται προσωπικά).
Εγώ ειπα ότι είναι ΟΜΟ βάση των στοιχείων που έχω υπ΄όψιν μου, τα οποία μου ζήτησες και προσκόμισα.
Εσυ είσαι βέβαιος ότι δεν είναι ΟΜΟ, χωρίς ομως να προσκομίσεις στοιχεία οτι δεν είναι, απλώς αμφισβητείς αυτά που 'εφερα εγω.

Ποιος είναι ο προκατειλημμένος;

Σου είπα οτι τρολάρεις (ασε τις αναλύσεις, ξέρεις καλά τι είναι το τρολάρισμα) την αριστερά επειδη αναρτησες ολόκληρο ποστ θετωντας μονο μια ξερή ερώτηση: "Ηταν ο Άρης αδελφή;"
Και χωρίς να τεκμηριώνεις εσυ τίποτε, ζητάς από τους άλλους να σου αποδειξουν τη γνώμη τους με στοιχεία.

Αυτο για δυο λόγους μπορεί να το κάνει καποιος: α) κανωντας δημοσιογραφια/έρευνα κλειδαροτρυπας (για το πως την έβρισκε ο Αρης) ή β) ως προβοκάτσια (προκειμενου να απαπαράξει όσα λέγονται γι αυτόν, τα οποία θεωρεί συκοφαντικά).

Η αριστερά δεν έχει κανένα προβλήμα με τυχόν "κουσούρι" του Άρη, γιαυτό δεν την απασχολούν τέτοια θέματα, μονο εσύ και Χριστόδουλος έχετε.

Αμφιβάλω αν είσαι αριστερός, εκτός αν είσαι σταλινικός ή τρόλ και τον παριστάνεις.
.

LeftG700 είπε...

Φίλε, μάλλον αρχίζεις και απομακρύνεσαι από την περιοχή τής λογικής. Το κύριο σύμπτωμα είναι ότι μιλάς χωρίς να παίρνεις υπ’ όψη στο τι σου λέει αυτός με τον οποίο μιλάς.

Σου εξήγησα ότι ο όρος τρολάρω, τρολ κ.λπ. έχει καταντήσει να είναι στο στόμα τού καθενός μια λέξη πασπαρτού που σημαίνει πολλά πράγματα, όλα αρνητικά, και αυτό είναι κάτι που δεν το δέχομαι. Μου απαντάς ότι ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει. Δηλαδή, μ’ άλλα λόγια, να δεχτώ σώνει και ντε για τον εαυτό μου αυτό που εσύ έχεις στο μυαλό σου για τρολάρισμα (και το οποίο αγνοώ ποιο ακριβώς είναι).

Σου λέω ότι οι μαρτυρίες περί τής ομοφυλοφιλίας τού Άρη δεν έχουν καμία αξιοπιστία και μου ζητάς να προσκομίσω αντίθετες αποδείξεις που να βεβαιώνουν ότι ο Άρης δεν ήταν ομο. Είσαι σοβαρός; Να σου αποδείξω δηλαδή εγώ ότι ο Άρης δεν ήταν ελέφαντας! Μα δεν έχω εγώ το βάρος τής απόδειξης! Η πλευρά που ισχυρίζεται πως ήταν ομοφυλόφιλος έχει αυτό το βάρος! Όποιος κατά τα φαινόμενα εντάσσεται στη νόρμα τής φύσης δεν έχει καμία υποχρέωση να το αποδείξει. Την υποχρέωση την έχει όποιος ισχυριστεί γι’ αυτόν ότι τα φαινόμενα απατούν κι ότι στην πραγματικότητα είναι εκτός νόρμας. Εσύ την ανέλαβες και μου έφερες εδώ τις μαρτυρίες τών SOEτζήδων ως αποδεικτικό στοιχείο. Κι εγώ τις κρίνω άνευ αξίας. Τέλος και τελεία επ’ αυτού. Δεν έχουμε να συζητήσουμε κάτι άλλο. Εσύ κρατάς την άποψή σου κι εγώ τη δική μου. Πάτσι.

Σου είπα ότι στο ζήτημα της ομοφυλοφιλίας δεν υπάρχει ομοφωνία στην Αριστερά ούτε κατά διάνοια. Το πέρασες στο ντούκου. Ο Κουτσούμπας το έκανε θέμα μέχρι και στη Βουλή (κόντεψε να φάει το μικρόφωνο από τα νεύρα του). Ο δε Μπογιόπουλος μόνο που δεν έκοψε φλέβες. Οι Μουλούδες επίσης. Πού ζεις; Και δεν είναι μόνο το ΚΚΕ. Μέχρι και ο ΣΥΡΙΖΑ, που κάθε χρόνο βάζει τα καλά του και κατεβαίνει σαν γύφτικο σκεπάρνι στο Gay Pride για να δείξει ότι αυτός είναι προχώ, τσίριξε. Ακόμα και από το χώρο τής αντικομματικής αυτονομίας, που εξ ορισμού είναι gay friendly και (υποτίθεται ότι) δεν έχουν πρόβλημα, ακούστηκαν γαμοσταυρίδια. Γιατί βγήκαν στα κάγκελα όλοι αυτοί; Επειδή τάχα «η αριστερά δεν έχει κανένα προβλήμα με τυχόν "κουσούρι" του Άρη», όπως λες; Αυτό είναι μια από τις πολλές υποκρισίες τής Αριστεράς (είναι και γι’ αυτές τις υποκρισίες που κατάντησε εκεί που κατάντησε). Να σου πω εγώ ιστορίες με αριστερούς «που δεν είχαν κανένα πρόβλημα», αλλά όταν έσκασε το μαντάτο μέσα στο ίδιο τους το σπίτι τρέχανε στους ψυχίατρους και κατάπιναν τα χάπια με τις χούφτες μπας και καταφέρουν να κλείσουν μάτι έστω και για κάνα δυο ώρες, να σου σηκωθεί η τρίχα.

Νομίζω ότι το θέμα έχει κλείσει. Μου έκανες και το πολιτικό προφίλ (όπως ο Denys Hamson το σεξουαλικό τού Άρη) κι όλα ωραία και καλά. Το τέλος τής ημέρας σε βρίσκει νικητή και τροπαιούχο.

Μάρκομ Ξ είπε...

Λοιπόν, ήταν δεν ήταν ποσώς μας νοιάζει. Γούστο του καπέλο του.

Παιδεραστής όμως, νιετ. Αυτές τις μλκίες, να τις κρατήσουν οι Λιγνάδηδες και οι Γεωργιάδηδες (οι Νικόλες) για την πάρτη τους. Εδώ λοιπόν θα συμφωνήσω με τον Λέφτη, ότι μια μονομερής "μαρτυρία" εξ αντικειμένου αντιπάλων του Άρη, όχι μόνο δεν αρκεί, αλλά είναι τρύπια σαν σουρωτήρι από τα lidl.

Από κει και πέρα Mr Λέφτη, κάνεις λίγο πιο λιανό το νόημα της λέξης "νόρμα" που χρησιμοποιείς; Εννοώ, τι εννοείς; Ότι όποιος είναι γκέι εκφεύγει της νόρμας; Είναι δηλαδή αμπ - νόρμαλ; Ή παρερμήνευσα;

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,

Βλέπω ότι χρησιμοποιείς πληθυντικό («ποσώς μας νοιάζει»). Αν μιλάς για τον εαυτό σου και χρησιμοποιείς πληθυντικό ευγενείας, δεκτόν και ουδέν πρόβλημα. Αν, όμως, τον χρησιμοποιείς κυριολεκτικά, θα διαφωνήσω. Όπως εξήγησα στον Θανάση, κατά πλειοψηφία (και μάλιστα μεγάλη, για να μην πω συντριπτική) οι αριστεροί άνθρωποι, τουλάχιστον αυτοί που συντάσσονται με τα υπαρκτά κομματικά σχήματα, τσίνησαν λίγο-πολύ σαν μουλάρια που τα τσιμπάει αλογόμυγα. Οι περιπτώσεις που ανέφερα (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Μουλούδες, ακόμα και μέρος τού αυτόνομου, ελευθεριακού κ.λπ. χώρου) δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μου. Και εδώ, νομίζω, στους «ενοχλημένους» πρέπει να κατατάξουμε και τα σχήματα της Αριστεράς που δεν απασχολήθηκαν με το ζήτημα (κοινώς, έκαναν τον Γερμανό), οπότε ο κατάλογος των «ενοχλημένων» μεγαλώνει ακόμα πιο πολύ. Διότι, κανονικά, αν προσέγγιζαν το ζήτημα όπως εσύ, θα έπρεπε να βγουν και να το δηλώσουν καθαρά και ξάστερα. Π.χ.: «Ό Άρης ομοφυλόφιλος; So what???» Δεν το έκαναν. Άρα, «κάτι τρέχει με την Μαίρη».

Μια δεύτερη παρατήρηση. Ενώ προσπερνάς το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας επειδή για σένα δεν αποτελεί καν ζήτημα, απορρίπτεις την κατηγορία τής παιδεραστίας. Παραλείπεις, όμως, να σημειώσεις ότι η ίδια «αξιοπιστία» που χαρακτηρίζει τα «στοιχεία» τών SOEτζήδων για την ομοφυλοφιλική φύση τού Άρη χαρακτηρίζει και τα «στοιχεία» περί παιδεραστίας. Γιατί απορρίπτεις τα δεύτερα και τα πρώτα τα αφήνεις στη θέση τους; Κατανοώ να θεωρείς το ζήτημα του σεξουαλικού προσανατολισμού ένα καθαρά προσωπικό ζήτημα, όπου «δεν μας πέφτει λόγος για τις επιλογές τού ενός και του άλλου». Όμως, μια τέτοια στάση υποδηλώνει ότι θεωρείς το σεξουαλικό ζήτημα ίδιας περίπου κοινωνικής σημασίας με το αν κάποιος προτιμάει για τα μακαρόνια του κεφαλοτύρι ή μυζήθρα και όχι παρμεζάνα (το λέω καθ’ υπερβολήν, για να κάνω σαφές τι εννοώ).

Τώρα, για την ορολογία που χρησιμοποίησα.

Ναι, νομίζω μετά βεβαιότητας ότι παρερμήνευσες. Εν μέρει επειδή ερμήνευσες λάθος πραγματολογικά στοιχεία. Η λέξη νόρμα (που παραπέμπει σε πρώτη φάση στην ελληνοποιημένη λέξη νορμάλ) δεν είναι μετάφραση από τα γαλλικά ή τα αγγλικά. Είναι ιταλικής καταγωγής και προέλευσης και ενσωματωμένη στο ελληνικό λεξιλόγιο κατά γράμμα: norma = νόρμα = κανόνας, πρότυπο, τυπικο χαρακτηριστικό ή προδιαγραφή κ.λπ.. Δεν φαντάζομαι να αμφισβητείς ότι η νόρμα τής Φύσης είναι πως τα φύλα έλκονται ερωτικά και σεξουαλικά από τα ετερώνυμά τους, έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα πάντως από αυτό:

Σου ήρθε στο νου το νορμάλ και το αμπ-νορμαλ και ανησύχησες. Γιατί ανησύχησες; Ορίστε:

Normal (αγγλ.): φυσιολογικός, κανονικός, συνήθης, τυπικός, πλειοψηφούσα συνθήκη, μορφή, φαινόμενο κ.λπ.
Abnormal: Όλα τα παραπάνω αλλά με την προσθήκη μπροστά ενός μη.

Μη μου πεις πως φοβήθηκες μήπως είχα στο μυαλό μου για τους γκέι ό,τι ένας παπάς στο κήρυγμα της Κυριακής ή η Λουκά σε μια από τις «παρεμβάσεις» της (διεστραμμένος, διεφθαρμένος, άρρωστος και όλα αυτά τα εδώδιμα και αποικιακά), γιατί τότε θα ...πηδηχτώ από το παράθυρο! ;-)

Μάρκομ Ξ είπε...

Δίαρ Λέφτη

Πληθυντικός ευγενείας προφανώς. Δε μιλώ, ούτε βεβαίως μίλησα ποτέ εξ ονόματος καμιάς αριστεράς, "αριστεράς" ή... ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ! Εσύ στηλιτεύεις έμμεσα -αν κατάλαβα καλά- τη στάση της αριστεράς που μοιάζει να θίχτηκε. Μήπως (και ξέρεις ότι ειδικά εγώ δεν θέλω να δικαιολογήσω κανέναν) θίχτηκαν κάποιοι με τον τρόπο που περιγράφω στην επόμενη παράγραφο και που μάλλον κριτικάρεις και συ (" Όμως, μια τέτοια στάση υποδηλώνει ότι θεωρείς το σεξουαλικό ζήτημα ίδιας περίπου κοινωνικής σημασίας με το αν κάποιος προτιμάει για τα μακαρόνια του κεφαλοτύρι ή μυζήθρα και όχι παρμεζάνα");

Μισό. Δεν δίνω αξία στα στοιχεία της SOE (έγραψα "μονομερής..."), απλά λέω ότι ακόμα και να ήταν so fucking what. Εσύ προφανώς το πας στο ότι ειδικά για εκείνη την εποχή, ήταν αμαύρωση να τον θεωρήσουν γκέι, άρα το έκαναν εκ του πονηρού. Δεκτό. Αλλά επειδή σήμερα το κρίνουμε, κατ εμέ η ορθή και "νορμάλ" (χε, χε) κρίση παραμένει αυτή: "Ας ήταν κι ας μην ήταν. Σε κάθε περίπτωση σας γμησε τα πρέκια φασισταριά..."

Με μπερδεύεις λίγο... "η νόρμα της φύσης"... και οι ομοφυλοφιλικές τάσεις σε αρκετά είδη ζώων; Προφανώς, κατανοώ ότι αν το σύνηθες ήταν αυτό, τότε δεν θα αναπαράγονταν τα είδη. Όμως η λέξη "νόρμα" έχει μια άλλη χροιά από τη λέξη "σύνηθες" δε νομίζεις;
Τεσπά... αντιλαμβάνομαι ότι δεν είσαι... Αμβρόσιος (ή όπως διάλο τους λένε αυτούς τους ρασοφόρους)...

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,

Να που επιβεβαιώνεται ότι οι συζητήσεις στα σχόλια βοηθάνε στην αποσαφήνιση λεπτών ή διφορούμενων σημείων.

Όχι. Εκείνο που προσπαθώ να κάνω με την ανάρτηση-τίτλο είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που κατάλαβες. Προσπαθώ να προκαλέσω το εξής ερώτημα στο ευώνυμο πλήθος (που δεν είναι πια και τόσο πλήθος, τις τελευταίες δεκαετίες, ειδικά από το 1989-1991 και μετά, η Αριστερά δεν κόβει εισιτήρια και δεν γεμίζει την αίθουσα):

«Αλήθεια, αφού, σύμφωνα με την «trendy» άποψη, το αν κάποιος άνθρωπος είναι ομοφυλόφιλος ή όχι δεν πρέπει να μας απασχολεί περισσότερο από το αν είναι αριστεροπόδαρος ή δεξιοπόδαρος στο ποδόσφαιρο, τότε γιατί η πλειοψηφία από εμάς φανερά ή ενδόμυχα ενοχλήθηκε ενστικτωδώς και αυθορμήτως από τις κορόνες τού Λαζαρίδη για την ομοφυλοφιλία τού Άρη; Πρόκειται για τα στερεότυπα που ακόμα κυριαρχούν και σ’ εμάς τους ίδιους και μας οδηγούν στην ασυνέπεια ή μήπως το ένστικτό μας προσπαθεί να μας πει κάτι που πρέπει να του δώσουμε σημασία;».

Αυτή ήταν η στόχευση του post. Γι’ αυτό και δεν με απασχόλησε καθόλου ο Μακάριος Λαζαρίδης και η δική του στόχευση όταν μας σερβίριζε τα ξαναζεσταμένα μακαρόνια τής υποτιθέμενης ομοφυλοφιλίας τού Άρη. Επίσης, κάνει καθαρό πού πήγαινε η επισήμανσή μου για την υποκρισία τής Αριστεράς –όχι όλης, βέβαια: εννοώ το μικρό αλλά φωνακλάδικο κομμάτι που ασπάζεται αυτές τις μεταμοντέρνες θεωρίες περί φύλου, ο ορίζοντας των οποίων είναι η κατάργησή τους ως κατηγοριών (θυμήσου το «γονέας 1» και «γονέας 2» τών Γάλλων και τη γραφή «όλ@», τ@ κ.λπ. στα καθ’ ημάς).

Τώρα, να κλείσω το ερώτημα από τη μεριά μου. Η απάντηση που δίνω εγώ σ’ αυτό το είναι η δεύτερη: ναι, πρέπει να ακούσουμε με μεγαλύτερη προσοχή αυτή την εσωτερική φωνή διαμαρτυρίας· είναι το ορμέμφυτο, ψυχόρμητο, ένστικτο κ.λπ. που μιλάει (σε όλους, ανεξαρτήτως φύλου) και όχι τα κοινωνικοσεξουαλικά στερεότυπα που επιβιώνουν. Και αυτό που μας λέει είναι ότι η εκθήλυνση, θηλυκοποίηση κ.λπ. τού άνδρα είναι μεν φαινόμενο καθ’ όλα φυσικό (αφού το επιτρέπει η φύση), αλλά και καθ’ όλα παραβίαση της νόρμας (norma, norme, norm, κανόνας, πρότυπο, τυπική προδιαγραφή και τα συνώνυμα) τού ανδρισμού. Μ’ άλλα λόγια, είναι μεν φυσικό, αλλά όχι και φυσιο-λογικό (δηλαδή όχι σε συμφωνία με τη «λογική» τής φύσης).

Κάνω τη σκέψη ότι σε αυτήν ακριβώς τη λεπτή διάκριση μεταξύ φυσικού και φυσιολογικού, διάκριση που φαίνεται να ξεχνάς, οφείλεται και το γεγονός ότι σε μπερδεύω. Αυτό δείχνει η παρατήρησή σου σχετικά με την ομοφυλοφιλία τών ζώων. Μα, φυσικά! Η φύση δεν έχει απαγορεύσει την ομοφυλοφιλία ούτε στα ζώα ούτε στους ανθρώπους (είναι αυτό που διαφεύγει από τους παπάδες, τις Λουκάδες και εκείνους που πιστεύουν ότι πρέπει να επαναποινικοποιηθεί). Όπως έγραψα και στον Θανάση παραπάνω, η φύση δεν είναι ολοκληρωτιστική, προβλέπει και επιτρέπει τις εξαιρέσεις (να μια απόλυτα υλιστική «λεπτομέρεια», που, όμως, κοντράρει την έννοια του καθολικού η οποία διατρέχει τον μαρξισμό και θέλει «ψάξιμο»). Αλλά, η επιτρεπτικότητα της φύσης δεν σημαίνει ότι σε αυτήν δεν υπάρχουν κανόνες. Θυμήσου αυτό που λέμε όλοι (και εσύ) στις καθημερινές συζητήσεις για την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Τα λέμε

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ]

LeftG700 είπε...

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ]

ΥΓ Δεν κατάλαβα την ερώτηση που βάζεις:

Μήπως (και ξέρεις ότι ειδικά εγώ δεν θέλω να δικαιολογήσω κανέναν) θίχτηκαν κάποιοι με τον τρόπο που περιγράφω στην επόμενη παράγραφο και που μάλλον κριτικάρεις και συ (" Όμως, μια τέτοια στάση υποδηλώνει ότι θεωρείς το σεξουαλικό ζήτημα ίδιας περίπου κοινωνικής σημασίας με το αν κάποιος προτιμάει για τα μακαρόνια του κεφαλοτύρι ή μυζήθρα και όχι παρμεζάνα");

Ποιος είναι ο τρόπος που περιγράφεις με τον οποίο κάποιοι ενδεχομένως να θίχτηκαν; Και ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι (προφανώς εννοείς ομάδα, όχι πρόσωπα);

ΥΓ2 Μα τι είναι το σύνηθες, φίλε Μάρκομ Ξ; Το συνήθως απαντώμενο φαινόμενο, μορφή, τύπος. Δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική διαφορά από τη νόρμα, τον κανόνα. Ακριβώς επειδή ήταν τα συνήθως εμφανιζόμενα φαινόμενα, τα επικρατούντα, τα κυρίαρχα, γι’ αυτό έγιναν νόρμα, κανόνας και πρότυπα. Όχι επειδή τα βάφτισε έτσι ο ένας κι ο άλλος, ανάλογα με τα κέφια του.

Μάρκομ Ξ είπε...

Μονσινιόρ Λέφτη

Αντίστροφα: η ερώτηση που έκανα δεν έχει νόημα, γιατί ξεκαθάρισες την άποψή σου στο θέμα. Παρ' όλ' αυτά, τη διευκρινίζω: Μήπως -λέω- κάποιοι θίχτηκαν γιατί η απόπειρα κάποιων ΤΟΤΕ να "χαρακτηριστεί" ο Άρης "αδερφή", είχε στόχο τη "δολοφονία" του χαρακτήρα του;

Για τα άλλα: Φυσικό και φυσιολογικό... Χμμμ... Όχι. Εγώ θα τοποθετηθώ εκτός του πλαισίου που βάζεις. Θα πω ότι είναι φυσιολογικό κάποιοι, αλλά προφανώς όχι όλοι και προφανέστατα όχι η πλειοψηφία να είναι γκέι, μπάι ή τελοσπάντων να γουστάρουν διάφορα από επιλογή (αφήνω στην άκρη τα ερμαφρόδιτα και γενικά τα γενετικά "λάθη"). Τώρα με τις νόρμες και τους κανόνες, να σου πω την αλήθεια δεν θα παίξω με ετυμολογίες. Η "νόρμα" ή ο "κανόνας" είναι πιο αυστηρή διατύπωση από το "σύνηθες". Επομένως θα επιμείνω και σε αυτό. Ασυνήθιστο ναι, εκτός νόρμας ή κανόνων όχι.
Σε κάθε περίπτωση δεν δέχομαι καμιά διαμαρτυρία για το αν ήταν αδερφή. Δηλαδή, δεν θα πρεπε κανείς να μπει στη διαδικασία να απαντήσει για το αν τα στοιχεία για την ομοφυλοφιλία ευσταθούν. Για την παιδεραστία είναι εντελώς άλλο και εκεί ναι. Τα σκατά να επιστρέψουν στα μούτρα αυτών που τα πετάνε.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,

Σχολιάζοντας τη διευκρίνισή σου: Αναμφίβολα υπήρξε ενόχληση και γι’ αυτό, για τη «δολοφονία χαρακτήρα». Ωστόσο, σαν υπεκφυγή, συνειδητή ή όχι, μου μοιάζει: και γιατί, παρακαλώ, ο ισχυρισμός ότι ο Άρης ήταν ομο να συνιστά δολοφονία;;; Όποιος πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία κάποιου μπορεί να αποτελεί αιτία «θανάτου» του, προφανώς, δεν θεωρεί ότι το ζήτημα αυτό είναι απλώς θέμα γούστου, περίπου σαν ένας να προτιμάει το φιλέτο του σενιάν κι ένας άλλος μίντιουμ. Κάτι το αρνητικό βλέπει στην ομοφυλοφιλία. Και μάλιστα πολύ αρνητικό, για να το δέχεται ως αιτία «θανάτου».

Σχολιάζοντας τη γλωσσολογική ανάλυσή σου: Όπως υποθέτω ξέρεις, δεν έχω καμία πρόθεση να επιβάλω σε σένα ή οποιονδήποτε τη χρήση συγκεκριμένης λεξιλογίου και ορολογίας. Έτσι, τα παρακάτω τα σημειώνω ως απλός παρατηρητής, στα πλαίσια της συζήτησής μας:

Αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιο-λογική (δηλαδή σύμφωνη με τη «λογική» τής φύσης, μην μπερδευτείς με την έννοια που θα έδινε στη λέξη μια θεούσα), τότε το φαινόμενο δεν θα ήταν μειοψηφικό. Ένα δεύτερο:

Επιλέγεις να βγεις εκτός πλαισίου της ανάλυσης φυσικού vs φυσιολογικού χωρίς, όμως, να καταθέτεις κάποια ένσταση για την ορθότητα της ανάλυσης. Αυτό περισσότερο σε συμμόρφωση με την πολιτική ορθότητα μοιάζει. Αλλά η φιλοσοφία τής πολιτικής ορθότητας δεν είναι πάντα αθώα, ούτε είναι μόνο ένα ζήτημα ευγένειας σε όλες τις περιπτώσεις. Κι εδώ, μια και μιλάμε για λέξεις, μου έρχεται στο μυαλό μια κουβέντα τού Ζακ Ρανσιέρ από συνομιλία του με τον Γάλλο συγγραφέα και εκδότη Ερίκ Χαζάν (υπάρχει στο πολυφωνικό βιβλίο με τον τίτλο-ερώτημα «Πού πηγαίνει η δημοκρατία;» όπου δίνουν την απάντησή τους διάφοροι). Του λέει κάποια στιγμή ο Χαζάν:

Αξίζει άραγε μια λέξη τόσο πολύσημη [εννοεί τη δημοκρατία], η οποία καλύπτει τόσο διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα, να διατηρηθεί ή πρόκειται για μια φθαρμένη λέξη; Γιατί υπάρχει πράγματι φθορά τών λέξεων. Η λέξη «δημοκρατική πολιτεία» (république) για παράδειγμα: το 1825 σε καρατομούσαν αν έλεγες πως είσαι δημοκράτης (républicain), και σήμερα δεν σημαίνει πλέον τίποτε.

Ο Ρανσιέρ ξεκινάει την απάντησή του ως εξής:

Θεωρώ ότι ίδιον των πολιτικών εννοιών δεν είναι το ότι είναι λιγότερο ή περισσότερο πολύσημες, αλλά το γεγονός ότι αποτελούν αντικείμενο ενός αγώνα. Ο πολιτικός αγώνας είναι, επίσης, αγώνας για την ιδιοποίηση των λέξεων.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, και νομίζω ότι έτσι έχουν (όταν το πρωτοδιάβασα αυτό, μου φάνηκε τόσο προφανές που θεώρησα τον εαυτό μου περίπου βλάκα που δεν είχε κάνει την ίδια σκέψη μέχρι τότε), μου φαίνεται ότι βρίσκουν μια εφαρμογή και στη γλωσσολογική ανάλυση που κάνουμε. Βέβαια, οι λέξεις φυσικό, φυσιολογικό κ.λπ. δεν έχουν οφθαλμοφανώς πολιτικό νόημα ούτε η διαφορετική γωνία κάτω από την οποία τις προσεγγίζουμε εσύ κι εγώ συνιστούν ακριβώς «πολιτικό αγώνα». Ωστόσο, αν δεχθούμε την έννοια του Πολιτικού με όλη την ευρύτητα που έχει, τότε η επισήμανση του Ρανσιέρ έχει θέση σε ό,τι συζητάμε.

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ]

LeftG700 είπε...

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ]

Ποιες είναι εν προκειμένω οι λέξεις που κάποιοι προσπαθούν να ιδιοποιηθούν (και, αντίστοιχα, να «ξεφορτωθούν» κάποιες άλλες· είναι η ίδια επισήμανση του Ρανσιέρ, αλλά απλώς ιδωμένη από την ανάποδη) και κάποιοι άλλοι, σε διαφωνία μαζί τους, αρνούνται να τους εκχωρήσουν εκείνες που οι προηγούμενοι θέλουν να ιδιοποιηθούν και επιδιώκουν να τους συνδέουν με εκείνες από τις οποίες θέλουν να απαλλαγούν; Επειδή υπάρχουν κάμποσες συνώνυμες λέξεις, θα περιοριστώ στις βασικές από την κάθε κατηγορία: από την πρώτη, η επιθυμητή λέξη/έννοια που η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα (με την υποστήριξη των φίλων της) θέλει να ιδιοποιηθεί είναι εκείνη του φυσιολογικού, του κανονικού. Από τη δεύτερη, αντίστροφα, η λέξη/έννοια του μη κανονικού, του irregular (επίτηδες επιλέγω την αγγλική λέξη, γιατί η αντίστοιχη ελληνική έχει ταυτιστεί, μάλλον ανεξίτηλα, με τη διαστροφή).

Είναι αυτή η ιδιοποίηση και, αντίστοιχα, η αποσύνδεση εγχειρήματα εφικτά; Θέλω να πω, είναι δυνατόν να γίνουν κτήμα τής μαζικής κοινωνικής συνείδησης; Μου φαίνεται πως όχι. Την απόδειξη την προσκομίζεις εσύ ο ίδιος που, αν έχω καταλάβει καλά, μπορούμε να σε κατατάξουμε χωρίς αμφιβολία στους φίλους τής ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας (αν και αυτονόητο, να δηλώσω ότι η διαφωνία μου δεν σημαίνει ότι εγώ κατατάσσομαι στους εχθρούς της). Ούτε εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να «χωνέψεις» ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι φυσιολογικό ή μη κανονικό. Γι’ αυτό και επιλέγεις «να τοποθετηθείς εκτός τού πλαισίου που βάζω». (Εγώ το βάζω ή η πραγματικότητα; Μάλλον το δεύτερο. Διαφορετικά, θα το κατέρριπτες αποδομώντας το). Και γι’ αυτό το μόνο που έχεις να καταλογίσεις στις λέξεις/έννοιες νόρμα και κανόνας είναι πως χαρακτηρίζονται από αυστηρότητα. (Μα, την αυστηρότητα των λέξεων κρίνουμε και αξιολογούμε εδώ, φίλε Μάρκομ Ξ, ή την αλήθεια τους;)

Σταματώ εδώ. Το όλο θέμα έχει τόσες πλευρές όσους αμμόλοφους έχει η Σαχάρα! Και μόνο για να τις ακουμπήσει κανείς θέλει ολόκληρο βιβλίο! Καλή υπόλοιπη Κυριακή.

Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

Ε, ναι σταματάς, αλλά έχω να πω και γω δυο κουβέντες ακόμα...
Το ότι βγαίνω εκτός του πλαισίου που βάζεις δεν σημαίνει ότι φυγομαχώ. Σημαίνει ότι δεν το δέχομαι. Δεν παίζω σε αυτό το γήπεδο, γιατί δεν δέχομαι ότι είναι αυτό το γήπεδο.
Τελικά, ίσως και να μην έχει τόση σημασία να προσδιορίσουμε αν είναι "φυσικό", "νορμάλ" ή "φυσιολογικό". Το θέμα είναι -και σε αυτό νομίζω συμφωνούμε- ότι αποδεχόμαστε τον καθένα με όποια (συναινετικά με ενήλικες) γούστα έχει στο κρεβάτι.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,

Φυσικά και συμφωνούμε στην αποδοχή τών όποιων γούστων στο κρεβάτι. Αυτονόητο. Όμως, ακόμα κι αν αυτό το θέμα είναι το κύριο, δεν είναι και το μοναδικό. Έχει πολλά και διάφορα κοινωνικά, θεωρητικά μέχρι και φιλοσοφικά «παρελκόμενα» (να γιατί έγραψα στο προηγούμενο σχόλιο ότι εδώ σηκώνει ολόκληρο βιβλίο). Και σ’ αυτά, όπως ξέρεις, δεν υπάρχει συναντίληψη σε όλες τις φυλές τής Αριστεράς.

Τα λέμε