Ασφάλεια! Ταυτότητες!

Γρήγορα! (& IMPORTANT UPDATE –7 Οκτωβρίου 2010)

Το ρητό λέει: «Αρχή άνδρα δείκνυσι» (σε ελεύθερη απόδοση: ο τρόπος που ασκεί την εξουσία κάποιος δείχνει τις αρετές του). Ορθό, ορθότατο κι εμείς οι αριστεροί το ξέρουμε πολύ καλά, γιατί το ’χουμε ζήσει -και το ζούμε- στο πετσί μας απ’ την καλή και την ανάποδη, πα να πει, έχουμε δει τις εξουσίες ή τις μικροεξουσίες και των δικών μας. Αλλά έχει και «εφαρμογές», δηλαδή προεκτάσεις. Όπως, παραδείγματος χάρη, «Δυσχέρειες άνδρα δείκνυσι» ή «Υπερεγώ (vs Εγώ) άνδρα δείκνυσι». Ή, ακόμα, «Διαφωνία άνδρα δείκνυσι». Αυτό το τελευταίο, η διαφωνία, είναι το «κλειδί» που εισάγει σε όσα θέλουμε να πούμε σήμερα.

Είναι γνωστή η σφοδρή διαφωνία μεταξύ του Αντώνη (radicaldesire.blogspot.com) και ημών με αφορμή την ανάρτηση στο Left Liberal Synthesis περί της έννοιας -κατά Μαρξ- της «αφηρημένης εργασίας». (Να ηρεμήσουν οι φίλοι αναγνώστες: δεν πρόκειται να θεωρητικολογήσουμε). Εκείνο που ίσως δεν είναι γνωστό και θέλουμε να το κάνουμε εμείς τέτοιο, είναι η κατάληξη αυτής της διαφωνίας. Και θέλουμε να το κάνουμε γνωστό, γιατί είναι απολύτως πολιτικό ζήτημα και καθόλου δεν έχει να κάνει με «κοκορομαχία» όπως μας έγραψε ο φίλος Orpheas και όπως πολύ πιθανόν να θεωρούν κάποιοι από τους αναγνώστες αυτού του blog.

Αν μπει κανείς σε ένα ορισμένο post του radicaldesire.blogspot.com και παρακολουθήσει τα σχόλια που στάλθηκαν εκεί από το βράδυ της Τετάρτης μέχρι το απόγευμα της επόμενης ημέρας θα πάρει μια καλή γεύση της ανθρώπινης αθλιότητας που εκδηλώνεται απέναντι σε όσους εκφέρουν αντίθετη γνώμη.

Θα δει έναν άνθρωπο με άδειο κεφάλι να το σπάει προσπαθώντας να καταλάβει αν όντως είμαστε πολλοί ή ένας και πώς διάολο συντονιζόμαστε αν είμαστε πολλοί.

Θα δει κάποιον άλλον άνθρωπο, θηλυκή μετενσάρκωση του Σέρλοκ Χολμς, να καταθέτει ενώπιον των ανακριτικών αρχών του συγκεκριμένου ιστολογίου αξιόπιστες εκτιμήσεις(!) για το «βρώμικο» και «ύποπτο» διαδικτυακό μας παρελθόν.

Και θα έχει την ευκαιρία να δει έναν κομμουνιστή-φιλόσοφο προβληματιζόμενο έντονα μετά από όλες αυτές τις συνταρακτικές εκτιμήσεις -όπως είναι «φυσικό» άλλωστε- τόσο έντονα, ώστε να νιώθει την ανάγκη να απωθήσει τις βασανιστικές σκέψεις και να μη θέλει να το πιστέψει. Ακόμα θα έχει την ευκαιρία να τον δει να εμφανίζεται διαπορών για την παράδοξη(!) ταυτότητα του ύφους των αναρτήσεών μας και να δηλώνει γενικά σοκαρισμένος(!) και εξαπατημένος(!). Τέλος, σε μια κορυφαία στιγμή για κάθε κομμουνιστή-φιλόσοφο, θα τον δει να δηλώνει σε μας: «Θα πάρω όσο χρόνο χρειαστώ για να καταλάβω ακριβώς με ποιον/ποιους (?) έχω να κάνω πριν γράψω άλλη λέξη σε σένα/σας»!!!

Όμως, για να τα λέμε όλα και να μη λέμε μόνο για τους άλλους, όποιος αναγνώστης ή αναγνώστρια μπει στον κόπο και κάνει κλικ εκεί που παραπέμπουμε, θα έχει την ευκαιρία να δει και τους άθλιους LeftG700 να εκμεταλλεύονται με τον χυδαιότερο τρόπο την ελεύθερη πρόσβαση στα σχόλια -κατά την «εύστοχη» διαπίστωση του ίδιου σε μια συνομιλία του με το άδειο κεφάλι- στέλνοντας σχόλια με χυδαίες εκφράσεις όπως αυτή («Θα δεις κάποια στιγμή τον κατήφορο που έχεις πάρει;») ή αυτή («Μια και δηλώνεις κομμουνιστής, στο όνομα της Ιδέας του Κομμουνισμού λοιπόν: Σύνελθε ή σιώπησε! Μη την ξεφτιλίζεις άλλο!...»)! Τέλος, θα τους δει να στέλνουν και το ακόλουθο σχόλιο (το παραθέτουμε ολόκληρο και με bold λόγω της απίστευτης χυδαιότητάς του):

Blogger Ο/Η LeftG700 είπε...
@Αντώνη,
Θεωρούμε πλέον, μετά την αποκάλυψη του ταλέντου σου στην αναζήτηση ταυτοτήτων (ποιός να το περίμενε από έναν κομμουνιστή φιλόσοφο και θανάσιμο εχθρό τους!...) που αποδεικνύει ξεκάθαρα πώς «μεταχειρίζεσαι» τους διαφωνούντες μαζί σου, θεωρούμε λοιπόν ύψιστη προσβολή και συκοφαντική πολιτική διαστρέβλωση του περιεχομένου και της φιλοσοφίας του μπλογκ μας (leftg700.blogspot.com) το γεγονός ότι φιγουράρει ακόμα στη λίστα των ιστολογίων που εσύ έχεις επιλέξει.
Απαιτούμε να το διαγράψεις ASAP.

Δεν θα χάσουμε το χρόνο μας με το άδειο κεφάλι ή τη θηλυκή ενσάρκωση του Σέρλοκ Χολμς. Θα χάσουμε όμως λίγο χρόνο ακόμα με τους κομμουνιστές-φιλοσόφους επειδή πιστεύουμε ότι η Αριστερά χωρίς τη Φιλοσοφία είναι μια νεκρή υπόθεση.

Καλούμε λοιπόν τον κομμουνιστή-φιλόσοφο του Radical Desire (στον οποίο είχαμε αφιερώσει ολόκληρο και «φλογερό» post κατά το πρόσφατο παρελθόν), τον καλούμε να έλθει εδώ και να πάρει το λόγο, όπως λέμε και πάνω από το κουτάκι με τα σχόλια.

Να πάρει το λόγο και να μας εξηγήσει γιατί δηλώνει προβληματισμένος και γιατί νιώθει σοκαρισμένος. Να μας εξηγήσει γιατί ξαφνικά άρχισε να έχει τέτοια σφοδρή επιθυμία -αν και όχι και τόσο radical, για να τα λέμε όλα- να εξακριβώσει την ταυτότητά μας. Να μας εξηγήσει ακόμα πού τον εξαπατήσαμε και τι δεν θέλει να πιστέψει καθώς και ποιού ακριβώς παραπτώματος η παραδοξότητα(;!) του ύφους των αναρτήσεών μας συνιστά ύποπτη ένδειξη. Και -το κορυφαίο- να μας εξηγήσει τι ακριβώς θα κάνει και σε ποιες ενέργειες θα προχωρήσει για να καταλάβει ακριβώς με ποιόν/ποιους έχει να κάνει. Γιατί αυτό στο οποίο πηγαίνει ο νους μας είναι τόσο φρικτό, που μόνο μία ταυτολογία μπορεί να το περιγράψει: The Horror!, the Horror! όπως έγραψε ο Joseph Conrad[1] στο Heart of Darkness[1].

Επιπλέον, με την ευκαιρία, θα έχει τη δυνατότητα να μας εξηγήσει τι ακριβώς από όσα έχουμε γράψει κατά τις συζητήσεις μαζί του συνιστά σύμφωνα με την άποψή του bullying (=εκφοβισμός, τραμπουκισμός, νταηλίκι) και ποιες είναι οι κεκαλυμμένες απειλές που εκτοξεύσαμε εναντίον του.

Ας έρθει λοιπόν. Το βήμα είναι ελεύθερο και τα μικρόφωνα ανοικτά. Μπορεί να μιλήσει όσο θέλει, όπως θέλει. Ακόμα και με «διχαλωτή γλώσσα», όπως ο ίδιος υποστήριξε σε μια συνομιλία μας ότι έχει την ικανότητα να κάνει, πράγμα που τότε -ανοήτως- δεν πιστέψαμε. Κανείς δεν θα τον διακόψει, κανείς δεν θα του αφαιρέσει τον λόγο, κανείς δεν θα κλείσει τα μικρόφωνα, κανείς δεν θα βάλει «μετριασμό σχολίων», όπως σκέπτεται εκείνος να κάνει για να «προφυλαχθεί» από εμάς(!) -εμάς που δεν θέλουμε να μας αναφέρει καν στη λίστα ιστολογίων του! Ας έρθει για να καταλάβουμε κι εμείς επιτέλους -δηλαδή να επιβεβαιώσουμε- τι είναι αυτό επιτέλους που δεν μας συγχώρησε. Το γεγονός ότι «τολμήσαμε» να ισχυριστούμε όσα ο ίδιος ομολογεί, ότι δηλαδή δεν κατέχει τις οικονομικές έννοιες του Μαρξ, σε ένα διάλογο που εκείνος διέκοψε με αστείες προφάσεις; Το γεγονός ότι διαφωνήσαμε μαζί του σε πολλές περιπτώσεις, έχοντας διαφορετική (αλλά αριστερή) αντίληψη των πραγμάτων; Το γεγονός ότι εντοπίσαμε κενά και λάθη στα γραφτά του τα οποία και παραδέχτηκε; Ή το γεγονός ότι αναγκάστηκε, έστω και «ντροπαλά», έστω και ψελλίζοντας, να πάρει πίσω την απίστευτη ανοησία του, όταν υπονόησε ευθέως ότι είμαστε υπόλογοι για «μέχρι παρεξηγήσεως» ανεκτικότητα στον εθνοφασιστορατσιστικό λόγο;

Ας έρθει. Για να αποδείξει τουλάχιστον ότι, αν και η συμπεριφορά του αμαυρώνει -κατά την άποψή μας- και την Ιδέα του Κομμουνισμού και το Πνεύμα της Φιλοσοφίας, του απομένει ένα, έστω ένα πράγμα από όλα όσα χαρακτηρίζουν έναν κομμουνιστή-φιλόσοφο:

Η γενναιότητα!


ΥΓ (Κυριακή, 7 Φεβρουαρίου, στις τρεις και το μεσημέρι): Δεν ήρθε. Δεν θα ’ρθει. (Ούτε ένα!...). Κι εμείς, δεν ξέρουμε γιατί, θυμηθήκαμε άλλη μια φορά τον Μεγάλο Κωνσταντίνο Κ. :

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Ὥσπερ οὐ βασιλεύς, ἀλλ' ὑποκριτής,
μεταμφιέννυται χλαμύδα φαιὰν ἀντὶ
τῆς τραγικῆς ἐκείνης, καὶ διαλαθὼν
ὑπεχώρησεν.
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, ΒΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ


Σὰν τὸν παραίτησαν οἱ Μακεδόνες
κι ἀπέδειξαν πὼς προτιμοῦν τὸν Πύρρο
ὁ βασιλεὺς Δημήτριος (μεγάλην
εἶχε ψυχή) καθόλου - ἔτσι εἶπαν -
δὲν φέρθηκε σὰν βασιλεύς. Ἐπῆγε
κ' ἔβγαλε τὰ χρυσὰ φορέματά του,
καὶ τὰ ποδήματά του πέταξε
τὰ ὁλοπόρφυρα. Μὲ ρούχ' ἁπλὰ
ντύθηκε γρήγορα καὶ ξέφυγε.
Κάμνοντας ὅμοια σὰν ἠθοποιὸς
ποῦ ὅταν ἡ παράστασις τελειώσει,
ἀλλάζει φορεσιὰ κι ἀπέρχεται.


[1] Joseph Conrad (1857 - 1924). Πολωνός συγγραφέας που απέκτησε την Αγγλική υπηκοότητα το 1886 και έγραψε στα αγγλικά. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους μυθιστοριογράφους της αγγλόγλωσσης λογοτεχνίας. Η νουβέλα του Heart of Darkness (Η καρδιά του Σκότους) αποτέλεσε τη βάση για το σενάριο της αριστουργηματικής ταινίας του Φράνσις Φορντ Κόπολα «Αποκάλυψη Τώρα».


Η φωτογραφία είναι από το bowalleyroad.blogspot.com


IMPORTANT UPDATE: Το post αυτό, με θέμα συμπεριφορές και όχι πολιτικές πεποιθήσεις, ήταν ένα οργισμένο post. Συνεπώς, ανεξάρτητα από το πόσο πολύ ή λίγο εκπορεύτηκε από μια αίσθηση αδικίας, το βέβαιο είναι ότι, ως ένα βαθμό, υπαγορεύτηκε και από την οργή. Και η οργή είναι κακός σύμβουλος. Γιατί οδηγεί σε υπερβολικές ή και ακραίες εκφράσεις που με τη σειρά τους μπορεί, μέσα από μια επιπόλαιη ανάγνωση, φαινόμενο συχνό στο διαδίκτυο, να οδηγήσουν σε εσφαλμένα συμπεράσματα στα οποία επ’ ουδενί ο συντάκτης ήθελε να οδηγήσει τους αναγνώστες. Έτσι, η εικόνα που σχηματίζεται καταλήγει να είναι μια παραμορφωμένη εικόνα. Άρα και παραπλανητική.

Σε μεταγενέστερο post, η εικόνα αυτή συμπληρώνεται επί το ορθότερον. Συνεπώς, όσοι αναγνώστες και αναγνώστριες ενδιαφέρονται για ακριβέστερες αποτυπώσεις της πραγματικότητας, αλλά και για κάποια διδάγματα που προσφέρει αυτή η ιστορία, καλούνται να επισκεφτούν το http://leftg700.blogspot.com/2010/09/si-vis-bellum-para-pacem.html