(Του ανταποκριτού μας). Πραγματοποιήθηκε η διήμερη (από το απόγευμα της Παρασκευής έως το βράδυ του Σαββάτου) πανελλαδική σύσκεψη του Ανανεωτικού ρεύματος του ΣΥΝ στην οποία συμμετείχαν και ανέντακτοι του χώρου. Το ρεπορτάζ μας αφορά στην πρώτη εναρκτήρια συνεδρίαση.
Μετά την ανάδειξη του Προεδρείου (προεδρεύων ο Θόδωρος Μαργαρίτης) η συνεδρίαση ξεκίνησε με την εισήγηση του Δημήτρη Χατζησωκράτη. Σ’ αυτήν, αφού επανέλαβε το γνωστό τρίπτυχο που αποτελεί τη συμπύκνωση της πολιτικής φιλοσοφίας της πτέρυγας (Σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία-αριστερός ευρωπαϊσμός-προοδευτικός μεταρρυθμισμός) αναφέρθηκε κυρίως στις σχέσεις του ΣΥΝ με τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξει στην άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει τον κύκλο του και στην συνεπακόλουθη πρόταση της αποχώρησης του ΣΥΝ από το σχήμα.
Στη συνέχεια ο λόγος πέρασε στους συμμετέχοντες. Το κεντρικό ζήτημα που απασχόλησε όλους τους ομιλητές ήταν η συμμετοχή ή όχι της πτέρυγας στο έκτακτο συνέδριο του ΣΥΝ και -κατά φυσική συνέπεια- η αποχώρηση ή όχι των ανανεωτών από το κόμμα. Η αίσθηση που δημιουργείτο στον παρατηρητή ήταν ότι οι φωνές που ζητούσαν τη μη συμμετοχή και τη δρομολόγηση της αποχώρησης κυριάρχησαν. Όχι υποχρεωτικά επειδή αυτές οι φωνές ήταν οι περισσότερες, αλλά κυρίως επειδή ήταν οι πιο έντονες. Δεν έλειψαν μάλιστα και οι κριτικές προς τον Φώτη Κουβέλη για τη μη επιμονή του στην άποψη για υπερψήφιση του Κ. Παπούλια στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας και για την έλλειψη τόλμης από τη μεριά του να ψηφίσει -αυτός και οι άλλοι βουλευτές που ανήκουν στην Ανανεωτική πτέρυγα- υπέρ! Από τους ομιλητές πάλι που ετάχθησαν υπέρ της συμμετοχής, άλλοι εξέφρασαν το σκεπτικό της «μάχης που πρέπει να δοθεί» κι άλλοι υπενθύμισαν τους αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης που δεν επιτρέπουν αυτή τη στιγμή την αυτόνομη πορεία της πτέρυγας.
Στη συνεδρίαση -της Παρασκευής, υπενθυμίζουμε- οι συμμετέχοντες δεν ξεπέρασαν τους 200 και το κλίμα ήταν μάλλον αμήχανο με σαφή σημάδια σκεπτικισμού. Τα γνωστά στελέχη των Ανανεωτών έδωσαν το παρών, όπως ήταν αναμενόμενο. Διακρίναμε (και ακούσαμε μερικούς που μίλησαν) τους Φώτη Κουβέλη, Δημήτρη Παπαδημούλη, Σπύρο Λυκούδη, Μιχάλη Σαμπατακάκη, Δημήτρη Μπίρμπα, Γιάννη Παπαθεοδώρου (ΑΡ.ΣΗ), Κώστα Κάρη. Αξίζει να σημειωθεί ότι, λίγο πριν το τέλος της συνεδρίασης, ήρθε και ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός. Για τη σημειολογία του πράγματος: Κάθισε στην πρώτη σειρά δίπλα στον Φώτη Κουβέλη.
Της σύνταξης: Αργά χθες το βράδυ έγινε γνωστό ότι η Ανανεωτική πτέρυγα αποφάσισε τη συμμετοχή της στο έκτακτο συνέδριο. Δεν μας εξέπληξε καθόλου, αυτή ήταν και η δική μας σχεδόν βέβαιη εκτίμηση. Εκείνο που μας κάνει εντύπωση πάντως, είναι ότι, σύμφωνα με κείμενο που κυκλοφορεί σε blogs του χώρου, η απόφαση ήταν ομόφωνη. Αυτό έρχεται σε κραυγαλέα αντίθεση με το ρεπορτάζ του ανταποκριτή μας, προς τον οποίο έχουμε βέβαια τυφλή εμπιστοσύνη. Τι έγινε; Αναβίωσε το πνεύμα Τσαουσέσκου, ενός από τους ...πρωτεργάτες της ιδέας του Σοσιαλισμού με ...δημοκρατία και ...ελευθερία; (Την άλλη εκκρεμότητα, αν οι συμμετέχοντες ήταν «περίπου 300», σύμφωνα με το ρεπορτάζ του γνωστού ανανεωτή δημοσιογράφου της «Αυγής» Ανδρέα Παπαδόπουλου ή το πολύ 200, σύμφωνα με «τον δικό μας», δεν τη συζητάμε καν, για ευνόητους λόγους…).
Εν πάση περιπτώσει: Η Ανανεωτική πτέρυγα συνεχίζει να παραμένει καθηλωμένη στο μετέωρο βήμα του (ηλικιωμένου και ανήμπορου πια) πελαργού. Να διαβεί τα «σύνορα»; Να μη τα διαβεί;
Έχουμε την άποψη πως, ό,τι και να αποφασίσει, οι μέρες της «ευτυχίας» της βρίσκονται στις περασμένες σελίδες του ημερολογίου…
Η εικόνα από το 4to40.com
Μετά την ανάδειξη του Προεδρείου (προεδρεύων ο Θόδωρος Μαργαρίτης) η συνεδρίαση ξεκίνησε με την εισήγηση του Δημήτρη Χατζησωκράτη. Σ’ αυτήν, αφού επανέλαβε το γνωστό τρίπτυχο που αποτελεί τη συμπύκνωση της πολιτικής φιλοσοφίας της πτέρυγας (Σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία-αριστερός ευρωπαϊσμός-προοδευτικός μεταρρυθμισμός) αναφέρθηκε κυρίως στις σχέσεις του ΣΥΝ με τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξει στην άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει τον κύκλο του και στην συνεπακόλουθη πρόταση της αποχώρησης του ΣΥΝ από το σχήμα.
Στη συνέχεια ο λόγος πέρασε στους συμμετέχοντες. Το κεντρικό ζήτημα που απασχόλησε όλους τους ομιλητές ήταν η συμμετοχή ή όχι της πτέρυγας στο έκτακτο συνέδριο του ΣΥΝ και -κατά φυσική συνέπεια- η αποχώρηση ή όχι των ανανεωτών από το κόμμα. Η αίσθηση που δημιουργείτο στον παρατηρητή ήταν ότι οι φωνές που ζητούσαν τη μη συμμετοχή και τη δρομολόγηση της αποχώρησης κυριάρχησαν. Όχι υποχρεωτικά επειδή αυτές οι φωνές ήταν οι περισσότερες, αλλά κυρίως επειδή ήταν οι πιο έντονες. Δεν έλειψαν μάλιστα και οι κριτικές προς τον Φώτη Κουβέλη για τη μη επιμονή του στην άποψη για υπερψήφιση του Κ. Παπούλια στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας και για την έλλειψη τόλμης από τη μεριά του να ψηφίσει -αυτός και οι άλλοι βουλευτές που ανήκουν στην Ανανεωτική πτέρυγα- υπέρ! Από τους ομιλητές πάλι που ετάχθησαν υπέρ της συμμετοχής, άλλοι εξέφρασαν το σκεπτικό της «μάχης που πρέπει να δοθεί» κι άλλοι υπενθύμισαν τους αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης που δεν επιτρέπουν αυτή τη στιγμή την αυτόνομη πορεία της πτέρυγας.
Στη συνεδρίαση -της Παρασκευής, υπενθυμίζουμε- οι συμμετέχοντες δεν ξεπέρασαν τους 200 και το κλίμα ήταν μάλλον αμήχανο με σαφή σημάδια σκεπτικισμού. Τα γνωστά στελέχη των Ανανεωτών έδωσαν το παρών, όπως ήταν αναμενόμενο. Διακρίναμε (και ακούσαμε μερικούς που μίλησαν) τους Φώτη Κουβέλη, Δημήτρη Παπαδημούλη, Σπύρο Λυκούδη, Μιχάλη Σαμπατακάκη, Δημήτρη Μπίρμπα, Γιάννη Παπαθεοδώρου (ΑΡ.ΣΗ), Κώστα Κάρη. Αξίζει να σημειωθεί ότι, λίγο πριν το τέλος της συνεδρίασης, ήρθε και ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός. Για τη σημειολογία του πράγματος: Κάθισε στην πρώτη σειρά δίπλα στον Φώτη Κουβέλη.
Της σύνταξης: Αργά χθες το βράδυ έγινε γνωστό ότι η Ανανεωτική πτέρυγα αποφάσισε τη συμμετοχή της στο έκτακτο συνέδριο. Δεν μας εξέπληξε καθόλου, αυτή ήταν και η δική μας σχεδόν βέβαιη εκτίμηση. Εκείνο που μας κάνει εντύπωση πάντως, είναι ότι, σύμφωνα με κείμενο που κυκλοφορεί σε blogs του χώρου, η απόφαση ήταν ομόφωνη. Αυτό έρχεται σε κραυγαλέα αντίθεση με το ρεπορτάζ του ανταποκριτή μας, προς τον οποίο έχουμε βέβαια τυφλή εμπιστοσύνη. Τι έγινε; Αναβίωσε το πνεύμα Τσαουσέσκου, ενός από τους ...πρωτεργάτες της ιδέας του Σοσιαλισμού με ...δημοκρατία και ...ελευθερία; (Την άλλη εκκρεμότητα, αν οι συμμετέχοντες ήταν «περίπου 300», σύμφωνα με το ρεπορτάζ του γνωστού ανανεωτή δημοσιογράφου της «Αυγής» Ανδρέα Παπαδόπουλου ή το πολύ 200, σύμφωνα με «τον δικό μας», δεν τη συζητάμε καν, για ευνόητους λόγους…).
Εν πάση περιπτώσει: Η Ανανεωτική πτέρυγα συνεχίζει να παραμένει καθηλωμένη στο μετέωρο βήμα του (ηλικιωμένου και ανήμπορου πια) πελαργού. Να διαβεί τα «σύνορα»; Να μη τα διαβεί;
Έχουμε την άποψη πως, ό,τι και να αποφασίσει, οι μέρες της «ευτυχίας» της βρίσκονται στις περασμένες σελίδες του ημερολογίου…
Η εικόνα από το 4to40.com
17 σχόλια:
Δηλαδή, δεν αναφέρετε καθόλου την δική μου ομιλία, έτσι;
:)
Τώρα για τον αριθμό, μην την ψάχνουμε, μπαίναμε βγαίναμε..τεσπα.
Η απόφαση, βρε παιδιά, ομόφωνη, ήταν. Σας βεβαιώνω, χωρίς υστεροβουλία.
Αποκλίσεις στις ομιλίες υπήρχαν, αλλά επί της πολιτικής ουσίας, όχι.
Αν δείτε, από την πλευρά των μελών της Ανανεωτικής Πτέρυγας (είπαμε οι διαφορές μας, δεδομένες..) τότε θα πρέπει να ομολογήσετε, ότι υπάρχει λογικά μια δυσκολία,
Δεν είναι διαφορά πολιτικής αντίληψης, αλλά είναι και θέμα διαχείρισης σε μια δύσκολη περίσταση.
Φίλε Σπίθα,
Αν σε ήξερε φυσιογνωμικά ο ανταποκριτής μας, μην έχεις την παραμικρή αμφιβολία ότι θα σε ανέφερε. Δεν είμαστε σκυλάκια των ηγετικών στελεχών ξέρεις -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μηδενίζουμε τον ρόλο τους.
Όντως είστε σε πολύ δύσκολη θέση, το πιστεύουμε κι εμείς. Και μακάρι να είχαμε κάτι ουσιαστικό να προτείνουμε. Ίσως, αν αποφασίζατε να αναθεωρήσετε ορισμένες πλευρές των κεντρικών σας ιδεών που δεν έχουν και πολύ νόημα σήμερα, 42 χρόνια μετά τη διάσπαση του '68, να ήταν πιο εύκολα τα πράγματα. Τι να πούμε, είμαστε έξω από το χορό...
Δεχόμαστε αυτό που λες για την ομοφωνία. Δεν πιστέψαμε ότι ήταν ψέμα. Απλώς μας έκανε εντύπωση, επειδή την Παρασκευή οι "σκληροί" ήταν αυτοί που έδωσαν τον τόνο.
Τα λέμε. (Κι ευχαριστούμε που άκουσες το παράπονό μας...).
Τώρα πρόσεξα, ότι αναφέρεστε στην πρώτη ημέρα.
Η πρώτη ημέρα, ήταν την Παρασκευή, τ'απόγευμα.
Από την επαρχία, ήρθαν το Σάββατο, όπως ήταν φυσικό και τα πράγματα, ήταν τελείως αντίθετα.
Κοιτάξτε το πρωϊνό μου, Σαββατιάτικο ποστ πριν πάω, και δες τε, τι σχολίασα το απόγευμα..
Χιούμορ, έκανα μην παρεξηγήστε:)
Δεν είμαι υψηλόβαθμο στέλεχος. Απλό μέλος είμαι.
Βεβαίως είμαστε σε δύσκολη θέση, αλλά εμείς το ξέρουμε.
Οι άλλοι δεν είναι;
Αν δεν το δέχονται, το πασιφανές, τότε είναι επικίνδυνοι.
υ.γ.
Να αναθεωρήσουμε τις αναθεωρητικές μας απόψεις; Αδύνατον:)
Αίσθημα ευθύνης, έχουμε, βέβαια και έχουμε κάνει πολλές προσπάθειες, αλλά δεν εκποιούνται οι αξιακές αρχές.
Αυτό το γνωρίζετε.
Φίλε Σπίθα,
Το καταλάβαμε ότι έκανες χιούμορ, μην ανησυχείς. Εμείς πάντως αυτό που είπαμε, το είπαμε στα σοβαρά!
Όχι, φυσικά και δεν προτείναμε να αναθεωρήσετε αξίες. Εννοούσαμε μόνο πολιτικές.
Τα λέμε.
Τα λέμε, σίγουρα, είπαμε, δεν χανόμαστε.
Ο καθένας στην γλώσσα του.
Έτσι κι'αλλιώς δεν πρόκειται ν´ αλλάξω.
Αλλά είναι χρήσιμο, να τα λέμε.
Σπάει η εντροπία και η απομάκρυνση.
Δοκιμάζονται οι απόψεις μας με τον διάλογο,
Για την βελτίωσή μας, εκατέρωθεν.
eyxaristoume pou asxoleiste me ta provlimata tis genias ton 700 euro...
Φίλε Ανώνυμε,
Δεκτή η κριτική σου. Και μπορούμε να πούμε και βάσιμη, κυρίως αν την εκλάβουμε ως κριτική για τη μη εστίαση σε συγκεκριμένα προβλήματα.
Αν το μπλογκ μας ήταν αυτοκίνητο, σίγουρα κάποια από τις ρόδες του θα "μας επαιρνε" προς την άκρη του δρόμου. Με όρους πραγματικούς, αυτή η περέκκλιση είναι ιδεολογικοπολιτική.
Η παρέκκλιση οφείλεται εν μέρει σε υποκειμενικές αδυναμίες, αλλά εν μέρει και σε ηθελημένη (σωστή ή λάθος, είναι άλλο ζήτημα) τακτική.
Το σκεπτικό για το δεύτερο (για τις αδυναμίες βέβαια τι σκεπτικό να υπάρχει;...) είναι ότι ένα από τα αρνητικά -κατά την άποψή μας πάντα- που κυνηγάνε την ...κλάση μας είναι η παράδοσή της στην (πολιτική) άποψη του αντιπολιτικού ή μάλλον του "έξω από την πολιτική".
Κάπως έτσι βλέπουμε τα πράγματα σε σχέση με την κριτική σου. Τι λές;
Τα λέμε.
Εγώ δεν καταλαβαίνω, γρι, από τον ανώνυμο και από το σχόλιο απάντηση.
Τα κοινωνικά προβλήματα, είναι υπαρκτά και μας απασχολούν με τον ένα ή άλλο τρόπο.
Η Παιδεία μας, αντιμετωπίζει, ως γνωστόν, προβλήματα,η ανεργία αυξάνεται και η νεολαία φυσικό και επόμενο την πληρώνει την νύφη.
Από εκεί και πέρα αυτό έχει επίπτωση σε όλους μας.
Είτε έμμεσα είτε άμεσα.(έχουμε και παιδιά. Που ζούμε;)
Οπότε σε όλους πέφτει λόγος για το θέμα. Είτε από κοινωνικό φιλότιμο, είτε από ιδεολογικό, είτε από γονεϊκό.
Αν τα βέλεις, δε, όλα μαζί, τότε το θέμα μεγαλώνει, προεκτείνεται.
Το "ευχαριστούμε πολύ" του εν λόγω ανώνυμου, το εκλαμβάνω, ως προσβολή.
Μπορεί να μην το συνειδητοποιεί αλλά, μοιάζει να ειρωνεύεται το σύνολον το "πέραν της γενιάς των 700."
Τιμητής των πάντων, ανώνυμε;
Από που και ως που;
Μήπως κάνω λάθος ή υπερβάλλω;
Φίλε Σπίθα,
Νομίζουμε ότι δεν το βλέπεις σωστά το σχόλιο του ανώνυμου φίλου.
Για μας, δεν είναι τίποτε άλλο από μία πικρή ειρωνεία. Είτε προέρχεται από φιλικά διακείμενο στην Αριστερά, είτε όχι, δεν πιστεύουμε ότι αποτελεί προσβολή. (Μη φτάσουμε στο σημείο να θεωρούμε την ειρωνεία ή τον αιχμηρό λόγο ανεπίτρεπτο φίλε Σπίθα. Και οι κρίνοντες πρέπει να κρίνονται, δεν συμφωνείς;).
Πολύ περισσότερο (δεν αποτελεί προσβολή), επειδή όντως έχει κάποιο δίκιο. Το μπλογκ μας, για να τα λέμε όλα, δεν πολυασχολείται με συγκεκριμένα προβλήματα της καθημερινότητας που αντιμετωπίζουμε οι της συγκεκριμένης νέας γενιάς. (Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι μας αφήνουν αδιάφορους. Δεν είμαστε και ...μαζοχιστές!).
Τα λέμε.
Αν πούμε ότι αναφέρεται στο σύνολο των πολτικών κομμάτων(αναλογικά, πάντα) και το τι έχουν καταφέρει, τότε συμφωνώ, μαζί του.
Αν πούμε σαν κοινωνία τι κάνουμε, πάλι συμφωνώ μαζί του.
Εν τέλει, επειδή, έχω πάρει θέση, παλαιότερα, ότι κανείς δεν μπορεί να το παίζει αγκιτάτορας και να μιλάει στο όνομα της νεολαίας ή των εργαζομένων γενικώς και αορίστως, τότε πάλι θα συμφωνήσω, μαζί του.
Μ΄αυτή τη θέση, εγώ εκφράζω την άποψή μου, και μόνο, όταν μιλώ.
Δεν αρέσκομαι σε πολιτικαντισμούς.
Είναι γνωστοί ποιοί τα επιδιώκουν και έχω πολλάκις στραφεί εναντίον τους.
Τα λέμε. Καλησπέρα μας.
Φίλε Σπίθα,
Νομίζουμε ότι αναφερόταν σε μας, στο συγκεκριμένο μπλογκ δηλαδή.
Μην είσαι τόσο αυστηρός! Ένας από τους λόγους που η κοινωνία δεν μας θέλει (την Αριστερά εννοούμε) είναι και το ότι πολλές φορές το "παίζουμε" πεφωτισμένοι και ακατάδεκτοι στη συζήτηση.
Οπότε λέει ο κόσμος: "Ρε τι 'ναι τούτοι; Σκέψου να πάρουνε και την εξουσία!".
Επειδή, όταν πήραμε την εξουσία δεν τα κάναμε κι όλα σωστά, για να τα λέμε όλα, πρέπει να κρατάμε λίγο χαμηλά το κεφάλι, όταν συζητάμε με τον κόσμο. Έτσι τουλάχιστον προσπαθούμε να κάνουμε εμείς...
Τα λέμε (και καλησπερίζουμε κι εμείς). :-)
@ LeftG700
Με βρίσκεται απολύτως σύμφωνο, με το τελευταίο σας, σχόλιο.
:)
Μ΄αυτή την λογική, συμφωνώ, φυσικά ..και με τον ανώνυμο.
Και με όσους, επιζητούν πράξεις και όχι μόνο λόγια.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Πολλά λόγια και από μέλι...
Χαιρετώ και πάλι.
καλησπερα,
συμφωνω 100% με τον ανωνυμο και χαιρομαι που οι υπευθυνοι του blog καταλαβαν σωστα το σχολιο!
Ελπιζω το συγκεκριμενο σχολιο να γινει η αφορμη για την στροφη του blog σε αυτο που λεει και το ονομα του, γιατι πιστευω οτι καπου στην πορεια χαθηκατε!
Αν με ρωτουσατε απλα λεγοντας μου τον τιτλο τι στο καλο κανει αυτο το μπλογκ κατα την γνωμη μου θα ελεγα οτι προσεγγιζει τα προβληματα της λεγομενης γενια των 700 με μια αριστερη οπτικη γωνια!
-Γιαυτο και ξεκινησα να το παρακολουθω εξαλλου.Αν στο μεταξυ δεν σας ειχα συμπαθησει και δεν μου δινοτοταν που και που να μαθω πραγματα που πιθανον να μην με ενδιαφεραν ποτε θα με ειχατε χασει απο αναγνωστη.-
Δυστυχως δεν νομιζω οτι στο μεταξυ το blog ασχολειται με τιποτε απο αυτα....και αν το κανει (γιατι ειναι σαν να διαβαζω απο τωρα την απαντηση σας παιδια) το κανει απο τοσο "μακρια" και τοσο θεωρητικα που δεν φτανει στον στοχο του ποτε(ή αν θελετε χανετε τους ανθρωπους που οι γνωσεις τους δεν φτανουν σε αυτο το επιπεδο στα πολιτικα)!
θα μου πειτε τωρα,αυτα τα οποια κανουμε/λεμε ειναι πια τοσο αχρηστα? ειναι τοσο του πεταμου? οχι φυσικα,εξαλλου το ειπα ,απλα θα πρεπει να κανετε μια αυτοκριτικη και να ξαναδειτε ισως τελικα τι κοινο θελετε να εχετε και με τι θεματα να ασχολειστε επι το πλειστον!
χαιρετω!
παντα φιλικα!
Φίλε ernesto,
Θα απαντήσουμε αργότερα. Πριμένουμε και τον ανώνυμο φίλο να μας στείλει κάποιο σχόλιο. Εδώ έχουμε στήσει ολόκληρη κουβέντα με αφορμή το σχόλιό του κι εκείνος δεν μας καταδέχεται! :-)
Πάντως, δεν χρειάζεται κάθε φορά που μας κάνεις κριτική να γράφεις αυτό το "πάντα φιλικά". Σε έχουμε προ πολλού κατατάξει στους σκεπτικιστές μεν, ακροατές δε, της Αριστεράς!
Α, καλή επιτυχία και στην ομάδα σου απόψε!
Τα λέμε (αργότερα).
Φίλε ernesto,
Το αργότερα, όπως βλέπεις, καμιά φορά σημαίνει μετά από ...24 ώρες! Κάλλιο αργά πάντως παρά ποτέ.
Λοιπόν, στο σχόλιό σου υπάρχουν πράγματα με τα οποία συμφωνούμε αλλά και πράγματα με τα οποία διαφωνούμε. Έχουμε δε την εντύπωση ότι τα περισσότερα από τα δεύτερα αφορούν σε συμπεράσματα δικά σου που δεν θα τα είχες βγάλει αν ήσουν αριστερός. Πιο συγκεκριμένα:
Ναι, το όνομα του μπλογκ μας εκεί παραπέμπει. Στα προβλήματα της κλάσης μας φωτισμένα από αριστερή κατεύθυνση. Φοβόμαστε όμως ότι αυτό το λες, έχοντας στο μυαλό σου ένα κατά κάποιο τρόπο «συνδικαλιστικό» περιεχόμενο. Σ’ αυτό, έχει παίξει κάποιο ρόλο, ίσως, και το «αδελφό» ή μάλλον «ξάδερφο» g700.blogspot.com με την τεχνοκρατική γραμμή των «συγκεκριμένων προβλημάτων και των συγκεκριμένων προτάσεων» που ακολουθεί. Η οποία, ξέρεις, είναι αριστερή στρατηγική. Και δεν είναι λάθος. Εδώ λοιπόν το μπλογκ υστερεί.
Γιατί υστερεί; Τι είναι αυτό που μας κάνει να υστερούμε; Είναι το γεγονός ότι εμείς γίναμε αριστεροί σε μία εποχή που η Αριστερά, έχοντας χάσει τα’ αυγά και τα πασχάλια μετά το ’89, αποϊδεολογικοποιήθηκε και περιορίστηκε στη διεκδίκηση του συγκεκριμένου, του καθημερινού, του άμεσα ορατού. Έτσι, ακόμα κι όταν ο κόσμος έλεγε «καλά τα λέει το ΚΚΕ» ή «καλά τα λέει ο Κωνσταντόπουλος», δεν ακολουθούσε την Αριστερά ούτε καν σε επίπεδο της απλής ψήφου.
Αυτό κάπου το μπουχτίσαμε. Και πιστεύουμε ότι πρέπει η Αριστερά να μιλήσει πάλι ιδεολογικά, να μιλήσει πάλι για την άλλη κοινωνία στην οποία πιστεύει, έχοντας και την πλούσια αλλά πικρή εμπειρία από τον σοσιαλισμό του 20ου αιώνα. Βέβαια, όχι μόνο ιδεολογικά. Εδώ στο μείγμα τα χαλάμε λίγο, όπως είπαμε και πριν. Πιστεύουμε να το διορθώσουμε.
Εκεί που δεν συμφωνούμε είναι στο «μακριά» και στο «θεωρητικά». Αυτό σημαίνει ότι μιλάμε «απ’ έξω» ή ότι μας ενδιαφέρει να μιλήσουμε μόνο με μια μειοψηφία που «ξέρει». Δεν νομίζουμε ότι συμβαίνει ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο. Εκτός κι αν ταυτίζεις το «απέναντι» που κρατάμε για θέσεις και απόψεις οι οποίες είναι εχθρικές ή υπονομεύουν την Αριστερά με το «απ’ έξω». Όσο για το δεύτερο, ένα μόνο ποστ ήταν καθαρά θεωρητικό, κι αυτό πάλι μας προέκυψε από συγκυρία, όχι κάποιο πρόγραμμα.
Last but not least: Εμείς δεν πολυπιστεύουμε στον διαχωρισμό των γενεών. Πιστεύουμε στον διαχωρισμό των τάξεων. Με αυτή την έννοια βλέπουμε τα προβλήματα της δικής μας γενιάς ως προβλήματα ενός μέρους της πλειοψηφικής τάξης των εργαζομένων.
Τα λέμε.
Δημοσίευση σχολίου