Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014
73 χρόνια πέρασαν από την ημέρα που τέσσερις (4!) άνθρωποι, κυριολεκτικά πίσω από τις πλάτες τού ελληνικού λαού, αποφάσισαν την ίδρυση του ΕΑΜ, κι ακόμα να την καταγγείλουν οι αμεσοδημοκράτες, αναρχοαυτόνομοι, ελευθεριακοί και λοιπές συγγενείς δυνάμεις! Πώς να πάει μπροστά αυτός ο τόπος;
Όπως είναι γνωστό, σαν σήμερα, στις 27
Σεπτεμβρίου τού 1941, ημέρα Σάββατο, όπως ακριβώς και φέτος, αποφασίστηκε
επίσημα η ίδρυση του ΕΑΜ. Αποφασίστηκε, μετά από πολλές μυστικές συναντήσεις
και διαβουλεύσεις μηνών, σε ένα καμαράκι, κάπου ψηλά στην οδό Ιπποκράτους από τους
τέσσερις εκπροσώπους τών τεσσάρων κομμάτων που συμφώνησαν στη δημιουργία τού
εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου. Ήταν οι Λευτέρης Αποστόλου (εκ μέρους τού Κομμουνιστικού
Κόμματος Ελλάδας), ο Χρήστος Χωμενίδης (Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας), ο Ηλίας
Τσιριμώκος (Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας) και ο Απόστολος Βογιατζής (Αγροτικό Κόμμα
Ελλάδας). Δηλαδή τέσσερις μόνο άνθρωποι, που αντιπροσώπευαν τέσσερα μόνο
κόμματα, των οποίων τα μέλη έφταναν δεν έφταναν τα 1.000 άτομα! Κι όμως! Τα
λίγα χρόνια που είμαστε στο κουρμπέτι εμείς, δεν έχουμε ακούσει ούτε κιχ από τους
πολυπληθείς τα τελευταία χρόνια και παντοειδείς εραστές τής Ατομικής Ελευθερίας
γι’ αυτή την αποθέωση της πιο βάρβαρης αντιδημοκρατικής αντιπροσώπευσης και την
απροκάλυπτη παραβίαση κάθε ατομικής αυτονομίας, όπως θα περίμενε κανείς! Ένα
μυστήριο πράγμα! Λες κι έχουν υιοθετήσει όλοι τις αρχές οργάνωσης και
λειτουργίας πολιτικών συλλογικοτήτων που εισηγήθηκε ο χειρότερος εχθρος τους, ο Λένιν (ναι, αυτός είναι ο
μεγαλύτερος εχθρός τους, όχι ο Στάλιν, όπως πάνε να μας παραμυθιάσουν —όχι εμάς
πάντως!).
Θα πει κάποιος καλόπιστος πλην αφελής
ουδέτερος παρατηρητής αυτής τής διαμάχης που κρατάει αιώνες: «Μα τότε, ήταν
έκτακτες συνθήκες, είχαμε κατοχή, είχαμε πόλεμο. Δεν πιάνεται αυτό. Είσαστε
ζαβολιάρηδες!». Ωραία. Ας φέρουμε το ΕΑΜ τού 1941 στην Ελλάδα τού 2011, όταν
στην Ακρόπολη κυμάτιζε η ελληνική σημαία, στη Βουλή αγόρευαν οι βουλευτές τού
Κομμουνιστικού Κόμματος χωρίς να τους εμποδίζει κανείς και στην πλατεία Συντάγματος
άνθιζε η «άμεση δημοκρατία».
Αν υποθέσουμε ότι το συζητούμενο θέμα στην
«κάτω πλατεία» Συντάγματος ήταν αποκλειστικά η ίδρυση ενός σύγχρονου
μετώπου, θα είχε τελειώσει σήμερα η συνεδρίαση;
Κι αν είχε τελειώσει, πόσοι από τα 11 εκατομμύρια τών κατοίκων αυτής τής χώρας,
θα είχαν ψηφίσει;
Η
εικόνα προέρχεται από το 902.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
68 σχόλια:
Ε καλά φίλε, μάλλον δεν γνωρίζεις πως οι παντοειδείς που ειρωνεύεσαι δεν καταδικάζουν την πρωτοβουλία, ούτε την οργάνωση, αλλά το καπέλωμα. Άλλο το να κι άλλο τ' άλλο. Μην τα μπουρδουκλώνεις. Και μιας κι είπες για Λένιν, μήπως ξέρεις ποιοί έβαλαν μπροστά τα σοβιέτ στη ρώσικη επανάσταση; Για να σε βοηθήσω, δεν ήταν αυτός που θα θελες. Άλλοι τα έστησαν. Αυτός τα καπέλωσε. Κάτι ήξερε η Ρόζα όταν τον ξέχεζε.
Και κατιτί ακόμα σχετικά με την πλατεία. Μπορεί οι "κάτω" να το παρατράβαγαν στο μπλαμπλά, αλλά μη ξεχνάς πως η πιο μαζική οργάνωση στηρίζεται στις αρχές του Λένιν, γενκώς έκοβε βόλτες μεταξύ Ομόνοιας και πάλι πισω, και την πιο κρίσιμη στιγμή στήθηκε με πλάτη της Βουλή, περιφρουρώντας την, φώναξε συνθήματα προς τον κόσμο κι έκανε ντου ξέρεις καταπού. Θα πεις μπορεί να είχε χάσει την μεγάλη λενινιστική πυξίδα και να πήρε την αντίθετη πορεία καταλάθος... Μπορεί. Εσύ ξέρεις.
Ti κοινο μπορει να εχει ενας κοσμοπολιτης αναρχοαυτοννομος με εναν υγοιη εθνικιστη εργατη;
Φίλε εαμίτη,
Να με συμπαθάς, αλλά με στενοχώρησες και με έκανες να σε στενοχωρήσω κι εσένα. Όπως βλέπεις, το σχόλιό σου, το έφαγε η μαρμάγκα. Δηλαδή διαγράφτηκε. Γιατί διαγράφτηκε;
Γιατί το ιστολόγιο εδώ δεν επιτρέπει βρισιές (κανονικές βρισιές, σαν αυτή που εκτόξευσες στον πρώτο σχολιαστή —μάλλον) εις βάρος συνομιλητών. Επιτρέπει τέτοιες βρισιές μόνο για τον διαχειριστή, φτάνει να εξηγείται η αιτία τους (όπως καταλαβαίνεις, δεν προσφέρει τίποτε στο διάλογο ένα σχόλιο που απλώς με λέει μαλάκα, χωρίς να μπαίνει καν στον κόπο να αιτιολογήσει τη βρισιά του...).
Πέρα από αυτό, να σου πω ότι το σχόλιο του Δόκτωρ Σπινγκ, δεν μου φαίνεται και πολύ τρολάρισμα. Ο άνθρωπος είπε την άποψή του. Δεν συμφωνείς. ΟΚ. Ούτε εγώ συμφωνώ (αν και βάζει ένα ζήτημα που αξίζει να σχολιαστεί). Αλλά είναι αυτός λόγος να τον βγάλουμε τρολ; Δεν μου κάθεται καλά με τίποτε!
Ένα τρίτο και τελευταίο: Αν επανέλθεις (κάτι που εγώ τουλάχιστον θα το ήθελα), για να πεις τις αντιρρήσεις σου όσο μαχητικά ή και πολεμικά γουστάρεις αλλά χωρίς βρισιές, να δώσεις προσοχή σε ό,τι γράφουμε στο κουτάκι πάνω από τα σχόλια. Σημαίνουν ότι θα κλικάρεις στο προτελευταίο κυκλάκι, αυτό που λέει Όνομα/Διεύθυνση URL και θα γράψεις στο πάνω κουτάκι που θα ανοίξει το όνομά σου (εαμίτης).
Νομίζω ότι τίποτε από αυτά που σου ζητάω δεν είναι παράλογο ή δύσκολο.
Τα λέμε (ελπίζω)
Θανατος ειναι αυτο που αξιζει σε οσους αντιστεκονται στο μελλον. Το δρομο εδειξε ο μεγας Σταλιν (ο οποιος ηταν και ο μονος αλαθητος). Απο το 1938 ενας ειναι ο τροπος να αντιμετωπιζουμε τους πολιτικους αντιπαλους. Εγω βεβαια ΚΚΕ δεν ειμαι αλλα τη μαγκια την εχω κληρονομησει απο τον παππου μου.
λμ (η καλυτερα Μ Λ)
Βεβαια στις σημερινες συνθηκες αρκει το βρισιδι.
Πεστα ρε λμ! Πες και για τις δικες της Μοσχας .Μη ξεχνιομαστε...
@το νμ της...
Εσύ φίλε, μάλλον ακούς Γεωργίου. Θα σε παρακαλούσα να πάρεις ένα όνομα που να στέκεται σε κάθε συζητούμενο θέμα, είτε συμφωνείς, είτε διαφωνείς. Πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι ένα όνομα-όνομα κι όχι ένα όνομα-πρόκληση (με την κακή έννοια) σαν αυτό που πήρες τώρα.
Τα λέμε (αλλά διευκολύνετε κι εμένα, ρε γμτ, δεν ζητάω τον ουρανό με τ' άστρα!)
Ζητανε μπραβους στην κορεα.
Γιατι δεν πας
Το παρακατω απαντα στη σχεση Λενιν -Σταλιν
<>
Οποιος βρει τι ειχε μεσα το Κιβωτιο, θα καταλαβει για ποιο πραγμα γινεται ο καυγας.
Συνεχίζετε ορισμένοι το χαβά σας, ενώ σας ξηγιέμαι όμορφα κι ωραία. Και απορώ, για άλλη μια φορά:
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι ‘‘ξύπνιοι’’ είναι οπαδοί τού ΚΚΕ (κι αν δεν είναι, αυτή την εντύπωση δίνουν). Δεν υπάρχει κανένας οπαδός τού ΚΚΕ από αυτούς που δεν έχουν χάσει τα μυαλά τους και διαβάζουν ή και σχολιάζουν εδώ, να τους πει δυο κουβέντες, αφού εμένα με γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι; Εντάξει, για μένα και το ιστολόγιο δεν τους καίγεται καρφί. Για το κόμμα τους που δυσφημείται;
«Το νέο Σύνταγμα, όταν διακηρύττει ότι ‘η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο έχει καταργηθεί στην ΕΣΣΔ’, λέει το αντίθετο τής αλήθειας. Η νέα κοινωνική διαφοροποίηση, έχει δημιουργήσει τους όρους μιας αναγέννησης τής εκμετάλλευσης κάτω από τις πιο βάρβαρες μορφές, όπως είναι η πρόσκτηση τού ανθρώπου, για να παρέχει προσωπική υπηρεσία σε κάποιον άλλο. Οι υπηρέτες δεν εμφανίζονται στην απογραφή, καθώς προφανώς πρέπει να συμπεριλαμβάνονται κάτω από το όνομα «εργάτες». Οι ακόλουθες ερωτήσεις δεν τίθενται: ο σοβιετικός πολίτης έχει υπηρέτες και τι είδους (υπηρέτρια, μαγείρισσα, τροφό, παιδαγωγό, οδηγό); Έχει αυτοκίνητο στη διάθεσή του; Πόσα δωμάτια διαθέτει; Δε μιλούν ούτε καν για το μέτρο τού μισθού του! Εάν επανερχόταν ο σοβιετικός κανόνας, πού αφαιρεί τα πολιτικά δικαιώματα οποιουδήποτε εκμεταλλεύεται τη δουλειά κάποιου άλλου, θα βλέπαμε ξαφνικά ότι οι σημαντικότεροι καθοδηγητές τής σοβιετικής κοινωνίας θα έπρεπε να χάσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα! Ευτυχώς, έχει εγκαθιδρυθεί μία απόλυτη ισότητα … ανάμεσα στο αφεντικό και στους υπηρέτες».
Το παραπανω δεν αφορα τις γουνες του Τσαουσεσκου,ειναι πιο παλιο.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω σε κάποιους από όσους έχουν πάρει ήδη το λόγο (και σε κάποιους από όσους τον πάρουν αργότερα, οι οποίοι θα το ξεχάσουν όπως και οι προηγούμενοι που ανέφερα) ότι το θέμα τής ανάρτησης είναι οι προϋποθέσεις, τα όρια και οι καταναγκασμοί τής πραγματικότητας που καθιστούν την «πλέρια άμεση δημοκρατία», την ατομική αυτονομία και την κατάργηση κάθε αντιπροσώπευσης και ιεραρχικού μηχανισμού πρακτικά ανεφάρμοστα μέτρα για το ορατό μέλλον (αν θέλουμε να μιλάμε για πολιτική πράξη που επιτυγχάνει συγκεκριμένα και απτά αποτελέσματα υπέρ των πολλών και υποτελών), και όχι η περίοδος της διακυβέρνησης Στάλιν, οι δίκες τής Μόσχας, «Το Κιβώτιο» του Αλεξάνδρου, ή οι γούνες τού Τσαουσέσκου.
Αν θέλουν, ας το λάβουν υπ’ όψη τους...
Τα λέμε
Απαντώντας στο τελευταίο σχόλιό σου LeftG700, που ξεκαθαρίζει σωστά το τοπίο, κι αφού σε συγχαρώ για την αντιμετώπιση των τρολ, έρχομαι να πω ότι αυτό που έθιξα με το δικό μου σχόλιο είναι πως, αντίθετα με το μπουρδούκλωμα που πήγε να περάσει η ανάρτησή σου, η σύγκρουση δεν είναι ανάμεσα σε κάποιους που δήθεν είναι ενάντια στην πρωτοβουλία και την οργάνωση και κάποιους που είναι υπέρ, αλλά ανάμεσα σ' εκείνους που, υποστηρίζοντας την ανάγκη για πρωτοβουλία και οργάνωση, αντιστρατεύονται τα καπελώματα κι εκείνους που στο όνομα της ανάγκης για πρωτοβουλία και οργάνωση καπελώνουν και τελικά ποδηγετούν τα ζωντανά κινήματα. (Πάνω σ' αυτό, διαφωτιστική είναι πχ η διαμάχη της Λούξεμπουργκ με τον Λένιν.)
Το ιδεολογικό τέχνασμα των καπελωτών είναι η υπερβολική έμφαση που φροντίζουν να δίνουν από τη μια μεριά στην "ανωριμότητα των λαϊκών μαζών" κι από την άλλη στην "ωριμότητα των καθοδογητών", στους οποίους αποδίνουν σε μυθολογικό βαθμό κάθε πρωτοβουλία και κάθε οργανωτική φροντίδα. Έτσι δικιολογούν την ποδηγέτηση των κινημάτων: "Χωρίς εμάς δεν θα γινόταν τίποτα!".
Αυτό που τους διαψεύδει όμως είναι ακριβώς τα ίδια τα Σοβιέτ, που κατά τα άλλα υποτίθεται πως τα έχουνε κορώνα στο κεφάλι τους. Αλλά ποιος τα έφτιαξε τα Σοβιέτ; Ποιος τα δημιούργησε; Κανένας δεν έχει ακόμα εντοπίσει με ακρίβεια πότε, πού και πώς φτιάχτηκε το πρώτο σοβιέτ στην προεπαναστατική Ρωσία. Προφανώς γεννήθηκαν από κάποιων ανθρώπων την πρωτοβουλία, δεν πέσανε απ' τα ουράνια, αλλά δεν ήτανε γέννημα κανενός κόμματος και φυσικά καθόλου των Μπολσεβίκων. Σ' αυτή την ιστορική αλήθεια υποκλίθηκε κι ο ίδιος ο Λένιν, που θεωρώντας τα σοβιέτ σαν τον "καλύτερο τρόπο διακυβέρνησης που έχει δημιουργήσει η ανθρωπότητα" (Θέσεις του Απρίλη), αναγνωρίζει πως ήταν αυθόρμητο δημιούργημα του επαναστατημένου λαού: "Μέσα στην αυθόρμητη ανάπτυξη του αγώνα γεννιέται η σοβιετική μορφή οργάνωσης" (Ο Αριστερισμός, παιδική αρρώστεια του κομμουνισμού).
Άρα, τιμάμε κάθε σωστή πρωτοβουλία κι αναγνωρίζουμε την ανάγκη οργάνωσης αλλά χωρίς θρησκευτική λατρεία απέναντί τους μα ζυγιάζοντας πάντα το αν υπηρετούν το ζωντανό κίνημα ή αν το θέλουν για δικό τους υπηρέτη. Αν πχ στέκονται με τη μεριά του φωνάζοντας συνθήματα στους "απέναντι" ή αν στέκονται με πλάτη τους "απέναντι" και φωνάζοντας συνθήματα καταπάνω στο κίνημα, για να το πω όσο πιο ευγενικά γίνεται.
Το προβλημα δεν ειναι ποιος καπελωνει ποιον αλλα τι ειδους συμιβασμους εισαι διατιθεμενος να κανεις ξεκινωντας την μεγαλη πορεια. Αν δε σε παιρνει για σοσιαλισμο π.χ. (κατα τον ορισμο του Λενιν ειναι η φαση οπου η δημοκρατια αποκτα το πραγματικο της νοημα) και κανεις κρατικο καπιταλισμο, ο οποιος για να εχει εσωτερικη συνοχη δημιουργει την γραφειοκρατια και την μοναρχια (Σταλινισμος)να μας το λες για να ξερουμε . Να μην μας το παιζεις καργα επαναστατης και αριστερουμπας.
τα στελέχη του κόμματος συμμάχησαν με το σύστημα, δημιουργώντας μια προνομιούχο κάστα
Το τρομερό ιστορικό έγκλημα του Στάλιν υπήρξε το γεγονός ότι περιφρόνησε την κομμουνιστική εκπαίδευση και καθιέρωσε την απεριόριστη λατρεία της εξουσίας
Αμα βρειτε ποιος αντικομμουνιστης τα εγραψε αυτα, κερδιζετε μια θεση στη Ιδεολογικη επιτροπη του ΚΚΕ.
Και για να κλείσω, προς ενίσχυση της θέσης μου σχετικά με το μπουρδούκλωμα της ανάρτησης, δες ακόμα, πέρα από τη Λούξεμπουργκ (που ανήκει στο μαρξιστικό αλλά όχι λενινιστικό στρατόπεδο), τι έλεγε σχετικά ο ρώσος αναρχικός Βολίν στο 2ο τόμο του βιβλίου του "Η άγνωστη επανάσταση" (για τη ρώσικη επανάσταση):
"Μένει να σημειώσουμε πόσο ανόητη, ή συνειδητά ψευδής, είναι η κατηγορία που προσάπτουν στους αναρχικούς ότι δεν ξέρουν παρά να 'καταστρέφουν'.... Οι διαφωνίες μας είχαν πάντα σαν αντικείμενο τη θετική κι εποικοδομητική προσπάθεια που πρέπει να γίνει μετά τη συντριβή του αστικού Κράτους.... Οι αναρχικοί κρίνουν πως η δημιουργία μιας νέας κοινωνίας απαιτεί, από την πρώτη κιόλας στιγμή, νέες μεθόδους και αυτές ακριβώς υποστηρίζουν.... Είναι λαθεμένος ή συνειδητά ανακριβής ο ισχυρισμός ότι η αντικρατική αντίληψή μας σημαίνει απουσία οργανωτικότητας. Δεν πρόκειται για 'οργανωτικότητα' ή 'μη-οργανωτικότητα' αλλά για δυο διαφορετικές μορφές οργανωτικότητας... Αμέσως μετά το αυθόρμητο ξέσπασμα, η αρχή της οργανωτικότητας πρέπει να παρέμβει μέσα στην επανάσταση, όπως και σε κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα. Και τότε είναι που γεννιέται το σοβαρό ερώτημα: ποιος θα ναι ο τρόπος και ποια η βάση αυτής της οργάνωσης;".
Μετά απαντάει σε αυτό και κάπου παραπέρα διευκρινίζει:
"Δεν υπάρχει ένας άλλα δυο αντικρατισμοί ριζικά διαφορετικοί. Ο ένας, παράλογος και κατά συνέπεια εύκολα διαβλητός, υποτίθεται πως βασίζεται στα 'ελεύθερα καπρίτσια των ατόμων' (ποιος τάχατες κήρυξε μια τέτοια ανοησία; δεν είναι όλο αυτό μια σκέτη επινόηση που την κυκλοφόρησαν για να πετύχουν το σκοπό τους;). Ο άλλος, κοινωνικός και αντιπολιτικός, είναι βασισμένος λογικά πάνω σε κάτι λογικά οργανωμένο: τις σχέσεις συνεργασίας ανάμεσα στις διάφορες ενώσεις. Είναι στο όνομα αυτού του δεύτερου και μόνο αντικρατισμού που ο αναρχισμός καταπολεμά το Κράτος."
Επαναλαμβάνω λοιπόν: η αντίθεση δεν βρίσκεται στο "οργάνωση" ή "μή οργάνωση" αλλά στο ΠΟΙΑ οργάνωση.΄
Ευχαριστώ και ζητώ συγγνώμη αν καταχράστηκα το χώρο των σχολίων σου.
Η δυναμη η οποια επιβαλλεται στο κρατος και καθοριζει την λειτουργια του, ειναι οι σημερινοι κυριαρχοι παραγοντες της οργανωμενης παραγωγης (με αλλα λογια ο καπιταλισμος). Η πολιτικη κυριαρχια των αυτονομων παραγωγων που καταργουν την μισθωτη εργασια, επιβαλλεται στο κρατος και απονεκρωνει τις λειτουργειες υπερ της εκμεταλλευσης. Καταργει την ατομικη ιδιοκτησια αυτο ομως ΔΕΝ ειναι αρκετο. Η εκμεταλλευση μποει να μασκαρευθει με πολλους τροπους, αυτο πια ειναι γνωστο.
Η οικονομικη χειραφετηση, απελευθερωνει το κοινωνικο ατομο απο την κυριαρχια της αναγκης (8ωρο,πενθημερο, πληρης απασχοληση). Για να γινουν οι αυτονομοι παραγωγοι απο μεμονωμενες περιπτωσεις, κυριαρχη ταση, χρειαζεται οργανωμενη βοηθεια ή με αλλο ονομα κρατος, ενα αλλης ποιοτητας κρατος, διοικηση και οικονομικοι θεσμοι. Τα πλεονεκτηματα της μεγαλης παραγωγης, της βιομηχανιας ειναι δεδομενα. Το κρατος που θα επιτρεψει αυτη την αναπτυξη ομως πρεπει να λειτουργει με αρχες πληρους διαφανειας και αμεσης δημοκρατιας των παραγωγων "οποιος δουλευει, αυτος αποφασιζει". Εκει εγκειται το μελλον της απελευθερωτικης ιδεολογιας.
Πως κρινεται αν μια κοινωνια ειναι σοσιαλιστικη? Κατα την ταπεινη μου γνωμη το κριτηριο ειναι το επιπεδο δημοκρατιας που κατακταει.
Απ οτι φαινεται, ενας νεος παγκοσμιος πολεμος θα ειναι πιθανοτατα η αφετηρια της νεας προσπαθειας.
Συγγνωμη να ζητας για τις ψευτιες που ξεφουρνιζεις οτι ταχα το ΠΑΜΕ περιφρουρησε τη βουλη.Αλλα τι περιμενεις απο ψευτες που φορανε κοστουμακι κι ερχονται να πουλησουν και κυριλικι.Αλλωστε εκτος απ αυτους με τις κουκουλες υπαρχουν κι οι κουστουματοι.Αλλοτε ραβονται μονοι τους και αλλοτε τους τα ραβει η ασφαλεια.
Η αληθεια ειναι οτι χωρις ΚΚΕ δεν θα υπηρχε ΕΑΜ.Τα υπολοιπα περι καπελωματος ειναι παραμυθια για παιδακια.
Να υπενθυμισω το θεμα της αναρτησης?
ΤΟ κκε δυστυχως με την γραμμη που εχει χρονια τωρα να μην συμμετεχει πουθενα αποτελει πλεον μερος του προβληματος και οχι της λυσης.
Το κκε αποτελεί μερος του δικου σου προβλήματος,(του κυβερνητικού ) απο αυτη την άποψη ναι ειναι πρόβλημα ειδικά οταν θα παριστάνεις την αριστερη καπιταλιστική κυβερνηση...
Οσο για τις σαπουνόφουσκες που αμολλανε μερικοί για την 20/10 μας βοηθάνε να βγάζουμε χρήσιμα συμπεράσματα .Η μαλάκια που εκανε το ΚΚΕ εκεινη την ημερα ηταν που δεν πέρασε στην αρχη απο πανω τους και κάθισε να φαει εναν τόνο πετρες μεχρι να αντιδράσει
Αλλα δεν πειράζει κιολας..
καουτσκι
Φίλε κάουτσκι,
Επί τής διαδικασίας:
Όπως έχουμε αναγγείλει από τις 10 Σεπτεμβρίου και επαναλαμβάνουμε σταθερά στο κειμενάκι πάνω από το πλαίσιο των σχολίων τα σχόλια πια θα πρέπει να επιγράφονται με το όνομα του σχολιαστή και όχι να υπογράφονται. Οι «οδηγίες χρήσεως» είναι απλούστατες και τις εξηγούμε με το νι και με το σίγμα. Άρα, αν θέλεις το επόμενό σου σχόλιο να μη διαγραφεί, θα πρέπει να τις ακολουθήσεις. Σόρυ, αλλά οι κανόνες είναι κανόνες και πρέπει να τηρούνται από όλους (δεν ξέρω αν σε αυτή την αρχή θα συμφωνούσε ο Κάουτσκι, αλλά το κόβω ότι θα συμφωνούσε με ενθουσιασμό ο Λένιν!). Εντάξει; :-)
Τα λέμε
Κάουτσκι και υπόλοιποι φίλοι του ΚΚΕ, όπως νομίζετε κι όπως αγαπάτε. Συνεχίστε το ίδιο τροπάρι που λέει πως όποιος σας κάνει κριτική είναι ασφαλίτης, πράκτορας ή τρελός ... Αλλά μην απορείτε που με 4 χρόνια βαθιάς κοινωνικο-οικονομικής κρίσης, το κόμμα σας, αντί να εκτοξευτεί όπως θα όφειλε σαν κόμμα που υποτίθεται πως στέκεται αδιαπραγμάτευτα απέναντι στην κοινωνική αδικία κι εκμετάλλευση, απεναντίας συρρικνώθηκε. Ούτε να παραξενεύεστε που, αντί να στέκεται στο ύψος των ευθυνών της πρωτοπορίας που καυχιέται πως είναι, απεναντίας. για να δικιολογείται που κάθεται και βλέπει τα τρένα να περνούν, προβάλλει εμμεσοάμεσα κάτι στατιστικές που υποτίθεται πως αποδείχνουν "συντηρητικοποίηση της κοινωνίας".
Φίλε Δόκτωρ Σπινγκ,
Αφού σε καλωσορίσω εδώ, επειδή η ανάρτηση μπορεί να οδηγήσει σε παρανοήσεις και επειδή δεν μπορώ να ξέρω αν πρώτη φορά μάς επισκέπτεσαι, επίτρεψέ μου, κατ’ αρχήν, να κάνω μια διευκρίνιση που είναι χρήσιμη γι’ αυτή τη συζήτηση και οποιαδήποτε άλλη πιθανόν υπάρξει στο μέλλον μεταξύ μας: Το ‘‘μαγαζί’’ εδώ, δεν είναι παράρτημα οποιουδήποτε κόμματος της Αριστεράς. Το τι κάνω εγώ στην προσωπική μου πολιτική ζωή ή κάποιοι άλλοι από την παρέα μου είναι άλλης τάξεως ζήτημα, δεν θίγεται ποτέ και δεν είναι προς συζήτηση· το ‘‘μαγαζί όμως «δεν είναι ούτε Πασόκα ούτε και Κουκουέ, είναι ό,τι είναι κι ό,τι ‘‘τραγουδάει’’ για τη μπλογκόσφαιρα»). Βεβαίως, από μια άλλη έννοια, είναι και παραείναι κομματικό. Μέχρι τ’ αυτιά! Από ποια έννοια; Από αυτήν που πηγάζει από την άποψη ότι ένα αριστερό πολιτικό κόμμα είναι η ανώτερη μορφή οργάνωσης των εργαζομένων. Άποψη που εκφράζει απολύτως αυτό το ιστολόγιο. Μετά από αυτές τις διευκρινίσεις, που είναι απολύτως ειλικρινείς και σε αυτά που λένε και σε αυτά που δεν λένε, προχωρώ στην ουσία.
Πρώτο και βασικό: Δεν έχω καμιά δυσκολία να δεχτώ αυτό που βγαίνει ευθέως από τα λόγια σου, ότι δηλαδή εσύ προσωπικά δεν είσαι εναντίον τής πρωτοβουλίας ή της οργάνωσης. Κλωτσάω όμως σαν μουλάρι στην άποψη πως όλοι αυτοί στους οποίους αναφέρομαι και αναφέρεσαι με τη σειρά σου συμμερίζονται τις δικές σου απόψεις! Στον αχταρμά αυτόν, διότι περί αχταρμά πρόκειται, φαντάζομαι να συμφωνούμε σ’ αυτό, υπάρχουν και φράξιες που αποφεύγουν ακόμα και να δίνουν ραντεβού στις γκόμενές τους, επειδή κάτι τέτοιο είναι το πρώτο βήμα προς την καταπίεση που χαρακτηρίζει την οργάνωση! Δεν είναι όμως αυτό το κύριο. Το κύριο είναι ότι βεβαίως και δέχονται κατά πλειοψηφία αυτά που φαίνεται να δέχεσαι εσύ, αλλά, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι κατανοούν πως, μαζί με αυτές τις γενικές αρχές τις οποίες λένε πως ασπάζονται, πάνε πακέτο και κάποια άλλα ‘‘πραγματάκια’’ (την ίδια αβεβαιότητα έχω και για σένα, αλλά με σένα συζητάω τώρα και αργά ή γρήγορα θα καταλάβω πώς το εννοείς). Μερικά από αυτά τα ‘‘πραγματάκια’’ που πάνε πακέτο:
1. Ο εξουσιαστικός αποκλεισμός. Διότι οργάνωση σημαίνει ότι κάποιοι είναι μέσα και επιφυλάσσουν μόνο για τον εαυτό τους το δικαίωμα να δεχθούν εμένα ή εσένα.
2. Η ιεραρχία. Τυπική ή άτυπη (δηλαδή διαμορφωμένη από τα πράγματα, αυτή η δεύτερη).
3. Η δημοκρατία. Δηλαδή η πλειοψηφία κερδίζει και η μειοψηφία σκάει για την ώρα και σκάβει μαζί με την πλειοψηφία κι ας είχε κατεβάσει πρόταση να πάνε όλοι για ούζα στα Εξάρχεια. Μπορεί όταν σκάβει να γκρινιάζει, αλλά είναι υποχρεωμένη να σκάψει.
4. Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός. Δεν ξέρω αν το έχει πει ο Λένιν, αλλά καρφάκι δεν δίνω. Εγώ θα το πω και μάλιστα με bold: Δημοκρατία μέσα σε μία αριστερή οργάνωση σημαίνει δημοκρατικός συγκεντρωτισμός. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο! Διαφορετικά, μιλάμε είτε για λέσχες ατερμόνων συζητήσεων, είτε για μπουρδέλα τύπου ΣΥΡΙΖΑ, όπου μιλάνε όλοι ελεύθερα και στο τέλος γίνεται αυτό που θέλει εκείνη που κρατάει τα κλειδιά τού ‘‘μαγαζιού’’: η τσατσά (= η φράξια της εκάστοτε ηγετικής ομάδας). Για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις: δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός που εφαρμόζει το ΚΚΕ είναι κάτι διαφορετικό από την καρικατούρα τής συγκεκριμένης αρχής και μάλιστα σκιτσαρισμένη από χέρι ατάλαντο.
Αυτά τα ολίγα για την ώρα αρκούν για να τσουλήσει η ρόδα. Περιμένω να ακούσω τις απόψεις σου.
Πριν σε αφήσω, να σου δυσκολέψω λίγο περισσότερο τη ζωή σου (τον έχουμε αυτό το σαδισμό εμείς οι ‘‘σταλινικοί’’ ;-) ):
Δεν γουστάρεις το καπέλωμα, αλλά γουστάρεις το ΕΑΜ; Μπα, τι μας λές; Κι όταν εμένα με πιάνανε σε ξαφνικό και τυχαίο μπλόκο στη Σταδίου, επειδή εσύ, ο εαμίτης, αποφάσισες δημοκρατικά (αλλά μέσα στην οργάνωσή σου, στην οποία εγώ δεν είχα δικαίωμα λόγου!) να μπουμπουνίσεις μία μπαλωθιά στο δόξα πατρί ενός Γερμανού λοχία στο Βύρωνα, και με πηγαίνανε σηκωτό και με κλείνανε στο Χαϊδάρι, υποψήφιο για ντουφέκι, δεν με καπέλωνες;;;
Τα λέμε
Αριστερά Φιλαράκια,
Κοιτα συμπτωση, πριν απο δυο τρεις μερες ξαναδιαβασα την μελετη της Ρ. Λουξεμπουργκ "Η Ρωσική Επανάσταση" (Εκδοση Ανδρομέδα).
Εκει λοπόν η Ρ.Λ. αυτή η μεγαλη επαναστατρια, ασκωντας κριτικη στους Λένιν Τροτσκυ, υπερασπίζεται την εννοια της δημοκρατίας ως πηγή καθε πνευματικου πλουτου και πρόδου για την σοσιαλιστικη μεταμορφωση των μαζών. Ο μοναδικός δρομος ειναι η απεριόριστη και πλατυτερη δημοκρατία, η ελευθερία για εκεινον που σκεφτεται διαφορετικά οχι απο φανατισμό αλλά γιατί απ ' αυτό εξαρταται καθε τι που διδασκει, εξυγιαινει, ξεκαθαρίζει μεσα στην πολιτικη ελευθερία, και γιατί η ελευθερία χανει την αποτελεσματικότητα της οταν κατανταει προνομιο.
Ομως, ο Λενιν και ο Τροτσκυ εγατεστησαν στη θεση των αντιπροσωπευτικων σωματων, που βγαινουν απο γενικες λαικες εκλογες, τα σοβιέτ σαν μοναδικη πραγματικη αντιπροσώπευση των εργαζομενων μαζών. Αλλά πνιγοντας την πολιτικη ζωή σ΄ολη τη χώρα, ειναι μοιραιο να παραλυει η ζωή μεσα σ΄αυτά τα ιδια τα σοβιέτ.
Μερικες δωδεκάδες αρχηγών του κομματος με ανεξαντλητη ενεργητικότητα και απεριοριστο ιδεαλισμο διευθυνουν και κυβερνουν. Μεταξυ αυτών η διευθυνση ειναι στα χερια μιας μονο δωδεκάδας εξαιρετικων εγκεφάλων που απο καιρό σε καιρό συγκαλειται μια αριστοκρατία της εργατικης ταξης στις συγκεντρώσεις για να χειροκροτησει τους λογους των αρχηγών και να ψηφισει ομοφωνα τις αποφασεις που της προτεινουν.
Εαν αυτός ειναι ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, τότε για να μιλησουμε για το παρόν και βεβαια , τηρουμενων των αναλογιών των καταστασεων αλλά και των εποχών, δε δειχνει να ειναι και η καλυτερη μεθοδος για να μπορεσει ενα αριστερό κομμα να εχει απηχηση στα πλατειά κοινωνικα στρώματα,( που ειναι θυματα μιας οικονομικης κρισης με μετρα μια αυστηρή λιτότητα που εφερε μια παρατεταμενη υφεση της οικονομίας και ενα μεγαλο ποσοστό ανεργίας ), παρά μονο σε ενα περιορισμενο αριθμό οπαδων.
Ετσι ενα αλλο κομμα της αριστεράς που δε διακρινεται για την αυστηρή οργανωτικη του δομη, απευθυνομενο στην κοινωνία κερδιζει απο ... παντου ψηφοφόρους.
Ομως στη σημερινη συγκυρία, μια τυχόν αυτοδυναμία αυτου του κομματος στις επομενες εκλογές, εμπεριέχει τον κινδυνο να παρουσιάσει ακριβως τα φαινόμενα του "δημοκρατικου συγκεντρωτισμου", οχι στο κομμα αλλά στο συνολο της ελληνικης κοινωνίας.
Φίλη Ένη,
Η Ρόζα, στο βιβλίο που αναφέρεις, έκανε κριτική στους περιορισμούς τών πολιτικών ελευθεριών που οι μπολσεβίκοι επέβαλαν στη ρωσική κοινωνία. Εγώ μιλάω για τον τρόπο λειτουργίας μιας αριστερής οργάνωσης. Μην τα μπερδεύεις. Εσωκομματικά, η Ρόζα εφάρμοσε μέχρι θανάτου (κυριολεκτικά) την αρχή τού δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Είναι γνωστό ότι διαφωνούσε με την εξέγερση των Σοαρτακιστών γιατί τη θεωρούσε άκαιρη και ανοργάνωτη, αλλά, από τη στιγμή που πάρθηκε η απόφαση να γίνει, υπηρέτησε την επανάσταση μέχρι τέλους.
Για να είναι ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό, δεν είναι υποχρεωτικό να λειτουργεί όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί κάλλιστα να συνδυάσει τη δημοκρατικο-συγκεντρωτική λειτουργία με μία πολυσυλλεκτική στρατηγική.
Όσο ζούσε ο Λένιν και ήταν σε θέση να λειτουργήσει, πριν τον τσακίσουν τα εγκεφαλικά, οι κομματικές συνεριάσεις τών μπολσεβίκων δεν ήταν καθόλου συναθροίσεις χειροκροτητών. Γινόταν τής πουτάνας, σόρυ κιόλας! :-)
Αυτή τη στιγμή, σε κανένα από τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς δεν υπάρχει δημοκρατικός συγκεντρωτισμός. Δηλαδή, σύμφωνα με την άποψή μου και όπως είπα ήδη στο σχόλιό μου προς τον Δόκτορα Σπινγκ, δεν υπάρχει δημοκρατία!
Φίλη Ένη, μη φοβάσαι τον ΣΥΡΙΖΑ. Και 80% να πάρει, δεν τρέχει κάστανο! Άκου που σου λέω... ;-) :-)
Τα λέμε
Αριστερά Φιλαράκια
Λοιπόν, μη μου μιλατε σαν κομματικοι ινστρουχτορες και μαλιστα παλαιας κοπής. lol
Διανυουμε το ετος 2014 και στο μεταξυ εχουν κυλήσει "χειμαροι"
στον ρου της παγκοσμιας ιστορίας.
Μου γραφετε οτι στις συνεδριάσεις των Μπολσεβίκων γινοταν της πουτανας (σορρυ κιόλας που το επαναλαμβανω)ΧΑ, ομως
αυτό δεν οφειλονταν μονο στους Μενσεβίκους του Καουτσκυ, αλλά οπως γραφει και η Ρ.Λ.
"οι μπολσεβικοι μια μειοψηφία αποδιωγμένη χτυπημενη και συκοφαντημενη στην αρχή της επαναστασης μπορεσαν να μπουνε επικεφαλης της και να συγκεντρώσουν ολες τις αληθινα λαικες μαζες, το προλεταριάτο των πολεων, το στρατό τους αγροτες, οπως και την αριστερή πτερυγα των σοσιαλεπαναστατων"
Ολη η εξουσία λοιπόν στα σοβιετ.
Ομως για τη λειτουργία τους η ιδια η Ρ.Λ. ασκει δριμυτατη κριτικη στο ιδιο βιβλιο (βλ. ανω σχολιο μου).
Για να πουμε ομως κατι που αφορά το παρόν πλεον, σε καμια αναπτυγμενη συγχρονη χωρα οπου λειτουργει η κοινοβουλευτικη δημοκρατία, τα εκλογικά ποσοστα δεν ειναι της ταξεως των 50% και ανω. Αλλιως ειναι υφερπων η φανερός ολοκληρωτισμός.
Ειναι αλλη υποθεση ομως η πλειοψηφία εντος του κοινοβουλίου.
Στα πολυκομματικα κοινοβουλευτικά συστηματα η αυτοδυναμία ενος κομματος, στις μερες μας, δεν επιτυγχανεται σχεδόν πουθενα σε μια αναπτυγμενη χωρα. Το εκλογικο σωμα δειχνει να προτιμα συνεργασίες κομματων και οχι "συλλογή" ψηφοφόρων απο παντου.
Τα λεμε που λετε κι΄εσεις
Μια μέρα άργησα να σου απαντήσω κι έφυγες 3 αναρτήσεις μπροστά! Σε καλό να σου βγει! Πάμε όμως στα θέματα που με ρώτησες. Συνεχίζεις να μπουρδουκλώνεις διάφορα πράγματα άσχετα μεταξύ τους.
1. Δεν είναι "εξουσιαστικός αποκλεισμός" η διάκριση μέσα-έξω! Έλεος! Δηλαδή ονομάζεις "εξουσιαστικό αποκλεισμό" το ότι πχ
δεν μπάζεις σπίτι σου όποιον γουστάρει αλλά όποιον γουστάρεις εσύ; Ούτε οι αχταρμάδες που ειρωνεύεσαι δεν λένε τέτοια κουλά. Πού πας και τα βρίσκεις; Λοιπόν άκου: Το αν μια ομάδα ή οργάνωση ασκεί εξουσία, δεν έχει να κάνει με το ότι δεν δέχεται τους πάντες στο εσωτερικό της αλλά με το ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, αν δηλαδή ασκεί εξουσία ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ και από εκεί σε όλες τις άλλες οργανώσεις ή άτομα. Να σου το κάνω δεκάρες: Ο ΣΕΒ πχ δεν ασκεί εξουσία επειδή δεν δεχεται στο εσωτερικό του όσους δεν είναι βιομήχανοι, αλλά επειδή ως οργάνωση των βιομηχάνων ασκεί πάνω στην κοινωνία την εξουσία που όλοι ξέρουμε.
2. Δεν ξέρω τι φαντάζεσαι με τον όρο "ιεραρχία", πάντως καμιά σχέση δεν έχει με τον καταμερισμό των έργων, όπου κάποιοι, ανάλογα με το δεδομένο έργο και με σύμφωνη τη γνώμη των άλλων, μπορούν για ένα διάστημα (όντας πάντοτε υπόλογοι και ανακλητοί) να έχουν ένα ρόλο συντονισμού των άλλων. Ιεραρχία σημαίνει ότι μια αυτοτροφοδοτούμενη ΚΑΣΤΑ (=ιερατείο) έχει ΜΟΝΙΜΑ το ρόλο της καθοδήγησης των άλλων, στους οποίους δεν είναι υπόλογη, ούτε και ανακλητή. Ιεραρχία, έτσι, σημαίνει ΠΡΟΝΟΜΙΑ (πχ ντάτσες). Αυτή είναι η έννοια του όρου "ιεραρχία". Οπότε σε ρωτάω: Δέχεσαι να σε καθοδηγεί μια ΚΑΣΤΑ με ειδικά ΠΡΟΝΟΜΙΑ; Γιατί αυτό εννοείς όταν λες ότι δέχεσαι την ιεραρχία.
3. Δημοκρατία: και πάλι, ΔΕΝ είναι άσκηση εξουσίας το να παίρνεται μια απόφαση πλειοψηφικά και η μειοψηφία να ακολουθεί! Εξουσία είναι όταν η ομάδα που πλειοψήφησε, αρπάζεται από αυτό, στρογγυλοκάθεται πάνω του, σκαρώνει ένα σωρό ΜΕΤΡΑ και ΝΟΜΟΥΣ ώστε να μην κατέβει από την καρέκλα και έτσι υψωνεται σε μια ΜΟΝΙΜΗ "κάστα εκλεκτών" (με τα προνομιάκια τους φυσικά) στις πλάτες των υπόλοιπων. Η εξουσία δηλαδή έχει πάντα ένα χαρακτηριστικό ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ, ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ από το σύνολο (εξού τα προνόμια) και φυσικά ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟΥ.
4. Ήρθαμε έτσι και στο "δημοκρατικό συγκεντρωτισμό", μια αλλόκοτη έννοια όπως και πχ η "αστική δημοκρατία". Κια να γιατί: Δημοκρατία παναπεί ότι η εξουσία ανήκει στο δήμο, στο λαό. Αυτός είναι ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ των αποφάσεων! Συγκεντρωτισμός παναπεί ότι υπάρχει ένα ΑΛΛΟ κέντρο, που δεν είναι ο ίδιος ο λαός αλλά μια "κάστα εκλεκτών" (πχ γραφειοκρατία), προς το οποίο πρέπει να κατευθύνονται τα πάντα ώστε τα πάντα (δηλαδή οι αποφάσεις) να πηγάζουν από αυτόν. Είναι ολοφάνερο πως αυτές οι δυο έννοιες, δημοκρατία και συγκεντρωτισμός, δεν κολλάνε και πως η συγκόλλησή τους είναι ένα υβρίδιο-τερατογένεση.
Πάρε υπόψη σου πως τα παραπάνω δεν τα λέω εγώ. Αν συμβουλευτείς τους σοβαρούς αγωνιστές του αναρχισμού, θα τα δεις εκεί ξεκάθαρα. (Πάρε πχ Βολίν.) Θα τα βρεις και σε μαρξιστές αγωνιστές που δεν πάτησαν τη μπανανόφλουδα του λενινισμού.
Γενικότερα, σε όλη την ιστορία του εργατικού κινήματος υπήρξαν δυο οργανωτικές τάσεις, ασυμφιλίωτες μεταξύ τους. Χοντρικά: Η συγκεντρωτική-κρατιστική και η αποκεντρωτική-φεντεραλιστική. Η πρώτη εμπιστευόταν τις τύχες του κινήματος σε μια "κάστα εκλεκτών", η δεύτερη στο ίδιο το κίνημα και τις οργανώσεις του. Το ότι εσύ ασπάζεσαι την πρώτη, δεν σημαίνει ότι η δεύτερη δεν είναι υπαρκτή και πολύ σοβαρή σαν πρακτική και πρόταση.
@Ο καυγας για τις γουνες (η νεπ τελειωσε το '91):
Δεν θα είχα καμία αντίρρηση να σε προσφωνήσω με τον συνηθισμένο τρόπο (φίλε Τάδε), αλλά με το ‘‘όνομα’’ που διάλεξες δεν μου αφήνεις άλλα περιθώρια από το να καταφύγω στο παπάκι που σημαίνει «προς». Ελπίζω, όταν επανεμφανιστείς, να έχεις ένα όνομα της προκοπής, για να διευκολύνεις κι εμένα κι οποιονδήποτε άλλον θέλει να σου απευθύνει το λόγο.
Να με συγχωρείς, αλλά δεν καταλαβαίνω από ποια θέση μιλάς σε μία συζήτηση μεταξύ, ας πούμε χοντρικά, κομματικών και αναρχοαυτόνομων. Διότι μας ποστάρισες ένα τσιτάτο τού Τρότσκι! Ποιανού; Του Τρότσκι!!! Αυτουνού που ήθελε να λειτουργούν τα εργοστάσια σύμφωνα με τους κανόνες πειθαρχίας τού Κόκκινου Στρατού! Κι ας μη σε πάω στην Κροστάνδη και μου πάθεις τίποτε! :-)
Μήπως να το ξεκαθαρίσεις λίγο μέσα σου;
Τα λέμε
Συμπληρωματικά, φίλε Λεφτ, υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο της Λίας Γυιόκα στον τελευταίο περιοδικό ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ (τεύχος 19) με θέμα το Μαρξισμός και Αναρχισμός. Αξίζει να του ρίξεις μια ματιά, αν θέλεις να έχεις μια καλύτερη γνώση του θέματος. Στο ίδιο τεύχος υπάρχει κι ένα καλό κείμενο του Νίκο Μπέρτι για τον λενινιστικό και τον αναρχικό βολονταρισμό.
Φίλε Δόκτωρ Σπινγκ,
Ας ξεκινήσω από τις απαντήσεις που δίνεις στο τελευταίο δικό μου σχόλιο.
Έβαλα κάποια ‘‘πραγματάκια’’ στο τραπέζι και βάλθηκες να μου τα σκορπίσεις. Φοβάμαι όμως ότι ‘‘έκλεψες’’. Πρώτα και κύρια τον εαυτό σου. Διότι:
1. Είναι κουλό να χαρακτηρίσουμε «εξουσιαστικό αποκλεισμό» το μέσα ή έξω όταν εσύ είσαι μέσα και μου δείχνεις πόρτα ή όταν είσαι σπίτι σου και επειδή βγάζεις τα μάτια σου με τη γκόμενα μου λες κάνε καμιά βόλτα κι έλα σε κάνα δίωρο; Μπα; Εξουσιαστικότατος είναι! Απλώς είναι ...νομιμοποιημένος! Και από τους νόμους και από το κοινό περί νόμιμης εξουσίας αίσθημα! Αλλά, επειδή ένα προβληματάκι με την εξουσία το έχεις (όταν δεν είναι η δική σου, υποπτεύομαι), εξαιρείς από την κατηγορία «εξουσία» τη νομιμοποιημένη ή την κοινωνικά αποδεκτή. Κι έτσι πηγαίνεις κάθε βράδυ να κοιμηθείς με την αντιεξουσιαστική σου συνείδησή σου ήσυχη. Έτσι το ξέρω κι εγώ!
2. Αν κατανοώ τις βασικές έννοιες της ελληνικής γλώσσας, ιεραρχία σημαίνει αξιολογική και γι’ αυτό άνιση κατανομή αποφασιστικών αρμοδιοτήτων (δικαίωμα να παίρνονται αποφάσεις εκτελεστές από όσους βρίσκονται πιο κάτω από εσένα στην ιεραρχική κλίμακα). Αυτό που μου περιγράφεις εσύ εδώ είναι μία παγιοποιημένη ιεραρχία που στερεί από τους πιο κάτω να γίνουν εκείνοι βεζίρηδες στη θέση τών βεζίρηδων. Μαζί σου. Αλλά αυτό δεν με κάνει αναρχικό, αντιεξουσιαστή ή αναρχοαυτόνομο. Αυτό με κάνει δημοκράτη. Εσένα;
Προνόμια; Υπάρχουν προνόμια και προνόμια. Άλλα είναι αποδεκτά και άλλα όχι. Να δώσω ένα παράδειγμα για να συνεννοηθούμε και να πάψεις να φωνάζεις το σύνθημα «κάτω όλα τα προνόμια»; Είναι ή δεν είναι αποδεκτό το προνόμιο να έχει, λόγου χάρη, ο Κουτσούμπας φρουρά, ενώ εγώ, που είμαι, πάλι λόγου χάρη, απλό μέλος τού ΚΚΕ, να έχω για φρουρά τη σκιά μου και τις ευχές τής μάνας μου;
3. Εδώ, και πάλι, θαυμάζω την ικανότητα να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου! Βαφτίζεις εξουσία μόνο την υπεξαιρεμένη ή αυτήν που ασκείται καταχρηστικά και τη νόμιμη (εξουσία) κάτι άλλο! Μπορείς να μας πεις τι ακριβώς είναι αυτό το άλλο; Να σε δω να προσπαθείς να μας δώσεις ορισμό χωρίς να χρησιμοποιήσεις την ‘‘καταραμένη’’ λέξη εξουσία και να φυσάς και να ξεφυσάς κι άκρη να μη βρίσκεις, και τι στον κόσμο!
Και μπορείς να μας πεις τι άλλο από συγκεντρωτισμός, στη γενική του έννοια, είναι το δικαίωμα της πλειοψηφίας να κυβερνά, δηλαδή να καπελώνει τη μειοψηφία; (Παρακαλάω να μου πεις «συγκεντρωτισμός είναι να αποφασίζουν οι λίγοι για τους πολλούς». Να δεις τι σου έχω για μετά!)
4. Αλλόκοτη έννοια ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός; Όσο και η αστική δημοκρατία; Θα συμφωνήσω! Όχι όμως από τη σκοπιά τη δική σου. Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός είναι τόσο αλλόκοτος όσο και η διαλεκτική! Και η διαλεκτική, αλλόκοτη ξαλλόκοτη, έτσι είναι κι αν σου αρέσει! Γιατί, είτε σου αρέσει είτε δεν σου αρέσει, ακόμα και η ίδια η ζωή είναι «αλλόκοτη», αφού για να ζήσουν τα παιδιά πρέπει να πεθάνουν οι γονείς τους! Κοίτα λοιπόν να συμφιλιωθείς με την πραγματικότητα! Όσο για την αστική δημοκρατία, που είναι κι αυτή «αλλόκοτη», αυτό να πας να το πεις στους σταυρωμένους δούλους τού Σπάρτακου και τους αποκεφαλισμένους χωρικούς τού Μύνστερ! (Στο Θεό σου, είναι σοβαρά πράγματα αυτά που λες;;;)
Πάμε παρακάτω. Δηλαδή σε μερικά άλλα σημεία από όσα έχεις καταθέσει εδώ με τα σχόλιά σου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Βολίν δεν έχω διαβάσει. Για να τα λέμε όλα, δεν ήξερα καν την ύπαρξή του. Όμως, μία διατύπωσή του στο τσιτάτο που ποστάρισες μου έρχεται κουτί. Κάνει μια διάκριση μεταξύ κοινωνικού και πολιτικού, ξεκαθαρίζοντας την αντιπολιτική ματιά τής αναρχίας. Και ερωτώ. Τι διακρίνει το πολιτικό από το κοινωνικό; Χιλιάδες πράγματα, μπορούμε να μιλάμε μέχρι το πρωί. Γι’ αυτό λοιπόν, εσύ, σαν καλός μαθητής τού Βολίν, θα διαλέξεις το γερό χαρτί σου και θα μου πεις: η εξουσία! Κι εγώ, σαν κακός μαθητής τού Λένιν (ή του Πλάτωνα) θα διαλέξω τα δικά μου δύο (σε κλέβω λίγο! :-) ) καλά χαρτιά και θα σου πω: εκείνο που διακρίνει το πολιτικό είναι η επεξεργασμένη εμπειρία σε αντίθεση με την ενστικτώδη αντίδραση απέναντι στα φαινόμενα. Έτσι, λοιπόν, εκεί που ένας κοινωνικός αριστερός του 19ου αιώνα θα πει «οι μηχανές φταίνε για το ξεφτιλισμένο μεροκάματο, να τις σπάσουμε!» κι εκεί που ένας αντίστοιχος του 21ου θα πει «οι Πακιστανοί που έχουν μαζευτεί στην Ελλάδα φταίνε για την ανεργία μου», ένας πολιτικά αριστερός θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Και το άλλο που διακρίνει το πολιτικό από το κοινωνικό είναι η δυνατότητα να αλλάζεις πράγματα αντί να κλαίγεσαι για την υπάρχουσα κατάσταση των πραγμάτων.
Εδώ κάνω διακοπή για σήμερα. Θα συνεχίσω αύριο. Για να μη μπερδευτούμε, σου προτείνω να τα πεις όλα μαζεμένα, όταν τελειώσω. Σε κάθε περίπτωση, εσύ αποφασίζεις.
Τα λέμε
Φίλε Δόκτωρ Σπινγκ,
Συνεχίζω από εκεί που σταμάτησα χθες.
Ένα άλλο παράδειγμα διάκρισης μεταξύ κοινωνικού και πολιτικού, κατά την ωραία και αποκαλυπτική δήλωση του κυρίου Βολίν που δηλώνει αντιπολιτικός κι εσύ τον ακολουθείς με ενθουσιασμό, είναι αυτό που εσύ ο ίδιος έφερες στην κουβέντα όταν σύνδεσες τα γεγονότα τής 20ης Οκτωβρίου τού 2011 στο Σύνταγμα. Όπου, εκεί, η «κοινωνική αριστερά» (εννοώ τον απλό κόσμο που ακολούθησε τους ‘‘πρωτοπόρους επαναστάτες’’ στην έφοδο προς τη Βουλή και όχι αυτούς που είχαν την πρωτοβουλία για τήν έφοδο και τους ασφαλίτες/κυπατζήδες που ήταν μπερδεμένοι ανάμεσά τους και άντε να ξεχωρίσεις ποιος ήταν ποιος) ήθελε να καταλάβει τα all season Ανάκτορα και ένα τμήμα τής πολιτικής Αριστεράς, το πιο οργανωμένο, την εμπόδισε. Κι εδώ έχω μερικά ράμματα για τη γούνα σου.
Ράμμα ένα: Σε ποια ακριβώς λαϊκή συνέλευση θέσατε το ζήτημα της εφόδου προς συζήτηση και ψηφοφορία εσείς οι αμεσοδημοκρατικοί και οι εραστές τής αυτονομίας, μου θυμίζεις; Παράλληλα, να μου εξηγήσεις από πού κι ως πού η δική σας αυτονομία έπρεπε να γαμήσει την οργανωμένη αυτονομία τών Παμιτών, που ήταν και περισσότεροι ή την ανοργάνωτη αυτονομία του κόσμου που ήταν εκεί και σε καμία περίπτωση δεν διαπνεόταν από τις δικές σας ‘‘επαναστατικές’’ διαθέσεις.
Ράμμα δύο: Γιατί τα βάζετε μόνο με το ΚΚΕ επειδή τάχα περιφρούρησε τη Βουλή μαζί με τους μπάτσους; Ακόμα κι έτσι να ήταν, την ίδια περιφρούρηση υποστήριξαν και όλα τα κομμάτια τής πολιτικής Αριστεράς (ξέρεις εσύ κανένα που είχε ρίξει τη γραμμή «καταλάβετε τη Βουλή»;). Απλώς, το ΚΚΕ ήταν το μόνο που μπορούσε να υλοποιήσει αυτή την περιφρούρηση.
Ράμμα τρία: Από τις 20 Οκτωβρίου τού 2011 έχουν περάσει 1077 μερούλες και σήμερα. Γιατί, πουλάκια μου ‘‘επαναστατημένα’’, δεν βρήκατε σε όλο αυτό το διάστημα, που τα «ΚΝΑΤ» κοιμόντουσαν όρθια και ασχολούνταν με τα θερινά κάμπινγκ τους και τα φεστιβάλ τους και, επομένως, δεν μπορούσαν να εμποδίσουν την ‘‘επανάστασή’’ σας, γιατί δεν βρήκατε την ευκαιρία να οργανώσετε την κατάληψη της Βουλής, όμορφα κι ωραία;
Ράμμα τέσσερα: Δεν νομίζεις ότι αγγίζει τα όρια του θράσους να ισχυρίζεται κάποιος (εσύ είσαι αυτός ο κάποιος) ότι η παρεμπόδιση από το ΠΑΜΕ να μπερδευτείτε μαζί του κατά την ‘‘έφοδο’’ στη Βουλή ήταν η αιτία που ανέκοψε τη διάθεση του κόσμου να κατεβαίνει σε διαδηλώσεις —εδώ ξεχνάς το Φεβρουάριο του 2012— όταν η «αυτονομία» σας, που γούσταρε να πετάει μολότοφ και να σπάει μάρμαρα με σφυριά, αποτέλεσε την αιτία διάλυσης διαδηλώσεων και διαδηλώσεων;
Τα αφήνω κι αυτά και πάω παρακάτω.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Χαρακτήρισες την περίπτωση του ΕΑΜ «μπουρδούκλωμα» από τη μεριά μου. Κανένα μπουρδούκλωμα! Απλούστατα μία πολύ ωραία παγιδούλα στην οποία πέσατε μέσα ήσυχα-ήσυχα και σαν καλά παιδιά! Γιατί, πώς να αρνηθείτε το ΕΑΜ; Αλλά, την ίδια στιγμή, μη αρνούμενοι το ΕΑΜ, δεχθήκατε και τον ιεραρχικό και πρωτοβουλιακό συγκεντρωτισμό τού ΕΑΜ! Και τώρα, πρέπει να γίνετε Χουντίνι για να καταφέρετε να τον διακρίνετε από τον αντίστοιχο (τηρουμένων τών αναλογιών) ιεραρχικό και πρωτοβουλιακό συγκεντρωτισμό τών αριστερών κομμάτων που λειτουργούν με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό (τον κανονικό, όχι την καρικατούρα του). Και μετά, αν το καταφέρετε αυτό, πρέπει να κάνετε και άλλη μία κωλοτούμπα και να δικαιολογήσετε το δικό σας ιεραρχικό και πρωτοβουλιακό συγκεντρωτισμό (πόσοι παραπάνω από τους τέσσερις του ΕΑΜ και σε πόσο μεγαλύτερα καμαράκια μαζευόσαστε τις παραμονές διαδηλώσεων για να κανονίσετε ποιοι, σε ποια στιγμή και σε ποιο σημείο θα πετάξουν τις μολότοφ και ποιες βιτρίνες θα σπάσουν;). Γιατί, όπως ήδη σου μισοείπα, για σας, όπως και για κάθε σέχτα, «η κόλαση είναι ο ιεραρχικός συγκεντρωτισμός τών άλλων». Κι αυτό με φέρνει στο επόμενο σημείο που θέλω να θίξω.
Μου λες «στο δικό μας τρόπο οργάνωσης δεν υπάρχουν καθοδηγητές, μόνο συντονιστές». Ω της αφελείας! —κι ας σου έγραψα εγώ περί «τυπικής ή άτυπης ιεραρχίας». Δηλαδή, αν είχατε στην αναρχοαυτόνομη κολεκτίβα σας λόγου χάρη τον Βολίν (ή κάποιον σαν εσένα που έχει μάθει τον Βολίν απ’ έξω), και τον κάνατε συντονιστή, αυτός ο συντονιστής δεν θα ήταν ταυτόχρονα και καθοδηγητής εκ των πραγμάτων; Η λέξη «αυθεντία» δεν σου λέει τίποτε εσένα; Έπεσες με τα μούτρα στον Βολίν και ξέχασες τον καημένο τον Φουκό;
Μιλώντας πάντα για τον «δικό σας τρόπο οργάνωσης»: Μέσω Βολίν μού φέρνεις την κουβέντα στον αναρχικό φεντεραλισμό. Δηλαδή αυτόνομες κοινότητες συνδεμένες μέσω δικτύων —η αποκέντρωση που λύνει το πρόβλημα της συγκέντρωσης και του συγκεντρωτισμού. Ιστορίες με αρκούδες που δεν τρομάζουν ούτε τα μικρά παιδιά επειδή αυτοδιαψεύδονται την ίδια στιγμή που λέγονται. Μένοντας στα χοντρά-χοντρά (κάτι που σε συμφέρει, γιατί άμα μπούμε σε πρακτικές λεπτομέρειες θα πέσει το γέλιο τής αρκούδας): Η σύνδεση δεν είναι παρά μία εκ των προτέρων παραίτηση από ένα μέρος τής αυτονομίας κάθε κοινότητας. Κι έπειτα, δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά μόνο με αντιπροσώπευση (όπως καταλαβαίνεις, δεν γίνεται να μαζεύονται όλες οι ελληνικές αυτόνομες κοινότητες και να συνεδριάζουν για κάθε ζήτημα που προκύπτει). Κι από τη στιγμή που υπάρχει αντιπροσώπευση, νάτη νάτη πετιέται η συγκέντρωση (που θα χώσεις το κεφάλι σου στην άμμο και δεν θα την πεις κράτος, επειδή δεν θα είναι το αστικό κράτος), και μαζί κι ο συγκεντρωτισμός! Έτσι πάνε αυτά. Στην κοινωνική οργάνωση που ονειρεύεσαι, δυστυχώς ξύπνιος και εν πλήρει συνειδήσει, δεν υπάρχει μπριζόλα χωρίς κόκαλο όπως στο χασάπη τής γειτονιάς σου!
Τα Σοβιέτ τα άφησα απ’ έξω για την ώρα. Περιμένω την απάντησή σου για να βρω την ευκαιρία που θα με βολεύει! ;-) :-)
Τα λέμε
ΥΓ Δεν είσαι σωστός! Με έχεις αφήσει τόσες μέρες κλεισμένο στα σύρματα στο Χαϊδάρι, χωρίς να μου απαντήσεις αν με καπέλωνες όταν, ως εαμίτης, έπαιρνες την πρωτοβουλία να εκτελέσεις εκείνον το Γερμανό λοχία στο Βύρωνα που σου είπα και την πλήρωσα εγώ. Τραβάς ένα ζόρι, το καταλαβαίνω. Αλλά, πάλι: κωλώνει, ρε, η αναρχία; ;-) :-)
ΥΓ2 Να διευκρινίσω το εξής: ο δεύτερος πληθυντικός δεν σημαίνει ούτε υπονοεί ότι σε θεωρώ αναρχομπάχαλο σαν αυτούς στους οποίους αναφέρομαι. Για την ευκολία και μόνο τού διαλόγου προέκυψε. Μιλημένα, ξηγημένα! :-)
Φίλοι λμ, Ανθρωποφάγε, Κουτσούμπα, Ζ.L. και λοιπές συγγενείς δυνάμεις,
Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορώ να απαντάω στον καθένα ξεχωριστά (θα με έπαιρναν τα Χριστούγεννα). Μια και φαίνεται ότι σε γενικές γραμμές συμμερίζεστε τις απόψεις τού Δόκτορα Σπίνγκ, θεωρείστε, χωρίς παρεξήγηση, ότι αυτά που έγραψα σ’ εκείνον απαντούν και σε σας. Εντάξει;
Τα λέμε
Φίλε Λεφτ, επί της διαδικασίας που λες κι εδώ: επειδή αισθάνομαι και είμαι φιλοξενούμενος εδώ στο χώρο σου, φροντίζω οι απαντήσεις μου να έχουν μια οικονομία -δεν συνηθίζω να απλώνω τις αρίδες μου όπου λάχει όταν με φιλοξενούν. Έτσι, όταν μου απάντησες με 4-5 παραγράφους παραπροχτές, κοίταξα η ανταπάντησή μου να μην τις ξεπεράσει. Τώρα, στις 4 δικές μου παραγράφους, απαντάς με ... 4 σεντόνια και 15 παραγράφους! Που σημαίνει πως, αν και μαρξιστής, την οικονομία την έχεις γραμμένη εκεί που δεν πιάνει μελάνι :-)
Τελοσπάντων, σπίτι σου είναι και μπορείς ν' απλωθείς όσο θες. Πιάσε πολυθρόνες, καναπέδες, καρέκλες, τραπέζια, πολυέλαιους, μπιντέδες... Εμένα μού αρκεί ένα σκαμνάκι. Να ξέρεις όμως ότι το πολύ το άπλωμα, πάει κατά ξεχείλωμα μεριά. Πχ λες: "Χαρακτήρισες την περίπτωση του ΕΑΜ «μπουρδούκλωμα» από τη μεριά μου" -ενώ αυτό που σου έχω εξαρχής πει, είναι κάτι εντελώς άλλο: ότι μπουρδουκλώνεις την οργάνωση με το καπέλωμα.
Παρόμοια κουκουρούκου είναι κι απάντησή σου στο σημείο 1. Όπως το πας, θα φτάσεις, μαζί με τον Μανδραβέλη, να λες "εξουσιαστικό αποκλεισμό" τπ να μιλάει κανείς πιο δυνατά από έναν άλλον σε μια συζήτηση! Μήπως λοιπόν εσύ έχεις πρόβλημα με την εξουσία; ;-p
2. Η ιεραρχία παραπέμπει πάντοτε σε παγιωμένη διαίρεση μεταξύ μια κάστας που αποφασίζει και μιας μάζας που εκτελεί. Αν νομίζεις πως είσαι δημοκράτης εξυμνώντας την ιεραρχία, ρίξε μια ματιά σε όλα τα ναζιστικά blogs (γκούγκλαρε πχ "Ιεραρχία και δημοκρατία" και πάρε χαρτοσακούλα) να δεις πόσο μεγάάάάλο λάθος κάνεις!
3. Και πάλι θα σου το πω: πας κατά Μανδραβέλη μεριά στο θέμα εξουσία. :-) Ονομάζεις "εξουσία" ακόμα και την υπερίσχυση μιας άποψης, ενώ η εξουσία αφορά σε μια παγιωμένη "κατάληψη θέσης ισχύος". Αν θέλουμε, βέβαια, να μιλάμε συγκεκριμένα και να μην ξεχειλώνουμε, μαζί με τις απαντήσεις μας, και τις έννοιες προς πάσα κατεύθυνση.
4. Αλλόκοτη είναι κι η ... οικογένεια Άνταμς. :-) Ξέχασες να τη βάλεις κι αυτή στις παρομοιώσεις σου. Η ουσία όμως είναι απλή: δεν μπορούμε να ονομάζουμε "συγκεντρωτισμό" ό,τι γουστάρουμε. Ή μάλλον, μπορούμε, αλλά έτσι πέφτουμε "στη νύχτα, όπου όλες οι αγελάδες είναι μαύρες". Συγκεντρωτισμός, λοιπόν, σημαίνει συγκέντρωση της λήψης αποφάσεων στα χέρια λίγων. Η "κάστα εκλεκτών" που λέγαμε. Σε πλήρη αντίφαση, δηλαδή, με τη δημοκρατία. Εξού και το αλλόκοτο της έννοιας "δημοκρατικός συγκεντρωτισμός". Πές και τέρας του Φρανκενστάιν.
Γενική παρατήρηση: Το ότι, πέρα από το ξεχείλωμα στους καναπέδες, χρειάστηκε να ξεχειλώσεις και τις έννοιες για να μου απαντήσεις, κάτι λέει. Όπως και τ' ότι καυχιέσαι ότι, και καλά, έστησες παγίδα. Όποιος πραγματικά στήνει παγίδες, δεν καυχιέται. Κι όποιος σκάβει το λάκκο τού αλλουνού, πέφτει ο ίδιος μέσα -για να το πω αλά Χαρίλαος.
Για τα ρέστα: Ωραία η φουστιά να μπερδεύεις τον "κοινωνικό αριστερό" σε πρώτη φάση με τους Λουδίτες και σε δεύτερη με τους φασίστες! Αλλά φουστιά, με το συμπάθειο. Παραπονιέσαι -και δίκαια- που ο Όψιμος Μετενσαρκωμένος μετατρέπει τις απόψεις σου σε καρικατούρες, τις οποίες αναιρεί για να καυχηθεί ότι αναίρεσε τις απόψεις σου. Μην ξεπέφτεις κι εσύ σε τέτοιες φτήνιες.
Όσο για τα ράμματα, κοίτα είναι απλό και μη βασανίζεσαι: την απόφαση την πήρε η ίδια συνέλευση που αποφάσισε να αναθέσει στο ΚΚε τη φρούρηση της Βουλής.
Τέλος: άλλοι γουστάρουν ιστορίες με αρκούδες κι άλλοι μπριζόλες χωρίς κόκκαλο. Νομίζω πως είναι ξεκάθαρο σε ποιον απ' τους δυο τρέχουν τα σάλια. ;-p
Υ.Γ. Κι εγώ που νόμιζα πως μου απευθύνεσαι στο β' πληθυντικό από σεβασμό και μεγαλείο! :-) :-))
Φίλε Δόκτωρ Σπίνγκ,
Έχω την ισχυρή εντύπωση ότι δραπετεύεις με προσχήματα που βγάζουν μάτι. Διότι, επικαλείσαι τα σεντόνια μου και το άπλωμά μου, αλλά, αλλά...
Εγώ που είμαι παιδάκι έξυπνο όχι γιατί παίζω μπουζουκάκι, αλλά ποκίτσα ψιλικοκό που και που, έκατσα και μέτρησα τις δικές σου λέξεις προς εμένα σε όλο αυτό το διάλογο και τις έβγαλα 1955. Και μετά κάθισα και μέτρησα τις δικές μου και τις έβγαλα 2344 + όσες θα σου γράψω τώρα. Όπως καταλαβαίνεις η διαφορά δεν είναι και πολύ μεγάλη. Ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι εγώ τοποθετήθηκα σε όλα τα κύρια σημεία σου κι εσύ δεν έχεις αξιωθεί να απαντήσεις ούτε στα ερωτήματα που σου θέτω ευθέως! Ας είναι. Δημοκρατία έχουμε κι ο καθείς όπως γουστάρει. Να μην έχει όμως την εντύπωση ότι την κάνει με ελαφρά πλάγια πηδηματάκια και δεν τον παίρνει κανείς πρέφα! ;-)
Δεν μπαίνω στον κόπο να απαντήσω στις κουτσές-στραβές τοποθετήσεις σου σ’ αυτό το τελευταίο σχόλιο. Αφού δεν θέλεις να συζητήσεις, δεν θα γίνω εγώ ο μαλάκας τής υπόθεσης να τρώω τις ώρες μου για να μιλάω σε ώτα μη ακουόντων. Αλλά ένα πράγμα θα στο πω, έτσι για να γελάσουμε!
Αν και σε προειδοποίησα, εσύ με έγραψες κανονικά, νομίζοντας ότι σου έκανα πλάκα και έπιασες και μου έγραψες μεγαλοπρεπώς:
«Συγκεντρωτισμός, λοιπόν, σημαίνει συγκέντρωση της λήψης αποφάσεων στα χέρια λίγων.»
Πάρε τώρα κι αυτό που σου είχα πει ότι σού έχω για μετά:
Τράβα να μάθεις πόσοι ήταν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι στην παρισινή Κομμούνα (ναι, αυτή που την έχετε κορόνα στο κεφάλι σας και ήσαστε και στα κουμάντα). Και μετά, τράβα να μάθεις και πόσος ήταν ο πληθυσμός τού Παρισιού εκείνη την εποχή!
Άντε, σε λυπάμαι, πού να γκουγκλάρεις βραδιάτικα! Θα στα πω εγώ τα νούμερα.
Οι αντιπρόσωποι ήταν από 71 ως 90 (έχω συναντήσει και τους δύο αριθμούς). Και ο πληθυσμός γύρω στο 1.500.000. Κάνε τη διαίρεση να ζαλιστείς! Δεν θα σε λυπηθώ καθόλου, ακόμα κι αν δεις το Χριστό φαντάρο! :-)
Τέλος, επειδή σε συμπάθησα, τσίμπα κι ένα τραγουδάκι αφιερωμένο εξαιρετικά σε σένα (και όλη την παρέα σου που εμφανιστήκατε στο τσαρδί μας):
Κλικάρεις εδώ και το ακούς.
Τα λέμε
Παρινινή Κομμούνα λοιπόν. Που σημαίνει, φίλε Λεφτ, ότι δεν έχει καταλάβει γρυ απ' όσα σου έχω πει και ξαναπεί σχετικά με το τι εστί εξουσία. Γιατί δεν μπορεί να μην ξέρεις, φωτεινέ μου παντογνώστη, πως η Παρισινή Κομμούνα, συνεχώς μαχόμενη, δεν βάστηξε παρά μόνο 2 (δυο) μήνες κι επομένως δεν υπήρξε θέμα παγίωσης μιας εξουσίας, που πάει να πει μιας μόνιμης κάστας εκλεκτών με ειδικά προνόμια (είπαμε: εξουσία δεν είναι, Πάσχο μου, το να μιλάς πιο δυνατά απ' τον άλλον). Ούτε γίνεται να μην ξέρεις πως οι εκπρόσωποι εκείνοι ανήκαν σε πολλές και διαφορετικές τάσεις (από γιακωβίνους σε και του λόγου σου έως φεντεραλιστές σαν και την αφεντιά μου), χωρίς να υπάρξει καμιά εξαφάνιση ούτε των διαφορών, ούτε των τάσεων, ούτε της μειοψηφίας, σημαντικές θέσεις της οποίας μάλιστα πέρασαν και μέσα στη "Διακήρυξη" της Κομμούνας "προς το γαλλικό λαό". Και σίγουρα δεν γίνεται να μην ξέρεις, σαν καλός μαρξιστής που λες πως είσαι (εχτός κι αν ο λενινιστής υπερισχύει σε σημείο που ο μαρξιστής να παθαίνει αμνησίες), πως την Παρισινή Κομμούνα, πολύ πριν από "εμάς", την είχε κορώνα στο κεφάλι του κι ο Μαρξ, που, με την ευκαιρία, σε καμιά στιγμή δεν την ύμνησε για τον υποτιθένο (στο κεφάλι σου) ... "συγκεντρωτισμό" της (αυτό το έκανε ο Λένιν) αλλά απεναντίας επειδή ήταν, λέει ο ίδιος, "μια πέρα για πέρα ευλύγιστη πολιτική μορφή" διακυβέρνησης, τονίζοντας μάλιστα πως αυτό ακριβώς την ξεχώριζε από την αστική μορφή διακυβέρνησης.
Δεν χρειάζεται να σου προτείνω να ξαναρίξεις μια ματιά στην ίδια την Παρισινή Κομμούνα αφήνοντας λίγο στην άκρη τα ειδικά ματογυάλια σου, που τη διαβάζουν αποκλειστικά μέσα από το "Κράτος κι Επανάσταση". Ξέρω πια ότι δεν πρόκειται να το κάνεις.
Θα σου θυμίσω μόνο αυτό που είπα: Όποιος σκάβει το λάκκο του αλλουνού, πέφτει ο ίδιος μέσα.
Άντε καλημερούδια, φεύγω για δουλειά.
Φιλάκια! :-)
Φίλε Δόκτωρ Σπινγκ,
Σου απαντώ με τη μεγαλύτερη δυνατή οικονομία δυνάμεων —μακάρι να γινόνταν να το κάνω και τηλεγραφικά. Όπως σου έχω ήδη πει, δεν θα τρώω τις ώρες μου για ανθρώπους που δραπετεύουν από συζητήσεις με προσχηματικές κλάψες τύπου «Κύριε, κύριε, ο Γιαννάκης κλέβει! Γράφει πολλές λέξεις στις εκθέσεις του και τραγουδάει πολύ δυνατά στο μάθημα της ωδικής, κι έτσι παίρνει καλύτερους βαθμού από μένα και στα διαλείμματα όλα τα κορίτσια θέλουν να παίζουν μαζί του».
Έχεις μεγάλο γούστο όταν με αποκαλείς ειρωνικά «φωτεινό παντογνώστη»! Εσύ πλάκωσες εδώ με τσιτάτα και προτάσεις ανάγνωσης, πράγμα που θα έκανε κάποιους αναγνώστες να σκεφτούν «τι διαβασμένος και σοφός αυτός ο Δόκτωρ Σπινγκ», εμένα ειρωνεύεσαι! Ορέος! (Και δεν σου βάζω τους άλλους σοφολογιότατους που συμπαρατάσσονται μαζί σου και βάλθηκαν να πουλήσουν γνώσεις —και να εξουσιάσουν/ηγεμονεύσουν/καπελώσουν την κουβέντα μέσα από αυτές—, καυτηριάζοντας την «ασχετοσύνη» μου και την «άγνοιά» μου. Άμα τους βάλω κι αυτούς, θα είσαι πιο ορέος κι από τον Ερμή τού Πραξιτέλη!)
Τα ξέρω αυτά που μου αραδιάζεις για την Κομμούνα. Απ’ έξω κι ανακατωτά. Εσύ είχες ξεχάσει την ...αμεσοδημοκρατία τής αντιπροσώπευσης 1 προς ...21.127 πολίτες (στην καλύτερη 1 προς ...16.667) που ίσχυσε τότε. Γιατί η κουβέντα ήταν περί συγκεντρωτισμού. Όπου, για δεύτερη φορά, έπεσες μέσα στον ωραίο λάκκο που σου έσκαψα (αν και αυτή τη φορά σε είχα προειδοποιήσει, για να μην έχω τύψεις ότι κλέβω εκκλησία), και αναγκάστηκες να παραδεχθείς πως σε έκτακτες καταστάσεις ο συγκεντρωτισμός είναι αναπόφευκτος.[***] Στα νερά μου ήρθες και κολυμπάς σαν δελφινάκι —αν και με μπρατσάκια. Κι αυτό που μου γράφεις για την εξουσία τής Κομμούνας που δεν μακροημέρευσε και δεν παγιώθηκε, κι αυτό άλλος ένας λάκκος είναι, που τον σκάβεις μόνος σου και πέφτεις μέσα εθελοντικά. Αν επικρατούσε και μακροημέρευε, αναρχικό ξεφτέρι μου, έχεις την εντύπωση ότι θα αργούσε πολύ η μέρα που θα πλακωνόντουσαν οι μπλανκιστές με τους προυντονικούς («εμείς είμαστε οι πιο πολλοί, σκάστε!» — «εμείς είμαστε οι πιο δημοκράτες, βουλώστε το!»); Απλώς, δεν πρόλαβαν να πλακωθούν μεταξύ τους, γιατί είχαν τους βερσαλιέρους απέναντι. Όπως έγινε και στο ρωσικό εμφύλιο που οι αναρχικοί πολέμησαν με τους Κόκκινους υπό τις διαταγές τού Τρότσκι! —δεν ξέρω αν γιού αντερστάντ...
Γιατί μού τρίβεις στη μούρη ότι και ο Μαρξ είχε την Κομμούνα κορόνα στο κεφάλι του; Σου είπε κανένα πουλάκι ότι εγώ την έχω τού πεταμάτου; Αυτό κατάλαβες; Σου έφερα την Κομμούνα, ως ένα μάρτυρα υπέρ τών απόψεών μου που δεν μπορείς να τον αρνηθείς! Ήρθα με τα νερά σου για να σε ‘‘πνίξω’’ μέσα στα ίδια σου τα νερά, πώς να στο πω αλλιώς;
Ώστε, δεν έχω καταλάβει γρυ από όσα μου είπες για το τι εστί εξουσία; Καλά. Τράβα να διαβάσεις εδώ (να βγάλεις όμως πρώτα τις αναρχοαυτόνομες μαρμελάδες από τα μάτια σου!). Κι ύστερα να παρατηρήσεις κάπως προσεκτικά το σήμα κατατεθέν τού ιστολογίου. (avatar) για να μπορέσεις να διακρίνεις ότι ένα από τα μικρότερα τετράγωνα που σχηματίζουν το μεγάλο είναι μαύρο (και δεν είναι τού ΠΑΟΚ...).
Τα λέμε (όταν τα ξαναπούμε, πολύ θα ήθελα να μου εξηγήσεις τι εννοείς όταν παραπονιέσαι πως φωνάζω δυνατά για να σκεπάσω το συνομιλητή μου...)
[***] Η διαφορά μας είναι στην εκτίμηση των έκτακτων καταστάσεων. Διαφορά τεράστια, γιατί εσύ λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο, την εξουσία.
Περί "παγίδευσης" λοιπόν (και τώρα επιτέλους θα ξεφαντώσω -εννοώ και σε έκταση!). Να σου κάνω λοιπόν μια περίληψη, γιατί απ' τις πολλές παγίδες που καυχιέσαι πως έστησες, τα έχεις κάνει τρικυμία.
Ξεκίνησες με το κλασικό τσίπικο κόλπο -που κατά τα άλλα, όταν σου το κάνει ο Όψιμος Μετενσαρκωμένος συνλενινιστής σου, σκίζεις τα ρούχα σου-, παρουσιάζοντας δηλαδή μια καρικατούρα της άποψης που θέλησες να ειρωνευτείς. Έβαλες έτσι τους ιδεολογικούς αντιπάλους σου να αντιτίθενται σαν παιδάκια, και καλά, σε κάθε ιδέα περί πρωτοβουλίας και οργάνωσης, ακόμα και κάθε εκπροσώπησης γενικά κι αόριστα, επειδή υποστηρίζουν, υποτίθεται, μια εντελώς γελοία άποψη για την εξουσία, σύμφωνα με την οποία ακόμα και το να οργανώσει κανείς μια δράση είναι πράξη εξουσιαστική.
Απαντώντας από την πλευρά μου, και χωρίς καμιά πρόθεση να σε παγιδέψω πουθενά (σιγά τον πολυέλαιο!), αρκέστηκα να σου επισημάνω με κάθε καλή διάθεση το ολοφάνερο: ότι δηλαδή αυτό που παρουσίασες ειρωνικά δεν ήταν παρά μια καρικατούρα, ένα μπουρδούκλωμα -κι ο λόγος που παρέθεσα κάποια αποσπάσματα, δεν ήταν βέβαια για να κάνω τον πολύξερο, αλλά απλά και μόνο για να δείξω ότι χτυπάς στον αέρα ένα δικό σου κατασκεύασμα και πάντως όχι αυτά που πραγματικά υποστηρίζουν αυτοί που θέλησες να ειρωνευτείς.
Η καρικατούρα σου μονομιάς αποδείχτηκε τόσο κακοφτιαγμένη, ώστε αυτό και μόνον άρκεσε για να πάρεις τον κατήφορο που παίρνουν όσοι κάνουν προχειροδουλειές και πάνε να βγάλουν πολλά βάζοντας πολύ λίγα. Καθώς δηλαδή σου έδειξα ότι η άποψη περί εξουσίας αυτών που ειρωνεύεσαι δεν είναι τόσο απλοϊκή όσο την ήθελε η καρικατούρα σου, για να υποστηρίξεις το κατασκεύασμά σου, ΑΡΧΙΣΕΣ ΕΣΥ Ο Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙΣ ΜΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΙΔΑΡΙΩΔΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ και τα περί αυτήν! Από το ότι, και καλά, "εξουσιαστικό" είναι ότι μια οργάνωση δεν δέχεται τους πάντες στους κόλπους της, και το ότι "ιεραρχία" υπάρχει αυτόματα από το γεγονός και μόνον ότι δεν γίνεται ν' αποφασίζουν όλοι ταυτόχρονα ανά πάσα στιγμή, ίσαμε το ότι "συγκεντρωτισμός" είναι ότι 17.000 άνθρωποι εκπροσωπήθηκαν σε μια στιγμή από έναν εκπρόσωπο!
Με δυο λόγια, χωρίς να χρειαστεί να σε παγιδέψω (σιγά τον πολυέλαιο δις), πολύ απλά ΑΥΤΟΠΑΓΙΔΕΥΤΗΚΕΣ: πήγες να φορτώσεις σε άλλους μια καρικατούρα απόψεων και κατέληξες ίδιος να υποστηρίζεις καρικατούρες...
Χρειάζεται να σου επαναλάβω τι εστί εξουσία και ότι ΔΕΝ είναι π.χ. το να μη δέχεται μια οργάνωση τους πάντες μέσα της; Χρειάζεται να σου ξαναπώ ότι ιεραρχία σημαίνει κάτι συγκεκριμένο (="κάστα εκλεκτών") και όχι το ότι γενικώς και αορίστως κατανομή έργων; Ή μήπως πρέπει να σου υποδείξω για να μιλήσουμε για συγκεντρωτισμό δεν αρκεί το ότι υπάρχει εκπροσώπηση (χαίρω πολύ), αλλά ότι χρειάζεται να δούμε ποια είναι η φύση αυτής της εκπροσώπησης και αν είναι στημένη έτσι ώστε να συγκροτεί κάστα εκλεκτών με ειδικά προνόμια;
Ασφαλώς δεν χρειάζεται να σου τα ξαναπώ αυτά, έξυπνο παιδί είσαι, τα καταλαβαίνεις, μόνο που έχεις πάθει αυτό που λένε "το έξυπνο πουλί από τη μύτη (=την πολλή αυτοπεποίθηση και καυχησιά του) πιάνεται".
(η συνέχεια από κάτω)
(συνέχεια και τέλος)
Καλό αυτο-ξεμπέρδεμα λοιπόν. Κι όσο για την Παρισινή Κομμούνα, ως ιστορικό γεγονός μόνο τις απόψεις σου δεν υποστηρίζει! Το βλέπεις άλλωστε και μόνος σου ότι για να στηρίξεις την καρικατούρα σου και να μην παραδεχτείς ότι δεν την χαρακτήρισε ούτε η ιεραρχία, ούτε ο συγκεντρωτισμός, αναγκάζεσαι να καταφύγεις στα γνωστά σενάρια, που θα χαροποιούσαν κάθε ΕΧΘΡΟ της: "Ε, άμα βαστούσε κι άλλο, οι επαναστάτες θα σφάζονταν αναμεταξύ τους!". Πόσο πιο χαμηλά θα πέσεις αδελφέ μου μόνο και μόνο για να μη σου πέσει ένα δυο χιλιοστά η μύτη;
Για να κλείσω: Η διαφορά μας δεν είναι στην εκτίμηση των έκτακτων καταστάσεων, ούτε εγώ λογαριάζω χωρίς τον ξενοδόχο την εξουσία. Η διαφορά μας είναι, θα έλεγα, στην αντιμετώπιση των έκτακτων καταστάσεων. Εσύ παίρνεις για όπλο την εξουσία ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ την παρέλαβες από τον παλιό κόσμο κι αφήνοντάς την ΑΘΙΚΤΗ επί της ουσίας (ιεραρχία+συγκεντρωτισμός) με τη λογική ότι "έχει αποδειχτεί πως δουλεύει", ενώ εγώ προσπαθώ να φτιάξω διαφορετικά όπλα παίρνοντας απ' τον παλιό κόσμο μόνον ό,τι πιο δημοκρατικό (με την ουσιαστική έννοια του όρου) έχει να επιδείξει αυτός και με τη λογική ότι "είναι καταστροφικό να βάζεις το καινούργιο κρασί σε παλιά βαρέλια", ή πιο απλά "δεν γίνεται να φτιαχτεί ένας καινούργιος κόσμος ακολουθώντας το σχέδιο του παλιού".
Πάρε κάτι για τους ιλίγγους και καλό υπόλοιπο σ/κ.
:-) :-))
Υ.Γ. με δυο-τρία λογάκια για την Παρισινή Κομμούνα, δανεισμένα από τον Κάρολο, έτσι για να δεις πόσο αυτομπερδεύτηκες:
«Η συγκεντρωτική κρατική εξουσία με τα πανταχού παρόντα όργανά της –(…) όργανα που φτιάχτηκαν σύμφωνα με το σχέδιο ενός συστηματικού και ιεραρχικού καταμερισμού της εργασίας− κατάγεται από τον καιρό της απόλυτης μοναρχίας, όπου χρησίμευε στην αστική κοινωνία που γεννιόταν σαν ισχυρό όπλο στους αγώνες της εναντίον της φεουδαρχίας. (…)»
- Άρα καταλαβαίνεις τι σόι ‘επανάσταση’ υποστηρίζεις όταν εκθειάζεις το συγκεντρωτισμό και την ιεραρχία.
«Η Κομμούνα σχηματιζόταν από τους δημοτικούς συμβούλους που είχαν εκλεγεί με βάση το γενικό εκλογικό δικαίωμα στα διάφορα διαμερίσματα του Παρισιού. Ήταν υπόλογοι και μπορούσαν να ανακληθούν σ’ οποιαδήποτε στιγμή. (…) Τίποτα δεν μπορούσε να είναι πιο ξένο προς το πνεύμα της Κομμούνας όσο η αντικατάσταση του γενικού εκλογικού δικαιώματος με τον ιεραρχικό διορισμό των υπαλλήλων».
- Υπόλογοι στη βάση και ανακλητοί σ’ οποιαδήποτε στιγμή. Κανένας ιεραρχικός διορισμός. Κάτι έτη φωτός από τις αγάπες σου δηλαδή.
«Από τα μέλη της Κομμούνας έως τους κατώτερους υπαλλήλους, η δημόσια υπηρεσία έπρεπε να αμείβεται με εργατικούς μισθούς. Όλα τα αποχτημένα προνόμια και οι επιχορηγήσεις για έξοδα παράστασης στους ανώτερους αξιωματούχους του κράτους καταργήθηκαν μαζί με τους ίδιους τους αξιωματούχους».
- Προνόμια τέλος, δηλαδή έμπρακτη κατάργηση του συγκεντρωτισμού και της ιεραρχίας, αφού συγκεντρωτισμός, ιεραρχία και προνόμια πάνε πακέτο.
«Σε ένα σύντομο πρόχειρο σχέδιο εθνικής οργάνωσης, που η Κομμούνα δεν πρόλαβε να επεξεργαστεί παραπέρα, καθορίζεται ρητά ότι η Κομμούνα θα αποτελούσε την πολιτική μορφή ακόμα και του πιο μικρού χωριού (…).»
- Α παπαπαπά! Εφιάλτης! Συμμαζέψτε τον αυτόν τον Κάρολο, έχει ξεφύγει!
;-p :-))
Κι εσύ αδερφέ μου Λεφτ, σταμάτα πια να στήνεις δόκανα και ξώβεργες, δεν αντέχω άλλο, λύθηκε ο οφαλός μου!
:-)))
Φίλε Δόκτορα Σπινγκ,
Τώρα που πήρες φόρα και γράφεις κι εσύ πολλά (αλλά βέβαια εσύ δεν γράφεις σεντόνια ούτε και "απλώνεις" τα θέματα, εσύ είσαι επί τής ουσίας, σε αντίθεση μ' εμένα που το κάνω για να θολώνω τα νερά, εσύ γεννήθηκες από μάνα κι εγώ από σκύλα!), δεν μπαίνεις στον κόπο ν' αρχίσεις σιγά-σιγά να απαντάς και στα κάμποσα ερωτήματα που σου έχω θέσει; Εκτός κι αν νομίζεις ότι διάλογος είναι να μιλάς ερήμην τού τι σου έχει πει ο συνομιλητής σου. Ποιος ξέρει, μπορεί να είναι κι αυτό στα πλαίσια του «ασυμφιλίωτου αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία»... :-)
Θα επανέλθω. Σε βλέπω να σπαρταράς ακόμα και δεν μου πάει να σε αφήσω να βασανίζεσαι...
Τα λέμε
Αν μπορουσα (If i may), θα ηθελα να βαλω το θεμα οτι η Κομμουνα ηταν η ανατροπη του κρατους (κι αυτο λειψο μια που δεν στραφηκε ουσιαστικα οταν μπορουσε εναντια στην καρδια του κρατους, το θησαυροφυλακιο, αν οι αναρχικο-αντιεξουσιαστες διαβαζαν λιγο Μαρξ, αποκλειεται να τους ειχε ξεφυγει).
Το προβλημα της εξουσιας και του καπελωματος προκυπτει οταν πας να φτιαξεις το καινουριο. Εκει θα πρεπει να προσαρμοσεις τις παλιες αποψεις.
Λεφτ, έχεις μπλέξει με άπαιχτες γαλλικούδες.
Έτσι παραμένεις ξυπόλυτος στα αγκάθια...ατυχία.
Καλά σου λένε πως ο Κόρς είναι "όλα τα λεφτά".
Αυτό που δεν λένε (αποσιωπούν) τα εξυπνοπούλια, είναι πως ο Κόρς, ο Γκόρτερ, ο Λούκατς και κάθε αγωνιστής του κομουνιστικού κινήματος θεωρούσε τον Λένιν σύντροφό του και μάλιστα από τους σταθερότερους στην επαναστατική υπόθεση. Όλοι πέραν της κριτικής τους το επισημαίνουν συνεχώς.
Εσύ αναφέρεσαι στον Λένιν αυτοί (και όλοι οι παραπάνω) στον λενινισμό (πράγμα απόλυτα διαφορετικό)
Ο "λενινισμός" ήταν μάλλον η αφομοιωτική διαδικασία υπέρ του αστικού κόσμου στην Ρωσία.
Ήταν ο αστισμός με το σφυροδρέπανο στο χέρι.
Φίλε Δόκτορ Σπινγκ,
Για να διευκολυνθώ (= να γράψω όσο γίνεται λιγότερα, αλλά και να μη σου αφήσω το παραμικρό περιθώριο να δραπετεύσεις μη τοποθετούμενος επί τού συγκεκριμένου) σε όσα από αυτά που θα θίξω είναι ουσιαστικά για το διάλογό μας —τα μάρκαρα με ***), θα αριθμήσω:
1*** Μη μου το παίζεις κουτοπόνηρος: Η παγιδούλα μου συνίστατο στο να παρουσιάσω τους ιδεολογικούς αντιπάλους μου ως κάτι που δεν είναι (ενάντια σε κάθε οργάνωση, πρωτοβουλία κ.λπ.), αλλά ο στόχος της δεν ήταν η διαστρέβλωση. Ο στόχος της ήταν να εκθέσω τις αντιφάσεις/προσχήματα/αυταπάτες τους. Και επιτεύχθηκε 100%! Διότι στην απάντησή σου και στο διάλογο που ακολούθησε και την οργάνωση δέχθηκες και το καπέλωμα που φέρνει σε ανοργάνωτους, και τα πάντα όλα. Αυτό σε κάνει αντιεξουσιαστή α λα καρτ. Και πιο συγκεκριμένα, όπως ήδη σού έχω πει, αντιεξουσιαστή ενάντια στην εξουσία τών άλλων (εν προκειμένω, ενάντια στην εξουσία τών ‘‘κακών’’ λενινιστών)
2 Ο «Όψιμος Μετενσαρκωμένος συνλενινιστής [μ]ου» δεν έκανε αυτό που έκανα εγώ. Έκανε αυτό που κάνεις εσύ, όταν καμώνεσαι πως δεν καταλαβαίνεις τι ήθελα να πετύχω με την ανάρτηση: το έπαιξε κουτοπόνηρος. Κι όπως είδες, τον αντιμετώπισα πολύ αυστηρά. Ακριβώς γιατί δηλώνει λενινιστής, άρα, αυτό που συγχωρείται σε σένα (αν και μας εξυπηρετεί) δεν πρέπει να συγχωρείται σε έναν λενινιστή. He is a bastard, but he is one of our own bastards!
3*** Εξακολουθείς και δεν καταλαβαίνεις (ή υποκρίνεσαι πως δεν καταλαβαίνεις) γιατί μία οργάνωση συνιστά «εξουσιαστικό αποκλεισμό». Θα κάνω άλλη μία απόπειρα, ίσως και την τελευταία, διότι, όπως λέει και το τραγούδι, «ποτέ μη χτυπάς μια πόρτα κλειστή». Θα καταφύγω σε ένα παράδειγμα.
Είναι ή δεν είναι «εξουσιαστικός αποκλεισμός» το να σου ρίξουν πόρτα σε ένα κλειστό κλαμπ τού Λονδίνου επειδή δεν έχεις τις 10.000 λίρες που απαιτούνται για την εγγραφή ή επειδή δεν έχεις τίτλο ευγενείας; Είναι. Γιατί δεν είναι το ίδιο στην περίπτωση που, εσύ πια, ρίξεις πόρτα σ’ εμένα, όταν αποπειραθώ να πάρω μέρος στην κλειστή συνεδρίαση της οργάνωσής σου, με την αιτιολογία ότι δεν συμμερίζομαι τις ιδεολογικές αρχές της; Επειδή αλλάζουν τα κριτήρια; Βρε άνθρωπε του Θεού, δεν έχεις ούτε στοιχειώδη ικανότητα για αφαιρετική σκέψη ή για εντοπισμό αναλογιών; (Να αναφερθώ και στο δικό σου παράδειγμα για τον ΣΕΒ: ασφαλώς και ο ΣΕΒ δεν ιδρύθηκε για να ασκεί την εξουσία τής απόρριψης εκείνων που θέλουν να γίνουν μέλη του και δεν είναι βιομήχανοι! Αλλά, για να περιφρουρήσει τη δυνατότητά του να ασκεί την εξουσία που περιγράφεις εσύ, καταφεύγει στον εξουσιαστικό μηχανισμό τού αποκλεισμού! Διαφορετικά, θα του παίρνανε το σύλλογο οι ντελιβεράδες! Αλλιώς: κάθε εξουσία αυτοπροστατεύεται μέσω και εξουσιαστικών μηχανισμών/κανόνων αποκλεισμού! Ακόμα και η συλλογική εξουσία μιας αναρχικής κολεκτίβας —δεν σου αρέσει να το ακούς, το ξέρω, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα!).
4*** Ώστε δεν είναι συγκεντρωτισμός «ότι 17.000 άνθρωποι εκπροσωπήθηκαν σε μια στιγμή [σ.σ.: σε όλες τις στιγμές που υπήρχε Κομμούνα, μην κλέβεις!] από έναν εκπρόσωπο»;;; Και τότε, γιατί, πουλάκι μου ξύπνιο και αναρχοαυτόνομο, δεν γουστάρετε τη «μεγάλη κοινότητα», την εθνοκρατική, αλλά προτιμάτε τις μικρές αυτόνομες κοινότητες;;; Δεν το κάνετε για να ξεμπερδέψετε με την αντιπροσώπευση, το πρώτο βήμα προς το συγκεντρωτισμό, και να λειτουργήσετε σε συνθήκες «πλέριας άμεσης δημοκρατίας»;;; Το κάνετε επειδή έχετε αγοραφοβία και σας ενοχλεί η πολυκοσμία;;; (Ρε συ, μπας και δεν είσαι ανάρχας και μας δουλεύεις ψιλό γαζί;)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
5*** Ή διαβάζεις στο πόδι αυτά που γράφω ή έχεις αδυναμία κατανόησης βασικών εννοιών. Σου είπα τι σημαίνει ιεραρχία και στο ξαναλέω:
«[Ι]εραρχία σημαίνει αξιολογική και γι’ αυτό άνιση κατανομή αποφασιστικών αρμοδιοτήτων (δικαίωμα να παίρνονται αποφάσεις εκτελεστές από όσους βρίσκονται πιο κάτω από εσένα στην ιεραρχική κλίμακα).»
Και σου εξήγησα ότι αυτό που εννοείς εσύ ως ιεραρχία (κλειστή «κάστα εκλεκτών») είναι μία παρεκτροπή της. Προφανώς, έχεις την άποψη ότι η ιεραρχία καταλήγει αναπόφευκτα στην παρεκτροπή της σε κλειστή «κάστα εκλεκτών». Πες το, μην ντρέπεσαι. Μην πας όμως να αναγορεύσεις τη δική σου προσωπική άποψη σε ορισμό τής ιεραρχίας!
Αυτά όλα σου τα ξανάπα. Και επανέρχεσαι σαν παπαγαλάκι που έχει μάθει να μιλάει, όχι όμως και να ακούει. Αλλά είναι κουραστικό για το συνομιλητή σου και αδιέξοδο για τη συζήτηση να μην απαντάς σε αυτό που σου είπε για να καταρρίψει τον αρχικό σου ισχυρισμό και απλώς να επαναλαμβάνεις τον αρχικό σου ισχυρισμό, χωρίς να μπαίνεις στον κόπο να καταρρίψεις με τη σειρά σου το αντεπιχείρημα που ο συνομιλητής σου κατέθεσε. Αυτό δεν λέγεται διάλογος! Όπως δεν λέγεται πορεία το σημειωτόν, επειδή απλώς και μόνο κουνάς τα πόδια σου!
6*** «[Τ]ην Παρισινή Κομμούνα, [...] δεν την χαρακτήρισε ούτε η ιεραρχία, ούτε ο συγκεντρωτισμός, [...]».
Να χαρώ εγώ γλωσσικές ‘‘μετατοπίσεις’’ (έχεις κάνει στον ΣΥΝ;). Το θέμα τής συζήτησης δεν είναι τι χαρακτήρισε την Κομμούνα. Το θέμα τής συζήτησης είναι αν στα χαρακτηριστικά της συμπεριλαμβάνονται ή όχι και στοιχεία ιεραρχίας και στοιχεία συγκεντρωτισμού. Αν δεν βαφτίσουμε το κοτόπουλο ψάρι (η αντιπροσώπευση δεν συνιστά συγκεντρωτισμό και ιεραρχία) τα συμπεριλάμβανε. Με χίλια!
7*** «[Α]ναγκάζεσαι να καταφύγεις στα γνωστά σενάρια, που θα χαροποιούσαν κάθε ΕΧΘΡΟ της:»
Ρε μάστορα, και αντιλενινισμός και κολπάκια τού Λένιν; Δεν λέει! Θα σε διαγράψουν για λενινιστική παρέκκλιση! ;-)
Πρόταση: να ξαναδιαβάσεις την Ιστορία τής Γαλλικής Επανάστασης (δεν σου λέω για τη μπολσεβίκικη, για να μη μου πάθεις τίποτε). Εκεί θα δεις μερικά «σενάρια» που παίχτηκαν στην πραγματική ζωή...
8*** «Εσύ παίρνεις για όπλο την εξουσία ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ την παρέλαβες από τον παλιό κόσμο κι αφήνοντάς την ΑΘΙΚΤΗ επί της ουσίας (ιεραρχία+συγκεντρωτισμός) με τη λογική ότι "έχει αποδειχτεί πως δουλεύει", ενώ εγώ προσπαθώ να φτιάξω διαφορετικά όπλα παίρνοντας απ' τον παλιό κόσμο μόνον ό,τι πιο δημοκρατικό (με την ουσιαστική έννοια του όρου) έχει να επιδείξει αυτός και με τη λογική ότι "είναι καταστροφικό να βάζεις το καινούργιο κρασί σε παλιά βαρέλια", ή πιο απλά "δεν γίνεται να φτιαχτεί ένας καινούργιος κόσμος ακολουθώντας το σχέδιο του παλιού".»
Δικά σου αυθαίρετα συμπεράσματα ότι είμαι υπέρ τής αναπαραγωγής τής εξουσίας τού παλιού κόσμου. Απλώς, δεν συντάσσομαι με τη δική σου άποψη ότι το πέρασμα από τον καπιταλισμό στον καινούργιο κόσμο ή θα καταργήσει άμεσα την εξουσία και τα κακά της ή δεν θα είναι πέρασμα (για να παίξω με την ατάκα τού Πουλαντζά περί σοσιαλισμού). Ο παππούς, που πας να τον φέρεις σε αντιπαράθεση με τον Βλαδίμηρο, το έχει πει καθαρά και ξάστερα. Η δικτατορία τού προλεταριάτου είναι μία ταξική κοινωνία. Και ταξική κοινωνία σημαίνει και καταστολή και καταπίεση. Που δεν μπορείς να τα ασκήσεις χωρίς την εξουσία.
Α, και πού ’σαι! Μη μου το παίζεις δημοκράτης. Με τη δημο-κρατία έχετε πρόβλημα, όπως και με κάθε -κρατία (=εξουσία). Ακόμα και της πλειοψηφίας.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
9*** Γιατί κουράζεσαι να μου αραδιάζεις τσιτάτα τού Μαρξ για την Κομμούνα; Το είπες κι εσύ: η Κομμούνα έζησε δυο μήνες. Δεν πρόλαβε να μακροημερεύσει για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που θα παρουσιαζόντουσαν στην πορεία. Ο Μαρξ εκθείασε την εκκίνησή της (αν και όχι σε όλα τα σημεία: έδειξε την ‘‘κακή’’ λενινιστική πλευρά του, όταν την επέκρινε για τη μη άσκηση λογοκρισίας στον τύπο ή επειδή είχαν τους ομήρους και τους καμάρωναν, αντί να τους στήσουν στον τοίχο...). Ποιος ξέρει η διάρκεια τι θα έφερνε. Γιατί, όπως είχε πει πάλι ο Μαρξ, «ο εφοδιασμός τού λαού με ψωμί είναι έργο πολύ δυσκολότερο από μία επανάσταση». Αυτό το στάδιο όμως, του εφοδιασμού τού λαού με ψωμί, οι μπολσεβίκοι το πέρασαν και είδαν τι εστί βερίκοκο.
Και δύο σημεία «εκ μεταφοράς»
10*** Ώστε είναι «φουστιά» η αναφορά μου στους Λουδίτες και σε αυτούς που νομίζουν ότι φταίνε οι μετανάστες για την ανεργία τους (οι οποίοι φυσικά και δεν είναι όλοι φασίστες! —το δικό σου ολοκληρωτιστικό μυαλό τούς θεωρεί τέτοιους!); Και μιμούμαι τον «Όψιμο Μετενσαρκωμένο» στη διαστρέβλωση; Γιατί, ρε φίλε; Επειδή έτσι σε βολεύει; Δεν μου λες, για να ’χω το καλό ρώτημα, ένας άνεργος που κατεβαίνει στο δρόμο και φωνάζει «ρε κουφάλες, θέλω δουλειά, τα παιδιά μου πεινάνε!», δεν ανήκει στην κοινωνική αριστερά, με την έννοια της δομικής ταξικής του θέσης, δεν είναι «δικός μας»; Ποιανού είναι; Του Μαρινάκη; «Δικός μας» είναι μέχρι τους αστραγάλους! Αν δεν έχει όμως επεξεργαστεί την άμεση εμπειρία του, αν δεν έχει διαβάσει πέντε πράγματα βασικά, αν δεν έχει μιλήσει με κάποιους να του βάλουν τη σκέψη σ’ ένα δρόμο, πόσο δύσκολο είναι να νομίζει ότι για την ανεργία του φταίνε οι αυτοματισμοί στα πλοία τού Μαρινάκη και «οι βρωμιάρηδες οι Πακιστανοί που μας κλέβουν τις δουλειές»; Πού ζεις; Βγαίνεις ποτέ από το γκέτο τών Εξαρχείων (μιλάω συμβολικά);
11 «Όσο για τα ράμματα, κοίτα είναι απλό και μη βασανίζεσαι: την απόφαση την πήρε η ίδια συνέλευση που αποφάσισε να αναθέσει στο ΚΚε τη φρούρηση της Βουλής.»
Μπα;;; «Μαθαίνετε κι εσείς από τους εχθρούς σας»;;; Και τότε γιατί καταγγέλλετε τον Λένιν που έριξε το σύνθημα και λέτε «τι χρεία άλλων μαρτύρων έχουμε ότι κι ο καράφλας μία από τα ίδια είναι»;;; Ρε συ, τι είσαστε, τελικά; Αναρχικοί ή λενινιστές; —και μάλιστα λενινιστές λενινιστικότεροι του Λένιν, αφού εσείς ήσαστε τρεις κι ο κούκος (άντε και μερικοί ασφαλίτες) και οι Παμίτες κάμποσες χιλιαδούλες (κι ακόμα περισσότερες, αν υπολογίσουμε τις χιλιάδες που δεν ήταν τόσο ‘‘επαναστάτες’’ όσο οι «δικοί σου»...).
Παρεμπιπτόντως: οι 1077 μερούλες που σου έλεγα ότι πέρασαν από τις 20 Οκτωβρίου 2011 όταν οι «σταλινοφασίστες» δεν σας άφησαν να ‘‘καταλάβετε’’ τη Βουλή και να ‘‘γκρεμίσετε’’ το καθεστώς έχουν γίνει 1081. Τι θα γίνει; Θα μπουκάρετε τελικά, ή τώρα σας φταίνε τα πολλά ...περιστέρια; :-)
Τα λέμε
Φίλε Αέρα,
Πλάκα με κάνεις, έτσι;
Τα λέμε
ΥΓ Είσαι σίγουρος ότι αυτό το όνομα που διάλεξες βολεύει για κάθε ανάρτηση;
Μαέστρο, έχεις ντελαπάρει άσχημα. Πχ. λες: "Το θέμα τής συζήτησης δεν είναι τι χαρακτήρισε την Κομμούνα. Το θέμα τής συζήτησης είναι αν στα χαρακτηριστικά της συμπεριλαμβάνονται ή όχι και στοιχεία ιεραρχίας και στοιχεία συγκεντρωτισμού".
Στοιχεία! Ή μάλλον ... "και στοιχεία"! Ιχνοστοιχεία ίσως; Να το πάμε στο Χημείο του Κράτους καλύτερα; Τι λες;
Κι έκανες τόσο σαματά, και προσκόμισες την Παρισινή Κομμούνα για συνήγορό σου στο θέμα ιεραρχία+συγκεντρωτισμός, μόνο και μόνο για κάτι "και στοιχεία";
Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν, που λέει κι ο λαός!
Κρίμα το μπόϊ σου, που λένε κι οι Ακαδημαϊκοί!
Γενικώς τρικυμία.
ΟΚ, καλή η πλάκα, τα είπαμε, γελάσαμε, σ' ευχαριστώ, το διασκέδασα ειλικρινά! Από την πλευρά μου σταματάω και σε αφήνω στην ησυχία σου, να ονειρευτείς κι άλλες παρόμοιες παγίδες.
Φιλάκια!
Φίλε Δόκτωρ Σπινγκ,
Τι έγινε; Το ξαναγύρισες στα λιγόλογα σχόλια; Να 'ξερες πώς σε νιώθω... :-)
Τα λέμε
ΥΓ Μην απομακρυνθείς και πολύ. Σας ετοιμάζω ένα "δωράκι" σκέτο Kinder-έκπληξη! ;-) :-)
Όχι άλλες παγίδες, έλεος!
:-p
Καληνύχτα κι όνειρα γλυκά.
:-)))))))))
Ωωωωχ μανα μου...
Λεφτ, δέκα φορές μέτρα μια κόβε!
Αυτές οι γαλλικούδες του ρεβιζιονισμού κάνουν πάντα το ίδιο κόλπο στους αλλοδαπούς/αγροτουρίστες ...τους βάζουν να γράψουν έκθεση ιδεών στη γλώσσα της χώρας υποδοχής.
Και μετά κάθονται στο γραφείο και γελάνε...
Μην τους δίνεις αυτή τη χαρά. Εφόσον δεν έχεις (-ουμε) τη δυνατότητα-ένεκα οι καιροί- να αποκτήσεις επαναστατική εμπειρία (πάρα μόνο μια ,ολίγον, φοιτητικολαμέ-τατουάζ, στο μαντρί των Εξαρχείων που έτσι κι αλλιώς δε μας αφήνουν να πάμε), τι μας μένει...τα κείμενα.
Οπότε βούτα στα κείμενα και μετά από ένα εξάμηνο σε βλέπω να τους σκίζεις. Τό χεις ναι....
αλλά τώρα ρε φίλε....ωχ μάνα μου !
Φίλε Αέρα,
Τελικά, εσύ σοβαρολογείς! Ας σοβαρολογήσω κι εγώ.
Από όλα αυτά που γράφεις με τη δική σου ιδιόλεκτο (ωραίο αυτό το «γαλλικούδες», θα το κυκλοφορήσω! —μιλάω σοβαρά) εγώ κατάλαβα τα εξής:
1) Θεωρείς ότι οι «γαλλικούδες», δηλαδή ο Δόκτορας και ο Μιχάλης Σβίγκος, με τον οποίο τα είπαμε στην ανάρτηση για το άγαλμα του Λένιν, διεκδικούν τον αυθεντικό Λένιν κι όχι αυτόν που πλασαρίστηκε μέσω τού «επίσημου λενινισμού» (= δηλαδή τη μετατροπή του λενινιστικού πνεύματος σε γράμμα). Νομίζω ότι κάνεις μέγα λάθος. Τίποτε δεν διεκδικούν από τον Λένιν. Ούτε καν τα μανικετόκουμπά του —εδώ τούς γύρισαν τα μάτια ανάποδα και μόνο με το γκρεμισμένο άγαλμα του Λένιν! Ο Δόκτορας μας προκύπτει ανάρχας τριφασικός και μονωμένος και ο Μιχάλης δηλώνει κομμουνιστής, αλλά κομμουνιστής που βαστάει φανάρι στο Δόκτορα, άρα δικαιούμαι να τον κατατάξω στην κατηγορία «αναρχοκομμουνιστής», χωρίς να μπορεί να μου πει κουβέντα κανείς.
2) Θεωρείς ότι οι «γαλλικούδες» με βάλανε στα δίχτυα. Μάλιστα. Αυτό όμως είναι το πόρισμα. Για κατάθεσε και τη σχετική επιχειρηματολογία.
3) Θεωρείς ότι θα γλύτωνα μερικά γκολάκια, αν τους υπενθύμιζα πως αυτοί που έριξαν στο τραπέζι θεωρούσαν τον Λένιν σύντροφό τους. Θα τους έκανα τα τρία δύο! Μανούλα μου, δεν έχεις καταλάβει ότι αυτό ουδόλως τους απασχολεί; Αυτοί παίρνουν ό,τι τους βολεύει από όποιον τους εξυπηρετεί, προκειμένου να ταιριάξει το παζλ που έχουν στο μυαλό τους. Από Κορς και Πάνεκουκ και Ρόζα, μέχρι Χάνα Άρεντ (άμα βρεθούν στα κέφια, μπορεί να σου πετάξουν και κανένα τσιτάτο τού Πόπερ!). Εδώ, λίγο παραπάνω σε αυτό το θρεντ, ένας από την παρέα τους, έφτασε στο σημείο να ποστάρει τσιτάτο τού ...Τρότσκι, για να ενισχύσει το μέτωπο της αναρχίας εναντίον τού λενινισμού! Μιλάμε για πρώτες τσαλαβούτες (δεν ξέρω αν το γαλλικούδες έχει κάτι και απ’ αυτή την έννοια, εσύ θα μου πεις).
4) Θεωρείς ότι εγώ δεν έχω διαβάσει παρά το «Κράτος και επανάσταση» (και μάλιστα πηδώντας μερικές σελίδες για να το τελειώσω πιο γρήγορα). ΟΚ. Εσύ που, προφανώς, είσαι επαρκώς εξοπλισμένος θεωρητικά, έχεις πεδίο δόξης λαμπρό να τους στείλεις από εκεί που ήρθαν. Είμαστε όλο αυτιά.
Τα λέμε
Δε σε βάζουν στα δίχτυα αλλά σε αφήνουν να εκτίθεσαι μιας και δεν διασαφηνίζουν τις έννοιες που χρησιμοποιούν (τις θεωρούν κοινή γνώση) και εσύ τις προσπερνάς με κάποια αμηχανία.
Έννοιες όπως η ιδεολογία, ως μηχανισμός αλλοτρίωσης, η εξουσία ως μη αναπόφευκτο "στάδιο οργάνωσης", η σχετικότητα του "ιστορικού χρόνου" (εδώ παίζουν με τον Κόρς- ειδικώς ο Δόκτορας που κρατάει κρυφά χαρτιά...) η φιλοσοφία της ιστορίας και η κρίση της, η αλλοτρίωση ως θετικό σταδιο
Είναι και άλλα. Δεν απαντάω. Διαβάζω με ενδιαφέρον.
Ίσως κάνω κάποιο σχόλιο γιατί βλέπω να συνεχίζετε το θέμα
Είναι αλήθεια πως ένα κομμάτι της αριστεράς που ενδιαφέρεται για την ουσιαστική ρήξη με το υπάρχον, ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ έχει περισσότερα κοινά με τα όσα κατατίθενται εδώ παρά ...ας μη τα λέμε.
Από την άλλη κι εσύ έχεις κάνει εποικοδομητικό σουξέ με τις πειραχτικές αναρτήσεις σου, μιας και από την πλάκιτσα και τον "αλληλοσπαραγμό" των πειραγμάτων βγαίνει ζουμί.
Επαναλαμβάνω, το "Λένιν ως Φιλόσοφος", το "Γράμμα του Γκόρτερ", το "Γιατί είμαι μαρξιστής" το "Ιστορία και ταξική συνείδηση" κτλ. γράφτηκαν από ΣΥΝΤΡΌΦΟΥΣ και του ΛΕΝΙΝ οι οποίοι όλοι τον παραδέχονταν ως έναν από τους κορυφαίους ηγέτες του κινήματος για την ανατροπή!
Και να αφήσουμε τα ψόφια αντεξουσιαστικα
Όλοι αυτοί ήταν μέλη κομμάτων ακολουθούσαν κανόνες, είχαν αρχές..
Φίλε Αέρα,
Βλέπω ότι εξακολουθείς και εμμένεις στην άποψη ότι οι φίλοι μας, ο φίλος μας μάλλον, ας μείνουμε στον Δόκτορα που μίλησε εδώ, πάτησαν σε ‘‘βαριά’’ φιλοσοφικοπολιτικά ζητήματα σαν αυτά που αναφέρεις. Δεν ξέρω, τι να σου πω. Δεν θέλω να θεωρηθώ πεισματάρης, αλλά κι εγώ από τη μεριά μου εξακολουθώ να μη τα βλέπω, αν και δέχομαι φυσικά ότι αυτά είναι το υπόβαθρο της συζήτησης. Ίσως τα δικά σου διαβάσματα και γνώσεις σε παρέσυραν και σχημάτισες την εντύπωση ότι μπήκαν στο τραπέζι από τον Δόκτορα. Δεν έχει όμως αυτή η διαφορά μας και τόση σημασία. Γιατί, ακόμα κι αν ο Σπινγκ έβαζε το θέμα σε τέτοια πλαίσια (ή αν το έπαιρνα πρέφα εγώ, σύμφωνα με τη δική σου άποψη, για να είμαι δίκαιος), εγώ θα τα παρέκαμπτα με συνοπτικές διαδικασίες με σκοπό να μην παρεκκλίνω από το δικό μου σκοπό. Κι αυτός δεν ήταν άλλος από την αποκάλυψη των αντιφάσεων που παρουσιάζει το «αναρχικό σχέδιο», αν επιχειρήσεις να το γειώσεις και να το αντιπαραθέσεις στην πραγματικότητα. Έχω την εντύπωση ότι αυτό φάνηκε σε μια δυο στιγμές τού Δόκτορα και φάνηκε μεγαλοπρεπώς. Ας πούμε:
Όταν έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι η αντιπροσωπευτικότητα της Κομμούνας δεν συνιστά συγκεντρωτισμό! Ή, όταν αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι η ‘‘δημοκρατική’’ αναρχία ξέπεσε στο επίπεδο των ‘‘σταλινικών’’ και τους συναγωνίστηκε σε μπλανκισμό (δεν είπε ότι η μονομαχία τους είχε αντικείμενο το ποιος θα πάρει την εξουσία στην πλατεία Συντάγματος, αλλά ένας επαρκώς ευφυής αναγνώστης μπορεί να το καταλάβει και γι’ αυτό δεν το έκανα θέμα).
Καλώς ή κακώς, αυτές ήταν οι ‘‘φιλοδοξίες’’ μου από αυτήν την ανάρτηση. Μπορεί να σου φαίνονται φτωχές και ίσως να έχεις και δίκιο. Δεν νομίζω όμως ότι απέτυχα.
Θα συμφωνήσω μαζί σου: Ναι, «Είναι αλήθεια πως ένα κομμάτι της αριστεράς που ενδιαφέρεται για την ουσιαστική ρήξη με το υπάρχον, ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ έχει περισσότερα κοινά με τα όσα κατατίθενται εδώ παρά ...ας μη τα λέμε». Και αυτό που δεν λες εσύ, θα το πω εγώ: «παρά με τις ηγεσίες τών ‘‘κατεστημένων’’ αριστερών κομμάτων. Όμως, φίλε μου Αέρα, έχω τη βεβαιότητα πως η συνάντηση Αριστεράς και Αναρχίας (λίγο στραμπούληγμα αυτό που λέω, γιατί η αναρχία είναι κομμάτι τής Αριστεράς, αλλά ακολουθώ τις συμβάσεις τής καθημερινής πολιτικής γλώσσας) απαιτεί δέκα βήματα από την Αριστερά και δέκα άλματα από την Αναρχία.
Το έχω πει στον Δόκτορα, το έχω πει στον Μιχάλη Σβίγκο, το λέω και σε σένα. Κάποια στιγμή, σύντομα, θα έχουμε έναν ακόμα γύρο. Μείνε κοντά! :-)
Τα λέμε
Αέρα, συμφωνώ με τον Λεφτ: δεν πάτησα σε τίποτε "βαριά φιλοσοφικοπολιτικά υπόβαθρα"! Γιατί κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται όταν έχεις να αντιπαρατεθείς με κάποιον που στηρίζει την "επιχειρηματολογία" του σε συνειρμούς του τύπου:
-> "Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αποφασίζουν όλοι μαζί το ίδιο πράγμα και ταυτόχρονα, ούτε και να κάνουν όλοι μαζί το ίδιο πράγμα και ταυτόχρονα",
--> "Άρα πρέπει για να γίνει ένα συλλογικό έργο, χρειάζεται να εκλέξουν εκπροσώπους",
---> "Που πάει να πει πως το συλλογικό έργο αυτό καθαυτό καθιστά αυτομάτως αναπόφευκτο τον συγκεντρωτισμό",
----> "Επομένως, αντιφάσκει όποιος δέχεται την ανάγκη για συλλογικό έργο αλλά απορρίπτει το συγκεντρωτισμό",
-----> "Γιούπι, νίκησα!".
Τέτοια ... "βαριά λογική" δεν θεραπεύεται με βαριά, ούτε και με ελαφριά, φιλοσοφικοπολιτικά υπόβαθρα. Μιλάμε για κατάσταση που εγκυμονεί άμεσα κίνδυνο αφασικού κώματος και γι' αυτό επείγουν οι απλές εντριβές ανάνηψης. Πες το και προκαταρκτικές πληροφοριακές σημειώσεις. Π.χ. τι πραγματικά λένε "αντιφάσκοντες", ή ακόμα και πώς τοποθετεί το θέμα "ιεραρχία και συγκεντρωτισμός" στο πλαίσιο της Κομμούνας ο ίδιος ο σοφός παππούς του ... πάσχοντος (είναι αυτό που λέμε, "ειδοποιείστε τους συγγενείς του").
:-))
Φίλε Δόκτωρ Σπίνγκ,
Το παίζεις έξυπνος σοφός/είσαι έξυπνος και σοφός, αλλά, για να δούμε αν η εξυπνάδα σου και η σοφία σου μπορούν να σε βοηθήσουν επί τού συγκεκριμένου. Είσαι έτοιμος; Πάμε:
Όπως είμαι σίγουρος ότι ξέρεις, μία από τις υποχρεωτικές ντιρεκτίβες τής Κομμούνας (των 71 έως 90 ανθρώπων, για να μην ξεχνιόμαστε) ήταν ότι σε περίπτωση που κάποιοι επιχειρηματίες την ‘‘έκαναν’’ από το Παρίσι για να πάνε να συναντήσουν τους ομοίους τους στις Βερσαλλίες, οι επιχειρήσεις τους περνούσαν στα χέρια τών υπαλλήλων τους.
Όπως επίσης είμαι σίγουρος ότι ξέρεις, μία άλλη από τις υποχρεωτικές ντιρεκτίβες τής Κομμούνας (δηλαδή, των 71 έως 90 ανθρώπων —επαναλαμβάνω γιατί σε βλέπω να παίζεις με ένα στυλό και να μη με προσέχεις! :-) ) ήταν η δεκάωρη εργασία κατ’ ανώτατο όριο.
Ας υποθέσουμε τώρα, ότι εσύ ήσουν καροποιός και δούλευες σε μία τέτοια επιχείρηση, της οποίας το αφεντικό την κοπάνησε μαζί με την οικογένειά του από το Παρισάκι, οπότε, το ‘‘μαγαζί’’ πέρασε σε σένα και τους συναδέλφους σου.
Ας υποθέσουμε πάλι ότι εσύ είχες πάνω-κάτω τα μυαλά που έχεις τώρα, οπότε ήσουν Προυντονικός. Κι ας υποθέσουμε ότι ήσουν το ίδιο έξυπνος και σοφός με τώρα και είχες και λέγειν και έπειθες τους συναδέλφους σου να δουλέψουν 11 ώρες αντί για δέκα.
Πολλές υποθέσεις έκανα για την αφεντιά σου, ας κάνω και μία για πάρτη μου:
Είμαι μπλανκιστής και είμαι και μέλος τής Κομμούνας. Ως τέτοιος, μόλις παίρνω πρέφα ότι παραβιάζετε (αυτόνομα) το ωράριο, παίρνω καμιά δεκαριά παλικάρια (εθνοφρουρούς) και μπουκάρω στο ‘‘μαγαζί’’ και σας μπαγλαρώνω όλους και σας το κλείνω και μια βδομάδα για τιμωρία.
Για πες μου σοφέ και έξυπνε Δόκτορα:
Είναι αυτό μία καταστολή τής αυτονομίας σας, νομιμοποιημένη από την ανάγκη εφαρμογής μιας απόφασης που πάρθηκε συγκεντρωτικά (από 71 έως 90 ανθρώπους —το ξαναλέω γιατί τώρα έχεις μπει σε πορνοσάιτ και με γράφεις κανονικά :-) ) ή όχι; Κι αν όχι, πώς ακριβώς θα το ονόμαζες εσύ;
Αιδήμων ενώπιον τής σοφίας σου, αναμένω απάντηση αδημονών! ;-) :-)
Τα λέμε
ΥΓ Κατά πάσα πιθανότητα, θα σου απαντήσω αύριο. Είμαι εξόδου. :-)
Από ‘δω το πας, από ‘κει το φέρνεις, στο μπριάμ καταλήγεις πάλι! Το θέμα, φίλε Λεφτ, δεν είναι ότι εγώ είμαι ή το παίζω έξυπνος, αλλά ότι εσύ ειρωνεύεσαι φτηνά και πασχίζεις μάταια ν' αντικρούσεις ιδεολογικές θέσεις που δεν γνωρίζεις και για τις οποίες έχεις μια πολύ θολή ιδέα. Για να το καταλάβεις, είναι σαν εγώ να κορόιδευα τον λενινισμό χωρίς να έχω διαβάσει Λένιν παρά παίρνοντας σαν παράδειγμα λενινισμού την … ΟΑΚΚΕ! :-)
Σ’ αυτή την κατηφόρα λοιπόν, συνεχίζεις να σεναριολογείς γύρω απ’ την Παρισινή Κομμούνα, παραγνωρίζοντας, γιατί δεν πολυβολεύουν τη λατρεία σου για το συγκεντρωτισμό και την ιεραρχία, ακόμα κι αυτά που έγραψε ο παππούς σου για το γεγονός αυτό. Θα με συγχωρήσεις λοιπόν, αλλά δεν πρόκειται ν' απαντήσω στις «συγκεκριμένες ερωτήσεις» σου μιας και ως «συγκεκριμένες» ορίζεις ερωτήσεις του στυλ Σούλα-Μπάμπης και δυο φραπεδιές: «Αν είχαμε 10.000 ευρά, θα με πήγαινες Βενετία ή Άλπεις; Σε ρωτάω συγκεκριμένα, απάντα μου συγκεκριμένα!». Απλώς θα σου επισημάνω και πάλι (θυμίζοντάς σου τι έλεγε ο Βολίν για τον ανόητο αντικρατισμό, βλ. παραπάνω), πως παραμένεις πολλά μέτρα άουτ αν εξακολουθείς νομίζεις ότι ως «αυτονομία» ορίζουμε το να κάνουμε ό,τι μας κατεβάσει η γκλάβα μας παρακάμπτοντας ετσιθελικά τη λαϊκή μας συνέλευση, αθετώντας αποφάσεις στη διαμόρφωση των οποίων έχουμε μετάσχει εμείς οι ίδιοι και υπονομεύοντας εκπροσώπους που έχουμε εκλέξει ελεύθερα.
Τα πιο … πολύπλοκα -όπως πχ. ότι ο υβριδικός όρος «αναρχοαυτόνομοι» είναι κατασκεύασμα των καθεστωτικών μμε, που δεν τον αποδέχονται για τον εαυτό τους αυτοί που ειρωνεύεσαι, και πως ο όρος «αυτονομία» αναφέρεται στην αυτονομία του προλεταριάτου ως τάξης (και τη συνακόλουθη ανάγκη του να οργανωθεί αυτόνομα ως τάξη έναντι της αστικής τάξης) και καθόλου σε κάποια θολή ιδέα «ελευθερίας των ατομικών καπρίτσιων», όπως (καταπώς δείχνει το σενάριό σου) επιμένεις να νομίζεις-, τ’ αφήνω στην άκρη. Μαθημένος στο μπριάμι καθώς είσαι, πού να χωνέψεις κοτζάμ … σπαλομπριζόλα! Εδώ το φιλετάκι περί συγκεντρωτισμού, ακόμα το ρεύεσαι!
Πηγαίνοντάς το λοιπόν πάντα μαλακά, θα σου υπενθυμίσω τι έλεγε και ο κολλητός του παππού σου για την οργάνωση της Κομμούνας και το αγαπημένο σου συγκεντρωτισμό: «Ήταν ακριβώς η καταπιεστική δύναμη της προηγούμενης συγκεντρωτικής κυβέρνησης –στρατός, πολιτική αστυνομία και γραφειοκρατία– που είχε δημιουργήσει ο Ναπολέων στα 1798 και που από τότε την παραλάβαινε σαν καλόδεχτο όργανο κάθε νέα κυβέρνηση και την αξιοποιούσε ενάντια στους αντιπάλους της, ακριβώς αυτή η δύναμη έπρεπε παντού να πέσει, όπως είχε ήδη πέσει στο Παρίσι. Η Κομμούνα αναγκάστηκε εξίσου από την αρχή να αναγνωρίσει ότι η εργατική τάξη, όταν έρθει πια στην εξουσία, δεν μπορεί να συνεχίσει να διοικεί με την παλιά κρατική μηχανή· ότι η εργατική αυτή τάξη, για να μη χάσει πάλι την κυριαρχία που μόλις έχει κατακτήσει, πρέπει, από τη μια, να παραμερίσει όλη την παλιά καταπιεστική μηχανή που ως τότε είχε χρησιμοποιηθεί ενάντια στην ίδια, αλλά από την άλλη να εξασφαλίσει τον εαυτό της απέναντι στους ίδιους της τους εκπροσώπους και τους υπαλλήλους, ορίζοντας ότι όλοι ανεξαίρετα μπορούν οποτεδήποτε να ανακληθούν».
Και σε ρωτάω: Πέρα από το στόλισμα που κάνει στη «συγκεντρωτική κυβέρνηση», σου λέει τίποτα, χρυσέ μου Τζορτζ Λούκας, η επισήμανση του Ένγκελς, ότι η εργατική τάξη χρειάζεται «να εξασφαλίσει τον εαυτό της απέναντι στους ίδους τους εκπροσώπους της»; Κι ότι βασικό μέτρο γι’ αυτό το σκοπό είναι ότι «όλοι ανεξαίρετα μπορούν οποτεδήποτε να ανακληθούν»;
Ή, το ίδιο θέμα με άλλα λόγια, για να ξανάρθω στην αφετηρία των σχολίων μου: Εξακολουθείς να συγχέεις την οργάνωση μιας δράσης με το καπέλωμά της;
Καλή έξοδο!
Φίλε Δόκτωρ Σπινγκ,
Πας να μου την κοπανήσεις, αλλά βρήκες παιδάκι να το κάνεις!
Ώστε δεν θα απαντήσεις στις ερωτήσεις μου γιατί αυτές είναι τύπου «Σούλα-Μπάμπης και δυο φραπεδιές»; Κι όμως μού απαντάς!
Θεωρείς αδύνατο να δουλέψει το υπό εργατική και συλλογική κυριότητα και διεύθυνση καροποιείο σου παραβιάζοντας την κεντρική (συγκεντρωτική) απόφαση για δεκάωρη εργασία διότι θεωρείς αδιανόητο «το να κάνουμε ό,τι μας κατεβάσει η γκλάβα μας παρακάμπτοντας ετσιθελικά τη λαϊκή μας συνέλευση, αθετώντας αποφάσεις στη διαμόρφωση των οποίων έχουμε μετάσχει εμείς οι ίδιοι και υπονομεύοντας εκπροσώπους που έχουμε εκλέξει ελεύθερα».
Μπα;;; Για πες μου, σε παρακαλώ:
1) «Ότι σας κατεβάσει η γκλάβα σας»;;; Μιλάς σαν ...λενινιστής ή κάνω λάθος; Γιατί μόνο ένας συγκεντρωτικός λενινιστής, για να μην πω ‘‘σταλινικός’’, δεν θα δεχόταν ως αυτονόητο δικαίωμα μιας οικονομικής συλλογικότητας (μονάδας) να ορίσει αυτόνομα και δημοκρατικά με ποιο τρόπο θα οργανώσει τη λειτουργία της!
2) Όντως δεν κατάλαβες ή κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις ότι το παράδειγμα του καροποιείου λειτουργεί μια χαρά αν στη θέση του βάλουμε μία από τις «ενώσεις» τού Βολίν και στη θέση τής Κομμούνας το σώμα της συνέλευσης των αντιπροσώπων από τις πολλές και διάφορες ενώσεις ενός δεδομένου κοινωνικού σχηματισμού; (Αποφεύγω να πω «κράτος», αλλά αυτό δεν αλλάζει τα πράγματα: μιλάμε για τη ριζική ανατροπή τών όρων κοινωνικής αναπαραγωγής και οργάνωσης σε μία μεγάλη κλίμακα και η μίνιμουμ μεγάλη κλίμακα που απαιτείται για να εδραιωθούν οι ριζικές κοινωνικές αλλαγές παραμένει το έθνος-κράτος.)
3) Γιατί είναι αδύνατο, εσύ, ένας Προυντονικός, σύμφωνα με το α λα Τζορτζ Λούκας σενάριό μου, να εισηγηθείς κάτι διαφορετικό απ’ την απόφαση του κεντρικού αντιπροσωπευτικού οργάνου; Δεν μπορεί να είχες την άποψη ότι το ζήτημα του ωραρίου πρέπει να εξαιρεθεί από τη δικαιοδοσία αυτού τού κεντρικού οργάνου; Οι Προυντονικοί είχαν την ομοφωνία τών συνέδρων στα συνέδρια του ΚΚΣΕ; Δεν υπήρχαν διαφοροποιήσεις και ατομικές απόψεις;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
4) Ας πούμε ότι εσύ ήσουν ένας φωτισμένος και συνειδητοποιημένος Προυντονικός και δεν θα κατέβαζες τέτοια πρόταση. Γιατί δεν θα μπορούσαν να την κατεβάσουν κάποιοι συνάδελφοί σου και να πείσουν και τους υπόλοιπους στη βάση τού ότι η ντιρεκτίβα τής Κομμούνας αφορά στη μισθωτή εργασία και στις επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη προς όφελος του αφεντικού, κάτι που δεν ίσχυε για το δικό σας καροποιείο, αφού λειτουργούσε υπό νέα, εργατική διεύθυνση; Ή έχεις την εντύπωση (προφανώς και έχεις την εντύπωση!) ότι οι εργάτες από τη μια μέρα στην άλλη θα κατακτούσαν το επίπεδο συνειδητοποίησης που είχες εσύ ο φωτισμένος Προυντονικός; Πώς θα γινόταν αυτό; Με την επιφοίτηση της Κόκκινης Σημαίας που βρισκόταν στα οδοφράγματα;
Κατά τα άλλα:
Οι ειρωνείες μου δεν είναι καθόλου φτηνές! Είναι επιπέδου πάνω από το μέσο όρο (τουλάχιστον :-) ). Και δεν είναι όλες ειρωνείες αυτά που παίρνεις για τέτοιες. Ανάμεσά τους βρίσκονται και χιουμοριστικά καλοπροαίρετα πειράγματα. Αν συνομιλούμε τακτικά, κάποια στιγμή θα καταφέρεις να ξεχωρίζεις τι είναι τι! ;-) :-)
Εντάξει, εγώ είμαι άσχετος. Και πώς εξηγείται που δεν μπορείς να κάνεις ζάφτι έναν άσχετο; ;-)
Προφανώς, τσινάς με τον όρο «αναρχοαυτονομία». Όρισέ μου εσύ τον πολιτικό σου χώρο.
Μα τον Τουτάτη! Με περνάς για κανένα 20χρονο Κνιτάκι; Η ανακλητότητα είναι ένα από τα μέτρα ελέγχου της εξουσίας. Έχεις καταλάβει εσύ, τόσες μέρες που συζητάμε, ότι είμαι υπέρ τής ανεξέλεγκτης εξουσίας;;; Πάντως, για να τα λέμε όλα, ο έλεγχος της εξουσίας δεν σας πολυαφορά. Εσείς ξεμπερδεύετε με την εξουσία μια και καλή και ριζοσπαστικά: την καταργείτε (με το μυαλό σας)!
Δόκτωρ, πόσες φορές πρέπει να στο θυμίσω; Η αναρχία χώρισε τα τσανάκια της από το μαρξισμό πάνω στο ζήτημα της εξουσίας. Και εξουσία σημαίνει, σε αυτό ή τον άλλο βαθμό, με αυτό ή τον άλλο τρόπο, και ιεραρχία και συγκεντρωτισμό. Καταλαβαίνω τους λόγους για τους οποίους θέλετε να οικειοποιηθείτε τον παππού και τον κολλητό του και να τους φέρετε αντιμέτωπους με τον Βλαδίμηρο. Αλλά κι εμείς δεν κολλάμε μπρίκια! ;-) :-)
Τα λέμε
Τρισμέγιστε Λεφτ, θα έλεγα ότι γράφουμε ιστορία με την κόντρα μας! Ή τελοσπάντων προσθέτουμε χρυσά κεφάλαια στην ιστορία του Σαρκασμού :-) Σε καλό να μας βγει!
Γιατί καλός ο σαρκασμός κι η ιστορία του, αλλά υπάρχει κι ρημάδα η άλλη ιστορία, του πραγματικού κοινωνικού γεγονότος, που δυστυχώς κάνει τα σενάριά σου κουρελόχαρτα. Αφού λοιπόν επιμένεις με την ιστοριούλα που έπλασες γύρω απ' την Πρισινή Κομμούνα και θες "συγκεριμένες απαντήσεις", άκου τα:
Έστησες το παραμύθι σου με ήρωες κάτι ... παλιόπαιδα Προυντοντιστές, σαν και του λόγου μου λέει, που τους ήρθε να παραβούν τις αποφάσεις της πλειοψηφίας για 10ωρη εργασία, και κάτι σωστά παλικάρια Μπλανκιστές, σαν και του λογου σου, που αναλαμβάνουν να τους επαναφέρουν δια μπούκας-μπαγλαρώματος στην τάξη, ήγουν το σεβασμό των αποφάσεων που πλειοψήφισαν.
Προφανώς λοιπόν, Τζέι Τζέι Άμπραμς, έπιασες να σεναριογραφείς ερήμην της πραγματικής ιστορίας της Κομμούνας. Γιατί αν τυχόν της είχες ρίξει μια ματιά, θα έβλεπες πως οι φτου-ωξαποδώ σου Προυντονιστές, που κυριαρχούσαν στην "Επιτροπή της Εθνοφρουράς", ήταν εκείνοι που υποστήριξαν τις δημοκρατικές διαδικασίες (π.χ. τις εκλογές) και το σεβασμό της πλειοψηφίας, ενώ αντίθετα οι αγαπητοί σου Μπλανκιστές, που επικρατούσαν στην "Επιτροπή των 20 Διαμερισμάτων" ήταν εκείνοι που θεωρούσαν μια τέτοια στάση "λεγκαλιστική" και υποστήριζαν (κατά το συνήθειο τους) πως η "επαναστατική μειοψηφία" πρέπει να χέσει τις απόψεις της πλειοψηφίας και να ζμπρώξει τα πράγματα εκεί που το γουστάρει η πεφωτισμένη γκλάβα της!
Άνοιξε λοιπόν κανά βιβλίο πριν σε πιάσει ο οίστρος Ποιητή μου! Και που 'σαι: ξαναγράφοντας το σεναριάκι σου, διόρθωσε και την πατατιά που έλεγες, ότι και καλά άμα η Κομμούνα βαστούσε παραπάνω τότε οι επαναστάτες κομμουνάροι θ' αλληλοσφάζονταν. Καταλαβαίνω βέβαια ότι την έστησες για να ... αυτοεπαληθεύσεις τα περί του σωτήριου ρόλου του συγκεντρωτισμού και της ιεραρχίας, και σε συμπονώ, αλλά και πάλι η πραγματική ιστορία της Κομμούνας σε στέλνει μετεξεταστέο, αφού είναι γνωστό (άνοιξε κανά βιβλίο είπαμε!) ότι ΚΑΙ πολυφωνική ήταν (απαπαπαπαπά!) αλλά ΚΑΙ τις αντιθέσεις που εμφανίστηκαν εντός τους εξαρχής, οι Κομμουνάροι τις ξεπέρασαν με την "πολιτική ευλυγισία" για την οποία τους θαύμασε ο παππούς σου (άνοιξε κανά βιβλίο!), αφήνοντάς τις στην άκρη για χάρη του κοινού αγώνα (ναι, δεν είναι τόσο ηλίθιος ο λαός όσο το θέλουν οι πεφωτισμένοι σωτήρες που λιβανίζεις κάθε πρωΐ).
Συμπέρασμα: Δεν με ρώταγες καλύτερα "συγκεκριμένα" πού θα σε πήγαινα "αν είχα 10.000 ευρά"; Και το φατούρο θα γλύτωνες, αλλά και θα περνούσες το σ/κ με όνειρα για σκι στις Άλπεις ή για βόλτες με γόνδολες στη Βενετία.
:-p :-) :-))
Υ.Γ. Και, μα τους κεραυνούς της Βρέστης, μπορεί 10χρονο κνιτάκι να μην είσαι, αλλά κάνει μπαμ ότι για μπούσουλα έχεις πάρει το κειμενάκι του γέρο-Ένγκελς περί εξουσίας και το πηγαίνεις μπουσουλώντας ... χωρίς να υποψιάζεσαι πως, ίσως, δεν είναι και ό,τι καλύτερο για να τα βγάλεις πέρα εδωπέρα.
Φίλε Δόκτωρ Σπίνγκ,
Ιστορία γράφεις εσύ. Μ' εμένα τον άσχετο, γελάει όλη η μπλογκόσφαιρα! ;-) :-)
Θα επανέλθω.
Τα λέμε
Και ποιος την αφοδεύει τη μπογκόσφαιρα! Σ' όποιον αρέσουμε!
Καλό βράδι.
Επίσης, Δόκτορά μου, επίσης.
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου