«Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, μέσα σε μια φάση τραγική. Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και η σωτηρία μου είσαι εσύ»

Το θυμάστε; Πριν λίγα χρόνια χάλαγε κόσμο. Ο Γιώργος Παπανδρέου, με τις χθεσινές προγραμματικές δηλώσεις του στη Βουλή, ανέλαβε να μας το θυμίσει και, ει δυνατόν, να μας κάνει να αρχίσουμε πάλι να το τραγουδάμε, αυτή τη φορά προς εκείνον. Διότι, λέει, η κατάσταση της οικονομίας είναι τραγική -εννοείται πολύ πιο τραγική απ’ όσο νόμιζε- και πρέπει οπωσδήποτε κάτι να γίνει. Μας θύμισε δε και την αποστροφή του πατέρα του που είχε πει το 1993 «ή το Έθνος θα αφανίσει το χρέος ή το χρέος θα αφανίσει το Έθνος!». «Φυσικά», ξέχασε να μας θυμίσει ταυτόχρονα, ότι από τότε που το είπε ο Ανδρέας έχουν περάσει 16 στρογγυλά χρονάκια, εκ των οποίων τα 11 και μισό με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ! Εν πάση περιπτώσει, με τούτα αλλά χωρίς τα άλλα, ο Πρωθυπουργός κατέληξε: «Είμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης» και μόνο από εμένα θα προέλθει η σωτηρία (αυτό το τελευταίο το παρέλειψε βέβαια ως ευκόλως εννοούμενο). Τέλος και τελεία και εις άλλα με υγεία!

Σήμερα, όπως επίσης ήταν «φυσικό», αναπαρήγαγαν τη Δαμόκλειο σπάθη της καταστροφής με τον πρωτοσέλιδο κύριο τίτλο τους τρεις από τις πιο influential εφημερίδες της χώρας: Η «Καθημερινή», τα «Νέα», και η φιλική προς την Αριστερά (περισσότερο λόγω Market Positioning παρά από πολιτική άποψη) «Ελευθεροτυπία». Έτσι ολοκληρώθηκε σε αυτή τη φάση ο κύκλος της γενικής κυβερνητικής προπαγανδιστικής γραμμής που, όπως είχαμε επισημάνει -χωρίς φυσικά να είμαστε και οι μόνοι- τον είχε ανοίξει προεκλογικά ο κατά πάσα πιθανότητα εμπνευστής της, το πάλαι ποτέ Εnfant Τerrible της Αριστεράς και νυν ιδεολογικο-στρατηγικο-επικοινωνιακός σύμβουλος του ΠΑΣΟΚ Μίμης Ανδρουλάκης, μιλώντας για «Έκτακτη Εθνική Ανάγκη» κάθε φορά που αναφερόταν στην κρίσιμη δημοσιονομική κατάσταση.

Τι σημαίνει πρακτικά η κατάσταση «Έκτακτης Εθνικής Ανάγκης»; Σημαίνει ότι όλα όσα γίνουν και κυρίως όλα όσα δεν γίνουν πρέπει να τα δούμε μέσα από αυτό το πρίσμα. Αυτό σημαίνει γενική προπαγανδιστική γραμμή άλλωστε. Να θέτει το πλαίσιο μέσα από το οποίο οι Έλληνες θα πρέπει να βλέπουν τα πράγματα. Και πρώτα απ’ όλα να δουν μέσα από αυτό το πρίσμα τις ίδιες τις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού.

Όσοι το κάνουν αυτό, ίσως και να μην προσέξουν -ή εν πάση περιπτώσει να μη σημειώσουν- ότι ο Γιώργος Παπανδρέου αναλώθηκε σε διατύπωση επιθυμιών, ευχών και κατευθύνσεων με τον ίδιο γενικόλογο και ασαφή τρόπο που χαρακτηρίζει κάθε κυβέρνηση (δηλαδή κάθε ΝΔ και κάθε ΠΑΣΟΚ) όταν διατυπώνει τις προγραμματικές δηλώσεις της, μέσω του κάθε φορά «καταλληλότερου» Πρωθυπουργού. Ή πάλι και να θεωρήσουν, ότι, δεδομένης της «Έκτακτης Εθνικής Ανάγκης», ακόμα και αυτά που είπε συνιστούν γενναιόδωρη παραχώρηση προς το λαό, με αποκορύφωμα τις δεσμεύσεις, τις μόνες δεσμεύσεις που διατύπωσε ποσοτικά, για ένα επιπλέον δισεκατομμύριο ευρώ στην Παιδεία και 3.000 προσλήψεις ετησίως στον τομέα της Υγείας.

Εδώ είμαστε, ως Αριστερά, να τα δούμε. Και τα νούμερα και τα λόγια των προγραμματικών του δηλώσεων. Μόνο που δεν θα τα δούμε κάτω από το πρίσμα της «Έκτακτης Εθνικής Ανάγκης», γι’ αυτό μπορεί να είναι σίγουρος ο Πρωθυπουργός. Γιατί αυτό θα σήμαινε ότι, εκτός από την ανάγκη του άνεργου που βλέπει να του βγάζουν το σπίτι στον πλειστηριασμό, νιώθουμε το ίδιο και την «ανάγκη» του Σωκράτη Κόκκαλη που, επειδή έχουν μειωθεί τα κέρδη του ή η χρηματιστηριακή αξία των επιχειρήσεών του, αναγκάζεται να πουλάει το μισό γήπεδο Καραϊσκάκη. Ο καημένος…


Η Αριστερά θα τα δει, θα πρέπει να τα δει, κάτω από το πρίσμα των εργαζομένων για τα συμφέροντα των οποίων υπάρχει. Ή θα περιθωριοποιηθεί ακόμα περισσότερο.

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!...


Η εικόνα είναι από το press-gr.blogspot.com