Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Νέοι αριστεροί


Ειμ’ ένας νιός κι αριστερός
θέλω και βασιλιά
φτάνει να έχει κουστουμιά
πανευρωπαϊκιά

Την Αριστερά την αγαπώ
από δύση σ’ ανατολή
κι από το σαλόνι ως το γραφείο
του υπολογιστή

Ειμ’ ένας νιός κι αριστερός
πιστεύω στους θεσμούς
μα μη μου λέτε για παπάδες
αγίους και χριστούς

Την Αριστερά την αγαπώ
βράδυ και πρωί
ιδίως όταν κάθομαι
στον υπολογιστή

Ειμ’ ένας νιός κι αριστερός
πολυπολιτισμικός
μόνο που δε θυμάμαι πια
τι θα πει διεθνισμός

Την Αριστερά την αγαπώ
μισώ τον φασισμό
μα τα ’χω βρει από καιρό
με τον καπιταλισμό

Ειμ’ ένας νιός κι αριστερός
χωρίς θρησκοληψίες
χωρίς δογματισμούς παλιούς
και ιδεολογίες

Την Αριστερά την αγαπώ
την έχω στην καρδιά
μόνο τους σταλίνες να ’διωχνα
έξω με μια κλωτσιά

Ειμ’ ένας νιός κι αριστερός
έχω και φίλους gay
κι αν θέλετε τη γνώμη μου
το κόμμα όλα τα φταίει

Την Αριστερά την αγαπώ
μ’ απ’ όλα πιο πολύ
για πάρτη μου θέλω ελεύθερη
και πλούσια ζωή


Εμπνευσμένο από και γραμμένο πάνω στους στίχους του Brendan Behan όπως αποδόθηκαν από τον Βασίλη Ρώτα για το θεατρικό έργο του Ιρλανδού συγγραφέα «Ένας όμηρος». Η παράσταση πρωτοανέβηκε στις 12 Απριλίου του 1962 σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά και μουσική Μίκη Θεοδωράκη με ερμηνεύτρια των τραγουδιών τη Ντόρα Γιαννακοπούλου. Αργότερα, τα 16 τραγούδια του έργου κυκλοφόρησαν σε δίσκο («Ένας όμηρος») ερμηνευμένα από τη Μαρία Φαραντούρη και τον ίδιο τον Μίκη. Τα περισσότερα έμειναν στη μουσική και πολιτική ιστορία. Ανάμεσά τους, «Ήταν 18 Νοέμβρη», «Το γελαστό παιδί», «Άνοιξε λίγο το παράθυρο». Το τραγούδι του οποίου οι στίχοι μας ενέπνευσαν είχε τον τίτλο «Είμαι Άγγλος νιός και τυχερός» και το τραγουδούσε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Οι παραλλαγμένοι στίχοι που έχουμε σκαρώσει ταιριάζουν απόλυτα με τη μελωδία.


Η εικόνα είναι από το teenforumz.com

12 σχόλια:

dimitris t είπε...

Αριστούργημα, με την κατάλληλη μελοποίηση μπορεί να γίνει και ο ύμνος της πτέρυγας!

dimitris t

LeftG700 είπε...

Φίλε dimitris t,


Τα λόγια σου πολύ μας πλήγωσαν! ;-) Ήταν δυνατόν να "παίξουμε" με στίχους γνωστού τραγουδιού χωρίς να φροντίσουμε οι καινούργιοι στίχοι να ταιρίζουν 100% με τη μελωδία του ίδιου τραγουδιού;

Ναι, στην ΑΠ έρχεται κουτί! Αλλά, δυστυχώς, και σε αρκετούς άλλους...


Τα λέμε


ΥΓ Ευχαριστούμε για το ..."κοπλιμάν"!

LeftG700 είπε...

Φίλε dimitris t,


Επειδή μάλλον δεν ξέρεις το τραγούδι, μπες στο http://www.youtube.com/watch?v=qtxhA1Gsggo και άκου το από τη Φαραντούρη. Όπου "Είμ' Άγγλος νιός και τυχερός" τραγουδιέται το "Είμαι νιός κι αριστερός" κι όπου "Τη γριά Αγγλία την αγαπώ", "Την Αριστερά την αγαπώ".


Τα λέμε

dimitris t είπε...

Μου φαίνεται δεν έχεις ιδέα από ανανέωση, είσαι κολλημένος στα παλιά! Πως θα φτιάξουμε τη νέα αριστερά, με Θεοδωράκη;

Πέτα στους στίχους ένα eurodisco beat (ότι να `ναι) να δεις πως δένουν και μετά τα ξαναλέμε …

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς ή ευτυχώς (λέω εγώ) οι άνθρωποι κρίνονται από αυτά που κάνουν και όχι από αυτά που διακηρύττουν.

1.Σας υπενθυμίζω ότι για πολλούς είχαν ειπωθεί (και προεξοφληθεί) πάρα πολλά και με τη στάση τους τα διέψευσαν. Π.χ. ο Παπαγιαννάκης και η συνεργασία του με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Αντί για συγγνώμη, μόνο κροκοδείλια δάκρυα γι'αυτόν.

2. "Αδιάλλακτους αριστερούς επαναστάτες" να καταλήγουν τσιράκια έχετε δει.

Παρ' ολα αυτά συνεχίζετε να κάνετε το ίδιο λάθος.

Αλλά δεν πειράζει, θα ξαναρίξετε ένα δάκρυ και καθαρίσατε.

Λυπάμαι
Vinotinto

LeftG700 είπε...

Φίλε Vinotinto,


Εσύ μπορεί να λες ότι λυπάσαι, αλλά εμείς χαιρόμαστε. Και χαιρόμαστε, γιατί, αν και φαίνεται να διαφωνείς «στρατηγικά» μαζί μας, δεν έχεις πρόβλημα να πάρεις το λόγο εδώ.

Νομίζουμε ότι κάπου σε παρέσυρε ο διάλογός μας με τον dimitris t και έβγαλες το συμπέρασμα ότι τα στιχάκια έχουν γραφτεί με τη σκέψη στην ΑΠ. Θέλουμε να σε διαβεβαιώσουμε ότι κάνεις λάθος (αν δεις προσεκτικά την απάντησή μας στο πρώτο του σχόλιο θα το καταλάβεις).

Έχουμε πει και παλιότερα ότι δεν θεωρούμε την ΑΠ ή γενικότερα την ανανεωτική αριστερά υπεύθυνη για όλες τις αμαρτίες της Αριστεράς. Το επαναλαμβάνουμε ρητά και προς εσένα· κι όχι για λόγους PR —PR δεν κάνουμε. Έτσι λοιπόν δεν είχαμε στο μυαλό μας αποκλειστικά την ΑΠ. Είχαμε στο μυαλό μας το πολύ μεγάλο πλήθος των ανθρώπων που στην κλίμακα Αριστεράς-Δεξιάς θα τοποθετούσαν τον εαυτό τους στην πρώτη εννοώντας ως Αριστερά την παράταξη που αντιτίθεται στις ακραίες περιπτώσεις κοινωνικής αδικίας, στην καταπίεση των νέγρων, στο κράξιμο των gay, στη διαφθορά του κράτους, στην καταπίεση των μεταναστών, στην καταπίεση των γυναικών, ή στις παραβιάσεις του ΑΣΕΠ. Αφήνοντας βέβαια στο απυρόβλητο το κοινωνικοοικονομικό σύστημα το οποίο, υποτίθεται, η Αριστερά θέλει να αλλάξει πείθοντας τον κόσμο ότι η αλλαγή είναι υποχρεωτική αν δεν θέλει να ζει στη βαρβαρότητα. Ελπίζουνε να δέχεσαι ως ειλικρινή τα λόγια μας αυτά και, για να τα λέμε όλα, πιστεύουμε ότι θα το κάνεις.

Από εκεί και πέρα, σχετικά με αυτά που θίγεις και που αφορούν στην ανανεωτική αριστερά και στις διαμάχες μαζί της εντός του ΣΥΝ.

Κοίταξε, για μας το κομβικό ζήτημα με την ΑΠ δεν είναι αν θα πάει ή δεν θα πάει στο ΠΑΣΟΚ. Και ξέρουμε πολύ καλά τους «αδιάλλακτους επαναστάτες» τύπου Κοτζιά π.χ. πώς εξελίχθηκαν. Δεν είμαστε αφελείς ούτε ανόητοι.

Το κομβικό ζήτημα είναι ότι οι άνθρωποι έχουν σηκώσει λευκή σημαία και έχουν συμφιλιωθεί με τη «Μεγάλη Ιδέα» ότι ο ορίζοντας των ανθρώπινων κοινωνιών είναι η φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία δυτικού τύπου.

Με αυτή την έννοια τα όσα γράφεις για τον Παπαγιαννάκη, την εντιμότητα και την ειλικρίνεια του οποίου εκτιμούσαμε, δεν νομίζουμε ότι αποτελούν πολιτικό αντίλογο· τουλάχιστον απέναντι σε όσα υποστηρίζουμε εμείς. Καταλαβαίνουμε τα συναισθήματά σου γι’ αυτόν, μια και φαίνεται ότι συντάσσεσαι με τις απόψεις της ανανεωτικής αριστεράς και ο Παπαγιαννάκης ήταν σημαία της. Ελπίζουμε κι εσύ να καταλαβαίνεις όμως ότι ενδεχόμενες απαράδεκτες συμπεριφορές απέναντί του και στις οποίες βεβαίως δεν εμπλεκόμαστε δεν αποτελούν κριτήριο αναθεώρησης ιδεολογικοπολιτικών θέσεων.


Τα λέμε (και να συνεχίσουμε να τα λέμε)

Ανώνυμος είπε...

1. Η προσωπική στάση ζωής είναι πολιτική πράξη, ίσως η σημαντικότερη. Και επ'αυτού εγκαλούνται αυτοί που εγκαλούνται στο κείμενό σας, όχι για τις πολιτικές τους απόψεις. Γι'αυτό και σας υπενθύμισα προηγούμενες αστοχίες

2.Το για ποιόν γράφτηκε λίγο ενδιαφέρει. Η ανθρωποφαγική στάση για τους μη αρεστούς, που διατρέχει το συγκεκριμένο πόνημά σας και τα λοιπά γραπτά σας ενδιαφέρει.

Και επί της ουσίας
3. "Φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία δυτικού τύπου" . Επίθετα και προσδιορισμοί. Γιατί χρειάζεται προσδιορισμό, τη διαφοροποιείτε από κάτι;

Vinotinto

LeftG700 είπε...

Φίλε Vinotinto,


Για το πρώτο σημείο που θίγεις. Μήπως δεν διάβασες «σωστά» τα στιχάκια; Μα ακριβώς για πολιτικές απόψεις δεν γίνεται η σάτιρα; Ακόμα και οι αναφορές στον υπολογιστή δεν αφορούν στο ζήτημα αυτό ως γενική αντίληψη (κι εμείς οι ίδιοι από μια άποψη δεν εντασσόμαστε στην ίδια κατηγορία;), αλλά μόνο ως αντίληψη που θεωρεί τη ιντερνετική δικτύωση ως κάτι που υποκαθιστά ή εκσυγχρονίζει τεχνολογικά την πολιτική δράση. Νομίζουμε ότι είναι φανερό αυτό.

Δεν θα συμφωνούσαμε στην κριτική σου για ανθρωποφαγική στάση. Το συγκεκριμένο ποστ χρησιμοποιεί τον σαρκασμό. Ο σαρκασμός σε αντιλήψεις με τις οποίες διαφωνούμε ριζικά είναι ανθρωποφαγία; Δηλαδή, τι μπορεί να χρησιμοποιεί ο ριζικά αντιθετικός λόγος αν δεν μπορεί να χρησιμοποιεί ειρωνεία ή σαρκασμό; Πώς μπορεί κατ’ εσένα να εκφράζεται η σφοδρή διαφωνία; Και τι σόι ανθρωποφάγοι είμαστε που συζητάμε μια χαρά μ’ εσένα ή οποιονδήποτε άλλον που θα εξέφραζε τις ίδιες απόψεις;

Χρησιμοποιείς μια λέξη που δείχνει μια κάποια παρανόηση εκ μέρους σου για το τι σημαίνει πολιτική διαφωνία ή διαπάλη ιδεών. Γράφεις ‘μη αρεστούς’. Καμία σχέση. Αυτό υποδηλώνει αποδοχή ή απόρριψη προσώπου. Εμείς εκφράζουμε πολιτική διαφωνία και ασκούμε πολιτική κριτική. Μπορεί να το κάνουμε σκληρά ή σαρκαστικά ή κατηγορηματικά. Σύμφωνοι. Είναι φανερό όμως ότι αναφερόμαστε σε πολιτικές απόψεις προσώπων κι όχι στα πρόσωπα αυτά καθ’ αυτά.

Τέλος, για το ερώτημα που μας θέτεις στην τελευταία σου παρατήρηση. Βάλαμε όλους αυτούς τους προσδιορισμούς για να υποδηλώσουμε την δημοφιλέστερη μορφή άσκησης της ταξικής εξουσίας της αστικής τάξης και η οποία εξυπηρετεί συνήθως[1] με τον καλύτερο τρόπο την διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος. Δεν θεωρούμε όλα αυτά όμως ως τον τελικό ορίζοντα οργάνωσης για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Εμείς είμαστε πεισμένοι ότι ο καπιταλισμός πρέπει να αντικατασταθεί από συστήματα συλλογικής/κοινωνικής ιδιοκτησίας. Δεν μπορούμε να ξέρουμε βέβαια τη μορφή που θα έχει η άσκηση της εξουσίας σε μια τέτοια κοινωνία. Δεν νομίζουμε όμως ότι είναι παράλογο να σκέφτεται κανείς ότι οι μορφές άσκησης εξουσίας σε δυο ριζικά διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά συστήματα κάπου πρέπει να εκφράζουν αυτή τη διαφορετικότητα. Αλλιώς: Δεν μπορείς να βιδώσεις μια βίδα με ένα γαλλικό κλειδί.


Τα λέμε


[1] Ξέρεις βέβαια τι συμβαίνει όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται με τον «συνήθη» τρόπο. Έκτακτοι νόμοι, άρσεις ισχύος «κάποιων άρθρων» του συντάγματος, τανκς στους δρόμους…

not_me είπε...

τι σκατα ρε πουστη μου ?
τι να πω ? αντι να ενωθουν τα κομματα της αριστερας ή εστω να συμμαχησουν ...διαιρουνται εκ νεου ?

και εκει που ελεγα (ο μαλακας..):
"τι καλα...χωριζεται η ΝΔ...θα φτιαξει κομμα η Μπακογιαννη...το Πασοκ "διαλυεται" με ολα αυτα που γινονται...."

Παπαρια!
Δεν ξερω.Χανω πασα ελπιδα πλεον οτι θα αλλαξει κατι.Μιζερια.Σκατα.
Ξεφτιλες ολοι τους.Μικροτεροι των περιστασεων.

LeftG700 είπε...

Φίλε george,


Μη φοβάσαι τόσο τις διασπάσεις. Να φοβάσαι περισσότερο την απροθυμία των κομμάτων και κομματιδίων της Αριστεράς να συμπράξουν από κοινού με κοινές δράσεις και δυο-τρεις κοινούς σκοπούς.

Αυτό είναι το Μεγάλο Γαμώτο! (Αλλά μην απελπίζεσαι!).

Καλό μεσημέρι!


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Έμμετρο στο έμμετρο:

Για δες, μια δημοσκόπηση,
σε μή υπάρχον κόμμα,
δίνει τόσα ποσοστά,
κι πιότερα ακόμα.

αντλεί, λέει η δημοσκόπηση,
κοινό από το ΛΆΟΣ,
κι εκεί όλοι ζαλίστηκαν
γιατί επήλθε χάος.

Να πώς τα μίντια προσπαθούν,
να μας καλανιζάρουν,
και απ' το μηδέν η ύπαρξη,
Πασοκ, Ν.Δ. μπιζάρουν,

κρατούν κι οι δυό τη θέση τους,
κι ο Σύριζα άνευ μέλη,
κι οι εδρες που διατήρησε
ανήκουν στον Κουβέλη

που ψάχνει τίτλο κι αρχικά:
-ΚΟΥβέλη ΦΩτη με καλούν,
γι' αυτό και το παιδάκι μου
θα είναι το ΚΟΥΦΩ!

Σχόλιο επίκαιρο με το bonnet του "ποιητή εκ του προχείρου"
(Χαιρετώ, Παρατηρητής)

LeftG700 είπε...

Φίλε Παρατηρητή,


Βλέπουμε, σε βάλαμε στα ...αίματα! Ωραία! Χαιρετίζουμε ιδιαίτερα τη στιχουργική επιδεξιότητα της 2ης και 3ης στροφής!

Είδαμε τα αποσπάσματα βίντεο στα "Νέα" από την ομιλία του σήμερα.

Τι θλίψη! Ακόμα και ως εικόνα, χωρίς καν να ακούς τα λόγια. (Κάνε το πείραμα κλείνοντας τον ήχο).

Τι να κάνουμε; Όπως λένε στην πόκα: Υπομονή και κάβες!


Τα λέμε