Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Υπέρ Πίστεως λόγος


ΚΑΤΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ συζητήσεις εδώ, κάτι το θαυμάσιο κείμενο της ομάδας «ΘΕΑΤΡΟ[Υ]ΚΟΣΜΟΣ» για το οποίο κάναμε λόγο πριν τέσσερις αναρτήσεις, κάτι ένα πιο παλιό, αλλά επίσης εξαιρετικό, μικρό κείμενο του Αντώνη από το Through the loophole [1] που αναδημοσίευσε στο Radical Desire, λέμε σήμερα να μιλήσουμε για ένα ζήτημα το οποίο η Αριστερά, από τη διετία της Μεγάλης Κατάρρευσης και μετά, το φοβάται όπως ο διάολος το λιβάνι! Λέμε να μιλήσουμε για το ζήτημα της Πίστης.

Μη σας ξεγελάει το κεφαλαίο π. Ούτε η εικόνα που έχουμε βάλει (τρελαινόμαστε για κάτι τέτοιες «παγίδες»!). Ο λόγος δεν είναι για τη μεταφυσική πίστη. Ο λόγος είναι για την αριστερή.


ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ! —κάθονται και στα πρώτα θρανία άλλωστε… Ο Πάσχος, η Σώτη, ο Γεωργελές, ο Δήμου, ο Μάνος, ο Θεοδωράκης ο Σταύρος (γεια σου Σταύρο και κυρ-Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!...), αλλά κι ο Ανδρουλάκης, κι ο Τέλλογλου, κι ο Γουσέτης κι ο Κούλογλου κι ο καθηγητής ο Γιάννης ο Βούλγαρης κι όλα τ’ άλλα «παιδιά» τέλος πάντων, πετάγονται σαν να τους χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα:

«Και τι διαφέρει η μια πίστη απ’ την άλλη; Κι εσείς εκεί έχετε καταντήσει! Πιστεύετε σ’ έναν κόσμο που δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο ως απάτη, όπως άλλωστε έδειξε και η Ιστορία, τα διδάγματα της οποίας παραβλέπετε σαν να είστε τυφλοί, παρά το ότι ορκίζεστε στον Ιστορικό Υλισμό!».

Κι από κοντά —από κοντά, αλλά από κάτω και πίσω— πολλοί περισσότεροι, θέσει, φύσει ή εν δυνάμει δικοί μας, κουνούν τα κεφάλια τους συγκατανευτικά και μας λένε: «ναι σύντροφοι, δυστυχώς, αυτή είναι η μαύρη αλήθεια…».


ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ σ’ όλα αυτά; Φυσικά και υπάρχει. Η διαστρέβλωση προϋποθέτει πάντα κάτι μη στρεβλό, κάποια αλήθεια! Και η αλήθεια στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως είτε μιλάμε για μεταφυσική πίστη, είτε για πολιτική, είτε για οποιουδήποτε είδους πίστη, μιλάμε πάντα για την ίδια έννοια: αυτήν της πίστης, δηλαδή της εδραιωμένης, βαθιάς και αδιαπραγμάτευτης πεποίθησης. Λοιπόν, πού έγκειται η διαστρέβλωση, αν έχουμε στο νου τα «πρώτα θρανία», και πού η παρανόηση, αν αναφερόμαστε στους «από κάτω και πίσω»;

Μα στο ότι η εξέταση της έννοιας ‘πίστη’ δεν μπορεί να σταματάει εκεί που συμφέρει τα «πρώτα θρανία»! Δεν είναι αρκετό να εξετάζουμε κάτι, αντικείμενο, ζωντανή ύπαρξη ή έννοια, αδιάφορο, αρκούμενοι μόνο στα γενικά χαρακτηριστικά ή ιδιότητες που αυτό έχει. Γιατί, εν τοιαύτη περιπτώσει, θα καταλήξουμε να θεωρήσουμε ένα λιοντάρι και μια φάλαινα ομοειδή, ως θηλαστικά! Χοντρό; Χοντρό. Αλλά αυτό είναι με απλά λόγια το παιχνίδι που παίζουν οι διαστρεβλωτές. Και το οποίο, φυσικά, εφαρμόζεται σε πάμπολλες περιπτώσεις εν είδει εξομοιωτή, κατά τα καλά και συμφέροντά τους βέβαια. Με βάση αυτό το παιχνίδι, εξομοιώνονται «τα άκρα», με βάση αυτό το παιχνίδι κάθε τι καθολικό είναι «ολοκληρωτισμός», με βάση αυτό το παιχνίδι «όλοι ίδιοι είναι». Και, για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας, με βάση αυτό το παιχνίδι κι εμείς δεν είμαστε οι Λέφτηδες, όπως μας έβγαλε ο товариш Яков Федотович Павлов, αλλά οι …Παπαροκάδες!...


Για να τα λέμε όλα όμως, υπάρχει και μια άλλη αλήθεια στην οποία ποντάρουν οι εξομοιωτές της αριστερής πίστης με τη μεταφυσική.


ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ να αντιμετωπίσει κανείς όλα όσα δοκιμάζουν την πίστη του. Κοινή σε όλους τους πιστούς, πώς θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση οι πιστοί της Αριστεράς; Πώς θα μπορούσαμε να αποφύγουμε τέτοια κρούσματα ανάμεσά μας; Και σε ποια βάση είναι δυνατόν να υποστηριχτεί κάτι τέτοιο, εκτός μόνον από την άποψη που θέλει τους αριστερούς …Θεανθρώπους[2]; Μα ούτε κι έτσι τη γλυτώνουμε! Δεν είναι ο ίδιος ο Χριστός που είπε «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο»;

Έτσι συμβαίνει και σ’ εμάς. Κι επειδή εμείς δεν είμαστε Θεάνθρωποι, είναι πολλοί αυτοί ακόμα που αρνούνται να πιουν το πικρό ποτήρι της επανεξέτασης όλων των ζητημάτων που άνοιξαν οι εγκαθιδρυμένοι και υπαρκτοί[3] σοσιαλισμοί του 20ου αιώνα. Αλλά, δεν είμαστε και λίγοι —αν υπολογίσουμε και τους «κρυφούς»[4] — αυτοί που δεν αρνηθήκαμε να δοκιμάσουμε την πίστη μας, διερωτώμενοι και ερευνώντες.


ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΠΑΛΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΘΡΑΝΙΑ: Ναι αλλά δεν αποκηρύσσετε αυτούς που αρνούνται την επανεξέταση. Δεν τους στέλνετε στο πυρ το εξώτερον!

Φυσικά και όχι! Πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε; Πώς θα μπορούσαμε να τους θεωρούμε απόβλητους από το σώμα της εκκλησίας του Αριστερού Δήμου, μόνο και μόνο επειδή αρνούνται να αντιμετωπίσουν τη δοκιμασία της πίστης τους για μια κοινωνία δικαιότερη και καλύτερη, πίστη που, παρά τις διαφορετικές αντιλήψεις για το πώς πρέπει να είναι μια τέτοια κοινωνία, συμμεριζόμαστε κι εμείς; Κι αν κάναμε κάτι τέτοιο γι’ αυτούς, δεν θα έπρεπε να κάνουμε κάτι ανάλογο με όλους τους ανθρώπους που καθημερινά αρνούνται να μπουν στη δοκιμασία της επανεξέτασης ζητημάτων τα οποία, μέχρι χθες, θεωρούσαν δεδομένα; Θα υπήρχε τότε άνθρωπος στον οποίο να πούμε καλημέρα; Και το χειρότερο: Θα μπορούσαμε τότε να ξυριζόμαστε, κοιτώντας τον εαυτό μας στα μάτια;


ΕΝΤΑΞΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ των διαστρεβλωτών. Και ποια είναι η δική μας αλήθεια, η αλήθεια ημών των συγκεκριμένων Λέφτηδων στο ζήτημα της αριστερής πίστης; Δεν είναι μια, είναι κάμποσες.

Είναι ότι δεν τρώμε το παραμύθι της «απιστίας» των διαστρεβλωτών. Απλώς εκείνοι πιστεύουν στο υπάρχον, κι εμείς στο ελευσόμενο και «μη εισέτι είναι».

Είναι η αποδοχή του γεγονότος ότι, όσο πιστεύουμε σε ό,τι πιστεύουμε, δεν θα περάσει μέρα να μη δοκιμαστεί η πίστη μας.

Είναι ο συμβιβασμός με τις μηδενικές εγγυήσεις που μας παρέχει η Ιστορία για την επιτυχία και την πραγμάτωση των επιδιώξεών μας και των ονείρων μας.

Είναι η συμφιλίωση με τη σχιζοφρενική ιδέα ότι, αν και Παράδεισος δεν υπάρχει (τουλάχιστον επί γης…), ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να βαδίζει προς αναζήτησή του.

Και τέλος, είναι η συμφιλίωση με τη φρικτή γνώση της δισυπόστατης φύσης των ανθρώπου: Ζώο-άνθρωπος και Άνθρωπος-άνθρωπος.

Αυτή η φύση που του επιτρέπει να πέφτει.

Η ίδια που του επιβάλλει να σηκώνεται!



[1] Γράφοντας αυτό το post είδαμε ότι ο Αντώνης έριξε τον βασιλιά του κάτω στο ταμπλώ και έδωσε τέλος στην παρτίδα. Καλά, εμείς έχουμε βρει τον τρόπο να λέμε εδώ κ α ι τον καημό μας ή να βγάζουμε τον ατμό μας. Εκείνος πού θα ακουμπάει τώρα τον δικό του πόνο;

[2] Συχνά, αυτό είναι μια ιδέα που προωθείται τεχνηέντως από τους εχθρούς μας. Το σκεπτικό είναι απλό: σε ανεβάζω στο βάθρο, για να σε βρω «λίγο» και να σε γκρεμίσω από εκεί. Η τραγωδία είναι ότι η Αριστερά τους στρώνει συχνά το χαλί για να το επιχειρούν με σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας…

[3] Όπως υπήρξαν στις συγκεκριμένες συνθήκες της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου και των αντίστοιχων ιστορικών συγκυριών.

[4] ;-)


Η photo, από το thedailygreen.com

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

όχι μόνο λέφτηδες, αλλά και τζη εφτακόσηδες σας έχει πει ο ταβάριτς σας,
αυτή τη στιγμή το κανάλι βουλής έχει την πολιορκία του Λένινγκραντ, και καταλαβαίνετε έχει πέσει συγκίνηση, ες αύριον λοιπόν και για τους καλυβοτέτοιους.
λ.κ

LeftG700 είπε...

Φίλη λ.κ.,


Δεν πιστεύουμε να ήταν κανένα ντοκυμαντέρ απ' αυτά που γυρίζει το Συμβούλιο της Ευρώπης για να καταδείξει τη συγγένεια ναζισμού και Κομμουνισμού; ;-)


Τα λέμε (ες αύριον)


ΥΓ Το 'τζη εφτακόσηδες' το ξεχνάμε, γιατί μας εξομοιώνει με τα "ξαδέρφια" επί τη βάσει ενός μόνο στοιχείου! Πιστεύουμε ότι οφείλεται σε αθώα αβλεψία του товариш Яков, γι' αυτό και δεν του γκρινιάξαμε!...

zalion είπε...

Αυτο το λεφτηδες μου ακουγεται καπως. Δε θατανε πιο καλο να μιλαμε με τα μικρα μας ονοματα? Εκτος κι αν ο συνομωτικος κανονας ειναι απαραβιαστος ;)
Χρηστος

Ανώνυμος είπε...

Ρε μπα και σαλτάρατε! Εδώ μπροστά μας -μέρες πούναι- έχουμε να αντιπαλέψουμε τον Γαλλογερμανικό άξονα στον οποίο με τέτοιο σθένος αντεστάθει και κατέβαλε ο ΓΑΠ, μόνος ρηξικέλευθος και "κυνικός" ως καύμα, και δε θα μας καταλύσουν και το τελευταίο ίχνος κοινοβουλευτισμού κι εσείς ασχολείστε με ιερά και όσια....

Αγανακτισμένος (και νηφάλιος ώς άλλος Δημαράς) Παρατηρητής,
Καλή σας μέρα

LeftG700 είπε...

Φίλε Χρήστο, καλημερίζουμε!


Μπορείς να προσδιορίσεις αυτό το ‘κάπως’ λίγο; Κάντο ελεύθερα, χωρίς να λάβεις υπ’ όψη σου ότι εμάς μας αρέσει, και επειδή το βρίσκουμε ωραίο αυτό καθ’ αυτό, και επειδή μας το έβγαλε ο товариш Яков Федотович Павлов, στον οποίο, όπως έχει φανεί ——και παρακαλούμε πολύ να μην παρεξηγηθείτε οι υπόλοιποι της συντροφιάς μας—, έχουμε αδυναμία.

Μικρά ονόματα; Χμ… Ένας γράφει και τις περισσότερες φορές ο ίδιος ένας. Όμως οι σκέψεις δεν είναι όλες δικές του, ούτε οι πληροφορίες ούτε η θεματογραφία. Για να μη μιλήσουμε για τους τίτλους και τις φωτό. Μπλέκει το πράγμα. Ορισμένοι φίλοι, όπως ο Herr K., έχουν βρει τη λύση ‘Λεφτ’. Μήπως αυτό σου πάει καλύτερα; Θα μπορούσες να το έχεις στο μυαλό σου ως ‘Λευτέρης’. Δεν είναι ένας καλός και έντιμος συμβιβασμός; ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Παρατηρητή, καλημέρα και σε σένα!


Είπαμε να αφήσουμε λίγο τα περί του εποικοδομήματος και ν’ ασχοληθούμε με τα θεμέλια, που μας τα έχουν διαβρώσει! Κι έπειτα, ο ΓκΑΠ δεν έχει ανάγκη! Εκτός από αντιεξουσιαστής, είναι και αντιιμπεριαλιστής!... (Παρακαλούμε, οι ντομάτες να είναι κατά το δυνατόν γινωμένες, να μην πονέσουμε πολύ…)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

@Χρήστο
ας είναι απαραβίαστος ο συνομωτικός κανόνας! (μέρες πού’ρχονται, σε λίγο θα χρειαστούμε και δεύτερο παράνομο καθοδηγητικό κέντρο:)).
@λεφτ
το ντοκιμαντέρ εξομοίωσης το έχασα και έτσι δεν είχαμε και ζημιές στο σπίτι. Αυτό που λέω είναι η επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα που είναι συμπαραγωγή με BBC(?)επί εγκαθιδρυμένου και υπαρκτού και είναι καταπληκτικό και καθόλου αναθεωρημένο, βρε λεφτ! στο προηγούμενο είχε τον Στάλιν που έμεινε για να ηγηθεί της υπεράσπισης της Μόσχας ‘οταν είχε φύγει το σύμπαν για τα Ουράλια.
για τους Κ-Μ, δεν ξέρω ποιός θα τους θυμάται όταν πάρουν σύνταξη, ο ΔΟΛ που τους έχει πάρει εργολαβία θα φροντίσει . Είδες και του Α. Γαβριηλίδη τους "καθηγητές του τίποτα".(Για τη στάση του Σύριζα έχω κάτι ενστάσεις, κατά τα άλλα εξαιρετικό).
Περί Πίστεως: χωρίς παρεξήγηση, αλλά τόσοι Χριστοί,Θεάνθρωποι, απελθέτω κλπ, μπερδεύτηκα.
Χαιρετώ,
λ.κ

blackbedlam είπε...

Xμ....Καλό μου ακούγεται, αν και από άλλη οπτική γωνία,νομίζω. Η αγωνία ίδια, τα ερωτήματα αυτονόητα, μήπως προς άλλη κατεύθυνση; δεν ξέρω.Η αγανάκτηση και ο θυμός και μήπως και μια δόση ειρωνίας εξηπακούονται...... θα τα ξαναπουμε.

zalion είπε...

Οκ ας παραμεινουμε στα συνομωτικα. Το καπως που μου ακουγεται εχει να κανει δε μου ταιριαζει οταν το διαβαζω. Μη δινετε σημασια εχω τις παραξενιες μου κι εγω. Ας πουμε για τον αν-υπαρκτο σοσιαλισμος τοτενες που εχει περισσοτερο ενδιαφερον. Μιας και η κυριοτερη διαφορα στην αριστερα ειναι η ιστορικη διαδρομη που ειχαν τα ρευματα της αριστερας με αναφορα στη Οκτωβριανη επανασταση.

LeftG700 είπε...

Φίλη λ.κ.,


Δεν αναφερθήκαμε σε κάποιο συγκεκριμένο εξομοιωτικό ντοκυμαντέρ, μιλάγαμε γενικά. Αυτό του ΒΒC το έχουμε δει, τουλάχιστον τα περισσότερα επεισόδια. Είναι όντως πολύ καλή δουλειά.

Βρε δε πα να γίνουν και ακαδημαϊκοί; Ούτε τα πρώτα τους ξαδέρφια δεν θα τους θυμούνται!

Για το μπέρδεμα δε φταίμε εμείς. Μάλλον θα το διάβασες με λάθος «γυαλιά»!... ;-)


Τα λέμε (και καλό μήνα!)

LeftG700 είπε...

Φίλε Black Bedlam, καλώς ήρθες!


Λίγο σιβυλλικός είσαι στο σχόλιό σου, αλλά δεν ανησυχούμε. Αφού θα τα ξαναπούμε, θα ξεκαθαρίσουν τα ζητήματα!... ;-)


Τα λέμε (και καλό μήνα!)

LeftG700 είπε...

Φίλε zalion,


Νομίζουμε ότι δεν είναι μόνο η Οκτωβριανή που μας διχάζει. Είναι πάντως κάτι θεμελιώδες…


Τα λέμε (και καλό μήνα!)

zalion είπε...

Ειμαι ανοιχτος να ακουσω τι αλλο μας διχαζει. Για την Οχτωβριανη επανασταση να πω εξηγησω οτι εννοω την εξελιξη της και την κριτικη που ασκησε η Λουξεμπουργκ σε αυτην. Ειναι ενα εναυσμα για το πως προχωρησαν δυο απο τα ρευματα του κομμουνισμου.

LeftG700 είπε...

Φίλε Χρήστο (zalion), έγινε μπέρδεμα! Δεν εννοούσαμε, όταν αναφερθήκαμε σε διχασμό, εσένα κι αυτό το μπλογκ. Εννοούσαμε γενικά την Αριστερά.

Ναι η κριτική της Λούξεμπουργκ είναι κάτι πολύ σημαντικό. Είμαστε όμως της άποψης πως τα διδάγματα είναι αμφοτεροβαρή...


Τα λέμε