Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Κι ο Δημοσθένης Παπαδάτος – Αναγνωστόπουλος στην «Πατριωτική Αριστερά»; (Rewriting)



Ο σαρκαστικός λόγος ανήκει στα «επικίνδυνα» είδη λόγου. Η «επικινδυνότητα» έγκειται στο ότι όποιος τον χρησιμοποιεί διατρέχει πάντα τον κίνδυνο, είτε επειδή υπερέβη το «σημείο θραύσεως», είτε επειδή απλώς έδωσε λαβή να κατηγορηθεί προσχηματικά για κάτι τέτοιο, κινδυνεύει να δει τη μορφή που έδωσε στον λόγο του, να κλέβει την παράσταση από το περιεχόμενό του. Κάτι τέτοιο, όταν μιλάμε για πολιτικό λόγο όπως εν προκειμένω, είναι ιδιαιτέρως βλαπτικό. Και κάτι τέτοιο πάθαμε με την προηγούμενη ανάρτηση. Έτσι, αυτό που βάλαμε προς συζήτηση δεν συζητήθηκε σχεδόν καθόλου και, αντί γι’ αυτό, οι σχολιαστές επιδόθηκαν στη ρίψη διαδικτυακών ντοματών και διαφόρων άλλων ζαρζαβατικών... ;-)

Επειδή εδώ έχουμε Λαϊκή Δημοκρατία και επειδή έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό, τις δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα (όχι όμως και τις κατηγορίες, για τις οποίες θα μιλήσουμε αργότερα στο προηγούμενο post όχι σ’ αυτό). Κι ακόμα, επειδή εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να συζητηθεί το περιεχόμενό του, ανακαλούμε(*) την προηγούμενη ανάρτηση και την ξαναγράφουμε με άλλη μορφή. Είναι αυτονόητο ότι περιμένουμε όλους τους φίλους που πήραν το λόγο για να σχολιάσουν τη χθεσινή μορφή του να τον ξαναπάρουν για να σχολιάσουν το περιεχόμενό του αυτή τη φορά, το οποίο μέχρι τώρα αγνόησαν. (Όσοι δεν έχουν βγάλει ακόμα το άχτι τους παρακαλούνται να το κάνουν στην προηγούμενη ανάρτηση μέχρι να νιώσουν ικανοποιημένοι... ;-) ). Εντάξει;

(*) Αυτό δεν σημαίνει ότι η ανάρτηση θα αποκαθηλωθεί έχουμε πει ότι δεν μας αρέσει να «διορθώνουμε» την Ιστορία. Θα συμπληρωθεί με ένα επεξηγηματικό σημείωμα το οποίο θα παραπέμπει στο σημερινό rewriting.


Η ΕΡΩΤΗΣΗ, ΑΣΦΑΛΩΣ, είναι ρητορική. Ο Δημοσθένης Παπαδάτος – Αναγνωστόπουλος ήταν και παραμένει ένα από τα βασικά στελέχη τής επονομαζόμενης, από εμάς και άλλους, «αντιεθνικιστικής αριστεράς». Δηλαδή, εκείνου τού κομματιού της που, κατά τη δική μας «ανάγνωση», έχει απλοποιήσει τον αριστερό διεθνισμό δια του (δογματικής καταβολής και προέλευσης) εξοβελισμού από αυτόν τού στοιχείου τών συλλογικών ταυτοτήτων, οι οποίες έχουν διαμορφωθεί με επίκεντρο το έθνος-κράτος. (Όπως είναι γνωστό, αυτό το κομμάτι τής Αριστεράς κατηγορεί συλλήβδην όλους εκείνους που επιμένουν να επισημαίνουν το επικίνδυνο τής απλοποίησης —μεταξύ τών οποίων φιγουράρουν και οι αφεντομουτσουνάρες μας— επί «αριστεροπατριωτισμώ»).

Αφού λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, τι στο διάολο μας έπιασε και κοτσάραμε αυτό τον τίτλο; Μας έπιασε το εξής που έτυχε να περιπέσει στην αντίληψή μας:

Σε ένα άρθρο του για τους Αγανακτισμένους τής Πλατείας Συντάγματος, ο Δημοσθένης Παπαδάτος – Αναγνωστόπουλος έγραφε σε ένα σημείο:


Αυτό μας έκανε «κάπως». Για να τα λέμε όλα, μας έβγαλε λίγο το μάτι δεδομένου ότι: α) ποτέ δεν περιμέναμε από τον Παπαδάτο να γράψει κάτι τέτοιο και β) έχουμε διαφωνία επί τής ουσίας.

Μας έρχονται στο νου διάφορα. Όπως:

Θυμόμαστε τους θρήνους και τους κοπετούς της αντιεθνικιστικής αριστεράς για τις ελληνικές σημαίες με τις οποίες είχε γεμίσει την Ομόνοια και το Σύνταγμα ο κοσμάκης κατά τους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση τού Euro 2004. Ήταν τόσο γοεροί, που είχαν κάνει μέχρι και τον μακαρίτη Άγγελο Ελεφάντη, άνθρωπο υπεράνω πάσης υποψίας σχετικά με «αριστεροπατριωτικά» αισθήματα, να αγανακτήσει! Κι αμέσως μετά διερωτώμεθα: Πώς είναι δυνατόν να μετράς τις ελληνικές σημαίες στους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση ενός Πανευρωπαϊκού Κυπέλλου  ποδοσφαίρου και επειδή τις βρίσκεις πολλές να βγάζεις τους έλληνες εθνικιστές, και να περνάς λίγο (πολύ) στο ντούκου το πόσες ελληνικές σημαίες ανεμίζουν αυτές τις μέρες στο Σύνταγμα ή το Λευκό Πύργο;

Κοντά σ’ αυτή τη σκέψη κι η άλλη: Πώς είναι δυνατόν να μη σε απασχολεί αυτό, όταν όλη η Ελλάδα έχει δει ότι ένας από τους διαδηλωτές κόντεψε να λυντσαριστεί επειδή «τόλμησε» να σηκώσει μια Κόκκινη Σημαία;

Και μια άλλη: Πώς είναι δυνατόν να προσπερνάς αδιάφορος το «πόσες ελληνικές σημαίες ανεμίζουν στο Σύνταγμα», από τη στιγμή που, δεδομένου του «απαγορευτικού» το οποίο ισχύει σε ένα τμήμα τής Αριστεράς να μη φοράμε ακόμα κι ένα μπλε πουκάμισο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι άνθρωποι που ανεμίζουν αυτές τις σημαίες δεν είναι καν «αριστεροπατριώτες»;

Και διερωτώμεθα και πάλι: Πώς διάολο είναι δυνατόν να μετράμε εμείς(!), οι «αριστεροπατριώτες»(!) τις ελληνικές σημαίες που ανεμίζουν στο Σύνταγμα και να ψιλο(χοντρο)αδιαφορούν τα επιφανή στελέχη της «αντιεθνικιστικής αριστεράς»; Πρόκειται για λανθασμένη εκτίμηση; Αν είναι έτσι πρόκειται για πολύ χοντρό λάθος. Πρόκειται για αλλαγή γραμμής; Αν πρόκειται περί αυτού, είναι κάτι μόνιμο ή ευκαιριακό; Και γιατί γίνεται λίγο στη ...ζούλα; Δεν θα έπρεπε να μας το αναλύει αυτό το ζήτημα κάπως παραπάνω ο Παπαδάτος; Γιατί το περνάει en passant, στα ψιλά ενός άρθρου; Να περιμένουμε κάτι αναλυτικότερο στην «Αυγή τής Κυριακής»;

Αυτά διερωτώμεθα και τέτοια και άλλα παρεμφερή σκεφτόμαστε εμείς. Και είμαστε όλο αυτιά να ακούσουμε τις δικές σας σκέψεις.


Η photo, από το fimes.gr

42 σχόλια:

markos είπε...

Ενα γνωρίζω αγαπητοί Λέφτηδες.
Ο αγώνας είναι πλέον Πανευρωπαϊκός.
Οι σημαίες ας υπάρχουν, φτάνει να μην είναι εμπόδιο στην συναδέλφωση όλων των εργαζομένων.

not_me είπε...

καλο μηνα,
2 ποστ μονο ο Παπαδατος και ο...Ζιζεκ εχουν εδω.
Δεν τον ξερω τον πρωτο αλλα σιγουρα πρεπει να ειναι πολυ σημαντικος για να του αφιερωνετε τοσο χρονο......
ε?ε?
Μηπως υπαρχουν σημαντικοτερα πραγματα να ασχοληθουμε τετοια περιοδο ? Μηπως λεω....

χαιρετω

zalion είπε...

Συνεχιστε τη γελοιοτητα για να δουμε αν εχει πατο το πηγαδι. Ενταξει τη κερδισατε τη θεση σας στο Δρομο της αριστερας επαξια.

Theoprovlitos είπε...

Τον Παπαδατο δεν τον γνωριζω αλλα τον φανταζομαι.

Γενικά υπαρχουν καποιες ανυποφoρες διαχωριστικες γραμμες και στερεοτυπα τα οποία καταπιεζουν, ενιοτε δε και στιγματιζουν τον κοσμο που δεν αρεσκεται να χωρεσει σε προκρουστειες ιδεολογικες κλινες.

Θυμιζει κατι σχολιαστες μοδας που προβαλουν κατι ενσταντανε επωνυμων και μετα όλο το πανελ εν χωρώ κριτικάρει οτι η χρυσή γοβα δεν ταιριαζει καθόλου με κόκκινη ζωνη ειδικα σε βαπτιση.

Το αριστερό look που δηλωνει ότι η σημαια ειναι αξεσουαρ της Χρυσης Αυγης, άντε και του Καρατζαφερη πριν αρχισει τις κωλοτoυμπες στο τσίρκο, ειναι αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ που περιθοριοποιει πολιτικα και εκλογικα την αριστερα. δηλαδη υπαρχει ενας ολοκληρος κοσμος που στην αρχουσα ταξη δεν τον τοποθετείς αλλα δεν ειναι kai διατεθημενος να λοιδωρείται επειδη τόλμα να ισχυριστει οτι εχει πατριδα (χωρις να σημαινει οτι αυτη ειναι και ανωτερη από των αλλων) ή οτι αισθανεται Ελληνας.

Αν δηλαδη η εναλλακτικη αριστερα ειναι κουστουμακι one size και εργο των ταγων της ειναι να θεωρουν ως αποδιοπομπαίους τραγους όποιον ενιοτε αισθανθει την αναγκη να κρατησει μια σημαια, δεν ειναι καθολου να απορει κανεις που οι κοκκινες σημαιες δεν ειναι αποδεκτες στο Συνταγμα ως συμβολο ιδεολογικης καταπίεσης στην καλυτερη των περιπτωσεων, στη χειροτερη δε ως ντεκορ και ως άλλοθι του άπατρι Μεσαιου Χωρου που ξεπουλα τη χωρα γιατι την βλεπει μονο ως real Estate.

Αν ο κος Παπαδατος ήλθε εις εαυτόν συνειδητοποιων ότι τοσος κοσμος δεν μπορει να ειναι φασιστες, καλως όρισε. Αν ειναι απλα σημαια ευκαρίας τότε μπορει να κανει τις κωλοτουμπες του χερι-χερι με το Καρατζαφερη.

Ανώνυμος είπε...

Ρε Θεοπρόβλητε, μη λοιδωρείς τον "μεσαίο χώρο". Είναι ο καλύτερος για σφιχτόκωλες καταστάσεις. Άμα φρακάρει η αριστερή πόρτα, την κοπανάς από τα δεξιά. Άμα φρακάρει η δεξιά, απ' την αριστερή.

Άσε που αν τύχει και σε στριμώξουν πουθενά μπορείς πάντα να λες "α, αυτά τα λέει άλλη συνιστώσα, δεν με αντιπροσωπεύουνε εμένα."

Ανώνυμος είπε...

Θα ήθελα να συνεισφέρω στον προβληματισμό υπενθυμίζοντας ότι η Ελληνική σημαία δεν είναι ένα οποιοδήποτε εθνικό σύμβολο. Έχει συμβολισμούς πάνω της που μπορούν να προκαλέσουν την απέχθεια κάποιων συγκεκριμένης πολιτικοοικονομικής νοοτροπίας ανθρώπων, αλλά και την οικειοποίησή της από ανθρώπους που πάσχουν από σύγχυση ως προς τις έννοιες που αντιπροσωπεύουν αυτοί οι συμβολισμοί. Οι δύο κυριότεροι είναι: 1) ο αριθμός των γαλανόλευκων ταινιών που είναι ίσος με τον αριθμό των γραμμάτων της λέξης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, και 2) Ο Σταυρός.

Ανώνυμος είπε...

θα quotάρω ένα απόσπασμα από το άρθρο του συγκεκριμένου που με βρίσκει σύμφωνο. "Στο Σύνταγμα φτιάχνεται ένας νέος δημόσιος χώρος - πείτε το απ’ το «πλήθος», πείτε το απ’ το «λαό»: άνθρωποι γνωρίζονται, συζητούν, διαφωνούν, βλέπουν δυνατότητες και όρια. Δηλώνουν με την παρουσία τους ότι τα προβλήματά τους δεν είναι μόνο δικά τους και δεν μπορούν να λυθούν στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους. Στο Σύνταγμα, λοιπόν, βρίσκεται στην εκκίνησή της μια διαδικασία που, όπως και να το κάνουμε, δεν θα φορά τα ρούχα του Πολυτεχνείου ή του Δεκέμβρη του 2008. Τη διαδικασία αυτή, είτε θα την παρατηρεί κανείς και θα τη σχολιάζει απ’έξω, σαν κάτι εξωτικό και όχι τόσο τέλειο όσο θα όφειλε εξαρχής, είτε θα μπει για να δει -και να επηρεάσει- δυνατότητες και όρια". Και προσθέτω: Η Διαδικασία αυτή δίνει τη δυνατότητα σε όλους, οργανωμένους ή μη, να προσέλθουν απεκδυομενοι το οργανωτικό σκέλος της πολιτικής τους τοποθέτησης, δηλαδή την κομματική τους "ταυτότητα", αλλα όχι και την πολιτικη τους θέση. Μεταξύ άλλων είναι μια άσκηση στον τρόπο της παραγωγής νέας πολιτικής. Για να γίνει αυτό πρέπει να αποδεσμευτούμε από τους παλαιούς κομματικούς όρκους. Δεν βλέπω το λόγο να αποκυρήξουμε την έννοια της πατρίδας. Ο διεθνισμός έχει καπελωθεί πλέον από την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Ο Εθνικισμός έχει ξοφλήσει κάτω από την μπότα της μισαλοδοξίας. Η αγάπη για την πατρίδα όμως επέζησε στους περισσότερους απο μας και δε βλέπω το λόγο να πολεμιέται. Αντίθετα είναι αυτό που μπορεί να αποτελέσει την συνεκτική κόλλα που θα φέρει κοντά τις διαφορετικές τάσεις, αλλά και θα απομονώσει τους άγριους που την καπηλεύονται (χρυσαυγίτες). Θα δώσει λύση στους σκεπτόμενους αριστερούς που νοιώθουν την απομόνωση δεκαετίες τώρα. Μια απομόνωση που οφείλεται κατα τη γνώμη μου στην απομάκρυνσή τους από το υγειές πατριωτικό κίνητρο.
Β.

Μάρκομ Ξ είπε...

Προς Β. 1:12μμ

Ωραία όλα αυτά για την πατρίδα. Συμφωνώ ότι μπορεί σαν εργαλείο να χρησιμοποιηθεί για τη συσπείρωση του λαού.
Όμως τι σχέση έχει αυτό με το πέταγμα της κομματικής ταυτότητας; Εννοείς ότι δεν χρειαζόμαστε το κόμμα σαν εργαλείο γενικά; Εννοείς ότι τα μέλη των κομμάτων πρέπει να κρύβουν την ιδιότητά τους ως τέτοια; Τι ακριβώς εννοείς;

με απορία
Μάρκομ Ξ

bernardina είπε...

...............................
"Άραγε, αυτή η αναδυόμενη φιγούρα ενός συναισθηματικού πολίτη μπορεί να αποτελέσει μια ενθαρρυντική υπόσχεση για τις λεγόμενες προοδευτικές δυνάμεις; Αυτός ο νέος αριστερόστροφος κοινωνιο-λαϊκισμός μπορεί να κοντράρει τον ακροδεξιό ξενοφοβικό εθνικο-λαϊκισμό της τελευταίας εικοσαετίας; Από μια πρώτη προσέγγιση, ο πρώτος φαίνεται αυτή τη στιγμή να αποτελεί μία αυθόρμητη απάντηση στον δεύτερο. Παρατηρώντας, ωστόσο, τα δεδομένα κάπως εγγύτερα, ο Werner A. Perger, αρθρογράφος της Die Zeit, θα επισημάνει: «Όσοι συγκεντρώνονται στις πλατείες σε όλη τη χώρα έχουν έναν κοινό εχθρό: ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΝΣΑΡΚΩΝΕΙ.(*) Στις δημοσκοπήσεις, αυτή η τελευταία έρχεται τρίτη, μετά από την ανεργία και την οικονομία, πριν από τη μετανάστευση και την τρομοκρατία, στον κατάλογο των μεγάλων ανησυχιών των πολιτών. Σε αυτό το σημείο, οι λαϊκιστές δεξιάς και αριστεράς διατηρούν την ίδια στερεοτυπική εικόνα του εχθρού»[3].

Επομένως, μία απροϋπόθετη υπόκλιση σε αυτή τη φιγούρα του συναισθηματικού και αντιστασιακού πολίτη έχει τα ρίσκα της. Τα γενικά ευχολόγια που αντικαθιστούν πλήρως τα πολιτικά προγράμματα, αλλά και οι ανορθολογικές ονειρώξεις(**) που τα συνοδεύουν, ακόμα και αν έχουν αποκλείσει κάθε προσφυγή στη βία, αναπαράγουν ηρεμιστικές χίμαιρες. Η «Αγανάκτηση», από μόνη της, όπως αυτή στην οποία προτρέπει ο Στεφάν Εσσέλ στην νηπιακής πολιτικής σκέψης μπροσούρα του Αγανακτήστε!, συνιστά σε τελευταία ανάλυση κλήτευση σε αντιπολιτική ανευθυνότητα στο όνομα ενός αφηρημένου ουμανισμού της «ευθύνης». Αν η μανιχαϊστική πρόσληψη της πραγματικότητας, και η αναγόρευση της «αγανάκτησης» σε «κινητήρια δύναμη»[4] μιας αντιστασιακής ιστορίας είναι η μοναδική συνταγή για την υπέρβαση της σημερινής κακοδαιμονίας, αν σε αυτό το παιδικό φαντασιακό εγκλωβιστούν θεμιτές ατομικές και συλλογικές αγωνίες, τότε με συνοπτικό τρόπο και «αγανακτώντας» κάποιοι θα μπορούσαν να αναφωνήσουν: κάθε εποχή έχει την αντιπολίτευση που της προσιδιάζει…"


Το απόσπασμα από εδώ:

http://www.booksreview.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=122:-19-2011&catid=52:-18-m-2011-&Itemid=55

Θα μπορούσα να συνυπογράψω σχεδόν το σύνολο αυτού του κειμένου, αν και το πρώτο μέρος του αναφέρεται κυρίως στο ισπανικό φαινόμενο.

*Τα κεφαλαία δικά μου
** Βλέπε και τη συγκέντρωση Μίκη/Πελεγρίνη και λοιπών στα προπύλαια και τα όσα ακούστηκαν εκεί.

Ανώνυμος είπε...

Νόμισα ότι είχα να κάνω με σοβαρούς ανθρώπους της ριζοσπαστικής αριστεράς. Εσείς όμως κατορθώσατε να μετατρέψετε τον άκρατο σχολαστικισμό σας σε πολιτική ανοησία. Σας αποχαιρετώ.

Theoprovlitos είπε...

Δεν ξερω αν το ξερετε ή θα σας χαλασω τη σουπα, αλλά ο προαναφερθείς από τον Πανταζοπουλο Στεφαν Εσσελ στο περιοδικο του Ομίλου του Ιδρυματος Κωνσταντινου Μητσοτακη , (που ελιτιστικα απαξιωνει όποιον κρατα μια Ελληνικη σημαια επειδη δεν ξερει Γαλλικα και πιανο ως "λαϊκιστη" και "ακροδεξιο") αποτελεί νεοταξικο συμβολο για καποιους που ανετα μερικοι θα κατετασαν στους ακροδεξιους και συνομωσιολογους. Και γι αυτό ακριβως δεν συμμετεχουν στις διαμαρτυριες.

http://www.filoumenos.com/forum/viewtopic.php?f=118&t=10769

http://psigmataorthodoxias1.wordpress.com/2011/05/27/%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BD-%CE%B5%CF%83%CE%AD%CE%BB-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%B9/

http://news.kozaninet.gr/?p=20317

Ας αποφασίσει λοιπον το ακαθοριστου ιδεολογικης γραμμης περιοδικό πρωτα αν ανηκει το ίδιο στο διεθνισμό ή στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση (που αναφερε σχολιαστης πιο πανω) και απλά καμουφλάρεται ατέχνως και εν συνεχεια όταν αποκτησει ξεκαθαρη ταυτοτητα ας αποφασίσει πότε είναι κανεις ακροδεξιος και λαϊκιστης:

Όταν αγανακτει και κατεβαινει στο δρομο ακολουθωντας τη συμβουλη του Εσσελ ή οταν ΔΕΝ αγανακτει επειδη θεωρεί τον Εσσελ ανδρεικελο της Νεας Ταξης;

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


Κανένα πρόβλημα από εμάς, να υπάρχουν. Αλλά, αν δεν κάνουμε λάθος, η σημαία όλων των εργαζομένων είναι η Κόκκινη, σωστά;

Έλα όμως που το «πλήθος» την έχει απαγορεύσει! Εδώ τι κάνουμε; Την (αριστερή) πάπια; Να χαρείς, μη μας φουντώνεις μεσημεριάτικα!... :-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε george,


Δεν φτάνει που έρχεσαι με τη συχνότητα ενός κομήτη, μάς κάνεις κριτική κι από πάνω! Δεν θα ’ρθουμε στα πράγματα; Έχεις να κουβαλήσεις πέτρα κακομοίρη μου!... ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε zalion,


Η δική μας γελοιότητα μικρή σημασία έχει, αφού είμαστε «η τελευταία τρύπα τής φλογέρας». Η γελοιότητα του συνιδρυτή τού ρεύματος των «Τσεκεροκυρίστας» όμως; ;-)

Από Τσεκεροκυρίστας, οπορτουνίστας!... Αυτό είναι το βαρέλι που δεν έχει πάτο!...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Θεοπρόβλητε,


Αν δεν γνωρίζεις τις απόψεις τού Παπαδάτου, φρόντισε να τις γνωρίσεις από τα γραπτά του (γράφει συχνά). Δεν έχει νόημα να τις φαντάζεσαι. Η φαντασία σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι και ο καλύτερος σύμβουλος...

Βλέπουμε ότι έχεις κάποια κλίση στις γενικεύσεις (ο «μεσαίος χώρος» είναι έτσι και γιουβέτσι) και στις ταυτίσεις (χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη).

Δεν ξέρουμε τι από τα δυο είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για (πολύ) λάθος συμπεράσματα...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε ανώνυμε (2 Ιουνίου 2011 12:51 μ.μ.),


Ok, κατανοητό. Αν θέλεις τη δική μας άποψη:

Είναι το σύμβολο μιας κοινότητας ανθρώπων που ζουν σε έναν ορισμένο τόπο και χρόνο και έχουν μια ιστορική διαδρομή και εξέλιξη. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο δηλαδή από τα σύμβολα άλλων ανθρώπων που ζουν σε άλλους τόπους και έχουν κι αυτοί μια ιστορική διαδρομή και εξέλιξη. Διαφορετικό ναι. Εμείς έχουμε τις ρίγες, άλλοι έχουν τους κύκλους ή τα τετράγωνα. Κι αν εμείς έχουμε το σταυρό, άλλοι έχουν την ημισέληνο ή έναν ήλιο ή ένα σκαντζόχοιρο! Αλλά ούτε ανώτερο, ούτε κατώτερο. Απλώς διαφορετικό.

Επειδή όμως τυχαίνει να είμαστε και αριστεροί, εμείς έχουμε και μια άλλη σημαία που ενώνει όλους αυτούς τους ανθρώπους με τις διαφορετικές σημαίες σε ένα σύνολο.

Gens Una Sumus!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ:


Ο (η) ανώνυμος/η που υπογράφει ως Β. είναι η bernardina;

Θέλουμε να σχολιάσουμε αλλά δεν μπορούμε αν δεν ξέρουμε ποιος είναι ποιος.

LeftG700 είπε...

Φίλε ανώνυμε (2 Ιουνίου 2011 6:09 μ.μ.),


Μην είσαι τόσο απόλυτος. Μπορεί να έχεις δίκιο και στα δύο. Δηλαδή, και να είμαστε «σοβαροί άνθρωποι τής ριζοσπαστικής αριστεράς», και, (ενδεχομένως και ενίοτε), να είμαστε «πολιτικά ανόητοι».

Το ότι συνομιλούμε μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών δεν σημαίνει ότι είμαστε υπολογιστές. Εσύ το έγραψες: «άνθρωποι».

Άνθρωποι είμαστε λοιπόν και με τέτοιους συνομιλείς! Αν εσύ είσαι μηχανή, ναι, τότε είμαστε κατώτεροι και, μοιραία, θα σε απογοητεύουμε...


Τα λέμε

not_me είπε...

χαχαχαχαχα
δεν λετε παλι καλα που εχετε και μενα που σας λεει και ενα "καλο μηνα" ?????

χαιρετω !

markos είπε...

Φίλοι Λέφτηδες,
Το πως θα πλησιάσεις τον κόσμο είναι τέχνη και δεν διδάσκεται πουθενά.
Την αποκτάς με την πείρα όταν δουλεύεις σε μαζικούς χώρους.
Στην προκειμένη περίπτωση η Αριστεροί ΟΦΕΙΛΟΥΝ να μπουν στον κόσμο της πλατείας και να ακουστεί η δικιά τους άποψη σαν άτομα.
Σεβόμενοι τις αποφάσεις της Συνέλευσης οτι δεν θέλουν κόμματα και σημαίες.
Καπίτο?
Επομένως ο κάθε Παπαδάτος πολύ καλά έκανε και η κριτική σας είναι άστοχη.
Σας συγχωρούμε λόγω του νεαρού της ηλικίας σας και γιατί η αγωνία σας για το κίνημα είναι γνήσια.

bernardina είπε...

Κλεφτόπουλα,
Έχοντας γνώση των συνεπειών του νόμου, δηλώνω υπευθύνως ότι η bernardina υπογράφει μόνο ως bernardina, άντε το πολύ ως Μπέρνι για συντομία. Ποτέ ως σκέτο νέτο Β.

Μάρκομ Ξ είπε...

Σαν ένα μέλος της οργανωμένης επίδοξης πρωτοπορίας δηλώνω βαθιά, απύθμενη απογοήτευση. Απογοήτευση γιατί ελάχιστοι τελικά φαίνεται να καταλαβαίνουν το νόημα αυτού του ποστ, αν και μας το έκαναν τάληρα οι λέφτηδες. Απογοήτευση γιατί καμιά οργανωμένη δύναμη της αριστεράς δεν έχει τα κότσια να βγει και να υπερασπιστεί τις κόκκινες σημαίες. Απογοήτευση γιατί καμιά δύναμη της αριστεράς δεν βγήκε να πει ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και έτσι δεν φταίνει όλοι το ίδιο και για τους ίδιους λόγους. Απογοήτευση γιατί καμιά οργανωμένη δύναμη της αριστεράς δεν βγαίνει με την ταυτότητά της να μιλήσει στο Σύνταγμα. Απογοήτευση γιατί ένας σύντροφός μου απόψε αναφώνησε "κάτω οι κόκκινες σημαίες".
Μάλλον σύντροφοι πρέπει να τα μαζέψουμε και να πάμε σπίτια μας. Να ανάψουμε ένα καντήλι στην άγια πλατεία και μια λαμπάδα στον όσιο αυθορμητισμό. Και να προσευχηθούμε πλάι πλάι με τους Περισσιώτες. Αυτοί στην λαϊκή εξουσία και εμείς στην πλατεία Ταχρίρ.
Και όταν θα ζοχαδιάζουμε πολύ θα ρίχνουμε και κανά ποστ (καλή ώρα) για να ξελαμπικάρουμε. Αυτό βέβαια στην περίπτωση που έχουμε ακόμα κάπου να μείνουμε. Εναλλακτικά, μπορούμε να καίμε στα βαρέλια τα μαρξιστικά βιβλία για να ζεσταθούμε.
Καληνύχτα και καλή τύχη

Ανώνυμος είπε...

http://tinyurl.com/3ghzlgj

Καλημέρα παιδιά,δείτε αν θέλετε αυτό το άρθρο...

markos είπε...

Μαρκομ εξ, δεν ανήκεις σε καμιά πρωτοπορεία με αυτά που λες παρά μονο στην φαντασία σου.
Η Αριστερά στις συγκεντρώσεις της και στην δράση της κάνει την δουλειά της καλά.
Εσεις δεν καταλαβαίνε πως να συμπεριφερθήτε γιατί δεν έχετε ωριμάσει ακόμη.

bernardina είπε...

Ας μου επιτρέψει ο φίλος Μάρκομ Ξ να μπω σφήνα στον -χμ, ας πούμε...- διάλογό του με τον σχολιαστή markos μόνο για μια στιγμή. Επειδή από καιρό θέλω να παρατηρήσω στον δεύτερο (που από τα λεγόμενα και το ύφος του συμπεραίνω ότι ανήκει στη δική μου γενιά ή και παλιότερη), πως ακριβώς γι' αυτό τον λόγο, τον τσιταρισμένο, τον ξύλινο, τον περιφρονητικά πατερναλιστικό, τον από καθέδρας, που νομίζει ότι κατέχει την απόλυτη εξ αποκαλύψεως αλήθεια, είναι που η δογματική αριστερά απωθούσε, απωθεί και θα απωθεί ό,τι πιο ανήσυχο και δημιουργικό υπάρχει σ' αυτό τον τόπο. Σύντροφοι, σκάβετε το λάκκο σας με τα ίδια σας τα χέρια μ' αυτή τη στάση, γιατί κάποιες σχετικά ορθές θέσεις που ακούγονται αραιά και πού από Περισσό μεριά θάβονται κάτω από τόνους στείρου δογματισμού, με συνέπεια να μην τους δίνει κανείς τη βαρύτητα που θα τους άρμοζε.
Αν η Αριστερά έκανε τη δουλειά της καλά, όπως ισχυρίζεσαι, τα πράγματα θα ήταν πολύυυ αλλιώς.
Εκτός αν ακριβώς έτσι τα θέλετε, οπότε πάσο.
Φιλικά.

markos είπε...

Φίλη Bernadina, , τίποτε δεν είναι τέλειο σ΄αυτό τον κόσμο και φυσικά και η Αριστερά.
Ο Λαός όμως και η νέα γενιά που ξύπνησε λόγω γεγονότων παραζαλισμένη από τον καναπέ της κρίνει τους πάντες και τα πάντα ενώ είναι διαποτισμένη σε μεγάλο βαθμό από τις ιδέες του καπιταλισμού.
Δεν πειράζει θα την βοηθήσουν τα γεγονότα να ωριμάσει και να δημιουργήσει την δικιά της Αριστερά αν θέλει , καλύτερα σίγουρα από μας.
Εχει όμως απ΄ότι βλέπω πολύ δρόμο ακόμη. Ει΄ναι στο Α.
Δεν ξέρω αν ο λόγος μου είναι ξύλινος, ματσούκι όμως είναι γιατί πονεί και άρα κάνει καλό.

bernardina είπε...

Φίλε markos,
να ξεκαθαρίσω πρώτα πρώτα τη θέση μου απέναντι σ' αυτό που συμβαίνει στην πλατεία, γιατί δυστυχώς δεν έμαθα ποτέ να μασάω τα λόγια μου (και να με συγχωρήσουν προκαταβολικά τα Κλεφτόπουλα που θα βγει σεντόνι).
Φίλε markos, είμαι αγανακτισμένη από χρόνια, για λόγους που οι μαζεμένοι στην πλατεία ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί και ούτε πρόκειται. Όμως είμαι αγανακτισμένη και γιατί ακούω πολλούς να συγκρίνουν το "κίνημα" των "αγανακτισμένων" με τη Γαλλική Επανάσταση, με την Οκτωβριανή Επανάσταση, ακόμα και με την Επανάσταση του '21, εκτοξεύοντας μεγαλόστομες κορώνες και ουρανομήκεις κοτσάνες -για να μην πω βλασφημίες- δίχως να υπολογίζουν ότι εκείνοι οι λαοί που ξεσηκώθηκαν τότε χύνοντας το αίμα τους αποτελούνταν από ανθρώπους που υπέφεραν, βασανίζονταν, λιμοκτονούσαν, δεν είχαν το παραμικρό δικαίωμα ούτε πάνω στην ίδια τους τη ζωή, αντίθετα είχαν απέναντί τους ολοκληρωτικά αυταρχικά καθεστώτα και κατακτητές που επί αιώνες τους ρουφούσαν το αίμα από τις φλέβες. Με άλλα λόγια ξεσηκώθηκαν πράγματι όταν δεν είχαν πια να χάσουν τίποτα παρά τις αλυσίδες τους. Και δεν ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας συνθήματα και μουτζώνοντας, αλλά πιάνοντας τα όπλα.
Αντίθετα, αυτοί που τώρα ωρύονται στις πλατείες, (κι ας αφήσουμε ασχολίαστο το ότι ξύπνησαν όταν νόμισαν ότι τους πρόγκηξαν οι Ισπανοί, γιατί είναι πραγματικά τραγελαφικό), αυτοί λοιπόν γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε καιρούς ειρηνικούς, με σχετική ευμάρεια, έχοντας ελευθερίες αδιανόητες για κείνους που αγωνίστηκαν να τους τις εξασφαλίσουν, με ΕΚΛΕΓΜΕΝΕΣ από αυτούς κυβερνήσεις και, άλλος λίγο άλλος πολύ, άλλος με την ενεργό συμμετοχή του και άλλος με τη συνένοχη σιωπή του, άλλος με μακάρια άγνοια (σου θυμίζει το "δεν ξέρω τίποτα, εγώ τότε μελετούσα";) συνέβαλλαν ως ο δεύτερος πόλος (με πρώτο αυτό των διεφθαρμένων πολιτικών που κυβερνούσαν) σε ένα όργιο διαπλοκής, κατασπατάλησης, καταλήστευσης, παρανομίας και ατιμωρησίας, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Κατά συνέπεια, θεωρώ ότι το 90% από αυτούς (ειδικά από 30 χρονών και πάνω), δεν δικαιούνται δια να ωρύονται, αφού τόσα χρόνια έκαναν την πάπια και ήξεραν να διαδηλώνουν μόνο για να διεκδικούν ακόμα περισσότερα χωρίς να νοιάζονται από πού προέρχονταν αυτά τα λεφτά και πώς είχαν μπει στον κρατικό κορβανά. Και ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ για να απαιτήσουν να διορθωθεί έστω και μία στρέβλωση του συστήματος που στήριζαν και οι ίδιοι.
Και ξαφνικά άλλοι νομίζουν πως ανακάλυψαν την άμεση δημοκρατία (την ποια;;;), άλλοι βρίσκουν την ευκαιρία να βγάλουν το άχτι τους μεταφέροντας τα γηπεδικά ήθη απέναντι από το Κοινοβούλιο, άλλοι να σπείρουν το σπόρο της οπισθοδρόμησης και της συντήρησης όπως το παπαδαριό που κατεβάζει πούλμαν με "πιστούς" για να διαδηλώσουν(!)(τους έχει μείνει το ρεφλέξ από το Μακεδονικό και τις ταυτότητες, βλέπεις), κάποιοι κάνοντας παρέλαση με τις πανάκριβες Harley Davidson τους και άλλοι, δυστυχώς, ψαρεύοντας για άλλη μια φορά σε θολά νερά, κολακεύοντας ό,τι ποταπότερο σε πολιτικό μη-ήθος υπάρχει και όλοι μαζί συντηρώντας ένα εντελώς απολίτικο, στην ουσία του, πανηγύρι που ή θα ξεφουσκώσει σαν μια πολύχρωμη σαπουνόφουσκα ή θα καταλήξει τόσο εκτροχιασμένο ώστε στο τέλος θα κινδυνέψουμε να θρηνήσουμε (κι άλλους) νεκρούς ένθεν κακείθεν.
Εγώ πάντως περιμένω με πολύ ενδιαφέρον τη στιγμή που θα καταλήξει και το gay parade στο Σύνταγμα για να γίνουμε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα.
Επειδή ο Κάρολος το είπε γλαφυρότατα, (η ιστορία επαναλαμβάνεται ή ως φάρσα ή ως τραγωδία), βλέπω τους sans culotte σε έκδοση sans Αrmani, τον Παλαιών Πατρών Γερμανό σε έκδοση κυρίας Λουκά και τους Ορεινούς να κραδαίνουν ήδη την ελληνική σημαία περιμένοντας Τον Ένα, τον Περιούσιο (κάνα καινούργιο Παπαδόπουλο; Κάναν Κοκό ή το γιο του γιατί αυτός πούρεψε; Κάνα σούπερ ντούπερ ουάου τεχνοκράτη βιομήχανο;) να σώσει την Ελλάδα από τους διεφθαρμένους που την διοικούν και να εγκατασταθεί στο γνωστό μπουρδέλο που στο μεταξύ θα έχει καεί -ελπίζω μεταφορικά-, όπως επιθυμούν.

συνεχίζεται...

bernardina είπε...

συνέχεια από το προηγούμενο


Μια ερώτηση μόνο και κλείνω (επιτέλους). Προφανώς δεν πρόκειται να ρωτήσω πού ήταν όλοι αυτοί όταν κάποιοι φώναζαν πως δεν είναι δυνατόν να ζεις με δανεικά και να φαντασιώνεσαι ότι είσαι ο Ροκφέλερ, γιατί ξέρω. Μάλλον ήταν οι ίδιοι που, όταν πχ. τους φωνάζαμε πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες ισοδυναμούν με ονείρωξη άπορης κορασίδας που νομίζει ότι έγινε πλούσια κληρονόμος, μας αποκαλούσαν ηττοπαθείς, απάτριδες, ψιλικατζήδες, σπαζαρχίδηδες και ένα σωρό άλλα χαριτωμένα. Καλά ξυπνητούρια, λοιπόν. Θα ήθελα όμως να μάθω τι πιστεύουν πως θα συμβεί αν αύριο τους ακούσουν οι τροϊκανοί και τους κάνουν το χατίρι να πάρουν τα δανεικά τους και να φύγουν. Θα είχε πολύ γέλιο να το ακούγαμε. Μόνο μια παράκληση: φεύγοντας να μαζέψουν τα κάθε λογής σκουπίδια τους από την πλατεία και, αν δεν ξέρουν να κάνουν τίποτ' άλλο από το να απαιτούν και να χώνουν όποτε μπορούν το χέρι στο βάζο με το μέλι, να μας αφήσουνε να δουλέψουμε μπας και σωθεί έστω και στο και πέντε αυτή η χώρα.

ΥΓ. Προφανώς το παρόν δεν αφορά εκείνο το ποσοστό των διαμαρτυρόμενων που αποτελείται όντως από (νέους κυρίως) ανθρώπους, που βλέπουν την ανεργία να τους κοιτάζει καταπρόσωπο, τις γνώσεις και τις σπουδές τους να γίνονται κουρελόχαρτα και τα όνειρά τους να καταλήγουν στο βόθρο ή στην καινούργια μετανάστευση. Απλώς αυτοί οι άνθρωποι καλά θα έκαναν, όταν θα έχουν εκτονώσει πια τη δίκαιη οργή τους, να κάτσουν κάτω και να ασχοληθούν σοβαρά με το πώς θα πάει μπροστά αυτός ο τόπος. Είναι η μόνη του ελπίδα αφού το παλιό χρεοκόπησε. Το αν θα το κάνουν εμπνεόμενοι, όπως λες κι εσύ markos από τις ιδέες της αριστεράς ή του καπιταλισμού... ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα, σύντροφε. Για να δούμε πόσα απίδια θα βάλει ο σάκος...

markos είπε...

Συμφωνώ σε πολλά από αυτά που γράφεις.
ΟΚ.

LeftG700 είπε...

Φίλε (φίλη;) Β.,


Κι εμείς θα προσυπογράψουμε, έστω και με κάποιους αστερίσκους, το συγκεκριμένο απόσπασμα. Και ιδιαίτερα το παρακάτω σημείο, χωρίς κανέναν αστερίσκο:

«Τη διαδικασία αυτή, είτε θα την παρατηρεί κανείς και θα τη σχολιάζει απ’ έξω, σαν κάτι εξωτικό και όχι τόσο τέλειο όσο θα όφειλε εξαρχής, είτε θα μπει για να δει -και να επηρεάσει- δυνατότητες και όρια».

Σχετικά με τα όσα συμπληρώνεις:

Έχουμε την εντύπωση ότι σού διέφυγε κάτι από το πνεύμα τής ανάρτησης. Επιπλέον, φαίνεται να σου διαφεύγει μια πτυχή της πραγματικότητας, τουλάχιστον όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι στιγμής.

Το πνεύμα τής ανάρτησης ήταν η κριτική στην κάπως στα πεταχτά και στη ζούλα μεταστροφή τού Παπαδάτου από παλαιότερες θέσεις του. Μια μεταστροφή που, κατά την άποψή μας, φαίνεται να πηγαίνει από το ένα άκρο στο άλλο. Γιατί, αν μέχρι τώρα ο Παπαδάτος έλεγε «δεν υπάρχουν έθνη, μόνο τάξεις», τώρα φαίνεται να σφυρίζει αδιάφορα για το γεγονός ότι η μόνη ιδεολογική ταυτότητα που επιτρέπεται σε κάποιον να επιδεικνύει στο Σύνταγμα είναι αυτή τής συλλογικότητας η οποία προσδιορίζεται από τη φαντασιακή (όχι φανταστική) κοινότητα τών Ελλήνων. Κάτι σημαίνει όμως μια τέτοια στάση, κάτι υποδηλώνει που δεν νομίζουμε ότι δεν πρέπει να μας απασχολεί. Κι αν δεν το καταγράφουμε δεν θα μας απασχολήσει. Ή, όταν μας απασχολήσει, θα είναι αργά. Αυτά εν ολίγοις ήταν τα κύρια σημεία τής κριτικής μας.

Χαρακτηρίζεται κάπως επιπόλαια το κίνημα τών Αγανακτισμένων ‘απολίτικο’. Δεν νομίζουμε ότι αυτό είναι ακριβές. Γιατί αφήνει απ’ έξω το αντιπολιτικό κλίμα που το συνοδεύει σε ένα όχι αμελητέο βαθμό. (Φυσικά, ξέρουμε ότι η αντιπολιτική είναι μια πολιτικότατη πολιτική!). Διότι τι άλλο από αντιπολιτική είναι το να λες, εκτός από «όχι κόμματα» 9ας το παραβλέψουμε αυτό), και «όχι στις ιδεολογίες»;

Ένα άλλο: Όταν εμείς μιλάμε για Κόκκινη Σημαία δεν τη συνδέουμε αποκλειστικά με κανένα κόμμα τής Αριστεράς. Είμαστε κατά των μονοπωλίων! Και γενικά, δεν αναφερόμαστε σε κόμματα. Αναφερόμαστε στις αξίες, τις ιδέες και στην αριστερή κοσμοθεωρία. Αυτά είναι υπό απαγόρευση (άσχετα αν πολλά από τα συνθήματα τών Αγανακτισμένων είναι αριστερής κοπής).

Κι ένα τελευταίο: Επ’ ουδενί το ποστ καλεί σε αποκήρυξη τής πατρίδας. Κάτι τέτοιο είναι, εκτός των άλλων, και μεταφυσική (Νεφελίμ είμαστε;). Αλλά πιστεύουμε ότι, όταν οι αριστεροί μιλάμε για πατρίδα, δεν πρέπει να ξεχνάμε, (για να θυμηθούμε και τον παππού Κάρολο), ότι προς το παρόν δεν την έχουμε, δεν μας ανήκει, κι ότι κάποτε πρέπει να την πάρουμε πίσω. Ποιοι να την πάρουμε; Μα η τάξη των εργαζομένων! Ανυψούμενοι σε αυτό που ήδη είμαστε: στην πραγματική εθνική τάξη!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη bernardina,


Γνωστό σ’ εμάς το άρθρο του Πανταζόπουλου. (Είμαστε από τους πιο πιστούς αναγνώστες τόσο τού «Athens Review of Books», όσο και του «Book’s Journal», και τα ράμματα που έχουμε για τις γούνες τους είναι πολύ περισσότερα από τις αμαρτίες μας —φαντάσου! ;-) ). Σε πολλά συμφωνούμε (όχι όμως και στο δια ταύτα που προκύπτει εκ των συμφραζομένων...). Όπως σε πολλά συμφωνούμε και από αυτά που αναλύεις παρακάτω (σταμάτα ρε παιδί μου να ζητάς συγγνώμη για τα «σεντόνια», δεν έχουμε βάλει κανέναν μετρητή!). Είναι πράγματα που έχει γράψει και ο Β.Δ.Καργούδης —λίγο πιο μπερδεμένα αυτός, γιατί του αρέσει να μας παιδεύει! Ok.

Και τι να κάνουμε; Να τους αποκηρύξουμε; Να τους καταγγείλουμε; Στο κάτω-κάτω, δεν είναι και δικό μας δημιούργημα όλοι αυτοί, έτσι όπως πετάξαμε τις σημαίες μετά το ’89;

Κουτσοί-στραβοί, αυτοί είναι όσοι, προς το παρόν, κατέβηκαν στους δρόμους. Μήπως η δική μας στραβομάρα, σε άλλο επίπεδο βέβαια, πάει πίσω; Να τους χαρίσουμε στον ΣΚΑΪ;

Φίλη bernardina, ο άλλος δρόμος είναι να διοργανώνουμε αχτίφ μεταξύ μας. Αλλά, ρε γμτ, είμαστε λίγοι! :-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


Νομίζουμε ότι κάνεις κάποιο λάθος. Το «όχι κόμματα όχι σημαίες όχι ιδεολογίες» ήταν καταστατική προδιαγραφή από το πρώτο κάλεσμα. Το αν το υιοθέτησε (αργότερα) η Συνέλευση ζήτημα που σχετίζεται με την κυριαρχία σ’ αυτήν αναρχικών και «αμεσοδημοκρατών».

Μια διευκρίνιση: Σε αυτή τη φάση, χεστήκαμε για τις κομματικές σημαίες! Όπως ξέρεις, γιατί συνομιλούμε κάμποσο καιρό, εμείς εδώ δεν σηκώνουμε καμιά κομματική σημαία. Τις σηκώνουμε όλες μαζί. Όταν συνεπώς αναφερόμαστε σε Κόκκινη Σημαία μιλάμε για τις αξίες και ιδέες τής Αριστεράς. Την οποία δεν ταυτίζουμε με κανένα κόμμα αποκλειστικά.

Και μια δεύτερη: Αν έχεις καταλάβει ότι είμαστε τής άποψης να επιβάλλουμε με το ζόρι την Κόκκινη Σημαία, λάθος έχεις καταλάβει. Δεν λύνονται έτσι αυτά τα ζητήματα. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι ένα κάποιο ζητηματάκι υπάρχει...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Εμείς να δεις! :-(


Τα λέμε

bernardina είπε...

Κλεφτόπουλα,
πολύ φοβάμαι ότι δεν έχει πλέον καμία σημασία το "τι θα τους κάνουμε εμείς" τη στιγμή που λίγο πολύ έχουν αποφασίσει εκείνοι "τι θα κάνουμε εσ(μ)άς".
Όποιος δεν το έχει δει ακόμα, ας βγάλει το κεφάλι του από την άμμο, πλιζ...
Μακάρι, ΜΑΚΑΡΙ να διαψευστώ, αλλά ο κόσμος έχει πετάξει ήδη ΑΥΤΗ την αριστερά στον κάλαθο της Ιστορίας, όσο κι αν πασχίζουν οι ξεσκολισμένοι ινστρούχτορες γύρω από το σιντριβάνι να στρέψουν τις "συνελεύσεις" κατά κει που θέλουν. Θα επιβιώσουν κι αυτοί όσο χαϊδεύουν την οργή του κόσμου κι όσο συνεχίζουν να ψαρεύουν σ' αυτά τα θολά νερά, αφού κάποιες άλλες φωνές δεν ακούγονται πλέον μέσα στην οχλοβοή. Και μετά θα τους παρασύρει κι αυτούς το ποτάμι...
Εδώ είσαστε και εδώ είμαστε. Ο αμείλικτος χρόνος θα δείξει.

Μάρκομ Ξ είπε...

Φίλε μάρκο
Πρώτ' απ' όλα, έγραψα ότι είμαι μέλος "επίδοξης" πρωτοπορίας. Θα σε παρακαλούσα λοιπόν να μη μου χρεώνεις πράγματα που δεν έχω πει.
Δεύτερον, το πνεύμα του ποστ μου είναι βαθιά ειρωνικό, γεμάτο πίκρα και στοιχεία αυτοκριτικής.
Τρίτον, εύχομαι εσύ να ανήκεις στην πραγματική πρωτοπορία και να μας πείσεις και μας να έρθουμε σε αυτήν. (η τελευταία πρόταση δεν είναι διόλου ειρωνική)

ακόμα πιο απογοητευμένος από χτες
Μάρκομ Ξ

Ενη είπε...

Aριστερά Φιλαράκια

Τι μπερδεψιά ειναι αυτή;
Δηλαδή ολο το προβλημα ειναι οτι η Αριστερά δεν "πρόκανε" να συνειδητοποιήσει ολο αυτό το πλήθος των αγανακτισμένων και να τους κάνει οπαδούς της και μάλιστα (εδώ με διαγωνιστικούς ορους), ποια πλευρά θα υπερισχύσει, η "ορθόδοξη" κομμουνιστική η οι αλλες που διακτινίζονται σε "απειρες σφαίρες" διαφοροποιήσεων, που ζαλίζουν εν τέλει το κοινό, στο οποίο απευθύνονται.
Κακά τα ψέματα η πλειοψηφία των αγανακτησμένων ειναι περίπου οπως την περιέγραψε η Μπερναρντίνα.
Ειναι ολοι τους εκει. Και οι δημόσιοι υπάλληλοι με τα κομένα επιδόματα και προνόμια (εις βάρος ολων των αλλων), και οι μικροεπαγγελματίες που επιβίωναν με μια ορεα σχέση με την εφορία, και οι υπάλληλοι οργανισμών που ηταν τελείως αχρηστοι αλλά συντη΄ρούσαν ενα μεγάλο υπαλληλικό προσωπικό απο το δημόσιο κορβανά και αλλες παρόμοιες περιπτώσεις, που εν τέλει ηταν κι αυτοί μέσα στο "σύστημα" της αφαίμαξης και οχι της παραγωγής.

ΟΜΩΣ ανάμεσα σ΄αυτούς ειναι και ολοι οι υπόλοιποι που λογω των προνομίων των παραπάνω, βρίσκονται σε απόγνωση χωρίς δουλειά και κανένα εσοδο, δεν αξιοποιούνται τα προσόντα τους, και οσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα περνουν καθημερινά απο την περίφημη αξιοποίηση (την οποία απεχθάνονται οι αλλοι του ΔΤ).Αλλά και οι ελευθεροι επαγγελματίες που λίγο με τη εισφοροδιαφυγή λίγο με κάποιες φοροελαφρύνσεις μπορούσαν και επιβίωναν μεχρι το ξέσπασμα της δημοσιονομικής κρίσης 36 δις, ελλειμμα και 380 δισ. χρέος.
Με επακόλουθο το δάνειο των 110 δισ, απο τους φορολογούμενους των κρατών της ευρωζώνης με τα επαχθή βέβαια μέτρα του μνημονίου.
Ολοι λοιπόν εκει στις πλατείες λένε, "φύγετε μαζί με το μνημόνιο" ομως δεν λένε στους δανειστές μας "πάρτε πίσω και τα 110 δις."

Αν λοιπόν αλλάξει ολη η "κατεύθυνση πολιτικής" και τα κονδύλια που "πετιούνται σε αχρηστους οργανισμούς" προσανατολιστούν στην κατεύθυνση της πραγματικής οικονομίας, σε ολους τους τομείς, και θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν αλλά και το ΑΕΠ της χώρας θα αυξάνεται, αντι να βουλιάζουμε στην υφεση.

Αυτά ειναι που δεν ¨"ακουγονται" καθόλου στις πλατείες, αντίθετα μόνο κραυγές μίσους προς ολες τις κατευθύνσεις, πολιτικούς , κόμματα, κυβερνήσεις, θεσμούς (μουτζώνουν απο το πρωι μεχρι το βράδυ τη βουλή), και το μόνο που κάποιοι περιθωριακοί προτείνουν ειναι η ......"αμεση δημοκρατία" σε ενα ακροατήριο κατα το πλείστον ανώριμο πολιτικά που νομίζει οτι ολοι εμεις θα κυβερνούμε τη χώρα.
Λες και η διακυβέρνηση ειναι κουβεντολοι και ανταλλαγή πολιτικο-ιδεολογικων απόψεων μεταξύ μπύρας και φραππέ.

Ενη είπε...

Απο χθές ηθελα να γράψω τα παρακάτω αλλα δεν "προκανα".
Λοιπόν για σκεφθείτε αν ολο αυτό το λαικό ξέσπασμα θα μπορούσε, κατά κάποιο τρόπο, να το προσανατολίσουν κάποιοι πολύ "επιδέξια", οχι προς την οργή αλλά προς την αλλαγή.
Δηλαδή να τους πουν, με τρόπο ωραίο αλλά που δεν χωρά αμφισβήτηση, οτι συμφωνείτε (φίλοι,συνάδελφοι, σύντροφοι, αδέλφια), να αξιώσουμε την "ριζική αλλαγή του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος (καπιταλισμού), σε μια διαδικασία μετατροπής (οχι μακροχρόνιας μετάβασης), σε ενα σύστημα σοσιαλιστικό;

Αραγε ποόσοι απο τους αγανακτισμένους θα "συναινούσαν" (ειναι και λέξη του συρμου) σε μια τέτοια κοινωνική αλλαγή;

Να πουμε οι μισοί, να πούμε το 1/3 να πουμε το 1/4, να πούμε μια μειοψηφία (ανάλογη με τα ποσοστά της Αριστεράς στη βουλή), μαζί με αριστεριστές, αναρχοαυτόνομους κλπ.;

Η θα τραπει σε φυγή η μεγάλη μάζα των αγανακτισμένων, υποστηρίζοντας οτι, αυτοί αυτο που θέλουν ειναι η οικονομική αδικία που υπέστησαν απο ενα δάνειο και ενα μνημόνιο, για το οποίο (ειναι απόλυτα πεπεισμένοι απο ολη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα), οτι δεν εχουν καμία σχέση, αλλά φτταίνε οι πολιτικοί, τα κόμματα, οι πολιτικοί θεσμοί, ομως οχι και.....κομμουνισμό.
Το καπιταλιστικό σύστημα δεν ανφισβητείταιαπο την πλειονότητα αυτής της λαικης οργής, μόνο οι εκπρόσωποι της αντιπροσωπευτικης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Τότε τί φταίει η δόλια η Αριστερά;
Οι κοινωνίες συνεχώς συντηρητηκοποιούνται, δείτε τα αποτελέσμτα στην Ισπανία, Φινλανδία, Ολλανδία κλπ.

Μου ξέφυγε η προσφώνηση: "Αριστερά Φιλαράκια" :lol:

Ενη είπε...

διόρθωση:
"η αποκατάσταση της οι κονομικης "αδικίας" που υπέστησαν και υφίστανται λόγω του δανείου, μνημονίου κλπ"

Theoprovlitos είπε...

Left

Ως Μεσαιο Χωρο δεν εννοω τον μετριοπαθή ή τον αποστασιοποιημένο από ακροτητες, αλλα αυτον που συνειδητά επιλεγει να ειναι και με τον χωροφυλαξ και με τον αστυφυλαξ. Πολλώ δε μαλλον αν αυτη η διγλωσσια προερχεται από ιδεολογική συγχυση, από υποκρισία ή και από καιροσκοπισμό.

Αυτο δε που ειναι σοκαριστικό ειναι να απαξιωνεται από μερικους αυτο που γινεται στο Συνταγμα ενω οι ιδιοι οι επικρινοντες ειναι πιο πολιτικα ερμαφροδιτοι και από αυτο που επικρινουν.

Σε μια ελευθερη ετεροκλητη επανασταση τουλαχιστον γινεται συνθεση. Μαθαινουν οι ανθρωποι να συνυπαρχουν στη διαφορετικοτητα τους.
Εντυπωση δεν σου κανει που οι μεγαλυτεροι επικριτες των συγκεντρωσεων επικρινουν μεσα από ακαθοριστου ιδεολογιας σχολια ενω αυτο που θελουν να πουν ειναι οτι τελικα συμφωνουν με το ΔΝΤ, αλλα ντρεπονται και το φερνουν γυρω γυρω

Theoprovlitos είπε...

Επισης,

διαβαζω απαξιωτικη κριτικη εναντιον εκεινων που ειναι κατα του ΔΝΤ επειδη δηθεν δεν καταστρατηγηθηκαν ακομα τα δικαιωματα τους όπως το δικαιωμα του εκλεγειν (το πως βεβαια ο κοσμος στις Δημοτικες ψηφισε ΠΑΣΟΚ, του προεκυψε Δημαρχος της ΔΗΜΑΡ και Υπερδημαρχος της Δρασης του 0,7% ειναι μυστηριον δημοκρατικοτητος μεγα) ή θεματα επιβιωσης.

Το ενδεχομενο ο κοσμος να μην τρωει πλεον κουτοχορτο και να διαβλεπει τι προκειται να γινει στο αμεσο ΜΕΛΛΟΝ οταν οι τραπεζες θα τους πετανε στο δρόμο, otan den ua exoyn na fane, οταν το κρατος θα τους φακελλωνει και οταν το κρατος αυτο θα βρισκται υπό ξενη κατοχη το αποκλείουμε; Πρεπι δηλαδη σαν τα ζωα να πιστευουμε ακομα στα ψεματα των παπαγαλων του ΔΝΤ και ΟΤΑΝ θα φορεσουμε το γυψο ΤΟΤΕ να αντιδρασουμε; Και η αντιδραση αυτη θα πρπει να γινει από συστημικές επιλογές;

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι η μεγάλη, η συντριπτική πλειοψηφία τών Αγανακτισμένων θα ετρέπeτο σε άτακτη φυγή. (Έχουμε πει κατ’ επανάληψη, τόσο σε «δικούς μας», όσο και στους «άλλους», ότι μπορεί να είμαστε μικροί, ή μικρότεροι τέλος πάντων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πιπιλάμε το δάχτυλο! ;-) ).

Η Αριστερά δεν είναι αθώα γι’ αυτή την εξέλιξη. Μπορεί να μην είναι ο κύριος ένοχος, αλλά αθώα δεν είναι. Όμως τα πράγματα, έτσι, αλλιώς, ή αλλιώτικα, αυτά είναι. Το ερώτημα είναι: τι κάνουμε τώρα, εμείς οι αριστεροί;

Εμείς είμαστε τής γνώμης: ό,τι καλύτερο μπορούμε. Αλλά προς τα αριστερά! Όχι εντός, εκτός και επί τα αυτά.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Θεοπρόβλητε,


«Αυτο δε που ειναι σοκαριστικό ειναι να απαξιωνεται από μερικους αυτο που γινεται στο Συνταγμα ενω οι ιδιοι οι επικρινοντες ειναι πιο πολιτικα ερμαφροδιτοι και από αυτο που επικρινουν».

Θα συμφωνήσουμε. Όμως το ζήτημα είναι πώς χειρίζονται την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί όσοι δεν είναι πολιτικά ερμαφρόδιτοι, επειδή είναι αριστεροί. Εμάς αυτό κυρίως μας κόφτει.

Η απαξιωτική κριτική που γίνεται προς τους Αγανακτισμένους έχει διάφορες κατευθύνσεις. Όμως πρέπει να κάνουμε διάκριση μεταξύ τών κριτικών που γίνονται εκ δεξιών και εκείνων που γίνονται εξ αριστερών. Τις πρώτες τις πολεμάμε. Τις δεύτερες τις σκεπτόμαστε και τις συζητάμε. Τουλάχιστον έτσι το βλέπουμε εμείς που εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η μητέρα όλων των Διακρίσεων είναι αυτή μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς.


Τα λέμε