Να καεί μέχρι λεπτό το μπουρδέλο το ευρώ;

 

Το έχουμε ξαναγράψει και το έχουμε πει αρκετές φορές σε διάφορες συζητήσεις: από τις αρχές τού προηγούμενου χρόνου και μετά, κάθε μέρα που περνάει μας βρίσκει όλο και πιο πολύ ευρωσκεπτικιστές. Και δεν έχουμε κανένα λόγο να αποκρύψουμε το γεγονός ότι ήδη ο σκεπτικισμός μας έχει ξεπεράσει πια την πορτοκαλί ζώνη συναγερμού και έχει μπει για τα καλά στην περιοχή τής κόκκινης.

Με την Αριστερά ανήμπορη να εμπνεύσει τη δημιουργία ενός πολιτικού μετώπου αντίστοιχου με το κοινωνικό και το οποίο, υπό τη δική της ηγεμονία, θα μπορέσει να ‘‘κάνει παιχνίδι’’, με την πλειοψηφία τού ελληνικού λαού να ταυτίζει το ευρώ περίπου με τη διατήρηση τής ζωής κάθε έμβιου όντος στην Ελλάδα, είναι πολιτική ανοησία να περιμένουμε θαύματα. Τι μένει; Να ελπίζουμε στον …αντίπαλο! Περίπου όπως ο τερματοφύλακας παρακαλάει κάτω από τα δοκάρια του να αστοχήσει ο αντίπαλος παίκτης που χτυπάει το πέναλτι...

Εκεί συγκεντρώνονται λοιπόν και οι δικές μας ελπίδες. Ότι στην αυριανή Σύνοδο Κορυφής η σιδηρά Καγκελάριος και ο comme il faut ‘‘οραματιστής’’ Πρόεδρος, που μίλησε για «επανίδρυση της Ευρώπης»,[1] δεν θα μπορέσουν να πετύχουν τα σχέδιά τους, εξ αιτίας αυτού ή του άλλου λόγου,[2] για μεγαλύτερη δημοσιονομική ένωση υπό τη μπαγκέτα του γαλλογερμανικού Άξονα, που θα σημαίνει ακόμα λιγότερη δημοκρατία από την ελάχιστη που έχει απομείνει και ολοκληρωτική υπαγωγή των ευρωπαϊκών υποτελών τάξεων στον ζυγό τών ‘‘αγορών’’ και των πολιτικών εκπροσώπων τους. Με πιθανό αποτέλεσμα το συνεχιζόμενο ξήλωμα του πουλόβερ τού ευρώ.

Έτσι λοιπόν, στο ερώτημα του τίτλου εμείς απαντάμε: «να καεί το γμνο, να καεί!». Δεν θα είναι ο Παράδεισος βέβαια. Κι από πολλές απόψεις, τα πράγματα θα επιδεινωθούν πριν αρχίσουν να καλυτερεύουν. Αλλά, για να μείνουμε στο πιο απλό και άμεσα ορατό, τουλάχιστον θα έχει αφαιρεθεί ένα πολύ μεγάλο όπλο εκβιασμού από τους ταξικούς αντιπάλους μας.

Ένα μεγάλο όπλο εκβιασμού από τους ταξικούς αντιπάλους μας και η μια από τις δυο παρωπίδες που εμποδίζουν (ή βολεύουν) την όραση πολλών δικών μας…

ΥΓ (8/12/2011): Ένα σχόλιο τού φίλου george μάς θύμισε τη μορφή με την οποία εκδηλώθηκε ο δεσποτισμός του γαλλογερμανικού Άξονα στο ποδόσφαιρο: το μαγείρεμα του αποκλεισμού του Ολυμπιακού από τη φάση των 16 στο Champions League προς όφελος της γαλλικής Μαρσέιγ καθώς και το μαγείρεμα για να προκριθεί η Λυών εις βάρος τού Άγιαξ. Νομίζουμε ότι αξίζει αυτή την πρωτοσέλιδη μνεία. Έτσι, και ως μια κάποια αποζημίωση στην περίπτωση που ο george, εκτός από ‘‘καμένος’’ ελληνοευρωπαίος, είναι και ‘‘καμένος’’ Ολυμπιακός! ;-)

[1] Δεν είδαμε όμως κανέναν εκ δεξιών να τον κατηγορεί για συνοδοιπορία με το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που προωθεί το ίδιο σύνθημα. Μια ακόμα απόδειξη ότι οι δεξιοί είναι πολύ περισσότερο ευφυείς από κάμποσα δικά μας ‘‘ξεφτέρια’’, που ‘‘βλέπουν’’ την Αριστερά να συμπλέει τάχα με τη Δεξιά (ή και την ακροδεξιά!) και να τη συναγωνίζεται σε ‘‘εθνικοπατριωτικές’’ κορώνες…   

[2] Εκ των οποίων ο κυριότερος βέβαια θα είναι να μη τα βρουν στα παζάρια με τους άλλους εκπροσώπους των ευρωπαϊκών αρχουσών τάξεων.

Η photo, από το 123rf.com