Χτυπώντας κ α ι το σαμάρι κ α ι το γάιδαρο: Όπου ο Πιτσιρίκος(!) αποδεικνύεται περισσότερο πρωτοπορία από μερικούς αντισυστημικούς αριστερούς!!!

«Η Αριστερά δεν έχει την παραμικρή γαμημένη ιδέα σε ποιον κόσμο ζει» (José Saramago)

ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ, νομίζουμε μέχρι το καλοκαίρι, ο Πιτσιρίκος είχε στην προμετωπίδα τού blog του τo εξής μότο (αν θυμόμαστε καλά):

«Μην αγοράζετε Ελευθεροτυπία. Βοηθείστε την να πεθάνει αξιοπρεπώς».

Δεν ξέρουμε —και δεν έχει σημασία— για ποιους λόγους είχε αποφασίσει ο Πιτσιρίκος το μποϋκοτάζ και προέτρεπε τους αναγνώστες του να κάνουν ευθανασία στην «Ελευθεροτυπία». Είτε αυτοί ήταν προσωπικοί (το θεωρούμε απίθανο), είτε τα ‘‘είχε πάρει’’ με κάποια δημοσιεύματα, είτε επειδή θεωρούσε πως αυτό ήταν η καλύτερη απάντηση σε αντεργατικές πρακτικές τής εργοδοσίας, συσκέφτηκε με τον εαυτό του και έριξε τη γραμμή για ζύμωση. Βέβαια, στην τελευταία περίπτωση, δημιουργείται η απορία γιατί μαζί με τη συγκεκριμένη πρόταση δεν φρόντισε να παραθέσει και άλλες. Όπως, λόγου χάρη, μην αγοράζετε το απορρυπαντικό Τάδε, ή ακυρώστε τη συνδρομή σας στην εταιρία κινητής τηλεφωνίας Δείνα, ή αλλάξτε τη μάρκα τσιγάρων Χι που καπνίζετε, και κόψτε τον καφέ Ψι που προτιμάτε, αφού δεν υπάρχει κλάδος οικονομικής δραστηριότητας που να μην πλήττεται από την κρίση και να μη στέλνει τον λογαριασμό στους εργαζόμενους. Εν πάση περιπτώσει, ας μη τα θέλουμε όλα. Ας αφήσουμε και κάτι να πέσει κάτω και ας μην επιμείνουμε στην απορία μας.

Πολύ περισσότερο που, όπως σαφώς υπονοούμε στην αρχή, ο Πιτσιρίκος έχει αποκαθηλώσει πια το σύνθημα της θανατικής καταδίκης της εφημερίδας. Γιατί άραγε; Καταλήγουμε στο συμπέρασμα, μετά λόγου όχι γνώσεως, αλλά βάσιμης υπόθεσης, πως το έκανε όταν συνειδητοποίησε με τη βοήθεια της πραγματικότητας —δηλαδή των αδιεξόδων που αυτή αντιμετωπίζει από το φθινόπωρο και μετά— ότι το μποϋκοτάζ δεν θα οδηγούσε μόνο στον αξιοπρεπή θάνατο την «Ελευθεροτυπία», αλλά και στην ‘‘αναξιοπρεπή’’ επιβίωση (σε συνθήκες ανεργίας) των 800 περίπου εργαζομένων σ’ αυτήν. Για να αποδειχθεί ότι ο Πιτσιρίκος που, κατά πάσα πιθανότητα δεν έχει διαβάσει ποτέ του Μαρξ, σαν τον Πέτρο, τον Γιόχαν και τον Φραντς κι αυτός, και που ίσως τον μπερδεύει με τον Γκρούσο Μαρξ, έχει νιώσει (εξ ενστίκτου;) μερικά από τα σημεία-κλειδιά τής θεωρίας τού Κάρολου, παρά τις συχνά ‘‘στρυφνές’’ έννοιες και περίπλοκες διατυπώσεις τού ‘‘Παππού’’.

Ας πούμε, φαίνεται ότι ο Πιτσιρίκος έχει συλλάβει το παρακάτω σημείο από τα Χειρόγραφα 1861 – 1863 του Μαρξ (τα bold δικά μας):

«[…] οι κοινωνικές μορφές της εργασίας […] είναι σχέσεις συγκροτημένες τελείως ανεξάρτητα από τα μεμονωμένα άτομα. Οι εργάτες, ως υποταγμένοι στο κεφάλαιο γίνονται στοιχεία αυτών των κοινωνικών κατασκευών […] Και αυτό παίρνει μια μορφή η οποία είναι τόσο πιο πραγματική, όσο περισσότερο τροποποιείται η εργασία τους από αυτές τις μορφές, έτσι ώστε όταν είναι απομονωμένη, δηλαδή έξω από το καπιταλιστικό πλαίσιο, είναι παντελώς ανίσχυρη και η ικανότητά της για ανεξάρτητη παραγωγή καταστρέφεται».

Κι αν δεν έχει πιάσει αυτό, κάπως έχει συναισθανθεί ότι το κεφάλαιο είναι παραγωγικό υπό δυο διαφορετικές αλλά αλληλοσυμπληρούμενες έννοιες. Όπως το διατυπώνει ο Μαρξ στα «Αποτελέσματα της Άμεσης διαδικασίας Παραγωγής»:

«1. ως ο πειθαναγκασμός προς εκτέλεση υπερεργασίας […]

2. ως η προσωποποίηση και ο εκπρόσωπος, η πραγμοποιημένη μορφή των “κοινωνικών παραγωγικών δυνάμεων της εργασίας” ή των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνικής εργασίας».

ΕΙΔΑΤΕ Ο ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ; Εμείς να τα βλέπουμε αυτά που τον κοροϊδεύουμε! Και να ’ταν μόνο αυτό; Η τιμωρία μας είναι ακόμα πιο σκληρή, γιατί έχει και χειρότερα! Έχει και χειρότερα, διότι αυτό που συνειδητοποίησε ο Πιτσιρίκος, ότι δηλαδή οι μόνοι που θα βλαφτούν από το κλείσιμο της «Ελευθεροτυπίας είναι οι εργαζόμενοι σ’ αυτήν, ως στοιχεία υπαγόμενα στην ατομικής ιδιοκτησίας επιχείρηση «Ελευθεροτυπία», κι όχι η Μάνια Τεγοπούλου, και γι’ αυτό κατέβασε την πρόταση για μποϋκοτάζ, αυτό λοιπόν φαίνεται ότι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει οι φίλοι τού Δώσε Πάσα, αριστεροί όχι της όποιας-όποιας Αριστεράς, αλλά της αντισυστημικής τοιαύτης παρακαλούμε! Έτσι δείχνει τουλάχιστον το μπανεράκι που έχουν αναρτημένο εδώ και πολύ καιρό στο blog τους:

Όπως βλέπετε, κάποιοι Αγανακτισμένοι βιβλιόφιλοι είχαν τη ‘‘φαεινή’’ ιδέα να …‘‘τιμωρήσουν’’ τη Σοφία Ελευθερουδάκη, κηρύσσοντας μποϋκοτάζ στα βιβλιοπωλεία της! Για να είμαστε δίκαιοι, δεν ξέρουμε αν την έχουν ακόμα, ή, ακολουθώντας το παράδειγμα της ‘‘πρωτοπορίας’’ τους (ο Πιτσιρίκος ήταν πρώτος και καλύτερος στην πλατεία Συντάγματος), έχουν αναθεωρήσει. Μπορεί να είναι κι έτσι. Σίγουρα όμως δεν είναι έτσι για τους αριστερούς αντισυστημικούς φίλους τού Δώσε Πάσα. Οι οποίοι εξακολουθούν να μοστράρουν το μπάνερ στο blog τους, μες την καλή χαρά!

ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΙ; Να πούμε ότι αριστεροί άνθρωποι με χιλιόμετρα και χιλιόμετρα στο κοντέρ τους εντός τής Αριστεράς, απ’ ό,τι φαίνεται στα γραπτά τους, δεν έχουν κατανοήσει τα βασικά της μαρξικής κοσμοθεωρίας; Αστεία πράγματα!

Να πούμε ότι έβαλαν το μπάνερ για υποστήριξη και το ξέχασαν; Αν το ξέχασαν είναι ανθρώπινο και ουδείς ψόγος. Αλλά το ερώτημα δεν είναι αυτό, αν το ξέχασαν. Το ερώτημα είναι γιατί το έβαλαν. Ή μάλλον: γιατί το έβαλαν έτσι, ασχολίαστο και υιοθετώντας το άκριτα, αντί να κάνουν, ας πούμε, μια ανάρτηση σαν αυτή που κάνουμε εμείς τώρα.

Ποιος θα εξηγήσει στους Αγανακτισμένους βιβλιόφιλους, και στον κάθε Αγανακτισμένο, ότι η σατανικότητα του κεφαλαίου έγκειται ακριβώς σε αυτό: να αγκαλιάζει δηλαδή τα πάντα γύρω του και να μετατρέπει πειθαναγκαστικά, και εν τέλει εκβιαστικά, ακόμα και αυτούς που υφίστανται την εκμετάλλευσή του σε υπερασπιστές του;[1] (Γιατί, αλήθεια: μπορεί να φανταστεί κανείς τι ‘‘χαρά’’ θα έκαναν οι εργαζόμενοι στον «Ελευθερουδάκη» αν έβλεπαν το πρωί την παραπάνω αφίσα κολλημένη έξω από τα βιβλιοπωλεία στα οποία δουλεύουν; Επιτυχημένο μποϋκοτάζ θα συνεπαγόταν χαμηλότερες πωλήσεις. Χαμηλότερες πωλήσεις θα συνεπάγονταν λιγότερα κέρδη. Και λιγότερα κέρδη, ακόμα περισσότερες απολύσεις! Ή αλλιώς: όταν είσαι επάνω στον γάιδαρο και εξαρτάσαι από αυτόν για να πορευτείς, είναι ανόητο να χτυπάς είτε το σαμάρι, είτε το γάιδαρο! Εκείνο που έχει νόημα, το μόνο που έχει νόημα, είναι να τον εξουσιάσεις!)

Ποιος θα τους πει ότι η λύση στο θηριώδες πια πρόβλημα της ανεργίας δεν είναι το μποϋκοτάζ στην όποια επιχείρηση, αλλά η συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων και, παραπέρα, η πολιτική τους οργάνωση, που θα μετατρέψει τον αγώνα για ψωμί σε αγώνα για την πολιτική εξουσία, ώστε αυτό το σατανικό αδηφάγο σύστημα να αντικατασταθεί από ένα άλλο, δικαιότερο και ανθρωπινότερο; 

Να υποθέσουμε ότι δεν θέλουν να αναλάβουν ένα τέτοιο ρόλο πρωτοπορίας, αφού, στα πλαίσια της αντισυστημικότητάς τους, αρνούνται να ‘‘υποδείξουν’’ στους ανθρώπους τι και πώς να σκέφτονται;

Διαβάζοντας και παρακολουθώντας τη θεματολογία του ιστολογίου τους και αρκετά από τα σχόλια που γράφονται εκεί, σ’ αυτό καταλήγουμε, αυτό θεωρούμε πιο πιθανό για μια τέτοια στάση ‘‘συγχώνευσης’’ με τον κόσμο και τελικά αυτοδιάλυσης μέσα στον κόσμο. Φαίνεται πως κάπως έτσι έχουν καταλάβει τον στίχο τού Ρίτσου: «Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο». Φοβόμαστε ότι τον έχουν καταλάβει λάθος.

Και φοβόμαστε και κάτι χειρότερο:

Ότι σύντομα —αν δεν έχει συμβεί ήδη— θα σμίξουν με τον κόσμο για να ακολουθήσουν μαζί του κάποιον …Πιτσιρίκο!….

ΥΓ Σε όσους αναγνώστες αναρωτιούνται τι σχέση έχει ο κόκορας της εικόνας μας με το γάιδαρο του τίτλου μας θα θέλαμε να πούμε: Ούτε την παραμικρή! Έχει όμως απόλυτα στενή σχέση με την παροιμία «45 Γιάννηδες, ενός κοκόρου γνώση!». Ε, δεν είναι και τόσο δύσκολο να κάνουν την αναγκαία αντικατάσταση για να πάρουν το μήνυμα… ;-)



[1] Κάπως έτσι έχουμε σκεφτεί εμείς και αγοράζουμε την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» ανελλιπώς, αν και όχι πάντα σύσσωμοι, για να τα λέμε όλα.

Η εικόνα, από το fatsimaremag.blogspot.com