Η γνώμη ενός ψηφοφόρου τού ΣΥΡΙΖΑ (γράμμα προς την Κεντρική Επιτροπή μας)

Το κείμενο που αναρτούμε σήμερα το λάβαμε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο και το δημοσιεύουμε σύμφωνα με την επιθυμία τού φίλου που το έστειλε. Τον ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτή την επιλογή του που είναι τιμητική για μας, αν και, όπως του είπαμε και ιδιωτικά, έχουμε κάποιες αμφιβολίες κατά πόσον είναι τιμητική και για τον ίδιο, δεδομένου τού ‘‘κακού’’ χαρακτήρα μας... ;-) Σύμφωνα πάντα με τη δική του επιθυμία, το κείμενο (το οποίο, όπως μας πληροφόρησε, το έχει αποστείλει και στην «Αυγή» καθώς και στο enikos.gr) αναρτάται υπογεγραμμένο με τα πραγματικά του στοιχεία. Συνεπώς: το λόγο έχει ο κ. Διονύσης Γρηγοριάδης, ηλεκτρολόγος μηχανικός.

 

 

Οι αστοί τρομάξανε!

Ούτε μια ώρα μετά το εκλογικό αποτέλεσμα και σύσσωμο το κατεστημένο δικομματισμού – ΜΜΕ – ΣΕΒ και κεφαλαιοκρατών έσπευσε να επισύρει νέο εκφοβιστικό δίλημμα: κυβέρνηση εδώ και τώρα, αλλιώς χάος, χρεοκοπία, έξοδος από το ευρώ και λοιπά. Φαίνεται ότι δεν πήραν χαμπάρι τι έδειξε ο λαός με την ψήφο του στις κάλπες. Επιμένουν να εκφοβίζουν έμμεσα πια και όχι απροκάλυπτα όπως πριν. Επιμένουν να υποκρίνονται ότι νοιάζονται για την πατρίδα και τον λαό, ενώ το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η συνέχιση των βάρβαρων, αντιλαϊκών πολιτικών. Μη τυχόν και χάσουν κανένα ευρώ οι τραπεζίτες. Είναι σαν να λένε στο λαό: «εντάξει, μας δείξατε ότι δεν μας θέλετε, κάνατε το κομμάτι σας, ας συνεχίσουμε τώρα από κει που είχαμε μείνει».

Το ζήτημα δεν είναι να έχουμε κυβέρνηση που θα συνεχίσει να υπακούει στις εντολές του μνημονίου. Το ζήτημα είναι να εκφραστεί ενιαία η λαϊκή πλειοψηφία που κατακερματίστηκε, κυρίως στα κόμματα της αριστεράς, στους Οικολόγους Πράσινους, αλλά και σε άλλα με αντιμνημονιακή ρητορική κόμματα. Το δίλημμα κυβέρνηση ‘εθνικής ενότητας/σωτηρίας’ ή εκλογές που σημαίνουν χάος και καταστροφή είναι πλαστό. Όποιος το επικαλείται, υποτιμάει την ψήφο του λαού, αγνοεί το μήνυμα που εστάλη. Ο λαός απέρριψε την αποκαλούμενη ‘εθνική ενότητα/ σωτηρία’ των ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ, όταν οι φορείς της είχαν την ευκαιρία να αποδείξουν τι εννοούν. Τι να την κάνει την εθνική ενότητα με τους τοκογλύφους, τους μεγαλοεργολάβους, τους εφοπλιστές, το μεγάλο κεφάλαιο στο σύνολό του, που είναι οι μόνοι που ευνοήθηκαν από αυτή την ‘εθνική ενότητα’ της εγχώριας τρόικας. Ο λαός δεν έδωσε εν λευκώ εντολή σε όλους να τα βρουν με ένα μαγικό τρόπο και να τον ξεγελάσουν πλασάροντας μια κυβέρνηση καρικατούρα που απλά θα συνεχίσει το καταστροφικό έργο των προηγούμενων, έχοντας αριστερό κολαούζο. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιμένουν στην υποταγή στο μνημόνιο, καλλωπίζοντας τον λόγο τους και προβάλλοντας ένα ήπιο προφίλ. Κατανοούν ότι η αλαζονεία και η αμετροέπεια με τις οποίες αντιμετώπιζαν μέχρι πρότινος τη λαϊκή βούληση δεν αποδίδει πια. Η τρομοκρατία τους δεν πέρασε. Παράλληλα όμως, παραμένουν πιστοί στις αντιλαϊκές τους επιλογές. Η μεν ΝΔ μιλάει για αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Μια πρόταση φωτοβολίδα, αφού όταν είχε την ευκαιρία η ΝΔ δεν έκανε τίποτα άλλο, παρά να υπογράφει φαρδιά πλατιά ότι της σέρβιρε η τρόικα και έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι θα τιμήσει τις υπογραφές της. Εξάλλου, η τρόικα σε όλους τους τόνους και διά όλων των εκπροσώπων της δηλώνει ότι το μνημόνιο και οι δανειακές συμβάσεις δεν τίθενται προς αναδιαπραγμάτευση. Επομένως τι θα επαναδιαπραγματευθεί ο κος Σαμαράς; Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, βάζει δήθεν σαν μόνη προϋπόθεση την παραμονή στο ευρώ. Εμμένει όμως, έστω και σιωπηρά, στην υποταγή στις επιταγές του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων. Αμφότεροι, αρνούνται να συναινέσουν στην επαναφορά των μισθών τουλάχιστον στα προ της κρίσης επίπεδα, στην κατάργηση του ειδικού ταμείου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και γενικά στην απαλλαγή από μνημόνια και συμβάσεις και την άρση όλων των αντιλαϊκών μέτρων και νόμων. Πως λοιπόν να συμπορευθεί κάποιος μαζί τους; Πώς να τους εμπιστευτεί, έστω και για ψήφο ανοχής; Μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται εν μέρει ή εξ ολοκλήρου σε κόμματα που επιμένουν μνημονιακά είναι ευθεία προσβολή προς το αίσθημα και τη βούληση του ελληνικού λαού, είναι μια κυβέρνηση μειοψηφίας και δεν θα μπορέσει ποτέ να υλοποιήσει τίποτα που να πηγαίνει κόντρα στις επιθυμίες και προσταγές της τρόικας. Όσο για τα περί αριστερού πρωθυπουργού θυμίζουν την παροιμία ‘να σε κάψω Γιάννη μ’, να σ’ αλείψω μέλι’. Ο λαός δεν είπε θέλω αριστερό πρωθυπουργό για να με οδηγήσει στην καταστροφή, είπε «φτάνει πια, μια άλλη πορεία είναι εφικτή».

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να τηρήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις του, κυρίως αυτή που έλεγε ούτε ένα ευρώ στους τοκογλύφους μέχρι να σταθεί ο λαός στα πόδια του και να ανασυγκροτηθεί η παραγωγή. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα αψηφήσει την εντολή που του έδωσαν οι ψηφοφόροι του. Από το εκλογικό αποτέλεσμα είναι ολοφάνερο ότι μια συσπειρωμένη αριστερά, με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, θα μπορούσε να συντρίψει ολοκληρωτικά τις δυνάμεις του μνημονίου και της υποτέλειας στην τρόικα. Η αριστερά δεν είναι απλά ένα ακόμα ιδεολογικό ρεύμα. Επιχειρεί να εκφράσει —και απ’ ότι φαίνεται το πετυχαίνει σε κάποιο βαθμό— τα λαϊκά στρώματα και τάξεις που πλήττονται. Η αριστερά είναι η κύρια πολιτική έκφραση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού που θέλει να πάρει πίσω τα χαμένα, να πάψει να δουλεύει σαν σκλάβος για τους τοκογλύφους, να μην ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία, να περιφρουρήσει την εθνική του κυριαρχία και αξιοπρέπεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ όντας η δύναμη που ενισχύθηκε περισσότερο από όλες τις άλλες αριστερές δυνάμεις, έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Οφείλει να αποδείξει ότι δεν έλεγε ψέματα προεκλογικά. Οφείλει να συνεχίσει να επιχειρηματολογεί για το πώς μπορούμε να πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, παραμένοντας στην ευρωζώνη. Οφείλει να απευθυνθεί στο λαό, μέσω των συλλογικών φορέων που τον εκπροσωπούν, είτε είναι κόμματα, είτε επαγγελματικές ή άλλες μαζικές οργανώσεις. Πρώτα από όλα, για να επιβεβαιώσει το μήνυμα που έδειξε η κάλπη. Δεύτερον, για να τους καθησυχάσει ότι εννοούσε αυτά που έλεγε προεκλογικά. Τρίτον, για να τους καλέσει να συμπορευτούν μαζί του (όσοι δεν το έχουν ήδη κάνει) με βάση τις προγραμματικές του επιδιώξεις, τις οποίες μπορεί να εμπλουτίσει και να θωρακίσει με τη συμβολή τους.

Από την άλλη, το ΚΚΕ, η ΔΗΜΑΡ, ακόμα και οι εξωκοινοβουλευτικοί ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Οικολόγοι, ο καθένας στο βαθμό που του αναλογεί, οφείλουν να απαντήσουν στην πρόταση – κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το οφείλουν πρώτα και κύρια στους ψηφοφόρους και τα μέλη τους. Γιατί δεν φαντάζομαι ότι η επιδίωξή τους αρχίζει και σταματάει στην απλή διαμαρτυρία. Οφείλουν να απαντήσουν βάζοντας προφανώς τους όρους τους. Από τη μια πρέπει να αποδείξουν ότι δεν θέλουν μια συγκυριακή συνεργασία με μόνο στόχο κάποιες κυβερνητικές θέσεις. Από την άλλη, έχουν την ευκαιρία να διασφαλίσουν ότι κάποια από τα προτάγματά τους, που διατείνονται ότι εκφράζουν τη βούληση του λαού και θα οδηγήσουν στη ριζική ανατροπή, μπορούν να προωθηθούν μέσα από μια κυβέρνηση της αριστεράς. Θα πρέπει να πείσουν, για το αν μπορούν ή δεν μπορούν μέσα από τη συμμετοχή σε μια συμμαχία για την εξουσία να επηρεάσουν προς μια ακόμα προοδευτικότερη κατεύθυνση τα πράγματα.

Το ερώτημα που καίει το λαό μας δεν είναι αν θα πάμε σε εκλογές. Το ερώτημα είναι αν και πως θα καταφέρει να εκφραστεί η κατακερματισμένη —προς το παρόν— λαϊκή πλειοψηφία που είπε όχι στο μνημόνιο. Αν και πως, η μεγάλη αυτή λαϊκή πλειοψηφία, θα καταφέρει να πάρει στα χέρια της την εξουσία. Σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, παραμένοντας αταλάντευτος στη θέση του ότι η κόλαση δεν διαπραγματεύεται, ότι υπάρχει αριστερή διέξοδος από την κρίση.

Διονύσης Γρηγοριάδης

Ηλ/γος Μηχ/κός

H photo, από το sweetteaandme.comsweetteaandme.com