Lenin Registered

ΣΑΝ  ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ μαλάκες που είμαστε, όπως είχε την ευφυΐα να διαπιστώσει και κάποιος σχολιαστής ένα post πιο πίσω, δεν είχαμε φροντίσει ποτέ να κατοχυρώσουμε το δικαίωμα να κάνουμε χρήση των ιδεών, των σκέψεων και των γενικά τών επεξεργασιών του Λένιν σε ζητήματα θεωρίας, τακτικής και στρατηγικής. Συνειδητοποιήσαμε αυτή την (πολύ μεγάλη) μαλακία μας από τις αρνητικές αντιδράσεις που δημιούργησε η προηγούμενη ανάρτησή μας, όπου τολμήσαμε να συνδέσουμε κάποιες απόψεις τού Βλαδίμηρου με τη σημερινή συγκυρία στην Ελλάδα και με τις δικές μας εκτιμήσεις για τη βέλτιστη σήμερα δυνατή τακτική που πρέπει να ακολουθήσει η Αριστερά —κάτι που δικαιούνται να κάνουν μόνο όσοι έχουν κατοχυρώσει το όνομα του Λένιν και, συνεπώς, μόνο αυτοί μπορούν νόμιμα να φέρουν τον τίτλο τού λενινιστή. Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα. Οι προθεσμίες για να ρετζιστραριστούμε ως λενινιστές έχουν κλείσει και είναι αργά πια…

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΗΣΕ ήταν βέβαια το γεγονός πως η στρατηγική υποχώρηση της ΝΕΠ που σάλπισε ο Λένιν και την οποία υπενθυμίσαμε φαίνεται να δικαιώνει (να νομιμοποιεί κατά την πολύ ειδική έκφραση μιας σχολιάστριας που κατά τα άλλα όμως δήλωσε μη ειδική… ;-) ) την τακτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και γενικά τη στάση του απέναντι στο πρόβλημα του ευρώ και το ζήτημα της ΕΕ. Λέμε φαίνεται να δικαιώνει γιατί βέβαια ποτέ δεν ξεχνάμε ότι σε αυτό το ετερόκλητο σύνολο πολιτικών δυνάμεων που αποτελεί τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένας πολύ σκληρός πυρήνας ορκισμένων ‘‘ευρωπαϊστών’’ που θα προτιμούσαν να τους γδάρουν ζωντανούς παρά να συνυπογράψουν μία έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Οπότε, γι’ αυτούς, η στάση τού ΣΥΡΙΖΑ έναντι του ευρώ δεν είναι καθόλου ένας δυσάρεστος πλην όμως αναγκαίος συμβιβασμός, αλλά θετική στρατηγική επιδίωξη. Δικαιώνει όμως (και καθόλου φαινομενικά πια) εμάς και όσους τυχόν συμμερίζονται την ίδια πάνω-κάτω προσέγγιση. Ποια είναι αυτή η προσέγγιση την οποία, παρά το ότι την έχουμε εκθέσει αρκετές φορές τις τελευταίες ημέρες, δεν ‘‘εννοούν’’ να αντιληφθούν ορισμένοι διαφωνούντες αναγνώστες μας; Ας την επαναλάβουμε για άλλη μια φορά:

Η συμβιβαστική, επαμφοτερίζουσα και αντιφατική τακτική (όχι στο μνημόνιο/ναι στο ευρώ) που, ηθελημένα ή αθέλητα, τυχαία ή εκ του πονηρού, από στρατηγική σκέψη ή από απουσία σκέψης, ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε αντιστοιχία με τη στάση τού μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας. Άρα μεγιστοποιεί στο έπακρο την πιθανότητα σχηματισμού μιας αριστερής κυβέρνησης, η οποία βέβαια θα κληθεί να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της: να ταΐσει τον σκύλο, διατηρώντας ταυτόχρονα και την πίτα ολόκληρη. Αυτή η εξέλιξη, εξέλιξη που δεν θα συντελεστεί βέβαια σε μία βδομάδα, είναι η καλύτερη, αν όχι η μόνη δυνατή, για να συνειδητοποιήσει ο ίδιος ο λαός, μέσα από τη δική του πια εμπειρία, ποια είναι τα όρια αυτής της προσπάθειας. Όταν θα συμβεί αυτό, θα κληθεί κι εκείνος να πάρει τις αποφάσεις του και να αναλάβει τις ευθύνες του, για τώρα και για το μέλλον. Τελεία και παύλα._

ΑΥΤΟ ΛΕΜΕ και ξαναλέμε εδώ και μερικές μέρες. Αυτό αναλύσαμε παίζοντας σκάκι, αυτό προσπαθήσαμε να πούμε και στην προηγούμενη ‘‘λενινιστική’’ ανάρτηση. Όχι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι σαν το …ΚΚΡ(μπ), ή ότι ο Τσίπρας είναι η μετεμψύχωση του …Λένιν —αυτό δηλαδή που ‘‘βόλεψε’’ ορισμένους σχολιαστές να καταλάβουν (αλλά και κάποιους άλλους λενινιστές με ‘‘ονομασία προελεύσεως’’, που δεν έρχονται εδώ, ίσως για να μη κολλήσουν ρεφορμισμό… ;-) ).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο φίλος RED FAITH αξίζει μία ιδιαίτερη —και εύφημη— μνεία. Αν και οπαδός τού ΚΚΕ, τού κόμματος δηλαδή που έχει καπαρώσει τον Λένιν κατά προτεραιότητα, δεν ήρθε εδώ ούτε για να βρίσει, ούτε για να μας κατηγορήσει για καπηλεία ή απόπειρα ξεπλύματος του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα. Ήρθε για να εκφράσει τις διαφωνίες του καθαρά και μαχητικά. Όχι όμως για να μας αποκαλέσει μαλάκες ή σιχαμένους προπαγανδιστές της σοσιαλδημοκρατίας, όπως έκανε ο ανώνυμος σχολιαστής —κατά πάσα πιθανότητα ομοϊδεάτης του. Πώς να μη τον ξεχωρίσουμε;

Η εικόνα είναι από το publicphoto.org