Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Όταν ο Λένιν έκανε ‘‘κωλοτούμπες’’ και είχε το ‘‘θράσος’’ να τις προπαγανδίζει κιόλας! (Η ‘‘οπορτούνα’’ του κερατά!)



Στον απόηχο της προπροηγούμενης ανάρτησής μας, όπου επιχειρήσαμε να αναλύσουμε τους λόγους που καθιστούν την προεκλογική τακτική τού ΣΥΡΙΖΑ ως τη βέλτιστη δυνατή για την Αριστερά στην παρούσα φάση, και εν μέσω των καθημερινών ομοβροντιών που εξαπολύονται εξ αριστερών εναντίον του για τις ‘‘κωλοτούμπες’’ του σε σχέση με την καταγγελία του μνημονίου, κρίνουμε χρήσιμο να καταφύγουμε στον Βλαδίμηρο. Στον Βλαδίμηρο της εποχής της ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική). Τι ήταν στην πολιτική ουσία της αυτή η περίφημη (όσο και απωθημένη και αποσιωπημένη) ΝΕΠ, μια από τις πιο εμπνευσμένες ιδέες τού Λένιν; Δεν ήταν τίποτε παραπάνω από την αναγνώριση του γεγονότος ότι οι μπολσεβίκοι είχαν απλώσει τα πόδια τους πολύ πιο έξω από όσο τους επέτρεπε το πάπλωμα των αντικειμενικών συνθηκών! Ο ενθουσιώδης αλλά επιπόλαιος βολονταρισμός τους να επιβάλουν εδώ και τώρα και μέσω διαταγμάτων και διαταγών τη ριζική αλλαγή των σχέσεων παραγωγής από καπιταλιστικές σε σοσιαλιστικές άμεσα και καθολικά, εγχείρημα έτσι κι αλλιώς ελάχιστα ευκολότερο από το να διαπλεύσεις τον Ατλαντικό ωκεανό κολυμπώντας, προσέκρουσε με πάταγο στην αμείλικτη πραγματικότητα. Η Ρωσία, το 1921, τη χρονιά δηλαδή που έγινε η στροφή στην οικονομική πολτική, έβγαινε κατεστραμμένη από τον τριετή εμφύλιο πόλεμο: η βιομηχανική παραγωγή είχε καταβαραθρωθεί και οι λίγες υποδομές που υπήρχαν στην προπολεμική, από τότε υπανάπτυκτη Ρωσία, είχαν κι αυτές διαλυθεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Οι αγρότες, υποχρεωμένοι από τη Σοβιετική εξουσία να παραδίδουν όλο το πλεόνασμα της παραγωγής τους, άρχισαν να κρύβουν τα τρόφιμα. Η πείνα δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή της στις μεγάλες πόλεις. Η απογοήτευση έφερε τις πρώτες μουρμούρες ανάμεσα στις μάζες που υποστήριζαν τους μπολσεβίκους. Σύντομα η δυσαρέσκεια γενικεύτηκε. Η Σοβιετική εξουσία, σταδιακά, έχανε την επαναστατική νομιμοποίησή της.  Τότε ήταν που ο Λένιν, βλέποντας το καράβι να πηγαίνει πάνω στα βράχια, αποφάσισε, εισηγήθηκε και έπεισε (όχι φυσικά χωρίς αντιδράσεις: πάντα υπάρχουν οι ‘‘καθαροί’’ και οι ‘‘μόνοι συνεπείς’’...) για τη ζωτική αναγκαιότητα της ΝΕΠ. Δηλαδή, για τη ζωτική ανάγκη που, με επίδικο ζήτημα την επιβίωση ή το τέλος τής Επανάστασης,  υποχρέωνε τους μπολσεβίκους να κάνουν «δύο βήματα πίσω» και να επαναφέρουν σε ένα ελεγχόμενο βαθμό (αλλά να επαναφέρουν!) τις καπιταλιστικές εμπορευματικές σχέσεις παραγωγής, συνεργαζόμενοι και με ξένους κεφαλαιούχους.

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από την εισήγηση του Λένιν στο 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των Επιτρόπων Πολιτικής Διαφώτισης, τον Οκτώβριο του 1921. Σε όσους αναρωτηθούν καλόπιστα τι σχέση έχει ο Λένιν, οι μπολσεβίκοι και η επανάστασή τους με την προεκλογική τακτική τού ΣΥΡΙΖΑ, και γενικότερα με την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η Αριστερά και το πνεύμα που πρέπει να υιοθετήσει, θα θέλαμε να πούμε ότι ο μοναδικός τρόπος για να λυθούν οι απορίες τους είναι να διαβάσουν προσεκτικά. Πιστεύουμε ότι δεν θα δυσκολευτούν να διακρίνουν κάποια διδάγματα, χρήσιμα ακόμα και στις ριζικά διαφορετικές συνθήκες τής σημερινής Ελλάδας (προς διευκόλυνσή τους έχουμε τονίσει ορισμένα σημεία). Σε όσους πάλι αναρωτηθούν το ίδιο, αλλά με απορριπτική, ειρωνική ή και κοροϊδευτική προδιάθεση, θα θέλαμε να πούμε:

Σύντροφοι, καμία σχέση δεν έχει ο Λένιν, οι μπολσεβίκοι και η επανάστασή τους με τη σημερινή Ελλάδα. Καμία! Όπως ακριβώς και το δάχτυλο, με το οποίο προσπαθούμε να σας δείξουμε το φεγγάρι, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το ίδιο το φεγγάρι!...

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ



ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΑΣ

Στις αρχές τού 1918 υπολογίζαμε πως θα έχουμε μια ορισμένη περίοδο που η ειρηνική οικοδόμηση θα είναι δυνατή. Με τη σύναψη της ειρήνης τού Μπρεστ[1] νομίσαμε πως ο κίνδυνος απομακρύνθηκε και πως μπορούσαμε να αρχίσουμε την ειρηνική οικοδόμηση. Μα γελαστήκαμε, γιατί στα 1918 μας απείλησε —μαζί με την εξέγερση του τσεχοσλοβακικού σώματος και την έναρξη του εμφυλίου πολέμου που κράτησε ως το 1920— ένας πραγματικός κίνδυνος πολέμου. Εν μέρει κάτω από την επίδραση των προβλημάτων τού πολέμου που μας πλημμύρισαν και της απελπιστικής, θα έλεγε κανείς, κατάστασης που βρισκόταν τότε η Δημοκρατία κατά τη λήξη τού ιμπεριαλιστικού πολέμου, κάτω από την επίδραση αυτών τών παραγόντων και πολλών άλλων κάναμε το λάθος να αποφασίσουμε να περάσουμε αμέσως στην κομμουνιστική παραγωγή και κατανομή τών προϊόντων. Πιστέψαμε πως οι αγρότες με το σύστημα της υποχρεωτικής παράδοσης των πλεονασμάτων θα μας εξασφαλίσουν το ψωμί που χρειαζόμαστε, και μεις θα το κατανέμουμε στις φάμπρικες και στα εργοστάσια, κι έτσι θα έχουμε κομμουνιστική παραγωγή και κατανομή.

Δεν μπορώ να πω ότι είχαμε σχηματίσει στο μυαλό μας ένα τέτοιο ακριβώς συγκεκριμένο και καθαρό σχέδιο, αλλά τέτοιο περίπου ήταν το πνεύμα με το οποίο δρούσαμε. Αυτή, δυστυχώς, είναι η αλήθεια. Λέω: δυστυχώς, γιατί η λιγόχρονη πείρα μάς έπεισε πως ήταν λαθεμένη αυτή η ενέργεια που ερχόταν σε αντίφαση με αυτά τα οποία γράφαμε πριν σχετικά με το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, υπολογίζοντας πως χωρίς μια περίοδο σοσιαλιστικού υπολογισμού και ελέγχου δεν μπορούσαμε να φτάσουμε ούτε στην πιο χαμηλή βαθμίδα τού κομμουνισμού. Στις θεωρητικές εργασίες μας, αρχίζοντας από το 1917, όταν το πρόβλημα της ανάληψης της εξουσίας ήταν στην ημερήσια διάταξη και οι μπολσεβίκοι το παρουσίασαν σε ολόκληρο το λαό, στη φιλολογία μας υπογραμμιζόταν κατηγορηματικά πως είναι απαραίτητο το μακρόχρονο και περίπλοκο πέρασμα από την καπιταλιστική κοινωνία (και θα είναι τόσο πιο μακρόχρονο, όσο λιγότερο η κοινωνία αυτή είναι αναπτυγμένη), πέρασμα μέσω τού σοσιαλιστικού υπολογισμού και ελέγχου, έστω και μια τουλάχιστον πρόσβαση που οδηγεί στην κομμουνιστική κοινωνία.


ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ

Αυτό το πράγμα σαν να το ξεχάσαμε, όταν μέσα στον πυρετό τού εμφυλίου χρειάστηκε να πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα στον τομέα τής οικοδόμησης. Και η ουσία τής νέας οικονομικής μας πολιτικής σ’ αυτό ακριβώς συνίσταται, ότι δηλαδή στο σημείο αυτό πάθαμε σοβαρή ήττα και αρχίσαμε να κάνουμε στρατηγική υποχώρηση: «Εφ’ όσον δεν μας τσάκισαν τελειωτικά, ας υποχωρήσουμε κι ας αρχίσουμε την αναδιοργάνωση από την αρχή, μα πιο σταθερά.». Καμιά αμφιβολία δεν μπορούν να έχουν οι κομμουνιστές πως πάθαμε πάρα πολύ βαριά οικονομική ήττα στο οικονομικό μέτωπο, μια και συνειδητά βάζουν ζήτημα για τη νέα οικονομική πολιτική. Και στο σημείο αυτό είναι βέβαια αναπόφευκτο να βρεθεί μια μερίδα ανθρώπων σε κατάσταση απογοήτευσης, σχεδόν πανικού, και εξ αιτίας τής υποχώρησης να αρχίσουν οι άνθρωποι αυτοί να πανικοβάλλονται. Αυτό το πράγμα είναι αναπόφευκτο. Ξέρουμε πως, όταν ο Κόκκινος Στρατός υποχωρούσε, η νίκη του άρχιζε από τη στιγμή που το έβαζε στα πόδια μπροστά στον εχθρό, και κάθε φορά σε κάθε μέτωπο μια μερίδα ανθρώπων περνούσε αυτήν την περίοδο του πανικού. Μα κάθε φορά —και στο μέτωπο του Κολτσάκ και στο μέτωπο του Ντενίκιν και στο μέτωπο του Γιουντένιτς και στο πολωνικό μέτωπο και στο μέτωπο του Βράνγκελ— κάθε φορά συνέβαινε το ίδιο: αφού μας τις έβρεχαν για τα καλά, μία και κάποτε και περισσότερες φορές, εμείς επαληθεύαμε την παροιμία: «ένας δαρμένος αξίζει όσο αξίζουν δύο άδαρτοι». Αφού τις τρώγαμε μια φορά, αρχίζαμε την επίθεση σιγά, συστηματικά και προσεχτικά.

Βέβαια, τα προβλήματα στο οικονομικό μέτωπο είναι πολύ πιο δύσκολα από τα προβλήματα του πολεμικού μετώπου, μα υπάρχει μια γενική ομοιότητα στα βασικά γνωρίσματα της στρατηγικής. Στο οικονομικό μέτωπο, προσπαθώντας να περάσουμε στον κομμουνισμό, πάθαμε την άνοιξη του 1921 μια ήττα πιο σοβαρή απ’ όλες τις ήττες που μας προξένησε ο Κολτσάκ, ο Ντενίκιν είτε ο Πιλσούδσκι, μια ήττα πολύ πιο σοβαρή, πολύ πιο ουσιαστική και επικίνδυνη. Η ήττα αυτή εκφράστηκε με το γεγονός ότι η οικονομική μας πολιτική στους ανώτερους κρίκους της ήταν ξεκομμένη από τους κατώτερους και δεν οδήγησε στην άνοδο των παραγωγικών δυνάμεων, που το πρόγραμμα του Κόμματός μας έβαζε σαν βασικό και άμεσο καθήκον.

Το σύστημα της υποχρεωτικής παράδοσης των πλεονασμάτων τού χωριού, αυτός ο άμεσος κομμουνιστικός τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων οικοδόμησης στην πόλη, εμπόδιζε την άνοδο των παραγωγικών δυνάμεων και στάθηκε η βασική αιτία τής βαθιάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης που αντιμετωπίσαμε την άνοιξη του 1921. Να γιατί χρειάστηκε να γίνει αυτό που, από την άποψη της γραμμής μας, της πολιτικής μας, δεν μπορώ να το πω διαφορετικά, παρά σοβαρότατη ήττα και υποχώρηση. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορούμε να πούμε πως η υποχώρηση αυτή μοιάζει με υποχώρηση του Κόκκινου Στρατού, με πληρη τάξη σε προκαθορισμένες θέσεις. Είναι αλήθεια πως οι θέσεις ήταν προκαθορισμένες. Αυτό μπορούμε να το ελέγξουμε, αν αντιπαραβάλουμε τις αποφάσεις που πήρε το Κόμμα μας την άνοιξη του 1921 με την απόφαση του 1918 που ανάφερα πιο πάνω. Οι θέσεις προκαθορίστηκαν, μα η υποχώρηση προς αυτές τις θέσεις έγινε (και σε πολλά μέρη τών επαρχιών γίνεται και τώρα) με αρκετή και μάλιστα υπερβολική αταξία.


[...]


ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΑΜΕΣΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Δεν πρέπει να υπολογίζουμε σε ένα άμεσο πέρασμα στον κομμουνισμό. Πρέπει να στηρίζουμε την οικοδόμηση στο προσωπικό ενδιαφέρον τού αγρότη. Μας λένε: «Το προσωπικό ενδιαφέρον τού αγρότη στηρίζεται στην αναβίωση της ατομικής ιδιοκτησίας». Όχι, εμείς ποτέ δεν καταργήσαμε την προσωπική ιδιοκτησία στα είδη κατανάλωσης και στα εργαλεία όσον αφορά στους αγρότες. Καταργήσαμε την ατομική ιδιοκτησία τής γης, μα ο αγρότης και προηγούμενα οργάνωνε το νοικοκυριό του χωρίς να είναι η γη ατομική του ιδιοκτησία, όπως λόγου χάρη σε νοικιασμένη γη. Το σύστημα αυτό υπήρχε σε πάρα πολλές χώρες. Εδώ τίποτε το ακατόρθωτο δεν υπάρχει από οικονομική άποψη. Η δυσκολία είναι πώς να κεντρίσουμε το προσωπικό ενδιαφέρον. Πρέπει επίσης να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον τού κάθε ειδικού, έτσι που να έχει συμφέρον από την ανάπτυξη της παραγωγής.

Ξέραμε πώς να το κάνουμε αυτό; Όχι δεν ξέραμε! Πιστεύαμε πως σε μια χώρα με αποταξικοποιημένο προλεταριάτο θα μπορούσαμε να ρυθμίζουμε την παραγωγή και την κατανομή με μια απλή κομμουνιστική προσταγή. Θα χρειαστεί να αλλάξουμε πορεία, γιατί αλλιώς δεν μπορούμε να κάνουμε το προλεταριάτο να κατανοήσει αυτό το πέρασμα. Τέτοια προβλήματα ποτέ άλλοτε δεν έβαλε η Ιστορία. Αν δοκιμάζαμε να λύσουμε το πρόβλημα αυτό κατ’ ευθείαν, με κατά μέτωπο, ας πούμε, επίθεση, θα αποτυχαίναμε. Τέτοια λάθη γίνονται σε κάθε πόλεμο και δεν τα θεωρούν λάθη. Αν δεν πέτυχε η κατά μέτωπο επίθεση, θα περάσουμε στην τακτική τού ελιγμού, στη μέθοδο της πολιορκίας και του λαγουμιού.


[1] Η Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Κεντρικών Δυνάμεων και της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας που υποχρεώθηκε να υπογράψει η κυβέρνηση των μπολσεβίκων. Η ιδέα της σύναψης ειρήνης και της απόσυρσης της Ρωσίας από τον Μεγάλο Πόλεμο ήταν μία ιδέα τού Λένιν, που αρχικά δεν συγκέντρωσε υπέρ της παρά μια μικρή μειοψηφία στο κόμμα τών μπολσεβίκων κι ακόμα πιο μικρή στα Σοβιέτ. Πολεμήθηκε σφοδρά από την ομάδα τών Αριστερών Κομμουνιστών υπό τον Μπουχάριν, τους κατ’ εξοχήν πιστούς εκείνη την περίοδο της ‘‘ιδεολογικής καθαρότητας’’  και της ‘‘επαναστατικής συνέπειας’’. Η αμείλικτη πραγματικότητα, η ακλόνητη επιμονή τού Λένιν (μαζί με τη γαϊδουρινή υπομονή του) και η ικανότητά του να πείθει μετέστρεψαν τη γνώμη τής πλειοψηφίας και η Συνθήκη τελικά υπογράφτηκε στις 3 Μαρτίου τού 1918. Η Ρωσία έχανε περίπου το 1/4  τών εδαφών της και το 1/3 τού πληθυσμού της. Αλλά η Επανάσταση έμενε ζωντανή!


Η photο είναι από το mygranma.wordpress.com

58 σχόλια:

Μάρκομ Ξ είπε...

Αυτοί που μπορούν να καταλάβουν (γιατί δεν φοράνε παρωπίδες) την μεταφορά, φοβάμαι ότι θα δυσκολευτούν, γιατί δεν είναι εξοικειωμένοι με την ιστορική περίοδο και με την επαναστατική θεωρία και πράξη. Εύχομαι ολόψυχα να κάνω λάθος στην εκτίμησή μου αυτή.
Αυτοί πάλι που είναι εξοικειωμένοι και δεν έχουν ήδη καταλάβει, δεν πρόκειται ούτε τώρα να το κάνουν, ακριβώς γιατί οι παρωπίδες για αυτό υπάρχουν: για να μην μπορείς να δεις, όσο και να θέλεις, πέρα από κάποια οπτική γωνία. Εύχομαι ολόψυχα η δύναμη του κειμένου και η εξαιρετική εισαγωγή σας να μπορέσουν να δημιουργήσουν έστω κάποια ρήγματα στις παρωπίδες.

Σε κάθε περίπτωση θέλω να δώσω τρία μπράβο: δύο σε εσάς και ένα αλλού. Ένα μπράβο σε εσάς για την επιλογή του θέματος. Ένα δεύτερο πάλι σε εσάς για την εισαγωγή σας. Και ένα τρίτο σε όλους εκείνους, ανεξάρτητα από το τι θα ψηφίσουν τελικά, που είτε λόγω γνώσης και εμπειρίας, είτε λόγω ταξικής διαίσθησης μπορούν να διακρίνουν ότι "η τακτική του ελιγμού, η μέθοδος της πολιορκίας και του λαγουμιού" είναι η καλύτερη δυνατή για τη συγκυρία.

εμπνευσμένος από το κείμενο,
Μάρκομ Ξ

Κωστης Παπαϊωάννου είπε...

Δηλαδή το Τσίπρα θυσιάζει κάτι για να μείνει ζωντανή η επανάσταση. Μήπως να θυσιάζαμε το Τσίπρα για να μείνει ζωντανή η λογική μας;

Μάρκομ Ξ είπε...

Μια συναισθηματική και τολμηρή τοποθέτηση.

(αναδημοσίευση από το www.left.gr)

http://www.left.gr/article.php?id=1665

RED FAITH είπε...

Δεν λεμε ρε παιδια να εφαρμοσει κομμουνισμο ο Αλεξης,απλα οτι εντος ΕΕ και Ευρω δεν μπορεις να χαραξεις καμια πολιτικη ανακουφισης των λαικων στρωματων.Η κριση στις μερες μας ειναι καθαρα καπιταλιστικη και παγκοσμια τιποτα δεν μπορεις να κανεις στις μερες μας αν δεν κοινωνικοποιησεις τα βασικα μεσα παραγωγης.Για τον επικειμενο πολεμο στη Συρια και στο Ιραν γιατι δεν βγαζει αχνα κανενας συντροφος εκει στο Αλεξιςλαντ;Θα στηριξουμε την επιθεση του ΝΑΤΟ γιατι δεν μας αρεσει ο δικτατορας Ασαντ;;;Και ο Αλητης ο Αχμαντινεζαν που μας δινει πετρελαιο επι πιστωση;;;;Ο Λενιν θα συνεχιζε να κραταει την χωρα εντος ΕΕ και ΝΑΤΟ;;;;;;Δυστηχως αντι να δυναμωσει το κινημα ταξικα στους τοπους δουλειας θα στηριχθει η ΑΠΑΤΗ της δηθεν κυβερνησης της Αριστερας που θα απογοητευσει τον κοσμο.....Ευτηχως στην Ελλαδα υπαρχει το ΚΚΕ που δεν εχει καμια σχεση με τον Μπουχαριν συντροφοι,δεν μιλαμε για καθαροτητα αλλα για πολιτικο ρεαλισμο!Η παραμονη στην ΕΕ δεν ειναι καποια τακτικη του Αλεξις αλλα στρατηγικη του επιλογη να διατηρησει τον καπιταλισμο που καταρεει δινοντας του χρονο και ξεφτιλιζοντας τον ορο Αριστερα στην συνειδηση του απογοητευμενου λαου απο την δηθεν αριστερη διακυβερνηση.Το ΚΚΕ θα κρατησει μην καρτερατε να λυγισουμε......και με 6%και με 5% με το κεφαλι ψηλα κρατωντας αντικαπιταλιστικο μετεριζι θα ενωθει με τον λαο στους αγωνες του μελλοντος που δεν ειναι μακρια,αγωνες ΤΑΞΙΚΟΥΣ για σταδιακη σοσιαλιστικη προοπτικη

Κωστης Παπαϊωαννου είπε...

Νομίζω χρωστάτε χάρη στον κύριο κομμουνιστή από πάνω που με τη δική του ρητορική ξελασπωνει τη δική σας ...
Νομίζω επίσης ότι δεν είναι σωστό να γράφετε ένα κείμενο και να λέτε προκαταβολικά πως οποίος έχει διαφωνίες φοράει παρωπίδες.
Εγώ δεν φοράω καμία παρωπίδα και θα σας βάλω μιά άσκηση:
Βρείτε έστω και με κάποια προσέγγιση ποια είναι η αντίρρηση μου σ αυτή την σύγκριση. Είμαι σίγουρος ότι δεν σας περνάει από το μυαλό γιατί εσείς φοράτε παρωπίδες
Ο Λένιν ήταν Λένιν γιατί ήξερε ποιες είναι οι αντιρρήσεις στην άποψή του και σε πολλές περιπτώσεις έλεγε ο ίδιος τις αντιρρήσεις που υπάρχουν πάρ' όλο που κανείς δε τις διατύπωνε.

Μάρκομ Ξ είπε...

Κωστή

Με το συμπάθειο, αλλά εγώ μίλησα για παρωπίδες όχι οι λέφτηδες.
Και ναι, θα επιμείνω στην άποψη μου. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με την ιστορική περίοδο και την επαναστατική πράξη και θεωρία και δεν κατανοούν την ανάγκη σύμπραξης και συμβιβασμού, ανεξάρτητα από το τι θα ψηφίσουν, φοράνε παρωπίδες.

Κωστής Παπαιωάννου είπε...

Μαρκομ,

Με το συμπάθιο, εσύ μίλησες για παρωπίδες και οι λέφτηδες μίλησαν για μαλάκες που δεν καταλαβαίνουν ποιο είναι το δάχτυλο και ποιο είναι το φεγγάρι.

Ας μην υποβαθμίζουμε (κι άλλο) τη συζήτηση. Όταν κάποιος γράφει ένα άρθρο και λέει εκ των προτέρων όποιος δεν συμφωνήσει είναι βλάκας η τυφλός κατά την γνώμη μου έχει σοβαρό πρόβλημα ο ίδιος. Ούτε βλάκας είναι ούτε τυφλός (ούτε ακόμα χειρότερα κνίτης), απλά δεν είναι καθόλου σίγουρος για την άποψή του αλλά θέλει πολύ μα πάρα πολύ να είναι σωστή.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτή την εποχή και δεν είναι καθόλου παράξενο. Αυτό εξηγεί και την φούσκα της επιτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ και τις διάφορες "θεωρητικές" πιρουέτες σαν το σκάκι και σαν ακόμα χειρότερα ετούτη εδώ με τον ταλαίπωρο τον Λένιν.

Δεν θέλω ακόμα να πω την άποψή μου επί του θέματος, είμαι περίεργος αν θα προσπαθήσει κανένας "λενινιστής" να την μαντέψει.

Θα ήθελα όμως να σου πω ότι για άλλη μια φορά δεν είναι φανερό τι ακριβώς υποστηρίζετε εδώ. Το άρθρο των λέφτηδων είναι ολόκληρο ένα επιχείρημα για κάποια "θέση" που δεν την βλέπω πουθενά.

Εγώ βλέπω δύο πράγματα:

το ένα είναι ότι κάνει ένα σοβαρό λογικό σφάλμα: Το άρθρο λέει .. ο Λένιν έκανε συμβιβασμούς (της ΝΕΠ)ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει συμβιβασμούς άρα η ταχτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι καλή και Λενινιστική !!!

το δεύτερο είναι ακόμα πιο σοβαρό. Επειδή αν έλεγαν το πρώτο σοβαρά χωρίς φιοριτούρες (και χωρίς να παραθέτουν τον λόγο του Λένιν) θα τους έκραζαν και οι κότες, βάζουν αυτόν τον κακόγουστο χιουμοριστικό τίτλο για να πουν και το ανάποδο: ο Τσίπρας κάνει κωλοτούμπες αλλά και ο Λένιν έκανε κωλοτούμπες άρα οι κωλοτούμπες είναι καλό πράγμα.

Λοιπόν Μαρκομ ...

κατανοώ απολύτως την ανάγκη συμβιβασμών (η σύμπραξη εξυπακούεται ως μορφή συμβιβασμού) αλλά δεν βλέπω πουθενά κανένα συμβιβασμό και ούτε καμιά λογική σκέψη σε ολόκληρο τον πολιτικό λόγο αυτών των ημερών ... αυτό που βλέπω είναι αυτό που έγραψα στο άρθρο μου ... "πολιτική παράνοια και ιστορική λογική"

Το κουίζ παραμένει ποια νομίζετε ότι είναι η αντίρρηση μου σ' αυτό που λέει η "ανάρτησή".

Ανώνυμος είπε...

Λέφτηδες

χωρίς να επιχειρώ να απαντήσω στο κουίζ του ΚΠ , αφού μόνος αρμόδιος είναι ο ίδιος , θα συμφωνήσω εν μέρει με τη παρατήρηση ότι το άρθρο σας αποτελεί παραβολική "βολή" .

Το πραγματικό ζητούμενο είναι αυτό που σας ζητά ο ΚΠ ( όχι το κουίζ προφανώς ) αλλά το ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ.

Αντιπαρερχόμενος την "ευκαιρία" που προσφέρει στο πιάτο ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ λίγο παραπάνω , ας αποτολμήσω τα παρακάτω :

1) Στα πλαίσια του αστικού πολιτεύματος , όπως το ξέρουμε εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας , οι τρέχουσες συνθήκες μορφοποιούν μια πρωτόγνωρη συγκυρία. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει ενδεχόμενο να έρθει στη κυβέρνηση σχηματισμός της Αριστεράς με ισχυρή πιθανότητα .

2) Αυτό πρόκειται ( ίσως ) να επισυμβεί σε μια χώρα όπου το κράτος είναι ήδη ένα failed state , τουλάχιστον ως προς τις κοινωνικές του δομές και τα οικονομικά του αλλά συγχρόνως σε μια χώρα όπου παρά τη τραγική χειροτέρευση των συνθηκών του βίου για τη μεγάλη μάζα των πολιτών , δεν έχουν διαμορφωθεί ακόμα αυτό που θα ονομάζαμε επαναστατικές συνθήκες , ούτε υπάρχει μια ισχυρή μειοψηφία ( έστω ) με δεσμούς κοινής συνειδητοποίησης , συλλογική λειτουργία και σαφείς αλλά κοινούς στόχους. Και αυτά δεν αφορούν τόσο τους ενεργούς πολιτικούς σχηματισμούς , όσο τη κοινωνία που παραπαίει.

3) μια κοινωνία που δεν θα διστάσει να αγκαλιάσει και να υιοθετήσει κάθε πρόταση αρκεί να της προσφέρει το απειροελάχιστο και βραχυπρόθεσμο , από όπου και αυτό αν προέρχεται , ό,τι και αυτό να προϋποθέτει.

4) γιατί προφανώς αυτό που σερβίρει η Παπαντάμα σε κάθε ευκαιρία ( και για δικούς της λόγους ) πως δηλαδή δεν έχει "ωριμάσει" ακόμα ο υποκειμενικός παράγοντας ισχύει να το ζητούμενο είναι η ρήξη και ο επαναστατικός μετασχηματισμός. Αυτοί που σήμερα διαμαρτύρονται και φωνασκούν , εντασσόμενοι δια της ψήφου ακόμα και σε αριστερούς σχηματισμούς όπως ο ΣΥΡΙΖΑ , είναι οι δυνητικοί κουλάκοι του αύριο αν τους δοθεί η ευκαιρία και το περιθώριο.

5) Αλλά οι αντικειμενικές συνθήκες είναι αμείλικτες . Το ενδεχόμενο μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να καταλήξει σε μεγαλοπρεπές φιάσκο , καταστροφή και πισωγύρισμα από το οποίο θα ξανα - συνέλθουμε ( ως σκλάβοι πλέον ) πάλι μετά από δεκαετίες είναι ορατό για όποιον μπορεί ακόμα να σκέφτεται στοιχειωδώς , ενώ τα ζητούμενα παραμένουν μονίμως και επιτακτικά στο τραπέζι.

6) Η διεθνής συγκυρία εμπεριέχει εν σπέρματι θετικές προοπτικές , αλλά σε άμεση "ζήτηση" αρνητική ροπή . Δεν μπορούμε να αναμένουμε ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει τίποτε περισσότερο από συγκατάβαση και απομόνωση ( στη καλύτερη των περιπτώσεων )

Επομένως ιστορικό προηγούμενο δεν υπάρχει , ούτε μπορούμε να βασιστούμε στα λόγια του κυρ Λένη που είχε πίσω του μια χώρα τεράστια , με μεγάλες προοπτικές και πόρους , ισχυρό γεωπολιτικό αποτύπωμα και προβιομηχανικές σχέσεις σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Αν το ιστορικό παράδειγμα χρησιμοποιείται για να δείξει τη χρησιμότητα της "κωλοτούμπας" , τότε το όλο εγχείρημα είναι μια κοινοτοπία.


Γι αυτό συχνά γράφω τελευταία το γνωστό : πάρτε μαζί σας νερό.

Αν όμως με ρωτήσετε τι κάνουμε ΤΩΡΑ , ο αδαής προγέρων θα σας απαντήσει ότι στη χαραμάδα χώνεσαι αναγκαστικά όταν βλέπεις γύρω σου να κλείνουν οι τοίχοι . Η σκαρίμπεια "φυγή προς τα εμπρός" είναι η μόνη λύση , ακόμα και αν μπροστά υπάρχει ναρκοπέδιο , ακόμα και αν μαγκώσουμε στη "χαραμάδα"


Γιάκοβ

Μάρκομ Ξ είπε...

Πάντως, σύντροφε Γιάκοβ, η εικόνα που έχω από την επαφή με ανθρώπους δείχνει ότι αρκετοί (όχι μιλιούνια, αλλά αρκετοί) έχουν σηκωθεί από τον καναπέ. Ξέρω ότι από εκεί μέχρι τον δρόμο και πολύ περισσότερο μέχρι την παρατεταμένη σύγκρουση είναι κάποια βήματα ακόμα. Άλλωστε, συμφωνώ με τον κορμό των διαπιστώσεών σου (και σίγουρα με την προτροπή "πάρτε νερό").
Απλά νομίζω ότι αν χρειαστεί "να κληθεί ο λαός στα όπλα" (σχήμα λόγου) για να υπερασπίσει μια κυβέρνηση, θα υπάρξουν ανέλπιστα αρκετοί (δεν ξέρω αν θα είναι επαρκώς αρκετοί) που θα συνειδητοποιούν ότι στην ουσία καλούνται να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους (και τους υπόλοιπους) και άρα θα ανταποκριθούν.
Επίσης έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ (αν και αρμοδιότεροι είναι οι λέφτηδες για να διευκρινίσουν) η ανάρτηση ταιριάζει γάντι με την συγκυρία (μας), όχι στο σημείο της 'κωλοτούμπας' αυτής καθεαυτής, κάθε άλλο. Τα λεγόμενα του κυρ λένη (που λες και συ) ταιριάζουν ειδικά στα σημεία που μιλάει για "ήττα" και για "στρατηγική υποχώρηση". Διότι, ναι, το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα έχει υποστεί σοβαρότατη ήττα. Όχι τα δυο τελευταία χρόνια, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τα στοιχειώδη δικαιώματα των καταπιεζόμενων τάξεων έχουν αρθεί. Επομένως πρέπει να μιλάμε για στρατηγική υποχώρηση και όχι για κάτι περισσότερο, προς το παρόν. Εφ' όσον βέβαια μας ενδιαφέρει ΚΑΙ το παρόν.

Και ΝΑΙ, είναι στρατηγική υποχώρηση να μιλάς για κατάργηση των μνημονιακών, αντεργατικών νόμων και όχι για κατώτατο μισθό 1300 ευρώ.

ΝΑΙ, είναι στρατηγική υποχώρηση να λες ότι θα μείνω στην ΕΕ.

ΝΑΙ, είναι στρατηγική υποχώρηση να μη ζητάς άμεση εθνικοποίηση όλων των τραπεζών και κλείσιμο όσων δεν θέλουν.

κλπ κλπ κλπ κλπ

Το θέμα λοιπόν κατ' εμέ είναι πως θα μπορέσουμε αυτή την υποχώρηση να την διατηρήσουμε στρατηγική και όχι άτακτη και πως να μην καταλήξουμε σε τέλμα. Ακριβώς για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Και νομίζω ότι σε αυτήν την προσπάθεια χωράνε πολλοί. Ακόμα καλύτερα πριν τις εκλογές. Ακόμα πιο αποφασισμένοι μετά τις εκλογές.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ενη είπε...

Aριστερά Φιλαράκια

Δυο λόγια.

Σοφά επραξε ο Λενιν που αντιμετώπισε την πραγματικότητα

οπως σοφα πράττει και ο Συριζα που κάνει το ιδιο

με μόνη μια ουσιώδη διαφορά

Ο μεν Λενιν, τη γνωριζε πολύ καλά απο μέσα

και ετσι σταθμισε και την πορεία του

ενω

ο ΣΥΡΙΖΑ, ευρισκομενος μόλις πριν λιγους μηνες

σε αλλη "πορεία δρασης" βρεθηκε εμπρος σε

μια πραγματικότητα που δεν ηταν στις "αμεσες προτεραιότητες" του

κι ετσι παρουσιασθηκε και παρουσιάζει ενα σύνολο

με αντικρουομενες απόψεις, με προαπάθεια σε ενα σύντομο χρονικο διάστημα να αποκτήσει γνώση της πραγματικότητας και δη της οικονομίας

ταυτόχρονα με εξελίξεις που διαδραματίζονται στο ευρύτερο ευρωπαικο περιβάλλον, οπου ακόμα ανήκομεν,

με συνέπεια να βρίσκεται σε ενα "αγχώδη δρόμο"

για να προλάβει οτι δεν ειχε προλάβει να γνωρίσει ως

στυγνη πραγματικότητα.

Εξ ου και η δυσπιστία, οσων δεν τον εμπιστευονται. :wink:

υγ.
Δεν εχω δει ακομα τα σχόλια.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Ευχαριστούμε για τους επαίνους! :-) Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που η ανάρτησή μας σου πρόσφερε έμπνευση (αλλά και μας ανησυχεί το επίπεδο της ...ευθυκρισίας σου! ;-) )

Κατά τα άλλα, ως γνωστόν, είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Κωστή,


Βρε μανία με τον Τσίπρα! :-) Δηλαδή εσύ νομίζεις ότι κοιμόμαστε και ξυπνάμε με τον καημό πώς θα εμφανίσουμε τον Τσίπρα ως νέο Λένιν;;; Για όνομα, φίλε Κωστή!


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

νομιζα οτι εισαι απλα μαλακας αλλα οχι τελικα εισαι πολυ πολυ μαλακας

Unknown είπε...

Οι Λέφτηδες θέλουν να μας πούνε οτι πρέπει να βλέπουμε και την πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που με τους σημερινούς συσχετισμούς δυνάμεων είναι συντριπτική για μας.
Αυτό σημαίνει οτι πρέπει να απεμπολήσουμε τον Μαρξισμό και τον Σοσιαλισμό?
Οχι σε καμία περίπτωση.
Το ΟΧΙ στο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει την πόρτα για πολλές εξελίξεις
-εδώ την πάτησε το ΚΚΕ και από πρωτοπορεία μετατράπηκε σε οπισθοφυλακή και δίνει αγώνα ύπαρξης-

OverTheHill είπε...

Αγαπητέ Κωστή,

Δεν είμαι ειδική αλλα με τα λίγα που ξέρω για την πολιτική θεωρία (και πράξη) του Lenin, μήπως η απάντηση στο κουίζ σου έχει να κάνει με το ότι ο κεντρικός άξονας του λενινισμού είναι ότι ο καπιταλισμός ανατρέπεται μονο με επανάσταση κι όχι με πολιτικές μεταρρυθμίσεις; Με αλλα λόγια, ο περίφημος πραγματισμός του Λένιν και οι οποιες τακτικές κινήσεις ελιγμού έκανε υπηρετούσαν είτε την έλευση της επανάστασης (προ-επαναστατικά) είτε την επιτυχία της (μετά-επαναστατικά). M' αυτή την έννοια, πιθανολογώ ότι η αντίρρηση σου στην ανάρτηση είναι ότι οι G700 συγκρίνουν μήλα με πορτοκαλια. Οι τακτικές κινήσεις τοu Σύριζα εντάσσονται σε μια άλλη πολιτκή θεωρία και πρακτική, αυτή της σοσιαλδημοκρατίας, και στοχεύουν στην πολιτική μεταρρύθμιση του καπιταλισμού διαμεσου της κυβερνητικής εξουσίας. Μήπως, λοιπόν, η αντίρρηση σου είναι ότι δεν στέκει ιστορικά να χρησιμοποιείται ο Lenin για την θεωρητική κατανόηση (και νομιμοποίηση) του Σύριζα;

Φιλικά,
Δέσποινα

Κωστής Παπαιωάννου είπε...

Ρίξτε μια ματιά τι λέει ο Λένιν σ' αυτό το κείμενο που εσείς ανεβάσατε:
--------
Στις θεωρητικές εργασίες μας, αρχίζοντας από το 1917, όταν το πρόβλημα της ανάληψης της εξουσίας ήταν στην ημερήσια διάταξη και οι μπολσεβίκοι το παρουσίασαν σε ολόκληρο το λαό, στη φιλολογία μας υπογραμμιζόταν κατηγορηματικά πως είναι απαραίτητο το μακρόχρονο και περίπλοκο πέρασμα από την καπιταλιστική κοινωνία (και θα είναι τόσο πιο μακρόχρονο, όσο λιγότερο η κοινωνία αυτή είναι αναπτυγμένη), πέρασμα μέσω τού σοσιαλιστικού υπολογισμού και ελέγχου, έστω και μια τουλάχιστον πρόσβαση που οδηγεί στην κομμουνιστική κοινωνία.
---------

Λέει νομίζω:

1. Ότι ο στρατηγικός στόχος των μπολσεβίκων είναι ο κομουνισμός και από αυτόν τον στρατηγικό στόχο η ΝΕΠ είναι υποχώρηση.
ερώτηση: Από ποιόν στρατηγικό στόχο υποχωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ;

2. Ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι στρατηγικός στόχος αλλά κρατική πολιτική που έχει σαν μέσο τον σοσιαλιστικό έλεγχο και υπολογισμό (= προγραμματισμό) με στόχο το πέρασμα στον κομμουνισμό.
ερώτηση: πως βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ τον σοσιαλισμό, σαν μέσο ή σαν στρατηγικό στόχο και γιατί ???

3. Ότι το ήξεραν, το είχαν πει στο λαό και το ξέχασαν, ότι ο σοσιαλιστικός έλεγχος και υπολογισμός θα έπρεπε να λειτουργήσει με "σεβασμό" της καπιταλιστικής κοινωνίας (των καπιταλιστικών σχέσεων) τόσο περισσότερο όσο λιγότερο ανεπτυγμένη είναι η καπιταλιστική κοινωνία.
ερώτηση: πόσο λιγότερο ανεπτυγμένη θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ την καπιταλιστική κοινωνία από την εποχή της ΝΕΠ στην Ρωσία ώστε να έχει ξεχάσει τον στρατηγικό στόχο των μπολσεβίκων;

Και μια ερώτηση εκτός κειμένου του Λένιν: Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κομμουνιστικό κόμμα πώς μπορεί να χρησιμοποιεί την στρατηγική λογική του Λένιν;

Κωστής Παπαιωάννου είπε...

Δέσποινα αγαπητή,
Το πέτυχες απολύτως. Για να μείνω στα φρούτα η σύγκριση είναι σταφύλια αρχές Μαΐου, με σταφύλια τέλος Οκτωβρίου.
Και επιπλέον ο Λένιν ήταν αμπελουργός και ο Τσίπρας (ή όποιος τέλος πάντων παράγει την "θεωρία" του ΣΥΡΙΖΑ) νομίζει πως η κληματαριά είναι για να σκιά, ότι τα σταφύλια είναι μπαλάκια διακοσμητικά σαν της πυρακάνθου και ότι το κρασί είναι βιομηχανικό προϊόν όπως η κόκα κόλα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σοσιαλδημοκρατία.
Η σοσιαλδημοκρατία, από πολιτική άποψη είχε ταξική βάση (εκπροσωπούσε συμφέροντα) και από ιστορικά άποψη είχε περιθώρια κοινωνικής ανάπτυξης (δυνατότητες μεταρρυθμίσεων).
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πρόταση διαχείρισης του συστήματος, στην ουσία είναι ένα απατηλό όνειρο διατήρησης των εξουσιαστικών σχέσεων σε μια εποχή που οι εξουσιαστικές σχέσεις στο πραγματικό κοινωνικό σύστημα έχουν καταργηθεί.

Επομένως πολύ σωστά κατάλαβες ... δεν μιλάμε μόνο για πολύ πολύ πολύ διαφορετικές εποχές μιλάμε για ριζικά διαφορετικές πραγματικές κοινωνικές συνθήκες, που όμως (και βεβαίως αυτό ήταν αναμενόμενο αλλά δυστυχώς μόλις τώρα το αντιλαμβανόμαστε) δεν έχουν ακολουθηθεί από τις ανάλογες αλλαγές στην κοινωνική συνείδηση.

Βασικά καλά είναι να στενοχωριόμαστε γιατί η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη ... σκέψου μόνο τα πρόσωπα που θα παίξουν στην πολιτική σκηνή μετά τις εκλογές είτε κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ είτε είναι αξιωματική αντιπολίτευση και τα πρόσωπα είναι το λιγότερο ... αλλά από την άλλη μεριά η κατάσταση είναι τόσο υποχρεωτική, το πραγματικό κοινωνικό σύστημα τόσο ανεπτυγμένο ... που όταν κολαψάρει το θεσμικό σύστημα η αλλαγή μπορεί να γίνει αστραπιαία. Φυσικά όχι χωρίς καταστροφές και αίμα.

Και για να τελειώνω κάπως χαρούμενα .. αυτό το αλαλούμ της πολιτικής σκηνής και ειδικά η "επιτυχία - φούσκα" του ΣΥΡΙΖΑ, δεν δείχνει ακριβώς ότι το πολιτικό σύστημα έχει αχρηστευθεί και ότι ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του;;

Να είσαι καλά Δέσποινα, σε ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Νόμιζα ότι ο ανώνυμος δύο σκαλιά πιό πάνω ήταν πολύ πολύ έξυπνος. Τώρα καταλαβαίνω ότι είναι πολύ πολύ πολύ πολύ έξυπνος

ΥΓ Συμβολή εμβριθής στην ορέα συζήτηση

Γιάκοβ

Μάρκομ Ξ είπε...

Φίλε Κωστή

Μόνο ένα πράγμα (όχι γιατί υποτιμώ το βάσιμο των πολλαπλών προβληματισμών σου, αλλά γιατί δεν έχω τον απαραίτητο χρόνο, ίσως και ικανότητα):

Δε με ενδιαφέρει τελικά ποιον στρατηγικό στόχο έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Δραγασάκης και ο Τσίπρας. Αυτά που με ενδιαφέρουν συμπυκνώνονται σε δυο πράγματα:

1) Αυτά που εκτιμώ ότι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ (με τη βοήθεια όσων από εμάς μπορούν και θέλουν) θα ανακουφίσουν εμένα και τους συνανθρώπους μου που υποφέρουμε;

2) Αυτά που εκτιμώ ότι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ (με τη βοήθεια όσων από εμάς μπορούν και θέλουν) βοηθούν ή τουλάχιστον δεν εμποδίζουν την πορεία προς τον στρατηγικό στόχο που εγώ έχω επιλέξει;

Η απάντησή μου και στα δυο ερωτήματα είναι ΝΑΙ.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Κωστής Παπαιωάννου είπε...

Σύντροφε Μάρκομ,
Σου εύχομαι από βάθους καρδίας να επιβεβαιωθούν οι προσδοκίες σου. Αλλά αν εγώ δεν έχω τέτοιες προσδοκίες δεν έχω απαραιτήτως παρωπίδες.
Έτσι δεν είναι;

Κωστής Παπαιωάννου είπε...

Ο Τσίπρας είναι το σύμβολο του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρω ποιος χαράζει την πολιτική του αλλά αυτός εμφανίζεται ως αρχηγός .. αρά κατ' εσάς Λένιν και βάλε.

Μάρκομ Ξ είπε...

Σ/φε Κωστή

Βεβαιότατα και είναι έτσι.
Απλά αν προσέξεις την φράση στην οποία αναφέρομαι σε παρωπίδες, είμαι σίγουρος ότι θα δεις ότι έτσι και αλλιώς ποτέ δεν υπονόησα ότι όποιος δεν έχει τις ίδιες προσδοκίες με εμένα, έχει παρωπίδες.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

Μαρκομ ξ ποια ειναι η στρατηγικη σου επιλογη;Ανθρωπινος καπιταλισμος;Ειναι εφικτο σε περιοδο υφεσης;Κανεις σας δεν απαντησε αν ειστε υπερ της συμμετοχης μας στο πολεμο που σχεδιαζει το ΝΑΤΟ με την συμμετοχη της χωρας μας στη Συρια και στο Ιραν,σας φαινετε γελοιο το ερωτημα;;;;;;Αν σας καλυπτει αυτη η αριστερα να την χαιρεστε!

LeftG700 είπε...

Φίλε RED FAITH,


Μετά από καιρό, με χαρά μας σε ξαναβλέπουμε εδώ.

Κοίταξε, ούτε εμείς έχουμε την άποψη ότι η ΕΕ είναι κάτι διαφορετικό από ένας υπερεθνικός ιμπεριαλιστικός σχηματισμός. Αυτό είναι. Όμως το πώς θα αντιμετωπίσεις το θηρίο δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τη βούλησή σου. Δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή ούτε εσύ, ούτε εμείς, ούτε ο Πάπας ο ίδιος να καταρρίψει μέσα σε μια νύχτα αυτό που η ιδεολογία τής κυρίαρχης τάξης έχει περάσει στον κόσμο σε συνδυασμό βέβαια με μια πραγματικότητα αυξανόμενης αλληλεξάρτησης λόγω οικονομικής ‘‘φιλελευθεροποίησης’’. Όμως ο κόσμος, αυτή τη στιγμή σού λέει θέλω το κρέας (να είμαι στο ευρώ, να με δανείζουν για τα ελλείμματα, κ.λπ.) αλλά χωρίς το κόκαλο (μνημόνια, επιτηρήσεις, εξάρτηση). Τι επιλογές έχεις; Ή θα κάτσεις απ’ έξω και θα του λες «καλά, τόσο μπούφοι είσαστε;» (του το λες δεκαετίες, αλλά δεν γίνεται τίποτε!) ή θα προχωρήσεις μαζί του προσπαθώντας να κάνεις το καλύτερο δυνατό για μια κάποια ανακούφισή του και ταυτόχρονα προσδοκώντας ότι στην πορεία η ίδια η εμπειρία τού κόσμου (όχι τα τσιτάτα τού Λένιν ή τα γραφτά τα δικά μας και του οποιουδήποτε, καλά κι αυτά και απαραίτητα, αλλά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την ίδια την εμπειρία του) θα τον κάνει να συνειδητοποιήσει τα όρια.

Εμείς αυτό το θετικό βλέπουμε στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρουμε τι κάνει ο Τσίπρας ή ο Δραγασάκης ή ο Λαφαζάνης και τι έχουν στο μυαλό τους. Σου λέμε τι έχουμε εμείς. Και δεν ξέρουμε ποιες είναι οι προθέσεις των ηγετικών στελεχών. Μπορεί όντως να είναι όπως τα λες: να διατηρήσουν τον καπιταλισμό που καταρρέει. Θα δείξει σε βάθος χρονου. Ξέρουμε μόνο ότι εμείς δεν έχουμε αυτές τις προθέσεις. (Κι αυτό θα δείξει, γιατί σύμφωνα με κάποιες υπόνοιες που διατύπωσε με γαλλική κομψότητα για μας ένας κομμουνιστής, παίζει και το ενδεχόμενο να είμαστε σε υπόγεια σύνδεση με την ...ΕΥΠ! ;-) )

Φίλε μας, ας μη χάνουμε το χρόνο μας με το τι θα έκανε ο Λένιν στη θέση μας. Είναι αδιέξοδο ένα τέτοιο ερώτημα, δεν έχει κανένα νόημα. Ούτε και ποστάραμε τα αποσπάσματα για να υπονοήσουμε ότι θα έκανε αυτό ή εκείνο. Εκείνος έκανε ό,τι έκανε σε μία δεδομένη κατάσταση. Εμείς, μπορούμε να αξιοποιήσουμε κάποια γενικά διδάγματα; Όπως, π.χ., αυτό που έλεγε τότε πως όταν δεν μπορείς να επιτεθείς κατά μέτωπο ανοίγεις λαγούμι;


Τα λέμε


ΥΓ Δεν παρακολουθώ από το πρωί ως το βράδυ τι θέσεις που εκφράζονται στο ΣΥΡΙΖΑ για την πιθανή επέμβαση στη Συρία ή τον πόλεμο με το Ιράν. Το θεωρώ απίθανο πάντως να τον υποστηρίξουν. Μη στήνεις δράκους...

LeftG700 είπε...

Φίλε Κωστή,


Απαντώ εδώ συνολικά σε όλα τα σχόλιά σου.

Δεν αποκαλέσαμε κανέναν μαλάκα ούτε υπαινιχθήκαμε κάτι τέτοιο. Η ιστοριούλα με το δάχτυλο και το φεγγάρι για εμάς υπονοεί τον κοντόφθαλμο, τον χωρίς φαντασία και με μηχανιστική σκέψη άνθρωπο. Εσύ μπορεί να τα ταυτίζεις αυτά με την έννοια τού μαλάκα. Εσύ όμως. Όχι εμείς.

Περί Λένιν: Φίλε Κωστή, το συμπέρασμά μου από όσα γράφεις εδώ με οδηγούν σε δύο αλληλοαποκλειόμενα ενδεχόμενα:

1) Ανέγνως αλλ’ ουκ έγνως (το λιγότερο πιθανό).

2) Ανέγνως και έγνως. Και ακριβώς επειδή έγνως συνειδητοποίησες ότι αυτή η ανάρτηση αποδομεί τις κατηγορίες εναντίον τού ΣΥΡΙΖΑ για κωλοτούμπες και τα σχετικά. Και ό,τι αποδομεί αυτό που αποδομεί τον ΣΥΡΙΖΑ (ή το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και γενικά σύμπασα την υπαρκτή Αριστερά, που λες κι εσύ) σου κάθεται στο στομάχι. Δεν ήταν βέβαια η πρόθεσή μας να σε βαρυστομαχιάσουμε, αλλά that’s life! ;-)

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τη στρατηγική τού ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο που προσπαθήσαμε και στο ποστ με το σκάκι και σ’ αυτό ήταν να εξηγήσουμε ποια είναι τα θετικά που παρουσιάζουν οι ηθελημένες ή αθέλητες κινήσεις του για τη δική μας στρατηγική προσέγγιση.

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μας ρωτάς αυτό:

Και μια ερώτηση εκτός κειμένου του Λένιν: Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κομμουνιστικό κόμμα πώς μπορεί να χρησιμοποιεί την στρατηγική λογική του Λένιν;

Φίλε Κωστή, κάθε καλός ποκαδόρος χρησιμοποιεί εξ ενστίκτου και εμπειρίας τη στρατηγική λογική τού Λένιν. Κάθε καλός ποκαδόρος είναι και ...λενινιστής;;;


Τα λέμε


ΥΓ1 Χωρίς καμία προσωπική στενοχώρια: Φίλε Κωστή, εκτός από τη λέξη Αριστερά που φροντίζεις πάντα να τη βάζεις εντός εισαγωγικών, πρόσεξα πως άρχισες να βάζεις εισαγωγικά και στη λέξη ανάρτηση όταν αναφέρεσαι σ’ εμάς. Αυτή η καθολική απόρριψη είναι δείγμα ολοκληρωτικής σκέψης. Είχαμε την εντύπωση πως ανήκεις στους παλιούς αριστερούς που έχουν ξεκόψει από αυτόν τον τρόπο σκέψης...

ΥΓ2 Ως μη ειδική (κατά δήλωσή της), η φίλη μας η Δέσποινα δικαιούται να πιστεύει ότι η σκέψη τού Λένιν είναι χρήσιμη μόνο για όσους λένε «κάντο οπως ο Λένιν», σε αντίθεση μ’ εμάς που λέμε «σκέψου όπως ο Λένιν». Επιτρέπεται όμως εσύ να πέφτεις σε τέτοια λούμπα;;; ;-)

ΥΓ3 Δεν κατάλαβα τι εννοείς Νομίζω χρωστάτε χάρη στον κύριο κομμουνιστή από πάνω που με τη δική του ρητορική ξελασπωνει τη δική σας... Αν θέλεις, μας το διευκρινίζεις.

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович,


Δεν θα έλεγα ότι η ανάρτηση είναι παραβολική. Σίγουρα είναι ‘‘πλάγια’’ και απαιτεί από τον αναγνώστη κάποιες αντικαταστάσεις και αναγωγές στη σημερινή κατάσταση εδώ. Τον κυρ Λένη δεν τον χρησιμοποιήσαμε για να προτείνουμε την αντιγραφή του (μετά από δυόμιση χρόνια που συζητάμε επί καθημερινής σχεδόν βάσης, τι σε έκανε να μας υπενθυμίσεις τις χαώδεις διαφορές με την τσαρική Ρωσία τών αρχών τού 20ου αιώνα; ακόμα δεν έχεις πειστεί πως δεν συζητάς με αριστερούς μπτεοβλ ουπς, σόρυ! ;-) ). Τον χρησιμοποιήσαμε γιατί έχουμε βαρεθεί να ακούμε για ‘‘κωλοτούμπες’’ τού ΣΥΡΙΖΑ αλλά και γιατί σ’ αυτές τις λίγες γραμμές εξηγεί πολύ καλά πως όταν, στην προσπάθειά σου να γκρεμίσεις έναν τοίχο, τρως τα μούτρα σου κοπανώντας τον κατά μέτωπο, είναι ανόητος και άχρηστος ηρωισμός να εξακολουθείς την ίδια τακτική και στρατηγική. Κι αυτό νομίζω είναι μια αλήθεια που ισχύει από την εποχή των ...παγετώνων! ;-)

Από την άλλη ο κυρ Λένης είναι απαραίτητος για να μας θυμίζει (και αυτός) ότι ο τοίχος πρέπει τελικά να γκρεμιστεί. Κι αυτή την εκ των ων ουκ άνευ αποστολή μας, ένα μεγάααλο κομμάτι τής ελληνικής και της ευρωπαικής Αριστεράς την έχει γράψει για πολλά χρόνια εκεί που δεν πιάνει μελάνι —για να τα λέμε όλα! ;-)



Увидимся


ΥΓ1 Η έκθεση της κατάστασης και οι εκτιμήσεις σου για τις πιθανές εξελίξεις με βρίσκουν σύμφωνο κατά βάση. Όμως, άθελά σου ή όχι, υπάρχουν σημεία που ακολουθείς τη σκέψη του κυρ Λένη. Μη τον βάζεις στο ...μουσείο λοιπόν. Αν μη τι άλλο είναι αχαριστία εκ μέρους σου! ;-)

ΥΓ2 Ο Μάρκομ Ξ στα είπε πολύ καλά. ‘‘Ακούς’’ το ίδιο καλά; ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Μα κάτι ανάλογο έπαθε κι ο Λένιν που λίγους μήνες πριν την ανατροπή τού Τσάρου η οποία άνοιξε τον ασκό τού Αιόλου έλεγε ότι δυστυχώς δεν θα ζήσω αρκετά για να δω την επανάσταση! Κι έπειτα ποις σου είπε ότι ανάμεσα στους μπολσεβίκους δεν υπήρχαν ένα σωρό διαφορετικές απόψεις τις οποίες τις συζητούσαν, πολύ συχνά με ‘‘κλωτσιές’’ και ‘‘μπουνιές’’.

Όποιος θέλει το ευρώ ακόμα κι αν πρέπει να τον γδάρουν ζωντανό, πολύ καλά κάνει και δεν εμπιστεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε,


Τόσο εποικοδομητικό σχόλιο είχε μήνες και μήνες να εμφανιστεί εδώ! Είμαι κυριολεκτικά συγκλονισμένος! Και σκέφτομαι να κατεβάσω πρόταση στην επόμενη συνεδρίαση της Κεντρικής μας Επιτροπής να σου απονείμουμε το παράσημο ...Λένιν! Τι λες; ;-)


Τα λέμε (αν θέλεις όμως, για να σε καταλαβαίνουν όλοι, την επόμενη φορά πες μας τα κάπως πιο απλά, όχι τόσο ‘‘σοφιστικέ’’... ;-) )

LeftG700 είπε...

Φίλε Στέλιο,


Γράφεις:

Αυτό σημαίνει οτι πρέπει να απεμπολήσουμε τον Μαρξισμό και τον Σοσιαλισμό?

Σου λέμε (χωρίς να αμφισβητούμε τις προσωπικές θέσεις σου):

Δεν ξέρουμε... Μετά τον Τσουκαλά, αρχίσαμε να βλέπουμε και Λιάκο εκεί στην «Αυγή». Και χθες είδαμε στο Red Notebook κάποιον που προσπαθεί εδώ και χρόνια να παντρέψει τον Μαρξ με τον ...Χάγιεκ! Όσο να ’ναι, κάτι φίδια μάς ζώνουνε!... ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε (ψευδώνυμο, ρε παιδιά, ένα ψευδώνυμο για να μη μπερδεύουμε τα μπούτια μας!)


Αντιγράφω ένα υστερόγραφο που έγραψα παραπάνω προς τον RED FAITH που έθιγε το ίδιο ζήτημα:

Δεν παρακολουθώ από το πρωί ως το βράδυ τι θέσεις που εκφράζονται στο ΣΥΡΙΖΑ για την πιθανή επέμβαση στη Συρία ή τον πόλεμο με το Ιράν. Το θεωρώ απίθανο πάντως να την υποστηρίξουν. Μη στήνεις δράκους...


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόοονν...
Αν κατάλαβα καλά, οι λέφτ600 ισχυρίζονται πως είναι τέτοιοι οι καιροί, που είναι απαραίτητη η ντρίμπλα. Επιστρατεύουν δε κι έναν μεγάλο ντριμπλαδόρο της εποχής (ομολογώ πως δεν τον ήξερα για τέτοιο, μάλλον για γκολτζή τον είχα), για να στηρίξουν την άποψή τους. Τον μεγαλύτερο παίχτη εδώ που τα λέμε, που κέρδισε για λογαριασμό μας, την μια και μοναδική φορά το παιχνίδι της εξουσίας.
Δεν διαφωνώ σε γενικές γραμμές.
Η τυχόν ένστασή μου, έχει να κάνει με την πρόθεση. Ο Βλαδίμηρος, δεν ήθελε να κερδίσει απλά, μα να καρδίσει για λογαριασμό μας.
Σαν να λέμε, να πάρει το κύπελο και να μην το κάτσει στο ράφι της βιβλιοθήκης του, μα να μας το δώσει κι εμείς αν έχουμε μυαλό, να το εκμεταλευτούμε σωστά και να κερδίσουμε απ την εκμετάλευσή του.
Έχοντας έτσι σαν δεδομένο πως οι προθέσεις δεν ήταν αμάν και πως να πάρει το παιχνίδι για την πάρτη του, πως δεν ήταν πρεζόνι του πρωταθλήματος και της πρώτης θέσης στην γενική βαθμολογία, θεωρώ πως μπορώ να του δικαιώσω την αλλαγή του παιχνιδιού και της θέσης του περιστασιακά κι αν αυτό ευνοούσε την νίκη.
Πράγμα που δεν μπορώ να το πω, για πολλά πολλά παιχτάκια του συριζαϊκού (με τα ροζ και λίγο άσπρο), για "μισθοφόρους" του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος (οι μεγαλύτεροι θα καταλάβουν φαντάζομαι), για κατα φαντασίαν γκολτζήδες και ντριμπλαδόρους και για τυχόν κάποιους που βρίσκονται στην ομάδα με υποσχετική από την αντίπαλη των εφοπλιστών.
Πιθανόν και να κάνω λάθος, μα υποπτεύομαι πως το να κάνεις ντρίμπλα ενώ σε βάλαμε εκεί για να σκοράρεις, δεν έχει να κάνει τόσο με την έκβαση του παιχνιδιού, μα με τις δικές σου φιλοδοξίες.
Από την άλλη όμως...
Ο κουκκουεδικός (σκέτο κόκκινο αυτός, βαθύ) μοιάζει σαν να μην έχει σκοπό να κερδίσει.
Ποτές. όχι μόνο σ αυτό το παιχνίδι, μα σε κανένα. Αρκεί που λαμβάνει μέρος στο πρωτάθλημα.
Επί πλέον, του αρκούν οι οπαδοί του, φανατικότεροι δεν υπάρχουν και αδιαφορεί να φέρει κόσμο στο γήπεδό του με φανταιζί παιχνίδι και ντρίπλες, με φαντασία και πείσμα και ρίσκο αφ ενός και με περίεργη εμμονή στις παλιές παρωχημένες προπονητικές μεθόδους από γερασμένους, κουρασμένους, βαριεστημένους, ή ακόμα και με νέους αλλά με νοοτροπία δημόσιου υπάλληλου τεχνικούς στην ηγεσία του.
Αδυνατεί (ή μήπως αδιαφορεί;) να πείσει τον κόσμο του πως θέλει να κερδίσει, μα ούτε καν να προσπαθήσει. Δεν τον ενδιαφέρει να ξεσηκώσει την κερκίδα με ντρίμπλες (παρ ό,τι ισχυρίζεται πως η κερκίδα είναι ο πολυτιμότερος παίχτης), μα παίζοντας αυτό το γαμοκατενάτσιο και προβάλοντάς το μάλιστα σαν το ασφαλέστερο σύστημα, παραμυθιάζει τους οπαδούς του πως το να παίζεις απλά για να μην αποκλειστείς, είναι η καλύτερη μέθοδος και να μην ανησυχούν, θα κερδίσουν όταν όλοι οι άλλοι οπαδοί όλων των άλλων ομάδων, κατέβουν μια μέρα σ έναν αγώνα του και τον υποστηρίξουν.
Το πότε βέβαια βλέπει να γίνεται αυτό, δεν έχει σημασία μπροστά στην αιωνιότητα.
Όμως ως γνωστόν, οι οπαδοί (όπως κι οι ψηφοφόροι) είναι περίεργα φρούτα και δεν αλλάζουν ομάδες.
Μπορεί για λίγο, γιατί μια κάποια μικρή ομάδα έκανε κάποια γουστόζικη μεταγραφή, μπορεί γιατί μια άλλη παρ ό,τι επαρχιακή υπόσχεται νίκες και θέαμα, μα για λίγο. Και σίγουρα δεν θα υποστηρίξουν ακριβώς εκείνη την ομάδα που δεν τους κάνει να χαρούν ούτε και στα ψέμματα, ούτε και βάζει ποτέ της στόχο να βρεθεί στην κορυφή της βαθμολογίας.
Άσε που και νάχουν φωνάξει έστω και λίγο με τον συριζαϊκό, μια χαρά θα ξαναγυρίσουν στη ομάδα των εφοπλιστών μόλις μάθουν πως επίκεινται νίκες και πολλά γκόλ που μπορεί μεν να τα πληρώνουν πανάκριβα στα εισιτήρια, μα τους δίνουν την ικανοποίηση πως είναι με τους νικητές...
Ουφ.
Τέλος πονήματος.
Συμπέρασμα; Αν είχα βγάλει, νάστε σίγουροι πως θα σας τόλεγα. Μα μαύρα τα βλέπω...

mbiker

LeftG700 είπε...

Φίλε mbiker,


Για το πολύ καλό σχόλιό σου, να πω τα εξής τηλεγραφικά:

Συμμεριζόμαστε απολύτως τις ενστάσεις σου και τις ανησυχίες σου για την ηγετική ομάδα τού ΣΥΡΙΖΑ (μόνο που δεν ισχύει για ολόκληρη την ομάδα). Εδώ θα είμαστε για να τους βλέπουμε και να τους χειροκροτάμε ή να τους πετάμε ντομάτες, ανάλογα με την περίσταση και τις εξελίξεις.

Μπορεί να τις αρπάξουμε άγρια και να μας δείρουν άσχημα.

Αλλά, όπως είπε κι ο Βλαδίμηρος[***], «ένας δαρμένος αξίζει όσο αξίζουν δύο άδαρτοι»!!!


Τα λέμε


[***] Εδώ, μια μικρή δική μας ένταση με τη μορφή συμπλήρωσης:

Ο Λένιν ήταν όντως μεγάλος γκολτζής. Όμως, ήταν τέτοιος ακριβώς γιατί ήταν και μεγάλος ντριμπλαδόρος! ;-)

Μάρκομ Ξ είπε...

Σ/φε, φίλε, συνοδοιπόρε ανώνυμε Πέμπτη, Μάϊος 31, 2012 3:17:00 μμ

Αν κάνεις τον κόπο να διαβάσεις τα υπόλοιπα σχόλιά μου εδώ, καθώς και στην ανάρτηση με το σκάκι, θα καταλάβεις πως περίπου σκέφτομαι. Ίσως όμως ακόμα και τότε να σου μείνει η απορία, για αυτό απαντώ εδώ (και επειδή απευθύνθηκες σε εμένα προσωπικά και δεν θέλω καν να περάσει από το μυαλό σου ότι σε αγνοώ).
Ο στρατηγικός στόχος για μένα είναι η αταξική κοινωνία. Όλα τα υπόλοιπα είναι ενδιάμεσοι στόχοι, κάποιοι σημαντικότεροι από κάποιους άλλους. Ο δρόμος για να φτάσουμε σε κάθε ένα από αυτά είναι η τακτική.
Η εμπειρία της πράξης και η θεωρία (ό,τι τελοσπάντων έχω καταφέρει να αποκομίσω μέχρι τώρα και από τα δυο) μου έχουν διδάξει ότι όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Να προχωράς σημειωτόν, να κάνεις άλματα, να καθηλώνεσαι, ακόμα και να υποχωρείς.
Για την παρούσα συγκυρία, εκτιμώ (τόσο μου κόβει, βρε αδερφέ) ότι είναι απείρως πιο δύσκολο να χαράξουμε πορεία προς τον στρατηγικό στόχο αν γίνουμε σαν τον Νίγηρα (με κυβέρνηση Σαμαρέλου), που είπε και η Αντουανέτα του solarium, από το να παραμείνουμε σε ΕΕ και ΝΑΤΟ και να έχουμε υπουργό οικονομικών τον Δραγασάκη. Τόσο απλά.
Μπορεί κάποιος άλλος (εσύ π.χ.) να εκτιμά τα πράγματα αλλιώς. Σεβαστόν. Εδώ είμαστε, για να συζητήσουμε, να δούμε και να διαπιστώσουμε οσονούπω.
Δεν επεκτείνομαι περισσότερο, εν γνώσει μου συνέπτυξα μέχρι ορίου απλοϊκότητας τη σκέψη μου. Επειδή έχω σχολιάσει ήδη αρκετά εδώ και επειδή ήδη επικαλύπτω αρκετούς άλλους που έχουν πει παρόμοια πράγματα.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

βρε σιχαμενε προπαγανδιστη της σοσιαλδημοκρατιας εχεις μπερδεψει την πουτσα με τη βουρτσα κ θες κ εποικοδομικο σχολιο, αι ρε στην τρυπα σου

LeftG700 είπε...

Έτσι μπράβο! Να μας τα λες απλά. Και ήσυχα. Πώς το 'λεγε ο Ρίτσος; Και να που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά, δεν το 'λεγε; Έτσι ακριβώς! ;-)

Μάρκομ Ξ είπε...

Προς Ανώνυμος Παρασκευή, Ιούνιος 01, 2012 12:32:00 πμ

Καλό κουράγιο σ/φε και ψυχή βαθιά!

Υ.Γ. Λέφτηδες ξέρω είστε οι πνευματικοί πατέρες της ευχής "ψυχή βαθιά", αλλά μου αρέσει και την κλέβω! :-)

RED FAITH είπε...

Γιατι στηνω δρακους Left700;;ποια ηταν η σταση του ΣΥΡΙΖΑ στην επεμβαση στην Λιβυη;Υπαρχει περιπτωση να βγαλει την χωρα απο το ΝΑΤΟ;Σαν μελος του ΝΑΤΟ υπαρχει περιπτωση να μην δωσει το δικαιωμα στους συμμαχους να ανεφοδιαζοντε απο την βαση της Σουδας;Αυτο δεν νοθευει τις λαικες συνειδησεις;δεν τους οδηγει να πουνε οτι ολοι ειναι ιδιοι και πως ειναι ουτοπια μια ανεξαρτητη Ελλαδα;Μακαρι πραγματικα να παρει ο Συριζα την εξουσια αλλα αν η πολιτικη του ειναι οπως προεξοφλει το ΚΚΕ και οχι οπως ελπιζετε(μακαρι να εχετε δικιο)εσεις που απο αριστερη σκοπια τον στηριζετε κριτικα ελπιζω ετσι κριτικα να στηριξετε τον αγωνα του ταξικου κινηματος για λαικη εξουσια

LeftG700 είπε...

Φίλε RED FAITH,


Θα επανέλθω αργότερα στο σχόλιό σου. Για την ώρα περιορίζομαι να ποστάρω μία ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τη Νατοϊκή επέμβαση στη Λιβύη. Ανακαλώ αυτό που είπα ότι στήνεις δράκους. Προφανώς δεν είσαι ενημερωμένος (κανείς μας δεν είναι απόλυτα ενημερωμένος, δεν σε κριτικάρω). Προς ενημέρωσή σου λοιπόν, παραθέτω την ανακοίνωση:


Δελτίο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για την επέμβαση στη Λιβύη, 21/03/2011

Για 4η φορά στα τελευταία χρόνια οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της εποχής μας στρέφουν κολοσσιαίες καταστροφικές δυνάμεις ενάντια σε λαούς και χώρες.

Μετά τα Βαλκάνια, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, παίρνει τώρα σειρά η Λιβύη για να γνωρίσει ο λαός της πώς εννοεί ο ιμπεριαλισμός και το ΝΑΤΟ την αποτροπή «ανθρωπιστικής» καταστροφής. Με ευθύνες, κατά κύριο λόγο, Αμερικανών, Βρετανών και Γάλλων, ο ΟΗΕ μετατράπηκε από Οργανισμό υπεράσπισης της Ειρήνης και πρωτεργάτη στην ειρηνική επίλυση των όποιων διαφορών, σε Οργανισμό εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, εφαρμόζοντας την διπλωματία των «κανονιοφόρων» στην πιο σύγχρονη εκδοχή της. Αυτή των Στέλθ, των F16, των Μιράζ, των Τορνέιντος και των πυραύλων Τόμαχωκ και Κρούζ.

Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη δεν συνδέεται ούτε με την πρόληψη ανθρωπιστικών καταστροφών, ούτε με την απομάκρυνση του απολυταρχικού καθεστώτος του Καντάφι. Υπάρχουν άλλωστε τόσα αντιδραστικά καθεστώτα στην περιοχή και σ' ολόκληρο τον κόσμο που δεν ενοχλούν τους παγκόσμιους χωροφύλακες.

Απλά αποβλέπουν στον έλεγχο των εξελίξεων στον Αραβικό κόσμο και σ' ολόκληρη τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, στη βάση των οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων τους. Και προφανώς και στον έλεγχο των πετρελαίων της περιοχής. Ο λαός της Λιβύης και οι λαοί της περιοχής είναι οι μόνοι αρμόδιοι να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, χωρίς εξωτερικές επεμβάσεις.
Στον πόλεμο που εκτυλίσσεται στη Λιβύη το ΝΑΤΟ φαίνεται να αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες να αποφασίσει συλλογικά για καθολική συμμετοχή στην επέμβαση.

Η άμεση ή έμμεση εμπλοκή της Ελλάδας σε πόλεμο είναι παράνομη και βάζει σε μεγάλους κινδύνους τον Ελληνικό Λαό. Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έχει ούτε υποχρέωση ούτε νομιμοποίηση να εμπλέξει τον λαό και τη χώρα σ' έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Ακόμη και η δήλωση του Αραβικού Συνδέσμου, που μιλάει για παραπλάνησή του, θα έπρεπε να προβληματίσει την ελληνική κυβέρνηση και αποφύγει οποιαδήποτε εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την επέμβαση στη Λιβύη και καλεί την κυβέρνηση Παπανδρέου να μην εμπλέξει τις ένοπλες δυνάμεις και το έδαφος της χώρας στις πολεμικές επιχειρήσεις και το λαό μας να κινητοποιηθεί υπέρ της ειρήνης και ενάντια στον πόλεμο. Καλεί τον ΟΗΕ να εγκαταλείψει την υποκριτική στάση του και να εργαστεί για την ειρηνική διευθέτηση της εμπόλεμης κατάστασης στη Λιβύη.

Οι εργαζόμενοι και τα Συνδικάτα τους να δώσουν στο αυριανό και τα επόμενα συλλαλητήρια και αγωνιστικές κινητοποιήσεις έντονο αντιπολεμικό χαρακτήρα, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην ανάπτυξη ενός πανευρωπαϊκού φιλειρηνικού μετώπου.



Τα λέμε (αργότερα)

Κωστής Παπαιωάννου είπε...

Να σας διευκρινίσω μόνο αυτό που ζητάτε στο ΥΓ3 ... μέχρι σήμερα ο ΣΥΝ με την ορατή ενσωμάτωσή του στο εξουσιαστικό σύστημα ήταν το Άλλοθι του ΚΚΕ για να καλύπτει την φασιστική του προοπτική κάτω από την ιδεολογική του ορθοδοξία ...
και το ΚΚΕ με την δήθεν ιδεολογική του ορθοδοξία ήταν το άλλοθι του ΣΥΝ για να καλύπτει να καλύπτει ορατή την ενσωμάτωσή του στο σύστημα.

Τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα και για τα δύο συναιτεράκια και το ΚΚΕ έχει γεμίσει τον κόσμο με το γελοίο σύνθημα "μην έχεις εμπιστοσύνη στον σύριζα"

Εσείς ως προπαγανδιστές του ΣΥΡΙΖΑ (και δικαίωμά σας αναφαίρετο) αποφασίσατε να βάλετε και μια πινελιά Λενινιστική στην "στρατηγική" του ...

Και λέω ότι η σεμνή και μετρημένη κριτική του φίλου από το ΚΚΕ σας βόλεψε. Είχαμε δηλαδή ένα παράδειγμα από την παλιά αγαστή ανταλλαγή άλλοθι.

Αυτό εννοούσα.

Κωστής Παπαιωάννου είπε...

Α! και για την "ανάρτηση" ... δεν εννοώ τίποτα κακό ... απλά δεν έχω συνηθίσει την λέξη ... και βάζω τα εισαγωγικά σαν να λέω: αυτό που λέγεται ανάρτηση.

RED FAITH είπε...

Οντως Left δεν θυμομουνα τις ανακοινωσεις του Συριζα για την επεμβαση στη Λιβυη.Επειδη εχω πιστει για τις σοσιαλοδημοκρατικες προθεσεις του μορφωματος του Αλεξη που φυσικα (βαζω στοιχημα)δεν θα βγαλει την χωρα απο το ΝΑΤΟ και θα δωσει γη και υδωρ στις ιμπεριαλιστικες επεμβασεις,ειχα ξεχασει την αριστερη ρητορικη του προσεγγιση σε τετοια θεματα που εχει ομως ως στοχο την αλιευση αριστερων συνειδησεων και δεν τα εννοει οπως θα αποδειχτει αργα η γρηγορα στην πραξη οταν κυβερνησει σε αυτες η στις επομενες εκλογες.Βεβαια αυτα θα μου πεις ειναι ψιλα γραμματα για την πλειοψηφια του λαου που αγκομαχα απο την κατρακυλα του βιοτικου του επιπεδου και δεν νοιαζετε για εξωτερικη πολιτικη αλλα δυστηχως ειναι αλληλενδετη και το ιδιο σημαντικη

Ενη είπε...

Αριστερα Φιλαράκια

Ο mbiker επεσήμανε το ουσιωδέστερο δεν παιζουν κάποιες ομαδες για τους εαυτους τους, για να κερδίσουν το παιχνιδι, αλλά για να κερδισει το σύνολο και οχι η ομαδα, ομως


στην προκειμένη περίπτωση ο Συριζα δειχνει να

παίζει στα ζάρια την κατευθυνση μιας ολοκληρης χώρας.

Με το να συντασσεται και να προχωρά ακάθεκτος ,σύμφωνα με τον παραλογισμο

που παρατηρειται στο κοινωνικο σώμα,δηλαδη

οχι στη δανειακη σύμβαση (καταγγελια σύμφωνα με την προγραμματικη του διακήρυξη), αλλά

απόφαση (οχι απλα προθεση) να παραμεινουμε στο ευρω.

Αυτη την εκδοχή του, πλειονες αναλυτές

και εδω και στην ευρώπη, την εχουν απορρίψει, ως παράλογη,

ως αδιανόητη σύμφωνα με την πραγματικότητα.

Και ομως ο ΣΥΡΙΖΑ εκει δεν ορρωδει προ ουδενός.

Τοτε , νομιμοποιειται και ο πιο καλοπροαιρετος "εκτιμητης" να πιστεψει

οτι προκειται για μια εντελως προσωρινη

φουσκα που θα ξεφουσκώσει εκ των πραγματων μεσα στην καθημερινότητα των γεγονότων και αυτό που θα εχει μεινει,

αφ΄ενος στον ΣΥΡΙΖΑ και στους υποστηρικτες του, θα ειναι η ικανοποιηση οτι

για μια φορά επιχειρήθηκε (ασχετα του αποτελέσματος)

να ερθει η Αριστερά στην εξουσία.

Εστω και αν μετά δημιουργήθηκε μια χαώδης κατάσταση που ισως δεν θα ηταν πλεον αντιστρεψιμη, οχι για μια πολιτικη δύναμη που απεδειχθη ανώριμη,

αλλά για τις επιπτωσεις στην ελληνικη κυρίως οικονομία η οποια ισως βρεθει σε καταστάσεις υψηλου πληθωρισμου και επιπλεον, με ενα εθνικο νόμισμα εντελως ανευ αξιας για τις διεθνεις συναλλαγες μιας χώρας,

η οποια δεν εχει φυσικά και τα πλεονεκτήματα κάποιου φυσικου ορυκτου η αλλου πλουτου(π.χ. Αργεντινη) που θα μπορουσε να φέρει ενα ισοζύγιο στις συναλλαγές της.

Διότι, φυσικα, δεν θα εχει στο μεταξυ αλλαξει και το οικονομικο σύστημα δηλαδή, δεν θα εχει καταρρεύσει ακομα ο καπιταλισμος, αλλά

θα ειμαστε εντος του συστηματος αλλα καιαπομονωμένοι στις εμπορικες μας σχέσεις.

Σε μια ακρη της Νοτιοανατολικης Μεσογειου μια φτωχή χώρα που θα ειναι ερμαιο της πλεον στυγνης εκμεταλλευσης,του παγκοσμιου κεφαλαιου και
χωρίς συμμαχους.

Ελπίζω οτι αυτή την εκδοχή θα την αποφύγουμε αν επικρατήσει μια ψυχρη λογικη και οχι

η μικρομεγαλη αλαζονεια.

Ενη είπε...

Συνέχεια σε προηγουμενο σχολιομου

Τώρα βέβαια τι "νικη της Αριστερας" θα ειναι αυτή με τα δυο τριτα, περίπου, των ψηφοφόρων να προερχονται απο το κρατικιστικο ΠΑΣΟΚ (που αντεδρασε σθεναρα στις μεταρρυθμισεις του δημοσίου που επιχειρήθηκε απο την κυβέρνηση Παπανδρεου, επειδη δεν ηθελε να χάσει τα προνομια του), αλλά

αντε, ας το παραβλέψουμε (αλλωστε η "τύφλωση" ειναι μια καλη μέθοδος για να αποφευγεις να "βλέπεις") (-;

Ομως αυτή ειναι και η εικονα και η ΄πραγματικότητα.

Τι να κάνουμε........ (-;

LeftG700 είπε...

Φίλε RED FAITH,


(Σόρυ για την καθυστέρηση).

Δεν περιφρονούμε την εξωτερική πολιτική, ούτε ξεχνάμε τι είναι το ΝΑΤΟ, για όνομα! Αλλά, δεν είναι της παρούσης αυτό το πρόβλημα φίλε μας. Και δεν μπορεί στην παρούσα φάση να είναι αυτό το κριτήριο για το αν η στάση τού ΣΥΡΙΖΑ (ή του ΚΚΕ, αν ήταν αυτό στη θέση του) είναι σωστή. Αν ήταν έτσι οι Κουβανοί πρέπει να είναι τα μεγαλύτερα αριστερά τομάρια τής Ιστορίας με ένα Γκουαντανάμο στο νησί τους για δεκαετίες!

Το λες κι εσύ: ο κόσμος χάνεται, φτάνει στην απόγνωση και στην αυτοκτονία. Αυτό είναι το άμεσο, αυτό έχουμε μπροστά μας. Και δεν μπορείς να κάνεις πολιτική χωρίς να καθορίζεις προτεραιότητες. Αυτό έχει πάθει η τωρινή ηγετική ομάδα το ΚΚΕ. Γράφει τις προτεραιότητες εκεί που δεν πιάνει μελάνι, στο όνομα πάγιων, αλλά στρατηγικών και όχι τακτικών στόχων τής Αριστεράς!.

Δεν γίνεται όμως στο όνομα του μακροπρόθεσμου να φτύνεις το βραχυπρόθεσμο (ούτε και το αντίθετο!). Πρέπει να τα συνδυάσεις. Γιατί, σε τελική ανάλυση, μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί!


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Να κρατήσει το ΚΚΕ, ό,τι θέλει! Το πρόβλημα όμως είναι να δώσουμε μία προοπτική στον λαό που εξαθλιώνεται και ο οποίος δεν δίνει δεκάρα για το τι κρατά ή δεν κρατά το ΚΚΕ απο τη στιγμή που αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων. Το γινάτι βγάζει μάτι και ο εγωισμός και η αυταρέσκεια δεν ήταν ποτέ καλός σύμβουλος! Φιλιά στον Περισσό!
Ονόμαρχος

Ονειρμός είπε...

Γιατί ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και η τακτική του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με την τακτική και τους ελιγμούς των Μπολσεβίκων:

α) Οι θεμελιακές θέσεις, η θεωρία-στρατηγική και οι αναφορές στην επαναστατική θεωρία είναι εντελώς διαφορετικές, αν όχι εκ διαμέτρου αντίθετες, μεταξύ των δύο συγκρινόμενων.

β) Η οργανωτική δομή του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στη μεγαλύτερη δυνατή εκφραστική σχέση με την ουσία των συστήματος την οποία υποτίθεται πως θέλει να υπερβεί, ανατρέψει κλπ.

Γ) Γιατί ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ έχει δομήσει το λόγο του και την πρακτική του τόσα χρόνια στη βάση του φιλοευρωπαισμού. Συνεπώς οι σημερινές θέσεις τους δεν συνιστούν ''ελιγμό'' που κρύβει κάποια στρατηγική την οποία τάχα υπηρετεί με τους κατάλληλους ''τακτικούς'' ελιγμούς.
Ακόμη και αν με έναν μαγικό τρόπο ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ αποφάσιζε να αλλάξει ξαφνικά κατεύθυνση υπό το βάρος των λαϊκών και εργατικών συμφερόντων, θα ήταν αδύνατον να ''σηκώσει'' αυτή τη τεράστια αλλαγή πλεύσης λόγω των θεωρητικών-ιδεολογικών και οργανωτικών αρχών πάνω στις οποίες στηρίζεται. Οι οποίες, ξαναλέω, δεν έχουν καμία σχέση με τον Λένιν, τους μπολσεβίκους κλπ, όπως συνεχώς μας υπενθυμίζουν οι φίλοι και τα μέλη του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τους μεμονωμένους και ευκαιριακούς παραλληλισμούς κ.ο.κ.
Η ομοιότητα της περιόδου της ΝΕΠ με τη σημερινή περίοδο κατά τη γνώμη μου βασίζεται απλώς στην αναγκαιότητα ''μεταβατικών περιόδων'' για χώρες που αποτελούν ''αδύναμους κρίκους στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα'', ή αλλιώς για χώρες στις οποίες κατανέμεται μικρότερο ποσό πολιτικοοικονομικής ''ύλης'' και ισχύος μέσα στο ''πλέγμα'' ή την ''Αυτοκρατορία'' (ο καθένας μπορεί να επιλέξει τη διατύπωση που του ταιριάζει).
Πάνω σε αυτή την εύλογη σύνδεση των δύο ιστορικών περιόδων βασίζεται η αναλογία του κειμένου και από εκεί αντλεί την αληθοφάνειά της, και όχι στη σχέση ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ με τους...μπολεβίκους, και την...ανάλογη στάση τους όσον αφορά την...επανάσταση, την...σοσιαλιστική οικοδόμηση, τον...ένοπλο αγώνα, την...μιλιταριστική κομματική πειθαρχία, τον...εργατικό συνδικαλισμό.


Ονειρμός είπε...

*την ουσία των συστήματος

την ουσία του συστήματος. Μιλώ για τη καλύτερη δυνατή εκφραστική σχέση με την αρχιτεκτονική του συστήματος και όχι με τις ηγεμονικές μερίδες της αστικής τάξης.



LeftG700 είπε...

Φίλε Ονειρμέ, καλώς ήρθες εδώ.


Δεν είμαι σίγουρος αν καταλογίζεις στο κείμενό μας προσπάθεια να βγάλουμε τους Συριζαίους …μπολσεβίκους, κάτι που σημαίνει πως είμαστε τρελοί για δέσιμο, όχι για μπλογκάρισμα!

Καμία τέτοια πρόθεση δεν υπάρχει. Απλώς, δεν νομίζουμε ότι η ανάγκη ελιγμών και συμβιβασμών υφίσταται μόνο για όποιον βαστάει ένα κουμπούρι και ξεκινάει ένοπλη επανάσταση.

Είναι γνωστές οι δομικές αδυναμίες τού ΣΥΡΙΖΑ, κληρονομιά σε μεγάλο βαθμό των παιδικών και βαριών ασθενειών του ΣΥΝ. Όμως, όπως έχουμε πει κατ’ επανάληψη: Στον ΣΥΡΙΖΑ, που εκ των πραγμάτων αποτελέι τη μόνη ελπίδα μιας κυβερνητικής κατ' αρχήν αλλαγής, γίνεται ένας καβγάς. Λέμε να πάρουμε μέρος αντί να κοιτάμε απ’ έξω.


Τα λέμε

Ονειρμός είπε...

@LeftG700

''...η ανάγκη ελιγμών και συμβιβασμών υφίσταται μόνο για όποιον βαστάει ένα κουμπούρι και ξεκινάει ένοπλη επανάσταση''.

Υπάρχουν οι ''ελιγμοί και συμβιβασμοί'' για παράδειγμα του Α.Παπανδρέου, πολύ πιο συμβατοί με μια σύγκριση. Οι ελιγμοί του Β.Ι.Λένιν είναι ελιγμοί ετερογενείς με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οπότε δεν καταλαβαίνω πού βασίζεται η αναλογία. Έχω ακούσει παραλληλισμούς με τον Λένιν και τη σημερινή τακτική του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ πάρα πολλές φορές. Μπορεί να αποσκοπεί μια τέτοια σύγκριση πουθενά αλλού πέρα από κάποια ορισμένη νομιμοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια των κινούμενων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ;
Η ανάγκη ελιγμών υφίσταται είτε με στόχο την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού ή με την επικείμενη αποτυχημένη ''αναμόρφωση'' του καπιταλιστικού συστήματος. Για αυτό η επιλογή και η προτίμηση μεταξύ Λένιν και Α.Παπανδρέου για σύγκριση με τον ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα των ''ελιγμών'', πρέπει να συνοδεύεται από κάποια επιχειρήματα.
Έχετε κάποια επιχειρήματα επ'αυτού; Προς τι ή ΝΕΠ και ο Λένιν; Γιατί η αναλογία αυτή είναι ''επιτυχημένη'', έναντι τόσων και τόσων αναλογιών που μπορούν να γίνουν με τον Α.Παπανδρέου και άλλους;

LeftG700 είπε...

Φίλε Ονειρμέ,


Νομίζω ότι πρέπει να ποστάρω τις τελευταίες αράδες τού εισαγωγικού κειμένου, γιατί μάλλον ανέγνως αλλ' ουκ έγνως. Λοιπόν:

Σε όσους αναρωτηθούν καλόπιστα τι σχέση έχει ο Λένιν, οι μπολσεβίκοι και η επανάστασή τους με την προεκλογική τακτική τού ΣΥΡΙΖΑ, και γενικότερα με την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η Αριστερά και το πνεύμα που πρέπει να υιοθετήσει, θα θέλαμε να πούμε ότι ο μοναδικός τρόπος για να λυθούν οι απορίες τους είναι να διαβάσουν προσεκτικά. Πιστεύουμε ότι δεν θα δυσκολευτούν να διακρίνουν κάποια διδάγματα, χρήσιμα ακόμα και στις ριζικά διαφορετικές συνθήκες τής σημερινής Ελλάδας (προς διευκόλυνσή τους έχουμε τονίσει ορισμένα σημεία). Σε όσους πάλι αναρωτηθούν το ίδιο, αλλά με απορριπτική, ειρωνική ή και κοροϊδευτική προδιάθεση, θα θέλαμε να πούμε:

Σύντροφοι, καμία σχέση δεν έχει ο Λένιν, οι μπολσεβίκοι και η επανάστασή τους με τη σημερινή Ελλάδα. Καμία! Όπως ακριβώς και το δάχτυλο, με το οποίο προσπαθούμε να σας δείξουμε το φεγγάρι, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το ίδιο το φεγγάρι!...
[το τελευταίο δεν είναι αιχμή για σένα]

Καταλαβαίνω τη μεγάλη αντιπάθειά σου προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει όμως κι εσύ να καταλάβεις ότι δεν πάμε να βγάλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ μπολσεβίκους και τον Τσίπρα Λένιν. Πάμε να βγάλουμε την ιδέα από τα μυαλά κάποιων, όσο μπορούμε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οι μπολσεβίκοι και ο Τσίπρας ο Λένιν επειδή κάνουν συμβιβασμούς!

Φυσικά και μπορούν να γίνουν παραλληλισμοί με την τακτική τού Ανδρέα Παπανδρέου. Αλλά, όπως σου έγραψα και στο προηγούμενο σχόλιο:

Στον ΣΥΡΙΖΑ, που εκ των πραγμάτων αποτελέι τη μόνη ελπίδα μιας κυβερνητικής κατ' αρχήν αλλαγής, γίνεται ένας καβγάς. Λέμε να πάρουμε μέρος αντί να κοιτάμε απ’ έξω.


Τα λέμε


Ονειρμός είπε...

''Όπως ακριβώς και το δάχτυλο, με το οποίο προσπαθούμε να σας δείξουμε το φεγγάρι, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το ίδιο το φεγγάρι!''.

To ''δάχτυλο'' έχει μια σχέση με το ''φεγγάρι''. Δείχνει ΑΥΤΟ ΤΟΥΤΟ το φεγγάρι ή έχει την αξίωση να δείχνει αυτό τούτο το φεγγάρι. Αν δεν δείχνει το φεγγάρι αλλά κάπου αλλού, το ''δάχτυλο'' δεν μένει στο απυρόβλητο.

Διάβασα αρκετά προσεκτικά το κείμενο και το συγκεκριμένο απόσπασμα που παραθέσατε. Πάλι δεν καταλαβαίνω. Για παράδειγμα, τί θέλετε να πείτε εδώ: ''Πάμε να βγάλουμε την ιδέα από τα μυαλά κάποιων, όσο μπορούμε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οι μπολσεβίκοι και ο Τσίπρας ο Λένιν επειδή κάνουν συμβιβασμούς!''. Οριακά makes sense. Κανείς δεν λέει ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με μπολσεβίκους επειδή κάνει συμβιβασμούς. Ένα σωρό άλλα ''επειδή'' υπάρχουν. Και ο ισχυρισμός εν προκειμένω ότι κάνει ''συμβιβασμούς'' προϋποθέτει πως έχει κάποιον ''υψηλό'' στρατηγικό στόχο ανατροπής της κεφαλαιοκρατίας, σε σχέση με τον οποίο ''συμβιβάζεται''.
Μήπως ενώ λέτε ότι δεν λέτε, με το άρθρο και τις διατυπώσεις σας λέτε;
Ξέρετε πως ένα ερώτημα και ένα πρόβλημα καθορίζεται ήδη από τον τρόπο με τον οποίο τίθεται.

''τον ΣΥΡΙΖΑ, που εκ των πραγμάτων αποτελεί τη μόνη ελπίδα μιας κυβερνητικής κατ' αρχήν αλλαγής, γίνεται ένας καβγάς. Λέμε να πάρουμε μέρος αντί να κοιτάμε απ’ έξω''.

Παίρνει μέρος όποιος ''κριτικά στηρίζει'', ή και όποιος ''κοιτάει απέξω''; Όπου το απέξω =κριτική χωρίς πολιτική στήριξη. Το να παίρνει κανείς μέρος είναι το αντίθετο του ''κοιτάω απέξω''; Ή μήπως το αντίθετο του ''κοιτάω απέξω'' είναι το ''κοιτάω από μέσα'';

LeftG700 είπε...

Φίλε Ονειρμέ,


Φοβάμαι ότι μπερδευόμαστε χωρίς λόγο. Αναλυτικότερα:

1) Φυσικά και ο δείκτης (χάρακας, λέιζερ ή δάχτυλο) έχει σχέση με αυτό που δείχνει κανείς. Αλλά δεν είναι αυτό που δείχνει. Είναι απλώς μία εργαλειακή σχέση. Μη παίζουμε με τις λέξεις.

2) Αν έχεις την άποψη ότι «Κανείς δεν λέει ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με μπολσεβίκους επειδή κάνει συμβιβασμούς.», απλώς και μόνο επειδή δεν την έχεις εσύ, φαίνεται ότι έχεις καιρό να συνομιλήσεις με Κουκουέδες ή με υπερεπαναστάτες τής Αριστεράς, στην πραγματική ζωή ή στο νετ. Χωρίς περιστροφές: η άποψη αυτή είναι εκτός πραγματικότητας. Τον ΣΥΡΙΖΑ τον χτυπάνε ακόμα και στη βάση τού μήκους τής φαβορίτας τού Τσίπρα. Θα αφήνανε απ’ έξω τους συμβιβασμούς, ψάχνοντας να δούνε αν είναι συμβιβασμοί σύμφωνα με το λενινιστικό πνεύμα ή σύμφωνα με το «ξεπούλημα της εργατικής τάξης»; Σε παρακαλώ!

3) Αν υπονοήσεις άλλη μια φορά ότι αυτό που δεν λέμε ευθέως το λέμε πλαγίως, η τιμωρία σου θα είναι πολύ σκληρή: Θα σε παραπέμψουμε σε καμιά εξηνταριά (και!) παλαιότερες αναρτήσεις, όπως κάναμε πρόσφατα με κάποιον άλλον καινούργιο συνομιλητή μας εδώ και του έφυγε το τσερβέλο! Είναι καιροί να μπλέκεις με τέτοια; ;-)

4) Νομίζω ότι ήμουν σαφής: Παίρνω μέρος στον καβγά σημαίνει ότι μεροληπτώ υπέρ κάποιου. Και επειδή μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν όλοι την ίδια μούρη, μεροληπτώ εν προκειμένω σημαίνει ότι συντάσσομαι με τις μούρες μέσα εκεί που μου κάθονται κάπως καλά και συμφωνώ στα βασικά μαζί τους. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.

Φυσικά, αντιλαμβάνομαι ότι αυτό δεν το δέχεσαι, δεν συμφωνείς. Σου είναι αδύνατο μ’ άλλα λόγια να στηρίξεις έστω και μέρος τού ΣΥΡΙΖΑ. Οk.

Ακούω εναλλακτικές.


Τα λέμε

Ονειρμός είπε...

@Leftg700

Αυτό που κάνω είναι κριτική στην κεντρική αναλογία του άρθρου. Και ακόμα δεν μου εξηγήσατε το εύλογο αυτής.
Στο ΚΚΕ και όχι μόνο ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται αστικό κόμμα. Δεν τίθεται θέμα απλώς ''συμβιβασμών''. Υπάρχουν πιο θεμελιακά ''επειδή'', όπως είπα. Ο συμβιβασμός, ξαναλέω, προϋποθέτει πως έχουμε σαφές το στρατηγικό σχέδιο, ώστε ονομάζουμε ''συμβιβασμούς'' τακτικούς ελιγμούς που κρίνονται βάσει του συσχετισμού δυνάμεων με ''πολικό αστέρα'' πάντα το στρατηγικό αυτό σχέδιο. Εδώ δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Συνομιλώ τακτικά με φίλους και όχι μόνο του ΚΚΕ και άλλων πολιτικών χώρων, ώστε να ξέρω ότι δεν θεωρούν τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ κακό στους ''συμβιβασμούς''.
Θα έλεγες για τον Α.Παπανδρέου ότι έκανε συμβιβασμούς, ή ότι έκανε αυτό που θα έκανε κάθε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που δεν έχει στον στρατηγικό του ορίζοντα το ξεπέρασμα της κεφαλαιοκρατίας;
Άρα η κουβέντα περί συμβιβασμών κρίνεται σε σχέση με τους στρατηγικούς στόχους.
Υποστηρίζω ότι ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ απλά ακολουθεί τα κανάλια του αστικού συστήματος σε ''σοσιαλδημοκρατική'' κατεύθυνση, όπως ο Α.Παπανδρέου, ενώ στην περίπτωση του Λένιν έχουμε πράγματι ''συμβιβασμούς''.

1,2) Για τα περί δαχτύλου. Ξαναλέω γιατί μάλλον δεν έγινε κατανοητό. Υποστηρίζω ότι η αναλογία με τον Λένιν είναι αποτυχημένη. Το κεντρικό σας επιχείρημα είναι περίπου: Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι έκαναν συμβιβασμούς, μην κατηγορείται τον Αλέξη για τους συμβιβασμούς του. Και εγώ λέω ότι το δάχτυλο δεν δείχνει σε κανένα φεγγάρι, αλλά είναι άστοχο.
Για αυτό το λόγο επεσήμανα κάποιες διαφορές που κλονίζουν την αναλογία. Το αντεπιχείρημά σας θα μπορούσε να είναι κάποιες ομοιότητες που δείχνουν πως η αναλογία είναι έγκυρη. Επ'αυτού δεν βλέπω καμία απάντηση. Και ακόμη περισσότερο, υποστηρίζω ότι ο Α.Παπανδρέου θα ήταν μια καλύτερη αναλογία, από όλες τις απόψεις. Με τον Λένιν και τους μπολσεβίκους, καμία σχέση, όπως καμία σχέση οι συμβιβασμοί-Τσίπρα με τους συμβιβασμούς-Λένιν!!!!
3) Μιλάω για το συγκεκριμένο κείμενο, και στο συγκεκριμένο κείμενο λέω πως είναι εντελώς συγκεκριμένα (ξανά!) χρωματισμένη η αναλογία. Την θεωρώ πυροτέχνημα, και χωρίς αναλυτική αξία. Αυτή είναι και η κριτική μου. Οπότε θα εκλάβω την αναδρομή στο παρελθόν (παλιές αναρτήσεις κλπ) ως ένδειξη αδυναμίας ή ''συναναπλήρωμα'' ή πιο απλά μπάλωμα τρυπών, γέμισμα κενών. Τότε πράγματι θα έχουμε συμφωνήσει ότι διαφωνούμε.
4) Παίρνω μέρος στον καβγά θα μπορούσε να σημαίνει παίρνω μέρος και ασκώ ανελέητη κριτική στον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να τον υποστηρίζω έστω και κριτικά, στάση που δεν ισοδυναμεί με το ''στέκομαι και κοιτάω απέξω''. Αλλά όσον αφορά αυτό, ό,τι θέλετε ας κάνετε.

''Φυσικά, αντιλαμβάνομαι ότι αυτό δεν το δέχεσαι, δεν συμφωνείς. Σου είναι αδύνατο μ’ άλλα λόγια να στηρίξεις έστω και μέρος τού ΣΥΡΙΖΑ. Οk.''

Δεν συζητάμε για αυτό. Καιρός να προτείνω εναλλακτική: προσκομίζεις επιχειρήματα για τη σχέση έστω του ''μέρους'' του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζεις με τον Λένιν και τους μπολσεβίκους, ώστε να κατανοήσω την σύνδεση που μου διαφεύγει.
Μέχρι τώρα το επιχείρημα που έχω συγκρατήσει είναι πως ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ''συμβιβάζεται'', όπως και ο Λένιν. Ναι, όπως και ο Α.Παπανδρέου, ο Ολάντ, ο Ιταλός Τρόντυ και διάφοροι άλλοι. Άρα ρωτάω προς τί η νομιμοποίηση των ''συμβιβασμών''ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ με τους συμβιβασμούς που έκανε το Κόμμα των μπολσεβίκων, που ήταν απολύτως ετερογενείς σε όλα τους σε σχέση με τους συμβιβασμούς του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ.

Ακούς εσύ, ακούω και εγώ.




LeftG700 είπε...

Φίλε Ονειρμέ,


Για απόψε θα σου απαντήσω με μία (παραλλαγμένη) διάσημη φράση. Δεν λέει όλη την ιστορία, αλλά θα σε προϊδεάσει αρκετά. Λοιπόν:

Ο μεσιέ Λένιν είμαστε εμείς!


Τα λέμε (αύριο και αναλυτικότερα)

LeftG700 είπε...

Φίλε Ονειρμέ,


Αυτή είναι η τέταρτη φορά που ανταλλάσσουμε απόψεις πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Νομίζω ότι είναι καιρός να συνοψίσουμε, και να συνοψίσουμε γενικεύοντας κάπως, τα σημεία που μας ενώνουν όσο και αυτά που μας χωρίζουν.

Αυτό που φαίνεται να μας ενώνει είναι ότι και τα δύο μέρη επιθυμούν την υπέρβαση του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Μ’ άλλα λόγια συμφωνούμε στο τι. Φαίνεται όμως ότι διαφωνούμε στο πώς —τι πρωτότυπο για αριστερούς! ;-)

Επειδή το πώς είναι πιο ζόρικο από το τι, και είναι πιο ζόρικο γιατί υπεισέρχεται το πρακτέο, τα σημεία που μας χωρίζουν είναι περισσότερα. Υπάρχει όμως ένα βασικό: Εσύ θεωρείς την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ ξοφλημένη υπόθεση, ενώ εμείς όχι. Τι σημαίνει το δικό μας όχι; Σημαίνει άραγε ότι τον θεωρούμε, κινούμενοι στους αντίποδες μ’ εσένα, λίρα εκατό; Σε καμία περίπτωση! Σημαίνει απλώς ότι δεν έχουμε ξεγράψει την πιθανότητα από τον ΣΥΡΙΖΑ και με αφορμή τον ΣΥΡΙΖΑ να προκύψει κάτι θετικό για την Αριστερά στην Ελλάδα. Κι αυτό βέβαια, δυνητικά, ως ένα ενδεχόμενο. Που κάλλιστα μπορεί να αποδειχθεί όνειρο θερινής νυκτός.

Αυτή η δομική διαφορά μας είναι νομίζω και η γενεσιουργός αιτία τών ενστάσεων και αντιρρήσεων που έχεις για την υπενθύμιση κάποιων από τις αντιλήψεις τού Λένιν σε συσχέτιση με τις περί συμβιβασμών κατηγορίες εναντίον τού ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτή είναι που εξηγεί και τη διαφορετική σου στάση σε σχέση με τον ‘‘καβγά’’. Ενώ εμείς μιλάμε για καβγά εντός τού ΣΥΡΙΖΑ (δεν εννοώ οργανωτικά, το λέω με την ευρύτερη έννοια), εσύ εννοείς τον καβγά ως καβγά εναντίον τού ΣΥΡΙΖΑ.

Ισχυρίστηκες και ισχυρίζεσαι ότι η επίκληση ορισμένων αντιλήψεων του Λένιν τη στιγμή που συνειδητοποίησε ότι οι μπολσεβίκοι πάνε να φάνε τα μούτρα τους είναι μία άστοχη και χρωματισμένη αναλογία.

Το πρώτο δεν ισχύει. Το καταρρίπτεις εξ άλλου κάπως κι εσύ ο ίδιος όταν γράφεις: «Μέχρι τώρα το επιχείρημα που έχω συγκρατήσει είναι πως ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ‘‘συμβιβάζεται’’, όπως και ο Λένιν. Ναι, όπως και ο Α.Παπανδρέου, ο Ολάντ, ο Ιταλός Τρόντυ και διάφοροι άλλοι».

Το δεύτερο ισχύει απολύτως. Φυσικά και είναι χρωματισμένη (μεροληπτική) η συσχέτισή μας. Όπως και η δική σου αντι-συσχέτιση. Όλα αυτά είναι περίπου αυτονόητα και εντάσσονται στην πολιτική αντιπαράθεση. Μ’ άλλα λόγια είναι κοινά επιχειρήματα, που η κάθε πλευρά μπορεί να τα επικαλεστεί, ‘‘εις βάρος’’ τής άλλης. Οπότε, δεν είναι καλύτερο να τα αφήσουμε στην πάντα; —διότι βεβαίως το ζήτημα δεν λύνεται με το ποιος θα προλάβει να τα επικαλεστεί πρώτος, έτσι δεν είναι;


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Ισχυρίζεσαι όμως ακόμα, και αυτό φαίνεται να είναι το γερό σου χαρτί, ότι η συγκεκριμένη συσχέτιση είναι στον αέρα επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποσκοπεί σε ό,τι αποσκοπούσαν οι μπολσεβίκοι. Αν με αυτό εννοείς την ένοπλη επανάσταση, θα ήταν παράλογο να διαφωνήσει κανείς. Αν όμως εννοείς την υπέρβαση της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας, έχει όλους τους λόγους να το κάνει: Στα χαρτιά, ο ΣΥΡΙΖΑ προσβλέπει και αποβλέπει σε έναν ορίζοντα σοσιαλισμού. Τα χαρτιά βέβαια δεν αποδεικνύουν κάτι. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Σύμφωνοι. Όμως δεσμεύουν (είναι χρήσιμο να ρίξεις μια ματιά στη χθεσινή μας ανάρτηση). Κι από την άλλη, φαντάζομαι να καταλαβαίνεις ότι είναι μεταφυσικά αυθαίρετο να έχει κανείς την άποψη πως για το σύνολο του στελεχιακού δυναμικού τού ΣΥΡΙΖΑ όλα όσα γράφουν τα χαρτιά είναι κενό γράμμα και τίποτε περισσότερο.

Παρά την έμμεση και από τα συμφραζόμενα εξαγόμενη παραδοχή σου, όπως ανέφερα παραπάνω, ότι υπάρχει έδαφος για συσχέτιση με τις αντιλήψεις τού Λένιν στο έδαφος των συμβιβασμών, επιμένεις να περιμένεις κάποιες πειστικές αποδείξεις. Όπως φαντάζομαι ότι κατάλαβες, η δική μου άποψη είναι ότι αυτές έχουν ήδη κατατεθεί. Δεν σε ικανοποιούν, αυτό είναι προφανές. Νομίζω όμως ότι είναι εξ ίσου προφανές πως η κύρια αιτία για να συμβαίνει αυτό είναι η όποια νομιμοποίηση παρέχει ο συγκεκριμένος παραλληλισμός σε ένα αριστερό σχήμα το οποίο εσύ θεωρείς ξοφλημένο. Και νομίζω ακόμα ότι οι προϋποθέσεις που θέτεις για να είναι νόμιμος ένας τέτοιος παραλληλισμός είναι υπέρ το δέον περιορισμένες ή στηριγμένες αποκλειστικά στη δική σου άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ψόφιο άλογο. Στην καλύτερη περίπτωση, ένα ετοιμοθάνατο άλογο.

Εδώ ξαναρχόμαστε στον περίφημο καβγά: Φαίνεται ότι ο δικός σου καβγάς είναι να ταφεί το ψόφιο άλογο ή να του γίνει ευθανασία. Εμείς δεν το βλέπουμε έτσι. Εμείς βλέπουμε ένα άλογο με πολλά μεν προβλήματα, το οποίο όμως, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να σύρει το κάρο έστω και λίγο μπροστά ώστε να ξεκολλήσει. Γι’ αυτό και λέμε να το βοηθήσουμε να πάρει τα πάνω του…

Κι εδώ ξαναρχόμαστε στη βασική διαφορά μας. Ποιος έχει δίκιο; Αυτό μόνο η ζωή θα το δείξει. Και μπορεί βέβαια να δείξει ότι εσύ έχεις δίκιο κι εμείς άδικο. Όμως, μέχρι να μας υποδείξεις ένα άλλο άλογο γερό και μυαλωμένο να βάλουμε στη θέση τού ΣΥΡΙΖΑ έτσι ώστε να διεκδικήσει εκείνο μία κυβέρνηση με πυρήνα την Αριστερά (όπως καταλαβαίνεις, ανανεώνω την ερώτηση που σου έκανα στο προηγούμενο σχόλιο και την οποία είμαι πρόθυμος να ακούσω προσεκτικά), μέχρι τότε λοιπόν δικαιούμαι κι εγώ να λέω ότι και δίκιο να έχεις, δεν ξέρεις να το υπερασπιστείς…


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

ΥΓ Σχετικά με τη φράση στο χθεσινοβραδινό ‘‘αποφθεγματικό’’ σχόλιο (όπου, κανονικά και για ευνόητους λόγους, έπρεπε να είχα γράψει ο μεσιέ Λενίν [κι όχι Λένιν] είμαστε εμείς):

Τι θέλουν να πουν οι ‘‘ποιητές’’;

Θέλουν να πουν το εξής (που το έχουν πει εξ άλλου σε παλαιότερες αναρτήσεις και συζητήσεις με διάφορους τρόπους):

Ανεξάρτητα από το τι έχουν στο μυαλό τους πολλοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα δηλαδή αν παρόμοια επιχειρήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν προσχηματικά για να βαφτίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ από κοτόπουλο ψάρι, εμείς δεν τα χρησιμοποιούμε καθόλου έτσι. Για τον απλούστατο λόγο ότι, κατά τα μυαλά μας και τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή, το ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω δεν ισχύει μόνο εν όψει μιας επαναστατικής κατάστασης, αλλά και στην περίπτωση που ναι μεν αυτή δεν φαίνεται στον ορίζοντα, αλλά, από την άλλη, πρέπει να κάνεις και κάτι που να έχει κάποιο σχετικά άμεσο και συγκριτικά με την υπαρκτή κατάσταση θετικό αποτέλεσμα.


Τα λέμε

Μάρκος είπε...

Τελικά μήπως είχανε δίκιο όσοι μιλούσαν από το 2012 για κωλοτούμπες;

Πως σας φαίνονται οι τεράστιες κωλοτούμπες και στροφή 180 μοιρών σήμερα;