Γιατί τα διασταυρούμενα πυρά εναντίον τού ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο ‘‘φονικά’’ όσο δείχνουν

Είναι αρκετοί από τους ψηφοφόρους τού ΣΥΡΙΖΑ που, καθώς βλέπουν τις βολές εναντίον του να εξαπολύονται πανταχόθεν και κατά ριπάς πλέον, όσο πλησιάζουμε την ημέρα τών εκλογών, αποκαρδιώνονται. «Πόσο θ’ αντέξει ο κόσμος την προπαγάνδα τής Δεξιάς ή την ισοπεδωτική κριτική εξ αριστερών;». Η απογοήτευσή τους δεν είναι αβάσιμη, ούτε, πολύ περισσότερο, καθ’ ολοκληρία προϊόν τής αριστερής ηττοπάθειας. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται όντως κάτω από διασταυρούμενα πυρά. Και μάλιστα διασταυρούμενα πολλαπλώς. Σε πρώτο βαθμό εκδηλώνονται τα διασταυρούμενα πυρά που προέρχονται από τους πόλους οι οποίοι σχηματίζουν τη βασικό διχοτομικό σχήμα Αριστερά/Δεξιά. Σε δεύτερο, έχουμε τις διασταυρώσεις που παρατηρούνται  στο εσωτερικό του κάθε πόλου ξεχωριστά. Ας πούμε: Είναι δεξιό βέλος το επιχείρημα «ο ΣΥΡΙΖΑ μας οδηγεί στη δραχμή» που ακούγεται τόσο από τη Νέα Δημοκρατία όσο και από το ΠΑΣΟΚ. Είναι όμως αριστερόμορφο το ρητορικό ερώτημα που διατυπώνεται επίσης από τον τέως δικομματισμό: «Ο ΣΥΡΙΖΑ αντισυστημικό κόμμα; Μα για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου δεν μιλάει κι αυτός όπως εμείς;».[1]

Νομίζουμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο τα βλέπουν οι απαισιόδοξοι της υπόθεσης. Μία τέτοια ανάγνωση της κατάστασης παραβλέπει κάτι βασικό: Την αλληλοεξουδετέρωση τέτοιου τύπου επιχειρημάτων. Το επιχείρημα «ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει δραχμή» δεν ξεφουσκώνει από το επιχείρημα «κι ο ΣΥΡΙΖΑ επαναδιαπραγμάτευση θέλει» —και αντιστρόφως;

Το ίδιο αποτέλεσμα έχουμε κι αν εξετάσουμε την κριτική που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ από τη μεριά τής Αριστεράς. Η σφοδρή πολεμική που ασκείται από το ΚΚΕ και, δευτερευόντως, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξουδετερώνεται σε σημαντικό βαθμό από την κριτική τής ΔΗΜΑΡ για τον «επικίνδυνο αριστερό τυχοδιωκτισμό τού ΣΥΡΙΖΑ».[2] Κι όταν δεν είναι αρκετό αυτό έρχεται η κριτική τής Δεξιάς για να βοηθήσει. Όπως έγινε με τα αποσπάσματα από το λόγο και τη συνέντευξη του Σλαβόι Ζίζεκ που ανέδειξε η ΝΔ το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε για να αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ τής επαναστατικής βίας. Δεν ξέρουμε πόσοι ‘‘νοικοκυραίοι’’ τρόμαξαν από τα λόγια τού Ζίζεκ. Υποθέτουμε, κάποιοι ναι, θα τρόμαξαν. Από την άλλη όμως, είμαστε σίγουροι ότι κάμποσοι από τους εκτός ΣΥΡΙΖΑ αριστερούς θα σκέφτηκαν πως ένα κόμμα που ‘‘συνομιλεί’ με τον Σλοβένο φιλόσοφο και διατηρεί επαφή με τις ιδέες του και τη σκέψη του δεν γίνεται να είναι και ακριβώς «δεκανίκι τού καπιταλισμού», για να τα λέμε όλα…[3]

Το αν θα κλείσουν τα βιβλία με κέρδος ή ζημιά, θα το ξέρουμε την Κυριακή που μας έρχεται.

[1] Φυσικά, για να διατηρήσει την αριστερή του επίφαση ένα τέτοιο ‘‘ερώτημα’’, χρειάζεται να παραγνωρίσει κανείς την υποκρισία που κρύβει, πράγμα που με τη σειρά του σημαίνει ότι θα το εξετάσει επιφανειακά και επιπόλαια. Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια. Ο πολύς κόσμος πνιγμένος από τα αδιέξοδα προβλήματά του δεν έχει κέφι ή καιρό για εμβαθύνσεις. Εκεί πατάνε όσοι προσπαθούν να δημιουργήσουν τις δυσμενείς εντυπώσεις για τον ‘‘ψευτοπαλικαρισμό’’ τού ΣΥΡΙΖΑ.

[2] Να, για άλλη μια φορά: ουδέν κακόν αμιγές καλού. Το αρνητικό γεγονός πως για τον πολύ κόσμο η ΔΗΜΑΡ θεωρείται κομμάτι τής Αριστεράς, επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να αποφεύγει τα πυρά τού ΚΚΕ!

[3] Το Σαββατοκύριακο, αλλά και η σημερινή μέρα, είχε και αρκετό …Ιφικράτη Αμυρά. Δεν θα ασχοληθούμε με ένα εκτροχιασμένο τρένο βέβαια. Δεν γίνεται όμως και να μη σημειώσουμε την παροιμιώδη επιπολαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ο άνθρωπος έκανε μπαμ! —και δεν εννοούμε βέβαια τα …εκρηκτικά για το …αντάρτικο πόλεων!

Η εικόνα είναι από το pixmule.com