Τα ευρήματα του Left G700 image test

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ το μικρό μας οπτικό τεστ (προβλεπόταν και μία τρίτη  φάση, αλλά ακυρώθηκε εκ των πραγμάτων), σας παρουσιάζουμε τα ευρήματα, σύμφωνα πάντα με το φτωχό μας το μυαλό. Για την καλύτερη κατανόησή τους, αλλά και για την κατανόηση του γεγονότος ότι, ενώ ο κόσμος καίγεται και η Χρυσή Αυγή χτυπάει διψήφια δημοσκοπικά ποσοστά, τα παιδία παίζει με ‘‘τεστάκια’’, είναι απαραίτητη μια μικρή εισαγωγή για να αποσαφηνίσουμε δυο-τρία σημεία από όσα αναφέραμε στην πρώτη ανάρτηση αυτής τής ‘‘τριλογίας’’.

Η ΘΥΕΛΛΩΔΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ για την οποία κάναμε λόγο στο προπροηγούμενο post είχε να κάνει με τα όρια της ελευθερίας στην τέχνη, ζήτημα πάρα πολύ ζόρικο βέβαια γιατί συνδέεται με τα όρια της ελευθερίας γενικά. Η καλοκαιρινή και περιστασιακή παρέα με την οποία ο γραφιάς έτυχε να ανταλλάξει απόψεις, ανταλλαγή που κατέληξε κάποια στιγμή σε ‘‘αερομαχίες’’ (με πραγματικά πυρά), υποστήριξε ότι στην τέχνη είναι αδιανόητο και ανεπίτρεπτο να τίθενται όρια. Εγώ, αντίθετα, υποστήριξα την άποψη ότι δεν υπάρχει τίποτε στην κοινωνική ζωή που θα πρέπει να λειτουργεί άνευ ορίων, συνεπώς, ούτε και η τέχνη. Κουβέντα στην κουβέντα, κάποια στιγμή δέχθηκα την κάπως (αρκετά) προβοκατόρικη ερώτηση «δηλαδή, συμφωνείς με την κατάσχεση του βίντεο της Στεφανή;».[1] Κι αμέσως μετά: «ή με την απόσυρση του πίνακα του Τιερί με το σταυρό και το πέος;». Και ναι και όχι, απάντησα. «Δηλαδή; Τι θα πει αυτό; Όπως λέμε ολίγον έγκυος;», εισέπραξα το σαρκασμό. Προσπάθησα να το εξηγήσω:

Κοιτάξτε, τους είπα, το όχι σημαίνει ότι οπωσδήποτε δεν συμφωνώ με τις αποκαθηλώσεις έργων που εκτέθηκαν ή, πολύ περισσότερο, τις δικαστικές διώξεις. Και το ναι ότι, αν ας πούμε οι περί ου ο λόγος εκθέσεις είχαν διοργανωθεί από την Αριστερά κι εγώ ήμουν μέλος τής οργανωτικής επιτροπής, θα καταψήφιζα τη συμπερίληψη των συγκεκριμένων έργων στα εκθέματα. Με το σκεπτικό ότι θα προσέβαλαν τα καλώς εννοούμενα θρησκευτικά και εθνικά αισθήματα μεγάλου αριθμού ανθρώπων κι έτσι θα στρωνόταν το (κόκκινο) χαλί σε θρησκόληπτους σκοταδιστές, ιδιοτελείς πατριδοκάπηλους και φασίστες. Κι ακόμα, συμπλήρωσα, το ναι σημαίνει ότι αν εγώ, με τα αριστερά μυαλά που έχω, ήμουν ο Τιερί, ακόμα κι αν είχα τραβήξει όσα τράβηξε εκείνος,[2] ή η Στεφανή, δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου να εκφράσει τα συναισθήματά του με τρόπους που θα έτρεφαν τελικά τους εχθρούς μας και θα έβλαπταν την υπόθεση υπέρ της οποίας έχω ταχθεί.

Και τότε, εκτοξεύτηκε από κάποια (γυναικεία) χείλη αυτό που ένιωθα ότι πλανιόταν από ώρα στην ατμόσφαιρα: «Μα εσύ, παιδί μου, δεν είσαι απλώς σταλινικός. Εσύ έχεις εσωτερικεύσει τόσο πολύ το σταλινισμό που σου έχει γίνει δεύτερη φύση!». Απάντησα ότι, αν αυτό είναι ο ‘‘σταλινισμός’’, αποδέχομαι πλήρως το χαρακτηρισμό τού ‘‘σταλινικού’’ και ουδέν άλλο έχω να δηλώσω· λίγο μετά, εν μέσω τής ‘‘παγωμάρας’’ που ακολούθησε, αποχώρησα αξιοπρεπώς με την προσωπική μου παρέα, καληνυχτίζοντας ‘‘σταλινικά’’ μεν, ευγενικά δε.  

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ που έβαλα ήταν να βρω έναν τρόπο να ‘‘τεστάρω’’ την ουσία τής συζήτησης από αυτό το τσαρδί, έτσι ώστε να επιβεβαιωθούν (διακινδυνεύοντας φυσικά και το αντίθετο) οι απόψεις μου (μας), στα απειροελάχιστα πλαίσια βέβαια αυτής τής ούτε γι’ αστείο δυνάμενης να χαρακτηριστεί έρευνα κοινής γνώμης. Νομίζω ότι, παρά το γεγονός ότι το τεστ έμεινε στη μέση, το στοίχημα κερδήθηκε. Σύμφωνα πάντα με τη δική μας επεξεργασία των ευρημάτων και τα δικά μας συμπεράσματα, εννοείται —εσείς θα κρίνετε αν ‘‘κλέψαμε’’ ή όχι. Επιπλέον, μας δόθηκε η ευκαιρία να βρεθούμε μπροστά σε μερικά δευτερεύοντα ευρήματα, για μερικά εκ των οποίων δεν νιώσαμε την παραμικρή έκπληξη.

[1] Ένα βίντεο στην έκθεση Art Athina, το 2007, που παρουσίαζε μία γυναίκα να αυνανίζεται υπό τους ήχους του ελληνικού Εθνικού Ύμνου και με φόντο την ελληνική σημαία. Για περισσότερες λεπτομέρειες, εδώ.

[2] Όποιος διάβασε τη συνέντευξη του Τιερί (την είχαμε λινκάρει και στην πρώτη ανάρτηση της ‘‘τριλογίας’’) δεν θα δυσκολεύτηκε βέβαια να καταλάβει το τι υπέστη στα καθολικά σχολεία που πήγε παιδί. Εμένα προσωπικά μού ήρθαν στο μυαλό οι πιτσιρικάδες τού Sleepers, στη γνωστή και εξαιρετική ταινία με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και τον Μπραντ Πιτ, και τα μαρτύρια που πέρασαν στο αναμορφωτήριο.

Ευρήματα

1. Όπως αποκαλύπτουν φαντασμαγορικά οι σφοδρές, άμεσες αντιδράσεις των δύο ανωνύμων και άφυλων σχολιαστών και η ηπιότερη και έμμεση ενός τρίτου, επίσης ανώνυμου αλλά άρρενος ανώνυμου, στην πρώτη ανάρτηση, αυτή με τη ‘‘χυμώδη’’ ξανθιά, για πολλούς ανθρώπους και όχι μόνο για τους ‘‘σταλινικούς’’, πρέπει να υπάρχουν όρια στις καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις.

2. Όπως επίσης αποκαλύπτει η αδιαφορία τους να εκφράσουν τις ίδιες αντιρρήσεις για την εικόνα  τής δεύτερης φάσης τού τεστ, ίδιας αισχρότητας με την πρώτη, αν η πρώτη είναι αισχρή, η ευαισθησία των ανθρώπων σε ζητήματα προκλητικής τέχνης δεν είναι σταθερή και ισχύουσα άνευ όρων και προϋποθέσεων, αλλά συναρτάται με τις πεποιθήσεις τους και την ταύτιση ή αντίθεση που αισθάνονται για ιδέες και άλλες κατηγορίες κοινωνικών ομάδων. Βεβαίως, εν προκειμένω, οι ανώνυμοι φίλοι ή φίλες μας είχαν μία πρόσθετη δυσκολία: αν εμφανιζόντουσαν για να σχολιάσουν στη δεύτερη ανάρτηση της ‘‘τριλογίας’’, θα έπρεπε να πουν και δύο λόγια για τη βιασύνη τους να μας κατηγορήσουν ως λιγούρηδες ή τους οδυρμούς τους για την κακόμοιρη την Αριστερά που βγάζει τέτοια κωλόπαιδα. Περί αυτού, στα δευτερεύοντα ευρήματα. Ωστόσο, και πάλι: αν είχαν την ίδια ευαισθησία για την προσβολή ενός θρησκευτικού συμβόλου (ανεξάρτητα από τις προσωπικές τους πεποιθήσεις) και, κατά συνέπεια, την προσβολή μιας άλλης μεγάλης μερίδας ανθρώπων, μεγαλύτερης από αυτή των γυναικών, θα μπορούσαν να δώσουν το παρών (ή το παρούσα), υποβαθμίζοντας, δικαιολογώντας, ή έστω μπουρδουκλώνοντας το λάθος τους.

Δευτερεύοντα ευρήματα:

α) Πολλά σχόλια σύνδεσαν την εικόνα, ιδίως την πρώτη, με την οικονομικοπολιτική κατάσταση. Αυτό δείχνει δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι η αυτό που κυριαρχεί στα μυαλά των ανθρώπων είναι τα αδιέξοδα και τα προβλήματα της τραγικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία. Το δεύτερο, ότι αυτό που λέμε σεξιστικός λόγος παρεισφρέει σε πολλές πλευρές τής κοινωνικής ζωής. Ουδείς ψόγος! Είμαστε της άποψης ότι οι μόνοι που δεν μπορούν να κατηγορηθούν για οποιοδήποτε ίχνος σεξισμού (ανδρικού ή θηλυκού) στο λόγο τους είναι οι …άγγελοι! Αυτοί δηλαδή που δεν έχουν φύλο, σύμφωνα τουλάχιστον με τα πορίσματα των θεολόγων. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους για τους οποίους θεωρούμε ότι τα σκληροπυρηνικά μέλη τού φεμινιστικού κινήματος σε ορισμένες περιπτώσεις δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να κυνηγούν την ουρά τους…

β) Η μόνη διαπιστωμένα γυναίκα που σχολίασε ήταν και η μόνη εξ όσων μπήκαν στον ίδιο κόπο που υποψιάστηκε ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα: η φίλη μας η Ένη. Αυτό μας υποχρεώνει να δηλώσουμε πως η έκφραση θηλυκό μυαλό δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ότι υπονοεί μόνο τη γυναικεία πονηριά, αλλά, συχνά-πυκνά, καλή ώρα, και τη γυναικεία ευφυΐα.

γ) Η μεγάλη μάρκα που συχνάζει εδώ (ξέρει εκείνος) την πάτησε! Για να τα λέμε όλα, πολύ χαρήκαμε που του τη σκάσαμε! ;-)

δ) Όπως ήδη προείπαμε, οι ανώνυμοι (ανώνυμες;) σχολιαστές που ‘‘μας την έπεσαν’’ αγρίως δεν εμφανίστηκαν να σχολιάσουν στη δεύτερη φάση τού τεστ (παρά το ότι τους δώσαμε περιθώριο όχι δύο ημερών, όπως συνέβη με την πρώτη ανάρτηση του τεστ, αλλά τριών). Αυτό μας αποκαλύπτει φαντασμαγορικά την πικρή αλλά αναμφισβήτητη αλήθεια ότι κατά ένα άγνωστο ποσοστό οι αναγνώστες και περιστασιακοί σχολιαστές μας είναι …κότες! Αρσενικές ή θηλυκές, αδιάφορο, αλλά πάντως κότες και μάλιστα λειράτες! Με δεδομένες τις εμπειρίες μας από τη μπλογκόσφαιρα, δεν πέσαμε κι από τα σύννεφα. Κατ’ αυτή την έννοια, το συγκεκριμένο εύρημα είναι το λιγότερο σημαντικό.

Είναι όμως το πιο εντυπωσιακό. Γι’ αυτό και ερέθισε τη φαντασία μας και την οδήγησε να εμπνευστεί την εικόνα που βλέπετε να συνοδεύει το τρίτο και τελευταίο μέρος αυτής τής ‘‘τριλογίας’’…

Η εικόνα μεταφέρθηκε εδώ από το enet.gr