Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Τα ευρήματα του Left G700 image test



ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ το μικρό μας οπτικό τεστ (προβλεπόταν και μία τρίτη  φάση, αλλά ακυρώθηκε εκ των πραγμάτων), σας παρουσιάζουμε τα ευρήματα, σύμφωνα πάντα με το φτωχό μας το μυαλό. Για την καλύτερη κατανόησή τους, αλλά και για την κατανόηση του γεγονότος ότι, ενώ ο κόσμος καίγεται και η Χρυσή Αυγή χτυπάει διψήφια δημοσκοπικά ποσοστά, τα παιδία παίζει με ‘‘τεστάκια’’, είναι απαραίτητη μια μικρή εισαγωγή για να αποσαφηνίσουμε δυο-τρία σημεία από όσα αναφέραμε στην πρώτη ανάρτηση αυτής τής ‘‘τριλογίας’’.


Η ΘΥΕΛΛΩΔΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ για την οποία κάναμε λόγο στο προπροηγούμενο post είχε να κάνει με τα όρια της ελευθερίας στην τέχνη, ζήτημα πάρα πολύ ζόρικο βέβαια γιατί συνδέεται με τα όρια της ελευθερίας γενικά. Η καλοκαιρινή και περιστασιακή παρέα με την οποία ο γραφιάς έτυχε να ανταλλάξει απόψεις, ανταλλαγή που κατέληξε κάποια στιγμή σε ‘‘αερομαχίες’’ (με πραγματικά πυρά), υποστήριξε ότι στην τέχνη είναι αδιανόητο και ανεπίτρεπτο να τίθενται όρια. Εγώ, αντίθετα, υποστήριξα την άποψη ότι δεν υπάρχει τίποτε στην κοινωνική ζωή που θα πρέπει να λειτουργεί άνευ ορίων, συνεπώς, ούτε και η τέχνη. Κουβέντα στην κουβέντα, κάποια στιγμή δέχθηκα την κάπως (αρκετά) προβοκατόρικη ερώτηση «δηλαδή, συμφωνείς με την κατάσχεση του βίντεο της Στεφανή;».[1] Κι αμέσως μετά: «ή με την απόσυρση του πίνακα του Τιερί με το σταυρό και το πέος;». Και ναι και όχι, απάντησα. «Δηλαδή; Τι θα πει αυτό; Όπως λέμε ολίγον έγκυος;», εισέπραξα το σαρκασμό. Προσπάθησα να το εξηγήσω:

Κοιτάξτε, τους είπα, το όχι σημαίνει ότι οπωσδήποτε δεν συμφωνώ με τις αποκαθηλώσεις έργων που εκτέθηκαν ή, πολύ περισσότερο, τις δικαστικές διώξεις. Και το ναι ότι, αν ας πούμε οι περί ου ο λόγος εκθέσεις είχαν διοργανωθεί από την Αριστερά κι εγώ ήμουν μέλος τής οργανωτικής επιτροπής, θα καταψήφιζα τη συμπερίληψη των συγκεκριμένων έργων στα εκθέματα. Με το σκεπτικό ότι θα προσέβαλαν τα καλώς εννοούμενα θρησκευτικά και εθνικά αισθήματα μεγάλου αριθμού ανθρώπων κι έτσι θα στρωνόταν το (κόκκινο) χαλί σε θρησκόληπτους σκοταδιστές, ιδιοτελείς πατριδοκάπηλους και φασίστες. Κι ακόμα, συμπλήρωσα, το ναι σημαίνει ότι αν εγώ, με τα αριστερά μυαλά που έχω, ήμουν ο Τιερί, ακόμα κι αν είχα τραβήξει όσα τράβηξε εκείνος,[2] ή η Στεφανή, δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου να εκφράσει τα συναισθήματά του με τρόπους που θα έτρεφαν τελικά τους εχθρούς μας και θα έβλαπταν την υπόθεση υπέρ της οποίας έχω ταχθεί.

Και τότε, εκτοξεύτηκε από κάποια (γυναικεία) χείλη αυτό που ένιωθα ότι πλανιόταν από ώρα στην ατμόσφαιρα: «Μα εσύ, παιδί μου, δεν είσαι απλώς σταλινικός. Εσύ έχεις εσωτερικεύσει τόσο πολύ το σταλινισμό που σου έχει γίνει δεύτερη φύση!». Απάντησα ότι, αν αυτό είναι ο ‘‘σταλινισμός’’, αποδέχομαι πλήρως το χαρακτηρισμό τού ‘‘σταλινικού’’ και ουδέν άλλο έχω να δηλώσω· λίγο μετά, εν μέσω τής ‘‘παγωμάρας’’ που ακολούθησε, αποχώρησα αξιοπρεπώς με την προσωπική μου παρέα, καληνυχτίζοντας ‘‘σταλινικά’’ μεν, ευγενικά δε.  


ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ που έβαλα ήταν να βρω έναν τρόπο να ‘‘τεστάρω’’ την ουσία τής συζήτησης από αυτό το τσαρδί, έτσι ώστε να επιβεβαιωθούν (διακινδυνεύοντας φυσικά και το αντίθετο) οι απόψεις μου (μας), στα απειροελάχιστα πλαίσια βέβαια αυτής τής ούτε γι’ αστείο δυνάμενης να χαρακτηριστεί έρευνα κοινής γνώμης. Νομίζω ότι, παρά το γεγονός ότι το τεστ έμεινε στη μέση, το στοίχημα κερδήθηκε. Σύμφωνα πάντα με τη δική μας επεξεργασία των ευρημάτων και τα δικά μας συμπεράσματα, εννοείται —εσείς θα κρίνετε αν ‘‘κλέψαμε’’ ή όχι. Επιπλέον, μας δόθηκε η ευκαιρία να βρεθούμε μπροστά σε μερικά δευτερεύοντα ευρήματα, για μερικά εκ των οποίων δεν νιώσαμε την παραμικρή έκπληξη.


[1] Ένα βίντεο στην έκθεση Art Athina, το 2007, που παρουσίαζε μία γυναίκα να αυνανίζεται υπό τους ήχους του ελληνικού Εθνικού Ύμνου και με φόντο την ελληνική σημαία. Για περισσότερες λεπτομέρειες, εδώ.

[2] Όποιος διάβασε τη συνέντευξη του Τιερί (την είχαμε λινκάρει και στην πρώτη ανάρτηση της ‘‘τριλογίας’’) δεν θα δυσκολεύτηκε βέβαια να καταλάβει το τι υπέστη στα καθολικά σχολεία που πήγε παιδί. Εμένα προσωπικά μού ήρθαν στο μυαλό οι πιτσιρικάδες τού Sleepers, στη γνωστή και εξαιρετική ταινία με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και τον Μπραντ Πιτ, και τα μαρτύρια που πέρασαν στο αναμορφωτήριο.

Ευρήματα

1. Όπως αποκαλύπτουν φαντασμαγορικά οι σφοδρές, άμεσες αντιδράσεις των δύο ανωνύμων και άφυλων σχολιαστών και η ηπιότερη και έμμεση ενός τρίτου, επίσης ανώνυμου αλλά άρρενος ανώνυμου, στην πρώτη ανάρτηση, αυτή με τη ‘‘χυμώδη’’ ξανθιά, για πολλούς ανθρώπους και όχι μόνο για τους ‘‘σταλινικούς’’, πρέπει να υπάρχουν όρια στις καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις.

2. Όπως επίσης αποκαλύπτει η αδιαφορία τους να εκφράσουν τις ίδιες αντιρρήσεις για την εικόνα  τής δεύτερης φάσης τού τεστ, ίδιας αισχρότητας με την πρώτη, αν η πρώτη είναι αισχρή, η ευαισθησία των ανθρώπων σε ζητήματα προκλητικής τέχνης δεν είναι σταθερή και ισχύουσα άνευ όρων και προϋποθέσεων, αλλά συναρτάται με τις πεποιθήσεις τους και την ταύτιση ή αντίθεση που αισθάνονται για ιδέες και άλλες κατηγορίες κοινωνικών ομάδων. Βεβαίως, εν προκειμένω, οι ανώνυμοι φίλοι ή φίλες μας είχαν μία πρόσθετη δυσκολία: αν εμφανιζόντουσαν για να σχολιάσουν στη δεύτερη ανάρτηση της ‘‘τριλογίας’’, θα έπρεπε να πουν και δύο λόγια για τη βιασύνη τους να μας κατηγορήσουν ως λιγούρηδες ή τους οδυρμούς τους για την κακόμοιρη την Αριστερά που βγάζει τέτοια κωλόπαιδα. Περί αυτού, στα δευτερεύοντα ευρήματα. Ωστόσο, και πάλι: αν είχαν την ίδια ευαισθησία για την προσβολή ενός θρησκευτικού συμβόλου (ανεξάρτητα από τις προσωπικές τους πεποιθήσεις) και, κατά συνέπεια, την προσβολή μιας άλλης μεγάλης μερίδας ανθρώπων, μεγαλύτερης από αυτή των γυναικών, θα μπορούσαν να δώσουν το παρών (ή το παρούσα), υποβαθμίζοντας, δικαιολογώντας, ή έστω μπουρδουκλώνοντας το λάθος τους.

Δευτερεύοντα ευρήματα:

α) Πολλά σχόλια σύνδεσαν την εικόνα, ιδίως την πρώτη, με την οικονομικοπολιτική κατάσταση. Αυτό δείχνει δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι η αυτό που κυριαρχεί στα μυαλά των ανθρώπων είναι τα αδιέξοδα και τα προβλήματα της τραγικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία. Το δεύτερο, ότι αυτό που λέμε σεξιστικός λόγος παρεισφρέει σε πολλές πλευρές τής κοινωνικής ζωής. Ουδείς ψόγος! Είμαστε της άποψης ότι οι μόνοι που δεν μπορούν να κατηγορηθούν για οποιοδήποτε ίχνος σεξισμού (ανδρικού ή θηλυκού) στο λόγο τους είναι οι …άγγελοι! Αυτοί δηλαδή που δεν έχουν φύλο, σύμφωνα τουλάχιστον με τα πορίσματα των θεολόγων. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους για τους οποίους θεωρούμε ότι τα σκληροπυρηνικά μέλη τού φεμινιστικού κινήματος σε ορισμένες περιπτώσεις δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να κυνηγούν την ουρά τους…

β) Η μόνη διαπιστωμένα γυναίκα που σχολίασε ήταν και η μόνη εξ όσων μπήκαν στον ίδιο κόπο που υποψιάστηκε ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα: η φίλη μας η Ένη. Αυτό μας υποχρεώνει να δηλώσουμε πως η έκφραση θηλυκό μυαλό δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ότι υπονοεί μόνο τη γυναικεία πονηριά, αλλά, συχνά-πυκνά, καλή ώρα, και τη γυναικεία ευφυΐα.

γ) Η μεγάλη μάρκα που συχνάζει εδώ (ξέρει εκείνος) την πάτησε! Για να τα λέμε όλα, πολύ χαρήκαμε που του τη σκάσαμε! ;-)

δ) Όπως ήδη προείπαμε, οι ανώνυμοι (ανώνυμες;) σχολιαστές που ‘‘μας την έπεσαν’’ αγρίως δεν εμφανίστηκαν να σχολιάσουν στη δεύτερη φάση τού τεστ (παρά το ότι τους δώσαμε περιθώριο όχι δύο ημερών, όπως συνέβη με την πρώτη ανάρτηση του τεστ, αλλά τριών). Αυτό μας αποκαλύπτει φαντασμαγορικά την πικρή αλλά αναμφισβήτητη αλήθεια ότι κατά ένα άγνωστο ποσοστό οι αναγνώστες και περιστασιακοί σχολιαστές μας είναι …κότες! Αρσενικές ή θηλυκές, αδιάφορο, αλλά πάντως κότες και μάλιστα λειράτες! Με δεδομένες τις εμπειρίες μας από τη μπλογκόσφαιρα, δεν πέσαμε κι από τα σύννεφα. Κατ’ αυτή την έννοια, το συγκεκριμένο εύρημα είναι το λιγότερο σημαντικό.

Είναι όμως το πιο εντυπωσιακό. Γι’ αυτό και ερέθισε τη φαντασία μας και την οδήγησε να εμπνευστεί την εικόνα που βλέπετε να συνοδεύει το τρίτο και τελευταίο μέρος αυτής τής ‘‘τριλογίας’’…


Η εικόνα μεταφέρθηκε εδώ από το enet.gr

22 σχόλια:

7Demons είπε...

Αστικές μαλακιούλες με "επιστημονικό" πασπάλισμα,εκτιμώ ότι σου έλεγαν οι ψυχολόγοι στις διακοπές...

LeftG700 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
LeftG700 είπε...

Φίλε Δαίμονα,


Δεν νομίζω ότι είχαν κάποια σχέση με ψυχολόγους. Ήταν μία παρέα ας πούμε καλλιτεχνίζουσα (έχω την εντύπωση πως μία τουλάχιστον από τις κοπέλες ήταν ηθοποιός).

Αστικές μαλακιούκες; Να συμπληρώσω και "φιλελεύθερες" αυταπάτες (ή απάτες);


Τα λέμε

7Demons είπε...

"φιλελεύθερες" μαστούρες, από παρεάκι που ούτε τα βασικά στην κοινωνιολογία δεν ξέρει(πολύ δε περισσότερο στην ψυχοπαθολογία και στην κοινωνική ανθρωπολογία...)

LeftG700 είπε...

Ε, εντάξει, για μαστούρες δεν ξέρω, ήταν και λίγο κυριλέ, δεν νομίζω. Ότι είχαν όμως μαύρα μεσάνυχτα για την ουσία των μεγάλων λέξεων (εννοιών) που επικαλούνταν, σίγουρα.


Τα λέμε

7Demons είπε...

"Φιλελεύθερες μαστούρες"= οι αστήρικτες,πρόχειρες και πολωτικές απόψεις που σχηματίζονται στον μικροαστικό εγκέφαλο αμαθών,από έλλειψη παιδείας και ατομικιστική συνείδηση.

Ανώνυμος είπε...

Τι μου σκάσατε ορέ Λέφτηδες για να μάθω και εγώ;;;;

Γιάκοβ

ΥΓ η κοπέλλα το πήρε το χαρτομάντηλο ;;;

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович,


Τι σου σκάσαμε;;; Σου σκάσαμε το ότι κόντεψε να σου 'ρθει κόλπος με την ξανθιά που είδες στη συγκεκριμένη "φάση" και δεν σου πέρασε από το νου ούτε ως αμυδρή υποψία ότι κάπου το πηγαίνουμε!!!

Α, όλα κι όλα товариш! Ο καλός ο παίκτης ξέρει και να χάνει! ;-)

Το χαρτομάντηλο δεν ξέρω αν το πήρε από άλλον. Από εμένα πάντως, που της το πρόσφερα, όχι. Μου το πέταξε στα μούτρα, λέγοντας: "Άντε βρε αλήτη που μ' έκανες βούκινο στο νετ και τώρα μου το παίζεις τζέντλεμαν!" Για να τα λέμε όλα, ένα κάποιο δίκιο το έχει! ;-)


Увидимся


spiral architect είπε...

Τελικά κερδίζουμε κάτι;

LeftG700 είπε...

Φίλε Σπειροειδή,


Οι εταιρίες ερευνών συνηθίζουν σε περιπτώσεις group discussions (προϋποθέτουν τη φυσική παρουσία τών συμμετεχόντων στα γραφεία τής εταιρίας) να δίνουν κάποιο δώρο ή κάποια μικρή αμοιβή σε όσους παίρνουν μέρος. Εσείς πήρατε μέρος, αναμφίβολα. Όμως, χωρίς φυσική παρουσία. Άρα; Επιπλέον, δεν ξέρω αν το έχεις ψυχανεμιστεί, αλλά το παρόν τσαρδί, πρόκειται για φτωχαδάκια. Επομένως και σε κάθε περίπτωση, ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος... ;-)

Η μόνη ανταμοιβή, ενδεχομένως, είναι ο φωτισμός κάποιων ιδιαίτερων πτυχών τής κατηγορίας περί "σταλινισμού" που αποδίδουν στους αριστερούς οι "σταλινικοί" "αντισταλινικοί".

Α! Κι ένα ηθικό δίδαγμα:

Να μην είμαστε κότες! ;-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Δεν έφτασε η σαχλαμάρα που έκανες ανεβάζοντας αυτό το "τεστ" πρέπει σώνει και καλά να την συμπληρώσεις λέγοντας ένα κάρο σαχλαμάρες για να καταλήξεις στα τρία γνωστά συμπεράσματα:

1. Ότι είσαι αριστερός.

2. Ότι είσαι μεγαλοφυής.

3. Ότι οι "άλλοι" δεν σε εκτιμούν επειδή είναι κότες.

Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ από το εγχείρημα και που μπορώ να στο πω (γιατί αν στα πω όλα θα σε πληγώσω) είναι ότι ως παπαγαλάκι του Τσίπρα βρίσκεσαι σε αμηχανία (αυτό καλό είναι) γιατί καταλαβαίνεις ότι σε λίγο θα είσαι ο μόνος στο διαδίκτυο που θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως έχοντα σχέση με την Αριστερά εκτός από τους αριστερούς που τον ψήφισαν.

Η αμηχανία σου σε έσπρωξε να το ρήξεις στα "τολμηρά" πειράματα (σιγά την τόλμη) για να "τεστάρεις" τους επισκέπτες σου ... Τι λες ρε μεγάλε που θα μας τεστάρεις !! δε σκέφτηκες ότι μόνο γι αυτό άμα σε πάρουν στα σοβαρά θα καταντήσεις να το διαβάζεις μόνος στο "τσαρδί" σου !!

Αν δεν ήσουν η μεγαλοφυΐα που είσαι θα σου έλεγα και τίποτε πιο συγκεκριμένο για τις ανοησίες που γράφεις για την τέχνη αλλά βαριέμαι να διαβάζω τις μ....ες που θα μου απαντήσεις.

Θα σου έλεγα ότι μικρός είσαι ακόμη έχεις ελπίδες να αλλάξεις αλλά δεν το πιστεύω γιατί είσαι και κακός.

Κ.Π.

Υ.Γ. Ο Γιάκοβ δεν μου είναι συμπαθής αλλά δεν κατάλαβα πού του την "έσκασες" .. ότι δεν κατάλαβε ότι κάπου "το πας" ?? τί κατάλαβε δηλαδή ότι έκανες "ψυχολογικές έρευνες" ?? Ε' μάλλον δεν πας καλά ψυχολογικά !

Ανώνυμος είπε...

Φούσκα σκάσατε ορέ

ότι κάπου το ...πηγαίνατε ήταν προφανές μόνο που κάτι χαμερπή σαν και του λόγου μου δίνουν προσοχή στην εκστασιασμένη ξανθιά και εσείς ας θέλατε να το ...πάτε όπου λάχει.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν ανέβασα σχόλιο για τη δεύτερη ανάρτηση , επειδή ήξερα πλέον με βεβαιότητα ότι ...κάπου το πηγαίνατε

Λέφτηδες

θα έχετε ίσως παρατηρήσει ότι όταν έχω λαθέψει κάπου δε διστάζω να το ομολογήσω . Στη περίπτωση δε βλέπω κάτι τέτοιο

Γιάκοβ

Ανώνυμος είπε...

Γιατί ορέ Κωστή ( δεν σου είμαι συμπαθής )

εγώ ο τάλας κάνω πάν το δυνατόν να με υιοθετήσεις και να με εντάξεις στις γραμμές της ΑτΚΒ ...\

Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

Και γιατί είμαι κακός, ρε Κωστή; Για εξήγησέ το λίγο αυτό, ώστε να προφυλαχθούν και οι αναγνώστες μας.

Ανώνυμος είπε...

Οι αναγνώστες σου δεν χρειάζεται να προφυλαχθούν. Το πολύ που μπορεί να πάθουν από σένα είναι να χάσουν κάνα δυο ώρες από την ζωή τους διαβάζοντας μπούρδες!

Εσύ ο ίδιος δεν χρειάζεσαι εξήγηση, ξέρεις πολύ καλά τα αισθήματά σου δικά σου είναι.

Κ.Π.

Ανώνυμος είπε...

Δεν μου είσαι συμπαθής ορέ Γιάκοβ, τι να κάνω ... ψέματα να πω ;

Όχι ότι μου έχεις κάνει κανένα κακό, προς θεού ... ούτε επειδή προσπαθείς να με δουλέψεις για την ΑΚΒΑ, το έχω αποδεχτεί ότι είσαι έξυπνος (πιο έξυπνος από μένα τουλάχιστον) και αρά το δικαιούσαι.

Με λίγα λόγια μου βγαίνει μια μη-συμπάθεια από μέσα μου. Ούτε εσύ μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό ούτε εγώ.

Με τόσες συμπάθειες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και μια μη-συμπάθεια είναι μια ποικιλία.

Κ.Π.

Ανώνυμος είπε...

Οπωσδήποτε Κωστή .
Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας πλέον ότι δεν με συμπαθείς όπως επίσης ότι λίγα μπορώ να κάνω γι αυτό.

πράγματι μερικές φορές σε "δουλεύω" αλλά μου δίνεις το πάτημα. Να εξηγηθώ :

Βλέπω μια εμμονή σε κάθε σου εδώ παρέμβαση . Εμμονή σχετικά με τη ΑτΚΒ και το συνολικό ιδεολογικό άξονα που αυτός ο όρος υποδηλώνει.
Προβάλλωντας μόνιμα ( ευθέως ή πλαγίως ) σε κάθε σχεδόν επόμενη παρέμβαση σου εδώ , αυτό το στοιχείο μετατρέπεις το δικό σου ζητούμενο σε προσωπική σου κερκόπορτα.

Όμως

α) επειδή ουδείς δικαιούται να δουλεύει τον άλλον συνεχώς ακόμα και αν είναι εξυπνότερος ( πράγμα που ΔΕΝ συμβαίνει επ' ουδενί ) ακόμα και αν το "θύμα¨εκτίθεται

β) και ειδικά όταν η "έκθεση" αυτή είναι ευθεία , ειλικρινής και μη προσβλέπουσα σε προσωπικό όφελος , αλλά αποτέλεσμα βαθύτατης πεποίθησης , όσο συζητήσιμη και αν είναι αυτή , και γνήσιου πάθους

γ) επειδή δεν έχω τίποτε επί της ουσίας να χωρίσω μαζί σου ως διαρκής φουκαράς , ούτε διαθέτω τα ιδεολογικά εργαλεία ( υπόβαθρο ) αφού επί 40 χρόνια αγωνίζομαι μόνιμα για το μεροκάματο


...μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι λυπούμαι για τη τακτική μου απέναντι σου , συνειδητοποιώ ότι διαφωνούμε ( πέραν των πολιτικών επιλογών ) και στο τρόπο παρέμβασης εδώ , αλλά αναγνωρίζω ότι η τακτική μου να σε "υπονομεύω" με το διαρκές "δούλεμα" είναι τόσο ατυχής όσο και ανέξοδη.

Επομένως ,κλείνωντας , να σε διαβεβαιώσω ότι από μένα πλέον θα υπάρξει συστολή και σιωπή σε ό,τι σε αφορά . Και όλα αυτά προφανώς όχι για να "αγαπηθούμε' τώρα στα γεράματα , αλλά επειδή σιγά σιγά κοιτάω να κλείσω τους ανοικτούς μου λογαριασμούς...

Να είσαι καλά

Γιάκοβ ( aka Papoylis )

Μάρκομ Ξ είπε...

Αν και αμφισβητώ τη μεθοδολογία σας έχω να επισημάνω δυο - τρια πραγματάκια:

1) Αν θέλατε να δείτε πως αντιδρούν οι αναγνώστες στο θέμα των ορίων στην τέχνη, τότε η προτροπή να σχολιάσουμε αυθόρμητα ήταν λανθασμένη. Το αυθόρμητο που μπορεί συχνά να είναι σκωπτικό (όπως π.χ. συμβαίνει με εμένα) δεν αντιπροσωπεύει την άποψη κάποιου σχετικά με τα όρια στην τέχνη. Για παράδειγμα και εγώ μπορεί να καταψήφιζα την έκθεση κάποιου τέτοιου έργου, ανάλογα το που και γιατί θα το εξέθεταν.

2) Η γνώμη κάποιου σχετικά με το αν και πως πρέπει να προβληθεί ένα έργο δεν νομίζω ότι έχει σχέση με τα όρια στην τέχνη. Εξηγούμαι: δεν θα συναινούσα ΠΟΤΕ στην απαγόρευση ενός έργου, αλλά αν διαφωνούσα με το μήνυμά του θα το κατακεραύνωνα (με τα λόγια) μέχρι τελευταίας ρανίδος. Όπως προανέφερα, είναι άλλο να διαφωνήσεις με την προβολή ενός μηνύματος σε ένα χώρο ή μια διαδικασία και άλλο να ψηφίσεις υπέρ της απαγόρευσης γενικά ενός καλλιτεχνικού πονήματος

3) Για το θέμα του σεξισμού, δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένος μέσα μας (ειδικά σε όσους δεν έχουν μεγαλώσει σε αποστειρωμένα περιβάλλοντα) που δεν απαιτώ ούτε από εμένα, ούτε από άλλους να τον έχουν απαλείψει εντελώς. Αυτό που νομίζω έχει σημασία, είναι να μην χαρακτηρίζονται άνθρωποι και να μην λαμβάνονται αποφάσεις βάσει αυτού.

4) Μιας και το θέμα έχει πάει στην τέχνη, να θέσω ένα ζήτημα για περίσκεψη; Τι είναι τέχνη; Ποιος ορίζει ή πως ορίζεται το τι είναι τέχνη και τι απλά το στιγμιαίο ξέσπασμα κάποιου που δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο; Η τέχνη οφείλει να απευθύνεται σε όλους ή μόνο ή κυρίως στους μυημένους;

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

Γιάκοβ,

να παραδεχτώ την εμμονή μου την Αριστερά της κοινωνικής βάσης αλλά δεν μπορώ να παραδεχτώ, όσο κι αν θα με κολάκευε, ότι είναι ζήτημα πάθους: σε ότι αφορά τις σχέσεις μου με τους πολιτικά "άλλους" είναι ζήτημα ψυχρής πολιτικής λογικής.

Όταν επικοινωνώ με τον εαυτό μου (ή όταν γράφω κανένα ποίημα -- οπότε επικοινωνώ με την κοινωνία γενικώς και αορίστως) ή κάποια στιγμή όταν θα αρχίσει η αριστερά της κοινωνικής βάσης να έχει υπόσταση .. μπορεί να μπορώ να εκδηλώσω το πάθος μου και στην επικοινωνία μου και με κάποιους άλλους συντρόφους, το πάθος όπως ξέρεις δεν εκδηλώνεται σε ένα εχθρικό περιβάλλον.

Προς το λοιπόν στην επικοινωνία μου με τους άλλους (και ειδικά αυτούς που δηλώνουν πως είναι αριστεροί) αυτό που με ενδιαφέρει είναι να επισημαίνω τις αντιφάσεις που υπάρχουν στην δική τους άποψη και περιμένω και αυτοί να επισημάνουν τις δικές μου αντιφάσεις.

Αν λοιπόν τα έχω "πάρει στο κρανίο" με τον φίλτατο "λέφτ" και επιμένω να διαπληκτίζομαι μαζί του (με σένα δεν έχω τίποτα επ' αυτού γιατί ξέρω πάνω κάτω την αφετηρία της πολιτικής σκέψης σου και την σέβομαι και μακάρι να μπορούσαμε να διαφωνήσουμε πάνω σε μια συμφωνημένη διαδικασία) είναι γιατί ενώ υποτίθεται ότι "θαύμασε" τα γραφτά μου και τα βρήκε ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κ-ά (με παύλες ή με κενά δεν θυμάμαι) στην αμέσως συνέχεια άρχισε να ρίχνει το φαρμάκι του εναντίον της άποψής μου. Την άποψή μου που κάνει σαν να μην την καταλαβαίνει, στην πραγματικότητα όμως την έχει απορρίψει άνευ εξετάσεων, γιατί η Αριστερά που εννοώ όπως κι αν την ονομάζω δεν έχει (έτσι κι αλλιώς) θέση για ανθρώπους που θέλουν να "επικρατήσουν" προσωπικά .. και μάλιστα ακόμα χειρότερα, που όπως αυτός, θέλουν να επικρατήσουν βάζοντας τρικλοποδιές σε όποιον τους γυαλίζει σαν "αξιόλογος" και άρα σαν "επίφοβος" αντίζηλος.

(δεν ήταν τυχαία η αιχμή ότι σου την "έσκασε" γιατί προφανώς περίμενε ότι θα χειροκροτούσες και αυτή την δήθεν "έρευνα")

Σε ότι με αφορά, όταν φαγώθηκε να βάλει ένα κείμενό μου στο "τσαρδί" του, ήξερα ήδη που το πάει αλλά δεν πίστευα ότι θα το κάνει με τόσο "διαφανή" ως προς τις επιδιώξεις του τρόπο.

Για να ξεκαθαρίσω λοιπόν την εμμονή μου με την Αριστερά της κοινωνικής βάσης:

Έχω διευκρινίσει σε πολλά γραφτά μου πως όταν λέω Αριστερά της κοινωνικής βάσης εννοώ απλώς την Αριστερά: Η αριστερά για μένα δεν μπορεί παρά να είναι η πολιτική έκφραση ενός τμήματος της κοινωνίας (όποιο κι αν είναι αυτό) του οποίου οι άνθρωποι μπορούν να συνειδητοποιήσουν την προοπτική της κοινωνίας, πέρα και μετά την κοινωνία που συγκροτείται με βάση τις εξουσιαστικές σχέσεις.

Για μένα δεν υπάρχει άλλη Αριστερά όπως για μένα (και για άλλους κάποτε) δεν υπήρχε σοσιαλισμός και σοσιαλιστικό στρατόπεδο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Για μένα η Αριστερά ορίζεται ως κόμμα της κοινωνικής βάσης: Η Αριστερά δεν "αγαπάει", δεν "προστατεύει", δεν "αντιπροσωπεύει", δεν "εκπροσωπεί", δεν "δεν ξέρω τι άλλο" την "κοινωνική βάση" (έχω τους λόγους μου που δεν λέω "λαός") Η αριστερά υπάρχει μέσα στην κοινωνική βάση, και αν ξεκόψει από αυτήν παύει να είναι Αριστερά.

Αυτή είναι η άποψή μου για την Αριστερά της κοινωνικής βάσης. Καμιά αντίρρηση δεν έχω να ακούσω οποιαδήποτε ειρωνεία, δούλεμα, ακόμα και κακοήθεια (δεν εννοώ από σένα) αλλά όποιος θέλει να αντιμετωπίσει την άποψή μου με οποιοδήποτε τρόπο να αντιμετωπίσει αυτή την άποψη που έχω και όχι κάποια άλλη που δεν έχω.

όλα αυτά τα λέω με αφορμή τα λόγια σου και όχι σε σένα.

Σου εύχομαι να είσαι καλά

Κωστής

Ανώνυμος είπε...

Κωστή

η τελευταία σου επισήμανση : "όλα αυτά τα λέω με αφορμή τα λόγια σου και όχι σε σένα" με χαροποιεί με την έννοια ότι ούτε ήθελα απάντηση , ούτε τα ανωτέρω σου αποτελούν απάντηση προς εμένα.

Θα μου επιτρέψεις μόνο μια παρατήρηση : θα ανέμενα να μην είσαι τόσο σίγουρος στην αποφάνση σου ότι γνωρίζεις το πολιτικό μου στίγμα. Δεν θέλω να το συζητήσω παραπέρα , αλλά επειδή δεν γνωριζόμαστε , ούτε τα δικά μου γραπτά ενέχουν οιανδήποτε πολιτική αξία δεν νομίζω θα προτιμούσα να μην εκφράζεις εύκολες βεβαιότητες

Κατά τα λοιπά , επιστρέψωντας τις ευχές , παραμένω από τούδε στη σιωπή απέναντι σου.

Γιάκοβ

Ανώνυμος είπε...

Από τη προτελευταία παράγραφο το εσχάτου σχολίου μου ας αφαιρεθεί το "δεν νομίζω" της προτελευταίας αράδας

Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


1) Όχι, το ζητούμενο δεν ήταν να διερευνηθεί το ζήτημα της ελευθερίας στην τέχνη. Το ζητούμενο ήταν να διερευνηθούν οι πραγματικές πεποιθήσεις για το αν πρέπει να εξαιρείται κάτι (το οτιδήποτε) από τη θέση ορίων, ανεξάρτητα από τους ισχυρισμούς που η ιδεολογία, το κοινωνικώς ορθό, η επιθυμία της κοινωνικής αποδοχής, κ.λπ., κ.λπ., μας επιβάλλει να προβάλουμε. Σχετικά με τη μεθοδολογία (για την οποία συμβουλεύθηκα έναν κατά τεκμήριο ειδικό, χωρίς λεπτομέρειες γιατί είναι τεχνοκρατικοδημοκράτης και καμία σχέση δεν έχει με Αριστερά και τέτοιες ‘‘αηδίες’’): Σε τέτοιου τύπου οπτικά τεστ, το ζητούμενο είναι να καταγραφεί η αυθόρμητη αντίδραση του συμμετέχοντος, με τις όσο το δυνατό λιγότερες διαμεσολαβήσεις (να γιατί δεν πρέπει να υπάρχει ενημέρωση για το σκοπό τού τεστ). Και το αυθόρμητο έχει μεγάλη σημασία (θυμήσου τα τεστ ανίχνευσης ψεύδους).

2) Μη μπερδεύεις τη συζήτηση (που κι αυτή εξελίχθηκε και κατέληξε στο ‘‘σταλινισμό’’) με το τεστ που ανέβηκε εδώ. Το γεγονός ότι κι εσύ θα συναινούσες στη μη προβολή κάποιου έργου σε ένα συγκεκριμένο χώρο όχι λόγω τής χαμηλής καλλιτεχνικής αξίας του, αλλά του περιεχομένου του, σε κατατάσσει κι εσένα, σύμφωνα με τα μυαλά των συγκεκριμένων ανθρώπων με τους οποίους κουβέντιασα, στους ‘‘σταλινικούς’’. Με τις υγείες σου! :-)
Φίλε Μάρκομ Ξ, ποτέ μη λες ΠΟΤΕ. :-) Και το συγκεκριμένο ζήτημα της ελευθερίας στη τέχνη συνδέεται με την ελευθερία γενικά. Οι Γάλλοι στα Πανεπιστήμια έχουν απαγορεύσει τα ορατά θρησκευτικά σύμβολα. Ακόμα κι αν είναι μία καλλιτεχνικά φτιαγμένη καρφίτσα που δείχνει έναν σταυρό ή ένα μισοφέγγαρο.

3) Χαιρόμαστε που δεν είσαι σαν τον Κωστή που, διαπιστώνοντας ότι πιάστηκε με τη γίδα τού σεξισμού στην πλάτη (και μάλιστα τη μεγαλύτερη από όλους: προκειμένου να χτυπήσει τον Τσίπρα έπεσε στο επίπεδο των φιλάθλων στο EURO 2004 που φώναζαν εν χορώ τους γέμισες με χυ..α το πηγούνι, Καραγκούνη, Καραγκούνη), σκούζει τώρα ότι χρησιμοποιούμε τους αναγνώστες μας ως …πειραματόζωα!

4) Για την τέχνη και τα συναφή ζητήματα που θίγεις υπάρχουν τόσοι ορισμοί και απόψεις όσοι και για τη ελευθερία ή την ευτυχία. Το θέμα απαιτεί ένα ξεχωριστό ποστ ως έναρξη της συζήτησης.


Τα λέμε