Όταν ο Λένιν συναντήθηκε με τον Λασκαράτο και τον συναγωνίστηκε στήθος με στήθος σε πολιτική αγυρτεία! (Β´ μέρος) + ένα στοίχημα!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ, ή μάλλον η παρα-ιστορία του Ταράσιου που ήταν μεν Μητροπολίτης Νοτίου Αμερικής το 2006, αλλά όχι και μάρτυρας υπεράσπισης του Περίανδρου, όπως υποστήριξε στις 28 Δεκεμβρίου 2012 ο Λασκαράτος στη ‘‘διάσημη’’ πια ανάρτησή του, έχει μπαγιατέψει για τα καλά. Από την άλλη, οι ευθύνες τού Λασκαράτου (και Ροΐδη) τόσο για την ανυπόστατη καταγγελία του, όσο και (κυρίως) για την άθλια αντιμετώπιση του μισοαθέλητου-μισοηθελημένου λάθους του(ς), μετά την αποκατάσταση της αλήθειας, κι αυτές έχουν αναλυθεί με το νι και με το σίγμα από αυτό το ιστολόγιο. Ωστόσο, όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν με την πολιτική αγυρτεία που επιδεικνύουν συχνότατα οι αντίπαλοι και υπονομευτές τής Αριστεράς. Απομένει το Β´ μέρος τής υπόθεσης —υπεσχημένο άλλωστε—,  όπου θα δούμε, με αφορμή το ίδιο περιστατικό, την πολιτική αγυρτεία στην οποία, επίσης συχνότατα, δεν διστάζουν να καταφεύγουν κάποιοι αριστεροί (δυστυχώς περισσότεροι κι από τις τρίχες μιας ...γάτας!), προκειμένου να βγάζουν από τη μέση ανταγωνιστικούς αριστερούς σχηματισμούς.

ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΗ έκπληξη από τη μεριά μας, είδαμε το ιστολόγιο Lenin Reloaded Disgraced να εμπλέκεται στην υπόθεση, πατώντας πάνω στην παπαριά τών Ροϊδολασκαράτων για να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ επ’ ωφελεία του ΚΚΕ (σύμφωνα τουλάχιστον με τους υπολογισμούς τού πολιτικά φτωχού μυαλού του). Γράφω «με ελάχιστη έκπληξη» διότι το ‘‘τζίνι’’ αυτό, από την εποχή που προσδέθηκε αυτόβουλα στο ΚΚΕ, έχει ξεπέσει σε αναρίθμητες πολιτικές αγυρτείες, συμβάλλοντας κατά το μερίδιο που του αναλογεί στη συρρίκνωση της επιρροής τού Κομμουνιστικού Κόμματος ανάμεσα στην ελληνική κοινωνία.[1] Βέβαια, κατά τη συνήθειά του, που κι αυτή είναι ένα ακόμα δείγμα πολιτικής αγυρτείας, δεν πάτησε και με τα δύο πόδια, ευθέως και υπευθύνως. Πάτησε μόνο με το ένα του ποδαράκι, κι αυτό πλάγια, ‘‘με τρόπο’’ που λένε (στη λαϊκή καθομιλουμένη: ‘‘πούστικα’’).

ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ του δημοσίευμα (ανέβασε τρία μέχρι στιγμής), την Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013, όταν πια βοούσαν τα πράγματα ότι οι Ροϊδολασκαράτοι είχαν μετατρέψει με το «έτσι με βολεύει» μια μισή αλήθεια σε ολόκληρη, ο κομμουνιστικός αυτός ‘‘αστέρας’’ πιάστηκε από ένα άθλια γραμμένο κείμενο του Left.gr (αλήθεια, τι βαθμό έπαιρνε στο μάθημα της Έκθεσης – Έκφρασης ο σύντροφος/φισσα που το έγραψε;) για να διατυπώσει τις αμφιβολίες του σχετικά με το αν όντως δεν ήταν ο Ταράσιος μάρτυρας υπεράσπισης του Περίανδρου. Μ’ άλλα λόγια έκρινε (εμμέσως, πλάγια, ‘‘πούστικα’’) την ουσία τής υπόθεσης, με βάση την ανεπάρκεια ενός από τους ...συνηγόρους υπεράσπισης του Τσίπρα!!![2] Κι αυτό ενώ, όπως γράφει ο ίδιος σε ένα του σχόλιο («Αυτά τα ξέρω, διάβασα τα σχετικά.»), έχει διαβάσει όλα τα σχόλια στο τσαρδί τών Ροϊδολασκαράτων, συνεπώς ξέρει και όλες τις πληροφορίες που έχει καταθέσει ο σχολιαστής Γιώργος Γιαννόπουλος, ο πρώτος που σκάλισε την ‘‘ιστορία’’ και αποκάλυψε τη γύμνια τής καταγγελίας τών εμμονικών Διόσκουρων τού ελληνικού διαδικτύου. Παρ’ όλα αυτά, γράφει αυτά που γράφει και ισχυρίζεται (είπαμε, ‘‘πούστικα’’ —παλιά του τέχνη κόσκινο). Έχει δε και το θράσος να κατηγορεί την πλευρά που δεν αποδέχεται τη Ροϊδολασκαράτεια παπαριά για εξευτελισμό κάθε έννοιας τής ...δεοντολογίας επειδή χρησιμοποιούν, λέει, διαδικαστικά ...τερτίπια!!! Κοίτα ποιος μιλάει!!! Το κλου όμως είναι άλλο!

Το κλου είναι ότι ...εγκαλεί τον αστοδημοκράτη μέχρι τα μπούνια Λασκαράτο, που έσκασε μύτη με σχόλιο στο οποίο δηλώνει ότι ο ίδιος έχει δεχθεί (...καλή τη πίστει, όχι να δώσουμε και πολλούς πόντους στον @&#@#&#&@ τον Τσίπρα!) τη διάψευση του Left.gr, για υπερβολική —ίσως και ‘‘ύποπτη’’;— ευπιστία!!! Σήκω Λένιν για να δεις τα παιδιά τής ...λενινιστικής σχολής!!!

ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΕΡΙΚΕΣ μέρες (στο μεταξύ μεσολάβησε και η μαρτυρία τού ίδιου τού Δημήτρη Ψαρρά με επιστολή του στους Ροϊδολασκαράτους, που αποδείκνυε ότι ο Ταράσιος ήταν μάρτυρας υπεράσπισης του Περίανδρου όσο εμείς είμαστε οι ...Rolling Stones και η ανάρτηση των εμμονικών με την οποία μάζευαν έτρωγαν τα περιττώματα που εκτόξευσαν στον Τσίπρα). Όμως τα αβρά χεράκια τού κομμουνιστικού ‘‘αστέρα’’ τον έτρωγαν με φαγούρα αβάσταχτη για το ‘‘επίπεδό’’ του. Έτσι, επανήλθε με δυο ακόμα αναρτήσεις.

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ, Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013, επαναλαμβάνει ένα από τα γεγονότα που επικαλέστηκε (από την 1^η Ιανουαρίου) κάποιος σχολιαστής τών Ροϊδολασκαράτων στην επίμαχη ανάρτησή τους.  Το γεγονός δηλαδή ότι σε δημοσίευμα του Red Notebook, την 1^η Δεκεμβρίου, ο Δημήτρης Γκιβίσης ταυτίζει κι αυτός τον νυν Μητροπολίτη Νοτίου Αμερικής Ταράσιο με τον μητροπολίτη Νοτίου Αμερικής για τον οποίο κάνει λόγο ο Δημήτρης Ψαρράς τού Ιού στο ρεπορτάζ του. Το επαναλαμβάνει προς δημιουργία εντυπώσεων και μόνο. Διότι από πότε μία συγκεκριμένη παπαριά δεν είναι παπαριά, μόνο και μόνο επειδή την έκανε και κάποιος άλλος;[3] Πού να τα πιάσουν όμως αυτά τα ψιλά γράμματα τα ‘‘σαΐνια’’ τού ΚΚΕ που συχνάζουν στο τσαρδί του![4]

ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ανάρτηση (τρίτη τής ‘‘σειράς’’), την επόμενη ημέρα, 7 Ιανουαρίου 2013, δίνει ρέστα —ευτελούς αξίας, εννοείται. Εκεί προσπαθεί (πάντα εκ πλαγίου πάντα, πάντα ‘‘διερωτώμενος’’, πάντα καταθέτοντας ‘‘αθώες’’ ‘‘απορίες’’) να στηρίξει την παπαριά τών Ροϊδολασκαράτων (αυτοί που ακόμα και οι ίδιοι αποκήρυξαν τελικά, έστω και επειδή τους σύραμε). Το προσπαθεί με δύο κυρίως επιχειρήματα:

1. Ανασύρει από κάποια διπλωματική εργασία ένα βιογραφικό τού Γεννάδιου, δηλαδή του πρώην Μητροπολίτη Νοτίου Αμερικής, που κατέθεσε υπέρ τού Περίανδρου, σύμφωνα με το οποίο ο Γεννάδιος υπήρξε στα νιάτα του αντιστασιακός, φυλακισμένος κάποια στιγμή και μέχρι το τέλος τής Κατοχής από τους Γερμανούς. Οπότε —‘‘διερωτάται’’ ο σοφός’’: Πώς ένας τέτοιος άνθρωπος ανέπτυξε οικογενειακές σχέσεις με ακροδεξιούς και κατέληξε να γίνει νονός τού παιδιού τους; Διερωτώμεθα κι εμείς με τη σειρά μας: Καλά, δεν έτυχε κανείς να του μιλήσει αυτού τού παιδιού για κάποιον Γεωργαλά επί χούντας, παραδείγματος χάρη; Σ’ εμάς, που δεν είχαμε μάλιστα Εαμίτη παππού, όπως εκείνος,[5] πώς διάολο έτυχε και μας εξήγησαν πολλά και διάφορα και καταλάβαμε πέντε πράγματα για την αντιφατική ανθρώπινη φύση;[6] Και άντε, ήταν άτυχος και δεν του έτυχε! Πώς όμως, αυτός, ένας σοφός τής διαλεκτικής, δεν μυρίστηκε, δεν πήρε πρέφα που λένε οι λαϊκοί άνθρωποι, τον εσωτερικό διχασμό τού ανθρώπου; Όπως, ας πούμε, δεν πήρε πρέφα γιατί ο Μπαντιού υποστήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές τού Ιουνίου (και γιατί, αν υποστήριζε ένα κόμμα, αυτό δεν θα μπορούσε να είναι παρά μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ), κι ας έχει φάει τη μισή του ζωή να τον διαβάζει; Τόσο στόκος; Ή τόσο ‘‘πονηρός’’, που νομίζει ότι όλοι μας έχουμε το IQ ραδικιού τών ‘‘σαϊνιών’’ τού ΚΚΕ;

2. Επισυνάπτει δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία ο Ταράσιος έχει πέσει σε ...δυσμένεια!!! Ο άνθρωπος δεν παίζεται!!! Προσπαθεί να απαξιώσει τον Ταράσιο για άλλα, παντελώς άσχετα θέματα (κάπου κάνει λόγο για πιθανά ...σεξουαλικά σκάνδαλα, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα πάντα) για να οδηγήσει (τους οπαδούς- ζωντόβολα του ΚΚΕ και μόνο βέβαια, ποιους άλλους;) στην εξής α λα Ρανταπλάν σκέψη: «Α, τέτοιο κουμάσι είναι ο Ταράσιος; Εμ τότε, γιατί να μην είναι αυτός που υπερασπίστηκε τον Χρυσαυγίτη;»!!!

Κωμικοτραγικές αθλιότητες. Και περιττές. Γιατί αυτό που ισχυρίζεται στην κατάληξη της ανάρτησης θα μπορούσε να το ισχυριστεί χωρίς να γίνει ρόμπα με τέτοιες θλιβερές ταχυδακτυλουργίες. Ακόμα όμως κι εκεί, δεν μπορεί να αποφύγει μια τελευταία κουτσουλιά (δεν ξέρει όμως ακόμα πόσο ξινή θα του βγει!). Γράφει ο ‘‘κομμουνισταράς’’ μας, κλείνοντας:

Η δημοσίευση των σχετικών χωρίων από τα πρακτικά της δίκης Περίανδρου νομίζω πως είναι η μόνη μέθοδος διαλεύκανσης της αλήθειας, αλλά κάτι τέτοιο από όσο ξέρωδεν έχει γίνει —πράγμα που είναι το ίδιο αξιοπερίεργο, με δεδομένη την έκταση που έλαβε η υπόθεση.

Όπως καταλαβαίνετε (εκτός κι αν είστε από τα ‘‘σαΐνια’’ τού ΚΚΕ ;-) ), αφήνει και μια τελευταία κουτσουλιά (δεν είναι περίεργο, διερωτάται, που δεν έχουν δημοσιευτεί τα πρακτικά στο επίμαχο σημείο;). Εδώ το πάει ως εξής ο ‘‘λενινιστής’’ μας: «Αφού σε λένε ομοφυλόφυλο και δεν μας δείχνεις τα οπίσθιά σου, κάτι τρέχει με την πάρτη σου...».

Ο καημένος!... Αυτά τα ‘‘κόλπα’’ τα μάθαμε στο Γυμνάσιο και τα απορρίψαμε στο Λύκειο ως ξεπερασμένα και ατελέσφορα! Ο δε Λασκαράτος κάτι τέτοια τα παίζει στα δάχτυλα πολύ καλύτερα από εκείνον! Αν σκοπεύει να συνεχίσει το ίδιο άθλιο βιολί, καλό είναι να τον προσεγγίσει για μερικά ιδιαίτερα μαθήματα...

Προοίμιο στον επίλογο: Και ο νικητής είναι;

Αλήθεια, ποια είναι η μεγαλύτερη πολιτική αγυρτεία; Αυτή που μετέρχονται πολλοί από τους εχθρούς της Αριστεράς για να μας βγάλουν από τη μέση ή εκείνη που μετέρχονται πολλοί δικοί μας (ανεξάρτητα αν ορμώνται από το ΚΚΕ —καλή ώρα—, ή από τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και από όποιο άλλο σχήμα βάλει ο νους σας) για να επικρατήσουν στον ενδοαριστερό εμφύλιο;

Έχει σημασία, ρε σύντροφοι; Κι αν έβγαινε, ας πούμε, ότι οι αντίπαλοί μας είναι χειρότεροι, θα σας παρηγορούσε αυτό; Και θα σας έκανε να θάψετε κάτω από το χαλί τα δικά μας σκουπίδια; Πώς θα μπορούσατε να κάνετε κάτι τέτοιο, πατώντας πού; Στη μεροληψία; Σ’ αυτό που έχουμε πει κι εμείς κάμποσες φορές even if they are bastards, they are our own bastards; Μα ρε, σύντροφοι, αυτό δεν είναι παρά η παραδοχή μιας αδιάψευστης πραγματικότητας, αν δεν θέλουμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας ότι τάχα όλοι οι δικοί μας είναι άγγελοι και όλοι οι αντίπαλοι διάβολοι, κι αν δεν θέλουμε να κλονιζόμαστε (ή να μας κλονίζουν οι αντίπαλοι!) κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους δικούς μας διαβόλους. Παραδοχή, ρε σύντροφοι, όμως! Όχι αποδοχή! Άλλο το πρώτο, και τελείως άλλο το δεύτερο. Μη τα μπερδεύουμε λοιπόν. Κι ας φροντίσει ο καθένας, όπου κι αν βρίσκεται, να περιφρουρήσει την Αριστερά από πρακτικές και συμπεριφορές που έχουν οσμή σκουπιδιών. Περιφρουρώντας, βέβαια, πρώτα και κύρια το δικό του ‘‘κονάκι’’. Με το καλό όταν υπάρχουν περιθώρια και με το άγριο όταν έχουν εξαντληθεί...

Επίλογος: Ένα στοίχημα!

Λοιπόν, εμείς θα συμφωνήσουμε με τον ιστολόγο του leninreloaded.blogspot.gr! Όντως: «Η δημοσίευση των σχετικών χωρίων από τα πρακτικά της δίκης Περίανδρου [...] είναι η μόνη μέθοδος διαλεύκανσης της αλήθειας». Γι’ αυτό και του προτείνουμε ένα στοίχημα!

Αναλαμβάνουμε εμείς να διαλευκάνουμε πέρα από κάθε αμφισβήτηση την αλήθεια σχετικά με το επίμαχο ζήτημα ποιος ήταν ο ιερωμένος που κατέθεσε υπέρ τού Περίανδρου. Για τον κόπο μας όμως, θέλουμε να βγάλουμε και κάτι. Γι’ αυτό στοιχηματίζουμε πεντακόσια (#500#) ευρώ ότι ο μάρτυρας υπεράσπισης δεν ήταν ο Ταράσιος. Αν κερδίσουμε, θα μας καταβάλει τα #500# ευρώ τού στοιχήματος (συν βέβαια τα όποια δικηγορικά έξοδα χρειαστούν —εννοείται πως θα προσκομιστούν όλες οι νόμιμες αποδείξεις). Αν χάσουμε, θα γίνει εκείνος πλουσιότερος κατά το ποσόν τού στοιχήματος.

Απομένει μία λεπτομέρεια. Ποιος θα είναι ο ‘‘διαιτητής’’, το τρίτο δηλαδή πρόσωπο στο οποίο θα καταθέσουν τα χρήματα οι δύο πλευρές προς φύλαξη και το οποίο θα ανακηρύξει τον νικητή μετά το πέρας της διαδικασίας; Κι εδώ έχουμε πρόταση που πιστεύουμε θα τον ικανοποιήσει πλήρως:

Προτείνουμε ως έναν τέτοιο ‘‘διαιτητή’’ τον καλλιτέχνη, blogger και αναμφισβήτητο φίλο τού ΚΚΕ Γιώργο Σαρρή.

Αναμένουμε την απάντησή του στην πρότασή μας, με σχετική ανάρτηση στο ιστολόγιο leninreloaded.blogspot.gr.

[1] Για να τα λέμε όλα, και για να μη πάρουμε κι εμείς μέρος στο γνωστό παιχνίδι «φορτώνουμε όλες τις αμαρτίες τής ελληνικής Αριστεράς στον πιο βολικό αποδιοπομπαίο τράγο (ΚΚΕ), όπως φορτώσαμε όλες τις αμαρτίες τής παγκόσμιας Αριστεράς στον Μεγάλο Κακό (Ιωσήφ), και καθαρίζουμε!», να πούμε εδώ —και να πούμε μετά λόγου γνώσεως, μια και ‘‘γνωριζόμαστε’’ από παλιά με το ‘‘τζίνι’’: Να μη θεωρηθεί σε καμία περίπτωση ότι η κατάντια του οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις βλαβερές συνέπειες της πρόσδεσής του στο ΚΚΕ. Το ‘‘αστέρι’’ μας είχε δώσει δείγματα της δογματικής, κοντόθωρης, απλουστευτικής και απολυταρχικής σκέψης που τον διακρίνει από την προλενινιστική περίοδό του. Από τότε δηλαδή που κυκλοφορούσε στο διαδίκτυο όχι με τη μάσκα τού Λένιν, αλλά με αυτή τού Μπαντιού, του Ρανσιέρ και του πρωτοαναρχικού Étienne de La Boétie. Όπως καταλαβαίνετε, είναι θέμα τύχης που καταστάλαξε στο ΚΚΕ. Θα μπορούσε κάλλιστα να ανεβαίνει στο διαδικτυακό κασονάκι του και να βγάζει τους ίδιους πύρινους λόγους, αλλά υπέρ της ...ΟΑΚΚΕ!

[2] Προφανώς το Ρωμαϊκό Δίκαιο δεν συμπεριλαμβανόταν στα διδακτέα μαθήματα της Αγγλικής Φιλολογίας τού ΑΠΘ στα τέλη τής δεκαετίας τού ’80... ;-) Και δεν του περίσσευε χρόνος για αυτομόρφωση σε αυτό το πεδίο. Εκείνα τα χρόνια τον μυούσε στο μαρξισμό η Τζίνα Πολίτη... Μάλλον δεν τα κατάφερε καλά η κυρία καθηγήτρια: Σύμφωνα με ενημερωτικό κειμενάκι που μέχρι πριν από λίγο καιρό φιγουράριζε στα δεξιά τού ιστολογίου του, αξιώθηκε να διαβάσει στα σαράντα φεύγα του κείμενα κλασικών τού μαρξισμού που είχαμε πρωτοδιαβάσει (ορισμένα και ορισμένοι από εμάς) από την εποχή τού ...Λυκείου!

[3] Να επισημάνουμε όμως εδώ: Ο Γκιβίσης γράφει πριν την περιοδεία Τσίπρα στις χώρες τής Λατινικής Αμερικής. Τίποτε δεν μας λέει ότι, αν έγραφε το άρθρο του μετά από αυτήν, δεν θα έψαχνε περισσότερο το ζήτημα, αποφεύγοντας έτσι το λάθος!

[4] Φυσικά, το ΚΚΕ έχει και πραγματικά σαΐνια. Πολύ αμφιβάλλουμε όμως αν κάνουν τον κόπο να σχολιάσουν εκεί (άσχετα αν δεν παίρνουμε όρκο ότι κάνουν και καλά).

[5] Είχαμε όμως έναν †Καπετάνιο-Θεό!

[6] Εκτός άλλων ‘‘πεζών’’ πλην υπαρκτότατων δουλειών: κοινωνικές σχέσεις και υποχρεώσεις αλλά, πιθανόν, και οίκτο και κατανόηση για τους γονείς τού Περίανδρου που έβλεπαν το παιδί τους (παρά λίγο φονιάς αλλά παιδί τους!) να καταστρέφεται.

Οι εικόνες, κάπως επεξεργασμένες, από το leninreloaded.blogspot.gr και το roides.wordpress.com