Η σημερινή Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία δημοσιεύει μία δημοσκόπηση της Metron
Analysis, σύμφωνα με την οποία το 30% των ερωτηθέντων απάντησε θετικά στο
ερώτημα «Ορισμένοι λένε ότι στη δικτατορία ήταν καλύτερα τα πράγματα από ότι
είναι σήμερα. Εσείς προσωπικά συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την άποψη αυτή;». Να
σημειωθεί ότι, σύμφωνα με την παρουσιαζόμενη δημοσκόπηση, μέσα σ’ αυτό το 30%
συμπεριλαμβάνεται ένα 24% των ψηφοφόρων τού ΣΥΡΙΖΑ, το 12% των ψηφοφόρων τής
ΔΗΜΑΡ και το 17% των ψηφοφόρων τού ΚΚΕ. (Όπως διευκρινίζεται από την εταιρία
που διενήργησε την έρευνα, για τις δύο τελευταίες κατηγορίες η βάση ήταν μικρότερη
των 60 ατόμων.)
Ρίξτε πρώτα μια ματιά εδώ, και μετά, αν
δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε, πείτε μας τις σκέψεις σας πάνω στο ερώτημα
του τίτλου και, γενικότερα, για το πώς ερμηνεύετε εσείς το συγκεκριμένο εύρημα. Τις περιμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον —με ακόμα πιο ιδιαίτερο από όσους έχουν ζήσει, έστω και
σε μικρή ηλικία, εκείνη την εποχή.
15 σχόλια:
1. Προφανώς και ήταν καλύτερα, διότι ήταν καλύτερη η οικονομική κατάσταση και η εγκληματικότητα μικρότερη - αυτά δεν μετράνε;
2. Βέβαια υπήρχαν κάποιοι περιορισμοί στην ελευθερία, αλλά αυτοί πάντα αφορούν μια μειοψηφία.
3. Επίσης ξεπουλήθηκε η χώρα - αλλά η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ ενεργειών ξεπουλήματος και ξεπουλήματος είναι ορατή σε ακόμη μικρότερη μειοψηφία.
4. Τέλος τέθηκαν τα θεμέλια του σημερινού εκμαυλισμού. Ο εκμαυλισμένος δύσκολα θα απαρνηθεί τη μήτρα του.
5. Αν με ρωτήσεις αν ήταν καλύτερα τα πράγματα όταν ήμουν στο στρατό, θα σου πω ναι, διότι ήμουν πιο νέος.
6. Με βάση τα παραπάνω, το ποσοστό 30% με εκπλήσσει ευχάριστα - είναι μάλλον χαμηλό.
7. Στο 63% που διαφωνούν περιλαμβάνονται και όσοι θέλουν να δηλώσουν τη σύμπλευσή τους με την παρούσα κατάσταση. Δεν είναι τυχαίο ότι το ποσοστό διαφωνίας είναι υψηλότερο στο Πασόκ και στη Δημάρ! Αντιστρόφως, το 30% ίσως να περιλαμβανει και κάποιους (λίγους όμως) που θέλουν να εκφράσουν την διαφωνία τους με ό,τι συμβαίνει τώρα.
8. Το βασικό ερώτημα για μένα είναι: τι ήθελαν να πετύχουν όσοι παρήγγειλαν την έρευνα, έτσι διατυπωμένη, με τα σχετικά αναμενομενα αποτελέσματα. Να σοκάρουν και να πουλήσουν απλώς ή να σπρώξουν τα πράγματα προς μεγαλύτερο αυταρχισμό;
Υπάρχει πράγματι ο προβληματισμός , που άραγε αποσκοπεί ένα τέτοιο γκάλοπ ανήμερα της επετείου της αποφράδας μέρας.
Το ποσοστό των νοσταλγών της χούντας δεν με εξέπληξε προσωπικά.
Παραμένει αναλλοίωτο απο την εποχή του δημοψηφίσματος για την βασιλεία,κρυπτόμενο μέσα στα λεγόμενα κυβερνητικά κόμματα,και λιγότερο σε ακροδεξιές γκρούπες της συμφοράς.
Στο ζήτημα αυτό η ευθύνη σύμπασας της Αριστεράς είναι τεράστια.Φρόντισε με την στάση της, την αλλοπρόσαλη πολιτική της και την ενταξή της στο αστικό στρατόπεδο, το ποσοστό αυτό οχι μόνο να παραμείνει,αλλά σήμερα να διεκδικεί και να κερδίζει ζωτικό χώρο απο την Αριστερά.
Όσο η Αριστερά δεν βρίσκει κοινό βηματισμό,τουλάχιστον στην αντιμετώπιση του φασισμού,τα χειρότερα έπονται.
Δεν με εκπλήσειτο 30% πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν οι 'ανθρωποι' που βάζουν το βόλεμα τους και την παρτη τους πάνω απ όλα.
Μετά από τόσα χρόνια κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ περίμενα τη διαφθορά σε μεγαλύτερα επίπεδα.
Επείσης μετά από τόσα χρόνια που η κοινοβουλευτική αριστερά δεν προβάλλει κανένα ελκυστικό όραμα.
Το ερώτημα είναι άλλο, υπάρχει ένα άλλο 30% ετοιμο να τους πατήσει;
Η ερώτηση ήδη περιλαμβάνει και υποδεικνύει την απάντηση.
Πέραν ό,τι ελέγχεται για στατιστική εγκυρότητα(πχ.επίσης πολύ μικρό δείγμα) Η ανοησία της βρίσκεται στο εξής.
Αν η ερώτηση ήταν όχι για την εποχή της χούντας αλλά για το 1983/Α.Παπαντρέου,1999/Σημίτης,2005/Καραμαλής ΟΛΟΙ δηλ.100% ΤΟΤΕ ζούσαν καλύτερα από σήμερα, άρα όλοι είναι αντιχουντικοί 100/30 και όλοι αντιμνημονιακοί-αντικυβερνητικοί....ΚΛΠ.....
Θεωρώ ότι δεν είναι τίποτα τυχαίο-Η ΕΡΏΤΗΣΗ,ΤΟ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ,Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙ,Η ΜΕΡΑ κλπ.
Παίζει κάποιο παιχνίδι...π.χ.αν καταργηθούν ελευθερίες και δικαιώματα θα ζήσετε καλύτερα.......Άρα η Χ.Α. είναι ελπίδα.....κλπ.
Ο εκδότης πρόσφατα είχε συναντηθεί με Σαμαρά νομίζω ή Σιμο?
Θα συνταχθώ με τον Herr K. και τον Λύσιππο και δεν θα συμμετάσχω στο εκτελεστικό απόσπασμα για το 30% των Ελλήνων. Μία προσεκτική και ψύχραιμη θεώρηση της έρευνας και δείχνει ότι σε μεγάλο βαθμό η ερώτηση εκμαίευσε την απάντηση. Μ’ αυτή την έννοια δεν νομίζω ότι αυτό το ποσοστό είναι νοσταλγοί τής χούντας. Φυσικά, τα όσα επισημαίνει ο Καντριανιώτης για την αντιμετώπιση του φασισμού και την ανικανότητα (και απροθυμία) της Αριστεράς να συμπορευτεί έστω σε αυτό το ζήτημα ισχύουν από τη μεριά μου στο ακέραιο. Και μία συμπλήρωση σε κάτι που γράφει ο μιζέριας (καλώς ήρθες) για την έλλειψη οράματος: νομίζω ότι στο σύνολό της η Αριστερά, κοινοβουλευτική και μη, δεν εμπνέει στον απαιτούμενο τουλάχιστον βαθμό τον πολύ κόσμο. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο ελληνικό. Στο κάτω-κάτω, σε σχέση με άλλες χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, καλύτερα τα πηγαίνουμε. Ίσως και πολύ καλύτερα (αν εξαιρέσει κανείς τη σχεδόν μηδενική συνεισφορά μας σε επίπεδο θεωρητικών επεξεργασιών).
Τώρα, για τα κίνητρα της Ελευθεροτυπίας, μου φαίνεται ότι πρέπει να ακολουθήσουμε την προτροπή τής αγγλοσαξονικής ρήσης follow the money. Μερικές χιλιαδούλες παραπάνω φύλλα πρέπει να τα πούλησε. Συν το όφελος από το γεγονός ότι η έρευνα ήταν αφορμή να ακουστεί το όνομά της περισσότερο από το σύνηθες (μην πάτε μακριά, η ανάρτηση που σχολιάσατε δεν ήταν μία δωρεάν διαφήμιση;)
Last but not least: Ευχαριστίες για τη συμμετοχή σας! :-)
Τα λέμε
Σκότωμα μπορεί να μη θέλει, αλλά σίγουρα αποτελούν σχεδόν τους μισούς από τους ψηφοφόρους της ΝΔ: Το να κατσικώνεται μια "ιδιότροπη" μειονότητα σε έναν κόμμα που κυβερνά (άμεσα ή εμμέσως ως μυστικοσύμβουλος/πνευματικός καθοδηγητής) είναι πολύ πιο σοβαρή κατάσταση από λ.χ. το να κατσικώνεται σε ένα μικρό κόμμα (λ.χ. το 50% των ψηφοφόρων της ΧΑ).
Επίσης, προκειμένου να λειτουργήσει/βελτιωθεί μια δημοκρατία είναι απαραίτητη η συγκατάθεση όλης της κοινωνίας. Όταν το 40% και το 60% των κεντροδεξιών/δεξιών λένε "ένας Παπαδόπουλος μάς χρειάζεται", τότε δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για αλλαγή της τωρινής κατάστασης προς το καλύτερο.
Με άλλα λόγια, δεν είναι απλώς ένα δημοσκοπικό μαγείρεμα μιας γνωστής εφημερίδας
Φίλε Γιάννη,
Όπως επισήμαναν και μοι μσχολιαστές μας, το ερώτημα συνδέεται στο μυαλό του καθενός με πολλά και διάφορα. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Herr K: Ναι, στο στρατό πέρναγα καλύτερα! (γιατί ήμουν πιο νέος).
Φυσικά, δεν θέλω να πω, ούτε νομίζω ότι το πιστεύει αυτό κάποιος από τους σχολιαστές) πως δεν υπάρχουν νοσταλγοί (μεγαλύτερης ηλικίας) ή θιασώτες (οι νεότεροι) μιας ανοιχτής χούντας. Αλλά, ας μην πάθουμε και σόκ, όπως λέγεται.
Τα λέμε
ΥΓ Τα νούμερα που αναφέρεις είναι ενδεικτικά, εν τη ρύμη τού λόγου που λένε, ή τα έχει η έρευνα; Σε ρωτάω γιατί δεν αγόρασα την Ελευθεροτυπία.
Ειστε υπερ ή κατα των δημοσκοπησεων;
Τις θεωρειτε χρησιμες;
Θα επιθυμουσατε την καταργηση τους;
Ασχετο,αλλα αυτο θα 'ταν ωραιο γκαλοπ.
Ακόμη και το να είσαι νέος επί χούντας μπορεί να είναι αιτία - χωρίς καθόλου να λέμε "αυτό κανονικά δεν θα μετρούσε". Εδώ, το 80% ψήφιζε Καραμανλή και Παπανδρέου το 2004 και το 2009 λόγω των επιθέτων τους. "To αποτέλεσμα μετράει"
Τα νούμερα βρίσκονται στην φωτογραφία του συνδέσμου που έβαλες στο κείμενο της ανάρτησης
Γεια! Νομίζω ότι η παρατήρηση του Γιάννη για την "ιδιότροπη μειονότητα" που στην παρούσα φάση κινεί τα νήματα στο εσωτερικό της ΝΔ και σε μεγάλο βαθμό και στην κυβέρνηση δεν πρέπει να περάσει στο ντούκου: τα πρόσωπα που περιστοιχίζουν τον Σαμαρά εμφορούνται από απόψεις/ιδεολογία που πόρρω απέχουν από το "κεντροδεξιό" όραμα του Καραμανλή ή ακόμα και τον "φιλελευθερισμό" του Μητσοτάκη και, θα έλεγα, βρίσκονται επικίνδυνα κοντά σε ακραίες θέσεις.
Όταν, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει το δικαίωμα της executive απόφασης για μείζονα ζητήματα και καθορίζουν το ιδεολογικό προφίλ της πλειοψηφίας μέσα στην κυβέρνηση, τότε προσωπικά θα ανησυχούσα πολύ για τους δρόμους που ενδέχεται να οδηγηθεί η κοινωνία.
Θυμίζω ότι, μετά τις ευρωεκλογές του 2009, η κυβέρνηση Καραμανλή, υιοθετώντας εν πολλοίς τη ρητορική/πολιτική του ΛΑΟΣ, ουσιαστικά έστρωσε το δρόμο για τα χρυσοχοΐδεια στρατόπεδα "φιλοξενίας" παρανόμων μεταναστών (παρεμπιπτόντως, οφείλω να παραδεχθώ ότι ο Πρόεδρας Γαρδούμπας τήρησε τη δέσμευσή του για μη πολιτική συνεργασία με τα άκρα).
Τώρα, με μια ηγετική ομάδα στη ΝΔ που μοιάζει πολύ πιο ακραία από τους Καραμανλικούς, πόσο δύσκολο είναι οι δεξιοί ψηφοφόροι/οπαδοί να στρίψουν το τιμόνι ακόμα πιο δεξιά, υιοθετώντας ακόμα πιο ακραία ρητορική/απαιτήσεις;
Όσο για τα σχόλια περί "Ελευθεροτυπίας", το μόνο που με θλίβει είναι ότι κάποτε αυτή η εφημερίδα ήταν cutting edge. Κρίμα και πάλι κρίμα για το ότι σήμερα κατουράει πάνω στην κληρονομιά/παρακαταθήκη της...
Φίλε Γιάννη,
Δικό μου λάθος στη διατύπωση της ερώτησης. Εννούσα τα νούμερα 40% και 60% των κεντροδεξιών/δεξιών που λένε "ένας Παπαδόπουλος μάς χρειάζεται". Αυτό δεν υπάρχει. Και σου έχω εξηγήσει ήδη τη θέση μου ότι η απάντηση "στη χούντα ήταν καλύτερα τα πράγματα" δεν αρκεί για να χαρακτηρίσεις αυτόν που τη λέει νοσταλγό τής χούντας, χουντικό. Πιθανόν να δείχνει κάτι τέτοιο, σύμφωνοι. Δεν νομίζω ότι αρκεί όμως μόνο αυτό.
Το αποτέλεσμα μετράει; Σωστά. Φτάνει το αποτέλεσμα να προκύπτει απο ουσιαστική ανάλυση κι όχι με επιφανειακά κριτήρια. Με επιφανειακά κριτήρια, το μάτι τής κουζίνας είναι ίδιο με του λαγού, αφού και τα δύο είναι στρογγυλά! :-)
Τα λέμε
Φίλε Greg,
Εκεί έσταξε η ουρά τού γαιδάρου; Στις δημοσκοπήσεις; Έχουν πολύ πιο αποτελεσματικές μεθόδους χειραγώγησης. Κι έπειτα, οι δημοσκοπήσεις είναι ένα εργαλείο (ακόμα και το ΚΚΕ κάνει). Ας τις αξιοποιήσουμε για πάρτη μας.
Τα λέμε
Γεια σου και σένα φίλε Khlysty.
Σε περιόδους τόσο βαθιάς και δομικής κρίσης, με την κοινωνική πόλωση να χτυπάει αν όχι κόκκινο, πορτοκαλί, είναι λογικό ο ηγέτης τού Δεξιού πόλου (Σαμαράς) να θέλει να αναδειχθεί ως ο στιβαρός ηγέτης γύρω και πίσω από τον οποίο πρέπει να στοιχηθούν ακόμα και όσοι δεν είναι κλασικοί δεξιοί. Σε επίπεδο κυβέρνησης αυτό έχει ήδη συμβεί (το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κλασική δεξιά, πολύ περισσότερο η ΔΗΜΑΡ, κι όμως κρατάνε την ομπρέλα στον Αντωνάκη μια χαρά). Και στην κοινωνία το ίδιο δεν συμβαίνει; Δεν βλέπεις γύρω σου, στην πραγματική ζωή και στο διαδίκτυο, ανθρώπους που σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να τους χαρακτηρίσεις δεξιούς να συντάσσονται με τον Σαμαρά και να μη τον αμφισβητούν; Αυτό σημαίνει ότι υιοθετούν τη σκληρή ατζέντα του; Δεν είμαι σίγουρος. Απλώς, όταν τα πράγματα ζορίζουν η συσπείρωση, δηλαδή η στήριξη αυτού που έχει ξεχωρίσει, προκύπτει σχεδόν νομοτελειακά. Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ; Δεν υπάρχει ένα σωρό αριστερός κόσμος και κοσμάκης που έχει συσπειρωθεί γύρω του και τον στηρίζει, ενώ έχει ουκ ολίγες διαφωνίες και διαφορές; (το παρόν τσαρδί είναι ένα πρόχειρο και πολύ εύγλωττο παράδειγμα). Και δεν υπάρχουν επίσης αρκετοί από αυτούς που λένε «Βάρκιζα τέλος, ήρθε η ώρα μας»;
Καταλήγοντας και συνδέοντας όλα αυτά με το θέμα που ανέδειξε η δημοσκόπηση: ο αδιάκοπος εμφύλιος (ταξική αντιπαλότητα) που υποβόσκει σε κάθε έθνος-κράτος, σ’ εμάς βρίσκεται σε όξυνση. Αν ο σκληρός πόλος τών απέναντι είναι ο φασισμός, κι αν ακόμα δεχθούμε ότι ο Αντωνάκης απέχει μία τρίχα από αυτόν, εκείνοι που θα τον συνταχθούν μαζί του, πιεσμένοι είτε από τον ‘‘εκβιασμό’’ τής συγκυρίας, είτε από τη σκλήρυνση του αντίθετου πόλου, δεν είναι υποχρεωτικά και φασίστες ή, ακόμα, και ακροδεξιοί. Μη ξεχνάς ότι ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του επί κυβέρνησης Σοφούλη εκτελέστηκαν.
Τα λέμε
Επιμενω.Θεωρω οτι οι δημοσκοπησεις ειναι περισσοτερο μεσο χειραγωγησης παρα εργαλειο που μπορει να χρησιμοποιηθει σαν μεσο πιεσης.Ενταξει το χουμε δει το εργο.Κανουν ενα ανασχηματισμο και παπαλα.Το ΚΚΕ κραταει μια ουδετερη μαλλον σταση που με βρισκει αντιθετο.Τελος παντων καταλαβαινω οτι ειμαι λιγο εκτος θεματος και σταματω εδω.
Гриша
Φίλε Greg,
Δεν υπάρχει ζήτημα για το εκτός θέματος. Ούτε και είναι απολύτως εκτός. Απλώς, το διευρύνεις και βάζεις ένα ριζοσπαστικότερο ερώτημα.
Όπως καταλαβαίνεις, δεν διαφωνώ με την άποψη ότι οι δημοσκοπήσεις αξιοποιούνται από τους κυρίαρχους για να τσιμεντάρουν την εξουσία τους. Αυτό κάνει μπαμ και δεν συζητείται καν. Δεν νομίζω όμως ότι είναι το κύριο όπλο τους. Σε σχέση με τα ΜΜΕ, π.χ., σου φαίνονται οι δημοσκοπήσεις κάτι έστω και ελάχιστα πιο απειληττικό από ένα νεροπίστολο;
Τα λέμε
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου