Ευρωσκεπτικισμός ή τι;

Τις προάλλες, η φίλη Cynical, αθεράπευτα ερωτευμένη με τους αριθμούς της,[1] ανέβασε μία πολύ χρήσιμη ανάρτηση στην οποία αναδεικνύεται η ραγδαία αλλαγή που έχει συντελεστεί στους «ευρωπαϊκούς κοινωνικούς σχηματισμούς» (Γ. Μηλιός) ως προς την εμπιστοσύνη που νιώθουν για την Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι όπως την κατέγραψε το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο (Νοέμβριος 2012). Η εικόνα που βλέπετε λίγο πιο πάνω είναι κάτι περισσότερο από εύγλωττη. Φυσικά, δεν την είδατε ποτέ αυτή την εικόνα στην Αυγή, στο Left ή στο Red Notebook κι αν την είδατε θα ήταν στα ‘‘ψιλά’’, μαζί με τα φαρμακεία, σύμφωνα με το δόγμα «δημοσιεύουμε μόνο τις εύγλωττες εικόνες που συμφέρουν το λαό»... Όχι σπάνια μάλιστα, προσπαθούν να αποκρύψουν την πραγματικότητα πιο ‘‘ενεργητικά’’. Δείτε, για παράδειγμα, πώς ο ανεκδιήγητος Σκουρλέτης εγκαλούσε τον περασμένο Δεκέμβριο τον Τάκη Θεοδωρικάκο της GPO, επειδή είχε ενσωματώσει στη δημοσκοπική ερώτηση περί αποδοχής του ευρώ τη διευκρίνιση  «πάση θυσία»! Δείτε την ταραχή του και τον πανικό του και καμαρώστε στέλεχος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, το κόμμα τού οποίου έχει ψηφισμένη θέση «καμιά θυσία για το ευρώ»! (εδώ, από το 6.50 λεπτό μέχρι το 16.18). Εν πάση περιπτώσει, να ’ναι καλά η Cynical που μας πληροφόρησε σχετικά με τα κοινωνικά τεκταινόμενα στην Εσπερία.

Φανταζόμαστε, δεν θα υπάρχουν και πολλές απορίες για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Όταν οι «ευρωπαϊκοί κοινωνικοί σχηματισμοί» (Γ. Μηλιός) δεν τρώνε, παύουν να τρώνε και κουτόχορτο, τουλάχιστον στις ίδιες μεγάλες ποσότητες του παρελθόντος! Το ίδιο ισχύει βέβαια και για την Ελλάδα τον ενταύθα «κοινωνικό σχηματισμό» (Γ. Μηλιός), όπως καταγράφεται σταθερά στις δημοσκοπήσεις για τη στάση και τα συναισθήματα των Ελλήνων  συμπεριλαμβανόμενων στον ενταύθα «κοινωνικό σχηματισμό» (Γ. Μηλιός).

Πώς διαχειρίζονται αυτή την κατάσταση (που δεν προέκυψε βέβαια από το κεφάλι τού Δία, αλλά εξελίσσεται εδώ και κάποια χρόνια) οι κύριοι παίκτες τής ελληνικής Αριστεράς και πώς σκέπτονται να υποδεχθούν αυτό το μεγάλο ρεύμα τών ευρωσκεπτικιστών; Μ’ άλλα λόγια ποια είναι τα νέα καθήκοντα που κατά τις εκτιμήσεις τους απορρέουν από αυτή τη νέα κατάσταση;

Το ΚΚΕ, που θα έλεγε κανείς ότι είναι το πιο έτοιμο και καλά εξοπλισμένο για να συνδεθεί με όλο αυτό τον κόσμο μια και είναι κατά τής ΕΕ διαχρονικά, είναι ολοπρόθυμο μεν γι’ αυτή τη σύνδεση, μόνο που ζητάει τη μάνα του και τον πατέρα του από πιστοποιητικά! Πιστοποιητικό Λαϊκοσυμμαχοφροσύνης! Πιστοποιητικό αντικαπιταλιστικοφροσύνης (με επισυναπτόμενη δήλωση πως ένας είναι ο σοσιαλισμός, αυτός που γνωρίσαμε)! Πιστοποιητικό Κουκουεδοφροσύνης! Πιστοποιητικό αντισυριζοφροσύνης! Πιστοποιητικό αντιαριστεροπορτουνισμοφροσύνης!  Μιλάμε για τρέλα. Για να προλάβεις να μαζέψεις όλα αυτά τα χαρτιά, ώστε να ευαρεστηθεί μετά το ΚΚΕ να έρθει και να σου κάνει τη σύνδεση, πρέπει να έχεις εφτά ζωές, σαν την άσπρη ή τη μαύρη γάτα τού Τεγκ Χσιάο Πινγκ! Έτσι, μπορούμε να βγάλουμε το απόλυτα ασφαλές συμπέρασμα ότι, για το ΚΚΕ, τα νέα καθήκοντά του είναι να κάνει ακόμα πιο ...δύσκολη τη σύνδεση μαζί του! Είναι δηλαδή σαν να μαζεύεται κόσμος γύρω από ένα μαγαζί και ο ιδιοκτήτης του να κατεβάζει τα ρολά για να χωρέσουν μόνο όσοι είναι κάτω από ένα και τριάντα! Να γιατί έχουμε πει από εδώ και επαναλαμβάνουμε πως, για ένα μέλος ή οπαδό τού ΚΚΕ με έστω και πέντε γραμμάρια μυαλό στο κεφάλι του, ο παραλογισμός αυτός δημιουργεί μία ισχυρότατη παρόρμηση προς αυτοκτονία.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Κι αυτή, λόγω τών θέσεών της σχετικά με την ΕΕ, έχει κατάλληλο εξοπλισμό υποδοχής. Επιπλέον, δεν έχει και τα κολλήματα του ΚΚΕ και ζητάει λιγότερα πιστοποιητικά. Όμως, επιμένει σε ένα-δυο βασικά προαπαιτούμενα, ζόρικα προαπαιτούμενα, για τα οποία δεν της  αρκεί ο σκεπτικισμός αλλά θεωρεί απαραίτητη  τη λήψη τής απόφασης εδώ και τώρα. Εδώ και τώρα έξοδος από το ευρώ. Εδώ και τώρα έξοδος από την ΕΕ. Εδώ και τώρα μονομερή διαγραφή τού δημόσιου χρέους. Εδώ και τώρα. Αυτό δηλαδή που έλεγε πάντα. Από αυτή την άποψη μπορούμε να πούμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπαίνει στον κόπο να εξετάσει αν απορρέουν νέα καθήκοντα από τη νέα κατάσταση του αυξανόμενου ευρωσκεπτικισμού. Δεν εξετάζει, ας πούμε, τη στρατηγική να συμπορευτεί με όλο αυτό τον κόσμο, που προς το παρόν έχει φτάσει μόνο στο στάδιο του σκεπτικισμού, καβαλώντας έτσι το κύμα και προσπαθώντας να το οδηγήσει προς τη σωστή κατεύθυνση, με τη βοήθεια και των αντικειμενικών συνθηκών που όλο και θα χειροτερεύουν. Όχι! Διότι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι επαναστάτες. Και οι επαναστάτες δεν καταδέχονται να καβαλήσουν τα κύματα. Οι επαναστάτες τα δημιουργούν! Όχι παίζουμε!

Και στον ΣΥΡΙΖΑ, τι γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, που εκ των πραγμάτων είναι το προπορευόμενο σε κοινωνική αποδοχή πολιτικό σχήμα; Πώς αντιλαμβάνονται εκεί τα νέα καθήκοντα που προκύπτουν από τη νέα κατάσταση;

Α, εδώ τα πράγματα είναι καθαρά! Τα νέα καθήκοντα, όπως τα προσδιορίζει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον, είναι να αυξηθούν οι επικλήσεις σε «μία άλλη Ευρώπη που είναι εφικτή» παράλληλα με τους κλαυθμούς και τους οδυρμούς για την «απειλούμενη συνοχή τής ευρωζώνης και της ΕΕ» και τον «κίνδυνο ανόδου τού εθνικισμού τών λαών» —κόντρα στον ...διεθνισμό τού ...κεφαλαίου, συμπληρώνουμε εμείς, τα μη ευκόλως εννοούμενα από το αριστερό πόπολο! Για την ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ, τα νέα καθήκοντα που απορρέουν από τον αυξανόμενο ευρωσκεπτικισμό είναι να αυξηθεί η παραγωγή ευχών, ευσεβών πόθων και ...δακρύων! Δακρύων για μία ευρωζώνη και για μία ΕΕ, για τις οποίες όλο και περισσότεροι άνθρωποι στην Ελλάδα στον ενταύθα «κοινωνικό σχηματισμό» (Γ. Μηλιός) και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες σε άλλους ευρωπαϊκούς «κοινωνικούς σχηματισμούς» (Γ. Μηλιός) χάνουν τις ελπίδες τους και κάνουν δεύτερες σκέψεις!!!

Λοιπόν; Αυτούς τους ευρωσκεπτικιστές που πολλαπλασιάζονται, ποιος θα τους πάρει; Η Αριστερά που κλείνεται στο καβούκι της και στο φρούριο του Περισσού; Η Αριστερά που «θέλει όλο τον κόσμο και τον θέλει τώρα»; Ή αυτή που αναγορεύει το ευρώ «εθνικό νόμισμα», κόντρα στις ίδιες της τις αποφάσεις;

Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να μη τους πάρει η Αριστερά; Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να τους πάρει το πιο ‘‘ριζοσπαστικό’’ κομμάτι τής Δεξιάς, αυτό που είχε την τόλμη να διακηρύξει από το βήμα τής Βουλής: «προτιμάμε το ευρώ, αλλά, αν πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στο ευρώ και την Ελλάδα, διαλέγουμε Ελλάδα!»;

Για σκεφτείτε το! Και μόλις το σκεφτείτε, μη πέσετε σε κατάθλιψη και στη μαύρη απελπισία. Κάντε κάτι πιο χρήσιμο. Απαιτείστε από την Αριστερά να υπερασπίσει τα δίκαια των τάξεων που εκπροσωπεί με την ίδια και μεγαλύτερη τόλμη από αυτή που επέδειξε η ‘‘ριζοσπαστική’’ Δεξιά υπερασπίζοντας το φρικτό δίκαιο του αίματος και του μίσους.

[1] ;-)

Η εικόνα, από το e-cynical.blogspot.gr.