Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας: Business as usual (just a little bit harder…)

Η επίσπευση των εργασιών τού 19^ου Συνεδρίου τού ΚΚΕ κατέστησε ανεπίκαιρη μία ανάρτηση που γραφόταν για μέρες και στην οποία, εν είδει χαιρετισμού προς τούς συνέδρους, αναλύαμε τα κεντρικά σημεία τών μεγάλων διαφωνιών μας με τις Θέσεις τής απερχόμενης (απελθούσας πια) Κεντρικής Επιτροπής. Τίποτε δεν πάει χαμένο. Δεδομένου ότι οι Θέσεις υπερψηφίστηκαν ομόφωνα από το Συνέδριο και είναι ήδη η Πολιτική Απόφασή του, με μία μικρή αναμόρφωση το ακυρωθέν εκ των εξελίξεων κείμενο θα πάρει φως τις προσεχείς ημέρες.

Είναι άγνωστο για ποιους λόγους το Συνέδριο τελείωσε μία ημέρα νωρίτερα, με αποτέλεσμα ο σημερινός Ριζοσπάστης να εμφανίζεται δραματικά πίσω από τις εξελίξεις. Όπως είναι άγνωστο αν θα μάθουμε τους λόγους από κάποια επίσημη πηγή τού ΚΚΕ, με δεδομένη την κρυψίνοια του κόμματος, ακόμα και έναντι των οπαδών και φίλων του. Δεν νομίζουμε ότι έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία —απλώς θα δώσει τροφή για διάφορα σενάρια σε όσους συνηθίζουν να προσεγγίζουν με συνωμοσιολογικό τρόπο την πολιτική, με πρώτους και καλύτερους τους διάφορους Κουκουεδολόγους στο ‘‘συγκρότημα’’ ή το Έθνος. Έτσι κι αλλιώς, παρά την αλλαγή Γενικού Γραμματέα, καμία ουσιαστική αλλαγή δεν πρόκειται να υπάρξει στο ΚΚΕ. Τίποτε δεν δείχνει ότι ο νέος καπετάνιος θα χαράξει νέα πορεία. Αντίθετα: η σκλήρυνση την οποία σηματοδότησαν οι σφοδρές επικρίσεις κατά τών διαφωνούντων και η ακόμα πιο αυστηρή περιχαράκωση της μοναχικής πορείας τού κόμματος που εισηγήθηκε η απελθούσα Κεντρική Επιτροπή και επικύρωσε και τυπικά το συνεδριακό σώμα προδικάζουν ότι θα ακολουθηθεί η ίδια πορεία και μάλλον με μεγαλύτερη επιμονή και προσήλωση. Όπως εύστοχα σημείωσε κάποιος σχολιαστής μας τις προάλλες, το ΚΚΕ έχει μπει σε mode There Is No Alternative.

Ο νέος Γενικός Γραμματέας, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, είχε αναφερθεί πολλές φορές ως ένα από τα φαβορί να διαδεχθεί την Παπαρήγα, κάθε φορά που φούντωναν οι συζητήσεις και τα κουτσομπολιά για αλλαγή ηγεσίας. Προωθήθηκε στα ηγετικά κλιμάκια με τον ίδιο τρόπο που σε καιρό πολέμου οι απώλειες στις τάξεις τών αξιωματικών φέρνουν ανθυπολοχαγούς στη θέση διοικητή τάγματος και λοχαγούς σε αυτή τού διοικητή συντάγματος: μετά τη διάσπαση του 1991, όταν το ΚΚΕ σε επίπεδο ηγεσίας κόπηκε κυριολεκτικά στα δύο, καθώς αποχώρησαν τα μισά μέλη τής τότε Κεντρικής του Επιτροπής. Έτσι, σε ηλικία μόλις 36 ετών (μόλις για το ΚΚΕ) βρέθηκε μέλος τού Πολιτικού Γραφείου, θέση που διατήρησε διαρκώς και αδιαλείπτως από τότε, προφανώς με τις ευλογίες τής Αλέκας Παπαρήγα, αλλά και του ...Λαλιώτη τού ΚΚΕ, του Δημήτρη Γόντικα, ενώ χρημάτισε για ένα μεγάλο διάστημα και διευθυντής τού Ριζοσπάστη. Αν και είναι λίγο-πολύ persona muta, καθώς έχει ελάχιστη δημόσια παρουσία και λόγο, είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι ένα στέλεχος που ασφαλώς παρέμεινε επί 22 ολόκληρα χρόνια μέλος τού ΠΓ επειδή εφάρμοζε πρώτα και κύρια τον Νο 1 κανόνα τής κομματικής επιβίωσης και ανέλιξης Βλέπε (με το ένα μάτι κλειστό) – Άκου (χωρίς να γίνεσαι αντιληπτός) – Σώπαινε (όταν πρέπει) θα φέρει τα πάνω κάτω τώρα. Ιδίως όταν τα πάνω έχουν την έγκριση τού 96,8% των κομματικών μελών και του 98,9 των μελών τής ΚΝΕ... Κατά τα άλλα:

Η νέα Κεντρική Επιτροπή είναι πιο ολιγομελής από την προηγούμενη (63 μέλη έναντι 77). Οι πρωτοεμφανιζόμενοι είναι 8, ενώ 22 μέλη τής απελθούσας ΚΕ δεν επανεκλέγονται Για να τα λέμε όλα, δεν προτάθηκε να επανεκλεγούν και, φυσικά, η πάντα ...πειθαρχημένη βάση υπερψήφισε με χέρια και με πόδια. Από τις πιο ηχηρές απουσίες είναι αυτή τού Γιώργου Μαυρίκου και από τις πιο ευχάριστες σε μας η ‘‘απόσυρση’’ του Παναγιώτη Μεντρέκα (υποθέτουμε ότι η αντικατάστασή του από το πόστο τού Εκπρόσωπου Τύπου δεν θα αργήσει· όσο τυφλοί κι αν είναι εκεί στον Περισσό, δεν μπορεί, κάποιοι θα δουν επί τέλους ότι η παρουσία του στην τηλεόραση θυμίζει μαντρόσκυλο...).

Με πραγματική θλίψη είδαμε ότι ο Σπύρος Χαλβατζής, το κάποτε (και όχι πολύ παλιά) μέλος τού Πολιτικού Γραφείου, δεν θα είναι πια ούτε καν μέλος τής νέας Κεντρικής Επιτροπής.

Με πραγματική θλίψη, αλλά και με μια κάποια χαρά...