Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Ηλίας Σεβαστάκης – Νικόλας Κανέλλης





Πριν από επτά αναρτήσεις, με αφορμή ένα άρθρο τού Νικόλα Σεβαστάκη στην Εφημερίδα των Συντακτών σχετικό με τη στάση τού ΣΥΡΙΖΑ έναντι των χειρισμών τής κυβέρνησης Μαδούρο για την αντιμετώπιση της υπονόμευσης που αντιμετωπίζει από τη Δεξιά, αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει στο μυαλό του και με το μέρος ποιων είναι. Είναι απίθανο ο σεβαστός κύριος καθηγητής να διάβασε την ανάρτησή μας. Είναι όμως πολύ πιθανό να διάβασε στο Red Notebook το άρθρο τού Ιγνάσιο Ραμονέ, κάθε άλλο παρά ύποπτου για ‘‘σταλινισμό’’ ή για ροπή προς τον αυταρχισμό, στο οποίο, μεταξύ άλλων, μάς πληροφορεί πως «η βαλλιστική έρευνα έδειξε ότι οι πυροβολισμοί που σκότωσαν στο Καράκας στις 12 Φεβρουαρίου τον [αντικυβερνητικό] φοιτητή Μπάσιλ Αλεχάντρο Ντακόστα και το μέλος τού κόμματος του Τσάβες Χουάν Μοντόγια προέρχονταν από το ίδιο πιστόλι, ένα Glock διαμετρήματος 9 χιλιοστών».

Είναι επίσης αρκετά πιθανό να διάβασε το editorial τού τελευταίου τεύχους (Μάρτιος) τού μηνιαίου περιοδικού The Books’ Journal, editorial που βέβαια γράφτηκε, όπως και όλα, δια χειρός τού γνωστού εξωμότη τής Αριστεράς Ηλία Κανέλλη. Σε μία τέτοια περίπτωση, θέλουμε να ελπίζουμε, ότι όλο και κάποιες δεύτερες σκέψεις πρέπει να έκανε για το γεγονός ότι οι απόψεις του, απόψεις ενός ριζοσπάστη αριστερού όπως αυτοπροσδιορίζεται ο Νικόλας Σεβαστάκης, συμπίπτουν σε μέγιστο βαθμό με εκείνες τού αυτόμολου στη Δεξιά Ηλία Κανέλλη…

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ


(του Ηλία Κανέλλη)

H Βενεζουέλα θα ήταν μια πολύ πολύ μακρινή χώρα για να απασχολήσει τον ελληνικό μικρόκοσμό μας, αν, σε μεγάλο βαθμό, δεν είχε γίνει το ριζοσπαστικό παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ πριν γίνει αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα, κι αν κατά κάποιον ουσιαστικό τρόπο δεν συνέχιζε να είναι και σήμερα ιδεολογικό και πολιτικό παράδειγμα. Αν, δηλαδή, σε ένα βαθμό, ο Τσάβες δεν καταγραφόταν ως επαναστάτης, εξαιτίας κυρίως του ότι στα 1992 είχε ανατρέψει το νεοαποικιακό καθεστώς Πέρες και, στη συνέχεια, με πρόσημο τον Μπολιβάρ και κάποια σήματα κατατεθέντα του ηρωικού μαρξισμού, είχε πολεμήσει τη φτώχεια στη χώρα.

Ωστόσο, μολονότι η Βενεζουέλα έχει πετρέλαια, δεν εξαργύρωσε το στρατηγικό πλεονέκτημα του πλούτου της. Το καθεστώς Τσάβες εξουδετέρωσε μεν σε μεγάλο βαθμό την ακραία φτώχεια, αλλά δεν απέφυγε τη συμπίεση των μέσων και των υψηλών εισοδημάτων προς τα κάτω ούτε τη γιγάντωση της διαφθοράς, εκ παραλλήλου με τη γιγάντωση του πληθωρισμού. Κυρίως όμως, εξευτέλισε τους θεσμούς, φέρνοντάς τους στα μέτρα του. Την αναπόφευκτη δυσαρέσκεια που άρχισε να κλιμακώνεται, ο ίδιος προσπάθησε να αποφύγει συγκεντρώνοντας εξουσίες και εντείνοντας τον αυταρχισμό. Ο Νικόλα Μαδούρο, που τον διαδέχθηκε μετά το θάνατό του, δεν μπόρεσε να ανακόψει τη διολίσθηση προς περισσότερη φτώχεια και περισσότερο αυταρχισμό. Η απάντησή του στις ταραχές που ξέσπασαν, με έξαρση της βίας του παρακράτους η οποία ήδη απέφερε πολλούς νεκρούς, δείχνει τα όρια του καθεστώτος. Μόνο, απομονωμένο, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, παίζει το χαρτί του αυταρχισμού για να συντηρηθεί στην εξουσία.

Σε όλο τον κόσμο, ανταποκρίσεις και εμπειρογνώμονες συμφωνούν ότι κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Ωστόσο, στην Ελλάδα, η αξιωματική αντιπολίτευση έχει τη δική της προσέγγιση. Για το Τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, όσα συμβαίνουν στη μακρινή χώρα της Λατινικής Αμερικής είναι «προσπάθεια κλιμάκωσης της βίας από ακραίες ομάδες της αντιπολίτευσης», από «νοσταλγούς της οπισθοδρόμησης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης». «Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την ολόθερμη αλληλεγγύη του στους προοδευτικούς, δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους, που διανύει η χώρα και ο λαός της σε συνθήκες δημοκρατίας και προόδου» προσθέτει η ανακοίνωση του κόμματος που, σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά όχι εδώ, ο πρόεδρός του και στελέχη του επικαλούνται την παράδοση της ευρωπαϊκής Αριστεράς και του ευρωκομμουνισμού.

Είναι η πρώτη φορά στη σύντομη ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ που το κόμμα, επισήμως, υποστηρίζει τις αυταρχικές δομές ενός καθεστώτος, τους μηχανισμούς καταστολής και τα επιχειρήματα που αυτό χρησιμοποιεί. Ένα κόμμα της Αριστεράς που στοχεύει την εξουσία στη δημοκρατική, ευρωπαϊκή Ελλάδα, δικαιολογεί με φρασεολογία και αναλύσεις αντίστοιχες των σοβιετόφιλων κομμουνιστικών κομμάτων τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου τις επιλογές ενός καθεστώτος, που επιλέγει τον αυταρχισμό και την κρατική και παρακρατική βία για να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία.

Το δυστύχημα δεν είναι οι μύθοι της εγχώριας αυτοαποκαλούμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς που καταρρέουν. Το δυστύχημα είναι ότι το κόμμα αυτό, που θεωρεί συγγενές το καθεστώς του Μαδούρο και νοσταλγούς της οπισθοδρόμησης τους διαδηλωτές εναντίον του, διεκδικεί στοχεύοντας τη διακυβέρνηση της χώρας την ψήφο των δημοκρατικών Ελλήνων, κι ανάμεσά τους την ψήφο αριστερών που μια ζωή διεκδικούσαν τη χειραφέτηση, την πρόοδο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα το οποίο, για να συγκροτηθεί, πάτησε στις βάσεις μιας Αριστεράς που διεκδίκησε σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Αυτή την Αριστερά, σήμερα, την αποκηρύσσει, υπερασπίζοντας έναν διακεκριμένο αυταρχισμό. Αν δεν είναι στρατηγική επιπολαιότητα, η εμμονική υπεράσπιση της θέσης αυτής από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σήμερα, στην Ελλάδα, δηλώνει εκλεκτικές συγγένειες με αυταρχικά καθεστώτα στο όνομα ενός σκοπού που αγιάζει τα μέσα.

Αλλά κοινωνική δικαιοσύνη και αυταρχισμός δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Ούτε στη Βενεζουέλα ούτε στην Ελλάδα ούτε πουθενά. Κι είναι χρήσιμο για τον ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσει την αντίληψή του για τις ελευθερίες και για την πολιτική διαφωνία.





19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για το πουτσο αστικες αναλυσεις και οι 2.Ειναι λογικο οι οποιεσδηποτε πολιτικες καταπολεμισης της φτωχειας αλλα με διατηρηση του καπιταλισμου να πλητουν τους μικροαστους οσο αφορα στο μεριδιο που διεκδικουν απο τον κοινωνικα παραγωμενο πλουτο.Αυτο ειναι κατι που θα αντιμετοπισει και μια κυβερνηση συριζα η οποια δεν μιλα καθολου για τα ποσοστικα ορια του πλουτου που θα φορολογησει ενω αφινει ανεγκιχτο τον πραγματικο πλουτο εφ οσον μιλα υπερ της κερδοφοριας των επιχειρησεων.
Οι 2 αναλυτες μενουν στην επιφανεια.Προφανως και η βενεζουελα χτυπιεται απο την κριση
και τα συμπτωματα της πτωσης της παραγωγης ειναι η ελλειψη εμπορευματων και ο πληθωρισμος.Ομως για κατι τετοιο ευθυνεται ο τροπος παραγωγης και οχι η διακυβερνηση η οποια δεν καθοριζει το οικονομικο ειναι.
Τωρα ο σεβαστακης θεωρει ωσ καλος αστος τις πραγματικες συνομοσιες και αποπειρες πραξικοπηματων εναντιον της κυβερνησης θεωριες συνομοσιας.Οκ τετοιοι τυποι ειναι οι τελευταιοι που χρειαζεται η αριστερα.Αντι γι αυτους εχουμε τους νεοφιλελευθερους.
Αληθεια τι ειπε ο σεβαστακης για την ουκρανια?

G.

LeftG700 είπε...

Φίλε G,


Δεν θα συμφωνήσω ότι οι μικροαστοί, και αναφέρομαι στο πιο εύπορο κομμάτι τους, πλήττονται από πολιτικές καταπολέμησης της φτώχιας μόνο σε συνθήκες καπιταλισμού. Το ίδιο θα συμβεί (έχει συμβεί) και σε συνθήκες σοσιαλισμού. Αυτό είναι και ένα από τα σοβαρότερα εμπόδια για να προσεταιριστεί το εργατικό/αριστερό κίνημα τους μικροαστούς (μικροαστοί είναι, όχι μαλάκες!). Όπως επίσης δεν θα συμφωνήσω ότι το πρόβλημα της πτώσης τής παραγωγής λύνεται αυτομάτως σε συνθήκες σοσιαλισμού, (αυτό εξάγεται από τη φράση σου «Ομως για κατι τετοιο ευθυνεται ο τροπος παραγωγης»), ακόμα και παγκόσμιου.

Τέλος, θα ήθελα να κάνω μία επισήμανση (και μία παράκληση που βγαίνει αυτομάτως από αυτή, για την οποία να λάβεις υπ’ όψη σου ότι δεν σου την κάνει κάποιο παπαδοπαίδι… ;-) ):

Μπρουτάλ εκφράσεις τύπου «για τον πούτσο», ιδίως όταν δεν έχουν οργανική σύνδεση με αυτό που θέλει κάποιος να πει, όταν δηλαδή δεν είναι απαραίτητες στο λόγο του, δεν προσφέρουν κάτι. Για να μη σου πω ότι αφαιρούν κιόλας…


Τα λέμε

NICOLAS-SEVASTAKIS είπε...

Aγαπητοί Left G700
Διαβάζω το ιστολόγιό σας όπως και πολλά άλλα που με περιλαμβάνουν εδώ και ένα χρόνο ως σχεδόν εξωμότη ή σε "τροχιά παρέκκλισης''.
Ποτέ δεν επιδίωξα να υποδυθώ τον διανοούμενο του Σύριζα ούτε τώρα τον ''αστό'' ή μικροαστό διανοούμενο. Νομίζω, κρίνοντας και απο σχόλια άλλων στο δικό σας μπλογκ, ότι η κρίση αναγέννησε τα γνωστά αρνητικά σύνδρομα του αριστερού ριζοσπαστισμού: έναν διανοητικό αυταρχισμό που κρύβεται πίσω από τις βεβαιότητες της ταξικής ανάλυσης ή του διαχωρισμού των ανθρώπων σε πιστούς και προδότες.
Σας παρακαλώ να μην με θεωρείτε πλέον 'αριστερό ριζοσπάστη΄ αυτού του είδους γιατί ποτέ δεν υπήρξα τέτοιος, ακόμα και όταν στιγμάτιζα τους ''νέους φιλελεύθερους'' ή αποδομούσα τους κεντροαριστερούς. Με τον Κανέλλη έχω χίλιες δυο διαφωνίες αλλά τουλάχιστον βγάζει ενα περιοδικό που αγαπάει τα γράμματα.

Σας χαιρετώ
ο '''καλός αστός'' από την Βάρνα Συκεών Θεσσαλονίκης (φοβερή μεγαλοαστική συνοικία της συμπρωτεύουσας)

LeftG700 είπε...

Φίλε (φίλη;) topioideon, σε καλωσορίζω εδώ.


Αποτελεί αστεία και λυπηρή ταυτόχρονα σύμπτωση το γεγονός ότι, αν και μας διαβάζεις —υποθέτω όχι από την προηγούμενη εβδομάδα—, παίρνεις για πρώτη φορά το λόγο για να μας …αποχαιρετήσεις (να σταματήσεις να κλικάρεις εδώ για να διαβάζεις τις ‘‘σοφίες’’ μας.

Εν μέρει για να σε κρατήσω λίγο ακόμα σε επαφή με το τσαρδί μας, εν μέρει γιατί το σχόλιό σου μου δίνει ένα πολύ καλό πάτημα για μερικές διευκρινίσεις, χρήσιμες κατά την άποψή μου και με γενικότερο ενδιαφέρον για τους αριστερούς ανθρώπους, θα μου επιτρέψεις να σου απαντήσω πρωτοσέλιδα;


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Και οι δυο αναλύσεις των,, διαννοούμενων,, δείχνουν τα όρια της αστικής σκέψης.
Δυστυχώς ο Μαδούρο δεν προχωρεί την επανάσταση και η Ιστορία δεν συμπαθεί τις μεσοβέζικες καταστάσεις.
Είναι ώρα να χρησιμοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό, βοηθούμενο και από την λαική πολιτοφιλακή, να προχωρήσει αποφασιστικά στην κοινωνικοποίηση των μεγάλων περιουσιών αλλιώς η κατάσταση σύντομα θα αναστραφεί.
Η βία δεν λύνει τα προβλήματα ,αλλά όταν την στηρίζει η πλειοψηφία προσφέρει πολλά πράγματα.
Τελευταία βλέπω βάζετε το θέμα του Στάλιν και καλώς το βάζετε
Είναιώρα να βγάλουμε σωστά συμπεράσματα.
markos

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


Δεν ξέρουμε πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση για την κυβέρνηση Μαδούρο. Νομίζω όμως ότι είναι λιγότερο κρίσιμη από όσο προσπαθούν να την παρουσιάσουν τα παπαγαλάκια τού διεθνούς καπιταλισμού. Πάντως, θα συμφωνήσω ότι ο Μαδούρο φαίνεται λίγος μέχρι στιγμής. Ακριβώς όμως επειδή είναι πολλά που αγνοούμε, (ή μάλλον αγνοώ -ας μιλήσω καλύτερα μόνο για τον εαυτό μου), δεν μπαίνω σε συγκεκριμένες ιδέες υπέρβασης της κρίσης αλλά περιορίζομαι στο γενικό ότι πρέπει η κυβέρνησή του να ανακτήσει την πρωτοβουλία και να δράσει αντί να αντιδρά αμυντικά.

Ο Στάλιν είναι συχνά παρών εδώ. Όχι ως εικόνισμα, ούτε όμως ως ο Μεγάλος Κακός. Και εξακολουθούμε να του χρωστάμε μία τουλάχιστον ανάρτηση...


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

ΦΙλε λεφτ.
Αν και ο σοσιαλισμος και ο καπιταλισμος κατα τη γνωμη σου απειλουνται απο κρισεις αυτο σημαινει οτι οι μαρξιστικες προσεγκισεις για τις καπιταλιστικες κρισεις δεν εχουν εντοπισει τα πραγματικα αιτια.
Αυτη η αποψη δημιουργει στρατιγικη συγκλιση αριστερας φιλελευθερισμου και εφ οσον ο σοσιαλισμος δεν εχει καμια ειδοποιο διαφορα απο τον καπιταλισμο η αριστερα εχει παψει να εχει αλλο λογο υπαρξης περα απο το να προοθει εκπροσοπους της για ιδιο συμφερον.
Ομως ακομα και αν πιασουμε τις αναλυσεις του Μηλιου για τον υπαρκτο σοσιαλισμο οπου ιοθετει τις αποψεις του ιακειμογλου και αναρωτηθουμε τι ακριβως ειναι ο "κρατικος καπιταλισμος" της ΕΣΣΔ και η "αστικη ταξη χωρις καπιταλιστες" που αναφερεται στο χαρακτηρα της υποτιθεμενης κυριαρχης ταξης στην εσσδ θα συνειδητοποιησουμε τι θα πει παραλογισμος του οπορτουνισμου που ριχνει λασπη στο σοσιαλισμο εξισωνοντας τον με τον καπιταλισμο.

Δεν αντεχω να μην βριζω,μου το υποδεικνυει το υποσυνειδητο μου

G.

LeftG700 είπε...

Φίλε G.,


Αναρωτιέμαι: συνειδητοποιείς τι γράφεις μερικές φορές ή πιάνεις το ποντίκι σου κι όποιον πάρει ο χάρος;

Μία χώρα ή μία σειρά από χώρες που ακολουθούν το σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής δεν θα έχουν σχέσεις με καπιταλιστικές χώρες, μέχρι να γίνει ο σοσιαλισμός παγκόσμιος; Θα έχουν. Μία κρίση σε αυτές τις καπιταλιστικές χώρες δεν θα τις επηρεάσει; Εντάξει, την κρίση τού ’29 την απέφυγε η ΕΣΣΔ. Αυτό όμως, που σε σημαντικό βαθμό οφειλόταν σε μειωμένες εμπορικές ανταλλαγές με τη Δύση, δεν σημαίνει ότι σε κάθε καπιταλιστική κρίση μια σοσιαλιστική χώρα ή χώρες θα τη βγάζει καθαρή. Και παραπέρα: Δικά της προβλήματα δεν είχε η ΕΣΣΔ; Έλλειψη κεφαλαίων δεν είχε; Χαμηλή τεχνογνωσία δεν είχε; Σπατάλη πόρων λόγω ακριβώς τής χαμηλής τεχνογνωσίας δεν είχε; Β´ ΠΠ δεν είχε; Υψηλές αμυντικές δαπάνες που έπαιξαν το ρόλο τους στο να γονατίσει δεν είχε; Μειωμένες αγροτικές σοδιές, που την υποχρέωναν να αναπροσαρμόζει την κατανομή τών κεφαλαίων για εισαγωγές, αφαιρώντας κονδύλια από άλλους τομείς, δεν είχε; Ας πούμε ότι δεν είχε. Κι ότι όλα αυτά είναι «η λάσπη που ρίχνω στο σοσιαλισμό».

Ούτε ατυχήματα τύπου Τσέρνομπιλ είχε;;; Κι αυτό «λάσπη στο σοσιαλισμό» είναι;;;

Ρε συ G, τι νομίζεις ότι είναι ο σοσιαλισμός; Ο Παράδεισος;;; Και τι νομίζεις ότι είναι ο «σοσιαλιστικός άνθρωπος»; Ο Θεός;;; Και για όποιον σού λέει πως δεν είναι έτσι (για μένα μιλάω όχι για τον Μηλιό) εσύ βγάζεις το συμπέρασμα πως …εξισώνει τα δύο συστήματα;;; Κατά τον αστυφύλακα και το μπουζούκι που είναι και τα δύο όργανα;;; Ξύπνα γμτ! Ξύπνα, γιατί θα ξυπνήσει ο Βλαδίμηρος και θα σου κάνει το γάμο σου! :-)


Τα λέμε


ΥΓ «Δεν αντεχω να μην βριζω,μου το υποδεικνυει το υποσυνειδητο μου».

Να με συμπαθάς, φίλε μου, αλλά αυτό δεν είναι απάντηση στην παράκληση που σου έκανα. Επιστρέφεται ως απαράδεκτη. Και δεν θέλω να την ξαναδώ. Μιλημένα ξηγημένα. Μπορεί εδώ να μιλάμε ελεύθερα (πρώτος εγώ). Αλλά (πάντα υπάρχει ένα αλλά!), για μισή ντουζίνα λόγους, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μιλάμε ακριβώς όπως μιλάμε με έναν κολλητό μας όταν βλέπουμε μπάλα, πίνουμε μπύρες ή παίζουμε πόκα! (και πάλι πρώτος εγώ).

Ανώνυμος είπε...

Ρε λεφτ! Σαφως και συνειδητοποιω τι λεω.Εσυ καθεσαι και μου αραδιαζεις μορφες κρισεων που ειναι υπαρχουσες μεν αλλα εξωγενεις σε ολους τους τροπους παραγωγης.Τι ηταν δηλαδη το τσερνομπιλ?Προιον εσωτερικων αντιφασεων του υπαρκτου σοσιαλισμου ή συμπτωματικο φαινομενο?
Εσυ μαλλον νομιζεις οτι ο σοσιαλισμος καθοριζει κατι παραπανω απο την καταργηση των ταξεων και το προβαλεις πανω μου ή καπου στον περιγυρο σου υπαρχουν ΚΚΕδες που κανουν αυτο που με κατηγορεις.

G.

Ανώνυμος είπε...

Ρε συ Λεφτ εσυ τι νομιζεις οτι ειναι ο Σοσιαλισμος;O Σοσιαλισμος με δημοκρατια και ελευθερια(sic) που επικαλειται o συριζα;
Aν ειναι αυτο,μηπως ηρθε η ωρα να ξεκρεμασεις απο την ταυτοτητα του blog αυτο το "με τους ανθρωπους της εργασιας στην εξουσια";
Oλα αυτα τα προβληματα που λες τα χε η ΕΣΣΔ συν το οτι ηταν μια τεραστια αγροτικα καθυστερημενη χωρα.Και ομως καταφερε με κεντρικο σχεδιασμο σε πολυ μεγαλο βαθμο να τα υπερκερασει και ο λαος της να γνωρισει πρωτογνωρες κατακτησεις, κατω απο το βαρος των οποιων αναγκαστηκε και η δυση να κανει παραχωρησεις.Πολλοι απο οσους κανετε κριτικη στην ΕΣΣΔ αυτα τα παρακαμπτετε.Γιατι;Μηπως επειδη ετσι νομιζετε οτι μηδενιζετε την προσφορα του Σοσιαλισμου;
Το ΚΚΕ εχει αναλυσει την πορεια οικοδομησης του Σοσιαλισμου στις χωρες αυτες με επικεντρο την ΕΣΣΔ και εχει βγαλει συμπερασματα συμπληρωνοντας μαλιστα οτι η μελετη αυτη δε σταματαει.Δεν τα χεις διαβασει;Και αν ναι,θα ειχε αξια να μας πεις τη γνωμη σου.
Aκριβως λοιπον σημερα που το επιστημονικο επιπεδο ειναι υψηλοτερο που υπαρχει η γνωση απο προβληματα και παρεκκλισεις που προεκυψαν τοτε, υπαρχουν οι προυποθεσεις απο πολυ καλυτερη αφετηρια να γινει η δευτερη προσπαθεια οικοδομησης του Σοσιαλισμου.Αυτο το ΚΚΕ θα το βαζει στην ημερησια διαταξη σας αρεσει δε σας αρεσει.

Гриша

ΥΓ.
Στο Τσερνομπιλ εχεις μεινει ακομα;Tεχνογνωσια;Την ειδαμε και τη σουπερ-ντουπερ τεχνογνωσια των Ιαπωνων και ποσο αυτη τους γλιτωσε απο τη Φουκουσιμα.

LeftG700 είπε...

Φίλε G.,


Περιορίστηκα σε εξωγενείς αιτίες προβλημάτων για να μην πιαστούμε σε συζητήσεις επί συζητήσεων. Ο σκοπός μου ήταν να σε κάνω να κόψεις κάτι από τον ισχυρισμό σου ότι τα προβλήματα της Βενεζουέλας οφείλονται στον τρόπο παραγωγής. Παρέλειψα βέβαια να σου θυμίσω μια παλιότερη κουβέντα μας για την υποχρεωτική συνύπαρξη και συναλλαγή με καπιταλιστικές χώρες όσο υπάρχει καπιταλισμός. Έλεγα όμως ότι είχες κατανοήσει πως όσο υπάρχει καπιταλισμός είμαστε υποχρεωμένοι, θέλουμε δεν θέλουμε, να χορεύουμε ταγκό μαζί του.

Θέλεις να αναφέρω και ενδογενή προβλήματα; Να το κάνω, περιοριζόμενος στα πολύ δομικά:

1) Οι δυσκολίες σχεδιασμού και τα αναπόφευκτα λάθη του.

2) Οι δυσκολίες τής δημοκρατίας και τα αναπόφευκτα νεκρά σημεία της (εκτός κι αν πιστεύεις κι εσύ, όπως φαίνεται να πιστεύει ο Гриша ότι με την εξουσία τών εργαζομένων καταργείται η δημοκρατία). Γιατί κοίτα να δεις τι συμβαίνει —και σου φέρνω ένα παράδειγμα πρόχειρο και φρέσκο: Πριν δυο-τρεις μέρες μάς αποχαιρέτησε ένας ομοϊδεάτης σου (ο Ελληνοφρενικός). Και χθες ένας άλλος αναγνώστης. Γιατί μας αποχαιρέτησαν; Γιατί δεν μας αντέχουν (αναφέρομαι στο μπλογκ) ούτε καν για να μας διαβάζουν! Δημοκρατία; Δημοκρατία. Σκέψου να ήμαστε συνάδελφοι σε σοσιαλιστική επιχείρηση σε συνθήκες προχωρημένου σοσιαλισμού (άρα, σε μεγάλο ποσοστό αυτοδιαχειριζόμενη) και να κατεβαίναμε στις γενικές συνελεύσεις τής επιχείρησης για να πάρουμε επιχειρηματικές αποφάσεις! Ο κακός χαμός! Γιατί, τι νομίζεις ότι είναι η δημοκρατία, ακόμα και η σοσιαλιστική; Φεστιβάλ νεολαίας ή πανηγύρι σε χωριό;


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Гриша,


Μπορεί να λες ότι έχεις περάσει από την ΚΝΕ, αλλά εγώ, διαβάζοντας το παραπάνω σχόλιο τείνω να πιστεύω ότι είσαι Κνίτης τριών εβδομάδων και πρωτοετάκι φοιτητής! Θύμισα στον G αυτονόητα πράγματα. Και μου γράφεις όλα αυτά και μου θυμίζεις κιόλας και τη Φουκουσίμα, λες και υποστήριξα ποτέ ότι τα λάθη ή οι ατυχείς συμπτώσεις δεν υπάρχουν στον καπιταλισμό;;; Έλεος!!!

Πώς συνδέεται η συζήτησή μου με τον G με το ζήτημα του συνθήματος σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία; Δεν βλέπω την παραμικρή σχέση. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου λες να ξεκρεμάσω από την ταμπέλα τής ταυτότητας τη φράση «με τους ανθρώπους τής εργασίας στην εξουσία». Όταν έρθουν οι άνθρωποι τής εργασίας στην εξουσία, η δημοκρατία και η ελευθερία θα καταργηθούν ή θα αναπλαισιωθούν, θα μπουν σε άλλο κάδρο που λέμε; Άμα είναι το πρώτο, γιατί να μπαίνω στα βάσανα; Μια χαρά τα έχουν καταργήσει οι άνθρωποι που είναι ήδη στην εξουσία!


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Φιλε Λεφτ,
Δηλαδη τι θες να μου πεις τωρα;
Oτι οταν ο συριζα συνθηματολογει για σοσιαλισμο με δημοκρατια και ελευθερια εννοει την αναβαθμισμενη θεσμικη μορφη που θα παρουν αυτες οι εννοιες στο Σοσιαλισμο;
Tη φουκουσιμα στη θυμισα γιατι οπως και ορισμενοι αλλοι ετσι και συ το χετε συνηθεια οταν αναφερεστε στο σοσιαλισμο της ΕΣΣΔ να υπερμεγενθυνετε τα λαθη και τις παραλειψεις και να κανετε γαργαρα τα θετικα.
Οταν θα κανεις αυτοκριτικη για την επιλογη σου να στηριξεις εκλογικα το συριζα,που εισαι κατα τη γνωμη μου υποχρεωμενος να το κανεις αν σεβεσαι τους αναγνωστες του blog και δε τους περνας για χαπατα, τοτε θα δουμε αν μπορεις να σταθεις διπλα σε κνιτη της μιας βδομαδας.
Γιατι τωρα φιλε μπορει να ναι ευκολο να πατας σε 22 βαρκες αλλα κινδυνευεις ανα πασα στιγμη να φουνταρεις και τοτε πρεπει να ξερεις και καλο μπανιο αλλιως....
Για τους φιλους του ΚΚΕ μια χαρα το χεις βγαλει το πορισμα για τους λογους που την εκαναν.Για κατι αλλα "παιδακια" που συχναζαν εδω και σου κουνησαν το μαντηλι δεν βλεπω να εισαι το ιδιο λαλιστατος.

Гриша

Ανώνυμος είπε...

Υπαρχει ενα προβλημα λεφτ με τη βενεζουελα και τους συλλογισμους σου.Δεν ειναι σοσιαλιστικη χωρα.
Η μαλλον εχεις πολυ θολη εικονα του τι ειναι ο καπιταλισμος και αναγκαια αποκαλεις σοσιαλισμο μια πολιτικη αναδιανομης εισοδηματος.
Ο σοσιαλισμος δεν αφηνει τα μεσα παραγωγης στην αστικη ταξη και μεσω αυτων την ιδιοποιηση του κερδους.Απο την αλλη αυτος ο σοσιαλισμος δεν εχει ελευθερια αλα Μπενθαμ και δημοκρατια κατα Καυτσκυ.

G.

LeftG700 είπε...

Φίλε Гриша,


Μάλλον δεν είσαι σε φόρμα για κουβέντα σήμερα.

Δεν εννοείς να καταλάβεις ότι μιλάς μ’ εμένα (ό,τι κι αν είμαι, ακόμα και χαζός), και όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ; Έχεις δει ποτέ εδώ να κάνω λόγο για «σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία» και να μην είναι ειρωνικός; Και πώς είναι δυνατόν να μου λες ότι μιλάω μόνο για τους Κουκουέδες που την κάνουν και όχι για τους Συριζαίους που τους μιμούνται; Συχνά-πυκνά το έχω θίξει. Ακόμα και στο παράδειγμα που φέρνω, η δεύτερη περίπτωση (topoioideon, λίγο παραπάνω) δεν φαίνεται να έχει και πολλά-πολλά με το κόμμα ΚΚΕ.

Κακώς θύμισες σ’ εμένα τη Φουκουσίμα. Εγώ δεν έχω ασχοληθεί με την κριτική αποτίμηση τού ιστορικού σοσιαλισμού. Περιορίζομαι σε γενικές αναφορές. Και όλες κινούνται στη γραμμή «ναι, υπήρξαν βρωμόνερα, αλλά μέσα υπήρχε και παιδί, να μη το πετάξουμε».

Φίλε Гриша, τι αυτοκριτική να κάνω για την ‘‘εισήγηση’’ στις εκλογές τού Ιουνίου 2012; Υπήρξε κανένα άλλο αριστερό κόμμα που διεκδικούσε πρωτιά; Ή πιστεύεις κι εσύ ότι επειδή εξήγησα το δικό μου σκεπτικό (σύμφωνα με το δικό μου φτωχό μυαλό) για τα θετικά τής επαμφοτερίζουσας και ‘‘ανοιχτής’’ γραμμής τού ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το νομισματικό ζήτημα, παρουσίασα τον ΣΥΡΙΖΑ ως το νέο …ΣΔΕΚΡ (μπ.) και ανήγγειλα την έλευση του …σοσιαλισμού;;;


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε G,


Δεν θεωρώ τη Βενεζουέλα σοσιαλιστική χώρα, ποιος σου το είπε αυτό; Ούτε και συζητήσαμε για τη Βενεζουέλα. Συζητήσαμε περί σοσιαλισμού με αφορμή τη Βενεζουέλα.

Βεβαίως και ο σοσιαλισμός δεν αφήνει τα μέσα παραγωγής στους αστούς. Όταν μπορεί. Όταν δεν μπορεί, κάνει τη ...ΝΕΠ! Αλλά γιατί στα λέω εγώ τώρα όλα; αυτά αυτά; Ξέχασα! Στο συγκεκριμένο ζήτημα εσύ είσαι τρότσκα τού κερατά και έχεις γράψει τον Βλαδίμηρο εκεί που δεν πιάνει μελάνι!


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

ΑΝτε παλι με τη ΝΕΠ! Δεν ειμαστε υπαναπτυκτοι ουτε εμεις ουτε η βενεζουελα.
Εσυ παντως πρεπει να εισαι πολυ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ!

G.

LeftG700 είπε...

Φίλε G,


ΟΚ. Να την αφήσουμε τη ΝΕΠ. Να πάμε στην Κίνα τού ’70; Εντάξει αυτοί ήταν μαοϊκοί, δεν σου κάνουν. Να πάμε στην Κούβα τού σήμερα; Αδερφέ, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο εσύ τα φαντάζεσαι κι αφού τα έβαλες όλα σε ένα φάκελο, έγραψες απ’ έξω «Σοσιαλισμός» και τον έβαλες στο αρχείο με τις εξιχνιασμένες υποθέσεις (το ίδιο, αλλά αντιστρόφως ανάλογο, κάνει και ο Λάσκος, όπως ίσως είδες στη χθεσινή ανάρτηση). Πολλά από αυτά που αφορούν στο σοσιαλισμό παραμένουν ανεξιχνίαστα και πρέπει να ξανακάνουμε τις πράξεις από την αρχή…

Αν μικροαστός είναι αυτός που προσπαθεί να μετρήσει την πραγματικότητα, λαμβάνοντας υπ’ ‘όψη του τις ιστορικές εμπειρίες, όχι μικροαστός είμαι, αλλά μικροαστός τού κερατά! :-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Έτσι έχουμε ένα κόμμα που, ενώ συμμετείχε σε μια αστική κυβέρνηση (μαζί με τη Δεξιά και τη σοσιαλδημοκρατία!) στο όνομα της «κάθαρσης» του καπιταλισμού, αρνείται ακόμα και την ανοχή απέναντι σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, στο όνομα της αντιμετώπισης της μεγαλύτερης καταστροφής που βιώνει η εργατική τάξη στη σύγχρονη μεταπολεμική ιστορία!
Στην πραγματικότητα το ΚΚΕ παραμένει σταθερά στο έδαφος του σταλινικού «μαρξισμού», μιας συγκεκριμένης περιόδου: της διαβόητης «3ης περιόδου», με τη γραμμή της πάλης κατά των «σοσιαλφασιστών» και την τακτική «μετά τον Χίτλερ έρχεται η σειρά μας». Σε αυτή τη γραμμή ήττας παραπέμπουν οι ισχυρισμοί ότι όλη η «άλλη» Αριστερά είναι αποστάτες διαφόρων τύπων, ότι το κόμμα πρέπει να παραμείνει αδιάφορο μέχρι να «έρθει η σειρά του», μετά την προσδοκούμενη «προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ». Η γραμμή της «3ης περιόδου» ήταν γραμμή ήττας και παθητικότητας στα τέλη της δεκαετίας του ΄20. Αν είχε κάποιο νόημα τότε, ήταν λόγω της ύπαρξης του «διεθνούς κέντρου» της Μόσχας και των γεωπολιτικών και διπλωματικών σκοπιμοτήτων της εποχής. Σήμερα, είναι μια απολύτως χωρίς νόημα τακτική, που οδηγεί σε εξουδετέρωση ένα σημαντικό τμήμα της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος.
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14685:ntavanellos-trots-kke-aristera&catid=78:ygeia&Itemid=178


http://fadomduck2.blogspot.gr/2014/03/blog-post_5.html

το τραγικο ειναι οτι εχουν δικιο και οι δυο αποψεις.

ο ενας οταν κατηγορει το κκε οτι σταλινικα μεν καθαρο, πολιτικα δε ανοητο,
και ο αλλος οταν επισημαινει οτι στο χωρο του συριζα κυκλοφορουν ελευθερα οι πιο απιθανες αποψεις.

το λαθος του κκε ειναι οτι ελλειψει θεωρητικης ευφυιας προσπαθει να κολλησει αναλυσεις και τακτικες του1930 που στηριζονται σε τοτινες συνθηκες σε εντελως αλλες συνθηκες.

το λαθος του συριζα ειναι οτι δεν εχει αποκτησει ενα απαραιτητο βαθμο ιδεολογικης ομοιογενειας και ετσι επιτρεπει τις κακοπιστες κριτικες.

οργουελ