Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Ένα single malt για τον Γιώργο. Και μία Столичная για τον ‘‘Βλαδίμηρο’’!



Η διαδικτυακή μετεμψύχωση του Λένιν, συνιστά στο Γιώργο (Δελαστίκ) να πιει μερικά ποτηράκια σκωτσέζικου single malt ουίσκι με αφορμή ένα άρθρο του στο σημερινό Πριν, όπου ξεσπαθώνει υπέρ τής ανεξαρτητοποίησης της Σκωτίας. Η διαδικτυακή μετεμψύχωση του Λένιν έχει δίκιο, αλλά για τους λάθος λόγους. Δεν είναι ότι ο Δελαστίκ ξέχασε από πότε έχει αστική τάξη η Σκωτία και πώς αυτή τα έκανε πλακάκια με την ομόλογή της, την αγγλική, και για ποιους λόγους τα έκανε και γιατί τώρα ξύπνησε και σηκώνει τη γαλανόλευκη με το σταυρό τού Αγίου Ανδρέα. Αν αξίζει μερικά ποτηράκια single malt ουίσκι ο Δελαστίκ, πέρα από αυτά που ενδεχομένως είχε πιει όταν έγραφε όσα έγραψε, είναι γιατί βγήκε στα κεραμίδια σκούζοντας υπέρ τής απόσχισης της Σκωτίας, χωρίς να μας εξηγεί όμως για ποιους λόγους το αντιευρωενωσιακό κομμάτι τής Αριστεράς θα έπρεπε να εύχεται το ίδιο. Περιορίζεται απλώς να μας δώσει επιχειρήματα με τα οποία θα συμφωνούσε όμως κάθε υπέρμαχος της ιδέας τής εθνικής ανεξαρτησίας τών κρατών, ανεξάρτητα από άλλους ιδεολογικοπολιτικούς προσανατολισμούς. Αλλά ο Δελαστίκ, αν δεν κάνουμε λάθος, είναι αριστερός. Θα έπρεπε, λοιπόν, να εξηγεί αριθμητικώς και ολογράφως στο αναγνωστικό κοινό τού Πριν, μέσα στο οποίο συμπεριλαμβανόμαστε κι εμείς κατά πλειοψηφία, για ποιους λόγους ειδικά οι αριστεροί που πιστεύουν ότι το αριστερό εγχείρημα δεν περνάει από την υπαρκτή ΕΕ πρέπει να προσεύχονται υπέρ τής νίκης τού Ναι στο δημοψήφισμα της προσεχούς Πέμπτης.

Παρ’ όλα αυτά, ο Δελαστίκ έχει δίκιο στο συμπέρασμά του. Όσοι και όσες δεν μπερδεύουμε την υπάρχουσα ΕΕ με τις μη εισέτι είναι Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες τής Ευρώπης, πρέπει να παρακαλάμε να επικρατήσουν στο δημοψήφισμα οι υπέρμαχοι της σκωτσέζικης ανεξαρτησίας.

Η διαδικτυακή μετεμψύχωση του Λένιν, αν και αντιευρωενωσιακή, δεν κατάλαβε Χριστό —ίσως κάνα δυο σφηνάκια Στολίσναγια να βοηθούσαν—, καθώς εγκλωβίστηκε στην κοντόφθαλμη ταξική ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης περιφρονώντας τη γενικότερη πολιτική διάστασή της, αφού, προφανώς, πιστεύει ότι το ταξικό ταυτίζεται με το πολιτικό έως χιλιοστού. (Πού το έχουμε ξανακούσει αυτό, πού το έχουμε ακούσει ξανακούσει… Α, ναι! Το ακούμε χρόνια και χρόνια από τα παιδιά τού Τρότσκι και τα παιδιά τού Red Notebook…)

Για να δούμε. Υπάρχει κανένα τζιμάνι τού ΚΚΕ —πραγματικό τζιμάνι, όχι σαν τους γνωστούς κουφιοκεφαλάκηδες— που είναι σε θέση να αντιληφθεί γιατί ο πραγματικός Βλαδίμηρος, αν και μη φίλος τού αλκοόλ, θα άνοιγε την καλύτερη  βότκα και θα κατέβαζε το μισό μπουκάλι μόνος του και μόνο στην προοπτική τής ανεξαρτησίας τής Σκωτίας;



2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρον άρθρο στο Jacobin που εξετάζει το "Ναι" από αριστερή οπτική.

Why Scotland Should Vote Yes: A non-nationalist argument for Scottish independence.

https://www.jacobinmag.com/2014/09/why-scotland-should-vote-yes/

ΥΓ: Laiphraig παρακαλώ!

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε (φίλη;),


Πήρες το λόγο. Δεν πρόσεξες όμως τι λέει το κειμενάκι πάνω από το κουτάκι τών σχολίων. Για την ώρα, τρως μία κίτρινη κάρτα. Την επόμενη φορά που θα δω τη λέξη Ανώνυμος πριν από το σχόλιό σου, θα το φάει το μαύρο σκοτάδι! Με το μπαρδόν, αλλά δεν γινεται αλλιώς. :-)

Ευχαριστώ για το λινκ. Στα προς μελέτη.


Τα λέμε (είπαμε όμως υπό ποιες προϋποθέσεις...)